ไม่เอาแล้วนะ คราวหน้า ที่ผมหายไป เพราะติดงานอย่างหนักหน่วงครับ เริ่มจากวีคก่อนหน้านี้ผมมีออกบูท พักแค่เสาร์อาทิตย์ก็ออกบูทต่ออีกงาน เท่ากับพวกผมต้องยืนกันอย่างน้อยคนละ 6 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้น Exhibition งานแรก พวกผมเข้ากันแค่ 2 วันครับ นั่งมากกว่ายืน พอวันศุกร์เลยไปนั่งหาอะไรดื่มกันแก้เหนื่อย จากที่เพลงที่ซ้อมเต้นไว้ใช้เวลาปาร์ตี้ เป็นเพลงเกาหลี งานนี้เลยต้องดื่มอะไรสไตล์โอปป้าให้เข้ากับบรรยากาศ ทีแรกก็เปิดด้วยเบียร์เบาๆ ก่อนครับ อุ่นเครื่อง แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรือไม่ได้ดื่มด้วยกันมานาน อยู่ๆ พัทก็เครื่องติด ยิ้มแย้มแจ่มใส มองอะไรก็สนุก ที่สำคัญคือ เริ่มเช็ดโต๊ะ ..... นั่นคือเริ่มเมาแล้วครับ ไนท์ก็ออกปากแซวว่า อยู่ๆ ทำไมเมาไวยังวะพัท ส่วนพัทก็ยักไหล่ ยิ้มๆ หัวเราะ ๆ บอกว่า กุไม่ได้เมา กุกำลังสนุก และกุอยากหาอะไรเจ๋งๆ กินต่อ ..... ก่อนจะถามพวกผมอีก 6 คนว่า "ที่ซ้อมน่ะ พร้อมรึยัง" พวกผมโบกมือ ไม่ๆๆ ไม่เมาพวกกุยังเต้นไม่ได้ เขิน.... พูดขาดคำ พัทก็เดินไปหยิบโซจูรสองุ่นมา 4 ขวด สำหรับ 6 คน จริงๆ 7 เพราะชวนมาร์เก็ตติ้งมาด้วย 1 แต่พี่เค้ากลับตั้งแต่เจอโซจูครับ พอเอามาวางที่โต๊ะ มันก็ถือขึ้นมาขวดนึงแล้วทำท่าจะพยายามหาที่เปิด คือโซจูครับ...ไม่ต้องใช้ที่เปิด หมุนก็เปิดได้เลย แล้วมันจะหาที่เปิดอะไร ผมเลยรีบสะกิดปริ้นซ์อีกปริ๊นซ์ว่า ไปเอาไอ่พัทกลับมา เดี๋ยวมันเอาไปงัดประตูร้าน ปริ๊นซ์ก็ไปลากพัทกลับมาโต๊ะ ก่อนที่พัทจะเปิดขวดแล้วเทให้รอบวง หมด 4 ขวด มันเดินไปหยิบต่ออีก 4 รสพีช แล้วเท หมดโซจูไป 8 ขวด ไอ่พัทก็เดินไปขอเพลงที่ซ้อมไว้กับดีเจ เพราะดูทรงเพื่อนน่าจะพร้อมเต้นแล้ว พัทไม่เดินกลับมามือเปล่า เพราะถือโซจูออริจินอลมาอีก 4 ขวด ตรงนี้ไนท์ที่เคยขำ ไม่ขำแล้วครับ เพราะฟุบไปกับโต๊ะคนแรก ส่วน 5 คนที่เหลือ คือ เต้นวอร์มเครื่องรอซะแล้ว ผมก็อยู่ในนั้น หมดเพลงที่ขอ เพลงที่ไม่ได้ขอก็เต้นต่อครับ 5555 เรียกว่าเครื่องติดกันหมดทั้งวง