My name is......... นี่ผมเพิ่งตื่นมาตอนบ่าย 2 หลังจากเข้าไปนอนในห้องประชุมของแผนกมาครับ พอดีเมื่อคืนต้องพาลูกค้าไปดื่มกิน เอ็นเตอร์เทนหลังจากเข้าทำงานที่ไซต์ครับ แต่ผมเพลียๆ บวกกับกินยาไปแล้วเวียนหัวคลื่นไส้มาก เลยส่งน้องเข้าไปทำงาน ส่วนตัวเองตามไปตอนบ่าย ฝนตกกำลังดีตลอดทาง ซึ่งผมชอบมาก  ฝนซ่าก็แวะปั๊ม ว่าจะซื้อน้ำดื่มซักหน่อย เหลือที่จอดหนึ่งที่ที่แคบมากๆ เพราะ 2 คันข้างๆ จอดเบียดเส้นเหลือเกิน แต่ผมก็ยัดรถตัวเองเข้าไปได้ และจอดกลางช่องทั้งซ้ายทั้งขวา พื้นที่ข้างๆ ก็จะแคบกว่าปกตินิดหน่อย ซึ่งผมก็ลงจากรถมาได้แล้วเข้าไปซื้อน้ำ ออกจากร้านผมก็เดินเปิดขวดน้ำกระดกดื่มมาที่รถ ที่หน้ารถผมมีสาวหล่อคนนึง ที่ถือกาแฟแล้วยื่นกระฟัดกระเฟียดอยู่หน้ารถ สายตาผมไปมองเล็กน้อย เหมือนเวลาเห็นคนข้างหน้าปกติ แต่พ่อสาวหล่อแอดติ้งแรงครับ ยกไม้ยกมือด้วยท่าทางกร่างๆ ทำเสียง จึ้ จ๊ะ ในปากพอให้ผมได้ยิน เหมือนเค้าเข้ารถไม่ได้ "จอดชิดจัง หุย!" ผมก็ชี้นิ้วไปที่เส้นนำจอดที่พื้นที่รถพ่อสาวหล่อจอดเหยียบอยู่ครึ่งนึงด้วยหน้านิ่งๆ "เอียง" ผมพูดคำเดียวละครับ แล้วขึ้นรถตัวเอง แล้วกางกระจกมองข้างออก ทีนี้ก็ไม่มีพื้นที่ให้พ่อทอมเดินผ่านมาเปิดประตูละครับ เค้าก็ยืนงงๆ ส่วนผมก็จอดออกยาวๆ แล้วขับออกไป..... .....จอดรถให้ตรงก่อนค่อยมาโวยวายครับ... ถ้าเป็นผู้ชายผมก็อยากจะบอกว่า "อย่าทำตัวกร่าง เดี๋ยวจะได้ตาสว่างที่โรงบาล"  ไปถึงก็เข้าห้องประชุม เจอลูกค้าก็ทักทาย สวัสดีกัน ผมก็ยกมือสวัสดีแบบไม่มีเสียง แต่หน้ายิ้มนะครับ พอผมไป ลูกค้าก็อยากคุยด้วย ก็เริ่มทักทายชวนคุย "เป็นไงบ้างคุณปริ๊นซ์ช่วงนี้" "เกือบดีฮะ" แต่เสียงผมแหบมากแทบจะมีเสียงพยางค์เว้นพยางค์ "เอ้า คุณไม่สบายหรอเสียงแย่มาก แล้วนี่โอเคไหม" ผมยกมือทำท่าโอเค แทนคำตอบ ก่อนที่ลูกค้าจะไปเชิญหัวหน้าชาวต่างชาติมาร่วมคุยด้วย ซึ่งปกติเค้าจะไม่ได้มาร่วมคุยงานครับ ครั้งนี้ไม่รู้ทำไมถึงอยากคุย พัทกับไนท์รู้ว่าผมพูดไม่ค่อยไหว ก็พยายามตอบทุกคำถามแทนให้ เรื่องไหนที่เฉพาะหน่อย ผมก็จะพูดเบาๆ ให้พัทฟัง แล้วให้ฟังเป็นคนพูด เพราะห้องประชุมกว้าง เสียงผมไม่ดังขนาดที่จะพูดกันรู้เรื่อง จนมาถึงคำถามเรื่อง Scope project ที่วางเอาไว้ พัทก็หันมามองหน้าผม เป็นสัญญาณว่า ตอบไม่ได้ เป็นผมคนเดียวที่ตอบเรื่องนี้ได้ พยายามพูดไป 2-3 คำ ก็รู้สึกว่า พูดไม่รู้เรื่องครับ ด้วยเสียงไม่อำนวย "Wait a