เรียกผมว่า "Uncle สายเปย์ " เหนื่อยมากครับ....... ที่หายๆ ไปนี่เหนื่อยมากครับ แถมแทบไม่ได้การได้งานอะไรเลย จากที่อัพเดทไว้ก่อนหน้านี้ว่าผมติดไข้หวัดจากหลาน ไข้หวัดไม่ใหญ่ แต่ลากยาวนานใช่ย่อยเลยครับ คนอื่นเค้าหายกันหมดแล้ว จริงๆ เหลือผมกับพี่สาวที่ยังไม่หาย แต่พี่ก็ชิงหายไปเมื่อช่วงหยุด 3 วันนี่แหละครับ ตอนนี้เหลือผมที่.... ก็โอเค ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว แค่ยังน้ำมูกไหลอยู่ บวกกับปวดหัว ปวดจมูก ที่น่ารำคาญและลดพลังงานในการดำเนินชีวิตมาก ช่วงที่เงียบไปผมนอนอย่างเดียวเลยครับ ไหนจะเพลียหวัด ไหนจะง่วงยา งานการที่รับไว้ก็ต้องปั่นครับ ส่วนงานที่เป็นคอนเท้นท์ไม่ใช่รับงานคือ ดองครับ ไม่ได้ทำเลย มึนหัว ปวดจมูกไปหมด ไม่มีจิตไม่มีใจจะคิดครับ บล๊อกผมก็ร้างเลยครับ หนึ่งคือ พอป่วยก็ไม่ได้ทำอะไร ไม่ได้ไปไหน อย่างที่บอกไปว่า นอนอย่างเดียว สองคือ ตอนนี้มีหน้าที่รับส่งหลานไปโรงเรียนครับ สลับกับพี่สาว แล้วโรงเรียนเด็กนี่มันเข้าเช้ามากครับ 7:30 นี่มันเวลาตื่นผมชัด ๆ ดังนั้นผมก็ต้องตื่น 6 โมงครึ่ง ออกจากบ้าน 7 โมง ไปถึงโรงเรียน 7:20 ให้หลานนั่งทำใจ เดินทำใจอีก 10-15นาที ค่อยเข้าโรงเรียน First day school ก็ดราม่าครับ วันนั้นแม่ พี่สาว ผม ไปส่งพร้อมกัน ทีแรกหลานจะให้พี่แฟรี่ไปด้วย แต่แม่บอกว่า พี่แฟเหม็นนะอาทิตย์นี้ แฟรี่เลยรอดครับ ไม่ต้องนั่งรถไปส่งน้อง 5555 นี่ไม่เคยส่งเด็กไปโรงเรียน ตื่นเต้นดีครับ 55555 อาทิตย์แรกนี่ดราม่าทุกวันครับ ร้องไห้ตามระเบียบทุกวันทั้งไปทั้งกลับ แต่อาทิตย์หลังๆ ก็ดีแล้วครับ สะพานกระเป๋าเดินเข้าห้องเรียนเองได้ แม่กับพี่สาวก็ยืนโบกไม้โบกมือให้กำลังใจ ส่วนผมมีหน้าที่ถ่ายรูปถ่ายวีดีโอ ก็มือนึงก็ลอดรั้วถ่าย มือนึงก็บ๊ายบายครับ หลังจากที่โอเคกับการไปโรงเรียนแล้ว พอวันเสาร์ที่ผ่านมา มีประชุมผู้ปกครอง ทีแรกผมก็กะจะนั่งรอที่สนามไดรฟ์กอล์ฟ ให้คุณยาย(แม่ผม) กับ แม่ (พี่สาว) เข้าไปกัน 2 คน แต่หลานคะยั้นคะยอให้เข้าไปด้วย บอกว่าจะพาไป playground สุดท้ายผมเลยอดกาแฟมื้อเช้าและเข้าไปในโรงเรียนด้วยแทนครับ โรงเรียนเค้าน่าเรียนมากครับ....