ป่วยเอาโล่ห์

เนื่องจากช่วงนี้ อาการเปลี่ยนแปลง (@นนทบุรี) มันไม่ปกติ ในแต่ละวัน (หรือเราคิดไปเองคนเดียวก็ไม่รู้) รู้สึกว่าตัวเองพักหลังๆ มานี้ป่วยบ่อยมาก ๆ จริง ๆ สังเกตว่ามันเกิดขึ้นมาตั้งแต่ช่วงย้ายมาอยู่ที่ห้องชุดนี่แล้วล่ะ

ตอนแรกที่ป่วยบ่อยก็หาข้อมูล ไปเจอข้อมูลในเนตเรื่องหม้อแปลงไฟฟ้า หรือเรียกว่าหม้อจ่ายไฟหว่า ที่อันใหญ่ๆ อยู่บนเสาไฟเป็นจุดๆ เราก็คิดว่าในเรื่องเค้าคงพูดถึงนี่ล่ะมั้ง อิอิ ก็โมเมเอาว่ามันคืออันเดียวกันอ่ะนะ

ทีนี้ในข้อมูลที่ได้มาเค้าบอกว่า บ้านใครอยู่ใกล้มันไม่ดีเท่าไหร่ เพราะคุณหม้อไฟใหญ่ยักษ์ ที่ว่านี้มันจะมีคลื่นอะไรสักอย่างออกมา มันสามารถทำลายอวัยวะภายในของเราได้ทีละนิดทีละนิด แต่ทางแก้มันก็มี คือให้เอากระดิ่งกระพรวน อะไรแนวๆนี้ มาแขวน มันเหมือนกับว่า เสียงกรุ๊งกริ๊งๆ จะทำให้คลื่นที่ว่าถูกสะท้อนไปที่อื่น (แล้วมันจะไปบ้านอื่นต่อป่ะ อันนี้ไม่รู้ ^^) หรือทำให้คลื่นที่ว่าเจือจา่งลง (อันนี้มั่วเอา อิอิ มันนานแล้วที่หาข้อมูลอยู่ จำไม่ค่อยได้)

แล้วห้องชุดเรานี่ก็อยู่ พอดี๊ พอดี กับหม้อไฟฯ ที่ว่านั่น(ที่เราเข้าใจว่ามันคืออันเดียวกันกับที่ได้อ่านข้อมูลมา) ห่างกันแค่บันไดกั้น กับผนังบางๆ ชั้นที่เราอยู่ก็ระดับเดียวกัน อ่ะ! เลยเข้าใจว่าตอนนั้นที่ป่วยๆ คงเป็นที่เหตุนี้เปล่าหว่าาาา เราก็ไปซื้ออะไรที่มัน กรุ๊งกริ๊งๆ มาแขวนไว้ที่ระเบียงนะ วันๆ นึงก็ได้ยินเสียง กรุ๊งๆๆๆๆกริ๊งๆๆๆ แต่ไม่ใช่เสียงของห้องเราอ่ะ 555+ เสียงจากอาคารอื่น ของเรามันเป็น เหมือนปูนปลาสเตอร์อ่ะ มันเสียงไม่กังวาน เอิ๊กๆๆๆ

แต่หลังจากนั้นก็ไม่ดีขึ้น เราก็ยังป่วยอยู่เรื่อยๆ นิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้ป่วยหนักอะไร ส่วนมากเป็นพวก ปวดหัว (อันนี้คิดว่าเพราะเครียดมากกว่า) แล้วก็พวกทางเดินหายใจไม่ดีเท่าที่ควร

จะว่าตรงนี้มันแออัดก็ไม่น่าใช่นะ เมื่อก่อนเราอยู่หอ หน้ามหาวิทยาลัยรามคำแหง ตรงถนนรามคำแหงน่ะ ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่ามันแออัดแค่ไหน ทุกวันนี้อยู่นนทบุรี เลยสะพานพระนั่งเกล้ามา ก็ค่อนข้างออกมานอกเมืองระนะ (ขนาดเคยสั่ง แมค มากิน หลัง 2 ทุ่มเค้าไม่มาส่งแระอ่ะ @_@) แต่ตอนนี้กำลังมีสร้างรถไฟฟ้าสายสีม่วง รถติดใช้ได้เลยเชียว โดยเฉพาะวันที่มีตลาดในซอยบ้านเรา รถติดตั้งแต่ถนนรัตนาธิเบศร์ เข้ามาเลยเชียว