second. May I write down on the board?" พูดไปก็ใช้ภาษากายไปด้วยครับ ไม่งั้นไม่น่าฟังกันเข้าใจ แล้วผมก็ไปยืนเขียนแผนงานให้ดูบนกระดาน แลดูเข้าใจครับ เพราะมีเสียง อืม อ้อ เอ่อ อือๆ มาเรื่อยๆ เขียนเสร็จผมก็หันมาพยักหน้า เป็นเชิงว่า เสร็จแล้ว ตามนี้ ลูกค้าพร้อมหัวหน้าต่างชาติพยักหน้าพอใจ พร้อมกล่าวขอบคุณ ***************************************** หลังจากนั้นก็เป็นการคุยสัพเพเหระ ผมก็พยายามพูดเท่าที่จำเป็น พูดทีละ 3-4คำ อันไหนสั้นได้สั้น ยิงคำถามทิ้งไว้ให้เป็น Topic ในการพูดคุย ยิงมุก ตบมุกทิ้งไว้ 3-4 คำ แล้วขายขำ นั่งยิ้ม ให้พัทกับไนท์จัดการต่อ งานถือว่าผ่านไปได้ด้วยดีครับ เมื่อลูกค้าพออกพอใจ คุยกันถูกคอ ก็ชวนไปหาที่นั่งดื่มกันต่อเป็นการกระชับมิตร "ยูดื่มไหวไหม" หัวหน้าต่างชาติถาม "ดื่มได้ แค่พูดไม่ได้ครับ" ผมตอบพร้อมยิ้มๆ โชว์สปริริท ตัดภาพไปตอนเย็น พอหาโต๊ะนั่งกันเรียบร้อยแล้ว ไนท์ก็ชวนลูกค้ากับหัวหน้าไปดูดบุหรี่นอกร้าน พัทก็ยุ่งอยู่กับการสั่งอาหารเพื่อให้อาหารพร้อมเมื่อทุกคนกลับมาที่โต๊ะ ส่วนผมก็ไปเดินเล่นดูอะไรรอบๆ ร้าน ก่อนจะกลับมานั่งข้าง ๆ พัท ไม่ถึง 1 นาที เบียร์ 1 แก้วก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะข้างๆ ผม พัทหันมามองแก้วเบียร์แล้วมองหน้าผม "ไหวหรอพี่" "ลองดู...แต่เมื่อวันเสาร์พี่กินไม่ไหวนะ" "พี่กินอะไร" "ลีโอ" "หือ...นี่ก็เล่นของหนัก พอลเบาๆ น่าจะไหวนะ" "อืม" แล้วพัท ซึ่งออกตัวมาซักพักว่ามีผมเป็นไอดอล ก็สั่งเบียร์เบียร์ผมมาตั้งข้างๆ  พอไนท์และลูกค้ากลับมาก็สั่งเบียร์มาดื่มพร้อมกันคนละแก้ว ดื่มไปคุยกันไป เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง คนอื่นๆ เติมเบียร์กันต่อไป2-3แก้ว แต่ผม.....ยังอยู่แก้วเดิม แถมหมดไปแค่ครึ่งแก้ว ซึ่งก็อยู่ในสายตาของลูกค้าต่างชาติที่นั่งตรงข้ามอยู่ตลอด "ยูไม่ค่อยดื่มหรอ" ผมไม่ได้ตอบเป็นคำพูด แต่ยิ้มเขินๆ แล้วพยักหน้าเบาๆ ลูกค้าก็กอดอกมองหน้าผมแล้วยิ้ม ๆ แปลกๆ ก่อนพูดว่า "Your highness" คือมันล้อชื่อผมที่ชื่อปริ๊นซ์ (Prince:เจ้าชาย) นั่นแหละครับ ในใจผมนั่งพูดว่า "กวนส้นตรีนนะไอ่ฝรั่ง" แต่นั่นลูกค้าครับ เลยแค่ยิ้มแล้ว มีก็ผายมือพร้อมพยักหน้าเป็นเชิงรับมุก แต่ไนท์ที่นั่งหัวโต๊ะอยู่ระหว่างผมกับลูกค้านี่ดูทรงแล้วขึ้นครับ หันไปบอกฝรั่งว่า "ไอเคยเมาแล้วหลับอยู่บนโต๊ะ แล้วพี่ของไอพากลับบ้าน ไอเคยเห็นพัทเมาแล้วอ้วก