ภารกิจพิชิตอีป้าวัยทอง:: DAY25 เรื่องเล่านุดเบาหวาน
06 / 14 / 23 เรื่องเล่านุดเบาหวาน จะดูย้อนแย้งเกินไปไหมถ้าเราจะบอกว่าบล็อกที่เรา มานั่งบันทึกไว้ทุกวันเนี่ยะ ไม่ใช่บล็อกลดน้ำหนัก 55+ แต่ปฎิเสธไม่ได้ว่าน้ำหนักก็เป็นอีกหนึ่งตัวชี้วัดที่ทำให้ เรารู้ได้ว่าเรามาถูกทางหรือไม่ ใกล้ถึงเป้าหมายแล้วหรือไม่
อันที่จริงแล้วความตั้งใจเข้าเผ่าในครั้งนี้ . . อย่างแรกเลย คือต้องการหายจากโรคเบาหวาน เพราะเบื่อกินยาแล้ว อย่างที่สองเลยคือ อยากให้ร่างกายมันแข็งแรง+แข็งแกร่งมากขึ้น อึดมากขึ้นแบบอึดสุดๆ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็โคตรอึดถึกทนเลยไรแบบนั้น ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมานั้น . . เกิดขึ้นไม่ได้ถ้ายังปล่อยตัวอ้วนอยู่ ความอ้วนเป็นอุปสรรคอย่างหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าจะผอม หรือไม่ผอมไม่สนว่าหุ่นต้องดีขนาดนั้นขนาดนี้ แค่คิดว่า ถ้าผอมลงก็ดีถือเป็นผลพลอยได้ แต่ถ้าไม่ผอมก็ไม่เป็นไร อนาคตขอแค่ได้เป็นคนสูงวัยที่แข็งแรงก็พอ

ส่วนเหตุผลที่เราเลือกที่จะเข้าเผ่า อย่างแรกคือ เราเอาตัวเองเป็นที่ตั้งก่อน จากการได้ทดลองลดน้ำตาล ในช่วงเวลาที่ผ่านๆ มา เราคิดว่า วิธีนี้เป็นวิธีที่เร็วที่สุดสำหรับเรา มันเหมือนเป็นสูตรโกง และเราก็ชอบความโกงของมันมาก 55+ บวกกับเราเป็นคนชอบทำกับข้าวและกินง่าย เพราะงั้น . . การเข้าครัวจึงเป็นอะไรที่สร้างความสนุกให้เราในรูปแบบหนึ่ง ถ้าไม่นับว่าต้องล้างจาน และเครื่องปรุงชาวเผ่าบางอย่าง ก็แพงไปบ้างอ่ะนะ.. อื่นๆ ก็ถือว่าโอเคเลย เราโคตรสะดวกกับวิธีนี้

อย่างไรก็ตามเราพยายามที่จะไม่ทำให้ตัวเอง เครียดมากเกินไป ตอนนี้เราเลยกลับมากินผักแล้วล่ะ หมายถึงว่าเอาผักกลับเข้ามาในเมนูอาหารในบางวัน แต่ยังสรุปไม่ได้ว่าจะกินวันไหนบ้าง ค่อยว่ากันอีก . . แต่ถ้ามีเหตุให้ออกเผ่าก็ออกอีกวันค่อยกลับมากินอาหารเผ่าใหม่ ความจริงจะเรียกว่าเผ่าก็คงจะไม่ได้ เพราะว่าเราไม่ได้กินตามแบบเขาเป๊ะ.."เราแค่ . . ไม่กินแป้ง ไม่กินน้ำตาล ไม่กินผงชูรส และไม่ซดน้ำมัน ไม่มีการนับแคลอรี่หรือวัดปริมาณใดๆ ทั้งสิ้น แค่หิวก็กินอิ่มก็หยุด เอาร่างกายตัวเองเป็นที่ตั้ง แล้วโฟกัสที่ค่าน้ำตาลในแต่ละวันพอ . ."เป้าหมายระยะใกล้คือ ทำให้ค่าน้ำตาลต่ำกว่า 120 คงที่ เป็นระยะเวลาสามเดือน ถ้าทำได้ถือว่า . . เข้าสู่ภาวะเบาหวานสงบแล้ว ส่วนเป้าหมายไกลคือ ทำต่อไปให้ครบสองปี ถ้าได้ก็ถือว่า หายจากโรคเบาหวาน เราว่าที่มันเรียกว่าหายก็เพราะสองปี มันนานมากถ้าทำได้ก็ถือว่าเราสามารถปรับเปลี่ยน พฤติกรรมในการบริโภคสำเร็จแล้วนั่นเอง ถ้าไม่กลับไปกินน้ำตาลๆๆๆๆ เยอะๆ แบบเก่าแล้ว ยังไงมันก็ต้องหายแหละนะ สักวันหนึ่ง...

