1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
[Titanic] เรื่องจริงในคืนที่ไททานิคจม ไททานิคชนก้อนน้ำแข็งเกือบเที่ยงคืนของคืนวันที่ 14 เม.ย. และจมลงช่วงตีสองของวันที่ 15 เม.ย. 1912 นั่นก็คือคืนนี้จะครบรอบ 109 ปี ที่ไททานิคจมลงสู่ก้นมหาสมุทร Titanic อภิมหาภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จสูงสุดเรื่องหนึ่งของโลก ทั้งรายได้ เสียงวิจารณ์ และรางวัล หนังเรื่องนี้เข้าฉายปลายปี 1997 ประสบความสำเร็จถล่มทลายทั่วบ้านทั่วเมือง เพื่อนมันเข้าไปดูกัน 3-5 รอบ ส่วนผมกว่าจะได้ดูก็รอจนสอบหมดจบเทอม แล้วหาเวลาไปดูตอนอ่านหนังสือเตรียมเอ็นทรานซ์ ซึ่งเลทกว่าชาวบ้านไป 3 เดือน แต่หนังก็ยังไม่ออกจากโรง และนี่คงเป็นหนังที่อยู่ในโรงยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์แล้วครับ อยู่ได้ 1 ปีเต็ม!! Avartar (2009) และ Avenger: End Game (2019) ทำลายสถิติแซงไปแล้ว หนังเรื่องนี้ยังกวาดรางวัลอีกมากมาย ลบอาถรรพ์ที่ว่าหนังทำเงินมักไม่ได้กล่อง โดยไททานิคกวาดรางวัลออสการ์ไปถึง 11 รางวัล เทียบเท่าเรื่อง Ben-Hur (1959) และ The Lord of the Rings: The Return of the King (2003) ในงานแจกรางวัลออสการ์ครั้งที่ 70 นั้น แจ็ค นิโคลสัน ที่ได้รับรางวัลดารานำชายจาก As Good as It Gets ถึงกับบอกว่าคืนนี้รู้สึกเหมือนจมอยู่ในน้ำทั้งคืนเลยไททานิค ได้ถ่ายทอดสภาพสังคมชนชั้นช่วงต้นศตวรรษที่ 20 และการแสดงความเป็นมนุษย์ในขณะที่เกิดเหตุการณ์โศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ได้อย่างทรงคุณค่า ทั้งวีรกรรมและความต้องการเอาชีวิตรอดของผู้คนที่เกิดขึ้นในคืนอันโกลาหลนั้นถูกบันทึกเรียบเรียงไว้มากมาย และภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ชวนพวกเรากลับไปสู่ปี 1912 อีกครั้ง ขอบคุณที่ทำภาพสวยๆ ให้เห็นนะจ๊ะ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ มันผิดจากนี้ไปมาก -- โรสในวัยชรากล่าวกับทีมล่าสมบัติไททานิค แม้สาเหตุที่เรือจมและลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะถูกต้องตามบันทึกและตามหลักทางวิทยาศาสตร์ทุกอย่าง แต่สิ่งที่ทีมล่าสมบัติไม่ได้สะท้อนออกมาคือเจตจำนงอันหลากหลายของผู้โดยสารที่กำลังเผชิญกับความตาย และภาพยนตร์เรื่องนี้จะนำมาถ่ายทอดให้พวกเราได้รับรู้...อาร์เอ็มเอส ไททานิค (RMS Titanic) เป็นเรือโดยสารที่สร้างขึ้นในปี 1909-1911 โดยบริษัทไวท์สตาร์ไลน์ มีความยาว 269 เมตร ภายในแบ่งเป็น 10 ชั้น จุผู้โดยสารได้สูงสุด 3,547 คน ใช้ลูกเรือ 860 คน เป็นเรือที่ใหญ่ที่สุดในยุคนั้น ส่วนสถิติปัจจุบันตกเป็นของ Seawise Giant (ยาว 458 เมตร) เป็นเรือบรรทุกน้ำมัน หากนับเฉพาะเรือโดยสารก็คือ Harmony of the Seas (ยาว 362 เมตร)เนื้อหาหลักของภาพยนตร์คือความรักต่างชนชั้นของแจ็ค ดอว์สัน จิตกรเร่ร่อนที่ต้องการเดินทางไปอเมริกา และโรส เดวิด บูเคเตอร์ ลูกสาวของตระกูลไฮโซที่จำต้องแต่งงานเพื่อปลดหนี้ให้ครอบครัว ช่วงเวลาในหนังจะตรงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง ยกเว้นวันที่แจ็คและโรสออกจากท่าที่เซาท์แธมป์ตัน เหตุการณ์จริงจะออกมาวันที่ 10 เม.