พี่ของไอไปหามมาจากห้องน้ำแล้วพากลับบ้าน แต่ไอ่ไม่เคยเห็น my Prince เมา นี่พี่ไอป่วย ไม่งั้นป่านนี้ไปหลายแก้วแล้ว" พร้อมกับที่ไนท์หันมาขอชนกำปั้นกับผม ผมก็ชนกับมัน ฝรั่งก็ยิ้ม หัวเราะๆ "จริงดิ" "แมทหน้านะ รอให้พี่ไอ 100% recover ก่อน" พูดเสร็จไนท์ก็หันมาหาผม พร้อมพูดเป็นภาษาญี่ปุ่น "เราจะเอาให้ไอ่หมอนี่เมา" ซึ่งผมตอบกลับแค่ "ใจเย็นๆ" คุยรู้เรื่องกันอยู้่ 2 คนครับ คนอื่นฟังไม่รู้เรื่อง 555555 จากนั้น พอดื่มแก้วหมดแก้วที่ 3 กันรอบวง ยกเว้นผมนะ ไนท์ก็เปิดฉาก สั่งเหล้ามา 1 กลม พร้อมโซดา น้ำเปล่า หลังจากนั้นทั้งไนท์ทั้งพัทก็ชัด on the rock กันไปคนละแก้ว ทีนี้ลื่นครับ 2 คนชวนคุย ชงเหล้า ให้ลูกค้ากับฝรั่ง โซดาบ้าง น้ำบ้าง จับชนหายชนหาย พอฝรั่งเริ่มช้า ไนท์ก็พาไปดูดบุหรี่ กลับมานั่งคุยนั่งดื่มต่อ ส่วนผมนั่งยิ้มๆ พูดไม่กี่คำ ชงเรื่องไว้ให้คุยต่อ ***************************************** 3 ชั่วโมงผ่านไป ไวเหมือนโกหก ไนท์เดินกลับมาจากไปดูดบุหรี่คนเดียว ด้วยท่าทางสดชื่น ส่วนฝรั่งน่าจะเริ่มไม่ไหว ก็บายไม่ไปต่อด้วย และพยายามจะขอน้ำเปล่า ไนท์ก็ใจดีปล่อยให้พักดื่มน้ำไป 1 แก้ว แล้ว ส่งเหล้าให้ต่อ ฝรั่งเริ่มขอชีวิตด้วยการพูด "thank you for today, I'm very enjoy" พร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ คือมันจะลากลับนั่นแหละครับ พูดแบบนี้ ไนท์ก็ยื้อเลย ชวนคุยเรื่องละทึ่งตึงตังให้หัวเราะกันทั้งโต๊ะก็เพลินๆ แล้วนั่งต่อกันได้ ครึ่งชั่งโมงผ่านไป.......ฝรั่งฟุบหลับอยู่บนโต๊ะหน้าร้าน โดนมีไนท์นั่งไขว่ห้างดูดบุหรี่อยู่ข้างๆ พัทกับลูกค้าสะกิดกันดูแล้วขำ แอบไปถ่ายรูปกันไว้ เป็นเรื่องตลกในวงเหล้า ไนท์เริ่มตบไหล่เรียกฝรั่งดังผั๊วๆ "Chris...." "Ummm" "Chris, my name is Knight, the royal guard. To force a fucking enemy kneel to the prince is my job" นี่ก็ดูดบุหรี่ไปพูดไป ส่วนฝรั่งผู้โชคร้ายก็หัวเราะเบาๆ แล้วตบไหล่ไนท์ พัทที่ดูพออกพอใจกับฝีมือไนท์ก็เดินหน้าตาชิลกลับเข้าร้าน พร้อมเรียกเช็คบิล ลูกค้าไปนั่งดูแลหัวหน้า ส่วนพัท ไนท์ ผม เข้ามานั่งในร้านรอเคลียร์บิล "โอเคป่ะเนี้ย" ผมถามไนท์ ซึ่งมันก็ดูปกติกำลังสนุก ไม่ได้ดูเมาหนักอะไร "โอเคดิ วันนี้เราพร้อมมาก แล้วเราบอกแล้วว่าจะจัดมันให้นอน" ทีนี้ลำบากลูกค้าคนไทยพร้อมคนขับรถที่ต้องมาห่ามฝรั่งกลับครับ 55555 จากนั้น 3 คนก็แยกย้าน ขับรถกลับกันชิลๆ เพราะผม....