ร้ายพรางรัก : ภัสรสา

รายละเอียด


ตั้งแต่รับรู้ว่ามารดาของเธอต้องเดินออกจากบ้าน ‘เที่ยงในธรรม’ด้วยข้อกล่าวหาร้ายแรงและไร้ความผิด นิจคะนึงจึงสัญญาว่าเมื่อใดที่มีโอกาส เธอจะทวงหาความยุติธรรมนั้นคืน

โบราณว่าสิบปีแก้แค้นก็ยังไม่สาย แต่เธออดทนรอถึงยี่สิบปีเพื่อวันนี้ วันที่จะได้หวนกลับมาพบเพื่อนเก่าอย่าง ‘กรกานต์’อีกครั้งเพื่อเป็นประตูในการก้าวสู่บ้านที่ควรจะเป็นนิวาสสถานของแม่กับเธอ มากกว่าจะเป็นของแม่เขาที่เข้ามายึดครองตำแหน่งภรรยาคนใหม่ของพ่อแทนอย่างรวดเร็ว

แม้จุดประสงค์ในการปรากฏตัวของเธอจะมีเพียงเขาที่รู้จนทำให้ความสัมพันธ์ยาวนานระหว่างทั้งคู่ต้องขาดสะบั้น แต่เมื่อเธอไม่มีวันยอมล้มเลิกความตั้งใจ และเขาเองก็ไม่ยอมให้เธอมาทำร้ายครอบครัวเขาเช่นกันจึงต้องลงสนามพร้อมฟาดฟัน แม้ว่าการแข่งขันนั้นจะเดิมพันชีวิตที่เหลือของคนทั้งคู่ด้วยการแต่งงาน!!

ขอขอบคุณรายละเอียดจากแจ่มใสค่ะ





เพิ่มเติมค่ะ


นิจคะนึงกลับมาเมืองไทยอีกครั้งเพื่อต้องการสืบความจริงที่แม่ตัวเองที่ถูกใส่ร้ายว่าคบชู้ เธอจึงต้องหาทางเข้ามาครอบครัวเที่ยงในธรรม คนที่น่าสงสัยคือสุภานันและสุภาพรรณซึ่งเป็นแม่และป้าของกรกานต์ หรือพี่กานต์ที่นิจคะนึงรู้จักตั้งแต่ยังเด็กและได้ติดต่อผ่านทางจดหมายและอีเมล์เป็นเวลาถึง 20 ปี

เมื่อทราบว่าจะได้เจอนิจคะนึงอีกครั้งกรกานต์ก็ดีใจมาก เพราะประทับใจที่นิงคะนึงเป็นเด็กน่ารัก ซึ่งต่างจากกรแก้ว น้องสาวต่างบิดาของเขาที่เอาแต่ใจร้ายกาจ แต่พอทราบจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอว่าต้องการอะไร ความรู้สึกดีๆ จึงเปลี่ยนเป็นความหวาดระแวง กรกานต์เป็นคนที่รักแม่มากและก็ไม่เชื่อด้วยว่าแม่ที่แสนดีจะทำอย่างนั้น เขาจึงต้องปกป้องและไม่ยอมให้ใครมาทำร้าย ถึงแม้ว่าคนๆ นั้นคือนิจคะนึงผู้หญิงที่รู้สึกดีด้วย และพอไวทินพ่อเลี้ยงของกรกานต์และพ่อแท้ๆ ของนิจคะนึงรู้เธอคือลูก ก็อยากให้เข้ามาอยู่ด้วยกัน กับครอบครัว แต่ก็ยังไม่อยากเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของนิจคะนึงให้ใครรู้ เพราะแน่ใจว่าจะมีเรื่องยุ่งยากตามมา กรกานต์ในฐานะลูกเลี้ยงจึงเสนอตัวแต่งงานกับนิจคะนึงเพื่อเธอให้มาอยู่ใกล้ๆ จะได้คอยจับตาดูได้ง่าย และนิจคะนึงก็ตอบรับเพื่อให้ได้เข้ามาอยู่ในบ้านและสืบความจริงว่าใครเป็นคนใส่ร้ายแม่ของเธอ


