มิตรภาพที่ไม่เกี่ยวข้องกับอายุ มิตรภาพที่ไม่เกี่ยวข้องกับอายุ เส้นบางๆ ของการปีนเกลียว สมัยก่อนก็ผมก็เคยมีเพื่อนที่เป็นรุ่นพี่เท่าไหร่หรอกครับ มีบ้างแหละ แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมาก แค่เป็นรุ่นพี่ที่สนิทหน่อยแค่นั้น ถ้าจะมีสนิทมากก็.....จีบรุ่นพี่....แหละครับ 555555 เออ...ตอนม.ปลายนี่เคยจีบพี่มหาลัย ก็คบกันแหละครับ จริงๆ การคบรุ่นพี่มันดีนะ เพราะเราจะรู้สึกอบอุ่นมาก พี่เค้าเอาใจใส่เราอย่างดี เรื่องที่รุ่นเดียวกันไม่ค่อยถามก็จะคอยถาม อารมณ์เหมือนมีแม่ Level ต่ำๆ 555555 แต่ที่จะดูแปลก ๆ หน่อยก็เวลาไปไหนด้วยกันเวลาเลิกเรียนเนี้ยแหละครับ คือเค้าก็ใส่ชุดนักศึกษา ไอ่เราใส่ชุดนักเรียน ม. ปลาย วันไหนซวย ๆ นี่ใส่ชุด รด ด้วย - -‘’ ดีนะที่โรงเรียนผมไม่ใส่ชุดพละนอกโรงเรียน นั่นแหละครับ มันก็จะเขินๆ หน่อย แต่สุดท้ายปัญหาคือ life style มันไม่ตรงกันอ่ะครับ เพราะชีวิตเด็กมหาลัยกับเด็ก ม. ปลายมันต่างกันพอสมควรเลยนะ เค้าเลิกเรียนหรือไม่มีเรียนก็ไปไหนก็ได้ แต่เราไม่ได้ ที่ตอนนั้นผมตกใจคือ...ทำไมเด็กมหาลัยมันดูหนังถี่จังวะ!!! คือเค้าชวนผมดูหนังทุกอาทิตย์งี้อ่ะครับ แต่พอตัวเองข้ามหาลัยจริงๆ ก็ดูถี่แหละครับ ยิ่งทำงานนี่ยิ่งถี่เลย แล้วตอน ม.ปลาย แม่ไม่ได้ให้ตังเยอะนะ (อ๋อ...ตอนมหาลัยก็ได้ไม่เยอะ5555) เค้าก็เลี้ยงหนังอย่างบ่อยจนอาย ก็ไม่ค่อยอยากไปด้วย ดูหนังบ้าง โยนโบว์ฯ บ้าง ไปนั่งรอเค้าทำเล็บบ้าง ทำสีผมบ้าง เท่านั้นไม่พอ ก็เรื่องสังสรรค์ที่ตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูกมาก ๆ ว่าควรเอาตัวเองที่เป็นเด็ก ม. ปลาย ผมยาวคือ นิ้วครึ่ง ไม่เกิน ไปว่างไว้ตรงไหน ก็เบื่อครับ - -‘’ แล้วก็ไม่คบรุ่นพี่อีกเลย ไม่เกี่ยวแล้วนี่เล่ามา 5555555 ไอ่ข้างบนแค่เกริ่นครับว่าความสัมพันธ์ที่มีความต่างของอายุกันมีอุปสรรคหน่อยๆ ความสัมพันธ์บนความต่างของอายุของผมมาเริ่มก็....ที่ทำงานนี่แหละ นี่คือ....ผม กับ พี่ ผจก แผนก  ต้องบอกก่อนว่า ผมกับพี่เค้าเข้ามาทำงานพร้อมๆ กัน อายุห่างกัน 8 ปี โดนผมเป็นเด็กจบใหม่ ส่วนพี่เค้าแวะไปทำงาน field อื่นมาแล้วอยากกลับเข้าสาย พูดถึงประสบการณ์การที่ทำงานนี้เราเลยใกล้ๆ กัน ต่างกันแค่เค้ามีประสบการณ์การคิด และระบบงานบริษัทมากกว่าผม แต่ผมมาด้วยความรู้วิชาการที่แน่นกว่ามากๆ ด้วยความที่เพิ่งจบใหม่ จากมหาลัยที่แข็งเรื่องวิชาการด้วยมากกว่า แถมเป็นจังหวะที่แผนกเฟ้งฟ้างมากครับ เพราะไม่มี ผจก ไม่มีรอง ไม่มีผู้ช่วยใดๆ ชุดเก่าจูงมือกันลาออกไปราบแผนก มีแค่พนักงานปกติล้วนๆ ทำให้คนสอนงานเราคือ คุณ VP เหมือนกัน เวลาผ่านไป 6-7 ปี ต้องบอกตามตรงว่า......