ต้องเรียกว่าไม่ได้ดื่มมากกว่า 5555 ครึ่งแก้วถือว่าไม่ได้ดื่มครับ  สารภาพว่า ผมยังพูดกับพัทเลยว่า "ถ้าคุณVP รู้ว่าผมกินเบียร์ได้แค่ครึ่งแก้ว ต้องล้อแน่นอน" แต่เมื่อคืนรู้สึกร่างกายไม่พร้อมเลยครับ มันคือความรู้สึกดื่มไม่ไหว ซึ่งจริงๆ ผมเลือกแบบเซฟ ๆ มาเป็น พอลลาเนอร์ เบาๆ นุ่ม ๆ กะว่าจะดื่มแค่ 1 แก้ว แต่ดื่มไปได้ 1/4 แก้ว รู้สึกตึงๆ มึน ๆ แปลกๆ คืออยู่ๆ ก็ข้ามจากจุดสนุกเป็นจุดซึม ผะอืดผะอมไปเลยครับ สาบานว่าในใจยังพูดกับตัวเองเลยว่า "บ้าน่ะ...ยังไม่ครึ่งแก้วเมิงจะเมาได้ไง" เลยคุยไปจิบไป 1 ชั่วโมงได้แค่ ครึ่งแก้ว แล้วขอน้ำเปล่ามาดื่ม ไม่ใช่ตัวกุเลยให้ตายเถอะ 5555  กลับบ้านมา เกือบ 5 ทุ่ม โรงรถเปิดไฟใหญ่ไว้รอผมถอยรถเข้าบ้าน ผมเปิดประตูถอยรถเข้าบ้าน รู้สึกดีที่ไม่มีใครต้องมานั่งรอ แต่พอเปิดประตูรถออกมา แอบตกใจและดีใจไปพร้อมๆ กันครับ เพราะยังมีใครนั่งรอผมอยู่ ป้าแฟร์รี่ครับ แล้วดีอกดีใจจนหางสั่น อยู่ข้างประตูรถ ผมก็ลูบหัวลูบแล้วทักทายคุยกันนิดหน่อย แฟร์ก็เดินเข้าบ้านไม่รอผมปิดประตูเลย 555 พอเข้ามาให้บ้าน แฟร์ก็นอนบนที่นอนเรียบร้อย เหมือนหายห่วงที่ผมกลับมาบ้านแล้ว ขอบคุณนะแฟร์ ถึงเราจะชอบแกล้ง แต่เรารักแฟร์นะ  จริงๆ เหตุการณ์นี้เคยเกิดแล้วเมื่อ 7 ปีก่อนได้ครับ เป็นวันที่ผมเข้าไซต์ทำงานมาเหนื่อยมากๆ ทั้งอาทิตย์ แล้วลูกค้าชวนดื่มวันศุกร์เย็นที่ผมเข้าหน้างานตั้งแต่ 7 โมงเช้า เส็ดงานจริงๆ บ่าย 3 เหนื่อยมาก อดนอนมาหลายวัน รู้สึกเพลียๆ แต่คิดว่าได้เบียร์จะสดชื่น วันนั้นผมดื่มโฮกาเด้นไปได้ครึ่งไพน์ เมาครับ!!!!! อาการแบบนี้เลย ซึม เงียบ มึนหัว กระพริบตาช้าลงมาก แต่ตอนนั้นผมเพิ่ง 20 ต้นๆ ก็คิดว่า เป็นไปไม่ได้! ยังไงไพน์นึงก็กุต้องจัดได้หมด ก็ทนๆ ดื่มไปจนหมด ปรากฎว่า ผมนี่ยืนพิงพนังโบกมือส่งลูกค้าเลยครับ คุณ VP ต้องจับแขนเอากลับมานั่งที่โต๊ะ แล้วถามใหญ่เลย ว่า "ใช่หรอเนี้ยปริ๊นซ์ คุณเมาได้ไง นั่นแก้วเดียวเอง คุณเติมอะไรมารึป่าว" หมายถึง เล่นยาอะไรคู่กับดื่มเบียร์รึป่าว ถึงได้เสียอาการแบบนี้ ผมก็บอกว่า ป่าว แค่เป็นวันเหนื่อยๆ และเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์ เลยไม่ไหวละมั้ง ดีที่คุณ VP นั่งเป็นเพื่อนให้ผมดื่มน้ำจนดีขึ้นแล้วค่อยแยกกันกลับบ้าน แต่เมื่อคืนไนท์ ผู้ชายลุคแบดบอยที่ปกติดื่มไม่ค่อยเก่ง เรียกว่าท้อปฟอร์มคุ้มค่าตัวมากครับ โคตรเท่เลยไนท์!
