Human Needs สมัยเรียน ป.โท วิชาที่ผมชอบเรียนมากที่สุดไม่ใช่ Marketing Strategy หรอกครับ แต่คือ จิตวิทยาการตลาด เนื้อหาก็ทั่วๆ ไปครับ ขั้นตอนการตัดสินใจซื้อ ทฤษฏีความต้องการ ทฤษฎีแรงจูงใจ ชอบแนวที่ว่า นั่งอ่าน Text book ได้โดยไม่ต้องรอให้ใกล้สอบ ตอนเรียนจบมา ก็เคยถามตัวเองว่า "กุเหลืออะไรติดหัวกลับมาบ้าง" สิ่งที่ได้.....ก็จิตวิทยาการตลาดนี่แหละครับ ด้วยสถานการณ์ในช่วงนี้ ทั้งเรื่องข่าวเด่น ๆ ที่ยาวมากว่า 2 สัปดาห์ ภาพข่าวสงครามรัสเซีย-ยูเครน สถานการณ์การระบาดของโรคโควิด-19 ในไทย และ....ที่ออฟฟิศของผม ที่มีคนติดกันรายวันไม่หยุด เพื่อนในเฟซก็ติดกันไม่หยุด ทำให้ผมรู้สึกว่า เราไม่มีทางรอดแน่ๆ เหมือนมีดวงจะต้องติดเร็วๆ นี้ ไม่มีวันไหนที่รู้สึกว่า "ไม่เจอคนที่ติดเชื้อแล้ว เราปลอดภัยแล้ว" เลยซักวัน เพราะทุกคนที่ผมเจอในแต่ละวัน ทะยอยติด แล้วหยุดงานไปทีละคนๆ ง่ายๆ เลย......คุณ VP เกมส์ไปแล้ว แถมด้วย เลขาของเค้า พี่ในแผนก 2 คน ที่เข้าไปพบคุณ VP น้องธุระการที่แผนก ตอนนี้ผมแทบจะตัวติดกับพัท คนแรกของแผนกที่ติดโควิดและหายดีแล้ว เพราะคิดว่าคนที่หายแล้วคือคนที่ปลอดภัยที่สุด ซึ่งด้วยเรื่องนี้ ทำให้ผมต้องแยกตัวจากครอบครัวออกมาอยู่คอนโด แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เพราะผมชินการอยู่กับครอบครัวไปแล้ว พอต้องอยู่คนเดียว มันไม่ใช่ความเหงาอ่ะครับ แต่เป็นความว่างเปล่า รู้สึกไม่มีความหมายในแต่ละวัน ได้แต่นั่ง Swab ATK ทุกวันเช้าเย็น ลุ้นไปว่าเรายังโชคดีอยู่ไหมนะ ยังไม่ติดใช่ไหม ผมไม่ได้กลัวป่วย เพราะฉีดวัคซีน 4 เข็มแล้ว ไม่ป่วยหนักแน่นอน แต่กลัวการแยกจากครอบครัว ที่สำคัญคือไม่อยากห่างกับหลาน ผมเป็นคนที่พูดอังกฤษกับเค้า 90% และผมก็พัฒนาการของเค้า จากวันที่พูดไปแล้วเค้าแค่มองตาม จนเริ่มพยักหน้าส่ายหน้าตอบ และวันนี้ที่หลานเข้าใจที่ผมพูดเกือบทุกอย่าง และเข้าใจ Teacher พูดได้ ตอบโต้ได้ แถมเพื่อนคนโปรดของเค้าคือ เด็กลูกครึ่งแถวบ้านที่พูดอังกฤษ เห็นแล้วผมก็ดีใจ แต่พี่สาวผมบอกว่าความรู้สึกนี้คือ "ปลื้มใจ" พี่สาวไม่ได้พูดอังกฤษตลอด เพราะเป็นแม่ก็ต้องพูดไทยบ้าง 50% แต่ผมพูด 90% เลยครับ ให้เค้ารู้จักภาษาว่าไหนคือไทยไหนคืออังกฤษ เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกครับ แต่ผมไม่อยากแยกจากเค้า ยิ่ง VDO call หาแล้วพอพูด Good night แล้วหันไปยืนร้องไห้ เรียก น้าน้า สงสารมากเลยครับ แล้วพอครบวันที่แยกตัวพอกลับบ้านไป