Bloggang.com : กระติ๊บริมทาง : วันเวลาที่ผ่านมา...ของเรา

วันเวลาที่ผ่านมา...ของเรา

พยายามคิดว่าตัวเองกับคุณแฟนนี้เริ่มรู้จักกันเมื่อไหร่กันแน่น๊า นานแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะนานมากมาย แต่ก็จำไม่ได้แฮะๆๆ แต่ที่แน่ๆ คุณแฟนทอดสะพานมาก่อนแน่นอน

เคยถามคุณแฟนเหมือนกัน ว่าทำไมเราสองคนไม่มีอะไรที่มันน่าจดจำเอาซะเลย ที่ผ่านมามีแต่เรื่องแย่ๆ ที่ทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจซะมากกว่า แต่ก็นานมาแล้ว แต่ของแต่..มันก็ไม่เคยลืมหายไป จนทำให้ฝังใจ ว่า "เธอไม่ได้รักฉัน" แต่ก็อยู่กันมาได้หลายปี จะเข้าปีที่ 5 แล้วเชียว...

ผ่านมาเกือบ 5 ปีเราไม่เคยรู้สึกได้ถึงความรักจริงๆ ไม่เคยมีวันสำคัญ ไม่เคยมีวันพิเศษ ไม่เคยมีเซอร์ไพรส์ ไม่เคยมีโรแมนติก แต่ที่มีทุกปีคือวันเกิดที่มีคนซักคนจำได้ตลอด 4 ปีที่ล่วงผ่าน และพยายามหาเค้กวันเกิดมาให้เป่า ทั้งที่เราเป็นคนไม่ชอบกินเค้ก

เวลาที่ต้องคิดต้องทำอะไร ก็คิดก็ทำคนเดียว ร้องไห้เสียใจ ก็ร้องไห้และเสียใจอยู่คนเดียว เจ็บป่วยก็หายากินเอง เสื้อผ้าซักเอง ไปไหนมาไหน ดูแลตัวเอง

ไม่รู้ว่าบางอย่างมันได้เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกได้ว่ามันเปลี่ยนแปลงไป เจ็บป่วยก็มีคนหายาให้กิน พาไปหาหมอ รู้สึกว่าเหมือนเป็นห่วงเรา บางคืนที่นอนไม่ได้ ทรมาณกับการตื่นมาตอนดึกๆ นั่งซึมเศร้าอยู่คนเดียว แต่สักพักก็มีคนตื่นมานั่งคอยดูแล รู้สึกดีอยู่เหมือนกัน รู้สึกเหมือนว่ามีคนห่วงใย บางวันไปไหนมาไหนกลับบ้านดึก ก็มีคนโทรถาม...ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ชอบโทรหาเรา ถึงจะดูแปลกๆ แต่มันก็รู้สึกดี

ปีนี้ก็มีเซอร์ไพรส์ ที่เราอุตส่าห์บอกแล้วบอกอีกว่า ไม่ต้องหาเค้กมาให้เป่านะ ไม่เอาอะไรไม่ต้องหามาให้ สุดท้ายลางาน 2 ชั่วโมง เพื่อไปหาซื้อเค้กและของขวัญมาให้

นี่คือของขวัญชิ้นแรกตั้งแต่คบกันมา เหอะๆ อดถ่ายรูปไม่ได้

แอบคิดว่าคุณแฟนเริ่มมีใจ 555 (พูดแปลกๆ เนอะ) เดี๋ยวนี้นอกจากที่ว่ามาแล้วก็เรื่องที่ทำตัวติดเราเป็นปาท่องโก๋ ไปไหนก็อยากไปด้วย ไม่ให้ไปก็ทำหน้าไม่พอใจอีกต่างหาก

(เมื่อก่อนไม่เคยเห็นอยากตามก้นเรา เราออกนอกบ้านไม่เคยจะสนใจอยากตามไปไหนๆ)

อาทิตย์ก่อน ขณะนอนกะลังจะหลับ อยู่ดีๆ คุณแฟนที่เคารพก็พูดขึ้นว่า "ปีใหม่ไปบ้านพี่กับพี่น๊อะ พี่ไม่ได้กลับมานานแล้วเหมือนกันนะเนี่ย" อยู่ดีๆ ชวนไปบ้านพ่อแม่เค้า แหะๆ มันก็เหมือนไม่แปลกนะ แต่คุณแฟนไม่ได้กลับมาเกือบ 5 ปีแล้วเช่นกัน ทั้งๆ ก็อยู่ไม่ไกลนะ ใน กทม นั่งรถประมาณ ชั่วโมงก็ถึง แต่ด้วยความที่ ความสัมพันธ์มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ระหว่างตัวเรากับครอบครัวของคุณแฟน เราเองถึงไม่ค่อยอยากไป แต่ก็ไม่เคยห้ามเค้าไม่ให้ไป บอกให้ไปเสมอ แต่เค้าก็ไม่ยอมไปเสียที