พี่ก๋าเคยสังเกตเพื่อน
คนไหนดื่มหนักๆ พออายุมากขึ้นจะดื่มน้อยลงมาก เพราะเรื่องสุขภาพนี่ล่ะครับ แต่คนไหนตอนวัยรุ่นดื่มน้อย พออายุมากขึ้นก็จะดื่มหนัก 555 พี่ก๋าไม่ดื่มเลยมาตั้งแต่วัยรุ่น งานเอนเตอร์เทน คนที่ดูแลลูก จึงมักจะเป็นคนหนุ่ม ประมาณว่าลุยได้ กินได้ สนุก อีกหน่อยพอเป็นผู้บริหาร ก็ปล่อยให้รุ่นน้องลุยต่อ 555  โดย: กะว่าก๋า
  วันที่: 14 มิถุนายน 2566 เวลา:22:31:51 น.มีเยอะคนแบบนี้ แต่ที่จอดรถบางที่ก็แคบจริงๆ นะ ถ้ามีคันไหนจอดเบี้ยวจอดชิดเกินขึ้นรถลำบากเลย บางทีขึ้นฝั่งคนขับไม่ได้เลยก็มี
เป็นการแก้สถานการณ์ได้ดีครับ ใช้การเขียนช่วยเอา ทุ่นแรงไปได้แล้วก็เห็นภาพชัดเจนด้วย ผมชอบมุกเขานะ Your highness ผมชอบการเล่นมุกจริงๆ ดูเขาขากันมาก โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 14 มิถุนายน 2566 เวลา:23:30:18 น."แมทหน้านะ รอให้พี่ไอ 100% recover ก่อน"
ไม่ต้องรอถึงแมทหน้าคุณฝรั่งก็ฟุบหลับไปแล้วนะคะน้องปริ๊นซ์ จะกลับบ้านกี่โมงก็มีแฟร์รี่ที่คอยดีอกดีใจที่เห็นน้องปริ๊นซ์เสมอ น่ารักมากๆค่ะ เรื่องสาวหล่อถือเป็นคนแปลกหน้า เราไม่รู้ว่าใครเป็นใคร มีอาวุธรึเปล่า หลีกเลี่ยงปะทะทุกกรณีไว้ก่อนน่าจะดีนะคะ เพื่อความปลอดภัยและชีวิตที่มีค่าของเรา ยังไอหนักหน่วงอยู่ พี่ต๋าเอาใจช่วยให้หายเร็วๆค่ะน้องปริ๊นซ์ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:0:11:52 น.อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์ พี่ก๋าเคยดูดวงให้พนักงานที่ร้านคนนึง ไพ่เค้าแย่มาก ทุกไพ่ที่แย่ขึ้นมาในการทำนายทั้งหมด พี่ก๋าไม่ได้ทายว่าเค้าจะตายนะ ให้กำลังใจบอกว่าชีวิตมันลำบาก ก็ต้องสู้กันต่อไป หลังจากนั้นปีนึงเค้าก็ลาออก ไปทำงานต่างประเทศ แล้วก็ฆ่าตัวตาย ไพ่มันไม่ได้กำหนดชะตาชีวิตเราขนาดนั้นเลยครับ พี่ก๋ารู้สึกอย่างนั้นนะ หลังจากนั้นก็เลิกดูดวงตลอดกาล 555 โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:5:32:18 น.กิจกรรมชีวิตแต่ละอย่างทำลายสุขภาพดีจัง
ขอบคุณที่นำภาพแฟรี่มาฝากกันจ้า   โดย: หอมกร
 วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:7:14:24 น.สวัสดีคะคุณปริ๊นซ์..