วันรุ่งขึ้น คนที่เพิ่งเจอก็ขึ้น 2 ขีดอีก เท่ากับว่า ผมไม่มีทางกลับไปอยู่กับครอบครัวได้เลย แต่ครั้งนี้ผมไม่แยกแล้ว เพราะผมใส่แมส เค้าใส่แมส แล้วห่างกัน 2 เมตรกว่า และเจอกันไม่น่าเกิน 2 นาที ตอนนี้ผมเครียดมาก เครียดจากความรู้สึกหวาดระแวง ว่าไม่รู้วันไหนจะติด ต้องติดแน่ๆ กลัวอยู่ทุกวัน ไม่มีวันไหนสบายใจเลย ยิ่งเห็นเพื่อนในเฟซติดกันรายวัน ทีละหลายๆ คน ที่ทำงานติดกันผมว่า 20% ของบริษัทแล้ว ผู้บริหารนี่ไม่เหลือแล้วครับ ส่วนหนึ่งไม่มา เพราะกลัว ส่วนหนึ่งติดโควิดกันไปหมดแล้ว แต่พนักงานยังคงต้องมาทำงาน เสี่ยงก็ห้ามหยุด คนหยุดจะมี HR โทรไปพูดเรื่องหักโบนัส ให้เอาผล RT-PCR มายืนยันเพื่อลาป่วย แต่สุดท้ายถึงยืนยันก็หักโบนัสอยู่ดีถือเป็นการหยุดติดต่อกันยาว ใบรับรองแพทย์ไม่มีผล ทำให้หลายแผนกไม่อนุมัติให้คนเสี่ยงหยุด แล้วพอได้ผลตรวจ เพื่อนก็ติดกันไป 2-3 คน ผมเลยรู้ว่า การอยู่แบบหวาดกลัว รู้สึกไม่ปลอดภัยมันโคตรแย่ ตรงตามทฤษฏี Maslow's Hierarchy of Needs หรือ พีระมิดความต้องการของมาสโลว์  ขั้นแรก Physiological needs คือความต้องการพื้นฐานของร่างกายครับ เช่น น้ำ อาหาร ที่อยู่อาศัย อากาศหายใจ การนอนหลับพักผ่อน ยกรักษาโรค เสื้อผ้า เอาง่าย ๆ คือ ปัจจัย 4 นั่นแหละครับ ขั้นที่ 2 Safety or securlty needs คือความต้องการความปลอดภัย การปกป้องตัวเอง ความมั่นคง รวมถึงความเป็นส่วนตัว ขั้นที่ 3 Social Needs คือ ความต้องการทางสังคม การเป็นทีรัก และยอมรับของสังคม ครอบครัว เพื่อนฝูง หรือกลุ่มใด ๆ ความรู้สึกว่าเรา Belong to อะไรซักอย่าง ขั้นที่ 4 Esteem needs คือความต้องการการยอมรับ ยกย่อง นับถือ ไม่ว่าจะเป็น ตำแหน่ง ศักดิ์ศรี ความสำเร็จ หรือสถานะทางสังคม การรู้สึกมีคุณค่าในตัวเอง ขั้นที่ 5 Self-Actualization คือความต้องการในการประสบความสำเร็จในชีวิต ในสิ่งที่แต่ละคนคาดหวังไว้่ ขอ 5 นี่เข้าถึงยากมากครับ ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ ภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยเข้าใจ ภาษาไทยก็ยิ่งไปใหญ่ แต่ตอนนี้ผมกำลังไม่มีขั้นที่ 2 ครับ คือ ความรู้สึกไม่ปลอดภัย...... โอเค มันอาจไม่ใช่ความรู้สึกไม่ปลอดภัยเหมือนในสงคราม แต่รู้สึกไม่มั่นคง ไม่มั่นใจว่าเราจะปลอดภัยจากโควิด ไม่รู้เมื่อไหร่จะติด ความรู้สึกนี้โคตรแย่ครับ  +++++++++++++++++++++++++++++++++ ด้วยความรู้สึกนี้ทำผมสุขภาพจิตเสียมากครับ จึงคิดว่าจะพักบล๊อกไว้ด้วยหน้าบล๊อกนี้ แล้วคงหยุดซักพัก และจะเป็นการกดโหวตทิ้งไว้นะครับ หรืออาจจะเงียบไปซักพัก ตะพาบ.....จริงๆ ผมดราฟไว้นิดหน่อย แต่คงไม่มีอารมณ์เขียนให้จบครับ 17 นี้อาจจะขอข้ามไป..... การนั่งดื่มไวน์คนเดียว มันว่างเปล่ามากครับ 
