ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 250 สภาวะฉุกเฉิน ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 250 : สภาวะฉุกเฉิน  โจทย์นี้เป็นของคุณต่อ toor36  ขออนุญาตทักทายก่อนครับ หายหน้าไปนาน เริ่มจากงานเยอะ และป่วยไปทัวร์ รพ มา 2 รอบติดๆ แต่ไม่ต้องห่วงครับ....ผมไม่ได้เป็นโควิด-19 ^^ ถึงแม้จะถูกวัดไข้มันทุก 2-3 ชั่วโมง แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนก็ตาม 55555 ตอนนี้โอเคขึ้นแล้วครับ กลับมาใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแม่ที่บ้าน และได้ Work from home จนถึงสิ้นเดือนนี้ เอาละเข้าเรื่องเลย หวังว่ายังไม่ช้าไปนะครับ สภาวะฉุกเฉินที่ระทึกที่สุดในชีอาจเป็นเรื่องปกติของหลายคน หรือในตอนนั้นไม่ได้รู้สึ แต่สำหรับผมตอนนั้นน่ะ.... เพราะตอนนั้นผมยังเด็กน่ะนะ ทั้งๆ ที่คิดว่าเราโตแล้วก็ตาม เหตุการณ์นั้นก็คือ.... “เคอร์ฟิวส์ปี 53” ใช่ครับ แต่วันนี้จะไม่มีเรื่องการเมื ซึ่งจริงๆ ผมจำไม่ได้แล้วครับว่า เหตุการณ์วันนั้นมันเกิดจากเรื่ แต่เหมือนช่วงนั้นเหตุการณ์ จนอยู่ๆ มีการประกาศเคอร์ฟิวส์เกิดขึ้น ตอนนั้น....ผมอยู่ ม.ปลาย ตอนนั้นจำได้ว่าอยู่แถวสยาม ช่วงบ่าย ที่บ้านก็โทรมาบอกว่า กลับได้รีบกลับนะ จะมีการเคอร์ฟิวส์คืนนี้ ตอนนั้นผมรู้นะว่าเคอร์ฟิวส์ ก็ใจเย็นครับ ไม่ตื่นเต้น เพราะกองก็ยังทำงานกันปกติ แต่เห็นมีพูด ๆ กันบ้าง จนเวลาประมาณ บ่าย2 มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งวิ่งเข้ เนื่องจากจะมีประกาศเคอร์ฟิวส์ เดี๋ยวจะไม่มีรถกลับบ้าน บรรยากาศตรงนั้นแหละครับที่น่ และมีเจ้าหน้าที่มาเร่งไล่เด็ก ๆ ให้ออกพื้นที่ และส่งไปที่ถนนให้เร็วที่สุด แค่มาส่งจริงๆ แล้วพี่ๆ เค้าก็วิ่งกลับไปเก็บของกันต่อ เหลือเด็กที่ไปด้วยกัน ยืนงงๆ อยู่ว่าต้องทำอะไรต่อดี เหตุการณ์ตรงหน้าที่เจอคือ.... ถนนโล่งมากครับ แท็กซี่หมดมีคนยืนรออีกเยอะมาก รถเมลล์แน่นจนไม่จอดรับคนเพิ่ม ตอนนั้น คิดอะไรไม่ออกครับ เลยคิดว่า เอาวะ! ต้องออกจากกลางใจเมืองให้ได้ เลยรีบไปที่ BTS ซึ่งคนข้างในเยอะมากๆ และกำลังจะมีการรูดประตูปิดไม่  ดีนะ...เรื่องวิ่งไว ไว้ใจไอ่ปริ๊นซ์.... ผมวิ่งทัน และเข้ามาใน BTS ทันเวลา ก่อนจะนึกได้ว่า..... “ชิบหายแล้ว!!! พี่ปาล์มอยู่ไหน” ใช่ครับ....