การที่จะให้ค่าน้ำตาลของตัวเองต่ำกว่า 120 ได้นั้น มีปัจจัยหลายอย่าง ทั้งอาหารที่กิน ระยะเวลาที่ Fast หรือ แม้กระทั่งระยะเวลาที่เราเจาะปลายนิ้วเพื่อวัด . . วันอาทิตย์ที่ผ่านมาเรามีนัดเจาะเลือดล่วงหน้าที่ รพ. ตื่นมาก็พาแม่เจาะเลือดเช็คน้ำตาลก่อนเลย . . เรากับแม่เริ่มต้นที่น้ำตาลสองร้อยกว่าเหมือนกัน โดยแม่ ใช้วิธีคุมอาหารและกินน้ำใบย่านางตอนบ่ายสาม มันก็ลดแหละ แต่ลดไม่เยอะ อาจเป็นเพราะว่าแม่ ยังไม่เลิกกินขนมก็เป็นได้ นางยังกินอยู่ แม้ว่ากินไม่เยอะแต่กินเรื่อยๆ . .เหอๆ

ส่วนค่าน้ำตาลในเส้นเลือดของเราอยู่ 117 จะบอกว่า ถ้าเจาะเลือดตอนเช้าแล้วอยากได้ค่าน้ำตาลเท่านี้ . . สภาวะร่างกายเรา ณ ปัจจุบัน จะต้องฟาสติ้งไม่ต่ำกว่า 23 ชั่วโมง เลยแหละ หมายถึงกินอาหารที่มีแคลอรี่ตอนเช้าแล้วก็ฟาสยาว(ไม่กิน) ไปเช้าอีกวันถึงจะได้ตัวเลขแบบนี้อ่า บอกเลยว่าประเภทของอาหาร และระยะเวลาฟาสมีผลต่อน้ำตาลในเส้นเลือดมากเลยแหละ

แต่ . . เวลาเราจะไปเจาะเลือดที่ รพ. เราจะมีสูตรโกง นิดหน่อยคือ พยายามอย่าไปเช้า เลือกเวลาเจาะ ใกล้ๆ เที่ยงเข้าไว้ ล่าสุดเราไปเจาะตอนสิบโมง ที่ทำแบบนั้นเพราะตอนเช้าร่างกายจะสั่งให้ตับ ปล่อยน้ำตาลเข้าสู่กระแสเลือดเพิ่มมากขึ้น เพื่อให้ เราตื่นตัว ร่างกายต้องการให้เรามีความกระตือรือร้น ที่จะออกมาใช้ชีวิตในทุกๆ เช้านั่นเอง เพราะงั้น . . ตอนเช้าเนี่ยะ น้ำตาลเราโคตรสูงเลยล่ะ

แต่การหาหมอ รพ.รัฐ ณ ปัจจุบันนี้ ก็เหมือนจะเป็น ความเคยชินอย่างหนึ่งในชีวิตเราไปแล้ว รวมไปถึงการรอคิว การรอหมอ การรอยาด้วยเหมือนกัน เราเลยไม่ค่อยทุกข์ร้อนหรือหงุดหงิดเท่าไร ก็แค่ หานิยายไปนั่งอ่าน บางทีก็นั่งมองผู้คนแล้วแอบปลงกับชีวิต

ถึงแม้จะชิน . . แต่คือ ทำไมเราดวงซวยงี้วะมีหมอเจาะเลือด ตั้งสี่คนสามคนเป็นผู้หญิงดูเก๋าเกม แต่มีคนนึงที่เป็น หมอหนุ่มหน้าใสมาใหม่ เราไม่คุ้นหน้าเลย ระหว่างดูเลขคิว มันรันไปเรื่อยๆ เราก็แอบคิดในใจว่า อย่านะ อย่าเป็นชั้นนะ . . แต่เท่านั้นแหละทุกคน . .สุดท้าย เบอร์เรามันก็ดังขึ้นในช่อง หมอหนุ่มคนนั้นพอดีเล้ยย เวงแล้วววว . . เรื่องของเรื่องคือ แขนเรามันแทบหาเส้นเลือดไม่เจอเลยทุกคน มันยากมาก ก่อนหน้านี้ เราเจอเทพมาตลอด เรามองไม่เห็นเส้นอะไรเลย แต่หมอเจาะลงไปก็ได้เลือดไปเต็มหลอดทุกที มาวันนี้ คุณหมอหนุ่มพอเห็นแขนเราแล้วนางก็ถามทันทีว่า . . ปกติเจาะตรงตำแหน่งไหนครับ . .เรานี่คือกริ๊ดในใจ ถ้าบอกไป หมอก็จะจิ้มๆ ไปตามเราอย่างนั้นหรอ สุดท้าย หมอเลยดูดเลือดจากเส้นเลือดเส้นเล็กๆ ที่พอมองเห็น แล้วคือเรารู้สึกว่า เข็มมันจิ้มเข้าออกหลายรอบมาก เจ็บมาก อยากกรีดร้อง . . ได้ยินแต่เสียงหมอบอกว่า . ."ทนหน่อยนะครับดูดไม่ขึ้นเลย" ฮืออออ . . พอดึงเข็มออก นางยังมีบอกตบท้ายอีกว่า . . "อย่าเพิ่งไปนะครับ เผื่อไม่พอ"เดชะบุญยังดีที่มันพอนะ ไม่งั้นหมอต้องดูดจากหลังมือแน่ๆ แต่ก็พอให้อภัยได้แหละ เพราะหมอก็งานดีอยู่ ดูสูงๆขาวๆ สะอาดๆ คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด เฮ้อออ ทำไงได้ . . เป็นคนแพ้ความหล่อ . .