อ่านแล้วอยากให้กำลังใจเลยค่ะ
ดูหมดแรงยังไงไม่รู้ ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะ เหนื่อยนักก็พักค่ะ  โดย: ฟ้าใสวันใหม่
  วันที่: 14 มีนาคม 2565 เวลา:17:30:09 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
ได้แต่ให้กำลังใจและบอกว่า ซู่ ซู่ อาทิตย์ที่แล้วพี่ก็เป็นเหมือนกัน ปวดหัวทั้งอาทิตย์ แต่ยังโชคดีมาก ๆ พี่ WFH ได้พักอยู่ที่บ้าน แต่ตรวจ ATK วันเว้นวันเหมือนคนบ้า กลัวจะติดโควิดนะ ของพี่พอเริ่มออกไปวิ่ง ปั่นจักรยาน อาการมันหายนะ น่าจะเครียดหละ พออ่านทฤษฏีของมาสโลว์ พี่ว่าพี่มีหมดแล้ว หรือว่าเรารู้สึกพอแค่นี้แล้วหว่า ที่ทำงานพี่ชอบกอดกันและให้กำลังใจกันนะ ถ้าอยู่ใกล้ ๆ เดินไปกอดสักทีนึง แต่ช่วงนี้โควิด รักษาระยะห่างก่อนดีกว่า 555 โดย: The Kop Civil
 วันที่: 14 มีนาคม 2565 เวลา:18:04:55 น.ระยะ 1 เดือนคนรู้จักติดโควิดหลายคน เขาโทรมาบอกทีแรก
ฟังเสียง แหะ ๆ ก็กลัวติดจากเสียงโทรศัพท์แล้ว (ชักประสาท) เข้าไป 555 ตอนหลังชิน เพราะต้องนอนอยู่กับคนเคยติดโควิด 2 คนเขาบอกว่าไม่ต้องกลัวนะพี่ อืมมม..ไม่กลัวก็ไม่กลัว..และก็ไม่ติดจริงด้วย แต่ผมก็ยังพบเพื่อนบางคนอยู่... มีบางคนเสพข่าวทางไลน์ มาก(แต่วิเคราะห์ชั่งน้ำหนักความน่าจะเป็น กลับวิเคราะห์ไม่เป็น เขาเลยกลัวมาก เกือบ ครึ่งปีมานี้เห็นเขาใส่แมส 2 ชั้นตลอดเวลา เคยถามว่า ฉีดวัคซีนยัง ฉีดแล้ว.....ดู ๆ แล้วน่าจะกลัวไม่ได้ฉีดแต่กลัวคนเขาว่า เลยยอกว่าฉีดแล้ว ระยะนี้ผมก็เว้นไม่ไปงานไหนเลย งานศพ งานแต่งเว้นได้เว้น ฝากซองไปแทน ตอนนี้ก็หวังจะให้ไทย เปิดโอกาสให้ รพ.เอกชนนำย พาวิฯ หรืออย่างอื่นเข้ามาให้คนป่วยได้ ไม่หวงก้างแหะ ๆ ปากจัด หน่อย... อยากให้เจอ จ่าย จบ..แบบที่เขาพูดจังเลย เมื่อครู่นี้ทราบว่าญาติคนหนึ่งทำงาน โฮเตลหนึ่ง ติด ตรวจแล้วว่าเป็น ก็แจ้นไปตามคำแนะนำท่านผู้นั้น หุ หุ ไปใกล้ที่สุด คือ อนามัย พอไปถึงถูกดูถูกดูแคลนไม่อยากพูดด้วย ให้รีบกลับไปบ้านอย่าอยู่ที่นั่นนะ ..เศร้า.. กับความจริง ... คุณปริ๊นซ์ ไม่ต้องห่วงบล๊อกครับ ตามสบาย ๆ ไม่มีใจเขียน ก็พักไว้ก่อนไม่ว่ากันอยู่แล้ว แต่เรื่องต้องห่างหลานนี่ช่วยไม่ได้จริง ๆ หลานน่ารักด้วยนี่ซิ โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 14 มีนาคม 2565 เวลา:18:44:58 น.เดือน กพ พี่อ้อ ไป รพ.ทุกสัปดาห์
