[วิถีเผ็ดแซ่บร้อน ตอนที่ 4] นั่งดูคนญี่ปุ่นเผ็ดกับอาหารไทย
ทำงานอยู่บ้านนานๆ อาการสมองล้าย่อมเกิดกันทุกหย่อมหญ้านะครับ มากินเผ็ดให้เลือดลมสูบฉีดกันดีกว่า วันนี้ชวนชมซีรี่ยส์ญี่ปุ่น "วิถีเผ็ดแซ่บร้อน" (The Way Of The Hot & Spicy) ความยาว 12 ตอนจบ เรื่องราวของเซลล์บริษัทขายเครื่องดื่มที่ย้ายจากโอซาก้ามาทำงานสาขาโตเกียว ที่นี่พนักงานรุ่นพี่แต่ละคนล้วนเป็นเซียนขายตัวฉกาจ (แต่ดันทำผลงานแย่ซะงั้น) พวกเขาจะเปรียบเทียบความยากของลูกค้าแต่ละรายไว้ตามระดับความแซ่บ (level 1-10) และการที่จะขายของให้คนเหล่านี้สำเร็จ พวกเขาก็ต้องฝึกตนให้ทนทานต่อความแซ่บเช่นกัน จึงเกิดเป็นวิถีเผ็ดแซ่บร้อนขึ้น (มันมาเวย์นี้ได้ไงวะ?) สรุปแล้วมันคือซีรี่ยส์ฮาที่จะชวนผู้ชมไปน้ำลายสอยามดึกกับอาหารเมนูแซ่บตามร้านต่างๆ ส่วนเรื่องขายของนั่นน้ำจิ้ม ชาวไทยแลนด์แดนน้ำพริกอย่างเราๆ อย่าเพิ่งดูแคลนว่าอาหารญี่ปุ่นเผ็ดให้ตายก็ไม่เกินพริกแดงป่นกับน้ำมันรายุโง่วๆ นะครับ เพราะเรื่องนี้พาไปกินอาหารหลากหลายชาติ ทั้งญี่ปุ่น เกาหลี จีนเสฉวน เม็กซิกัน อเมริกัน และไทย หรือแม้แต่อาหารที่คุ้นเคยกันอย่างคาระราเม็งหรือโอโคโนมิยากิ ก็ยังดัดแปลงให้เผ็ดกระเพาะพังได้ พริกก็มาหลายชนิดไม่เว้นกระทั่งพริกที่ขึ้นชื่อเรื่องเผ็ดที่สุดในโลกมาช้านานอย่างฮาบาเนโร่แดงที่เผ็ดกว่าพริกขี้หนู 5 เท่า หรือพริกผสมข้ามสายพันธุ์อย่างบุทโจโลเคีย (พริกปีศาจ) ที่เผ็ดกว่าพริกขี้หนู 10 เท่า และคาโรไลน่ารีพเปอร์ที่เผ็ดกว่าพริกขี้หนู 20 เท่า พริกพวกนี้ผมไม่นับเป็นอาหารแล้วครับ มันคืออาวุธชีวภาพชัดๆ จอมยุทธฝึกตนด้วยการนั่งสมาธิที่น้ำตกฉันใด เหล่าเซลล์แมนก็ฝึกตนด้วยการกินพริกฉันนั้น ตัวเอก เคนตะ ซารุกาวะ (แสดงโดย Akito Kiriyama) เป็นคนไม่กินเผ็ด แต่เขาก็พยายามฝึกเทคนิคต่างๆให้กินเผ็ดได้มากขึ้น และได้เรียนรู้ศาสตร์ต่างๆ ที่แฝงอยู่ในความเผ็ดร้อนเหล่านี้ "เม็กซิโกปลูกพริกกันตั้งแต่เก้าพันปีก่อน ในบรรดาพริกที่ปลูก ฮาบาเนโร่เป็นพันธุ์ที่บอบบางมาก ตัวผลพริกจะมีกลไกป้องกัน แต่ใบกับก้านไม่มี มันจึงมักจะถูกแมลงกิน แต่พริกชนิดนี้ก็สามารถเอาชนะความยากลำบาก และเดินทางผ่านประวัติศาสตร์มายังประเทศญี่ปุ่นยุคใหม่ได้ เพราะฉะนั้นเวลาเรากินมัน เราต้องดื่มด่ำกับประวัติศาสตร์ที่บรรพบุรุษของเราได้สืบสานมา" ...อะไรประมาณนี้ |  |
สำหรับเอ็นทรี่นี้จะมาเล่าถึงตอนที่ 4 ซึ่งพาไปกินอาหารไทยครับทุกโคนนนน!! /me ดีใจมากเวลาสื่อบันเทิงญี่ปุ่นใส่อะไรไทยๆ ลงไป และครั้งนี้ไม่ใช่มวยไทยตามที่เห็นกันมากมายในการ์ตูนต่อสู้ แต่มันคือความเผ็ดของอาหารไทย!! เคนตะได้ทำงานล่วงเวลากับทากามิยะสาวสวยจากฝ่ายบัญชี และนัดเธอไปกินมื้อค่ำ ซึ่งหัวหน้าทานิโอกะผู้เชี่ยวชาญเรื่องวิถีแห่งความเผ็ดก็แนะนำร้านอาหารไทยที่เขาไปเดทกับภรรยาครั้งแรก พร้อมสั่งเมนูต่างๆ ให้ ซึ่งเรื่องนี้ก็ศึกษาอาหารไทยมาดีระดับนึงเลยนะครับ ดังนั้นเราจะไม่ได้เห็นเมนูโกอินเตอร์อย่างต้มยำกุ้ง แกงมัสมั่น ต้มข่าไก่ ผัดไทย แกงเขียวหวาน อะไรเทือกนั้น มันต้องแอดวานซ์กว่านั้น!
