ไม่ได้แก่ แค่หลงๆ ลืมๆ
วันนี้ ตื่นมาก็บ่ายสามโมงครึ่ง เพราะเมื่อคืนนอนไม่ได้น่านแหละ เบื่อตัวเองพอสมควร นั่งทำงานจนเช้า จนสายถึงนอน ก็แปลกดีนอนตอนกลางวันถึงจะไม่ได้โล่งมากมาย แต่มันก็ทำให้นอนได้ยาว และรู้สึกว่าการหายใจมันไม่ติดขัด และไม่มีตื่นมาสำลักเลย แต่ตื่นมามันก็จะรู้สึกเหนื่อยๆ ในหน้าอก อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน เหมือนกับว่าไปทำงานหนักๆ มา จะรู้สึกในทรวงอกมันล้าๆ ประมาณนั้น
ตื่นมาก็เดิมๆ อาบน้ำหาข้าวกิน ขณะเดินไปหาข้าวกินก็นึกขึ้นได้ว่า ห่างๆ เพื่อนคนนึงมาได้ซักพักไม่ค่อยได้คุยกัน ก็เลยโืทรไปหา คุยไปคุยมา รู้สึกละอายใจอย่างแรง พอดีมีงานที่ค้างคากับเพื่อนคนนี้อยู่ แล้วเรา "ลืมสนิท" ว่าต้องส่งงานให้เพื่อนวันที่ 20 ที่ผ่านมา สมองนะสมอง อยากเอาหัวโขกกับโต๊ะทำงานซัก 10 - 20 รอบ คือความรู้สึิกคือมันรู้นะว่ามีงานกับเพื่อนคนนี้ที่ค้างอยู่ แต่มันลืมไปว่านัดว่าวันที่ 20 จะส่งไป เลยมา 6-7 วันได้แล้วเนี่ย เครียดเลย แล้วเพื่อนก็บอกว่าโทรมาหาเราแล้วเราไม่ได้รับ แล้วก็ไม่เห็นเราโทรกลับ ซึ่งปกติ เราจะโทรกลับทุกคนที่มีรายชื่อขึ้นมีสคอ แต่ถ้าเป็นเบอร์โทรเฉยๆ จะไม่โทรกลับเพราะไม่รู้ว่าใคร เราก็ว่าเราไม่เห็นเบอร์โทรนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครโทรมา วันๆ รับโทรศัพท์ไม่กี่สาย
แต่ก็นะความผิดเราอ่ะ ไม่รู้จักจดไว้ ลืมประจำเลย อะไรที่ทำปุ๊บปั๊บจะไม่ค่อยมีปัญหา แต่อันไหนที่เป็นงานยาวๆ เวลานานๆ เราจะลืมเรื่อย ต่อไปนี้คงต้องจดไว้ทุกอันแล้ว แปะไว้ที่โต๊ะทำงานจะได้ไม่ลืม สังเกตตัวเองเดี๋ยวนี้ลืมง่ายจริงๆ บางวันลืมว่ากินข้าวไปหรือยัง กินยาไปหรือยัง นอนไปหรือยัง
รู้สึกผิดกับคุณเพื่อนอย่างแรง จะถ่ายโทษอย่างไรดีหว่า... ที่แน่ๆ ต้องปั่นงานของเพื่อนให้เสร็จก่อนแระ ไม่งั้นอีกหน่อยเพื่อนคงไม่อยากคุยกับเราแล้ว มันจะไม่เหมือนคนขี้ลืม แต่จะเหมือน คนขี้ปด ละอายใจกับตัวเองจริงๆ ฮ่ะ
Create Date : 27 ตุลาคม 2553 |
|
5 comments |
Last Update : 27 ตุลาคม 2553 18:12:58 น. |
Counter : 494 Pageviews. |
|
|
|