กลางวันก็เงียบๆ ดี ถ้าไม่มีเสียงจากอาคารบ้านเรือนด้านข้างโครงการหมู่บ้านเค้าทำงานอ่ะนะ เพราะที่นั่นเป็น อู่ซ่อมรถ หรือเป็นร้านเหล็กดัดนี่แหละ ส่วนในหมู่บ้านก็จะมีบ้าง บางห้องยังต่อเติมอยู่ เสียงสว่านก็ดังมาบ้างเรื่อยๆ เหมือนกัน ส่วนตอนเย็นๆ หรือวันหยุด ก็จะเป็นเสียง ลูกเด็กเล็กแดงเล่นกัน ฮาเฮ หนุกหนาน

ส่วนเราก็นั่งทำงานอยู่บนห้อง ชั้น4 เงียบๆ ไปคนเดียวแทบทุกวัน กับมะม๋าทั้งหลาย แต่ส่วนมากกลางวันมันจะนอนหลับกันสบาย นอนได้ทั้งวัน ไม่รู้ขี้เกียจ หรือว่าง่วงจริง

เล่าไปเล่ามาออกนอกเรื่องอีกแล้ว ^^

ตอนนี้เราก็อยู่ที่นี่ มา 4 ปีได้ ก็เป็นเหมือนๆ เดิม คือป่วยเรื่อยๆ แบบที่ไม่ได้มากมายขนาดที่ต้องไปหาหมอ ส่วนมากปล่อยให้มันหายเอง เพราะเป็นคนไม่ชอบกินยาหรือไปโรงพยาบาล แบบเป็นประมาณความเชื่อส่วนตัวนิดๆ ว่าโรคภัยที่เข้ามา ร่างกายเรามันจะมีระบบกำจัดออกไปและฟื้นฟูร่างกายเราได้ (เหตุผลหรือข้ออ้าง แล้วแต่วิจารณญานของแต่ละบุคคลค่ะ ^^)

ก็ไม่เคยไปหาหมอ หรือไปตรวจอะไรแต่อย่างใด ใจจริงก็อยากไปนะคะ อยากไปตรวจสุขภาพประจำปี (แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็กลัวไม่อยากไปอีกเหมือนเดิม) นับเวลารวมมาอยู่ กทม ก็เกือบ 10 ปีได้ ไม่เคยไปหาหมอเพราะป่วยเลย มีแต่ไปเพราะอุบัติเหตุ 2 ครั้ง

ตอนอยู่ ตจว อันไกลโพ้น สมัยเรียน มอปลายเคยต้องเข้าไปตรวจอยู่เรื่อยๆ พักนึง ตอนนั้นเป็น ไข้มาลาเลีย ที่บ้านยุงเยอะ เป็นคนนอนไม่ชอบกางมุ้ง ยุงเลยกัด มาลาเลียเลยมา ตอนเป็นมันจะมาเป็นเวล่ำเวลามาก ปกติจะใช้ชีวิตได้เหมือนคนไม่ป่วย แต่พอถึงเวลาอาการกำเริบ มันจะหนาวมากๆ หนาวแบบหนาวเข้ากระดูกจริงๆ ตอนนั้นอาการกำเริบช่วง บ่าย 3โมงของทุกวัน มันจะหนาวแบบเวอร์ๆ มากๆ เป็นอยู่สักครู่ก็จะหาย วิ่งเล่นได้ปกติ ทีแรกไม่ได้คิดว่าเป็นไร เพราะปกติสุขภาพร่างกายแข็งแรง ^^ แต่อยู่มาวันนึงขณะอาการกำเริบ แม่ทนไม่ไหว บังคับ ขืนใจ พาไปหาหมอตนได้

หมอตรวจเลือด ละก็ส่งไปศูนย์มาลาเลีย แล้วก็กินยา ไปหาหมอ เป็นประจำเลยทีนี้ หลังจากนั้นมาก็ไม่ป่วยเป็นอะไรเลยนะ จนมาอยู่ที่นี่แหละ 4 ปีที่ ป่วยนิดๆ หน่อยๆ ไม่ค่อยเป็นหวัด แต่จะเป็นอยู่ดีๆ ปวดหัวตัวร้อน ครั่นเนื้อครั่นตัว หายใจไม่สะดวก ทั้งๆ ที่จมูกก็หายใจได้ปกติ แต่ว่าเหมือนหายใจไม่ทั่วท้องเลย บ่อยๆ ที่สะดุ้งตื่นมาตอนดึก อาการเหมือน สำลัก หรือเหมือนเรากำลังจะจมน้ำประมาณนั้นแหละ มันเหมือนจะหยุดหายใจ แต่มันเป็นไม่มาก ตื่นมาสักพัก ก็หายนอนต่อได้

