พฤศจิกายน 2568

 

"มึงชั่วมาทั้งชาติ ทำไมจะฆ่าผู้หญิงอีกสักคนไม่ได้"

 

บรรดานักเลงตัวอันตรายทั่วพระนครในปีนั้น

ไม่มีใครจะโฉดเหี้ยมไปกว่า 'ไอ้หมาไตร' แดนไตร มหานาค

คุณครูรวีช่างแสนจะโชคร้ายที่ต้องตกอยู่ใต้อาณัติของหมาบ้า

ทว่าท่ามกลางปืน มีด ตีน เลือด

เธอกลับมีเขาผู้เดียวคอยปกป้องอารักขา

ดวงตาสุกใสจึงได้มองลึกลงไปและล่วงรู้ว่า

ในทรวงของคนที่ใครต่อใครว่าทรามนักหนา แท้จริงแล้วมีสิ่งใดซ่อนอยู่

 

'สิ่งเดียวในชีวิตนี้ที่ผมทำไม่ผิด

ก็คงจะมีแค่เรื่องคิดรักคุณเท่านั้น'

 

***************************************************************************

 

สปอยล์

 

 

เนื้อเรื่องอยู่ในยุคอันทพาลครองเมือง ยาเสพติด การพนัน โสเภณี นายทุนผิดกฎหมายมีอำนาจมากกว่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ แดนไตร มหานาคหรือไอ้หมาไตร นักเลงคุมบ่อนเป็นมือขวานายห้างทำธุรกิจเถื่อน เขาฉลาด สุขุม และตัวตึงเรื่องชกต่อยแถมหล่ออีกต่างหาก เสียอย่างเดียวคือปากหมาจนโสเภณียังหนี555

 

แดนไตรได้รับมอบหมายให้ไปรับครูรวี พรอำไพ คุณครูสาวบ้านนอกที่สถานีรถไฟ โดยที่คุณครูไม่รู้ว่างานสอนหนังสือที่สมัครไว้จะกลายมาเป็นงานล่ามให้นายห้างขายฝิ่น เมื่องานไม่สำเร็จก็ต้องจัดการกับคนที่รู้เรื่อง ครูรวีเกือบถูกกำจัดโดนทำร้ายสะบักสะบอม ในระหว่างรอทำงานรอบใหม่แดนไตรพาครูรวีมาอยู่ที่กินรีบาร์โดยทุกคนเข้าใจว่าเป็นเมียแดนไตร ครูรวีที่ต้องเอาชีวิตรอดเลยต้องเล่นตามน้ำกลายเป็น 'นังหวีเมียไอ้ไตร' ตั้งแต่นั้น

 

 

สาวๆ ในกินรีบาร์ต่างสนใจนังหวีเพราะแดนไตรซื้อข้าว ซื้อขนมเอาใจใส่ซึ่งปกติแดนไตรเกลือยังเรียกพี่ และนังหวีก็ดูซื่อๆ โง่ๆ สาวๆ จึงเอ็นดูและช่วยเหลืออยู่ด้วยกันดี ระหว่างใช้ชีวิตในบาร์ รวีกับแดนไตรก็ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นจนกลายเป็นความรัก รวีวาดฝันอยากมีครอบครัวที่สงบสุข ตรงข้ามชีวิตนักเลงของแดนไตร แดนไตรจะเลือกทางที่ถูกต้องกับครูรวีหรือเป็นนักเลงต่อไป

 

---------------------------------------------------

 

ได้ยินชื่อเสียงนักเขียนจากเรื่องใจขังเจ้าแต่ยังไม่เคยอ่าน มาอ่านเรื่องนี้เรื่องแรกและอ่านมาซักพักแล้ว อยากเขียนบันทึกแต่เขียนไม่ออก ความรู้สึกหลากหลายอารมณ์บรรยายไม่ถูก แต่ที่แน่ๆ คือ ชอบมากกกกกกกก บรรยากาศในเรื่องเอย เหตุการณ์แต่ละฉากเอย ตัวละคร นข.เขียนออกมาดีไปหมด ทำให้เราอิ่มเอม เศร้า ซึ้ง น้ำตาซึม แค่ประโยค 'สิ่งเดียวในชีวิตนี้ที่ผมทำไม่ผิด ก็คงจะมีแค่เรื่องคิดรักคุณเท่านั้น' ก็ตกอิชั้นได้ทันที เป็นนิยายที่ชอบอันดับต้นๆ เลยค่ะ

 

 

เราชอบช่วงรวีอยู่ในกินรีบาร์มาก มันเต็มไปด้วยมิตรภาพ การแบ่งบัน ถึงจะเป็นโสเภณีแต่มีน้ำใจอยู่กันแบบครอบครัว ไม่อยากให้มิตรภาพนี้จบ...ตอนหวีบอกลาเพื่อนโสเภณีเราน้ำตาซึมไม่อยากให้หวีออกจากซ่องอยากให้อยู่ต่อ  ท้ายเรื่องแดนไตรกับชัชทำเราเกือบร้องไห้อีกแล้ว

 

 

นอกจากบรรยากาศชีวิตแสงสีในกรุงเทพแล้ว พาร์ทชีวิตของครูรวี สาวบ้านนอกยากจนจากราชบุรี ต้องดิ้นรนเรียนให้จบเพื่อเป็นครู และชีวิตรันทดของไอ้หมาไตร...น้ำตาซึมรอบที่ล้าน

 

 

ความอิ่มเอมจากเรื่องนี้ มาจากความเอาใจใส่แบบซึนๆ พูดน้อยกระทำเยอะของแดนไตรแต่พอพูดทีอิชั้นเขินตัวบิด ก็พ่อเล่นพูดเพราะ คะ ครับ ขัดกับงานที่ทำแถมมีมุมกวนประสาท555 ส่วนครูรวีก็เชื่อมั่นว่าคนอย่างแดนไตรเนื้อแท้เป็นคนดีมีค่าให้รัก ให้กำลังใจกันและกันท่ามกลางถูกตามล่า เรื่องนี้เลิฟซีนน้อยมากกกแต่ไม่รู้สึกขาดเลย

 

 

สงสัยอย่างเดียว แดนไตรเป็นนักเลงแท้ๆ แต่ทำไมพูดเพราะ จำมาจากใคร555

 

 

บทสรุปของแต่ละคนได้รับผลจากกระทำ มีอุปสรรคแต่รู้สึกว่าเรื่องมันสวยงามที่ออกมาแบบนี้  ไม่รู้จะติตรงไหน ดี ชอบไปหมด รักเรื่องนี้มากค่ะ