ติดแบบลงไม่ได้แล้วด้วยครับ ตบด้วยโซจูสตอเบอร์รี่ 2 ขวด เฟรชอีก 2 ขวด ที่พัทเทแล้วจับชนกระดกหมดแก้วรอบวง หมดรอบนี้พัทเองก็ร่วงครับ ผมไปเก็บมาจากห้องน้ำ อีกคนคือพี่หมิงที่เดินอ้วกแล้วอ้วกอีก จนกลับมานั่งฟุบที่โต๊ะ บอกว่า "พี่ไม่ไหวแล้ว เรียกแท็กซี่ให้กุเลย" อีกปริ๊นซ์ก็หิ้วพี่หมิงออกไปอ้วกต่อนอกร้าน จนน้องPR เอาถุงมาให้ แล้วจับพี่หมิงใส่รถแท็กซี่ไป ก่อนที่ตัวมันเองจะหายพร้อมรถ ไนท์ที่หลับไปซักพัก ก็ตื่นครับ ตื่นมานั่งกินน้ำไป 2 ขวดแล้วนั่งเงียบๆ เกมส์นี้เหลือผมกับพี่ป๊อป ที่รอดชีวิต....จะบอกว่ารอดก็ไม่ได้ เพราะเหลือ 2 คนที่ต้องดูแลคนเมาจัดๆ อีก 2 คน ระหว่างนี้ไนท์ก็ดูค่อยๆ ฟื้นตัวพูดน้อย แต่ยังพูดได้ ส่วนพัทไม่รู้เรื่องเลยครับ ตื่นแค่ลุกไปอ้วกแล้วกลับมาหลับต่อ ส่วนผม....ผมต้องออกปากถามพี่ป๊อปว่า "ถ้าอ้วกมันจะโอเคใช่ป่ะป๊อปปี้" ป๊อปบอก "เออ เมิงจะอ้วกเมิงอ้วกเลย แล้วมันจะดี อย่างเมิงฟื้นเลย เชื่อกุ" ผมที่รู้สึกสติยังดี รู้ตัวดี เดินไปเองได้ ก็เดินไปห้องน้ำซักหน่อย เออวะ!!!! อ้วกแล้วผมฟื้นเลยครับ ปกติมาก แค่รู้สึกหนาวๆ ก็นั่งกินน้ำต่อไป 1 ขวด พร้อมจับพัทกินชาร้อนไปด้วย แล้วมือถือพัทก็ดัง ผมเลยรับ เป็นแฟนมันครับ ผมเลยต้องสารภาพแทนพัทว่า เมาแล้วหลับไปรู้เรื่องอยู่บนโต๊ะ แฟนพัทบอกว่า "อ้อค่ะ ร้านนี้ใช่ไหมคะ พัทบอกไว้แล้วพิมมาว่า ขับไม่ไหว เดี๋ยวไปรับค่ะ แต่น่าจะอีกซักชั่วโมงนะคะ ไปรับน้องชายพัทด้วย" ผมเลยบอกว่า "งั้นพี่พากลับบ้านพี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวส่งฉลเคชั่นไปให้" "ดีเลยค่ะๆ รบกวนด้วยนะคะพี่" นั่นแหละครับ แล้วผมก็ต้องหามพัทขึ้นรถผม โดยมีน้อง PR ถือถุงกับน้ำอีก 1 ขวดมาให้ เรื่องบิลป๋าป๊อปปี้เคลียร์ให้เอง แล้วเดินดมยาดม หิ้วไนท์ไปส่งที่รถอีกคน กลับบ้านมา หมาเห่าอย่างแรก..... จากเงียบๆ พี่เพ็ญเลยโผล่มาดู ตกใจตรงที่ผมเดินไปเปิดประตูรถอีกด้าน แล้วหิ้วเพื่อนที่สลบไสลไม่ได้สติออกมาด้วย "เพื่อนเมาหรอคะ" "ครับ" ผมพูดแบบหัวเราะด้วยนะ เพราะกลั้นขำไม่ไหว ก่อนจะถามพัทให้ไปนอนข้างบน