กลับมาพ่นสเปรย์ทั่วตัว กระเป๋า รองเท้า ก่อนเข้าชายคาบ้าน แล้วตรงดิ่งเข้าห้องน้ำอาบร้ำ สระผม ..เสื้อผ้าแช่ไฮเตอร์ แล้วปั่นซัก..  แล้วถึงออกมา..  พรุ่งนี้จะไปงานศพ สามีเพื่อน ป.ตรี คงจะใส่แมส 2 ชั้นแบบไม่ขยับหู/จมูกเลย ปกติพอปวดหัว เจ็บจมูก เพราะเป็นไซนัส 2 ปี แล้ว.. ก็จะสยอง..เมื่อเผลอกินน้ำแข็ง..กินห้าทะลายโจรตัดก่อน 2 วันติด แต่Little Prince ต้องออกไปทำงานทุกวัน ลำบากเอาการอยู่..แล้วรัฐบาลก็จะประกาศเป็นโรคประจำถิ่น ปวดกระฌกลกเลยค่ะ.. โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 14 มีนาคม 2565 เวลา:19:04:08 น.ปริ้นระวังนะ อาการใกล้เคียงโรคซึมเศร้าเข่าไปทุกทีแล้ว 55
โดย: หอมกร
 วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:9:38:00 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจที่บล็อกนะคะ
พี่กิ่งตามมาให้กำลังใจน้องปริ๊นซ์ค่ะ ความจริงที่ทำงานน่าจะให้มีการทำงานที่บ้านได้นะคะแบบนี้ติดกันรัวๆ เป็นห่วงน้องปริ๊นซ์มากแบบนี้น่ากลัวเผลอเข้าสักวัน ยิ่งอากาศเปลี่ยนแบบนี้จะรู้สึกเหมือนเป็นไข้หวัดปวดหัวตัวร้อนน้ำมูกไหลกันไปทั่วจนทำให้เราระแวงว่าเราจะติดไหมเครียดกันไปหมดจริงๆค่ะ แถวบ้านพี่กิ่งรอบๆหมู่บ้านเป็นกันเกือบทุกหลังคาแล้วใกล้บ้านพี่กิ่งเข้ามาเต็มทีแล้วค่ะ บางคนพี่กิ่งเห็นเค้าขี่มอไซด์ไม่สวมแมสขับผ่านหน้าบ้านเราออกไปจ๊ะเอ๋พอดีหวาดมากเลยค่ะ ตอนนี้พี่กิ่งว่ารัฐบาลปล่อยวางแล้วหรืออย่างไรไม่คุมเข้มเลย แถมมีการปล่อยข่าวออกมาว่าเป็นโรคประจำถิ่นไปแล้ว แต่เราก็ยังเป็นห่วงคนแก่และเด็กๆนะคะ ตามทฤษฎีที่น้องปริ๊นซ์ยกมาพี่กิ่งว่า ข้อ 2 หายไปจริงๆ มีความรู้สึกเหมือนไม่ปลอดภัยมีแต่ความหวาดระแวงไปทั่วพี่กิ่งต้องไปจ่ายตลาดก็เลือกเวลาที่สายที่สุดเพื่อให้มีคนน้อยลงจะไม่เข้าห้างกลัวโดนแอร์โควิดทำให้ชีวิตมนุษย์ลำบากจริงๆค่ะ น้องปริ๊นซ์รักหลานมากๆดูดีจังทั้งรักและห่วงใยแถมยังสอนภาษาให้ตั้งแต่เล็กๆสุดยอดเลยค่ะ เห็นใจมากเลยที่ต้องกักตัวแยกไปชั่วคราวเพราะน้องปริ๊นซ์กัจัดอยู่ในกลุ่มเสี่ยงสูงด้วยค่ะ แยกไปดีกว่านะคะ วีดีโอคอลคุยกับหลานดีที่สุดค่ะ สงสัยบล็อกคงเหงาอีกแล้ว น้องปริ๊นซ์พักไปน้องก๋าก็ยังไม่มาแล้วใครจะพักอีกน้อ พี่กิ่งขอให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีในเร็ววันนะคะ ภาวนาให้ที่ทำงานน้องปริ๊นซ์ประกาศหยุดให้ทำงานที่บ้านนะคะ ด้วยความห่วงใยส่งกำลังใจมาให้ค่ะ จากบล็อก ถ่ายภาพกับรถม้าเค้ามีทีมรับจ้างถ่ายให้ค่ะน้องปริ๊นซ์ราคาไม่แพงค่ะ นักท่องเที่ยวก็จะใช้บริการกันเพื่อเก้บไว้เป็นที่ระลึกค่ะ  โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:13:11:13 น.