**เอ็นทรี่นี้มีการสปอยล์เนื้อหาในตอนที่ 4  อันนี้หน้าร้าน เขียนตัวภาษาไทยว่าซอยรปป้งงิ (รปปงงิ เป็นย่านในเขตมินาโตะ เมืองโตเกียว) ร้าน Soi Roppongi นี้มีจริงนะครับ ตามเว็บไซต์ไปเลยจ้า https://soi-roppongi.com/ |  จานแรก สลัดผักชี ....เดี๋ยวสิ นี่อาหารไทยเรอะ!! ญี่ปุ่นก็ชอบผักชีของไทยจริงๆนะ เพียงแต่คนไทยไม่กินแบบเน้~ จานนี้สาวชอบ |  ผัดผงกะหรี่ ชุบแป้งทอดก่อนราดน้ำปรุง ต่างกับไทยนิดหน่อย จานนี้อร่อย |  ทอดมันกุ้ง ร้อนแต่อร่อย ตอนนี้สถานการณ์จีบสาวกำลังไปได้สวย | แล้วเมนูเผ็ดจานแรกก็มา... ผัดขี้เมา เมนูก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ผัดขี้เมา เคนตะคิดว่ามันคงคล้ายๆ ผัดไทย แต่พอกินแล้วเผ็ดสะดุ้งกันทั้งหญิงชาย เจ้าของร้านอธิบายว่าเมนูนี้เผ็ดขนาดทำให้คนเมาหายเมา แต่พอกินไปเรื่อยๆก็พบว่ามันเผ็ดแต่อร่อย เมื่อทากามิยะเห็นเคนตะกินเผ็ดอย่างเอร็ดอร่อยก็นับถือคนที่กล้าลองในรสชาติที่คนอื่นไม่กล้าลอง เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าจะเดทสาวต้องพาเธอไปดูเรากินผัดขี้เมานะครับ จานสุดท้าย... ยำวุ้นเส้น กลิ่นหอมสดชื่นและสวยงาม แต่ใครคิดว่าจานเมื่อกี้เผ็ดแล้ว จานนี้โหดกว่า!! เผ็ดจนต้องร้องขอชีวิต! แต่มันกลับทำให้อยากทานต่อไปเรื่อยๆ!! เพราะรสชาติเผ็ด เปรี้ยว หวาน ที่หลากหลายซ้อนทับกัน สดชื่นแต่ก็มีรสแหลมโดด เสน่ห์ของรสชาตินี้ทำให้หยุดกินไม่ได้! การนัดสาวไปกินอาหารไทยเหมือนจะจบลงด้วยดี แต่หลังจากได้กินจานนี้ทำให้ทากามิยะเข้าใจความรู้สึกตัวเองว่าเธอชอบผู้จัดการฝ่ายบัญชี เพราะเขาเหมือนยำวุ้นเส้น คืออร่อยเพราะความเผ็ช!! ....สุดท้ายเคนตะของเราก็แห้วไปนะจ๊ะงานนี้ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าจะเดทสาวไม่ควรพาไปกินยำวุ้นเส้น ....ไม่สิ เรื่องนี้มันไม่ได้สอนอะไรทั้งนั้นแหละ หัวหน้าทานิโอกะสรุปให้ฟังในตอนจบ -- ความรักก็เหมือนยำวุ้นเส้น เห็นครั้งแรกดูสวยงาม น่ามอง แต่พอเข้าปากคำแรก มันหวาน เปรี้ยว และเผ็ด เพราะเหตุนี้มันถึงชวนให้ติดใจ (ครับ ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ จากยำวุ้นเส้นนะครับ)
สำหรับเจ้าของบล็อกประสบการณ์เผ็ดที่สุดเท่าที่กินมาในรอบปีนี้คงเป็นร้าน บะกุ๊ดเต๋อยุธยา ขายอาหารจีนเสฉวนบนถนนโรจนะใกล้แยกอุทัย จานนี้คือผัดถั่วแขก ชื่อมันไม่ควรเผ็ดเลย แต่ลืมไปว่าความเป็นอาหารจีนเสฉวนคือการระดมพริกแห้งและหมาล่าลงมาแบบไม่ยั้งมือ
ผลการกิน.... ตายครับ 
Create Date : 16 ตุลาคม 2564 |
Last Update : 16 ตุลาคม 2564 21:47:18 น. |
|
51 comments
|
Counter : 2147 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณหอมกร, คุณทนายอ้วน, คุณtoor36, คุณThe Kop Civil, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณกะว่าก๋า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณcomicclubs, คุณเริงฤดีนะ, คุณkae+aoe, คุณlovereason, คุณnewyorknurse, คุณmultiple, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณmariabamboo, คุณTui Laksi, คุณtuk-tuk@korat, คุณSweet_pills, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณ**mp5**, คุณดาวริมทะเล, คุณInsignia_Museum, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณตะลีกีปัส, คุณอุ้มสี, คุณSertPhoto, คุณกิ่งฟ้า, คุณอาจารย์สุวิมล |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:18:47:34 