ย. ในขณะที่ภาพยนตร์เรือออกจากเซาท์แธมป์ตันในวันที่ 12 เม.ย. หรือเพียงสองวันก่อนเรือจม12 เม.ย. - โรสและแจ็คขึ้นเรือไททานิคจากท่าเซาท์แธมป์ตัน, โรสอึดอัดกับสภาพสังคมไฮโซและชีวิตที่ถูกบังคับให้แต่งงานกับแคลที่ตัวเองไม่ได้รัก จึงตั้งใจจะฆ่าตัวตาย เคราะห์ดีแจ็คที่นอนกินลมอยู่บนดาดฟ้าเรือได้มาห้ามไว้13 เม.ย. - แคลเชิญแจ็คมาร่วมมื้ออาหารค่ำ เพื่อตอบแทนที่ช่วยโรสไว้ หลังมื้อค่ำ แจ็คพาโรสไปสนุกกับงานปาร์ตี้ของผู้โดยสารชั้นสาม14 เม.ย. - แจ็คพาโรสไปโบยบินบนดาดฟ้าเรือ วาดภาพเปลือยของโรส มีซัมติงกันในรถ เรือชนภูเขาน้ำแข็ง15 เม.ย. - ไททานิคจม ผู้โดยสารที่ขึ้นเรือช่วยชีวิตถูกเรือคาร์พาเธียช่วยไว้18 เม.ย. - เรือคาร์พาเธียมาถึงนิวยอร์ค เรื่องจริงในคืนที่ไททานิคจม 14 เม.ย. 1912 เวลา 23.40 น. - เจ้าหน้าที่สังเกตเห็นก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ แต่อยู่ใกล้เรือมากและไททานิคก็เร็วเกินกว่าจะหลบได้ทัน แม้หักหางเสือสุดทางและเคลื่อนเรือถอยหลังแล้ว แต่ก้อนน้ำแข็งก็ขูดด้านข้างเรือจนเสียหาย เวลาที่พบก้อนน้ำแข็งห่างจากเวลาชนเพียง 37 วินาที15 เม.ย. 1912 เวลา 00.00 น. - น้ำเข้าท่วมห้องชั้นล่างของเรือ แม้จะปิดประตูน้ำแล้ว แต่ชั้นล่างท่วมไป 5 ห้อง เกินกว่าที่เรือจะลอยอยู่ได้ จากการประชุมเจ้าหน้าที่เรือแสดงความตึงเครียดของทุกคนที่รู้ว่าโศกนาฎกรรมครั้งใหญ่ที่สุดกำลังจะเกิดขึ้นเวลา 00.05 น. - กัปตันสมิธสั่งการให้เตรียมเรือบดและปลุกผู้โดยสารเพื่อแจกเสื้อชูชีพและรวมพลที่ดาดฟ้าเรือ ทุกคนรู้ดีว่าจำนวนเรือบดเพียงพอสำหรับช่วยชีวิตคนเพียงครึ่งหนึ่ง ผู้โดยสารยังคงมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลายคนยังไม่เชื่อว่าเรือกำลังจะจมเวลา 00.25 น. - สัญญาณขอความช่วยเหลือที่ถูกส่งออกไป มีเรือตอบกลับมาเพียงลำเดียวคือคาร์พาเธีย ซึ่งอยู่ห่างออกไป 58 ไมล์ ต้องใช้เวลา 4 ชั่วโมงจึงจะมาถึง ส่วนเรือแคลิฟอร์เนียนที่อยู่ใกล้ที่สุดไม่ได้ตอบกลับเพราะพนักงานวิทยุหลับเวลา 00.45 น. - เรือช่วยชีวิตลำแรกถูกส่งลงน้ำ แต่โหลดผู้โดยสารเพียง 28 คน ทั้งที่เรือโหลดได้ 65 คน (ในหนังบอกว่านั่งกันเพียง 12 คน) เจ้าหน้าที่ขอให้เด็กและสตรีขึ้นเรือก่อน และต้องคอยควบคุมฝูงชนที่เริ่มโกลาหล เริ่มยิงพลุส่งสัญญาณนัดแรก จากทั้งหมด 8 นัดที่ยิงออกไปในคืนนี้เวลา 01.25 น. - เจ้าหน้าที่ต้องเริ่มใช้ปืนควบคุมฝูงชนที่แตกตื่น วงดนตรีบนดาดฟ้ายังคงบรรเลงไม่หยุดเพื่อขับกล่อมผู้คนเวลา 02.00 น. - น้ำเริ่มท่วมดาดฟ้าเรือ ปล่องควันที่ 1 หักโค่นทำให้น้ำทะลักเข้าตัวเรือมากขึ้นเวลา 02.05 น. - เรือช่วยชีวิตลำสุดท้ายถูกส่งลงน้ำ โดยยังมีอีก 1,500 ชีวิตตกค้างอยู่บนเรือเวลา 02.18 น. - กัปตันสมิธประกาศครั้งสุดท้าย ขอให้ทุกคนรักษาชีวิตไว้ให้ได้ แล้วขังตัวเองในห้องบังคับการเพื่อจมไปพร้อมเรือ ระบบไฟฟ้าหยุดทำงาน เรือจมจนท้ายยกขึ้นและเริ่มขาดเป็นสองท่อนเวลา 02.20 น. - เรือจมลงมิดลำ ผู้โดยสารจำนวนมากสวมเสื้อชูชีพลอยอยู่กลางมหาสมุทรแอตแลนติกที่หนาวเย็น หากเรือช่วยชีวิตเข้าไปช่วยจะถูกฝูงชนรุมเข้าหาจนเรือจมไปด้วย จึงจำเป็นต้องคอยให้คนส่วนใหญ่หนาวตายไปก่อน แล้วค่อยวกกลับมาช่วยเวลา 03.00 น. - มีเรือบดไม่กี่ลำที่วกกลับมาตามหาคนที่ยังรอดชีวิตอยู่ แต่คนส่วนใหญ่แข็งตายไปหมดแล้ว พวกเขาสามารถช่วยชีวิตคนเพิ่มได้อีกเพียง 11 คน (ในเรื่องบอก 6 คน)เวลา 04.10 น. - เรือคาร์พาเธียมาถึง และรับผู้รอดชีวิตขึ้นเรือเวลา 08.30 น. - ผู้รอดชีวิตคนสุดท้ายถูกช่วยขึ้นมาบนเรือคาร์พาเธีย18 เม.