ความเงียบที่ดังที่สุด


ช่วงนี้.....ผมเหงาแปลก ๆ

ปกติผมเป็นคนขี้เหงาที่ไหน






จริงๆ ผมก็ยังอยู่ท่ามกลางผู้คนนะครับ
ยังคงพูดคุย ไปไหนต่อไหนกับเพื่อนที่แผนก
แต่ทำไมไม่รู้.....3-4 วันมานี่....
.... ผมอยากคุยกับคนที่ไม่ใช่เพื่อนที่เจอกันทุกวัน....
รู้สึกว่า แชท และ คอมเม้นในเฟซบุ๊ค ไม่เพียงพอให้คุยเล่น
Tiktok ผมก็หยุดไปตั้งแต่ป่วยเพราะไม่มีเสียงพูด และไม่มีอารมณ์
ถึงคลิปเก่าๆ จะยังวิ่ง แต่ก็ไม่คึกคักเหมือนเดิม

มี Bloggang นี่แหละครับที่ยังมีเพื่อนๆ ให้คุย ^^
วันสองวันมานี่ผมเลยเม้นท์ไว เม้นท์ยาวครับ 
เรียกว่าใช้เวลากับ Bloggang ได้เต็มที่
ทำให้มีบล๊อกดราฟไว้เตรียมออนไลน์ บล๊อก 2 บล๊อก
แต่ยังไม่มีอารมณ์จะคิดคอนเท้นท์ครับ
ก็เพราะไอ่ความรู้สึกเหงาๆ อยากมีเพื่อนคุยนี่แหละครับ
ทำให้ผมไม่คิดคอนเท้นท์ตัวเอง เอาแต่ตระเวนหาเพื่อนคุย 555555




อาการไม่ปกตินี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่
ผมว่าเกิดหลังจากไปทริปกับที่บ้านครับ
จากวุ่นวายขั้นสุด อยู่ๆ เรื่องยุ่งๆ ก็หยุดลงดื้อๆ 
ทำเอาผมอาจจะปรับตัวไม่ทัน








และอาจจะเพราะ แฟนไปทำงานต่างจังหวัดอีกแล้วครับ ราวๆ 2 สัปดาห์
จากที่เค้ากลับมาใช้เวลาด้วยกัน ออกไปกินข้าวด้วยกัน
ไปหาคาเฟ่ใหม่ๆ ดังๆ นั่งด้วยกัน อยากออกไปไหนก็ไปด้วยกัน
อยู่ๆ ก็ไม่อยู่อีก....ก็มี 
เฟ้งฟ้าง บ้างละมั้ง 55555
ทั้งๆ ที่จริงๆ ผมชอบการไปไหนคนเดียว
แต่....ถ้าผมอยากไปตลาดดอนหวาย นั่งเรือชิลๆ 
ไปคนเดียวก็ยังไง ๆ อยู่ป่าววะครับ 


คาเฟ่ช่วงนี้ถ้าไปก็ไปกัน 4 คนครับ
ทั้งผม ทั้งหลาน ทั้งแม่ ทั้งพี่สาว
มันก็คาเฟ่เด็กแหละครับ.....ผมก็ไปช่วยดูบ้าง นั่งชิลๆ บ้าง







อยากกินอะไรร้อนๆ ก็ออกไปหาราเม็งกิน
ก็นั่งคนเดียวนั่นแหละครับ
แต่ไม่แปลกหรอก ปกติผมเป็นคนกินข้าวคนเดียวบ่อย
เมื่อก่อนก็เขินๆ  รู้สึกไม่ได้เหมือนกัน
ตั้งแต่ทำงาน คิวงานเราไม่ตรงกับเพื่อน ต้องออกทำงานคนเดียวบ้าง
เรากลับ เพื่อนไปอีกที่บ้าง กินข้าวคนเดียวเลยกลายเป็นเรื่องปกติ
ดีซะอีก ไม่ต้องถามมากว่า "อยากกินอะไร" "อยากกินเหมือนเราไหม"








บ้านหลังเล็ก ๆ ของผม อยู่ๆ ก็รู้สึกโหลงเหลงแปลกๆ 
ทั้งๆ ที่ปกติชอบมากครับที่อยู่คนเดียว ไม่ต้องคอยมองสีหน้าใคร
ไม่ต้องคอยถาม ไม่ต้องคอยคิดว่าเราเงียบเกินไปไหม

แต่ตอนนี้เหงาเฉย!!!