แต่พัทบอกเดินไม่ไหว อยากนอนตรงนี้ แล้วก็ลงไปนอนที่พื้นหน้าทีวีเลยครับ!!!! ก่อนจะหลับไป พี่เพ็ญดูอึ้งๆ ผมก็ตบไหล่ว่า ไม่มีไรหรอกพี่ ทิ้งไว้ ให้แฟรี่เฝ้า เพราะตอนนี้แฟไปนอนเบียดอยู่กับพัทเป็นเพื่อนกันเรียบร้อย ส่วนผมไปอาบน้ำ แล้วลงมานอนเล่นมือถืออยู่ที่โซฟา เฝ้าไอ่พัท ส่วนพี่เพ็ญก็ต้มน้ำอุ่นมาให้ผมครับ แล้วตั้งไว้เผื่อพัทจะตื่น เลยบอกให้ไปนอนเถอะ พี่เพ็ญก็บอกว่า ถ้าเพื่อนไปแล้วให้เรียกด้วย เพราะผมก็คงเมา เดี๋ยวจะปิดบ้านไม่เรียบร้อย......... ผมตื่นมา 7 โมงเช้า เพราะชินเวลา ก็หายแล้วครับ ไม่มึน ไม่ผะอืดผะอม ไม่ปวดหัว แต่พี่เพ็ญก็ไล่ให้ไปกินข้าวต้มที่บ้านแม่ครับ 555555 ผมก็กินไม่ค่อยลงหรอก แต่ได้ชาร้อนจากพ่อไปก็โอเคขึ้น วันจันทร์มา 6 คนพูดกันเลยครับว่า "ไอ่พัท!!! โซจู 16 ขวดนี่ไม่เอาแล้วนะคราวหน้า จะตายห่่านกันอยู่แล้ว" อาทิตย์ถัดมา ผมก็ไปออกบูทครับ ซึ่งการออกบูทเป็นสัปดาห์ที่ 2 ถือว่าเหนื่อยมาก วันแรกการจารจรห่วยแตกจริงๆ ห่วยทุกวัน ผมติดอยู่ในงาน 2 ชั่วโมง ข้าวไม่ได้กิน ดีที่ไปพร้อมพี่สาว ก็ให้พี่อยู่บนรถแล้วผมลงไปซื้อข้าวกล่องมานั่งกินกันบนรถ ใครปวดฉี่ก็ลงไป อีกคนเฝ้ารถต่อ ซื้อเบียร์มากินคนละกระป๋องแก้หงุดหงิด วันที่ 2 ก็ไม่ต่างแล้วเดินไกลมากทุกวัน ซึ่งผมก็เหลือดรอปพี่ก่อนไปจอดรถ จริงๆ ผมกินดีอยู่ดีนะครับ ตอนอยู่ในงาน เพราะลูกค้าแวะเอาของกินมาให้ตลอด แต่อย่างที่บอกครับ ว่ายืนทั้งวัน เดินเยอะมาก แถมใส่รองเท้าหนัง แบกนั่นยกนี่ แล้วพูดทั้งวันจนเจ็บคอครับ กลับบ้านมาวันนั้นผมหยิบ ATK มาตรวจเลยครับ เพราะปวดตัว ปวดหลัง ไข้ขึ้น เจ็บคอ คิดว่า สงสัยก็โดนแน่แล้ว ในงานไม่ใส่แมสครับ เจอคนเยอะ นั่งคุยบนโต๊ะแบบไม่ได้ใส่แมส แต่ตรวจก็ไม่ขึ้นครับ พี่สาวดูสภาพบอกว่าน่าจะขาดน้ำเลยไข้ขึ้น แล้วยืนๆ เดินๆ ขนของจนปวดกล้ามเนื้อครับ เช้ามาผมนี่ต้องขอหยุดเข้าบูท 1 วัน แล้วเข้าไปเคลียร์งานออฟฟิศแทน พักวันนึง ก็ไปบูทต่อครับ วันสุดท้ายเหมือนอยู่ตัว ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ และคนไม่ได้เยอะเหมือนวันแรกๆ จนเหนื่อยครับ แวะกินข้าวก่อนกลับเบาๆ ซักหน่อย แก้เหนื่อย พร้อมกับที่ทุกคนพูดเหมือนกันว่า "ออกบูท 2 งานติดนี่ไม่เอาแล้วนะ คราวหน้า" กินกันเบาๆ ไม่ดึกมาก ผมก็กลับมาบ้าน จอดรถเดินเข้าบ้าน พอดีหางตาไปเห็นอะไรฟู ๆ ยุ่งๆ ที่หน้าบ้าน เหมือนผู้หญิงหัวฟูๆ ยืนอยู่ที่รั้ว ผมนี่ใจหายวาบบบ อะไรวะ!!!! พอหันไปมองเต็มๆ ตา......อือหือ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! พี่เพ็ญ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! พี่เอาเฟิร์นไปแขวนไว้ที่รั้วทำไม๊!!!!!!!!!!! แน่นอนผมตะโกนเรียกพี่เพ็ญแล้วยืนขำ ขำแบบพูดไม่รู้เรื่องเลยนะครับ พี่เพ็ญถาม "ทำไมคะ" "พี่เอาเฟิร์นไปแขวนตรงนั้นทำไมครับ มืดๆ นึกว่ามีคนหัวฟูๆ ยืนในบ้าน" พี่เพ็ญก็ขำต่อเลยครับ พร้อมกับบอกว่า "ก็แดดกลางวันมันร้อน ต้นไม้แห้งค่ะ" "คราวหน้าแขวนที่อื่นนะพี่ ตกใจ" "แขวนนี่แหละคะ แห้งหมดแล้วคุณปริ๊นซ์ก็เห็น" "เออๆ ไปหาที่อื่นแขวนครับ ผมกลับค่ำมันตกใจ" รุ่งขึ้นพี่เพ็ญก็เปลี่ยนที่ให้ครับ 5555555 ไม่เอาแล้วนะครับ คราวหน้า!!!! ช่วงนี้โควิดขาขึ้น
รักษาตัวค่ะ.. หลอนตามเบน..ตอนท้าย มาเร็วเคร็งมเร็ว พี่อ้อเจ็บแปาก.. (เจ็บมือไปอย่าง) N'Prince งง โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 29 พฤษภาคม 2566 เวลา:21:57:31 น.
ใช้ชีวิตเต็มที่เลย ดื่มเข้าไปขนาดนั้น ไม่ดีกัยสุขภาพนะ ดื่มแต่พอเหมาะดีกว่า ตลกตรงนอนพื้นกับหมา
ช่วงนี้โควิดขาขึ้น ระวังตัวกันด้วย โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2566 เวลา:23:30:29 น.
สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์ หยิบทีละ 4 ขวด รวม 16 ขวด พี่ก๋าอ่านไปก็เดาปลายทางไป ว่าน่าจะหยุดตรงจุดสลบนี่ล่ะครับ 5555 ดื่มกันเก่งมากจริงๆ ช่วงนี้ต้องระวังโควิดด้วยนะครับ บ้านพี่ก๋าติดโควิดช่วงวันที่ 10 ทั้งหมด 8 คน คิดว่าหมิงน่าจะรอด ทีไ่หนได้ ไป รร. กลับมา ก็ติดโควิดครับ 5555 โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:6:10:16 น.