ตามมาอ่านด้วยคะ..เขียนสนุกคะ โดย: คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:10:46:01 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
ขนาดไม่สบายยังออกไปซ่า คุมลูกทีมได้นะครับน้อง 555 เรื่องที่จอดรถนี่ปัญหาใหญ่จริง ๆ ยังดีที่ส่งสัญญาณลับให้กันนะ เวลาฝนตก ถ้าเรานั่งอยู่ในรถ พี่ชอบบรรยากาศแบบนี้มาก โดยเฉพาะรถไฟ แต่ถ้าเครื่องบินนี่ไม่ไหวละ ทีมงานน้องปริ๊นซ์นี่สายแข็งจริง ๆ เล่นเอาฝรั่งยังหาทางกลับบ้านถูกนะ นี่ขนาดเจอลูกทีมนะ ถ้าเจอตัวพ่ออย่างน้องปริ๊นซ์ครบ 100 % นี่เป็นเรื่อง พี่อยากย้อนเวลากลับไปช่วงโน้นบ้างจัง บรรยากาศแบบนี้เลย ตอนนี้ดื่มน้อยลงมากแล้วครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับน้อง จะได้ออกมาซ่าเหมือนเดิม  โดย: The Kop Civil
 วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:11:01:20 น.สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์
มาอ่านเรื่องการดื่มกินกับลูกค้าเธอ แหม แกล้งฝรั่งจนเมาเอ๋ ไปเลยนะเนี่ย งานของเธอคงต้องดื่มอย่างนี้ตลอดเนาะ เพราะต้อง ต้อนรับลูกค้าเป็นอย่างดี งานจึงจะสำเร็จ ทุกวงการคงเป็นเช่นนี้ ดังนั้น การจะไม่ดื่ม ก็เป็นไปไม่ได้ แต่ก็ต้องรู้จักถนอมสุขภาพ ตัวเอง ดื่มพอประมาณอย่างที่ทำในงานนี้ จ้ะ แก้ปัญหาดี จ้ะ พูดอธิบายไม่ได้ เพราะไม่มีเสียง ก็อธิบาย โดยการเขียนที่ไวท์บอร์ด ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี เก่งจ้ะ โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:11:06:19 น.เรื่องดื่มนี่ผมไม่ค่อยถนัดครับ แหะ ๆ เมื่อก่อนเจอคำชมไม่ได้
ชนแก้ว ๆ ๆ ๆ แล้วก็ชนแก้วบ้ายอ 555 ผลคือหมอบ เมื่อถึงจุดหนึ่งแล้ว ไม่เอาแล้วหิวปวด อิ่มปวด นอนปวด ตื่นมา ปวดท้อง.. หมอไม่ต้องห้ามก็งดโดยปริยาย.. ต้องกินยาก่อน กินอาหารยาน้ำขาว ๆ นั่น 4 ปี แต่พอเข้าถึงคอกแคชเชียร์น้องบาร์เทนเดอร์ ชงมาให้ก็กลัวเสีย น้ำใจจิบนิด ๆ หลังเคาเตอร์มีเหล้าเชลยเยอะ คือฝากไว้เกิน 2 เดือนไม่มาเสร็จพวกเรา.. ยังเหมือนเดิมคือ ดื่มน้อยมาก ๆ โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:11:57:50 น.เก่งแล้วกร่าง
ถึงเก่งยังไง ก็อยู่ได้ไม่นานจริงๆครับ เพราะยังไงก็จะมีคนที่เก่งกว่าเสมอ ปล. นั่นเป็นเคสสุดท้ายที่พี่ก๋าดูดวงให้เลยครับ ยิ่งพอรู้ข่าวว่าเธอฆ่าตัวตาย ก็ทำให้นึกถึงไพ่ในวันนั้น ไม่น่าเชื่อเหมือนกันที่ไพ่แย่ๆ จะขึ้นมาพร้อมกันเกือบทั้ง 10 ใบเลย แปลกดีครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:12:09:12 น.ภาพเปิดสวยมากนะ ยิ่งสกิลถ่ายรูปตอนขับรถยิ่งด้วย
