Bloggang.com : กระติ๊บริมทาง : วันเกือบหยุด ^^

วันเกือบหยุด ^^

ช่วงนี้อากาศเริ่มกลับมาร้อนอีกแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิอากาศบ้านเรา เปลี่ยนไวมากเชียว วันนี้คงเป็นวันหยุดของใครหลายๆ คน แต่เราก็ไม่เชิงว่าเป็นวันหยุด เพราะมันแยกแยะไม่ออกซะแระทุกวันนี้ ยัวไงก็ต้องทำงานล่ะนะ วันหยุดก็ต้องทำ วันป่วยก็ต้องทำ วันไหนๆ ก็ต้องทำ บางครั้งนายจ้างไม่ได้มองว่า วันหยุดนั้นสำคัญไฉน หรือวันที่เราป่วยนั้นสำคัญอย่างไร สิ่งที่ต้องการก็คือผลผลิตตามเป้าหมาย ตามวันเวลาที่กำหนด หรือก่อนหน้าได้ยิ่งดี โดยส่วนตัวคุณบอสก็ค่อนข้างจะเป็นคนที่น่าคบมากๆ คนหนึ่ง แต่เรื่องงานแล้วหลังๆ มานี้รู้สึกกดดันจริงๆ เพราะทำงานวันหยุดไม่ค่อยเป็นวันหยุด วันป่วยไม่ค่อยเป็นวันป่วย เหนื่อย...ใจ

เคยอ่านๆ เจอกระดานข่าวในพันทิพหลายๆ ครั้งเจอหัวข้อเกี่ยวกับว่า คิดว่าเรานั้นทำงานคุมค่าเงินที่ได้มาหรือเปล่า? สำหรับคำตอบของตัวเราคงคิดแล้วคิดอีก ไม่อยากพูดตัดกำลังใจตัวเอง แต่มันก็โกหกตัวเองไม่ได้ สุดท้ายก็อดตอบตัวเองในใจว่า ณ วันนี้มันไม่ค่อยคุ้มค่าเท่าไหร่ แต่ไม่เป็นไรทนอีกนิดนึง เพราะได้คุยกับคุณบอสไปแล้ว ถึงความต้องการเปลี่ยนแปลง แต่ก็ต้องให้เวลาคุณบอสเค้านิดนึง เ้ค้าขอให้เป็นอย่างนี้อีกสักระยะ

การพูดออกไปตรงๆ อาจทำให้คนฟังรู้สึกไม่ค่อยดี แต่มันคือความต้องการของเราก็ต้องพูดมันออกไปอ่ะนะ ไม่งั้นก็ต้องทนอยู่กับมันไปอีกนาน ก่อนจะตบะแตก

วันเสาร์ที่ผ่านมาก็ได้ไปงาน จ๊อบแฟร์ของเนชั่น บริษัทใหญ่ๆ แยะเลย แต่ก็คิดว่าคงจะได้งานยากแน่ๆ เพราะคนสมัครคงเยอะ ถึงแม้บริษัทต่างๆ แยะแต่ไม่แยะเท่าคนสมัคร แถมตำแหน่งที่เราสมัครก็ไม่ค่อยจะมีเลย

หรือมีก็เกรดเฉลี่ยไม่ถึง

อนาถตัวเอง หน่อยๆ แอบคิดสงสัยว่าทำไมเพื่อนบางคนมันหางานง่ายจังว้า... แถมมีเงินเดือนเสนอให้เยอะเลย แต่เราไปที่ไหนโดนต่อที่นั่น

เอาเข้าไป เห็นหน้าอย่างนี้คิดว่ามีมรดกจากเจ้าคุณพ่อให้รับทานหรือไง

แหะๆๆ ได้แต่แพล่มไปกับตัวเอง

แต่งานนี้ที่แน่ๆ รู้สึกดีนะเวลาเราเดินผ่านแต่ละบู๊ทเหมือนเดินซื้อของเลย เพราะรู้สึกว่าเจ้าหน้าที่แต่ละบู๊ทพูดจาเชิญชวนผู้ไปสมัครงานได้น่าฟังมาก น่ารักดีอ่ะ

สรุปเดินวนไปวนมาจนเมื่อยขาเ้ลย กลับมาถึงบ้านกินข้าวแล้วหลับไปยาวเลย วันนั้นคุณแฟนหยุดงานพอดี (วันเสาร์ ที่ 23) วันนี้เลยไม่ใช่วันหยุดคุณแฟน (เสียดายจัง อยู่คนเดียวมันเหงาน๊อะ) วันนี้คุณแฟนไปทำงานแต่เช้า พร้อมกับเสื้อ save world

ตื่นมาเห็นตกใจ จะไป เซฟเวิร์ล ที่ไหนเนี่ยพ่อคุณ นึกไปนึกมาก็ อ๋อ วันนี้มันเป็นวันเกือบหยุดนี่นาเนอะ คุณแฟนเค้าเลยแต่งตัวเกือบตามสบายไปทำงาน เสื้อ เซฟเวิร์ล + กุงเกงยินส์ ไม่ได้การเดี๋ยวน้อยหน้า วันนี้เห็นทีเราก็ต้อง save world ด้วยอีกคน เพราะอย่างที่เคยบอกจากครั้งที่แล้ว เดี๋ยวนี้ซื้อเสื้อชอบซื้อเป็นคู่มา เหมือนมีลูกแฝด

บางทีก็อดเซงไม่ได้ วันที่คนอื่นเขาหยุด คุณแฟนไม่ค่อยหยุด แค่ทำงานวันเสาร์ก็น่าเบื่อแล้ว เพราะทำแค่เกือบเต็มวัน

คือทำงานถึงบ่ายสองโมงก็กลับบ้าน ส่วนวันหยุดอื่นๆ บางครั้งก็หยุด บางครั้งก็ไม่หยุด เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้อีก

แต่ปีนี้คุณแฟนก็ใช้วันลาซะเยอะเหมือนกัน เกือบเต็มพิกัด ปกติไม่ค่อยหยุด เวลาป่วยนี่อ้อนแล้วอ้อนอีก ก็ไม่หยุดอยู่เป็นเพื่อน

แต่เดี๋ยวนี้ไม่ต้องอ้อน หยุดมาเอง

เอาแน่เอานอนไม่ได้เหมือนกันชีวิตคนเรา

สิ่งที่น่าเบื่อที่สุดเวลาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวคือ ต้องนั่งกินข้าวคนเดียว เลยไม่ค่อยได้กินข้าว เลยไม่สบายเรื่อย โรคเกี่ยวกับทางเดินอาหารแห่มาทำความรู้จัก (แหม ไม่ต้องรักกันมากขนาดนั้นก็ได้

) มันก็หิวนะ แต่มันไม่อยากกิน เพราะนั่งกินคนเดียวมันไม่อร่อยเอาซะเลย เลยติดนิสัยกินข้าวไม่ตรงเวลา หิวจัดๆ ตอนไหนก็ค่อยกินตอนนั้น กินก็แค่ให้ท้องรู้สึกว่ามีอะไร เหลือถึงเย็นทุกที แต่ก็พยายามจะกินให้มันเป็นเวลาเหมือนคนอื่นเขา แต่นานๆ ทีก็เป็นเหมือนเดิมอีก

ว่าแล้ว..ได้เวลาทำงานอีกละ ...

Create Date : 25 ตุลาคม 2553

Last Update : 25 ตุลาคม 2553 9:10:16 น.

4 comments

Counter : 463 Pageviews.