พี่สาวผมไปเที่ยวอยู่ พอหยิบโทรศัพท์มาจะโทรหาพี่สาว ก็เห็น Missed call เค้าเยอะมาก แต่ตอนนั้นผมคงวิ่งๆ อยู่เลยไม่รู้สึก ผมก็โทรศัพท์ไปไหลเข้ารถไฟฟ้าไป ปรากฏว่า พี่ปาล์มที่ติดต่อผมไม่ได้ กำลังอยู่บนรถไฟฟ้าอีกขบวนที่ เพราะรู้ว่าผมอยู่สยามแน่ๆ และคิดว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือกลับออกมาไม่ได้  ผมตัดสินใจลงที่เสาวรีย์ และรอเจอพี่ที่จะลงมาหาเพื่อกลั เหมือนฉากในหนังเลยครับ คนเดินเร็วๆๆ สวนไปสวนมาเยอะมากๆ ผมถือโทรศัพท์ แล้วเดินสวนคนตามหาพี่ คือแค่คนละฝั่งสถานี แต่กว่าจะหากันเจอนานมาก คนที่เจอก่อนคือพี่ปาล์มครับ คือเดินมาคว้าแขนแล้วกึ่งลากกึ่ ตอนนั้นคือพี่บ่นครับว่า ผมอ่ะยืนไม่เฉย คราวหน้าถ้าคนเยอะ หลงกันให้ยืนเฉยๆ อันนี้จริงครับ.....ไอ่ผมก็ตกใจ เดินไปเดินมา คือจะตามหาพี่ ไอ่ทางพี่ก็มาจากอีกฝั่ พอเจอกัน ขึ้นรถไฟฟ้าได้ ก็โทรบอกที่บ้านว่าเจอกันแล้ว เราลงที่สถานีหมอชิต ตอนนี้คิดว่ารอดแล้ว...แต่.... เหมือนเดิมครับ....ถนนโล่ง แบบแทบไม่มีรถ รถเมลล์ก็ยังวิ่งผ่านไปและผ่ แท็กซี่ ไม่มีซักคัน รถตู้ก็ไม่มี คนติดค้างอยู่จตุรัสเยอะมากๆ จนเราไม่มีหวังว่าจะได้ขึ้นรถ เราคิดกันแล้วจะเดินไปถนนวิ ไกลมากนะน่ะ แต่ตอนนั้นไม่มีทางเลือก ยังไงก็ต้องเดิน และเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เดินไม่ทันถึง......ฝนตก.... จากเดินต้องวิ่ง แล้วไปหลบที่ศาลารอรถ.......น้ำ จำได้ว่ารองเท้าผ้าใบนี่พังครับ แต่ไม่แย่แมลงสาปแม่งขึ้นจากท่ แล้วฝนก็เป็นใจสาดแบบ Super surround ผมว่าอยู่ในศาลากับยืนกลางถนนก็ จำได้ว่าทั้งผมทั้งพี่สาวยืนหนี อยู่ๆ พี่ผมก็จูงให้ขึ้นสะพานลอยไปอยู่ ตรงนั้นดีตรงที่ฝนไม่สาด แต่เราได้แต่ยืนมองรถเมลล์ผ่ จนฝนหยุดตก เราถึงลงมายืนรอรถเมลล์อีกรอบ รถแทบไม่จอดเลย จนมีรถ 510 หรือ 29 ซักอย่างที่จะเข้า มธ ผ่านมา คงเห็นพี่สาวผมใส่เสื้อเชียร์ มธ. เค้าเลยจอดรับ ทั้งๆ ที่แน่นมากแล้ว คงคิดว่าจะกลับเข้ามหาลัย เราเลยได้ขึ้นรถครับ และมาลงใกล้ๆ บ้านให้พ่อมารับได้  จำได้รถแน่นมากๆ เรียกว่าเรายืนกันอยู่บนบันไดขั้ พี่ดันผมเข้ามาติดกระจกรถด้านใน บอกว่าจะได้ไม่หนาว ส่วนผมก็ยืนเกาะแขนพี่ติดหนึบ กลัวประตูเปิดแล้วเค้าร่วงไป คิดว่าเหตุการณ์วันนั้น ถ้าพี่ไม่อยู่ด้วย เราจะทำยังไงว่ะเนี้ย คงจะเครียด คงจะตกใจน่าดู ไอ่กลับคงกลับมาได้อยู่หรอก แต่ตอนนั้นน่าจะเพราะอยู่กัน 2 คน ต่างคนต่างเลยไม่กลัวเท่าไหร่ คิดดูว่า ถ้าหากันไม่เจอคงจะปวดหัวมากกว่ กลับมาวันนั้น วันรุ่งขึ้นนี่ หวัดกินไข้ขึ้นกันทั้งคู่ นั้นแหละครับสภาวะฉุกเฉินของผม ต้องกลับบ้านอย่างฉุกเฉิน กลับแบบแทบไม่มีอะไรปกติเลย เอาจริงๆ เลยครับ บรรยากาศตอนนั้น ผมไม่เคยเจอมาก่อน โคตรน่าตกใจครับ แถมตอนนั้น รู้สึกว่า ตัวเองแม่งเด็กมาก สับสนงงงวงมาก ๆ หลังจากนั้นก็น้ำท่วมปี 54 ครับ รอบนี้เหมือนโตขึ้นมา 1 ปี และจากไอ่เหตุการณ์เคอร์ฟิวส์นั่ ที่ทำให้รู้สึกว่า เฮ้ย ถ้าเกิดเหตุอะไรขึ้นอีก เราต้องมีสติให้มากกว่านี้นะ  คราวนั้นก็ฉุกเฉินครับ เพราะหมู่บ้านผมที่สู้กับน้ำ เกิดเอาไม่อยู่....