แต่ความรู้สึกคือเราไม่อยากไป มันรู้สึกอึดอัด ทั้งครอบครัวเค้าและเราเองก็ไม่แฮปปี้ตรงนั้น ซึ่งคุณแฟนก็รู้สาเหตุดี ส่วนตัวเรา เราไม่ได้อะไรมากมาย เพราะถ้าไม่แฮปปี้ก็ควรจะอยู่ใครอยู่มันมากกว่า เข้าใจความรู้สึกคนกลางเหมือนกัน แต่ทำไงได้ คนมันไม่ถูกชะตากัน เราเองเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย มาก้าวก่าย มาร้องขอสิ่งนู้นสิ่งนี้ หรือมาเอาเปรียบเราหรือพ่อแม่เรา ทำให้ความอดทนสุดท้ายมันหมดไปในที่สุดนั่นเอง

แต่เข้าใจว่าคนกลางก็คงพยายามจะให้ทั้งสองฝ่ายเข้ากันได้ แต่สำหรับเราเพราะเหตุการณ์ครั้งหนึ่งมันเกิดขึ้นกับพ่อแม่เรา จึงรับไม่ได้และไม่ขอยอม เพราะถ้าทำกับเราทุกอย่าง เรายังคงพอทนและยอมๆ ไปได้บ้าง แต่ครั้งนั้นมันยอมกันไม่ได้จริงๆ พ่อแม่ใคร ใครก็รักและเทิดทูนเนอะ ไม่ให้เกียรติกันก็คงไม่ต้องมาพูดกันอีก สุดแล้วแต่ใจ และกับคุณแฟนเราก็เคลียร์แต่วันนู้นให้เข้าใจแล้วว่า ถ้ายอมรับเราไม่ได้ในสิ่งที่เป็น ณ ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นก็ให้แยกทางกันไป แต่เค้าเลือกที่จะอยู่กับเราต่อไป มันจึงต้องเป็นอย่างทุกวันนี้ เหอะๆๆๆๆ ชีวิต

ในขณะเดียวกันพ่อแม่และพี่ชายเรา เค้าก็ไม่เคยเข้ามาก้าวก่ายชีวิตเรา หรือครอบครัวแห่งนี้ เคารพและให้เกียรติการตัดสินใจกันเอง ขอบพระคุณครอบครัวที่มีพ่อแม่และพี่ชายที่เข้าใจและให้โอกาสเสมอมา

หวังว่าสิ่งที่เห็นที่คุณแฟนเป็นปัจจุบันจะออกมาจากใจจริงๆ เพราะมันก็มีบางช่วงเวลาที่ทำให้เรารู้สึกหวาดระแวง ในการกระทำบางครั้ง คนเคยเจ็บมันย่อมกลัว และคิดมากเป็นธรรมดา จะให้ทำไงเมื่อใจมันได้รับความกระทบกระเทือนมาเยอะเหลือเกินนี่นะ ที่ทนอยู่ก็หวังว่าคนเราจะกลับตัวกลับใจได้บ้าง

จากที่เราเองก็พยายามคิดว่า เรากับคุณแฟน จริงๆ แล้วตอนไหนนะที่คิดว่าเราจะคบกัน แต่ก็คิดไม่ออก จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ เหอะๆๆ เมื่อคืนขณะสะดุ้งตื่นมาตอนตี 3 หลังจากเข้านอนตอนเที่ยงคืน (สะดุ้งตื่นมาดึกๆ อีกแล้ว) ก็นอนต่อไม่หลับ นั่งๆ นอนๆ เพราะพอล้มตัวนอนมันก็ จุก แน่น หายใจไม่สะดวก ก็ลุกมานั่งๆ ยืนๆ ให้ดีขึ้น จนบังเอิญเหลือบเห็นสมุดเล่มเดิมๆ ที่เราชอบขีดๆ เขียนๆ อะไรๆ ไว้ ก็นึกขึ้นได้ว่า ครั้งหนึ่งเคยมีคนโทรหาเรา โดยที่คุยกันเป็นเรื่องเป็นราว แต่วันนั้นเราไม่รู้ว่าเราคุยกับใคร จนวางสายไปก็ไม่รู้ว่าคุยกับใคร และบังเอิญว่า วันนั้นได้เขียนลงในสมุดเรื่องนี้ด้วย

