ระบำสายลม : ซอมพอ

ปกหลัง


ท่ามกลางแสงไฟที่สาดไล่ความมืดแห่งรัตติกาล
ร่างงามนั้นอยู่ในชุดกางเกงยีนส์กระชับรูป เสื้อยืดขาวกระจ่าง
หากแววตาของชายหนุ่มถ่ายทอดเป็นคำพูดได้ คงแผ่วเบายิ่งนัก
"นาน...นานเหลือเกินแล้วที่ไม่ได้เจอกัน"
สายตาจับนิ่งอยู่ที่ดวงหน้าที่เจนใจ ไม่ว่าวันเวลาจะผันผ่าวยาวนานเท่าใด
สิ่งแรกที่ชายหนุ่มทำคือ กอดร่างที่แสนรักไว้แน่นและนิ่งนาน
ไม่มีคำพูดใดจากคนทั้งคู่ นอกจากหัวใจที่ร่ายทำนองเดียวกัน
และเจ้าของอ้อมกอดพบว่า กำลังร้องไห้โดยไม่รู้ตัว
เป็นความรักท่วมท้นเท่าที่คนคนหนึ่งจะรู้สึกได้
และเป็นความปวดร้าวแทบขาดใจเท่าที่หัวใจดวงหนึ่งจะพึงรับไหว
"คิดถึงเหลือเกิน" เขากระซิบ
ไม่มีคำตอบจากเธอ นอกจากวงแขนที่โอบกอดตอบนั้นรัดแน่นยิ่งขึ้น
และหยาดน้ำต้องแสงไฟในดวงตาคู่นั้นที่เอ่อล้นไม่แพ้กัน
เสียงเพลง "พรุ่งนี้" ลอยล่องเริงระบำมาตามสายลม...
"จะตัดใจ ยังถามใจ หากขาดเธอไป...ร้าวราน มันเจ็บ มันทรมาน...อย่างนี้ รอคอยดั่งเป็นสายลม ร้าว ล้า...อยากพักลงตรงที่เธอ
พรุ่งนี้หากเราได้เจอ เธอเอย...จะขอเป็นเพียงลมหายใจ...ของเธอ"



เรื่องย่อ (แบบงงๆ)


กีต้าร์-นางเอกของเรื่องเป็นนักร้องชื่อดังทั้งๆ ที่เข้าวงการได้ไม่นาน แต่มีชื่อเสียง คนชื่นชอบมาก แต่ก็มีคนหนึ่งที่เมื่อเห็นกีต้าร์ในทีวีที่ไรเป็นต้องจิกกัด เคืองแค้นทุกครั้งก็คือหมอคิมพระเอกของเรื่อง ครอบครัวของกีต้าร์เคยมาเช่าบ้านของย่าพระเอก และด้วยความที่พ่อของกีต้าร์เป็นศิลปิน รักอิสระ รักการผจญภัยไม่ค่อยอยู่กับที่ ย่าพระเอกจึงเลี้ยงดูกีต้าร์อย่างดีเหมือนลูกหลานคนหนึ่งแทน ทั้งสองเติบโตมาด้วยกันเป็นความผูกพันตั้งแต่ยังเด็ก และความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน

จนมาวันหนึ่งมีเหตุให้กีต้าร์เดินทางจากครอบครัวนี้ไป จากที่คิดว่าไปไม่นานจนสุดท้ายกลายเป็นเกือบ 10 ปีโดยที่พระเอกไม่ทราบข้อมูลอะไร ทำให้พระเอกรอคอยจนในที่สุดเป็นความเจ็บแค้น (แต่ก็ยังรักและรออยู่) และเมื่อได้พบกันด้วยความบังเอิญอีกครั้ง ก็เกิดเป็นเรื่องราวพ่อแง่แม่งอน (พระเอกเป็นฝ่ายงอน) เอาใจช่วยนางเอกว่าจะลงเอยกันหรือไม่ และยังมีปัญหาหนักใจอีกอย่างหนึ่งคือ ความรู้สึกหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่พระเอกได้สานสัมพันธ์ไว้ เรื่องราวจะยุ่งเหยิงแค่ไหนลองติดตามค่ะ





ความรู้สึกหลังอ่าน (แบบหมดเปลือก)


ชอบพล๊อตง่ายๆ แนวพระเอก-นางเอกผูกพันกันตั้งแต่เด็ก แต่มีเหตุให้พลัดพราก และเกิดความเข้าใจผิดเป็นทุนเดิม เริ่มเรื่องจนถึงช่วงแรกๆ จึงชอบเป็นพิเศษ เพราะคาดหวังว่าเมื่อตอนเจอกันจะต้องมีโกรธ งอน ดื้อดึง ตามสไตล์ของคนที่รอมาเป็นสิบปี ต้องมีอารมณ์แค้นเล็กๆ กันบ้าง อีกฝ่ายงอนอีกฝ่ายก็ต้องง้อ ชอบช่วงแรกน่ารักดีค่ะ เชียร์และก็สงสารนางเอกที่ต้องเจอคำพูดแรงๆ จากพระเอก ถ้าเป็นคนไม่มองโลกแง่ดีอย่างกีต้าร์คงรำคาญ ถอดใจไปนานละ อ่านจบช่วงแรกแล้วพักยังไม่อ่านเรื่องต่อ ยังรู้สึกอบอุ่น ละมุนตามที่หวังไว้ หยิบๆ จับๆ อยู่นาน บ่นเสียดายที่เจอช้าไป หาแนวนี้อ่านมานานละ