เขื่อนแตกขึ้ หมู่บ้านประกาศให้ออกจากพื้นที่ เพราะคาดว่าน้ำจะท่วมถนนในหมู่ วันนั้นขนของจำเป็นขึ้นชั้น 2 อย่างไว โชคดีที่รถที่บ้านเอาไปไว้ ตจว หมดแล้ว คราวนี้ผมมีสติขึ้นเยอะ ทำอะไรได้เยอะขึ้น วางแผนอะไรได้เยอะขึ้น มากพอที่จะสับคัตเอ้าท์ไฟในบ้าน แล้วอยู่เก็บของ ปิดบ้านเป็นคนสุดท้าย ให้แฟนพี่สาวพาพ่อแม่พี่ เพราะตอนนั้น ถ้าไม่ออก รถอาจจะเข้ามาอีกไม่ได้แล้ว ผมก็เสี่ยงเอา บอกไว้แล้วว่า ถ้าเข้าไม่ได้ก็ไปเจอกันบ้ แต่แฟนพี่สาวก็พยายามเข้ามารั ถ้าเป็นตอนนี้...เรื่องงี้ไม่ เพราะ.....ผมวิ่งไวกว่าเดิม 555555 คิดไวกว่าเดิม แพนิคกว่าเดิม ตอนนี้สถานะการณ์ฉุกเฉินโควิค- มีอยู่อย่างที่แก้ไม่ได้คือ.... ปล. อยู่บ้านอาจจะได้อัพไม่บ่อยครับ แม่บ่น... ปล2. ขอบคุณทุกคอมเม้นก่อนหน้านี้นะครับ ผมไม่ได้ตอบเลย T_T
จากบล็อก..
อยากกิงอาฟเตอยูวมากกว่าลูกชิ้นทอดอีก  โดย: nonnoiGiwGiw
  วันที่: 10 เมษายน 2563 เวลา:19:41:15 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
เคอร์ฟิวส์นี่พี่จำติดตาเลย หลายครั้งมาก ทีวีช่องต่าง ๆ จะเป็นรายการพิเศษหมดเลย ตอนน้ำท่วมปี 54 นี่จำแม่นเลย หยุดงานไป 3 เดือน ตอนแรกพี่จะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แต่ตัดสินใจช้าไป ต้องอยู่เฝ้าในกรมฯปากเกร็ด แถวปากเกร็ดไม่ท่วมนะ เป็นไข่แดงอยู่ เป็นข่าวดังเลย ปากเกร็ดโมเดล พี่อยู่ในกรมชลฯ มาเกือบเดือนแล้ว ไม่ได้ออกข้างนอกเลย หนังก็ไม่ได้ดู เบื่อมาก 555 หนังที่แนะนำเหรอครับ ใช้ AIS ป่าว ใน AIS Play มีหนังที่น่าดูหลายเรื่องนะครับของ GDH หนังไทย โดย: The Kop Civil
 วันที่: 10 เมษายน 2563 เวลา:23:48:49 น.จันทราน็อคเทิร์น Diarist ดู Blog
มาแล้วบล็อกที่รอคอยหายไปนานเลยจ้า  โดย: หอมกร
 วันที่: 11 เมษายน 2563 เวลา:8:40:19 น.แหม่ นึกว่าน้ำท่วมปี 85 ซะอีกค่ะ น้องปริ๊นซ์
ตอนนั้นพี่เพิ่ง 4 ขวด เอ๊ย ขวบ เดี๋ยวมาอ่านต่อนะคะ  โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
 วันที่: 11 เมษายน 2563 เวลา:13:32:23 น.ตื่นๆๆตามน้องปริ๊นซื ไปด้วย
ใช่ค่ะ ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดต้องยืนเฉยๆ จึงจะหากันเจอ  ปีน้ำท่วมนี่ตื่นเต้นกันสุดๆ ดีที่น้องปริ๊นซ์ออกจากหมู่บ้านทันการ พี่อ้อมแอ้มอยู่กลางเมือง กลัวๆๆๆแต่ว่าน้ำจะเข้ากลางกรุง ตายๆๆทีเดียวเชียว รถจอดบนอาคารสูง...เดินทางด้วย BTS ลูกเดียว  Stay safe ค่ะ  โดย: คนผ่านทางมาเจอ
 วันที่: 12 เมษายน 2563 เวลา:11:33:33 น.อ้าว!!
