Bloggang.com : กระติ๊บริมทาง : มันคืองานไง

มันคืองานไง

ช่วงนี้เริ่มได้ยินคุณแฟนเข้ามาบ่นๆ ให้ฟังอีกแล้วเรื่องการงานที่ทำอยู่ ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีความสุข พาเอาเราเองก็รู้สึกทุกข์ไปด้วย กับเรื่องการงานของเราไม่กระไรมาก เพราะที่ออฟฟิตในเรื่องของบุคคลไม่มีอะไรกดดัน แต่เรื่องงานก็เหมือนที่อื่นๆ เพราะเราต้องทำงานแข่งกับเวลา แต่ยังโชคดีที่คุณบอสก็ยังพอเข้าใจ และที่ออฟฟิตเราไ่ม่มีการชิงดีชิงเด่นกัน อย่างน้อยสภาพแวดล้อมการทำงานก็โอเคในระดับหนึ่งสำหรับเราแล้ว

แต่ทว่าที่ทำงานคุณแฟนกลับมีเรื่องกลับมาชวนให้หงุดหงิดใจน้อยๆ ได้เรื่อยเลยช่วงนี้ ว่าด้วยคุณแฟนเป็นผู้ชายคนเดียวในห้องทำงานนั้น และห้องที่คุถณแฟนทำงานก็เป็นบริษัทซึ่งเจ้าของเดียวกันกับบริษัทที่อยู่ที่อาคารเดียวกันนี้ แต่คนละชั้นเท่านั้นเอง ทำให้ก็คงรู้จักกันกับบริษัทอื่นด้วย เพราะต้องทำงานด้วยกันอยู่บ้าง

ด้วยเหตุนี้ก็เกิดประเด็นขึ้นมา เพราะเหล่าสาวๆ ในห้องรวมทั้งหัวหน้าของคุณแฟน ต่างไม่ชอบใจ แถมหน้าที่งานยังถูกย้ายไปเปลี่ยนมาระหว่างสาวๆ เหล่านั้น แล้วบางงานที่ไม่ใช่ความรับผิดชอบของคุณแฟน พอหัวหน้าถามหากับคุณแฟน คุณแฟนไม่ทราบก็โดนว่าอีก ทั้งๆ ที่แบ่งแยกกันไปเป็นสัดเป็นส่วน งานเอกสารที่อีกคนต้องทำ ก็ทำบ้างเอามาให้คุณแฟนทำบ้าง แต่สุดท้ายก็ต้องให้คุณแฟนมาคอยเก็บเอกสารให้ เวลาที่สาวๆ ต้องออกไปติดต่องานข้างนอก หัวหน้าจ่ายเงินให้นั่งแท๊กซี่ไปได้เลย แต่พอเป็นคุณแฟนกลับกำชับว่าให้นั่งรถเมล์ไป บางครั้งเรารู้สึกแย่มากๆ เพราะคุณแฟนถูกใช้ให้ไปซื้อคอมฯ ที่พันทิพย์ บ่อยๆ แล้วก็ต้องหอบนั่งรถเมล์ไป-กลับ ไม่ไปก็ไม่ได้อีก

ไหนจะเรื่องของห้องครัวของชั้นที่คุณแฟนทำงาน ทั้งๆ ที่คุณแฟนกินน้ำกดตู้จากด้านล่างของอาคารตลอด แต่วันดีคืนดีก็โดนหัวหน้างานบ่นว่าน้ำกินในตู้เย็นในห้องทำงานหมด ทำไมคุณแฟนเราไม่รู้จักกรอกใส่เติม (ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนที่กินไม่กรอกกันเอง) หรือวันดีคืนดีมาใช้ให้คุณแฟนไปทำความสะอาดตู้ไมโครเวฟให้ ทั้งๆ ที่ไม่เคยจะได้ใช้อะไรด้วยเลย ล่าสุดเรื่องเลิกงานกลับบ้าน ปกติคุณแฟนทำงาน 8.30-17.30 ซึ่งกว่าจะถึงบ้านก็ราวๆ 19.00 แต่ไวๆ นี้กลับถูกหัวหน้าโทรตามมาว่า หลังจากคุณแฟนตอกบัตรตอนเย็นในเวลาเลิกงานและรีบเดินออกมารอรถเมล์กลับบ้าน ท่านผู้สูงส่งดันโทรมาต่อว่า ว่าคุณแฟนทำอย่างนี้ได้ยังไง ทำไมต้องรีบกลับบ้านเร็ว จะรีบกลับอะไรนักหนา เราฟังแล้วก็ให้รู้สึกเกลียดคนที่พูดแบบนี้จริงเชียว