ผมยังอยู่แค่ขั้นแรกเอง Physiological needs ในขณะที่ขั้นที่สองผมไม่เหลือแล้ว สิ้นหวังมากอยากไปเกิดใหม่ในต่างโลกชะมัด
มีโอกาสก็กลับมาเขียนได้ครับ โครงการเราไม่ซีเรียสในจุดนี้เน้นความสนุกสนาน ความสบายใจของผู้ร่วมเขียนมากกว่า แล้วแบบนี้โจทย์หลักกิโลเมตรที่ 299 จะเอาไงดีเนี่ยะ ผมตั้งไว้ให้เป็นของคุณปริ๊นซ์แล้วด้วย ><" เอาเข้าจริงตอนนี้ผมก็เครียดแล้วไม่สบายกาย ไม่สบายใจมาก ผมไม่รู้หรอกว่าเครียดขนาดไหน แต่ถ้าถึงกับว่าร่างกายเหนื่อยล้าเพราะจงใจทำงานให้บ้านให้เหน็ดเหนื่อย (เพื่อจะได้หลับ) แต่ตอนแล้วยังนอนก็นอนไม่หลับ หลับวันนึงได้แค่ 3 ชั่วโมงโดยไม่รู้สึกง่วงผมว่าไม่ธรรมดาแล้ว อ้อ... อีกเรื่องบล็อกที่ออนแอร์ในปีนี้ของผมแทบจะเป็นสต็อกเก่าทั้งหมด ผมมีการ์ตูนกองไว้ที่ห้องจำนวนมาก หนังสือที่ไม่ใช่การ์ตูนก็เช่นกัน ลิสต์การ์ตูนที่อยากดูจากแอปต่างๆ อีกเป็นหางว่าวก็ยังไม่ได้เปิดดู รวมไปถึงโมเดลที่อยากแกะกว่าร้อยกล่อง แต่ผมไม่อยากทำอะไรเลยแม้แต่เขียนบล็อกใหม่ก็เช่นกัน โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:17:58:20 น.สวัสดีค่ะคุณปริ๊นซ์ แวะมาทักทายหลังจากที่
หายไปนานเลยนะคะ ต้องขอบคุณคุณปริ๊นซ์แล้วก็ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ใน Bloggangด้วยนะคะที่เป็นห่วง และให้กำลังใจเรามาตลอด ตอนนี้เราดีขึ้นมาก ๆ แล้ว และคงเริ่มกลับมาลงบล็อกเหมือนเดิมค่ะ แต่พอมาอ่านบล็อกนี้ของคุณปริ๊นซ์ก็ต้องบอกว่า เข้าใจเลยว่าคุณปริ๊นซ์รู้สึกยังไง ตั้งแต่ช่วงโควิดมา หลายคนเป็นแบบนี้กันมาก รู้สึกไม่ปลอดภัย รู้สึกเหนื่อย ท้อ ล้า เครียด สับสนปนกันไป ทั้ง ๆ ที่ปกติไม่เป็น เลยอยากฝากบอกว่า คุณปริ๊นซ์พักผ่อนให้เยอะ ๆ นะคะ เดี๋ยวร่างกายได้พัก จิตใจก็จะกลับมาดีเหมือนเดิมค่ะ เราคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ โอเคขึ้นเมื่อไหร่ก็ค่อยกลับมาเขียนก็ได้นะคะ เรื่องโควิดก็ขอให้คุณปริ๊นซ์ปลอดภัย ด้วยนะคะ ป้องกันอย่างดีอย่างแน่นหนาก็จะช่วยให้ เบาใจได้มากขึ้นค่ะ เรื่องทฤษฎีของมาสโลว์เคยเรียนมาให้มหาลัยเหมือนกันค่ะ พอดีเราเรียนภาษาอังกฤษธุรกิจค่ะ เลยได้เรียนพฤติกรรม ผู้บริโภค การตลาด อะไรในเชิงธุรกิจมาพอสมควร เราเห็นด้วย นะคะกับทฤษฎีนี้ แต่ในแต่ละขั้น เราว่าคนเราแต่ละคนมี การให้ค่าไม่เท่ากันค่ะ บางคนทีครบ บางคนไม่ครบก็ต้อง หากันต่อไป เรื่องการพูดภาษาอังกฤษกับหลาน เป็นเรื่องที่ดีนะคะ เราว่าน้องโตมาต้องพูดอังกฤษเก่งแน่นอนเลย ค่อย ๆ ฝึกฝน พาน้องพูดบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ซึมซับและเรียนรู้จดจำ เองค่ะ น้องโชคดีมาก ๆ เลยที่มีครอบครัวที่ดีและอยู่ใน สิ่งแวดล้อมดี ๆ นะคะ โดย: ลูกไม้ (LittleMissLuna
) วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:18:18:41 น.สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์
ส่งกำลังใจให้นะครับ เชื่อว่า น้าปริ๊นซ์คนเก่งของคุณหลานต้องปลอดภัยแน่นอนครับ โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
 วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:21:01:20 น.ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - วัดแม่โจน สุโขทัย ด้วยนะครับ
โดย: ทนายอ้วน
 วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:21:43:47 น.***แก้ๆ จงใจทำงานบ้านให้เหน็ดเหนื่อย
ตกใจนึกว่าจะพักยาวๆ เอาเข้าจริงตอนนี้ผมเหนื่อยใจมาก ขนาดพิมพ์ตอบบล็อกสั้นๆ ยังพิมพ์ผิดๆ ถูกๆ เลย ตะกี้ที่เม้นต์ไปก็มีผิด แต่เดาว่าน่าจะอ่านพอเข้าใจได้ ช่วงนี้ผมพิมพ์ผิดเยอะมากจริงๆ โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 15 มีนาคม 2565 เวลา:21:46:04 น.เหมือนกันเลยค่ะ บางวันเปิด fb อ้าวคนนั้นคนนี้เป็นโควิดแล้ว สู้ๆ นะคะ จิตวิทยา....การตลาด พาให้คิดถึงน้องซี คิดถึงตรงที่ ม.4 จะต้องเลือกแผนการเรียนแล้ว โดย: kae+aoe
 วันที่: 16 มีนาคม 2565 เวลา:8:52:42 น.ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับน้องปริ๊นซ์ พี่ก๋ารอดมาได้ยังไงก็ไม่รู้ 555 มดาามกับหมิงหายดีแล้ว พรุ่งนี้น่าจะกลับมาประจำการบล็อกได้อีกครั้งครับ โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 16 มีนาคม 2565 เวลา:15:09:30 น.จากบล็อก
วันนี้พี่แวบไปที่ทำงาน ห้องที่ทำงานเก่าโดนไปอีก 3 คน พี่แหย่ไปรอบนึงยังขีดเดียว ตอนนี้ต้องไปอีกวิ่งกับปั่นจักรยาน ระบายความเครียด โควิดอยู่รอบตัวเราจริง ๆ โดย: The Kop Civil
วันที่: 16 มีนาคม 2565 เวลา:17:12:24 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ขอให้พักผ่อนให้สบายใจก่อนนะคะได้เรื่องมาเขียนบล็อกให้ได้อ่านสนุกๆนะคะ