ไม่รู้จะทำอะไร ผมก็เที่ยวจุดเทียนหอม 5555
อย่างน้อยๆ มองเปรวเทียนกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ก็รู้สึก Relax 
กลางคืนก็ตามไปจุดในห้องนอน แล้วนั่งดูนังบนห้องคนเดียว









ทำไมไม่ดูทีวีข้างล่าง

"บ้านแตกครับ"
Netflix ทีวี บนทีวีข้างล่างบ้านแตกจากนโยบายใหม่








มีแต่ Disney + ที่ยัง Available อยู่
เลยชวนหลานมานั่งดู Spiderman : Into the Spider verse ด้วยกัน
ซักพักพวกบอก "กลัวค่ะ ดู bird ได้ไหมคะ"
อ่ะ....ญาติจะดูนก แล้วผมจะสนุกไหม.....








ตกเย็นหันไปหันมาไม่เจอใคร 
เจอแต่หลังอ้วนๆ ของแฟร์รี่ที่มานั่งพิงขาขอให้เกาหลัง...
ผมเลยหามเจ้าหมูเคราะห์ของผมไปอาบน้ำซะเลย







นอนไวละครับ 4 ทุ่ม ไม่เกิน 4 ทุ่มครึ่งผมก็หลับทุกวันเลย
ทีนี้เลยตื่นเช้า เลยอาสาไปส่งหลานที่โรงเรียนให้
ผมเป็นผู้ชายก็เตรียมตัวไว แค่อาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัวก็ออกจากบ้านได้เลย
หลานเลยได้ไปโรงเรียนเช้ากว่าปกติ 15-20 นาทีเลยครับ
เพราะปกติกว่าพี่สาวจะแต่งตัวเสร็จ ไปถึงโรงเรียนก็เกือบ 8 โมง
พอผมไปส่งกับคุณยาย เลยถึงตั้งแต่ก่อน7 โมงครึ่ง
เรียกว่าหลานเดินเล่นชิลๆ ได้เลย ไม่ต้องวิ่งเหมือนทุกครั้ง 5555
และเมื่อไปเช้า ผู้ปกครองก็ไปส่งกันคึกคัก
ผมเลยได้รู้ว่า รถผู้ปกครองที่นี่โคตรเท่เลย








เจอปอร์เช่ มาคันน์  กับ คาเยนน์ ตั้งแต่ยูเทิร์นถนนใหญ่
ถนนที่มุ่งสู่โรงเรียนส่วนใหญ่ก็จะเป็น BMW 
หรือไม่ก็ อัลฟาร์ด


เดินจากลานจอดมาก็เจอ Audi







ถึงหน้าโรงเรียนจะ Lamborghini






ทุกคันนี้คือมาส่งเด็กอนุบาลวะครับ 555555
แล้วรถหน้าโรงเรียนติดหนักมากครับ
คิดไม่ออกเลยว่าคนที่ขับแลมโบกินีมาจะหมดน้ำมันไปเท่าไหร่







สนามกอล์ฟตอนเช้ายังไม่มีคนมาไดร์ฟ 
แต่ผมเคยมารอรับหลานหลังจากเสร็จงานที่ไซต์ คนก็เต็มทุกเลนน์อยู่นะ
แต่ตังผมหมดแล้ว....
ทำได้แค่ซื้อโค้ก 1 กระป๋องแล้วนั่งดื่มขออยู่ที่ริมสนามรอเวลา
คุ้มก็ตรงที่หลานดีใจมากครับที่ผมมากรับ
แต่เค้าบอกว่า จะดีใคมากกว่า ถ้าแม่เค้ามารับ ฮือออออ

สะเทือนใจ!!! 