เหลือผม กับ พี่เค้านี่แหละครับที่ยังคงอยู่ที่นี่ ส่วนคนอื่นๆ หมุนเวียนกันไปหลายเจนเนอเรชั่น ไอ่ตลอด 6-7 ปีที่ผ่านมานั่นแหละ ที่ผมกับพี่เค้า แชร์กันเกือบทุกเรื่อง เรื่องงานคือแชร์กันเกือบหมด มีปัญหากับ plant นายด่า นายทิ้ง นายคิดไม่ถูก ซัพแย่ ทาง ตปท ด่ามา งี่เง่า หรือถูกสั่งให้ทำเรื่องที่เราต่างก็รู้ว่าไม่ถูกต้องและไม่อยากทำ สำหรับเรื่องงาน ผมกับพี่เค้าแทบไม่ทำงานร่วมกันเลยครับ จริงๆ คือ.... “เราทำงานร่วมกันไม่ได้” เพราะ ความรู้ในงานเราเท่ากัน อำนาจการตัดสินใจที่นายให้ของเราเท่ากัน ประสบการณ์เราเท่ากัน ต่างกันคือ เทคนิค ลูกล่อลูกชน trick ดังนั้น เราจะไม่ทำงานร่วมกันเลย เพราะต่างคนต่างเกรงใจกันจนงานไม่เดิน นายเคยสั่งให้เข้างานด้วยกัน เพราะคิดว่าจะดูแลงานได้ดีที่สุด แค่ป่าวเลยครับ มันแค่มาก ต่างคนต่างทำงานไม่เต็มที่ ผมเกรงใจพี่เค้าในฐานะ “พี่” ส่วนเค้าเกรงใจผมในฐานะ “ประสบกาณ์และความรับผิดชอบ” ที่เท่ากัน ถึงแม้ตอนที่พี่เค้ากลายเป็นรอง ผจก หรือตอนนี้ที่เค้าเป็น ผจก แล้วก็ตาม เราก็ยังไม่เคยทำงานร่วมกันเลยครับ 555555 เวลาผมป่วยนานๆ คือช่วงเวลานรกของพี่ ผจก เพราะนายจะให้เค้าแทนงานผม แล้วเค้าไม่อยากทำเลย บอกว่าไม่รู้ผมวางเกมส์อะไรไว้หรือป่าว เดี๋ยวมาช่วยทำแต่ดันทำเละ เสียงานไปอีก สิ่งที่ได้ยินเค้าพูดบ่อยมากคือ “เท่าไหร่จะมา” และสิ่งที่นายพูด “บ. คิดถึงจะแย่แล้ว” นั่นคือความสัมพันธ์เรื่องงานระหว่างเราคับ มาถึงเรื่องส่วนตัว เวลาเครียด ๆ เรื่องงานพี่แกชอบชวนผมขับรถไปกินข้าวด้วยกัน 2 คน เพราะอยากระบายเรื่องที่โดนด่ามา หรือเรื่องแย่ๆ ที่แน่นอนว่าพูดกับน้องๆไม่ได้ เวลารถผมเข้าศูนย์ ผมก็เดินไปบอกพี่แกแหละครับว่า เย็นนี้ส่งบ้านด้วยนะพี่ หรือไม่ก็โทรมาตอนเช้าให้ไปรับผมที่ศูนย์รถด้วย บางทีแกเลยไปแล้วก็ยูเทิร์นกลับมารับด้วยนะ โคตรรักน้อง 55555 เวลาจะชวนกันไปกินข้าวข้างนอก พี่แกจะถามผมก่อนว่า อยากกินอะไร แล้วจะไม่ชวนไปกินอะไรที่ผมไม่ชอบ หรือกินไม่ได้ด้วยนะ ส่วนเวลาไปกินอะไรกันเย็นวันศุกร์ เวลาผมเมา พี่เค้าจะเป็นคนจ่ายตังให้ หรือถ้าพี่เค้าเมา แล้วหายไปจากโต๊ะนานๆ ผมนี่ก็ไปตามหาในห้องน้ำนะ เพราะเค้าเคยมีประวัติหลับคาห้องน้ำมาแล้ว 55555 แต่ส่วนใหญ่ผมน่ะสบาย ส่วนพี่เค้าเละตลอด ยิ่งระยะหลังๆ อายุใกล้ 40 นี่วาร์ปบ่อยมาก ผมรู้ความลับของเค้าหลายเรื่อง รู้แบบ......