ตอนนี้พี่กิ่งก็กลัวเป็นกลุ่มเสี่ยงค่ะมีไข้ทุกเช้าเฮ้อไม่รู้จะแจ็คพอทแตกตอนไหนค่ะ 555 พักผ่อนให้สบายนะคะ โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:11:48:11 น.แวะมาลงสมุดเยี่ยม เที่ยงวันพฤหัสฯค่ะ Little Prince
Enjoy working.. Stay safe..Stay strong ค่ะ เลยไปปลายเดือน..หรือสะดวกเมื่อไหร่ ค่อย up ตะพาบ 298 ค่ะ มีเพื่อนบล็อก คนเก่าก่อน.."NENE77" เธอก็เพิ่ง up blog มิจฉาชีพ+ร้านข้างทาง Merge 2 in 1 เขียนนิยายสั้นๆแสนสนุกสนาน โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:11:50:32 น.ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า
เห็นว่าเสาร์อาทิตย์นี้จองคอร์สโรงแรมเอาไว้นั่งดื่มแชมเปญชิลๆ เหรอคะ สรุปว่า แชมเปญบำบัดได้ทุกสิ่งนะคะ อิอิ โดย: ฟ้าใสวันใหม่
วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:12:07:02 น.ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะไปที่บล็อกครับ
ช่วงนี้ต้องปรับตัวกันเยอะทั้งเรื่องเวลา งาน อารมณ์ ส่วนตัว ก็พยายามบริหารเวลาให้ลงตัวเหมือนกัน ไว้สบายๆใจแล้วค่อยอัพครับ เรื่องรถยนต์เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นนะครับ โดย: Sleepless Sea
 วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:17:10:40 น.ส่งกำลังใจให้นะครับ
พี่ก๋าเข้าใจเลย ว่าความกลัวมันน่ากลัวขนาดไหน วันที่นั่งเฝ้าลุ้นผลว่าจะติดไม่ติด มันกังวลมากๆ พอลูกติด มาดามติด กลายเป็นพี่ก๋าไม่ติด คราวนี้คนกลัวคือมาดามครับ ขนาดวันนี้ 16 วันแล้ว เธอยังกลัวพี่ก๋าจะติดอยู่เลย 555 โควิดยังคงระบาดหนักมาก ที่เชียงใหม่ติดกันเยอะจริงๆ แต่รัฐบาลก็สั่งเปิดเมือง สั่งเปิดร้านเหล้าแล้ว ผลที่ตามมายังคาดไม่ได้เลย ต้องรอดูอีกสักระยะว่าจะเป็นยังไงบ้างครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 18 มีนาคม 2565 เวลา:20:12:09 น.สวัสดีครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับคุณปริ๊นซ์ คุณหลานติดน้ามากเลย 555 โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
วันที่: 18 มีนาคม 2565 เวลา:21:42:12 น.ถึงวันนี้ความรู้สึกเป็นอย่างไรบ้างคะน้องปริ๊นซ์
เอาใจช่วยมากๆขอให้ความรู้สึกดีขึ้นและมีกำลังใจนะคะ รักษาสุขภาพมากๆค่ะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 19 มีนาคม 2565 เวลา:0:45:19 น.สวัสดีค่ะคุณปริ๊นซ์ พอดีหายไปสองวัน