แล้วคนเหงาอย่างผมได้เรื่องจนได้
เพราะผมไปโพสอะไรบางอย่างไร
ตื่นมาอีกที คอมเม้นท์แทบแตก 5555555
โพสเมื่อคืน ตอบตั้งแต่ 9 โมงเช้าจนถึงบ่ายโมงวันนี้กว่าจะครบ
และยังคงมีให้ตอบเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้
เรียกว่า เอาซะขี้เกียจตอบเลยครับ 
แต่ผมก็ทำเหมือนใน Bloggang ที่แหละครับ เม้นท์แบบตั้งใจทุกอัน
ทั้งฮาทั้งสาระในคอมเม้นท์เดียว  พิมใหม่ทุกเม้นท์

เกินคำว่า "หายเหงา" ไปหลายเบอร์



แต่ตอนนี้ผมเบื่อแล้วครับ ขี้เกียจตอบแล้ว
ยังคงตอบฮา แต่นานๆ ตอบทีพอเป็นมารยาท 
แล้วกับมาปัดเฟซ ปัด Tiktok ไป ๆ มา ๆ เหงาๆ เหมือนเดิม...
พอทักไปหาคนคุยก็สนุกอยู่ไม่นาน ขี้เกียจแล้วครับ





เป็นอะไรไม่รู้ แต่รู้ๆ ......เหงา แหละครับ







 



Create Date : 22 มิถุนายน 2566
Last Update : 22 มิถุนายน 2566 17:30:37 น.
Counter : 752 Pageviews.

20 comments
»FFF#94« "กินเพลินเกินห้ามใจ" ผัดหมี่เส้นจันท์ nonnoiGiwGiw
(16 เม.ย. 2567 15:00:28 น.)
ระยองฮิสั้น จันทราน็อคเทิร์น
(12 เม.ย. 2567 15:33:48 น.)
หาอะไรดับร้อนกับน้องถั่วแดงที่ร้านเย็น เย็น หวานเย็น สาขาMRTท่าพระ นายแว่นขยันเที่ยว
(12 เม.ย. 2567 00:32:31 น.)
ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 349 : วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ ฯ The Kop Civil
(10 เม.ย. 2567 16:44:58 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสองแผ่นดิน, คุณกิ่งฟ้า, คุณtoor36, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณhaiku, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณnonnoiGiwGiw, คุณLittleMissLuna, คุณtanjira, คุณRain_sk, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณSweet_pills, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณkae+aoe, คุณThe Kop Civil, คุณ**mp5**, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ

  
ใช่ ๆ เน็ตฟลิกซ์ไม่ยอมให้แชร์ แรก ๆ เขาว่าแชร์หลายบ้าน
ได้..

..
คุยกับเพื่อน ต่างกลุ่มช่วยให้ไม่หายเหงาได้แน่นอน วันก่อน
กลับไปเยือนถิ่นเดิม เพื่อนเห็นตระโกนตาม ยังอยู่เหรอเมิง
555 อีก 2 คนมานก็ถามแบบเดิม มีหรือเราจะยอม เออ เมิง
ก็อยู่คิดว่าไปอยู่ศาลาแล้ว 555

ตอนนี้เวลาเหงาก็ นึกพล๊อตเรื่องใหม่ ๆ ที่เราเคยผ่าน ๆ มา+
กับของเพื่อนในกลุ่ม สายช่าง สายการตลาดสายนี้ไม่ค่อยกล้าเขียนมันเป็นเทคนิคให้ชนะใจลูกค้า

เขียนคุยกับเพื่อนใน BG นี่แหละใช่เลย ง่วงก้นอนตื่นมาค่อย
ตอบก็ได้
โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 22 มิถุนายน 2566 เวลา:20:05:04 น.
  
เพลงประกอบบุ๋มอกเพราะจุง
ชอบๆๆๆฟังหลายรอบเลย
เจิมบอก
โดย: อุ้มสี วันที่: 22 มิถุนายน 2566 เวลา:22:58:34 น.
  
เพลงประกอบล็อกเพราะจุง
ชอบๆๆๆฟังหลายรอบเลย
เจิมบอก
โดย: อุ้มสี วันที่: 22 มิถุนายน 2566 เวลา:22:59:31 น.
  