และต่อมาอีกหลายครั้ง จึงได้รู้ว่าคนที่โทรมา คือผู้ชายคนนี้ คุณแฟนในปัจจุบันนี่เอง แต่ตอนนั้นคือผู้ชายไม่เคยอยู่ในความคิด เป็นคนที่ไม่ชอบผู้ชาย (ไม่ได้เป็นทอมจ้า) เพราะบรรดาเพื่อนฝูงมีแต่ผู้ชาย เหอะๆๆ คงเป็นความเคยชิน แต่คุณคนนี้ตอนนั้นก็โทรมาคุยกับเราแทบทุกวันตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา มาทราบภายหลังว่าเอาเบอร์โทรเรามาจากเพื่อนคนหนึ่ง ที่รู้จักกัน ซึ่งก็คบกันมาเป็นปีๆ ละถึงได้รู้ (ความรู้สึกช้าเนอะ)

ยิ่งพอได้เห็นหน้า ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่สเป็ค เหอะๆๆ ไม่ชอบผู้ชายที่ดูหน้าตาตี๋ๆ ดูเจ้าสำอางยังไงไม่รู้ ตัวเราเองชอบผุ้ชายแมนๆ ผิวคล้ำ ด้านๆ หน่อยก็ดี เพราะรู้สึกว่าจะเป็นคนอดทน ขยันขันแข็ง แต่ตาคนนี้ตอนนั้นไม่ใช่เลย ดูหน่อมแน้มมั่กๆ ขาวๆ ตี๋ๆ คุยกันไปกันมา ตกลงเป็นแฟนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้สิเหอะๆ มารู้ตัวอีกทีกลายเป็นคนไม่โสดไม่ซะแล้ว แต่หลังจากนั้นก็ได้ประสบพบเจออะไรเลวร้ายๆ หลายๆ อย่าง ขอข้ามๆ ไปละกัน

แต่ที่อยู่มาได้ทุกวันนี้ เพราะคุณแฟนขอโอกาส แล้วเราก็ไม่รู้ว่าโง่หรือเปล่า ที่ให้โอกาส ในสิ่งที่คงไม่มีใครเค้าให้กันได้ แต่อย่างน้อยก็อาจจะพอคุ้มค่ากับโอกาสที่ให้ไป เพราะเราก็ยังอยู่ด้วยกันมาถึงทุกวันนี้ ถึงจะผ่านอะไรร้ายๆ มาแยะ แต่ทุกวันนี้เค้าก็ทำตัวดีขึ้นมาก แต่เราก็ไม่เคยวางใจหรอก 5555

เพราะไม่อยากจะเหมือนคนโง่ๆ อีก ระวังภัยทุกฝีก้าว อยู่อย่างมีสติ

ผ่านมาเกือบ 5 ปี ได้รู้ว่าโอกาสที่ให้ไปไม่เสียเปล่า ไม่มากก็น้อย ก็ยังจะต้องดูกันต่อไปอย่างระแวดระวังภัยเหมือนเดิม และได้รู้ว่าอย่างน้อยเราก็มี คอนเนคชั่นกันอยู่นะ วันนี้ได้รู้ว่า วันที่เราเริ่มมีคอนเนคชั่นกัน คือ 14 มกราคม คือวันที่เราต่างได้ยินเสียงกันและกันวันแรก

อยากขอร้องให้เป็นอย่างนี้เรื่อยไป อย่าได้มีความเปลี่ยนแปลงเลยได้ไหม เพราะเราเหนื่อยเหลือเกิน

Create Date : 22 ตุลาคม 2553

Last Update : 22 ตุลาคม 2553 14:00:55 น.

2 comments

Counter : 561 Pageviews.

อ่านแล้วยิ้มตามจ๊ะ ยินดีด้วยกับการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นๆๆเรื่อยๆ อยากให้คุณเพื่อนระแวดระวังภัยให้น้อยลง จะยิ่งทำให้มีความสุขเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยน๊าจะบอกให้

สวัสดีค่ะกระติ๊บ

ไปเที่ยวไหนรึเปล่าจ๊ะ

สุขสันต์วันหยุดยาวนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 23 ตุลาคม 2553 เวลา:2:15:42 น.

ราตรีสวัสดิ์นะคะกระติ๊บ

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:1:22:55 น.