คุณปริ๊นซ์เล่าเรื่อง งานแสดงสินค้า.. ทำให้นึกถึงเมื่อก่อนผม
ต้องไป สวนอัมพร พระราม 4 กันศรีนครินทร์.. ไปช่วยน้อง ๆ เขาโชว์สินค้าจริงแล้ว 555 ต้องการระบายของในสต๊อกทั้งใหม่และ เก่า บางทีสินค้าตกรุ่นหรือมีตำหนิที่คนอื่นไม่เห็น นอกจากช่าง เหนื่อยสุด ๆ เซลรับปากว่าจะส่งของ แต่ช้าไป 1 วันถูกลูกค้า โทรด่า ... เรื่องดื่มแล้ว ก้มขู่ดินเมื่อก่อนเจอบ่อย ตัวเองดื่มมากแต่ไม่อ๊วก ต้องล้วงคอ พอระบายจากคอได้ดีขึ้นเยอะ อัดกาแฟดำเข้าช่วย ดีขึ้น.. กะว่าจะไม่ดื่ม แต่ 3 วันเผลอตัวขัดเพื่อนไม่ได้ 555 โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:9:10:26 น.
หมิงเมื่อยตัววันเดียวครับ
กินพาราไปสองครั้งก็ไม่มีไข้แล้ว เช้านี้เหลืออาการเจ็บคอ กับมีน้ำมูก เจ้าตัวอยากไป รร. พี่ก๋าต้องเบรกไว้ก่อน รอให้หายก่อน 555 พี่ก๋าอยู่บ้าน 3 ปี ไม่มีใครติดโควิดเลย นอกจากมาดามและหมิง พอเปิดร้าน สองเดือน ติดโควิดกันทั้งบ้าน 9 คนครับ 555 เพื่อนหมิงในห้องตอนนี้ติดโควิด 6-7 คนแล้วครับ แต่ตอนนี้เค้าไม่มีการปิดห้องเรียนแล้ว ใครเป็นก็หยุดอยู่บ้านเองครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:12:21:34 น.
ขอบคุณที่แวะไปเม้นนะคะ.. ^ ^
จะบอกว่า ตั้งแต่เกิดมาเลยนะ.. พี่เคยเมาแล้วอ้วก 2 ครั้ง ครั้งนึง ตอนไปค่ายอาสา ตอนนั้นอกหักแล้วอยากหาไรทำ ไปเป็นผู้ช่วยแม่ครัว วันๆ ไม่แดรกอะไร ทำแต่งาน พอตกค่ำ ไปขอเหล้าขาวเค้ามาขวด สมัยก่อน เค้าจะใส่ขวดโพราลิส ที่เป็นขวดน้ำเปล่าแบบพลาสติกขุ่นๆมา ไม่รู็เราทันไหม แล้วคือกินขวดนั้นอ่ะ คนเดียว สลบเลยจร้า ไปนอน แล้วอ้วกคาที่นอนไม่รู้ตัว พี่ที่นอนข้างๆ เค้าเป็นทอม แล้วเค้ามากับแฟน ต้องมาดูแลพี่ พี่ตื่นมา โดนทักว่า.. ว่าไงไอ้แสบ 5555+ อีกรอบจำไม่ได้ว่าที่ไหน .. แต่อันนี้อ้วกแบบรู้ตัว พออ้วกแล้ว เฟรชขึ้นจริงๆ นั่นแหละ... 55+ โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:15:45:29 น.
หัวใจดวงนี้ไม่หลาบจำ เหมือนโดนซ้ำซ้ำแล้วสะใจ
พี่ก็ชอบเพลงนี้แหละ โดยเฉพาะท่อนนี้ด้วย 5555+ โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:15:46:12 น.
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
โอ้ว ดื่มกันหนักหน่วงจริง ๆ ทำงานกันมาเหน็ดเหนื่อย ดื่มอะไรเย็น ๆ นี่ชื่นใจ 555 พอมาอ่านบรรยากาศในวงเหล้าของน้องปริ๊นซ์ พี่นึกถึงไปตอนสมัยเข้าทำงานใหม่ ๆ กินกันเป็นน้ำเลย อ๊วกไม่นับหลับเป็นแพ้ 555 พออายุเริ่มเยอะขึ้นก็ดื่มน้อยลงเรื่อย ๆ ละครับ โดย: The Kop Civil วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:17:11:15 น.