การพยายามทำน้ำตาลให้อยู่ต่ำกว่า 120 เนี่ยะ จะว่าง่ายก็ง่ายจะว่ายากก็ยาก . . 55+ ส่วนใหญ่ มันยากตรงที่พอวันหยุดทีไร เราชอบออกไปแรด หาไรกินนอกบ้านนั่นแหละ . . บอกได้ว่าความสุข ของเราคือการกินอะไรที่มันอร่อยๆ . .

แต่การจะไม่ออกไปไหนเลยตลอดทั้งเดือน สำหรับเราแล้ว เราว่ามันเก็บกดเกินไป เราเคยลองทำแล้ว มันก็ได้นะ . . แต่เหมือนการทำแบบนั้นมันเป็นการ กดดันตัวเองมากเกินไป โดยธรรมชาติของเรา มันใคร่อยาก จะแดรกนั่นนี่อยู่เรื่อย พอต้องกินของไม่อร่อยๆนานๆ แบบไม่มีชีทเดย์เลย . . วันนึงพอมันระเบิด พอเราได้หลุดแล้ว เราเหมือนจะหาทางกลับเผ่าไม่เจอเลยอะ เหอๆ รอบนี้เราเลยกะว่า จะอยู่เผ่าแบบชิลๆ วันหยุดก็สามารถกินนอกบ้านได้นั่น แค่พยายาม ไม่แตะแป้งไม่แตะน้ำตาลก็พอ ล่าสุดเราพาแม่ไปกินชาบูชิ เหตุเพราะได้คูปองส่วนลดเหลือสองคนห้าร้อยกว่าบาท ก็เลยพาแม่ไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง

เราบอกหรือยังว่าเราเป็นคนชอบกินปวยเล้งมาก ชาบูชิรอบนี้ ก็เลยเป็นปวยเล้งๆๆๆ เนื้อฮารุมิๆๆๆๆวนไป . .

เนื้อก็โอเคเลยนะ นุ่มดี . .

ส่วนแม่นั้นกินทุกอย่างจร้าาาา . . นางกินซูชิไปห้าลูก เรานี่ได้แต่มองว่าไม่อิ่มหรอไง

และเหมือนน้ำซุปชาบูชิจะมีผงชูรสกับน้ำตาลเยอะ มันส่งผลให้อินซูลินเราไม่นิ่งเลยจร้าาา เพราะพอเวลา ห้าโมงเย็นเราก็เหมือนอยากกินอะไรแล้วจร้าาาา ก็เลยลากแม่ไปกินจิ้มจุ่ม . . ตั้งแต่เข้าเผ่า 25 วันผ่านมา ถือว่าเป็นครั้งที่ 3 ที่หลุดมื้อเย็น . . เรากินแค่จิ้มจุ่ม กับ ลาบปลา ส่วนตำส้มแม่กิน เราชิมมะเขือเทศไปสองชิ้น หวานเว่ออออ . . ลิ้นเราไม่ได้แตะน้ำตาลมายี่สิบกว่าวัน รับรสน้ำตาลได้ไวมากตอนนี้ 55+

และหลังจากฟาดมื้อเย็นไปเมื่อวาน เช้ามาน้ำตาล ร้อยห้าสิบกว่าเลยจร้าาาาา กร๊ากกกกกกก . .

พอได้หลุดไปวันนึง ก็เลยเหมือนกินมื้อเดียวไม่ได้ สรุปสุดท้ายต้องกินสองมื้อไปสองวัน เพิ่งจะกลับ มากินมื้อเดียวได้เหมือนเดิมคือวันนี้เองจร๊ะ . .