ย. 1912 22 เม.ย. - 15 พ.ค. 1912 บุคคลในประวัติศาสตร์ ปี 1912 ยังถือว่าคาบเกี่ยวอยู่ในยุคพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดซึ่งสื่อมวลชนเริ่มมีความสำคัญในการต่อต้านระบบชนชั้นวรรณะ พวกแรงงานและสตรีเริ่มมีบทบาททางสังคมมากขึ้น และเหตุการณ์ไททานิคเองก็เป็นหนึ่งในแรงขับเคลื่อนที่สำคัญด้วย บนเรือเที่ยวแรกนี้มีผู้โดยสารเป็นคนที่มีฐานะในสังคมสูงเป็นจำนวนมาก และตัวละครหลายคนในเรื่องก็เป็นบุคคลที่มีตัวตนในประวัติศาสตร์จริง ขอหยิบยกมาเฉพาะตัวละครเด่นๆ นะครับEdward John Smith (แสดงโดย Bernard Hill) กัปตันเรือผู้โด่งดังแห่งยุค การล่องเรือไททานิคเป็นภารกิจที่เขาตั้งใจออกทะเลเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเกษียณ แต่เรือก็อับปางลง กัปตันสมิธตัดสินใจเข้าไปกักตัวในห้องควบคุมเรือและยอมจมไปพร้อมเรือ เสียชีวิตในวัย 62 ปี Thomas Andrews (แสดงโดย Victor Garber) วิศวกรผู้ออกแบบเรือไททานิค อ่อนน้อมถ่อมตนและใจดี เขาเป็นคนแรกที่รู้ว่าไททานิคกำลังจะจม และสั่งอพยพผู้โดยสาร เขาแสดงความรับผิดชอบด้วยการยอมจมไปพร้อมเรือ เสียชีวิตด้วยวัยเพียง 39 ปีJ. Bruce Ismay (แสดงโดย Jonathan Hyde) ผู้บริหารบริษัทไวท์สตาร์ไลน์ เจ้าของเรือไททานิค ต้องการสร้างชื่อเสียงด้วยการล่องเรือใหญ่ที่สุดในโลกไปถึงอเมริกาให้เร็วที่สุดจึงขอให้เร่งความเร็วจนเป็นเหตุให้เกิดโศกนาฏกรรม เขาหนีขึ้นเรือช่วยชีวิตขณะที่ผู้หญิงและเด็กอีกมากถูกทิ้งอยู่บนเรือ ทำให้ถูกสื่อประณาม ความสูญเสียครั้งนี้หลอกหลอนจนเขาต้องลาออกจากไวท์สตาร์ไลน์และใช้ชีวิตห่างไกลผู้คนWilliam McMaster Murdoch (แสดงโดย Ewan Stewart) ต้นเรือชาวสก๊อตและทำหน้าที่ผู้คุมการอพยพคนขึ้นเรือช่วยชีวิต ในภาพยนตร์เมอร์ด็อคพลั้งมือยิงผู้โดยสารที่วุ่นวาย สุดท้ายจึงยิงขมับปลิดชีวิตตนเอง เสียชีวิตด้วยวัยเพียง 39 ปี จากบทบาทนี้ทำให้ลูกหลานของเมอร์ด็อคโกรธหนังเรื่องนี้มาก จนทีมงานต้องบินไปขอโทษถึงสก๊อตแลนด์ ตัวคาเมร่อนเองมองว่าบทนี้ไม่ได้ทำให้เมอร์ด็อคเสื่อมเกียรติแต่อย่างใด แต่กลับแสดงถึงความมั่นคงต่อหน้าที่จนถึงที่สุด จากบันทึกมีเจ้าหน้าที่ยิงผู้โดยสารและยิงตัวตายจริง ซึ่งยังไม่แน่ชัดว่าเป็นเมอร์ด็อคหรือคนอื่น อีกกระแสก็บอกว่าเขาถูกคลื่นที่ซัดขึ้นมาบนเรือกวาดตกทะเลขณะพยายามช่วยชีวิตผู้โดยสารMargaret "Molly" Brown (แสดงโดย Kathy Bates) สามีไปเจอเหมืองทอง เธอจึงกลายเป็นเศรษฐีนีหน้าใหม่ ไม่ได้รับการยอมรับจากเศรษฐีคนอื่นเพราะยังมีนิสัยแบบชนชั้นล่างอยู่เยอะ แต่นั่นก็ทำให้เธอเข้าใจคนชั้นล่างดีกว่าคนอื่นๆ มอลลี่คอยช่วยเหลือผู้โดยสารคนอื่นๆ ให้ขึ้นเรือช่วยชีวิตได้อย่างปลอดภัย