จากบล็อก..
ยายฉิมเก็บเห็ด.. ต้นกำเนิดมาจากบทกวี "ไฮกุ" ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมทย์ ..ที่ขึ้นต้นว่า "ฝนตกหยิมๆ ยายฉิมเก็บเห็ด" และมีคนมาแปลงเป็นเพลงลูกทุ่ง (เพลงประกอบในบล็อกพี่อ้อ) ออกแนวตะลึงตึงตัง (ยายฉิมนุ่งซิ่น นั่งยองๆเก็บเห็ด เวลาค่ำคืน..ฝนตก.. เก็บเห็ดดอกเล็กเอกใหญ่..หรือเห็ดโคนดอกโต) อะไรประมาณนี้.. เป็นเพลงยุค70s รุ่นคุณยายทวด โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:20:36:03 น.
ที่มาพูดคุย ดูก็รู้ว่าปั่นเพื่อเอากระแสรักชาติ แต่เราก็รู้สึกว่ามันเกินไปหน่อย
โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:21:09:46 น.
ก็ว่าอยู่เห็นหายไปนาน ก็เดาว่าน่าจะติดงาน ผมก็ไม่ค่อยต่างกันแต่ก็พยายามหาเวลามาอัปบล็อก แต่อาจแวะไปบล็อกเพื่อนๆ ได้ช้าบ้าง บางครั้งมันเหนื่อยเกินไป อ่านได้ครึ่งนึงไม่มีสมาธิแล้ว แบบนั้นผมปิดเลยเพราะรู้ว่าไม่ไหวแล้ว
โซจูคนชอบกันเยอะ ผมเฉยๆ อะ ปกติไม่ค่อยดื่มเท่าไหร่ด้วย ดีไม่ไปอ้วกบนแท็กซี่ ไม่งั้นจ่ายกันบานเลย อ้วกแล้วฟื้นนี่เรื่องจริงเลย ผมคุ้นๆ ว่าจีนมันมียาตัวนึง ให้ดื่มนิดเดียวมันเหมือนทำลายแอลกอฮอล์เลย คนที่ดื่มเข้าไปกกลับมาปกติ แต่ผมไม่เคยดื่มหรอก เพื่อนกลายเป็นนอนกับหมาเฉย แบบนี้ถ่ายภาพเก็บไว้ได้สนุกกันไปอีกนาน เมืองไทยเราการจราจรมันห่วยแตกจริงๆ นี่เป็นเรื่องจริงที่เราต้องยอมรับ เด็กหลายๆ คนก็โตบนรถนี่แหละ กินข้าว ทำการบ้าน อ่านหนังสือ ทุกอย่างบนรถหมด ช่วงนี้มันมีให้ฉีดวัคซีนโควิด ลองไปหาๆ ดูแล้วฉีดกระตุ้นนะครับ ยังฟรีอยู่ เผื่อติดจะได้ไม่หนักมาก โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:22:07:53 น.
จากบล็อก
ใช่เลยครับ ไม่ได้เน้นเนื้อเรื่องสามก๊ก แต่เน้นส่วนขยายที่จะมาเป็นเกล็ดความรู้มากกว่า จริงๆ บล็อกก่อนหน้าบล็อกนี้ ผมอัปเพลง คุณปริ๊นซ์น่าจะรู้จักนักร้องนำวง L'Arc~en~Ciel ผมพึ่งทราบว่าเขาตาบอดสี โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2566 เวลา:22:12:53 น.