เห็นแล้วอยากกลับไปเรียนอนุบาล จริงๆ ผมเคยมาตอนเค้าทดสอบเข้าเรียนแล้วครับ แต่ไม่ได้เดินทั่วขนาดนี้ ดูมีความสุขดีครับ ลงรูปได้ไม่เยอะครับ เพราะคุยกับพี่สาวแล้วว่า จะไม่ใช้รูปที่เห็นแล้วรู้ว่าหลานเรียนที่ไหน และอีกเรื่องคือ หลานเป็นคนบอกเองว่า ไม่เอารูปที่เค้าร้องไห้นะ ญาติพี่น้องก็ต้องเคารพสิทธิ์ของเด็กของเราด้วยครับ ส่วนรูปอื่นๆ ผมให้ดูแล้ว หลานบอกว่า "ข้าวหอมโอเคค่ะ" ไป-กลับโรงเรียนกับผม จะสดชื่นหน่อยครับ เพราะน้าปริ้นแอบมีขนมไปให้กินตลอด 555555 เจลลี่บ้าง คุ๊กกี้บ้าง บางวันที่ผมว่างๆ ก็แวะซื้อน้ำส้มก่อนส่งบ้าน แต่บางวันก็ทะเลาะกันระหว่างทาง.....งอนกันอย่างที่เห็น จนวันนี้ผมยังถามตัวเองอยู่เลยว่า "วันนั้นกรุทำผิดอะไรวะ" 5555 เรียกว่าช่วงนี้คนนี้คงเป็นสาวเดียวที่ผมไปไหนต่อไหนด้วยกันมากที่สุดละครับ ไหนจะไป HarborLand มาด้วยกันอย่างที่ผมเคยเล่า บอกตรงๆ ว่าปวดหลังมาก 555555 แต่สนุกดีครับ อาการเหมือนตอนไปสวนน้ำที่พัทยา นั่นก็เคล็ดขัดยอกกลับมากแต่สนุกมาก ระยะนี้ผมคุมคาร์โบไฮเดรท ไม่ได้เลยครับ นึกจะกินอะไรก็กิน นึงจะไม่กินก็ไม่กิน ปกติผมจะไม่ค่อยกินมื้อเช้า กว่าจะเริ่มกินก็ 11 โมงหรือเที่ยวทีเดียวเลยครับ แต่ช่วงป่วยนี่ 8 โมงหิวก็กิน 9 โมงหิวก็กิน 3 ทุ่มจะกินมาม่าก็กิน ข้าว ขนมปัง ซาลาเปา อะไรกินหมดครับ อย่างเมื่อเที่ยงวันนี้ ผมก็ไม่กินนะครับ เพราะกินตอนเช้าไปแล้ว เที่ยงเลยกินไม่ลง แล้วเดี๋ยว 4 โมงเย็นก็อาจจะหิว.... แล้วทุ่มนึงมื้อเย็นก็กินไม่ลง.......ทำให้ 9 โมง 9 โมงครึ่งก็กินอีก ผมว่าไอ่การกินยานี่แหละครับ ที่ทำให้ระบบการกินของผมรวน แล้วพอกินคาร์โบไฮเเดรตเข้าไปจากที่ไม่ค่อยได้กิน ก็อิ่มน้ำตาลในเลือดนานครับ เที่ยงผมก็ไม่หิว ทำให้แคลลอรี่ไม่พอใช้ แต่จะกินก็กินไม่ลง แต่ถ้าไม่กินเช้า กลางวันผมกินได้เต็มที่ครับ ช่วงก่อนสงกรานต์ผมจัดหนักทุกมื้อ ระยะนี้ผมมีความรู้สึกหมด passion ครับ รู้สึกเหนื่อยและอยากพักผ่อนมากกว่าใช้เวลาทำงานเชิงสร้างสรรค์ อาจจะเพราะป่วยอ่ะครับ อาจจะเพราะงานเยอะ อาจจะเพราะ.....กำลังบำบัดอาการติดฟังเดอะโกส เรดิโอ ครับ.... ทำไมต้องหยุดฟัง???? เพราะผมฟังเรื่องเรื่องนึง แล้วเกิดฝันที่ค่อนข้างเชื่อมโยงกับเรื่องที่ฟังครับ จริงๆ ผมไม่ได้เชื่อเรื่องแบบนี้นะครับ แต่จะบอกว่าบังเอิญก็อาจจะใช่ ผมฝันว่ามี "ผีเด็ก" ว่าวิ่งอยู่ในบ้าน พอเค้าเห็นผมที่เดินตามเสียงมาดู ก็ดูดีใจแล้ววิ่งมาหา ผมตกใจตื่นก่อน ด้วยความรู้สึกว่า ผมจะให้เค้ามาอยู่ในบ้านนี้ด้วยไม่ได้ หลังจากที่ผมฝันเรื่องนี้ได้น่าจะ 1 อาทิตย์ อยู่ๆ หลานที่มาวิ่งเล่นที่บ้านผมเป็นประจำ เค้าคุ้นเคยทุกอย่างในบ้าน