 ไปซุ่มเขียนรีวิววิเคราะห์หนังมาค่ะ เลยยังไม่ได้ตอบ วันนี้เขียนเสร็จแล้วเลยมาตอบทีเดียวค่ะ เรื่องป้าแมวนี่สงสารแกจริง ๆ ค่ะ ทำให้เข้าใจเลยว่า การมีใครซักคนอยู่ข้าง ๆ เป็นเรื่องที่ดีมากแล้วในชีวิต คนคนนึง แต่แกก็ไปสบายแล้วล่ะค่ะ คิดซะว่าเราก็ช่วย ได้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้แล้ว เรื่องของเล่นหรือการเล่นของเด็ก เราคิดเหมือนคุณปริ๊นซ์ นะคะ เด็กเค้าเลือกเล่นเอง บางทีเล่นสลับเพศ ก็ไม่ได้ แปลว่าเค้าจะต้องเป็นเพศที่สามเสมอไป บางทีเค้าก็มีจินตนาการของเค้าเล่นสนุก ๆ ไป แต่พ่อแม่ผู้ปกครอง บางทีก็ตกใจหรือคิดมากไปเองจริง ๆ คือจะเป็นหรือ ไม่เป็น เดี๋ยวโตขึ้นเค้าก็เลือกเองค่ะ เราไปห้ามเค้า ไม่ได้หรอกเนาะ ช่วงนี้ก็คงพักไปอีกสองสามวันค่ะ เดี๋ยวคงกลับไปทำงานต่อแล้ว คุณปริ๊นซ์รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ช่วงนี้กลับมาระบาดอีกแล้ว  โดย: ลูกไม้ (LittleMissLuna
) วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:15:59:00 น.ร้านเหล้าในเชียงใหม่ก็เปิดเต็มที่
ในขณะที่ยอดผู้ป่วยก็พุ่งเอาๆครับ 555 โอมิครอนระบาดเร็ว ติดง่ายจริงๆ ถึงจะหายง่ายก็จริง อาการไม่หนักก็จริง แต่สำหรับคนสูงอายุหรือมีโรคประจำตัวก็น่ากลัวอยู่ครับ ช่วงที่กักตัว 15 วัน พี่ก๋าตรวจไป 4-5 รอบครับ ลุ้นทุกรอบ โดยเฉพาะช่วงแรกที่รู้ว่าลูกชายติด แล้วก็มาดามติด เราอยู่ใกล้กันตลอด ไม่ีรู้ทำไมถึงไม่ติดด้วย ก็งงเหมือนกันครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:16:24:07 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจที่บล็อกนะคะ
น้องปริ๊นซ์พักผ่อนให้สบายอย่าเครียดนะคะแล้วกลับมาเขียนบล็อกให้สบายใจนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:16:43:20 น.วันนี้เพิ่งกลับจากหัวหินค่ะ
หายใจขัดๆ เมื่อเนื้อตัว.. เสียวเหมือนกัน.. โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:21:28:37 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
เริ่มจากกฎเด็ดขาดในบ้าน ใครออกนอกบ้านต้องตรวจ ATK วันที่ 3 และ 5 หลังออกนอกบ้าน
ทุกคนพยายาม social distancing มุมใครมุมมัน ห้องใครห้องมัน ใส่หน้ากากทุกครั้งที่ออกนอกห้อง กินข้าวแยกกัน
พี่นี่เครียดลงกระเพราะวันเว้นวันเลยครับ
เมื่อวันอาทิตย์หลานสาวไปฉีดวัคซีนกับแม่เค้า โดยคนข้างๆขับรถไปให้ ที่นี้เลยต้อง social distancing กันทั้งบ้าน มันเครียดมากครับ