|
|
พระนางสุภัททามีพระดำรัสว่า “พรานเอ๋ย ฉันน่ะเจ็บใจพญาช้างนั้นไม่รู้หาย ทั้งมีความทุกข์ระทมหนัก ฉันตรอมใจตลอดมา เพราะฉันระลึกถึงความหลังในชาติปางก่อนได้ โสณุดรเอ๋ย เจ้าไม่รู้ดอกนะว่า ในชาติก่อนนั้น พญาช้างได้กระทำแก่ฉันเจ็บแสบเพียงไร โสณุดร เจ้าช่วยจัดการให้ความประสงค์ข้อนี้ของฉันได้สำเร็จเถิด ฉันจะให้บ้านส่วยแก่เจ้า ๔ ตำบลเป็นบำเหน็จ ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ”
ครั้นแล้ว พระนางได้เล่าเรื่องที่พระนางเกิดมาเป็นนางช้าง เป็นบาทบริจาริกาของพญาช้างฉัททันต์ และได้ถวายทานแด่พระปัจเจกพุทธเจ้า ทั้งได้ตั้งความปรารถนาไว้อย่างไร
พระนางตรัสแก่โสณุดรว่า “โสณุดร เจ้าเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ฉันเห็นว่า จะช่วยปลดเปลื้องความทุกข์ของฉันได้ เจ้าไม่ต้องกลัวว่าการปฏิบัติงานของเจ้าจะไม่สำเร็จ เจ้าไม่ต้องกลัวว่าชีวิตของเจ้าจะต้องสิ้นไปเพราะการปฏิบัติงานครั้งนี้ ในชาติที่ฉันเป็นช้างนั้น ฉันได้ถวายทานแด่พระปัจเจกพุทธเจ้า แล้วตั้งความปรารถนาไว้ว่า “ขอให้ฉันได้เกิดเป็นคน และสามารถที่จะฆ่าพญาช้างฉัททันต์นี้เอางาทั้งคู่มาให้ได้” แรงความปรารถนาอยู่ในใจของฉัน ความปรารถนาของฉันต้องสำเร็จแน่นอน เชื่อฉันเถิดโสณุดร เจ้าจะต้องได้งาของพญาฉัททันต์มาให้ฉันแน่ทีเดียว เจ้าจะต้องมีชีวิตอยู่ เพื่อได้รับบำเหน็จรางวัลและได้กินบ้านกินเมืองที่ฉันจะมอบให้แน่นอน เจ้าจงรับคำฉัน ทำความปรารถนาของฉันให้สำเร็จเถิด”
พรานโสณุดร ฟังพระเสาวนีย์แล้ว ตกลงใจยอมรับปฏิบัติตาม เขาทูลพระนางว่า “ข้าแต่พระแม่เหนือหัว ข้าพระองค์จะปฏิบัติตามพระเสาวนีย์ เพื่อให้พระประสงค์ของพระเจ้าแม่สำเร็จลุล่วงไป แต่ข้าพระองค์ขอประทานพระกรุณา ขอพระแม่เจ้าโปรดทรงชี้แจงให้ข้าพระองค์ทราบแน่นอนว่า พญาฉัททันต์อยู่ประจำที่ไหน ชอบไปยืนอยู่ที่ไหน ทางที่พญาฉัททันต์จะไปลงน้ำไปทางไหน ช้างอาบน้ำด้วยอาการอย่างไร ข้าพระองค์จะทราบรายละเอียดถึงความเป็นไปของช้างได้อย่างไร พระเจ้าข้า”
พระนางสุภัททาทรงดีพระทัย ที่พรานโสณุดรรับตกลงปฏิบัติตามที่มีพระประสงค์ พระนางทรงระลึกชาติได้ พร้อมทั้งทรงเห็นสถานที่ในชาติที่เกิดเป็นช้างนั้นด้วย ดังนั้น จึงทรงชี้แจงแก่พรานโสณุดรได้ถี่ถ้วน พระนางตรัสว่า “โสณุดรเอ๋ย ในที่ที่พญาฉัททันต์อยู่นั้น มีสระโบกขรณีอยู่ไม่ไกล เป็นสถานที่รื่นรมย์ มีท่าขึ้นลงสะดวกสบาย มีน้ำมากมิได้แห้งตลอดปี มีบัวก้านและบัวสาย ออกดอกสะพรั่งอยู่รอบสระ มีหมู่ภมรบินว่อนอาบเอาเกสรเสาวคนธ์มิได้ว่างเว้น ในสระสระโบกขรณีนี้แหละ พญาฉัททันต์ลงสนานกายเป็นประจำ พญาฉัททันต์อาบน้ำดำเศียรแล้ว ก็จะทัดทรงมาลัยดอกอุบล พญาฉัททันต์มีกายขาวปลอดตลอดร่างราวกะดอกบุณฑริก ร่าเริงบันเทิงใจเดินไปสู่ที่อยู่ของตนให้นางช้างชื่อมหาสุภัททาอันเป็นมเหสีนำหน้าไป โสณุดรเจ้าจงจำให้แม่นยำ เจ้าจงเดินทางไปและกระทำงานของฉันให้สำเร็จเถิด”
พรานโสณุดรฟังพระเสาวนีย์ชี้แจงถี่ถ้วนเช่นนั้น ก็มองเห็นทางที่ตนจะฆ่าพญาฉัททันต์ได้ จึงกราบทูลว่า “ข้าแต่พระแม่เหนือเกล้า ข้าพระองค์จักกระทำให้สำเร็จดังพระแม่เจ้าประสงค์ จักฆ่าพญาฉัททันต์นำเอางามาถวายได้แน่นอน พระเจ้าข้า”
| Create Date : 21 กรกฎาคม 2565 |
| Last Update : 21 กรกฎาคม 2565 13:30:28 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 138 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