สวัสดีค่ะน้องริ๊นซ์มาอ่านเรื่องราวความเหงาของน้องปริ๋นซ์จนจบเลยค่ะมีเรื่องให้ทำเยอะแยะไปหมด แต่สุดท้ายก็ยังคงเหงาเช่นเดิม น่าจะเกิดจากขาดอะไรที่เคยได้ทำ ได้พูด ได้ใกล้ชิดแล้วไม่ได้พูดไม่ได้ทำไม่ได้ใกล้ชิดหรือเปล่าคะก็ทำให้รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปก็เกิดความรู้สึกว่าเหงานะคะ

Diarist

พี่กิ่งขอพักบล็อกชั่วคราวนะคะเพราะหมอนัดผ่าตัดต้อกระจกตาข้างซ้ายค่ะ คงพักยาวๆไปจนกว่าตาจะหายแล้วค่อยกลับมาใหม่ค่ะ คงประมาณ 2-3 เดือนเพราะหมอห้ามใช้สายตามากห้ามก้ม ห้ามจับทำอะไรเยอะแยะไปหมดค่ะ จึงขอลาพักบล็อกชั่วคราวก่อนะคะ
ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่คอยให้กำลังใจพี่กิ่งเสมอมาค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 22 มิถุนายน 2566 เวลา:23:01:59 น.
  
คนไทยเรารวยขึ้น
กล้าใช้เงินมากขึ้น
เชียงใหม่เมื่อก่อนไม่ค่อยมีรถหรู
ตอนนี้วิ่งกันทั่วเลยครับ

แต่ส่วนหนึ่ง
ก็มีพวกที่เป็นเงินเทาๆเยอะด้วย 555

รถคันละ 15-30 ล้าน
คนทำธุรกิจทั่วไป
คงไม่มีใครกล้าซื้อมาใช้นะครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:5:59:53 น.
  
หนุ่มหล่อที่รักครอบครัวอย่างปริ้นเนี่ยนะขี้เหงา
โอ๊ย ใช้เวลาอยู่กับหลานซิหายเหงาแน่ๆ 555

โดย: หอมกร วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:7:12:01 น.
  
เหงาแม้อยู่ท่ามกลางคนหมู่มาก อาการน่าเป็นห่วงนะเนี่ย
หรือจริง ๆ อาจเป็นเพราะอยู่กับความวุ่นวายจนเคยชิน
พอขาดหายไปเลยรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป
เสพติดความวุ่นวายซะงั้น 555

หาอะไรทำเพลิน ๆ นะคะ ทำอะไรให้ตัวเองยุ่ง ๆ เข้าไว้
แต่อย่าหาทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนก็แล้วกัน อิอิ

โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:10:01:45 น.
  
พี่เข้าใจเลย เคยผ่านเหตุการณ์ที่
คล้ายๆ แบบนี้มาแล้วเหมือนกันค่ะ


ก็พยายามหาอะไรทำเยอะๆ เข้าไว้
ไปไหนกับเพื่อนรู้ใจ อย่าให้ตัวเองว่าง
ช๊อปปิ้งช่วยได้ อย่างไรก็ตาม..
แต่ก็ใช้ชีวิต..ตามสโลแกนเพื่อนบอกคือ

"อย่าไปเกร็ง.. ปล่อยเบลอ.."

อย่างไรก็ตามหลังจากหายมาได้ก็เกิดภาวะ
การเงินช๊อตหนักเลยอ่ะ เพราะใช้เงินเกินตัว
แถมน้ำหนักก็ขึ้นด้วย.... พอหายเบลอ
ก็ต้องมานั่งใช้กรรมอีกระยะหนึ่งเลยอ่ะ

สู้ๆ สำหรับพี่ตอนนี้ ความเหงาก็เหมือนเพื่อนรักไปแล้วละนะ
มาเป็นพักๆ มาๆ หายๆ ของแกร สองอาทิตย์เอง
พอเมียกลับมาก็มีเพื่อนเหมือนเดิม เดี๋ยวก็หายแล้วล่ะ

พี่ส่งกำลังใจให้เหมือนเดิมนะคะ..
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:11:13:44 น.
  