และยังขอให้เรือบดของเธอกลับไปช่วยคนที่ยังลอยคออยู่ในทะเล แต่คนคุมเรือปฏิเสธ หลังรอดชีวิตเธอได้ร่วมกับผู้โดยสารชั้นหนึ่งหลายคนตั้งทีมงานช่วยเหลือผู้โดยสารชั้น 2-3 ที่รอดชีวิตด้วย จากวีรกรรมนี้ทำให้มอลลี่ได้รับการขนานนามว่า "มอลลี่ผู้ไม่มีวันจม"Benjamin Guggenheim (แสดงโดย Michael Ensign) นักธุรกิจผู้ขึ้นเรือมากับ Madame Aubert เมียน้อย ในขณะที่เมียหลวงและลูกๆอยู่ที่บ้าน ในวันที่เรือจม เขาช่วยผู้โดยสารหลายคนรวมถึง Madame Aubert ให้ขึ้นเรือชูชีพอย่างปลอดภัย ในขณะที่ตนเองปฏิเสธเสื้อชูชีพและแต่งตัวเต็มยศเพื่อจมพร้อมเรืออย่างสุภาพบุรุษ เสียชีวิตในวัย 46 ปีJohn Jacob Astor IV (แสดงโดย Eric Braeden) ผู้ร่ำรวยที่สุดบนเรือไททานิคและว่ากันว่ารวยที่สุดในโลกยุคนั้นด้วยธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และการเขียนหนังสือ มีเมียเด็ก Madeleine อายุรุ่นเดียวกับโรส เขาเป็นอีกหนึ่งสุภาพบุรุษที่สละที่บนเรือช่วยชีวิตให้ภรรยาแล้วยอมจมพร้อมกับเรือ เสียชีวิตในวัย 47 ปีSir Cosmo Duff-Gordon (แสดงโดย Martin Jarvis) เป็นเศรษฐีที่ดิน Lady Duff-Gordon ภรรยาของเขาเป็นผู้ออกแบบชุดชั้นในวาบหวามที่ถูกใจพวกราชวงศ์มาก ในตอนที่เรือจมทั้งสองคนขึ้นเรือช่วยชีวิตลำแรกๆ โดยติดสินบนเจ้าหน้าที่ให้ออกเรือทั้งที่ยังบรรทุกไม่เต็มน้ำหนัก (12 จาก 40 คน) ทำให้เสียพื้นที่โดยสารไปอีกมาก จากความเสื่อมเสียนี้ทำให้ชีวิตทั้งสองคนตกต่ำและแยกกันอยู่โดยไม่ได้หย่าร้างNoël Leslie เคาน์เตสแห่งโรเธส (แสดงโดย Rochelle Rose) ผู้นำทางจิตวิญญาณและงานกุศล มีความสามารถในการออกนำผู้คน เธอจึงเป็นวีรสตรีในการพายเรือบดเข้าหาคาร์เพเธียและคอยช่วยเหลือดูแลพวกเด็กๆ บนเรือจนถึงอเมริกานักดนตรีบนเรือไททานิค มีทั้งหมด 8 คน พวกเขาไม่ได้เป็นพนักงานของไวท์สตาร์ไลน์แต่ถูกจ้างมาเล่นบนเรือผ่านสัญญาจ้างของ C.W. & F.N. Black มีหน้าที่บรรเลงเพลงช่วงทีไทม์และดินเนอร์ ช่วงที่เรือจม วงดนตรีได้ออกมาบรรเลงขับกล่อมผู้คนบนดาดฟ้าเรือ ผู้รอดชีวิตหลายคนยืนยันว่าวงดนตรียังคงบรรเลงเพลงจวบจนวาระสุดท้าย พวกเขาเสียชีวิตในเหตุการณ์นี้ทั้งหมดจากบทเพลงที่ขับกล่อมไม่ให้ผู้คนโกลาหล ในช่วงเวลาที่เรือใกล้จมทุกคนรู้ว่าเรือชูชีพมีไม่เพียงพอ และผู้โดยสารมากกว่าครึ่งจะต้องถูกทิ้งให้ตาย เพลงสุดท้ายที่บรรเลงคือ Nearer, My God, to Thee เป็นเพลงสวดเพื่อแสดงความอาลัย มีทั้งคนที่ยอมสละชีวิตบนเรือ คนที่พยายามแก่งแย่งเพื่อเอาชีวิตรอด และคนที่รู้ว่าตนเองจะไม่ได้รับสิทธิให้มีชีวิตอยู่ต่อไป ซึ่งพวกเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับความตายแต่โดยดี ฉากคู่สามีภรรยาที่นอนกอดกันและจมไปพร้อมกันบนเรือเป็นหนึ่งในฉากที่สะเทือนใจผู้คนอย่างถึงที่สุด คู่นี้คือสามีภรรยาที่มีตัวตนจริงเช่นกันครับ Isidor และ Ida Straus เป็นผู้โดยสารชั้นหนึ่ง Isidor เป็นนักธุรกิจและนักการเมืองที่มีชื่อเสียง สามีภรรยาคู่นี้กำลังเดินทางกลับจากทริปฝรั่งเศส แม้ Ida ที่เป็นสตรีและเป็นผู้โดยสารชั้นหนึ่งมีสิทธิอย่างเต็มที่บนเรือช่วยชีวิต แต่เธอเลือกที่จะตายพร้อมสามี ใน deleted scene