ก็เดินชนประตูที่เปิดกว้างมาก และเค้าเพิ่งลุกจากตักผมเดินไปแค่ 4 เมตร ไม่มีทางเลยครับที่หลานจะชนประตูเหมือนไม่เห็นมาก่อน และไม่มีทางที่เค้าจะชนแรงขนาดสลบไปขนาดนั้น เพราะผมนั่งดูอยู่ครับ ไม่เกิน 15 วินาทีเองที่ลุกจากผม ที่สำคัญคือผมเห็นคาตาเลยครับ มันเหมือนมีคนผลักให้เค้าถลาไปหัวฟาดกับขอบประตูพอดี ซึ่งจากรอยแผล เค้าเห็นครับ และพยายามเอียงหัวหลบ แต่ไม่พ้น พอชนเข้าไม่ได้หงายหลังไปเหมือนการชนปกติ แต่เค้าก้าวหลบออกมาจากประตูก้าวนึงแล้วทรุดลงไปที่พื้น ก่อนเงยหน้าขึ้นมาหาผมที่กำลังวิ่งเข้าไปชาร์ต ร้องฮือเบาๆ ทีนึงแล้วฟุบไป คือหมดสติไปครับ แม่ผมที่อยู่ใกล้กว่ามาอุ้มขึ้นมาคือไม่รู้สึกตัว แล้วผมก็รีบพาไปโรงบาลทันที ดีที่ไม่เป็นอะไรมากครับ....... หลังจากวันนั้นผมก็ไปนึกถึงนักเล่าคนนึงที่บอกไว้ว่า "อยากบอกเดอะโกสเตอร์ทุกคน พระอาจารย์เคยบอกไว้ว่า การที่เรามาฟัง หรือว่าเล่าเรื่องของพวกเขา เราก็ควรทำบุญให้เขาด้วย และต้องเป็นการทำบังสุกุล เพราะเราไปรับรู้เรื่องของเขา เขาก็อาจจะพยายามจูนพยายามสื่อสารกับเราได้" ผมเลยมาคิดว่า เฮ้ยหรือว่า มีอะไรมาทำร้ายเค้าวะ เลยเล่าให้พี่สาวฟัง พี่ก็ไม่ใช่คนเชื่อครับ ฟังแล้วก็นิ่งไปเหมือนจะคิดเหมือนกัน ดังนั้น ผมว่าจะเลิกฟังดีกว่า เซฟๆ ไอ่กับผมอ่ะ ผมไม่กลัวหรอก แต่ถ้ามาทำร้ายคนที่บ้าน อันนี้ไม่ได้ครับ ถึงไม่เชื่อ แต่ถ้าเรื่องความปลอดภัยของคนอื่น ผมไม่เสี่ยงดีกว่า สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
สงสารพี่แฟเลย อดไปส่งน้องงง ตาเศร้านะน่ะ ผปค.ที่ไปส่งลูกหลานที่เพิ่งเริ่มไปรร.ต้อง ใจแข็งมากค่ะ เพราะถ้าเราไปยืนเฝ้าแล้วเห็นเขาร้องไห้ เป็นเราเองนี่หละที่ทนไม่ได้ คุณครูถึงบอกว่าส่งเสร็จแล้วให้กลับได้เลยค่ะ เอ็นดูววววคุณน้านะคะ โดนหลานงอนแล้วยังไม่รู้ตัวว่าเรื่องอะไร 5555 เหมือนกันเลยค่ะ ถ้าเช้ากินหนักเที่ยงพี่จะตื้อๆ ไม่หิว เช้าพี่เลยต้องกินอะไรเบาๆค่ะ ไม่กินก็ไม่ได้ อยู่ไม่ถึงเที่ยงใจสั่นค่ะ เอ...จริงๆบ้านเราจะมีเจ้าที่คอยดูแลนะคะ เค้าจะไม่ปล่อยให้สัมภเวสี หรือ ผีทั่วไปเข้าบ้าน แถมยังมาทำร้ายคนในบ้านอีก อันนี้พี่ว่าแปลกๆ ดีนะคะหลานไม่เป็นอะไรมาก แต่จริงๆพี่ก็เคยรู้สึกนะ เหมือนกับมีสิ่งแปลกๆในบ้านที่ไม่ใช่เจ้าที่ พอดีพี่เป็นคนมีเซ้นส์ทางด้านนี้นิดหน่อยค่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:16:34:48 น.