น้องปริ๊นนน เหงาเหรอ?
ไม่น๊าาา แต่ว่ามันก็ต้องมีบ้างแหละเนาะ
อารมณ์แบบนี้ แล้วพลอยก็ไม่อยู่ เดี๊ยวก็หายมั้งคะ

ส่วนพี่อยากอยู่เงียบๆคนเดียวเลยค่ะ เริ่มเบื่อๆหน่ายๆ
อารมณ์นี้เริ่มจะมีอีกแล้วเหมือนกันค่ะ แต่วันๆทำโน่นนี่นั่นไปก็ลืมๆค่ะ
สำหรับพี่นะ เพราะพี่ สว ล่ะ แต่น้องยัง ก็ปรับๆอารมณ์คุมให้อยู่แบบปกติไปค่ะ

มีข้าวหอมเดี๊ยวก็หายนะคะ มีแฟร์ด้วยน่าจะเยียวยาเราได้ค่ะ

เดี๊ยวพี่มาคุยใหม่นะคะ เจ้า 3 ชาหน้าบ้านคงหิวค่ะ ไปป้อนนมมันก่อน
ภาระจำยอมของพี่ค่ะ
โดย: tanjira วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:16:01:46 น.
  
อยู่คนเดียวมันก็สบายครับมันคล่องตัวได้ ถ้ามีคนทำอะไรเป็นเพื่อนมันก็ไม่เหงา เอาเข้าจริงสมัยผมอยู่จีนผมเคยอยู่กับเพื่อนคนไทยก่อนจะแยกมาอยู่คนเดียว (ไม่ต้องแปลกใจหลายๆ คนก็มักเป็นแบบนี้) อยู่คนเดียวมันสบายใจกว่า ถ้าเราทำอะไรผิดพลาดก็โทษแต่ตัวเองได้เลย ถ้าอยู่กับคนอื่นอาจโดนคนอื่นว่า หรือเราอาจไม่ถูกใจพฤติกรรมเขา แต่คนเดียวอันอิสระจริงๆ ครับ ถ้าคนที่ออกแนวอินโทรเวิร์ตจะไม่รู้สึกอะไรเลย ถึงผมจะพูดอย่างนั้นแต่ถ้าเพื่อนโทรมาชวนไปกินหม้อไฟ กับพวกปิ้งย่างเสียบไม้ตามรถเข็นผมมักจะไปนะ

ผมนอนเที่ยงคืนตื่นหกโมงเช้า ส่วนมากจะพยายามให้ครบ 6 ชั่วโมงตอนนี้อยากได้ 7 ชั่วโมงครับ 6 ชั่วโมงรู้สึกไม่ค่อยพอแล้วตอนนี้ นั่นรถส่งเด็กแน่รึแต่ละคน ผมไม่ได้เล่น TikTok เลยครับ ยูทูปยังไม่ค่อยมีเวลาที่จะนั่งดูเลย การ์ตูนดองไว้ตรึม ทั้งหนังสือ และอนิเม
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:21:26:12 น.
  
หลายครั้งคนเรามักจะรู้สึกแบบนี้ เป็นอาการเบื่อไปหมดเสียทุกอย่าง คงต้องปล่อยไปสักพักเวลาจะช่วยเยียวยาให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง โลกเรียนอนุบาลลูกคนรวยใช่มั้ยนั่น สังเกตดูสิ เด็กมันก็คบกันได้ ไม่ได้รังเกียจอะไรกัน มีแต่ผู้ใหญ่อย่างเราๆ ที่คิดไปเองว่ามันเป็นความเหลื่อมล้ำ ความเหลื่อมล้ำแค่ดินสอแท่งเดียวมันก็วัดความเหลื่อมล้ำได้แล้ว ยี่ห้อ่างกันก็วัดค่าได้แล้ว
โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:21:30:23 น.
  