เรากลับบ้านเมื่อถึงเวลาเลิกงาน แต่พูดยังกับว่าเรากลับบ้านก่อนเวลาเลิกงาน ทั้งๆ ที่เข้าออกก็ต้องตอกบัตร แล้วจะกำหนดเวลาเข้า-ออกงานทำไม เพราะคุณแฟนเราก็ต้องมารอรถเมล์กว่าจะมากว่าจะถึงบ้าน ส่วนคุณหัวหน้านั้นมีรถส่วนตัว จะกลับเวลาไหนแล้วทำไมต้องคอยให้คุณแฟนเรากลับทีหลังก็ไม่รู้ เหตุการณ์แบบนี้โดยส่วนตัวแล้วเราเองเคยเจอกับตัวเองอยู่ครั้งนึง

ตอนนั้นทำงานที่อีกบริษัทนึงไม่ใช่ที่ปัจจุบัน แรกๆ คุณแฟนไปรับ-ไปส่ง ก็จะถึงแต่เช้า เพราะคุณแฟนต้องขับไปทำงานต่อ ซึ่งคุณแฟนเข้างาน 8.30 แต่เราเข้างาน 9.00 ทำให้เราไปถึงออฟฟิต 7 โมงกว่าแทบทุกวัน ส่วนตอนเย็นเวลาเลิกงานของเราคือ 18.00 คุณแฟนเลิกงาน 17.30 ซึ่งก็พอดีขัยรถมารับเราก็ ทุ่มนึงพอดี แต่ทว่าตอนนั้นเราเองกว่าจะได้เลิกงานก็ดึกกว่านั้น เร็วสุดก็ทุ่มนึง แต่โดยเฉลี่ยยประมาณ 4-5 ทุ่ม ซึ่ง ณ ตอนนั้นก็เป็นอยู่แบบนั้นทุกวันทำงาน โดยที่ก็ได้ค่าจ้างปกติไม่ได้มีโอทีอะไร แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง เราและคุณแฟนประสบอุบัติเหตุ ทำให้เรากับคุณแฟนต่างต้องโดยสารรถสาธารณะไปทำงานกันเอง เราก็ไปถึงที่ทำงานประมาณ 8.45 ประจำ และตอนเย็นด้วยว่าเราต้องนั่งรถเมล์กลับเอง และก็หลายต่อ กว่าจะถึงบ้านก็ดึก ก็ออกจากออฟฟิตประมาณ 18.30 โดยเฉลี่ย แต่แล้ววันนึงก็ถูกเรียกเข้าไปพบแล้วบอกเราว่า เรากลับก่อนอีกแล้ว

ก็เป็นคำพูดที่ดูไม่ได้ร้ายแรงอะไร อาจจะเพราะน้ำเสียงที่พูดออกมาด้วยหลักจิตวิทยาที่ทำให้ผู้ฟังเคืองน้อยที่สุด แต่ก็นั่นแหละ ความจริงคือเราไม่ได้กลับก่อนเวลาเลิกงานนี่ ที่เค้าบอกว่ากลับก่อนนั่นคือหมายถึงว่าเรากลับเร็ว เมื่อเทียบกับก่อนหน้านั้น แต่เราคิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิดต่อบริษัท เข้างานและออกงานตามเวลา เกินให้ด้วยซ้ำ แต่กลับได้ัรับคำพูดอย่างนั้นมา แถมยังพูดอย่างกับว่าเราไปเอาเปรียบบริษัท ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกวันนี้ คนบางคนถึงได้ใจแคบนัก ของเราไม่แค่นั้น บางวันพักเที่ยง หิวแทบตาย แต่หัวหน้าไม่ยอมให้ไปกินข้าว เหตุเพราะงานชิ้นนึงที่ทำค้างอยู่ยังไม่สำเร็จเสร็จสิ้น ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่งานด่วนอะไร เป็นเพียงงานชิ้นนึงที่มีกำหนดการเวลาทุกอย่างไว้แล้วเหมือนชิ้นอื่นๆ