Little Prince แวะเวียนไปเที่ยว รพ.ตามพี่อ้อได้ไง พี่อ้อแค่ไปโฉบๆ เคอร์ฟิว สมัยก่อนน่ากลัว เพราะเป็นช่วงรัฐบาลทหาร More serious เข้าคุกขี้ไก่เชียว (พี่อ้อว่าไซโคเกิน) ส่วนใหญ่ไม่ค่อยแอยู่ใน กทม. จะอยู่ ตจว. และอยู่ในพื้นที่ ไม่ได้เร่ร่อน (บ้านพักอยู่หลังศาลากลางจังหวัด)ฆ ส่วนน้ำท่วม ปี 54 นี่ เข้าใจเลยค่ะ พี่อ้อ้ก็หนีน้ำเกือบไม่ทัน เพราะคนใกล้ตัวห่วงบ้าน.. เฮ้อ..ส่วนเคอร์ฟิว ปัจจุบัน สมควรๆ เมืองไทยยังโชคดีกว่าหลายๆเมืองฝั่งตะวันตก ที่ ปชช.ยังไม่ระมัดระวังตัว ทั้งการใส่หน้ากาก และการทำ Social Distancing หรือหยุดอยู่บ้าน Work From Home รักษาเนื้อรักษาตัวค่ะ ใกล้เที่ยงแล้ว Order อะไรกินด้วย โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 12 เมษายน 2563 เวลา:11:54:29 น.อ่านไปลุ้นไปค่ะ โชคดีมากที่วันนั้นพี่สาวกับคุณปริ๊นซ์หากันเจอ
เหตุการณ์น้ำท่วมปี 54 ที่บ้านก็อพยพหนีน้ำไปเดือนเต็มๆ ต่างจากวิกฤตคราวนี้ไม่รู้จะหนีไปไหน อยู่บ้านคือทางรอดปลอดภัยสุดนะคะ รักษาสุขภาพค่ะคุณปริ๊นซ์  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 12 เมษายน 2563 เวลา:12:31:52 น.อ่านจนจบ
ลุ้นว่าน้องปริ๊นซ์กับพี่สาวจะแก้สถานการณ์ยังไง เคอร์ฟิวแบบนี้ดูวุ่นวายและชุลมุนมากๆ น่ากลัวนะครับ เพราะไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นด้วย ช่วงน้ำท่วมคนกรุงเทพเดือดร้อนกันหนักมากๆ เพื่อนพี่ก๋าบ้านอยู่นนท์ฯ กลับไปแทบจะต้องสร้างบ้านใหม่ ท่วมเกือบถึงชั้นสองเลยครับ ย้ายมาอยู่เชียงใหม่เป็นเดือนกว่าน้ำจะลด รอบนี้เคอร์ฟิวทั้งประเทศ แต่ไม่ได้น่ากลัว ออกจะเงียบเหงามากกว่า 555 ของพี่ก๋าก็ต้องปิดร้านไปเลย รอจนกว่าเป็นปกติถึงจะกลับมาเปิดได้ เหนื่อยเลยครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 12 เมษายน 2563 เวลา:13:40:52 น.น้ำท่วมปี 54 น่ากลัวมากค่ะ ทุกๆอย่างหายไปกับน้ำ
ต่อหน้าต่อตาเรา ต้องอาศัยบ้านอื่น เพราะบ้านพี่อยู่ไม่ได้ค่ะ ที่สุดของชีวิตค่ะ และแล้วก็ผ่านไป^^ ปี 63 นี่ดิ เจออีกรูปแบบนึง เชื่อค่ะ...ต้องผ่านไปได้ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ... โดย: สันตะวาใบข้าว
 วันที่: 12 เมษายน 2563 เวลา:21:00:02 น.ที่ผมเจอตอนปี 2548 วันนั้นวันอังคาร มันมีข่าวหลุดออกมาว่าจะมีการปฏิวัติ คนเขาขำกันทั้งออฟฟิศ แถมมีโดนแซวก่อนกลับบ้านด้วยว่า "วันนี้รับกลับบ้านนะ จะมีปฏิวัติ" แล้วก็หัวเราะเยาะอย่างสนุกสนาน เพราะมีจริงพูดไม่ออกเลย