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่ออกไปวิ่งก่อนนะ เดี๋ยวดึก ๆ ค่อยมาเม็นต์ครับ โดย: The Kop Civil วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:17:32:14 น.
เป็นเหมือนธรรมเนียมที่เราต้องเจอ ก็น่าคิดเหมือนกันว่าประเทศเราทำไมโรงเรียนเด็กถึงไม่อยากไปอนุบาลยังพอเข้าใจได้ แต่ถ้าประถม มัธยมแล้ว ต้องมองให้ลึกลงไปในมิติของสังคมแล้ว
ป่อยก็ต้องพัก หวัดทำได้แค่พักให้มากๆ ยังไงก็อย่าลืมไปเลือกตั้งนะ 14 พ.ค. นี้แล้ว โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:17:39:15 น.
ผมยังไม่เม้นต์เนื้อหานะครับ แต่พอดีเห็นแล้วรีบล๊อกอินมาบอกก่อน
คุณปรินซ์บอกว่าจะไม่ใช้รูปที่เห็นแล้วรู้ว่าหลานเรียนที่ไหน จริง ๆ ถ้าใครเคยไปที่นี่ก็รู้แหละว่าโรงเรียนอะไร แต่พอดีในบล๊อกนี้มีรูปที่เห็นชื่อโรงเรียนอยู่น่ะครับ (ไม่ชี้เป้าให้นะ ^^") ไม่รู้คุณปรินซ์กับพี่สาวซีเรียสเรื่องนี้มากแค่ไหน พิจารณาเอาเองนะครับว่าจะปล่อยไว้หรือเอาออก โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:19:07:01 น.
โหดมาก ฝันติดกันเป็นอาทิตย์
ชวนที่บ้านไปถวายสังฆทานทำบุญให้เค้า แผ่เมตตาแล้วขอน้ำมนต์พระท่านมาอาบหน่อยก็ดีนะคะ อย่างน้อยก็จะได้สบายใจ ถ้าร่างกายจิตใจเครียด ก็พักยาวๆสโลวไลฟ์ไปก่อนก็ได้นะคะ ดีขึ้นแล้วค่อย กลัยมาเต็มที่กับชีวิตใหม่ ช่วงนี้พี่ก็เครียดงานเหมือนกัน แต่ก็ปกติแหละใครๆก็เป็นกัน ส่วนแม่พี่เครียดหวยแดกค่ะวันนี้ ส่งกำลังใจนะคะ.. อย่าปล่อยบล็อกร้างหายไปนานนะ พี่คิดถึง.. โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:20:37:34 น.