ความรู้สึกหลังอ่าน


เรื่องนี้เป็นแนวดราม่าโศกาอย่างที่คนเขียนบอกไว้ท้ายเล่มเลยค่ะ อ่านไปก็ลุ้นปนเครียดไปว่าอะไรจะดราม่าขนาดนั้น แต่ก็ชอบนะคะ เขียนฉากปะทะคารม ต่อปากต่อคำสนุกดีค่ะ และไม่ค่อยเห็นนางเอกที่เป็นฝ่ายรุกกล้าได้กล้าเสียจนพระเอกเหวอไปหลายทีอย่างนี้เท่าไหร่ อืม...แต่พอพระเอกตั้งหลักได้ก็สวนกลับทันควันเหมือนกันนะ ทั้งคู่แรงมาก็แรงกลับไม่มีใครยอมใครสนุกใช้ได้ทีเดียว แถมยังมีฉากน่ารักๆ แทรกอยู่บ้าง ถึงจะน้อยแต่พออ่านแล้วก็รู้เลยว่านี่แหละความเฮฮาแบบภัสรสา


ฉากสะเทือนอารมณ์ก็ทำได้น่าสงสาร ตอนแรกนึกว่าจะได้อ่านชีวิตรันทดของนางเอกที่พอทราบว่าแม่ถูกใส่ร้าย ก็อดทนเก็บความแค้นมาตามหาความจริง แต่กลับกลายเป็นว่าอ่านไปอ่านมาคนที่น่าสงสารที่สุดคือพระเอกซะงั้น คือแทบจะไม่เห็นความสุขในชีวิตเขาเลย มีเรื่องให้เจ็บปวดตลอด ทั้งที่ครอบครัวพ่อเลี้ยงก็เอ็นดูยิ่งกว่าหลานในไส้ แต่กลับเป็นน้องและป้าแท้ๆ ของเขาที่คอยกดหัวตอกย้ำตลอดว่าเขาไม่ใช่คนในครอบครัว แล้วยังมาเจอเรื่องที่นางเอกเข้ามาเพื่อสืบความจริง ทำให้เขาหวาดระแวงและเสียดายความสัมพันธ์ ควานรู้สึกดีๆ ที่เคยมียาวนาน ยังไม่พอ ยังมาสูญเสียคนที่รักจากไปทีละคนๆ อีก(เป็นเจ้าภาพงานไม่รู้กี่คนแล้วเนี่ย) กว่าจะมีความสุขก็บอบช้ำมากมายค่ะ


แต่อันนี้ดีอย่าง คือตอนแรกเข้าใจว่านางเอกต้องการกลับมาแก้แค้นทำลายล้างครอบครัวของพ่อ แต่ที่จริงแล้วนางเอกแค่อยากทราบว่าใครคือคนที่วางแผนใส่ร้ายแม่ก็เท่านั่นเอง และสุดท้ายก็ยอมปลดความแค้นเพื่อจะได้มีความสุขในอนาคต ต่างจากเรื่องอื่นที่แค้นแบบไม่ลืมหูลืมตา มารู้สึกอีกทีก็เสียคนที่รักไปแล้ว


ส่วนตัวร้ายไม่ได้หักมุมมากจากที่คิด(เย้ๆ) แต่ก็เพิ่มคนที่คิดไม่ถึงมาอีกคน(แป่ว!) แต่ที่สะดุดใจคือรวบรัดตอนท้ายและจุดจบของคนร้ายมากค่ะ เหมือนทำให้ให้ลุ้นตั้งแต่ต้น แต่พอมาท้ายเรื่องก็หักเอากับคนร้ายซะงั้น โหดไปหน่อย อยากให้จบก็จบ คนร้ายไม่มีโอกาสได้แก้ตัวเลย


แต่ก็สรุปว่าอ่านสนุกใช้ได้เลยค่ะ ถึงคนเขียนจะบอกว่าไม่เชี่ยวชาญ แต่เราว่าทำได้ดีทีเดียว ให้ผ่านค่ะ^^

Create Date : 15 กันยายน 2555 Last Update : 15 กันยายน 2555 23:19:55 น. Counter : 3192 Pageviews.		8 comments
Share Tweet