เราทันได้ใช้กล่องข้าวรุ่นนี้ด้วยค่ะ
เห็นแล้วคิดถึงสมัยโน้นจัง
คุณอิมเก็บรักษาไว้อย่างดีเลยนะคะ
แต่เด็กๆอ่านหนังสือ จนไม่กินข้าวก้ไม่ไหวนะคะ
เดี๋ยวโรคกระเพาะจะถามหากันพอดี

ขอบอกว่าเข้ามาเพราะภาพกล่องข้าวค่ะ
เห็นแล้วคิดถึงตอนเด็กๆ มากมาย
ขอบคุณที่ทำให้ได้ระลึกถึงวัยเด็กอีกครั้งค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
หอมกร Movie Blog ดู Blog
Insignia_Museum Diarist ดู Blog
tifun Music Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Book Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
---------------------
ได้ทันใช้เหมือนกันค่ะคุณim

นุ่นทันได้ใช้ที่เป็นกล่องพลาสติกสีสันหวานๆแล้วค่ะ
รุ่นนี้ไม่เคยใช้เลยค่ะ

ชอบเอาข้าวกล่องไปทานที่โรงเรียนเหมือนกันค่ะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ

สมัยผมจะเป็นปิ่นโต หรือไม่ก็ซื้อกินที่โรงอาหารโรงอาหารก็เป็นโรงอาหารจริงๆ แต่เดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่เป็นฟู๊ดคอร์สแบบในห้างกันหมดแล้ว

+

สวัสดีค่ะคุณอิม
ส่งกำลังใจค่ะ


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
blueberryblossom Photo Blog ดู Blog
พรไม้หอม Health Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
Insignia_Museum Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


ขอบคุณที่แวะไปชมขนมถ้วยนะคะ

ว๊าวว ได้เห็นกล่องข้าวน้อย

----------------------
แวะมาทักทายด้วยความคิดถึงค่ะคุณim

ขอบคุณค่ะคุณอิม

ไว้น้องซีโตขึ้น ไม่รู้จะจำเรื่องราวต่างๆในวัยเด็กได้ไหมนะคะ แต่ที่แน่ๆเคยแอบถามว่าตอนอยู่ในท้องแม่เป็นไงบ้างอยากรู้ ลูกบอก หนูจำไม่ได้ 55555

Insignia_Museum Diarist ดู Blog

ตอนเล็ก ๆ เคนเอาปินโตเถาไปนะคะ อันเล็ก ๆ น่ารักเชียว
มีข้าว กับ แกง ขนม

โตขึ้นมาหน่อย ปิ่นโตกลายเป็นกล่องข้าวแบบนี้แหละ
คงเพราะต้องหิ้วหนังสือไปโรงเรียนกระเป๋าเบ้อเร่อ

แอ๋บข้าว มีสองแบบ แบบมีล็อกฝาสามอันแบบในภาพ กับไม่มีล็อกฝา

ถ้าไม่ห่อข้าวไป
ที่โรงเรียนมีโรงอาหารค่ะ มีคูปองรายวัน บัตรแข็งรายเดือน บัตรแข็งรายเทอม

มียามไว้อ้อนให้ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงเรียนค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ที่เห็นและเป็นมา Art Blog ดู Blog
secreate Food Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
Insignia_Museum Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีค่ะคุณอิม
เห็นกล่องข้าวแล้ว นึกไปถึงวัยเด็กค่ะ
แต่บุ๊งใช้เป็นปิ่นโต 3 ชั้นถือไปเรียนค่ะ
ใส่พวกซุปนี่ถือเป็นภาระจริง ๆ ต้องทานเป็นแบบแห้ง ๆ ค่ะ อิอิ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

กล่องข้าวแบบนี้ยังเห็นเก็บอยู่ในตู้ที่บ้านค่ะ
โหวต

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
สมาชิกหมายเลข 750163 Food Blog ดู Blog
คนบ้า(น)ป่า Home & Garden Blog ดู Blog
Insignia_Museum Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Insignia_Museum Diarist ดู Blog

ดีใจจังได้เห็นกล่องข้าวแบบนี้อีก
ทำให้หลาย ๆ คนได้นึกถึงความหลัง
กันใหญ่เลยนะคะเนี่ย

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Insignia_Museum Diarist ดู Blog

กล่องข้าวนี้เคยพย่ายามที่จะหาซื้อ
หายากมากค่ะ

กล่องนี้จำติดตาขึ้น
แม่ทำให้ทุกวันตั้งแต่ ป.1-ป.4

ALDIFood Blogดู Blog
Insignia_MuseumDiaristดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้ง
ล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

เราได้อ่านที่เพื่อนเขียนแล้ว ก็อดนึกถึงเวลาที่เรียนที่โรงเรียนดำเนินสะดวก "สายธรรมจันทร์" รู้สึกว่าจะเป็นปีการศึกษา 2517 ปีสุดท้ายที่เรียนอยู่ที่วัดโชติทายการาม ตอนนั้นผมอยู่ มศ.3/6 จะใช่หรือเปล่า ก็จำไม่ได้แน่นอน แต่คุณครูประจำชั้น คือ อาจารย์วีระ นามสกุล จำไม่ได้แล้ว เป็นคุณครูที่หล่อมากๆๆ ในขณะนั้น และก็ใจดีด้วย ผมค่อยข้างจะเกเรมากๆๆ ไม่ค่อยสนใจเรียน แต่ก็ได้รับการเอาใจใส่จากคุณครูที่สอนทุกชั้น ทำให้ได้ดีในปัจจุบัน อาหารกลางวันในโรงเรียนส่วนมากจะกินข้าวแห้ง ทุกวัน ซึ่งเจ้เขามาขายตรงด้านขวามือของโรงเรียน และจะมีทางเดินเป็นสะพานไม้ เข้าไปหลังโรงเรียน พอนึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ก็อดที่จะยิ้มกับตัวเองไม่ได้ ช่วยเขาล้างชามก๋วยเตี๋ยวที่หลังโรงเรียน ก็ได้กินก๋วยเตี๋ยวฟรีทุกวัน เสร็จแล้วรีบขึ้นมาล้างถ้วยหวานเย็น ด้านบนอีก ก็กินฟรีอีก มันก็สนุกดีนะกับชีวิตในวัยเรียน ฐานะทางบ้านก็ไม่ถึงจะอดอยากอะไร แต่ก็จะช่วยเหลือตัวเองก่อน อดทนต่อความยากลำบาก ไม่อายใคร บางคนเขาเห็นเรา ก็เลี้ยงหวานเย็นเรา เราก็อดยิ้มไม่ได้ เขาคงคิดว่าเราไม่มีเงินซินะ แต่เราก็ประสบความสำเร็จในการต่อสู้กับชีวิตในวัยเรียน ซึ่งจำได้ไม่เคยลืมเลย

ขอบคุณครับคุณวันชัย ผมค่อยๆนึกภาพอาหารกลางวันออกเรื่อยๆ แต่ทำไมข้าวแห้งจึงหล่นหายไปจากความทรงจำ ขอบคุณจริงๆที่มาช่วยเฉลย