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์
หมู่นี้ เธอไม่สบายบ่อยมาก ตามเหตุการณ์ที่เธอเล่า ก็เห็นด้วย แหละว่า จะหายป่วยช้ากว่่าคนอื่นที่ติดหวัดพร้อมกัน เพราะสภาพ ร่ายกายแต่ละคนไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน นั่นเอง เห็นหน้า น้องแฟร์รี่แล้ว น่าสงสาร โดยหาว่า ตัวเหม็นไม่ให้ขึ้น รถไปส่งน้อง ตาละห้อยเชียว หมาพันธุ์นี้ ฉลาด รู้เรื่องดี นะ อาการของเด็กอนุบาลไปโรงเรียนวันแรก ๆ ก็มีอาการเหมือน ๆ กันเนาะ อยากรู้เหมือนกัน ในสมัยเราเป็นเด็ก มีอาการแบบนี้ไหม หนอ จำไม่ได้เสียแล้วซิ พักผ่อนให้มาก ๆ นะ ไม่งั้นก็ไม่หายเสียที นานไปจะกลาย เป็นเรื้อรัง แล้วก็ตามด้วยดื้อยา ขอให้ร่างกายกลับมาแข็งแรงตาม ปรกติโดยเร็ว นะ โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:20:47:16 น.
พี่แฟรี่เหม็น ... หมากับแมวต่างกันตรงนี้แหละค่ะ
แมวที่บ้านไม่อาบน้ำก็ไม่เหม็นนะ อุ้มได้กอดได้ 555 เด็ก ๆ ไปโรงเรียนกันแล้ว เสื้อผ้าหน้าผม กระเป๋า รองเท้า สีสันสดใสน่าสนุก อารมณ์เหมือนไปเที่ยว เด็ก ๆ น่าจะชอบนะคะ น้าปริ๊นซ์ยังไม่หายดี เซฟตัวเองก่อนดีมั้ย เป็นหวัดติดกันไปมาไม่สนุกนะคะ โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:20:54:21 น.
สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญจริงๆครับ
แถมมาเป็นพร้อมกันทั้งน้าทั้งหลาน เหนื่อยเลยนะครับน้องปริ๊นซ์ เรื่องร้องไห้ มาดามเครียดมากครับ เพราะหมิงร้องอยู่ 2 ปีเต็มๆเลย ร้องทุกเช่้า จนมาดามไม่อยากไปส่งลูกเลย 555 จนครูบอกว่านี่เป็นสถิติใหม่ของ รร.เลย แต่พอร้องเสร็จก็วิ่งเล่นกับเพื่อนอย่างสนุกสนานทุกวัน 555 เรื่องวิญญาณเด็กก็แล้วแต่ความเชื่อ สมัยเด็กพี่ก๋าป่วยบ่อย แม่จะชอบนำสายสิญจน์มาผูกข้อมือให้ ผูกให้จนโตเลยนะครับ ก็ช่วยเรื่องความรู้สึกได้ อุ่นใจ โตมาอีกนิดก็แขวนพระด้วย เพิ่งมาถอดเก็บขึ้นหิ้งตอนทำงานนี่ล่ะครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:22:21:22 น.
มารอบดึก ตกลงพี่ไม่ได้วิ่ง ไปตีแบดแทน 555
พี่ว่าน้องปริ๊นซ์เลี้ยงหลาน เหมือนได้ซ้อมไปในตัวเลยนะ เจ้าแฟรี่หน้าตาน่าแกล้งมาก ๆ 555 ตอนนี้ของพี่น้ำหนักขึ้นมาเหมือนกัน เหมือนว่าพี่จะวิ่งช้ากว่าเดิมด้วยเพราะหนักน้ำหนักตัว ตั้งใจว่าจะลดลงให้ได้อีกสักครั้ง เดอะโกสต์ยิ่งฟังยิ่งหลอนปะ รักษาสุขภาพด้วยครับน้อง โดย: The Kop Civil วันที่: 2 พฤษภาคม 2566 เวลา:23:01:01 น.
เบาได้เบา เห็นด้วยกับพี่หัวหน้าค่ะน้องปริ๊นซ์
ขอลงชื่อก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่ต๋ามาใหม่ค่ะ โดย: Sweet_pills วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:0:35:07 น.