ไม่อยากรู้ก็ต้องรู้อ่ะครับ ซึ่งทำไมสายเผือกต้องมาคิดว่าผมต้องรู้ แล้วมาถาม ผมก็ทำหน้าที่น้องที่ดีด้วยการบอกว่า ไม่รู้อะไรมากไปกว่าทุกคน แล้วคงไม่เตือนเค้า เพราะไม่ใช่หน้าที่ที่ผมต้องเตือน เค้าโตแล้วคิดเองได้ พี่นั่นแหละเป็นแม่ของแผนกเรา ก็ไปเตือนพี่เค้าสิ....สุดท้ายก็โดนด่ากลับมาครับ ว่า “ผมโตแล้วคิดเองได้ พี่ไม่ต้องยุ่ง” ดูดิ.....ขนาดอายุมากกว่าเค้า15ปียังโดนด่ากลับมา ถ้าเป็นผมคงโดนต่อยไปแล้ว ด้วยความที่สนิทกันครับ เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดกันในแผนก แฟนพี่เค้าก็ชอบมาเรียกผม เช่น......มาเรียกผมไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนตี 5 ที่วังน้ำเขียว ผมนี่ร้องเสียงหลงเลยว่า “โน้วววววววว ไม่ไปพี่” หรือเรียกกับผมแฟนไปกินข้าวผัดที่ห้องพัก พร้อมเค้ากับลูก ให้ผมกับแฟนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเค้าหลังจากเล่นน้ำงี้ ซึ่งผมก็ปฏิเสธนะว่าไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวหากุญแจห้องอีกทีอะไรงี้ ไม่อยากยุ่งกับความเป็นส่วนตัวของครอบครัวเค้าอ่ะครับ แต่บางครั้งที่พี่ ผจก เมาไม่ตื่นมาตอนเช้า แล้วผมกับแฟนออกไปเดินเล่นชายหาด เจอแฟนพี่เค้ากับลูกเล่นทรายอยู่ที่หาด ผมก็ไปนั่งเป็นเพื่อนนะ แล้วรับไปกินอาหารเช้าด้วยกันเลย คือให้ดูแลก็ดูแลให้ได้ สำหรับผม เค้าเป็นพี่ที่ดี กับน้องนี่ให้เต็มที่ เค้าไว้ใจผม เหมือนที่ผมไว้ใจเรื่องงานเวลาฝากเค้ามากกว่าคนอื่น และไว้ใจว่า พี่ ผจก นี่แหละจะช่วยเหลือดูแลผมได้ เออๆ.....ตอนที่ผมไปป่วยที่ไซต์ชลบุรี พอพี่เค้ารู้คือขับรถจาก กทม ไปหาที่ชลบุรีทันทีเลยครับ มิตรภาพที่ห่างกัน 8 ปีของผมกับพี่ ผจก ไม่มีคำว่าปีนเกรียวนะ รึป่าวหว่า......เพราะบางจังหวะผมก็แซวเค้าแรงเหมือนกัน แหม่....เวลาเค้าแซวผมทีก็โคตรแรงเหมือนกันนั่นแหละ ศีลเสมอกันเหอะ
เรื่องที่ปริ้นบอกที่บล็อก มันเป็นซีรีย์
หรือภาพยนตร์ชุด ไม่ใช่หนังแบบที่แนะนำนะ 555  โดย: หอมกร
  วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:15:17:02 น.มิตรภาพไม่เกี่ยวกับอายุ ... เป็นความสวยงามของมิตรภาพนะคะ
ก็อย่างที่บอกว่า "ศีลเสมอกัน" ต่างหากที่ทำให้คบกันได้ พูดถึงแมวเดินไต่กำแพงรั้วบ้าน ทำให้นึกถึงแมวแถวบ้าน (เก่า) ไม่รู้เดินอิท่าไหน โดนเหล็กแหลมรั้วเสียบคารั้วเลย หวาดเสียวมาก แต่แมวไม่เป็นอะไรนะคะ สุดยอดแมวจริง ๆ  โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:15:26:15 น.เพื่อนสนิท เพื่อนดี ต่างวัย วัยเดียวกัน ต้องถนอมน้ำใจไมตรีซึ่งกันและกันไว้
 โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:16:18:16 น.มันก็พูดยากล่ะครับ ถ้าพูดตามสมัยนิยมก็ต้องบอกว่า เคมีเข้ากันก็ไปกันได้ เคมีไม่ลงตัวก็มีแต่เละ เข้ากันได้ถือเป็นเรื่องดีครับ
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:16:37:37 น.คือ เหมือนฝรั่งอ๊ะ
เพื่อนนี่ไม่ดูอายุ แค่ มันจูนตรงกัน แชร์กัน..มันมีเส้นบางๆขวางอยู่ ระหว่างมิตรภาพ อยู่ที่ใจเรา.. สมัยพี่อ้อย้ายกลับจากทำงาน ตจว. สอบได้ที่ 1 แต่คนได้ที่ 2 ถูกเรียกบรรจุก่อน เขาบอกเพื่อความเหมาะสม คือเธอเป็นทอม ตามนายไป ตจว.สะดวก (ตูงงมาก..)คือมาทำงานเลขาฯค่ะ เข้าใจอยู่ว่า..นายต้องเลือกเลขาฯเอง บ่นนอกเรื่อง.. 3-4 เดือน ต่อมาก็ได้ย้ายเข้ามา พี่อ้อเข้ามาทำงานมีนายเป็นผู้ชาย 5 คน (แต่เรามีทีมเลขาที่เป็นธุรการ/ การเงิน/และ พขร 2 คน และ จนท.พิมพ์ดีด) ที่ช่วยงาน 2 เลขา/นาย 10 คน อีกที (ถึงจะไม่ใช่ทอม)พี่อ้อดูจะเป็นคนชัดเจน ตั้งใจทำงาน และฝาดมาก หัวหยิกฟู ถุงน่องดำ หน้านิ่ง (เหมือน art blogปัจจุบัน) แต่ไม่เคยดุทีมงาน ไม่เคย ใช้มันใครไม่ทำก็ทำเอง (ยกเว้นพิมพ์งาน ภาษาไทย) ผ่านไป 1 ปี ก็ลื่นไหล..ทีมเราเข้ากันได้ดี ไม่มีเบี้ยว.. วันวาเลนไทน์ ไปกินข้าว 3 คน กับเลขาฯที่ เป็นทอม แก่กว่า 5 ปี และน้องธุรการผู้ชายอ่อนกว่า 5 ปี (ตอนนี้ เป็น อจ.มหาลัยเอกชน) ทานๆอยู่ น้องธุรการ พูดกลางปล้องว่า.. "พี่อ้อ..นี่ผมรักมาก" แล้วเขาก็เงียบไป (แบบอยากบอกได้บอกแล้ว) พี่อ้อ อึ้ง ไปไม่เป็นเลย เพื่อนเลขาฯทอม ก็อึ้งเหมือนกัน เพราะโดนตัดหน้าเต็มๆ จากนั้นก็อึ้งๆกันไป 3-4 วัน แล้วก็ทำงานกันได้ต่อไปเหมือนเดิม (ถึงว่าน้องคนนี้เกเร แต่ไม่เคยเกเรกับพี่อ้อ) ถึงแม้จะ แยกย้ายกันไป เธอมีลูกชายโต..ก็ยังดูแลพี่อ้ออยู่ หากต้องการความช่วยเหลือ  โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:16:51:45 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