ปี 2553 ผมไม่กระทบเท่าไหร่ ปี 2554 บ้านผมไม่ท่วม แต่ก็เกือบแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่รอสถานการณ์ดีขึ้น ประหยัดค่ารถแต่ต้องเอามาจ่ายค่าไฟแทน โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 12 เมษายน 2563 เวลา:22:58:50 น.วันนี้ช่วงนี้
ต้องสงกรานต์ที่บ้านอย่างเดียว สวัสดี โชคดี ปีใหม่ไทยค่ะน้องปริ๊นซ์  โดย: คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 13 เมษายน 2563 เวลา:6:18:03 น.Happy Thai New Year 2020..to Little Prince
บ้านเมืองพิลึกกลับตะละปัดไปหมดแล้ว  แอบมาบ่น.. ไปล่ะ..take care ค่ะ  โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 13 เมษายน 2563 เวลา:9:09:36 น. 💚💜💛💚💜💛💖💜💛💖💚💜💛💚💜💛💖💚💜💛💖💚 *~*~* แวะมาทักทายจ๊ะ..สุขสันต์วันสงกรานต์ ขอหัวใจเบิกบาน *~*~* 💚💜💛💚💜💛💖💜💛💖💚💜💛💚💜💛💖💚💜💛💖💚 *~*~*~*~*~*~* ..HappY Songkran DaY.. *~*~*~*~*~*โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
วันที่: 13 เมษายน 2563 เวลา:11:44:12 น.สุขสันต์วันสงกรานต์ครับน้องปริ๊นซ์
มันรู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันนะ ปกติสงกรานต์ต้องได้หยุดยาว และต้องมีกิจกรรมทำสักอย่าง ไปสาดน้ำ ไปเที่ยว รดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ กลับบ้านที่ ตจว. ของพี่ work from home ทั้งอาทิตย์เลย ว่าจะแอบแวบไปที่ทำงานเป็นพัก ๆ ที่ทำงานอยู่ในกรมฯ ปั่นจักรยาน 5 นาทีไปถึงละ ของน้องปริ๊นซ์ wfh แล้วใช่มั๊ยครับ netflixx พี่ยังไม่ได้สมัครสมาชิกเลยครับ มันต้องเสียตังค์ปะ ตอนนี้อาศัยช่อง mono กับ ais ดูนะ platform เห็นมีพูดถึงกันเยอะเลยนะ ชักอยากดูซะแล้ว โดย: The Kop Civil
วันที่: 13 เมษายน 2563 เวลา:11:55:44 น. ขอบคุณภาพจาก ททท. สุขสันต์สงกรานต์นะคะ ขอให้อยู่เย็นเป็นสุข แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งปวง สุขภาพแข็งแรง มั่งมีศรีสุขค่ะ ๐๐๐ด้วยความปรารถนาดีจากพี่ภา๐๐๐  โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
วันที่: 13 เมษายน 2563 เวลา:12:16:43 น.ถ้าเราขับนะคะ ไม่ได้รูปเลยค่ะ คนนั่งถ่ายรูปไม่ได้ดังใจ อิอิ
โดย: tuk-tuk@korat
 วันที่: 13 เมษายน 2563 เวลา:15:48:11 น.อรุณสวัสดิ์ ค่ะ Little Prince ทักทายวันสำคัญ Happy Family day  โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 14 เมษายน 2563 เวลา:8:23:56 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [
ปล.ไอ้เรื่องแรก.. พี่จำไม่ได้ละ..
ว่าพี่อยู่ส่วนไหนของโลก555+
การมีพี่น้องมันอบอุ่นตรงนี้แหละ
เวลาลำบากไม่มีใครทิ้งกัน