555 ฝึกเลี้ยงไว้ก่อนดีครับ.. ต่อไปจะได้เลี้ยงลูกด้วยตนเอง
เรื่องผี ๆ หรือสยอง ๆ พวกนี้ผมไม่ค่อยฟัง เพราะทำให้จิตมันหลอนไปนาน.. จนกระทั่งค้นพบวิธีไม่กลัว (ไม่ค่อย 555) โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:5:21:03 น.
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์ ดีแล้วล่ะครับ รอให้ยมก่อน 555 ครูก็บอกแบบนี้เลยครับ แสดงว่าช่วงที่อยู่บ้านมีความสุขมาก เวลามาโรงเรียนถึงร้อง แต่ไม่ได้ร้องอะไรนะครับ เป็นเหมือนงานรูทีน ร้องๆๆๆตอนส่งตัวให้ครู พอแม่กลับ ครูบอกหยุดร้อง วิ่งเล่นกับเพื่อนแล้ว 555 นึกถึงตอนหมิงเป็นเด็ก พาไปบ้านมาดามครั้งแรก ร้องไม่หยุด ร้องเป็นชั่วโมง แต่พอแม่มาดามเอาธูปมาไหว้เจ้าที่เสร็จ หยุดร้องเลย บางทีมันก็เป็นเรื่องแปลกครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:5:52:30 น.
สวัสดีคะน้องปริ๊นซ์..
น้องข้าวหอม น่ารักมาก.. โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:8:36:21 น.
ขอซื่อได้ไม๊คำว่า fifo เนี่ยะ ..
เป็นหวัดยาเอาอยู่..แต่คงน่าเบื่อมาก ตอนพี่เปนขนาดกินยาแบบไม่ง่วงมันก็ยังง่วงอยู่ดี หงุดหงิด คิดงานไม่ออก ไม่อยากทำอะไรเลย นอนพักเยอะๆจะได้หายไวๆ แดดแรงๆก็อย่าไปโดนจังๆ หาไรบังหน้าบังตาไว้ล่ะ สาวน้อยเข้า รร แล้วน่าเอ็นดูจริงๆ คิดถึงสมัยเรายังเป็นเด็ก.. ส่วนเรื่องนั้น ความจริงนิมนต์พระมาฉันเพลที่บ้านสักมื้อก็ดีนะ พรมน่ำมนต์ทั้งบ้านเพื่อความสบายใจ โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:13:16:25 น.
เหนื่อยก็พักก่อนดีกว่าครับ ร่างกายเรามีร่างเดียว มีชีวิตเดียว ยังไงก็ต้องรักษาให้ดีก่อน หวัดผมเคยได้ยินว่ามันมีหลากหลายชนิดติดแล้วจะไม่ติดชนิดเดิมซ้ำอีก หวัดต่อให้ฉีดยาก็ไม่ได้ช่วสยอะไรเลย สำคัญที่พักผ่อนเท่านั้นเลยครับ
เห็นแล้วนึกถึงตัวเองสมัยก่อนนะ ไม่ค่อยอยากไปเหมือนกัน มองมาที่หลานตัวเองเราก็เป็นแบบเดียวกัน โรงเรียนมันเป้นสถานที่ที่ไม่ค่อยน่าไปเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งเพราะสภาพแวดล้อมและอะไรหลายๆ อย่างด้วย จะให้แฟรี่ไปส่งด้วยนี่เรื่องใหญ่เลยนะครับ โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:15:25:28 น.
Thanks for your message in my blog.
Nice try krab, but there's a picture left in your blog. It's above the paragraph you told the readers about this issue. If you look closely at the top of the back panel on the raised stage, you'll find it. Many kindergartens usually do the same way. ^^ P.S. I'm really just a lazy blogger, not a CSI staff (LOL). โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:15:25:40 น.
คิดถึงแฟรี่ที่สุดเลยปริ้นลงให้รูปเดียว
ที่หลานสาวคนโปรดหละก็เยอะเชียวนะ โดย: หอมกร วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:17:00:20 น.
ผมเพิ่งมีโอกาสได้ดูแบบชัด ๆ โอเคแล้วล่ะ คุณปรินซ์ช่วยลบความเห็นบนของผมด้วยครับ
โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 3 พฤษภาคม 2566 เวลา:21:06:25 น.