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:19:43:31 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:20:37:02 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:21:12:57 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:21:56:38 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 ตุลาคม 2564 เวลา:22:50:03 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:6:17:18 น. |
|
|
|
โดย: comicclubs วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:13:39:07 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:17:06:08 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:18:40:02 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:19:25:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:22:34:57 น. |
|
|
|
โดย: lovereason วันที่: 17 ตุลาคม 2564 เวลา:23:08:32 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:5:44:44 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:6:13:52 น. |
|
|
|
โดย: Tui Laksi วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:11:56:52 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:15:18:32 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 18 ตุลาคม 2564 เวลา:22:33:59 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 ตุลาคม 2564 เวลา:22:29:30 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 19 ตุลาคม 2564 เวลา:22:36:58 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ตุลาคม 2564 เวลา:6:08:27 น. |
|
|
|
โดย: **mp5** วันที่: 20 ตุลาคม 2564 เวลา:14:58:38 น. |
|
|
|
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 20 ตุลาคม 2564 เวลา:16:59:16 น. |
|
|
|
โดย: lovereason วันที่: 20 ตุลาคม 2564 เวลา:21:12:32 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ตุลาคม 2564 เวลา:6:01:23 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 23 ตุลาคม 2564 เวลา:16:14:30 น. |
|
|
|
โดย: **mp5** วันที่: 24 ตุลาคม 2564 เวลา:6:32:23 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 25 ตุลาคม 2564 เวลา:8:11:49 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 26 ตุลาคม 2564 เวลา:8:12:13 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 ตุลาคม 2564 เวลา:5:33:46 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 28 ตุลาคม 2564 เวลา:13:48:53 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 28 ตุลาคม 2564 เวลา:15:20:19 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 28 ตุลาคม 2564 เวลา:19:40:01 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 ตุลาคม 2564 เวลา:21:33:55 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 28 ตุลาคม 2564 เวลา:23:57:55 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 ตุลาคม 2564 เวลา:6:29:46 น. |
|
|
|
|
|
ไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวค่อยมาครับ