เขาบอกว่า
แค่เห็นทุกข์
ก็ทำให้เรารู้สึกตัวแล้วครับ
ที่ทุกข์
เพราะไม่รู้ตัว
ปล่อยจนทุกข์มีอำนาจเหนือความคิดของเรา
พอเห็น ก็ทำให้รู้สึกตัว
พอรู้สึกตัวแล้วคิดได้
ทุกข์ก็ค่อยๆหายไป

นี่พี่ก๋าเพิ่งดูข่าวเข้าของทีมฟุตบอลลำพูนถูกจับ
เพราะรวยจากการทำเว็บสีเทา
รถแต่ละคันหรูหราและสวยมากเลย

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 มิถุนายน 2566 เวลา:22:47:19 น.
  
มาขอบคุณน้องปริ๊นซ์ก่อนนะคะ
โดย: Sweet_pills วันที่: 24 มิถุนายน 2566 เวลา:1:17:37 น.
  
น่าจะแบ่งๆมาให้ผมบ้างนะครับ.. คอมเม้นท์ไม่เป็น
นั่งอ่านจนจบเสร็จ จะพูดอะไรกะเจ้าของบล็อกที่เพิ่งอ่านจบไปสดๆร้อนๆดีบ้างนะฮ่า

ส่วนมากจะอ่านทุกบล็อกที่เป็นเพื่อนครับ จะชอบอ่านมากกว่าที่จะเม้นท์ อยากเป็นแบบนี้คุยได้เยอะๆแต่ก็ทำได้ยาก...
โดย: Rain_sk วันที่: 24 มิถุนายน 2566 เวลา:3:46:09 น.
  

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริี๊นซ์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 มิถุนายน 2566 เวลา:5:11:38 น.
  
สวัสดี ยามบ่าย จ้ะ น้องปริ๊นซ์

ก่อนอื่น ตอบข้อสงสัยเธอก่อนว่า แกงบวดอย่างอื่น ๆ ทำไม
จึงใช้ บวด ทำไมกล้วยบวชชี ใช้บวช อิอิ ครูก็ไม่รู้ที่มานะ แต่
ตามความเห็นส่วนตัว ครูว่านะคงเป็นเพราะกล้วยบวชชี มีสีสันแปลก
ตาไปจาก การแกงบวดชนิดอื่น ๆ ไหม ถ้าสังเกต นะ จะเห็นว่า
บวดฟักทอง สีออกเหลือง บวดมันก็ออกเหลืองอ่อน บวดเผือกก็
จะคล้ายบวชชี คือ ออกสีเผือก ออกเทา ๆ มากกว่า บวชชี แต่ถ้าเป็นบวชชี จะเห็นว่า ทำเสร็จแล้วสีจะออกขาวมากกว่าบวด
อย่างอื่น ๆ มั้ง เหมือน แม่ชีที่เขานุ่งขาวห่มขาวไง อิอิ ความคิด
ของครูนะ อิอิ

เปรวเทียน (เปลวเทียนจ้ะ )
อ่านความเหงาในอารมณ์ที่เธอพรรณนามา คงเป็นอารมณ์ช่วง
แฟนไปทำงานต่างจังหวัดก็อาจเป็นได้นะ แต่ก็คงช่วงระยะเวลา
สั้น ๆ เท่านั้นแหละ อย่ากังวลไปเลย อ่านหนังสือที่ต้องมีสมาธิ
อ่านหนังสือ ธรรมะ เหมือนน้องก๋า บ้างก็ดี นะ จิตจะคงที่ ถึงจะ
ฟุ้งซ่านไปบางครั้งก็เรียกกลับมาได้เร็วนะ อิอิ
ไม่งั้น ก็อย่างที่เธอทำ คือ เดินทางเข้าบล็อกเพื่อนไปคุย ไป
เม้นท์งานเพื่อน ก็เป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้เธอหายเหงา ลืมเหงาไปได้
เหมือนกันนะ ครูเล่นโซเชียล แค่เฟสบุ๊ค ไลน์ ติ๊กต้อก เคยเล่นอยู่
บ้าง แต่มันให้ใส่ภาพได้น้อย เพลงยาว ๆ ก็ทำไม่เป็น ชอบไป
ใช้แอป Quik มากกว่า ใส่รูป ใส่เพลงได้ยาวกว่า
คุยถึงเรื่อง เหงา ครูก็ไม่ค่อยมีอารมณ์เหงานะ วัน ๆ อ่านบล็อกเพื่อน(เพื่อนมีน้อย ๆ) เขียนเม้นท์ ดูละครโทรทัศน์ นอน
ก็หมดเวลา อิอิ บางวันก็มีลูกศิษย์โทรมาคุย บางวันมีลูกศิษย์แวะ
มาชวนไปกินข้าว ทำชีวิตให้สนุกสนาน บางทีนานเป็นสัปดาห์ เป็น
เดือน ไม่มีใครมาชวนเลย ก็เหงาเล็กน้อยเหมือนกันนะ แต่ต้องทำใจ
จ้ะ เรามันคนว่างงาน คนอื่นเขามีงานต้องทำ อิอิ ทุกอย่างอยู่ที่ใจจ้ะ
ควบคุมมันให้ได้ ใจก็เป็นสุข ไม่ทุกข์ ไม่เหงา น่ะ เชื่อครูซิ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ
โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 24 มิถุนายน 2566 เวลา:13:59:31 น.
  