สวัสดีค่ะน้องปรินซ์ หลานน้อยเข้าโรงเรียนแล้ว น่ารักจังเลยน้องข้าวหอมขวัญใจคนท้้งบ้านเลยนะคะ ความรักความผูกพันต่อสัตว์เลี้ยงกับเด็กๆจะมีมากนะคะ ขนาดจะไปโรงเรียนยังขอให้เอาแพรี่ไปด้วย แพรี่ก็น่ารักค่ะ หน้าหงอยไปเลยอดไปด้วย 555
เรื่องแปลกๆที่เล่า ไม่น่าจะเกิดจะเกิดขึ้นได้นะคะ เพราะในบ้านเราจะมีเจ้าที่คอยดูแลปกป้องคุ้มครองคนในบ้านไม่ให้มีวิญญาณ สัมภเวสีเข้าไปในบ้านได้ถ้าคนในบ้านไม่อนุญาต อาจจะบังเอิญหรือเปล่าคะ พี่กิ่งเคยฝันถึงพ่อและแม่ที่เสียชีวิตไปแล้วมาหาที่ประตูหน้าบ้านยืนคอยอยู่เพราะเข้าบ้านไม่ได้พี่กิ่งดีใจวิ่งไปหากำลังจะเปิดประตูพิ่กับแม่ก็เดืนจากไป พี่กิ่งตกใจตื่น ในฝันเหมือนจริงมาก จึงทำบุญใสบาตรให้แม่ไปแล้วก็ไม่ฝันอีกเลยค่ะ น้องปริ๊นซ์ถ้าไม่สบายใจก็ใส่บาตรกรวดน้ำอธิษฐานให้วิญญาณหรือสัมภเสีที่เข้ามาในบ้านเราได้รับส่วนบุญนี้ไปก็ได้ค่ะ จะได้สบายใจนะคะ โรงเรียนอนุบาลสวยสะอาดน่าไปเรียนนะคะ ดีแล้วค่ะน้องปริ๊นซ์ ที่ไม่บอกชื่อโรงเรียนและตำแหน่ง เราไมรู้เหตุการณ์ข้างหน้าอันตรายเกิดได้ทุกเมื่อนะคะ ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจบล็อกไอศครีมมะม่วงนะคะ Diarist โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 4 พฤษภาคม 2566 เวลา:6:26:49 น.
เรื่องผี ๆ ผมไม่มีประสบการณ์ แม้แต่ฝันแต่ไม่เคยเจอ (ไม่เจอดีแล้วล่ะ 55)
แต่เรื่องชนขอบตู้ ขอบประตู นี่เคยครับ โคตรเจ็บเลย เรื่องที่หลานชนขอบประตูนี่น่ากลัวจริง ๆ ครับ ขอบประตูนี่เป็นส่วนที่แข็งมาก ขนาดประตูนิ่ม ๆ อย่างพีวีซี ขอบประตูยังแข็งโป๊ก ชนบานประตูมันยังถ่ายแรงกระจายทั่วพื้นที่แผ่น ลดความเสียหายกับคนชนได้บ้าง แต่ชนขอบประตูนี่มันรวมแรงทั้งหมดเข้าพื้นที่เล็ก ๆ จุดเดียว พอโดนเข้าถึงกับสลบเลย เด็กเล็ก ๆ กระดูกยังไม่แข็งเต็มที่ด้วย ไปชนส่วนแข็งเข้าคงเจ็บมากเลยครับ โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 4 พฤษภาคม 2566 เวลา:13:36:50 น.
|
BlogGang Popular Award#20
จันทราน็อคเทิร์น
บทความทั้งหมด
|
สนามเด็กเล่นที่โรงเรียนของหลานใหญ่โต มีของเล่นเยอะเลย ... พี่จำได้ว่าเด็กๆไม่ชอบออกไปเล่นสนามเด็กเล่น ... ฝุ่นเยอะ สกปรก ฮ่าๆๆๆ เลยกลายเป็นคนติดห้อง ติดบ้าน คริๆๆๆๆ