มีฉากที่สามีภรรยาคุยกันบนดาดฟ้าและตัดสินใจจะตายพร้อมกันก่อนจะกลับลงไปที่ห้อง มีอีกหลายฉากการเสียชีวิตของผู้คนที่ถูกถ่ายทอดออกมาในเรื่องนี้ ช่างที่ถูกขังในห้องเชื้อเพลิงเพราะหนีออกมาไม่ทันตอนประตูกั้นน้ำปิด ผู้โดยสารชั้นสามที่ถูกขังไม่ให้ออกมาแย่งที่บนเรือช่วยชีวิต แม่ลูกอ่อนที่ขอให้กัปตันช่วยแต่ไม่ได้รับความช่วยเหลือ แม่ที่อ่านนิยายให้ลูกทั้งสองฟังจนหลับไปบนเรือที่กำลังจม เจ้าหน้าที่ที่ถูกไฟฟ้าช็อต คนที่ถูกปล่องควันเรือหักทับ คนที่ตกลงไปจากเรือขณะเรือยกลำตั้งฉาก คนที่ถูกลำเรือร่วงลงมาทับหลังเรือขาด บาทหลวงที่พยายามสวดอ้อนวอน เจ้าหน้าที่ที่เป่านกหวีดขอให้เรือกลับมาช่วยจนแข็งตายกลางทะเล และผู้เสียชีวิตอื่นๆ อีกมากมาย รวมทั้งสิ้น 1,514 คน ในหนังได้แสดงให้เห็นนาทีสุดท้ายของหลายๆ ท่านอย่างกุ๊กเกนไฮม์ กัปตันสมิธ และสามีภรรยาสเตราส์ ซึ่งมีสีหน้าหวาดกลัว แม้พวกเขาจะเต็มใจสละชีวิตอยู่บนเรือ แต่ความทรมานกับการจมน้ำที่เย็นเฉียบนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทำใจรับได้ง่ายนัก แจ็คและโรส ถึงเนื้อหาบล็อกนี้จะเน้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง แต่จะไม่พูดถึงพระเอกนางเอกเรื่องนี้ก็ดูจะขาดๆ นะครับแจ็ค ดอว์สัน (แสดงโดย Leonardo DiCaprio) เคยใช้ชีวิตวัยเด็กที่วิสคอนซิน สหรัฐ ใกล้น้ำตกชิพโพว่า หลังเสียพ่อแม่ตอนอายุ 15 เขาออกเร่ร่อนไปทั่ว เคยไปสเก็ตซ์ภาพขายที่ปารีส ทำงานบนเรือตกปลาหมึกที่มอนทาเรย์ และวาดภาพเหมือนที่ท่าเรือ LA ก่อนจะเล่นพนันชนะได้ตั๋วชั้นสามขึ้นเรือไททานิคมาพร้อมกับฟาบริซิโอ้เพื่อนสนิทของเขาโรส เดวิด บูเคเตอร์ (แสดงโดย Kate Elizabeth Winslet) เด็กสาวอายุ 17 ปี จากฟิลาเดลเฟีย ครอบครัวเธอเป็นหนี้ก้อนใหญ่ ทำให้เธอถูกแม่บังคับให้แต่งงานกับแคลเวิร์ต ฮอว์คลีย์ ทายาทเจ้าพ่ออุตสาหกรรมเหล็กรายใหญ่ เพื่อกอบกู้ฐานะวงศ์ตระกูลโดยที่โรสไม่ได้รักแคล และเธอก็เบื่อหน่ายชีวิตชนชั้นสูงที่ถูกบังคับให้อยู่ในกรอบแบบนี้ ตอนที่พบกันครั้งแรก แจ็คห้ามไม่ให้โรสกระโดดลงจากเรือเพื่อฆ่าตัวตาย เขาเล่าให้โรสฟังว่าเขาเคยตกลงไปในน้ำเย็นตอนไปตกปลาใต้น้ำแข็งที่ทะเลสาบวิสโซต้า น้ำที่เย็นเฉียบเปรียบเหมือนมีดนับพันเล่มทิ่มเข้าทั่วร่าง มันทรมานจนหายใจไม่ออก คิดอะไรไม่ออก และความทรมานจากนรกน้ำแข็งที่บรรยายไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องนี้ ก็เกิดขึ้นกับผู้โดยสารไททานิค 1,500 กว่าชีวิตที่ต้องลงไปลอยคออยู่กลางมหาสุทร รวมถึงตัวแจ็คด้วยThe Quick and the Dead และ Romeo+Juliet พอเล่นไททานิคอีกเรื่องก็มั่นใจว่าไอ้หมอนี่เล่นเรื่องไหนเรื่องนั้นรับบทตาย แต่ช่วงหลังๆ เฮียแกรับบทเป็นอาเสี่ยก็ไม่ค่อยตายละ ช่วงที่ไททานิคฉาย กระแสกรี๊ดแจ็ค ดอว์สัน รุนแรงมาก ลีโอนาร์โด้วัย 20 ต้นๆ หล่อวัวตายควายล้ม นับว่าเป็นเป็นดาราชายที่มาแรงสุดๆ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 เลย โรสในวัย 100 ปี สัญญานะ ว่าเธอจะรอดไปจากที่นี่ กลับบ้าน มีลูกหลาน มองดูพวกเขาเติบโต และเสียชีวิตยามชราบนเตียงอันอบอุ่น -- แจ็ครู้ดีว่าผู้หญิงอย่างโรส ไม่ควรมาจบชีวิตกลางทะเลที่หนาวเย็นแบบนี้ จึงขอให้เธอสัญญาว่าจะรอดกลับไปมีชีวิตที่มีความสุขให้ได้ เหตุการณ์ปัจจุบันในเรื่องไททานิคเกิดขึ้นในปี 1996 ซึ่งโรสมีอายุ 100 ปี 11 เดือน โรสวัยชรานี้รับบทโดยคุณยายกลอเรีย สจ๊วต (Gloria Stuart) นักแสดงชาวอเมริกันผู้เกิดในปี 1910 แม้จะเกิดทันช่วงที่ไททานิคจมแต่ตอนนั้นคุณยายก็ยังเด็กจนไม่รู้ความ คุณยายเป็นนักแสดงสาวที่โด่งดังในยุค 30s และว่างเว้นอาชีพนักแสดงไปพักใหญ่ ก่อนรับมารับบทคุณยายในภาพยนตร์ยุค 80s-90s (ภาพซ้าย) คุณยายกลอเรียสมัยสาวๆ มีความเป็นโรสมาก (ภาพขวา) คุณยายกลอเรียขณะแสดงเรื่องไททานิคมีอายุ 86 ปี (แสดงเป็นคนอายุ 100 ปี)
ในตอนจบ โรสนอนนิ่งบนเตียง ก่อนภาพจะดิ่งลงไปยังซากเรือที่จมอยู่ก้นมหาสมุทร เรือกลับมามีสภาพสวยงามเหมือนก่อนจม โรสได้กลับมาหาแจ็คที่คอยอยู่พร้อมเสียงปรบมือจากเหล่าผู้คนที่เสียชีวิตไปแล้วและตอนนี้ได้อยู่รายล้อมพวกเขาทั้งสอง ซีนนี้ผู้กำกับยกให้เป็นการตัดสินใจของผู้ชมว่าจะให้โรสหลับแล้วฝันถึงไททานิค หรือให้โรสเสียชีวิตและวิญญาณล่องลอยกลับไปยังเรือไททานิคก็ได้ ซึ่งสำหรับตัวนักแสดงทั้งเคท วินสเล็ต และคุณยายกลอเรีย สจ๊วต ตีความให้โรสเสียชีวิตในฉากนี้ คาเมรอนเองได้สั่งให้โรสวัยชรากลั้นหายใจขณะถ่ายฉากนี้ จะว่าไปก็เหมือนตั้งใจให้หมายถึงเสียชีวิตนั่นแหละ คุณยายกลอเรียเสียชีวิตในปี 2010 เมื่ออายุครบ 100 ปี อายุเท่าโรสวัยชราพอดี จากสถิติโลกในประชากร 1 แสนคน จะมีเพียง 6 คนที่อายุยืนถึง 100 ปี ในหลายประเทศจะมีการมอบใบประกาศเกียรติคุณยกย่องให้บุคลากรผู้รักษาสุขภาพและใช้ชีวิตโดยไม่ประมาทจนอายุยืนขนาดนี้ ของสหรัฐเองจะมีจดหมายของประธานาธิบดีส่งให้ทุกคนที่อายุครบ 100 ปี เพื่อแสดงความยินดีที่รักษาชีวิตได้เป็นยอด นับว่าโรสรักษาสัญญาที่ให้กับแจ็คเป็นอย่างดีทั้งในและนอกบทเลยนะครับ หัวใจมหาสมุทร (The Heart of the Ocean) มาพูดถึงต้นเหตุที่ทำให้เรื่องราวนี้เกิดขึ้นอย่างหัวใจมหาสมุทรกันบ้าง ทีมสำรวจของบร็อคได้ระดมทุนเพื่อออกตามหาหัวใจมหาสมุทรซึ่งเชื่อกันว่าจมลงไปพร้อมเรือไททานิค เขาสามารถเข้าไปในเรือและนำกล่องสมบัติมาได้ แต่ภายในก็มีเพียงภาพเขียนของแจ็คที่ใช้โรสเป็นแบบเปลือย จากข่าวนี้ทำให้โรสในวัย 100 ปี เดินทางมาหาทีมสำรวจและบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันที่เรือจม แท้จริงแล้วโรสเก็บหัวใจมหาสมุทรไว้กับตัวตลอดเวลา แต่หลังบอกเล่าเรื่องราวของไททานิคจบแล้วเธอก็โยนอัญมณีที่แพงที่สุดในโลกลงก้นมหาสมุทรไป หัวใจมหาสมุทร หรือเลอคูเดอลาแมร์ เป็นเพชรสีน้ำเงินขนาด 56 กะรัต เนธาน ฮอว์คลีย์ เจ้าพ่ออุตสาหกรรมเหล็ก พ่อของแคลเวิร์ต ได้ซื้อให้ลูกชายมอบให้เป็นของขวัญแต่งงานกับโรส เพชรเม็ดนี้เดิมทีเป็นเพชรยอดมงกุฏของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ที่ถูกเจียรไนใหม่และหายสาบสูญไปหลังพระเจ้าหลุยส์ถูกโค่นในปี 1792 เพชรหายสาบสูญไปในวันที่เรือจม แต่บ้านฮอว์คลีย์ก็ยังได้เงินประกันเพชรนะ เพชรเม็ดนี้ไม่ได้มีอยู่จริง แต่ได้อิทธิพลจาก Hope Diamond เพชรเม็ดใหญ่ที่สุดในโลกขนาด 45 กะรัต ปัจจุบันเก็บรักษาอยู่ที่ Smithsonian Instituteเรือไททานิคและผู้รอดชีวิตหลังจากนั้น