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ มาอ่านเรื่องเล่าสนุกเพลินๆเลยค่ะ เรื่องดื่มกินนี่เป็นธรรมดาของหนุ่มๆนะคะ แต่น้องปริ๊นซ์เก่งมากไม่เมาพับไปเหมือนเพื่อนๆ 555
ออกบูทในงานเหนื่อยจริงๆค่ะ พี่กิ่งเคยพาเด็กๆไปออกบูทของวิทยาลัย ยืนทั้งวันแทบไม่ได้นั่ง ยิ่งถ้าคนเข้ามาชมบูทเราเยอะๆเหนื่อยมากๆทั้งอธิบายแนะนำ พาเดินชม ดีที่มีการผลัดเปลี่ยนเวรกันไปค่ะ ขำเวลาโพล้เพล้จะมืดก็ไมืดพอมองเห็นรางๆนะคะเห็นกระถางใบเฟิร์นเป็นภาพคนหัวฟูมายนมองข้างรั้วได้เหมือนกันนะคะ 555 ใจหายวาบเลย Diarist ขอบคุณที่ไให้กำลังใจบล็อกเปรี้ยวหวานหมูเห็ดหอมนะคะ จากบล็อก น้องข้าวหอมติดเพื่อนแล้วนะคะ คราวนี้ชอบไปโรงเรียนได้เล่นกับเพื่อนๆสนุกไปเลย น้องปริ๊นซ์โชคดีที่ไม่ติดโควิททั้งๆที่ไม่สวมแมส เดี๋ยวนี้กลับมาระบาดจริงๆค่ะ พี่กิ่งยังไม่เคยติดแต่ก็หวาดๆระวังตัวตลอดค่ะ อากาศร้อนอบอ้าวมากสองวันก่อนเมื่อวานนี้ฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนักเลยค่ะ วันนี้อากาศสดชื่นเย็นสบายมากๆค่ะ กทม.เป็นยังไงมั่งคะ ขอบคุณที่เตือนพี่กิ่งนะคะขอให้น้องปริ๊นซ์รักษาสุขภาพและปลอดโรคปลอดภัยเช่นกันค่ะ โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 31 พฤษภาคม 2566 เวลา:7:17:53 น.
มองอีกมุมก็น่าจะดีนะคะน้องปริ๋นซ์
ขโมยขโจรไม่กล้าเข้านึกว่ามีคนยืนอยู่ แฟน่ารักจังค่ะ นอนเฝ้าเพื่อนน้องปริ๊นซ์อย่างดี ตกลงที่ซ้อมเต้นกันมาได้ออกสเตปกันเต็มที่ พร้อมโซจูหลายรส 16 ขวดนะคะ งานเยอะ รักษาสุขภาพนะคะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋าค่ะ โดย: Sweet_pills วันที่: 1 มิถุนายน 2566 เวลา:0:54:46 น.
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นน
น้องหาย พี่ก็หายค่ะ น้องไปทำงาน ส่วนพี่ไปหาหนูดาริญมาค่ะ 555 แต่พี่เพิ่งรู้ว่าเบียร์กินแก้หงุดหงิด อ่ะล้อเล่นนน เมาโซจูกันกันเป็นแถวๆไปนะคะ ดีนะที่พี่ไม่ดื่ม ไม่งั้นคงมีเรื่องมาเล่า บ้านพี่สาวพี่เค้ากินกันทั้งบ้าน เมื่อสงกรานต์พี่ลองไวน์ไปแก้วนึง มีปวดหัวค่ะ พี่คงทำเรื่องแบบนี้ไม่ขึ้น แต่แฟรี่นี่รับแขกดีนะคะ มีนอนเป็นเพื่อนด้วย ^^ งานหนัก ดื่มเยอะ พักผ่อนน้อย ดูแลสุขภาพด้วยนะคะน้องปริ๊น แล้วโควิดก็ระบาด ดูแลตัวเองดีดีค่ะ เป็นห่วงน๊าาา โดย: tanjira วันที่: 1 มิถุนายน 2566 เวลา:7:32:47 น.