ต่อ...ต่อ...ต่อ...เมื่ออ่านแนวนี้ สิ่งที่คาดหวังต่อไปก็คือทั้งพระเอกและนางเอกจะต้องรอกันและกันอย่างมั่นคง จะต้องรักและรออีกฝ่ายคนเดียว ช่วงแรกก็ยังเชื่ออย่างนั้นถึงแม้จะมีตัวละครอีกตัวเข้ามาและรู้ว่าชอบพระเอกอยู่ แต่อ่านไปเรื่อยๆ ไม่ใช่แล้วซิ ส่วนตัวคิดว่าพระเอกก็ปันใจไปทางนั้นด้วย ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม เช่น แค้นนางเอก หรือเพราะเผลอใจเพราะฝ่ายนั้นเป็นหญิงสาวเพอร์เฟค ถึงจะไม่ได้รักขนาดนางเอก แต่เมื่อนางเอกหายไปหลายปีขนาดนั้น คบไว้ก็ไม่เสียหายอะไร ก็ไม่ใช่พระเอกอย่างที่คิดไว้ละ ถึงฝ่ายหญิงจะชอบพระเอกและเริ่มสานสัมพันธ์ก่อน แต่ถ้าไม่ยุ่งด้วยคงไม่มีเรื่องทำให้เสียใจ จนเป็นเรื่องราวกลางถึงปลายเล่ม


ส่วนตัวรู้สึกเองว่าในนิยายพยามยามทำให้พระเอกเป็นสุภาพบุรุษที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ซึ่งในนิยายจะบอกแล้วว่าพระเอกจะไม่มีวันบอกเลิกทำให้ฝ่ายนั้นเสียใจเพราะฝ่ายหญิงไม่ได้ผิดอะไร แต่มันก็ไม่ใช่อ่ะ เพราะทุกตัวละครรู้อยู่แล้วว่าความรู้สึกของแต่ละคนเป็นอย่างไร ก็ยังดึงดันที่จะทำ ทั้งฝ่ายหญิงไม่ยอมบอกเลิกเพราะทั้งชอบจริงๆ และอยากเอาชนะนางเอก ทั้งพระเอกที่ไม่เลิกเพราะรู้สึกผิด แต่ก็ไม่ได้รักคนนี้ รักนางเอก มันเลยทำให้เราแอบเสียดายและไม่เชื่อมั่นในพระเอกพอสมควร และถ้าเราเป็นนางเอก รู้ว่าพระเอกมีอีกคนตั้งแต่แรก คงรู้สึกในมุมเล็กๆ ว่าคนนี้รักเราจริงสมกับที่เรารัก เราคอยหรือเปล่า


คิดเอาเอง (อีกแล้วว่า) ถ้าพระเอกจะชอบอีกฝ่ายก็ไม่ได้ผิดอะไร ถ้าชอบคนนั้นเลือกคนนั้นไปเลย แต่ที่รู้สึกแปลกๆ คือคบกับคนนั้นแล้วพอนางเอกกลับมาก็เกิดเปลี่ยนใจ อ้อ...จริงๆ แล้วอาจจะไม่ใช่เปลี่ยนใจเพราะรักนางเอกตลอดเวลา ถ้างั้นก็มีคำถามตามมาอยู่ดีว่า แล้วที่คบกับฝ่ายนั้นเพราะอะไรล่ะ


สรุป...เรายังไม่เชื่อในความเป็นพระเอ๊ก...พระเอกคนนี้เท่าไหร่ค่ะ


เรารู้ว่าชีวิตจริงมีแบบนี้แหละ แต่ก็นะ...ในนิยายก็อยากอ่านแบบแฮปปี้สุดๆ ไปเลยน่ะค่ะ


สำหรับตัวละครอื่นๆ ชอบค่ะ ไม่ได้ติดใจอะไร เขียนออกมาดีอ่านก็รู้สึกดี เช่นพ่อนางเอก ที่มีวิถีชีวิตอีกแบบหนึ่งซึ่งต่างจากเรา ชอบวิธีคิดและการสอนลูกที่แม้จะขาดหลายๆ อย่าง แต่ชีวิตไม่ได้น่าเศร้าเลย


อีกตัวละครคือผู้จัดการส่วนตัวนางเอก เด่นไม่แพ้กันและเรื่องน่าสนใจจนคิดว่าน่าจะมีเรื่องของเขาออกมาอีกเล่ม


สรุป...ไม่ใช่นิยายไม่ดี แต่เป็นความรู้สึกของเราที่เคยเจอเรื่องแนวนี้กับตัวล้วนๆ เลยคิดเห็นตามนี้(อ่านแล้วอินเรื่องของตัวเอง) ถ้าเพื่อนๆ มีโอกาสได้อ่านอาจไม่คิดแบบเราก็ได้ค่ะ

Create Date : 01 พฤศจิกายน 2557 Last Update : 1 พฤศจิกายน 2557 23:55:29 น. Counter : 1711 Pageviews.		7 comments
Share Tweet