แต่ช่วงนี้สิ เป็นเอามาก แบบว่าอาการหายใจไม่เต็มอิ่มนี่แหละ ทรมาณมากมาย ตอนนี้เป็นมาประมาณเป็นเดือนละ ก็คิดว่ามันคงหายเองเหมือนทุกทีละมั้ง ก็ไม่ได้อะไรกับมันมาก แต่ว่า...อาการมันเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย คือบางวันตื่นมาก็สดชื่นดีไม่มีปัญหา แต่บางวันตื่นมาแบบว่าเหนื่อยมาก รู้สึกในช่วงอก มันหนักๆ หน่วงๆ เหนื่อยๆ ล้าๆ (แอบคิดไปเองว่ามันคงเหนื่อยมากเมื่อคืนที่ผ่านมา คงทำงานหนักเกินไป)

นอกจากเป็นนานแล้ว ยังทรมาณมากๆ ด้วยเพราะกลางคืนหลายๆ คืนที่ต้องสะดุ้งตื่นมาแล้วนอนต่อไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้สึกว่าง่วงมาก แต่พอล้มหัวนอนมันอืดอัดมาก เหมือนใจจะขาดให้ได้ ต้องลุกมานั่งๆ เดินๆ ไปยืนระเบียง รับลม รับออกซิเจน บางวันขนาดว่า ชาไปตามแขน ขา ท้อง ช่วงอก ลิ้นปี่ ประมาณนี้แหละ ทรมานสุดๆ (แต่ก็ยังไม่ได้ไปหาหมอ)

อาทิตย์ก่อนคุณแฟนซื้อยามาให้ เราก็กินไป ทีสองทีแหละ แล้วประมาณว่า บังเอิญหรือไรไม่ทราบ กินแล้วครั่นเนื้อครั่นตัว เหมือนจะเป็นไข้ เลยทิ้งยานั้นไปเลย ก็รอให้มันหายเองต่อไป แต่พอมาอาทิตย์นี้ เอาอีกแล้ว เป็นอีกแล้ว ก็พยายามทำตัวดีๆ แล้วนะ คือกินน้ำอุ่นบ้าง น้ำอุ่นผสมมะนาว น้ำอุณหภูมิห้อง งดของเย็นๆ รวมทั้งกาแฟสดที่กินประจำ งดทุกอย่าง ที่มันจะทำให้อาการแย่ลง กินอาหารต้มๆ แกงๆ ไม่มัน

แต่อยู่ดีๆ ก็เป็นขึ้นมาอีก มะวานเลยไปที่ร้านยาที่ไปประจำเวลาป่วย ใกล้ๆ บ้าน(ยังไม่ยอมไปหาหมอ --") ก็ไปซื้อยาเองรอบนี้ไปคุยกับพี่คนขายเค้า ว่าเราเป็นประมาณนี้แหละ คุณพี่เค้าเลยบอกว่า อาการที่เล่ามาน่าจะเป็นแพ้อากาศ .... แล้วพี่เค้าก็ให้ยามา 2 อันคือยาแก้แพ้อากาศ เม็ดเล็กๆ สีขาวๆ รีๆ กับยาขยายหลอดลม ทีแรกว่าจะไม่เอาขยายหลอดลม แต่พี่เค้าว่ามันไม่เป็นอันตราย ก็เลยเอามาด้วยอีก 5 เม็ด เป็นเม็ดกลมๆ ขนาดกลางๆ สีขาว เขียนว่า 2.5 ที่เม็ดยา

เมื่อคืนก็กินแล้วก็นอน แต่นอนไม่หลับ ก็ตื่นมานั่งดูโน่นนี่อีกจนได้ ผ่านมา 1 คืน ก็ยังไม่มีอาการหายใจติดขัดมากเท่าไหร่ เมื่อคืนก็นอนเกือบ้ชาแล้ว ตื่นมาอีกทีก็เที่ยงๆ มาทำงานต่อ ตื่นมาก็ไม่รู้สึกสดชื่นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเหมือนวันก่อนๆ อาบน้ำเสร็จเห็นหน้าตัวเองในกระจก รู้สึกว่ามันซีดกว่าปกติแฮะ แต่ก็คิดว่าคงคิดไปเองอ่ะ เพราะเพิ่งอาบน้ำมา มันคงเย็น อิอิ


วันนี้คุณแฟนไม่ได้ซื้อกับข้าวไว้ให้ตอนเช้า เลยเดินออกไปซื้อเอง กลับมาก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เหนื่อยเหมือนๆ เดิมที่ต้องเดินขึ้น-ลงชั้น4 ^^ หวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะหายไปเสียทีอาการแย่ๆ เพราะถ้าไม่หายรอบนี้คงจะไปหาหมอแล้วล่ะ ไม่อยากได้โลห์ เพราะมีคนบอกมาว่า "เทอๆ ป่วยเอาโล่ห์เลยนะตัวเอง อิอิ"

Create Date : 10 กันยายน 2553		2 comments
Last Update : 10 กันยายน 2553 17:00:14 น.
Counter : 471 Pageviews.
Share Tweet