พอเหล้าเข้าปากความยากก็หายไป
อะไรที่ปกติทำไม่ได้หรือไม่กล้าทำก็ทำได้หมด นิดหน่อยพอบันเทิงค่ะ 555 เฟิร์นน่าจะต้องหาที่หลบแดดให้เขาหน่อยนะคะ แขวนใต้ต้นไม้ใหญ่ หรือชายคา แฟร์น่ารักมากค่ะ คงแอบเหงา มีเพื่อนมานอนด้วยหายเหงาสิ 555 โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 1 มิถุนายน 2566 เวลา:7:42:16 น.
ลุยน้ำกลับบ้านวันก่อน ทุลักทุเลมากกกก
กรุงเทพฯชีวิตดี๊ดี ---> ดีที่ถึงบ้านนะ 555+ ทำไมยังไม่กินข้าว หาไรกินหน่อยเดวความดันตกนะ ส่วนพี่วันนี้ลอง one meal a day วันแรก ก็ลุ้นอยู่ว่าจะก้าวผ่านมื้อเย็นได้ไหม .. ไข่ดาวที่พี่ทอดคือดีย์มากกกก ไม่อยากคุย เรื่องเมาอ้วกวันนี้ น่าจะเป็นเพราะท้องว่างแหละ ท้องว่างกินเหล้าเลยเมาสลบ ไม่พออ้วกอีก 55+ โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 1 มิถุนายน 2566 เวลา:16:45:22 น.
เป็นเรื่องจริงนะครับ
ต่อให้ทุกข์มากแค่ไหน แล้ววันหนึ่ง มันก็จะผ่านไปครับ สมัยเป็นเด็กนักเรียน พี่ก๋าชอบเขียนรูปการ์ตูนไว้ในสมุดเรียนมาก เขียนจากหน้าหลังสุด ด้านหน้าก็ใช้เขียนการบ้านส่งครู 555 อยากเรียนศิลปกรรม แต่พ่อบอกเรียนอย่างอื่นเหอะ กลัวลูกไม่รอด ก็เลยต้องเรียนถาปัตย์ครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 มิถุนายน 2566 เวลา:20:50:19 น.
สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
โชจูนี่พี่ว่าจะลองหลายรอบแล้ว แต่ยังไม่ได้ฤกษ์สักที เห็นโต๊ะข้าวน้องทีแรก พี่นึกว่าโต๊ะจีน สงสัยจะอยากกก ขำช็อตเฟิร์นมากค่ะ เข้าใจอารมณ์เลย 555555 บล็อกเที่ยวน่าจะอีกพักใหญ่ค่ะ ช่วงนี้โครตขี้เกียจค่ะบอกตรง 555555 โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 2 มิถุนายน 2566 เวลา:15:41:06 น.
ไม่ต้องห่วงเรื่องก้าวไกล เพื่อไทย ตอนนี้ลงเรือลำเดียวกันเรียบร้อย เราเลยไม่ห่วงกระแสที่ติ่งแต่ละฝ่ายออกมาพ่นใส่กัน เพราะเบื้องหลังมันเคลียร์แล้ว ใครประกาศแยกคนนั้นพัง มันก็แค่นั้น
โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 3 มิถุนายน 2566 เวลา:8:15:46 น.
|
BlogGang Popular Award#20
จันทราน็อคเทิร์น
บทความทั้งหมด
|
โอเค ยังรอดก็โอเคแล้วจ้า
อย่าหายไปนาน ว่างๆ ก็มาแสดงตัวบ้าง
บล็อกเงียบเหงามากเลย
เมื่อวานพี่ไปเดินเจ้เล้งมาเจอสาเกขวดน่ารักๆ ตะมุมิน่ากินมาก
แต่ว่าช่วงนี้ก็กินเหล้าไม่ได้อยู่ดี คงต้องงดไปอีกนาน
แต่ก็อยากกินเบียร์วุ้นอยู๋ กินเผื่อด้วยนะจ้า
ว่าแต่บ้านนี้เจ้าที่แรง
ฝีต้นเฟิร์นยังต้องมูฟ 555