มิตรภาพที่แสนงดงามและอบอุ่น ต้องรักษาไว้ให้ยาวนานที่สุดนะ ที่ทำงานของพี่ก็สนิทกันมาก ๆ เหมือนกัน แต่ระบบราชการเค้าเป็นระบบอาวุโส รุ่นพี่รุ่นน้อง เรื่องปีนเกลียวนี่ยากมาก ๆ เจ้านายของพี่ก็เป็นรุ่นพี่ การคุยกันก็เหมือนสนิทกันมาก ๆ คุยเล่นได้ เนื้อหอมตั้งแต่ ม.ปลายเลยนะครับ โดย: The Kop Civil
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:17:13:57 น.อ่านดูแล้ว ถือว่าโชคดีนะครับที่รุ่นพี่ให้ความเอ็นดู เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ในที่ทำงานมีมิตร ก็ดีกว่ามีศัตรู ของ อ.เต๊ะ ก็เคยทำงานกับรุ่นพี่ ต่างสถาบันเหมือนกัน งานเค้าบางทีเค้าทำไม่ทัน เอามาให้เราทำ เราก็ไม่ค่อยกล้าไปแก้ไข เปลี่ยนแปลงอะไร เพราะ เดี๋ยวจะมีศึกสถาบันเข้ามาเกี่ยวข้องอีก555 แต่รุ่นพี่ ของ อ.เต๊ะ นี่เป็นสาวสวยนะครับ วิธีการทำงานร่วมกัน ก็ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ555 ปล. เรื่องที่คุณน้องปริ๊นซ์ สงสัยนี่ คือ อ.เต๊ะ สมัยหนุ่มๆนี่หน้าหวาน เลยมีเพื่อนเป็นเกย์แยะครับ แต่ก็แคล้วคลาดปลอดภัย รอดมาได้หมด จะมีพลาดพลั้งก็แต่ เพื่อนสาวๆบ้างไม่มาก แค่นั้นเองครับ ถ้าไม่บอกเดี๋ยว คุณน้องปริ๊นซ์ จะนอนไม่หลับ555 ขอให้หายป่วยเร็วๆนะครับ  โดย: multiple
วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:17:40:38 น.มิตรในงาน มีหลายระดับ 555 บางทีสนิทมึงมาพาโวย
ด่ากันก็มี.. แต่ก็ไม่ได้โกรธกันจริงจัง บางทีเราก็เป็นห่วงเขานิด ๆ บางทีเขาก็ห่วงเราก็มีเหมือนกัน โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:17:59:00 น.ตอนทำงานนะตื่่นเต้ลมาเพราะจินตนาการว่าจะมีรุ่นพี่แผนกเดียวกันมาจีบ สรุปแว่ทำงานทุกที่เป็นตัวตั้งต้นฝ่ายกฎหมายทุกที่เรย
รับเด็กใหม่ๆเข้ามามันเรียกว่าพี่บ้าง ป้าบ้างแล้วแต่อารมณ์และความสนิท ไม่มีที่ไหนเลยที่เข้าไปแล้วจะเป็นน้องใหม่แผนก ฮ่าๆๆๆๆ โดย: ทนายอ้วน
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:19:37:57 น.สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์
มาแอบอ่านไดอารี่ด้วยคนครับ ^^ เรื่องของหัวใจ ก็อยู่ที่คนสองคนแหละเนาะ ได้เจอคนที่ทำงานร่วมกันแล้วถูกคอ ถูกใจ เกิดเป็นเรื่องราวดีดีและก่อตัวเป็นมิตรภาพที่ยาวนานครับ  โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:21:36:23 น.อายุที่ต่าง