ด้วยเหตุนี้หนักๆ เข้าเราเลยต้องไปหางานใหม่ ที่มันไม่บั่นทอนสุขภาพของเราเกินไป ไอ้จะไปให้เรานั่งทำงาน ถึง4-5 ทุ่มเหมือนเดิมๆ มันก็คงไม่ไหวแล้ว ส่วนของคุณแฟนเราเองก็อยากให้เค้าไปหางานที่ใหม่จัง เพราะฟังจากน้ำเสียงและความถี่ที่คุยกับเราแต่ละวัน เหมือนไม่มีความสุขเอาเสียเลย แต่จะมีสังคมงานที่ไหน ไม่มีเรื่องอย่างนี้มั่งไหม ... เราคิดว่ามันก็คงมีล่ะ แต่หายากอยู่สักหน่อย แต่ละที่ปัญหาก็จะต่างกันไป แต่การทำงานคนทำงานก็อยากมีปัญหากับงานที่ต้ิองทำมากกว่าเพื่อนร่วมงานอยู่แล้วล่ะนะเราคิดว่า สำหรับตัวเราเองทุกวันนี้เราก็ยังโอเคอยู่ กับการที่ทำงานแบบทำที่ออฟฟิตมั่ง ทำที่บ้านมั่ง ปัญหาส่วนมากอยู่ที่ตัวเราล้วนๆ ว่าจะรับผิดชอบงาน ควบคุมตัวเองได้ดีแค่ไหน และเราเองก็พยายามทำให้ดีที่สุดมาตลอด และคิดว่าคุณบอสก็คงพอรับได้ ไม่งั้นคงไม่กล้ามอบหมายงานมาให้

..............

ปิดท้ายอากาศวันนี้ครึ้มๆ ถ้าไม่มีกลิ่นน้ำมันลอยมาเตะจมูกคงจะดีกว่านี้ เพราะเมื่อสักครู่ฟ้ัาครึ้ม ลมโกรก กลิ่นอากาศหอมเย็นสดชื่นมากๆ เหมือนฝนกำลังจะมาเลย รู้สึกสดชื่นขึ้นมานิดนึง

Create Date : 09 มีนาคม 2554

Last Update : 9 มีนาคม 2554 15:14:53 น.

6 comments

Counter : 497 Pageviews.

กระติ๊บคะราตรีสวัสดิ์นะคะ นอนหลับฝันดีค่ะ ^^

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 10 มีนาคม 2554 เวลา:23:01:32 น.

แวะมาส่งกำลังใจให้
แล้วก็ขอให้หลับฝันดีด้วยนะคะ
คิดถึงเสมอ

โดย: Megeroo

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:21:38:15 น.

กระติ๊บคะสวัสดียามบ่ายค่ะ ^^

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:14:25:24 น.

สวัสดีค่ะคุณกระติ๊บ...

อ้อมแอ้มไปงานเปิดตัวพรีเซ็นเตอร์หนุ่มรูปงาม

เสียดายที่ไม่ได้เจอตัวจริง..แต่ก็สนุกค่ะ

น่าสงสารผู้ที่สูญเสียจากการเกิดแผ่นดินไหวและสึนามิ

ที่ญี่ปุ่นและประเทศแถวแปซิฟิคนะค่ะ

เรามาคิดทำอะไรที่เป็นประโยชน์กันเถอะ

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:21:36:55 น.

สวัสดีค่ะคุณกระติ๊บ...

วันนี้ทำความดีหลายอย่างค่ะ

อย่างหนึ่งคือเดินไปธนาคารกรุงเทพฯแถวที่ทำงาน

แล้วบริจาคเงินไปหน่อยหนึ่ง..

เข้าบัญชีครอบครัวข่าว3เพื่อผู้ประสบภัยที่ญี่ปุ่นค่ะ

ขอเชิญเพื่อนๆช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนะค่ะ

เล็กๆน้อยๆก็ยังดีนะค่ะ

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 15 มีนาคม 2554 เวลา:17:01:07 น.

กระติ๊บคะ..อรุณสวัสดิ์ค่ะ ขอให้วันนี้เจอแต่สิ่งดีดีนะคะ ^^

ปล.นู๋แอนพาแองกัสกลับมาแล้วจ้า อิอิ

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 16 มีนาคม 2554 เวลา:10:02:52 น.