ยังจะเลือกโฟกัสได้อีก.. ต้องเอนเตอร์เทนลูกค้า ในขณะที่สภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวยเนี่ยะก็ทรมานอยู่นะ ยิ่งเบียร์เย็นๆ ยิ่งกินน่าจะยิ่งไอหรือเปล่า แต่นี่พี่ก็ไม่ค่อยกล้ากินแอลกอฮอเท่าไร กลัวยูริกพุ่ง แล้วจะปวดข้อมือเหมือนตอนปีใหม่ ไปเที่ยวเดือนกค พี่ก็ออกตัวไว้ก่อนเลยนะว่าพี่ขอเปนสายกับแกล้ม 555+ เห็นป้าแฟรี่แล้วเอ็นดูวอ่ะ มีมารอด้วย ตัดภาพไปที่แมวที่บ้านถ้ามาออหน้าประตู นี่มีสองอย่างคือ อยากออกไปดูนก กับอาหารหมดแล้วนะทาส 55+ เรื่องความอึดของพี่ ก็ไม่ได้ว่าจะไปโฟกัสอะไรมากมาย แค่อยากแข็งแรงกว่าที่เป็นอยู่ซึ่งก็ต้องออกกำลังกายแหละ อยากแบบเป็นอีป้าขาแซ่บเดินขึ้นภูกระดึงบ้างไรบ้าง อยากเดินป่า อยากถ่ายรูปพระอาทิตย์ตก ถ้าไปตอนนี้ก็คงไม่ไหว ไม่ต้องคิดถึงเรื่องเดินขึ้น แค่นอนเต้นก็ปวดหลังแล้วเหอะ 55+ ขอบคุณที่แวะไปส่งกำลังใจนะคะ ^ ^ โดย: nonnoiGiwGiw
 วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:12:30:16 น.สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
คนส่วนมากเป็นแบบนี้เลยค่ะ ความผิดตัวเองเรื่องเล็กมากกก มองข้ามไม่เคยเห็น แล้วผลักภาระไปเป็นความผิดคนอื่นแทน ทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วย แต่พี่ชอบมากเลยนะคะ ที่น้องบอกนางว่าคำเดียวสั้นๆว่า "เอียง" ที่เหลือเมิงไปคิดเอาเอง จะคิดได้ป่าวไม่รู้ 55555 ไนท์...นี่ทั้งแสบทั้งตึงเลยนะคะ แฟร์รี่..น่ารักมากกกกกก เห็นน้องกลับมาก็หายห่วงหลับสบายแล้วววว ขอให้เสียงกลับมาเป็นปกติไวไวนะคะ โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:13:44:56 น.พี่ก๋าไม่ได้เลิกดูดวงเพราะสาเหตุนี้ครับ
เลิกดูเพราะรู้สึกเองว่ามันไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรเลย กับการรู้อดีต หรือคาดเดาอนาคต ใช้ชีวิตกับปัจจุบันขณะดีกว่า สุดท้ายก็เก็บไพ่ต่อ เพราะมันสวยดี สักพักก็เลิกสะสมไพ่เพราะไม่มีที่เก็บครับ 555 โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:15:55:57 น.งานน่าสนุก แต่ไม่ค่อยเป็นคุณกับสุขภาพเท่าไหร่นะคะ
ถ้าต้องคุยไปดื่มไปทุกงานอย่างนี้ เมื่อไหร่จะหายป่วยได้จริง ๆ ป้าแฟร์น่ารักมากค่ะ หมาแมวรักเราไม่มีข้อแม้จริง ๆ ไม่ว่าจะกลับดึกแค่ไหน เขาจะดีใจทุกครั้งที่เรากลับมา ไม่ต่อว่า ไม่งอนด้วย 555 โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:16:57:55 น.สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
จากบล็อก ขอบคุณมากสำหรับคำชมค่ะ ถือเป็นแรงใจที่ดีเลย คนเราถ้าลองตั้งใจจริงๆแล้วก็ทำได้ทุกคนนะคะ เด๋วพี่จะลองฝึกการหายใจแบบน้องบ้างค่ะ ช่วงไหนที่เดินเร็วๆหน่อยยังมีอ้าปากช่วยหายใจอยู่ค่ะ ชื่นชมน้องที่ตั้งใจปั้นซิกแพ็คให้ได้ภายใน90วัน แต่ทำได้ก่อน ใจสำคัญจริงๆ สู้ๆกันต่อค่ะ โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 16 มิถุนายน 2566 เวลา:15:55:08 น.thanks ครับน้องปริ๊นซ์