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

เมื่อคืนพี่ต๋าเพิ่งถึงเชียงใหม่ เข้าบล็อกน้องปริ๊นซ์ดึกเลยได้แต่ขอบคุณนะคะ

เจ้าแต้งค์ดีใจสุดๆที่เห็นพี่ต๋า ทั้งร้อง ทั้งเห่า กระดิกหาง
ยกขาสวัสดี ดีใจทักทายอยู่ไม่ถึง 5 นาทีก็เดินอุ้ยอ้ายเข้าบ้านไปก่อนแล้ว

ช่วงน้องพลอยไม่อยู่ น้องปริ๊นซ์มีคุณพ่อ คุณแม่ พี่สาว พี่เขย
หลานสาว พี่เพ็ญ แฟรี่ อยู่ใกล้ๆ
ที่ทำงานก็ยังแวดล้อมด้วยน้องๆเพื่อนร่วมงานที่สนิทสนมกันดี
น่าอบอุ่นที่สุดค่ะ

ความเหงาเกิดขึ้นได้เป็นปกติ
เหงาได้ก็หายเหงาได้นะคะ พอมีเรื่องต้องคิดต้องทำเยอะๆ
เดี๋ยวความเหงาก็ผ่านไป

ฝันดีค่ะน้องปริ๊นซ์
พี่ต๋าขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะคะ
ทุกครั้งที่ย้อนอ่านบล็อกเดิม คอมเมนท์น้องปริ๊นซ์และของเพื่อนๆ
ก็ยังคงอยู่
ทุกเมนท์มีความหมาย ช่วยให้มีกำลังใจ+สุขใจค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะ

โดย: Sweet_pills วันที่: 25 มิถุนายน 2566 เวลา:0:40:20 น.
  
สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์

เหงานั่นหละเนอะ มันเหงาจากข้างใน
ทำยังไงถึงจะหาย มันก็อยู่ที่แต่ละคนเลย

ขอให้น้องหายเหงา กลับมามีชีวิตชีวา ไวไวนะคะ
โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 25 มิถุนายน 2566 เวลา:14:21:59 น.
  
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
เพลงนี้ของ Getsunova พี่ว่ายิ่งฟังยิ่งเหงากว่าเดิมนะ 555
แสงเทียน แสงไฟได้ฟีลดีนะ
แฟร์รี่เห็นจากข้างหลังน่ากอดมากเลย
ช่วงนี้พี่ก็นอนสี่ทุ่มเหมือนกัน ตีสี่ก็ตื่นแล้ว พอตื่นแล้วไม่รู้จะทำอะไร รอออกไปปั่นจักรยานกับวิ่ง บางวันก็หลับต่อทีนี้หละหลับยาวจนเก้าโมงเลย 555
โรงเรียนน่าจะไฮโซน่าดูเลย รถสปอร์ตคาร์เพียบเลย
โดย: The Kop Civil วันที่: 26 มิถุนายน 2566 เวลา:14:12:32 น.
  
คุณคะ.. หลังไมค์หน่อยค่ะ
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 29 มิถุนายน 2566 เวลา:13:37:58 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Threepopstory.BlogGang.com

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]

บทความทั้งหมด