อาหารตุ๋นกินมาสองอาทิตย์ เบื่อแล้วตอนนี้เลย มากินอาหารย่างแทนขร่ะ พอกลับมากินผักก็จัด ผัดบุ้งไฟแดงเลยจร๊ะ แสนสุขใจ 55+

แต่เลิกเห่อไข่ต้มแล้ว เลยกลับมาซบอก ไข่ดาวกรอบอีกรอบ . . ทอดด้วยน้ำมันมะพร้าว

เป็นไข่ดาวที่กรอบนอกนุ่มในไข่แดงไหลเยิ้มๆ

อาทิตย์นี้ มีวันนึงที่ต้องไปกินวันเกิดน้องที่ทำงานนอกบ้าน ชาวเผ่านอกบ้านเลือกกินแซลม่อนย่างเกลือค่ะ กินซาซิมิกับเสต๊กม่อน ยำสาหร่ายไม่กิน

น้ำตาลเมื่อเช้าอยู่ที่ร้อยสามสิบกว่า . .

หลังจากฟาดมื้อเช้าด้วยหมูย่างกับผัดผักบุ้งไป มื้อเที่ยงไม่หิวไม่ต้องกิน น้ำตาลลดมาเหลือ 111

ขณะนี้เวลาสี่โมงครึ่งแล้ว ไม่หิวเลย ค่าน้ำตาลที่วัดได้ คือ 103 เหตุที่เราหยุดกินยาเบาหวานก็เพราะแบบนี้แหละ ถ้าเราไม่กินน้ำตาล และยาลดน้ำตาลในเส้นเลือดเข้าไป ยังไงน้ำตาลก็ไม่ตก เพราะร่างกายจะปรับปริมาณน้ำตาล ที่สมดุลได้เอง แต่ถ้าเราไม่กินน้ำตาลเลย แล้วยังกินยาเข้าไป มันก็เหมือนเราเพิ่มปัจจัยภายนอกเข้าไปนั่นแหละ . . น้ำตาลอาจตกและเราอาจวูบได้ . . แต่ถึงอย่างนั้นก็เหอะ ตอนนี้แม้ว่าเมริงจะแดรกยาเข้าไปยังไงก็ไม่วูบหรอก เพราะเมริงมีค่าน้ำตาลเริ่มต้นที่สูงมาก . . 55+
นี่แหละนะ . . ที่เขาว่าไม่เห็นโรงศพไม่หลังน้ำตา!!มันจริง . . พยายามต่อไปนะหนอน เพื่อเป้าหมายระยะใกล้ นั่นคือ "ภาวะเบาหวานสงบ" ที่สามเดือนแรก สู้โว้ยยยยบั น ทึ ก ก า ร จ ำ ศิ ล โ ด ย . . ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ
Create Date : 14 มิถุนายน 2566 |
Last Update : 14 มิถุนายน 2566 17:45:36 น. |
|
27 comments
|
Counter : 1329 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณหอมกร, คุณทนายอ้วน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณhaiku, คุณกะว่าก๋า, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณเริงฤดีนะ, คุณkae+aoe, คุณtanjira, คุณnewyorknurse, คุณThe Kop Civil |
โดย: หอมกร วันที่: 14 มิถุนายน 2566 เวลา:18:05:11 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 มิถุนายน 2566 เวลา:22:25:46 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 14 มิถุนายน 2566 เวลา:22:26:44 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:0:57:19 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 มิถุนายน 2566 เวลา:15:57:49 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 มิถุนายน 2566 เวลา:5:07:16 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 มิถุนายน 2566 เวลา:21:58:15 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 17 มิถุนายน 2566 เวลา:0:45:41 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 มิถุนายน 2566 เวลา:6:06:05 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 17 มิถุนายน 2566 เวลา:18:46:18 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 18 มิถุนายน 2566 เวลา:0:50:18 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 18 มิถุนายน 2566 เวลา:7:09:48 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มิถุนายน 2566 เวลา:10:22:34 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มิถุนายน 2566 เวลา:5:23:08 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 20 มิถุนายน 2566 เวลา:7:16:12 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 21 มิถุนายน 2566 เวลา:13:41:04 น. |
|
|
|
|
|
เราเป็นประเภทไม่ชอบอยู่ในกฎในเกณฑ์
คงเข้าเผ่าไหนไม่ได้ เข้าที่ไหนหัวหน้าเผ่าตายหมด 555
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้น้าาา
ทำอะไรแล้วรู้ตัวอยู่เสมอ ยังไงก็ยังดึงตัวเองกลับมาได้
ตึงบ้างหย่อนบ้าง ไม่กดดันตัวเองมากไป ไม่เครียดจ้า