วิ่งครั้งนี้พี่เข้าทันเวลาได้ เพราะ Guard Runner ช่วยไว้เต็ม ๆ เลยครับ สเปรย์ช่วยชุบชีวิตกับใจล้วน ๆ เลย โดย: The Kop Civil
วันที่: 16 มิถุนายน 2566 เวลา:16:56:05 น.เป็นพี่ก๋า
พี่ก๋าไม่อยู่แล้วครับ แพ้การเลือกตั้ง ก็ต้องยอมรับผล ให้คนอื่นทำงานบ้าง ตัวเองก็ถอยออกมา เป็นผู้แพ้ที่ดี อากาศที่กรุงเทพมีฝน แต่เชียงใหม่อากาศร้อนมาก ขอให้น้องปริ๊นซ์หายเร็วๆนะครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 16 มิถุนายน 2566 เวลา:19:04:56 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งหายไปหลายวันเพิ่งได้มาอ่านบล็อกน้องปริ๊นซ์ค่ะ ดีแล้วค่ะน้องปริ๊นซ์ที่รู้ตัวไม่ไหวก็ไม่ฝืนนะคะ แพรี่น่ารักมากค่ะ เป็นห่วงเจ้านายนั่งรอไม่ยอมนอน ดวงตาแพี่ซื่อๆแสดงถึงความซื่อสัตย์ต่อเจ้าของนะคะ พีกิ่งก็เหมือนกัน เลี้ยงแล้วก็รักและผูกพันจริงๆนึกถึงพี่กิ่งป่วยนอนพักอยู่โซฟาชั้นล่าง เจ้าลัคกี้เข้ามามานั่งเฝ้าตรงหน้าเลย น่าเอ็นดูจริงๆ
ขอให้น้องปริ๊นซ์สุขภาพแข็งแรงและหายป่วยไวๆนะคะ Diarist ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจที่บล็อกนะคะ  โดย: กิ่งฟ้า
 วันที่: 16 มิถุนายน 2566 เวลา:23:55:53 น.น้องปริ๊นซ์อยู่ในเหตุการณ์ไหนที่มีน้องไนท์ น้องพัทใกล้ๆ
น่าอุ่นใจนะคะ เป็นเพื่อนร่วมงานที่คล้ายๆมองตาก็รู้ใจกันเลยค่ะ ส่วนแฟร์รี่นี่เป็นรักบริสุทธิ์ อาจแสดงออกเป็นบางครั้งค่ะ หายเร็วๆนะคะน้องปริ๊นซ์ โดย: Sweet_pills
วันที่: 17 มิถุนายน 2566 เวลา:0:33:28 น.ดื่มน้อยลงหน่อยดีกว่านะ ดื่มแค่จิบๆ พออาเจียนก็พอ ไม่งั้นแก่ตัวอาจแย่ได้
ถ้าป่วยมันไม่อยากดื่มจริงๆ นะ ดื่มได้แค่นั้นก็เก่งแล้ว ป่วยเราไม่ดื่มเลย ฮาฝรั่งสุดท้ายพวกเขานี่แหละโดนมอมซะเอง โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969
) วันที่: 17 มิถุนายน 2566 เวลา:9:27:02 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
ของพี่มีประสบการณ์เมื่อวานนี้เลย ... อากาศครึมๆ ฝนตกๆ หยุดๆ ทั้งวัน วาซาบิไม่ยอมกินข้าวครับ มาหมอบอยู่ใกล้ๆ ตลอด ... พี่ก็งงมาก เป็นอะไรหรือเปล่า ... พี่เดินไปไหนก็ตามติดเลยครับ ไม่ยอมกินข้าวทั้งวัน ... ซึ่งผิดปกติมากๆ ปกติแล้วถ้าได้เวลาอากาศจะยุกๆยิกๆ คอยมาเตือมว่า "หิวแล้วๆ" ตลอด
อากาศบ่ายๆ เย็นๆ แย่มากๆครับ ครึ้มแต่โคตะระร้อน พี่นี่ไมเกรนขึ้นครับ ปวดหัว จะแหวะท่าเดียว ... วาซาบิก็หมอบอยู่ใกล้ๆ ตลอด ... คนข้างๆบอกว่าสงสัยวาซาบิรู้ล่วงหน้าว่าจะไม่สบาย มันเป็นห่วง อยู่ใกล้ๆตลอดวัน
วันนี้พี่หายดีแล้ว วาซาบิกลับไปเป็นปกติครับ อยากเล่นด้วยก็มาให้เกาหัว เกาตัว พอเบื่อก็สะบัดก้นไปเฉยๆ เวลาอาฟารก็คอยมาเตือนว่าหิวแล้วนุดๆๆ
มีคนบอกว่าหมามีสัญชาติญาณพิเศษ รู้ล่วงหน้าได้ กับวาซาบินี่หลายครั้งแล้วครับ ถ้าทำตัวแปลกๆ ต้องมีอะไรแน่ๆ แล้วก็มีตชจริงๆด้วย อิอิอิ