จะไม่ต่างเท่าไหร่ ถ้าความคิดทันกัน พี่ก๋ามีประสบการณ์เรื่องนี้ตลอด เพราะเรียนเร็วมาก เพื่อนร่วมชั้นก็อายุเยอะกว่าเยอะ ตอนกลับมาทำงานที่ร้านก็เด็กมาก ลูกน้องอายุมากกว่าทุกคน ยากมั้ยก็ยาก ต้องปรับตัวทั้งสองฝ่าย เหมือนน้องปริ๊นซ์มีแฟนอายุมากกว่า พี่ก๋าว่าก็ต้องปรับตัวกันเยอะเลย ส่วนถ้าเป็นเรื่องงาน ถ้าความคิดทันกัน อายุไม่น่าจะมีผลอะไรมากครับ ปล. ตายไปแต่คนยังจำ แต่ถ้ายังหายใจอยู่ แต่ถูกลืม อันนี้เศร้าสุดๆเลยนะครับ โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:22:47:36 น.แหม่ๆใช้คำสวยงาม มิตรภาพไม่เกี่ยวกับอายุ
ก็จริงนะคะ แต่พอนานไปๆ วุฒิภาวะที่ต่างกันมาก มันก็ไปไม่รอดค่ะ เคยเห็นมาหลายคู่แล้วค่ะ โดย: Sai Eeuu
 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:23:45:23 น.วันก่อนแวะมาเจิมโหวตแล้วไม่มีเวลาอ่าน
ก็ยาวซะขนาดเน้ พี่ฟันธงเลย มิตรภาพไม่เกี่ยวกับอายุ เพราะถ้าเกี่ยว พี่ก็คงหาเพื่อนแถวนี้ไม่ได้สักคน ก็พี่ปาเข้าไปแปดสิบกว่าแล้วจ้า น้องปริ๊นซ์จะเรียก ยาย ก็ไม่เอานะ ขอบคุณที่ไปเจิมโหวตให้พี่เช่นกัน ไม่ค่อยว่างก็ไม่ต้องตามกลับทุกทีหรอกนะคะ โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:12:27:09 น.จากที่บล็อก
ภิรมย์ คาเฟ่ ไม่ถูกโฉลกกะพี่ครับ ฮ่าๆๆๆๆ อย่างแรกเลยพนักงานที่มาต้อนรับได้แต่เชิญแขกเข้าร้านแต่ไม่ได้ดูว่ามีที่นั่งหรือเปล่า พอไปบอกไมมีที่นั่งก็บอกลูกค้าต้องหาเอง สอง อาหารแพงเกินไป คนที่ไปนั่งก็เลยสั่งแต่น้ำมากิน แต่อย่างว่า "คนรวยเค้าจะเล่นขายของ" คงไม่ได้คำนึงถึงตรงนี้ อิอิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่บล็อก - ชนบท เขาใหญ่ด้วยนะครับ โดย: ทนายอ้วน
วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:19:46:24 น.สวัสดีค่ะคุณปริ๊นซ์
การได้พบมิตรดีๆที่แชร์สุขทุกข์ได้ พร้อมช่วยเหลือและให้กำลังใจกัน ในช่วงชีวิตหนึ่งหากไม่ใช่คนในครอบครัวแล้วจะหาได้สักกี่คนนะคะ เมื่อพบแล้วและรักษามิตรภาพได้ยืนยาวแบบนี้เหมือนได้ของขวัญของชีวิตเลยค่ะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:9:24:46 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
วันนี้แวะมาลงชื่ออ่านก่อนนะ