หลังเหตุการณ์ไททานิคจม ผู้รอดชีวิตทั้ง 710 คน ใช้ชีวิตกันต่อมายาวนานบ้าง สั้นจุ๊ดบ้าง หลายคนเป็นบันทึกเหตุการณ์ชั้นดีที่นำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้นมาบอกเล่า ช่วงที่ไททานิคเข้าฉาย ยังมีคนรอดชีวิตจากเรือไททานิคชมภาพยนตร์เรื่องนี้อยู่หลายคน แต่กาลเวลาผ่านไป พวกเขาก็ค่อยๆจากโลกนี้ไปตามเวลาอันสมควร ผู้รอดชีวิตคนท้ายๆ ขึ้นเรือตอนยังเด็กมากๆ คนที่จำเหตุการณ์ตอนเรือจมได้ขณะหนังฉายมีเพียง Winnifred Vera van Tongerloo (เสียชีวิตในปี 2002 ขึ้นเรือตอน 8 ขวบ) และ Lillian Gertrud Asplund (เสียชีวิตในปี 2006 ขึ้นเรือตอน 5 ขวบ) (ภาพซ้าย) คุณยายดีนในวัยสองเดือนและพี่ชาย (ภาพขวา) คุณยายดีนในวัย 97 ปีขณะรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล
ส่วนลำเรือไททานิคนั้นจมลงไปลึก 3,821 เมตร หากนึกไม่ออกว่ามันลึกขนาดไหนลองไล่ระดับความลึกกันดู... มนุษย์ปกติดำน้ำดูปะการังลึกไม่เกิน 40 เมตร มนุษย์ดำน้ำสคูบาสถิติโลกได้ลึก 318 เมตร เรือดำน้ำทั่วไปดำได้ลึก 1,000 เมตร พื้นที่น้ำลึกซึ่งกินพื้นที่ผิวโลกครึ่งหนึ่งคือก้นทะเลที่ระดับความลึก 1,800 เมตรขึ้นไป พวกปลาน้ำลึกหน้าตาประหลาดจะพบที่ความลึกระดับนี้ หมึกยักษ์ดำลงมาได้ลึกสุด 2,200 เมตร วาฬดำลงมาได้ลึกสุด 3,000 เมตร ไททานิคจมลงมา 3,821 เมตร <<ลึกมั้ย มาเรียน่าสเนลฟิชสิ่งมีชีวิตน้ำลึกที่สุดถูกค้นพบที่ความลึก 8,178 เมตร จุดที่ลึกที่สุดของมหาสมุทรแอตแลนติกลึก 8,605 เมตร จุดที่ลึกที่สุดในโลกในร่องน้ำมาเรียน่าลึก 10,916 เมตร บริเวณที่เรือจมอยู่ห่างชายฝั่งของนิวฟันด์แลนด์ 600 กม. หลังจากเรือจม 73 ปี ทีมสำรวจของโรเบิร์ต บาลลาร์ด จึงค้นพบซากเรือในวันที่ 1 ก.ย. 1985 มีการเก็บกู้ของมีค่าและชิ้นส่วนเรือบางส่วนขึ้นมาจัดแสดง ภาพถ่ายที่เผยแพร่กันทั่วไปจะเห็นเฉพาะส่วนหัวเรือ แต่ตัวเรือผุพังจนไม่เหลือสภาพแล้ว เพราะแบคทีเรียใต้น้ำกัดกินเรือขนาดหนักจนเชื่อกันว่าเรือจะย่อยสลายหมดในปี 2030 นั่นทำให้การกู้เรือทั้งลำนั้นแทบเป็นไปไม่ได้ ผู้คนจึงทำได้เพียงทิ้งประวัติศาสตร์ไททานิคให้นอนอยู่ที่ก้นมหาสมุทรแอตแลนติกไปตลอดกาล ...นอกจากคุณจะรวย ในปีนี้บริษัท OceanGate Expeditions มีโปรแกรมดำลงไปชมซากเรือไททานิคด้วยนะครับ รับ 6 รอบ รอบละ 9 คน ค่าตั๋ว 125,000 USD ก็ประมาณ 4 ล้านบาทเอง รีบไปกันก่อนเรือจะถูกเชื้อโรคกินหมดนะ ข้าวของที่เก็บกู้จากซากเรือถูกนำไปจัดแสดงตามที่ต่างๆ ของไทยก็เคยมาแสดงที่เซ็นทรัลเวิลด์ในปี 2012 (ครบรอบ 100 ปีที่เรือจม) แต่ค่าชม 500 บาท และถ่ายรูปไม่ได้ เลยไม่ได้ไปดูครับ ที่พิพิธภัณฑ์ริปลีย์พัทยาก็มีถ่านหินจากในเรือไททานิคให้ดูตั้งก้อนนึง My Heart Will Go On Last but not least, สิ่งที่จะไม่พูดถึงไม่ได้ก็คือเพลงประกอบที่นับเป็นเดอะเบสต์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ ตั้งแต่ฉากเปิดเรื่องที่ฉายภาพผู้คนโบกมืออำลาคนที่ขึ้นเรือไททานิค ภาพเกลียวคลื่นในมหาสมุทรและไตเติ้ลหนังที่ขึ้นมาพร้อมเพลงบรรเลงล้วนชวนเราหวนกลับไปในยุค 1912 อย่างพร้อมเพรียงกัน ภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยความโรแมนติกนะครับ ต่อให้ไม่รวมเรื่องราวของแจ็คกับโรส ทั้งเหตุการณ์ในอดีตอันแสนไกลและตัวเรือที่จมอยู่ใต้มหาสมุทรอย่างไม่มีวันหวนกลับมาก็ล้วนเป็นสิ่งโรแมนติก และสิ่งที่กระเพื่อมมันขึ้นมาให้หนักหน่วงยิ่งขึ้นก็คือเพลงประกอบที่แสนไพเราะซึ่งใช้เป็นธีมของภาพยนตร์เรื่องนี้ VIDEO
