ความรักครั้งสุดท้ายของฉัน
ขอบคุณเพลงเพราะๆ จาก Youtube โดยคุณ TheCheenin
ฉันยืนมองดอกบานชื่นหลากสีสันที่บานสะพรั่งอยู่ในแปลงดอกไม้หน้าบ้านอย่างเหม่อลอย เมื่อคืนฉันฝันถึงเขาอีกแล้ว หลังจากที่ไม่ได้ฝันถึงมานานหลายปี
ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวดำแดง คิ้วเข้มรับกับดวงตาสีน้ำตาล จมูกโด่งพองามกับริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มยียวนกวนประสาทเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน
เขายืนอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกบานชื่นหลากสีสัน ซึ่งดูสวยงามจับตาจับใจ ฉันเดินเข้าไปใกล้ เมื่อไปถึงเขาก็ยื่นมือมาให้ ฉันวางมือลงเขาก็บีบกระชับแน่นขึ้น ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยคำที่ค้างคาในหัวใจมาเสมอ
ขอโทษ
เขาเพียงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะจางหายไป ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าและรอยน้ำตาของฉัน
แต่ในความเป็นจริง ฉันคงไม่มีโอกาสได้เอ่ยคำนั้นอีกแล้ว
ใครๆ ต่างก็รู้ว่าฉันกับเขาเป็นคู่กัดที่เจอกันทีไรก็หาเรื่องทะเลาะกันได้ตลอด เพราะเขามักจะเป็นฝ่ายที่เข้ามากระเซ้าเย้าแหย่ยั่วให้ฉันโมโหได้ทุกครั้งที่เจอกัน
จนในวันหนึ่งหลังประชุมหมู่บ้านเสร็จ ระหว่างที่เดินกลับบ้านกับน้องชายท่ามกลางพระจันทร์เต็มดวงที่ทอแสงสว่างจนเห็นทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวชัดเจนราวกับเป็นเวลากลางวัน
เขาปั่นจักรยานผ่านไปผ่านมาหลายรอบแต่ไม่พูดอะไรสักคำจนฉันหงุดหงิดก่อนที่จะปล่อย การ์ดใบหนึ่งให้หล่นลงใกล้ๆฉัน น้องชายตัวดีไปหยิบมาอ่านแล้วส่งให้ฉันก่อนที่ฉันจะยืนมองการ์ดในมือด้วยความอึ้งและหัวใจที่เต้นกระหน่ำอยู่ในอก
ชอบ
หลังจากนั้นเขาก็ยังคงหาเรื่องแหย่ฉันเหมือนเดิม แต่ที่แปลกไปคือ เขามักจะส่งดอกบานชื่นฝากมาให้เสมอๆมันเป็นดอกไม้ที่ฉันชอบและฉันก็ดีใจทุกครั้งที่ได้รับ ส่งพวงกุญแจและของกระจุกกระจิกมาให้จนเพื่อนๆพากันแซวให้ฉันได้อายและทำตัวไม่ถูกอยู่บ่อยๆ
จนในที่สุดเมื่อโดนแซวบ่อยเข้าความอายและความขี้ขลาดก็ผลักดันให้ฉันปฏิเสธความรู้สึกของเขาไป โดยการคืนของทุกอย่างที่เขาให้มา ต่อมาฉันรู้จากเพื่อนว่าเขาทิ้งของทุกๆอย่างนั้นไปหมดแล้ว
จากนั้นระหว่างเราก็เหลือเพียงความเฉยชา ห่างเหิน เขาทำราวกับฉันไม่มีตัวตน ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน และฉันก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน ฉันเพิ่งจะรู้ว่าการปฏิเสธเขาในครั้งนั้น มันหมายถึงการทำร้ายหัวใจตัวเองไปด้วย
ฉันเจ็บทุกครั้งที่ได้ข่าวว่าเขาไปจีบใคร เจ็บทุกครั้งที่เห็นเขาทำเมิน เจ็บทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา เสียใจที่ไม่อาจจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ทำไมคนที่ต้องเจ็บถึงเป็นฉันเพียงคนเดียว ที่ผ่านมามันไม่ได้มีค่าอะไรกับเขาเลยใช่ไหม