ท่อนสุดท้าย We'll stay forever this way. You are safe in my heart and my heart will go on and on. นับว่าตราตรึงเป็นอมตะ ทุกครั้งที่พูดถึงไททานิคไม่ว่าจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับหนัง เพลงนี้จะแว่วขึ้นมาในหูโดยอัตโนมัติ ทรงคุณค่าเท่าหัวใจมหาสมุทร 5 ดวงครับ สำหรับหนังที่ผู้คนทั่วโลกหลงรักมายาวนานเรื่องนี้
Create Date : 14 เมษายน 2564
Last Update : 15 เมษายน 2564 10:20:00 น.
49 comments
Counter : 8273 Pageviews.
ผู้โหวตบล็อกนี้... คุณกะว่าก๋า , คุณtoor36 , คุณThe Kop Civil , คุณสองแผ่นดิน , คุณhaiku , คุณไวน์กับสายน้ำ , คุณเริงฤดีนะ , คุณสายหมอกและก้อนเมฆ , คุณmariabamboo , คุณหอมกร , คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา , คุณอาจารย์สุวิมล , คุณmultiple , คุณจันทราน็อคเทิร์น , คุณSweet_pills , คุณnewyorknurse , คุณtuk-tuk@korat , คุณภาวิดา คนบ้านป่า , คุณTui Laksi , คุณคนผ่านทางมาเจอ , คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก , คุณที่เห็นและเป็นมา , คุณกาบริเอล , คุณสาวไกด์ใจซื่อ , คุณSertPhoto , คุณ**mp5** , คุณเนินน้ำ
โดย: ทนายอ้วน
โดย: กะว่าก๋า
โดย: คุณต่อ (toor36
โดย: สองแผ่นดิน
โดย: อุ้มสี
โดย: เริงฤดีนะ
โดย: กะว่าก๋า
โดย: หอมกร
โดย: multiple วันที่: 15 เมษายน 2564 เวลา:13:12:40 น.
โดย: กะว่าก๋า
โดย: Sweet_pills
โดย: กะว่าก๋า
โดย: Tui Laksi
โดย: ทนายอ้วน
โดย: คุณต่อ (toor36
โดย: กะว่าก๋า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: อัอมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
โดย: คุณต่อ (toor36
โดย: Tui Laksi
โดย: กาบริเอล วันที่: 19 เมษายน 2564 เวลา:10:40:50 น.
โดย: SertPhoto วันที่: 19 เมษายน 2564 เวลา:13:52:51 น.
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
โดย: **mp5**
โดย: เนินน้ำ
โดย: กะว่าก๋า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: เนินน้ำ
โดย: กะว่าก๋า
โดย: Sweet_pills
โดย: กะว่าก๋า
หนังเรื่องอื่นแทบไม่เป็นอันฉายเลย โดนไททานิคแย่งรอบไปยาวๆ
สวัสดีวันปีใหม่ไทยค่ะคุณชีริว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 88 คน [
ก่อนเข้าชมเค้าจะให้เราเลือกชื่อผู้โดยสารจริงๆ 1 ชื่อ
เค้าจัดบรรยากาศให้เหมือนในคืนทีเรือจม มีให้ออกไปดาดฟ้าเรือที่สามารถมองเห็นก้อนน้ำแข็งยักษ์ได้ อากาศหนาวยะเยือกมากครับ
ของใช้ต่างๆที่อยู่ในเรือเค้าก็เอามาจัดแสดงแบบที่พบใต้ทะเลเลยครับ สร้างพื้นกระจกให้เดินดู
พอชมเสร็จเค้าจะให้เราไปตรวจชื่อคนที่เราเลือกว่ามีชีวิตรอดหรือเปล่า
บอลไม่ได้ไปตรวจครับ บรรยากาศมันมืดๆ เศร้าๆ โหวงๆ ยังไงไม่รู้ครับ เลยขยำชื่อทิ้งๆไป ไม่อยากรู้แล้วครับ