ฉันต้องทนกับความรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้อีกหลายปี จนในวันหนึ่งหลังจากกลับจากเข้าค่าย ระหว่างที่นั่งซักผ้าอยู่ น้องชายก็เดินมาหา แล้วบอกหน้าตาเฉยๆ ว่า
พี่เกดตายแล้วนะ
อะไรนะ ฉันตะโกนถามออกไป ก่อนจะโผล่หัวออกมาจากห้องน้ำแล้วถามย้ำอีกครั้ง
พี่เกดตายแล้ว รถมอเตอร์ไซต์แหกโค้ง เขาเอาศพมาถึงตั้งแต่เมื่อวาน
ฉันได้แต่ยืนอึ้ง ก่อนจะรีบซักผ้าอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบไปที่บ้านเขา เพราะยังไม่เชื่อว่ามันจะเป็นความจริง
โลงศพตั้งโดดเด่นอยู่หน้าบ้าน ผู้คนเริ่มทยอยมาช่วยงาน ฉันเข้าไปไหว้ศพ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างง่ายดาย
วันเผา ฉันขึ้นไปดูศพเป็นครั้งสุดท้าย เขาเหมือนคนนอนหลับ ใบหน้านั้นยังคงคุ้นตาคุ้นใจเช่นเคย ฉันต้องเบือนหน้าหนีเพื่อไม่ให้น้ำตาตกลงโดนศพ ตามความเชื่อที่คนเฒ่าคนแก่บอก เพื่อไม่ให้คนตายจากไปอย่างมีห่วง แต่ฉันคิดว่า ต่อให้ร้องไห้ให้ตายเขาก็คงไม่ห่วงฉันหรอก
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ฉันก็ไม่เคยลืมเขาได้เลย เขายังคงอยู่ในความทรงจำของฉันเสมอมา
ฉันไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่าความรักหรือเปล่า ถ้าใช่ มันก็คงจะเป็นรักครั้งแรก และรักครั้งสุดท้ายในชีวิตของฉัน เพราะที่ผ่านมา ถึงแม้จะมีบางคนที่ทำให้รู้สึกหวั่นไหว แต่สักพักก็หายไปราวไม่เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน จนทุกวันนี้ฉันรู้สึกว่าหัวใจมันด้านชา ไม่เคยมีใครทำให้หัวใจด้านๆดวงนี้หวั่นไหวได้อีกและก็คงจะเป็นเช่นนี้ต่อไป
กลับจากบ้านมาพร้อมพลังกาย พลังใจเต็มเปี่ยม คราวนี้ต่อให้รถไฟสักสิบขบวนก็ไม่กลัว แหะๆ ล้อเล่น ยังกลัวอยู่จ้า อย่ามาจ๊ะเอ๋กันเอีกเลยน้า ตอนนี้กลัวก็แต่ รถไฟขบวนสุดท้าย ฮิ้ว ฮ่าๆๆๆๆ เจอไม่กลัว กลัวไม่เจอ
หลังจากกลับมาจากบ้านวันศุกร์ เลิกงานวันเสาร์ก็รีบแจ้นไปเยี่ยมเพื่อนต่อ ช่วงนี้ชีพจรลงเท้าจนต้องพลิกฝ่าเท้าดูก็เจอใฝอยู่ 1 เม็ด อืม สงสัยจะลงเท้าจริงๆ (มันเกี่ยวอะไรกันฟะ)
หอบน้ำพริกใส่ไข่มดแดงไปฝากแม่ตามบัญชาของคุณเพื่อนที่โทรไปสั่งตั้งแต่อยู่ที่บ้าน อากาศก็ยังคงร้อนนนนนจนแทบจะละลายอยู่เหมือนเดิม
เพื่อนสีหน้าดูสดใสขึ้นมาก เห็นบอกว่าอาทิตย์นี้หมอจะเอา Tractionหรือที่ถ่วงหัวออก และอาทิตย์หน้าจะให้ฝึกนั่งก่อน เพราะนอนมานาน กล้ามเนื้อคงอ่อนแรง วันเสาร์นี้ก็คงจะเตร่ๆ อยู่แถวกรุงเทพฯ เช่นเคย
หมอยังบอกอีกว่าลวดที่ยึดกระดูกเหมือนจะเด้งออกมาหน่อยๆและ plate ที่ยึดไว้ก็ดูเหมือนจะเลื่อนๆ ออกไปจากตำแหน่งเฮ้อ จะให้โล่งอกอย่างเต็มที่หน่อยก็ไม่ได้ยังต้องมาห่วงมากังวลซ้ำแล้วซ้ำอีก เซ็งแทนคนป่วยจริงๆเลยแฮะ แย่จริงๆ
และขอให้หายไวๆนะครับ สำหรับคนป่วย