ขอเชิญชวนเพื่อนๆผู้อ่านทุกท่าน มาร่วมสนุกครับ

ชวนมาเขียน 'คำนิยม' ให้กับ พ็อคเก็ตบุ้คเล่มที่สอง ของผมตามรายละเอียดที่นี่เลยครับ -->

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=aorta&month=29-07-2007&group=15&gblog=1

...ใจจริงว่าจะเขียนถึงเรื่องนี้หลังจากได้ดู Grindhouse: Planet terror แต่พอดีอาทิตย์หน้า ผมจะต้องไปทำหน้าที่เป็นเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ กลับมาก็คงไม่ทันดูและเดาว่า มันก็อาจไม่เข้าฉายในจังหวัดที่ผมอยู่ ก็เลยเขียนถึงGrindhouse: Death Proof ก่อนเลยดีกว่า

ที่อยากเขียนถึง เพราะ ผมชอบและเชียร์ Grindhouse: Death Proof อย่างแรง แต่ ผมไม่ได้แนะนำให้ทุกท่านเข้าไปชม

มีคำแนะนำบางประการข้อสำหรับผู้ที่คิดจะรับชม Grindhouse: Death Proof

1.อย่าดูหนังตัวอย่างของหนังเรื่องนี้ รู้เรื่องย่อให้น้อยที่สุด รู้แค่ว่า เป็นเรื่องของ

สตั๊นท์แมนโรคจิตขับรถไล่บี้สาวๆ

รู้เพียงเท่านี้พอ

2.อ่านข้อมูลเบื้องต้น อย่างน้อยให้รู้ว่า นี่ไม่ใช่ หนังแอคชั่นโรคจิตแบบฮอลลีวูดทั่วๆไป แต่นี่เป็นหนังของ เควนติน ทาแรนติโน่ ที่สร้างขึ้นมาอย่างมีเจตนาบางอย่าง

3.ถ้าคุณอนุรักษ์วัฒนธรรมดีงาม อย่าไปดู เพราะหนังเริ่มต้นเรื่องด้วย เท้าสองข้างของตัวละครอยู่เต็มหน้าจอ มีกล้องที่คอยแต่จะจับจ้องแก้มก้นและขาอ่อน ก่อนจะ มีฉากที่ฉีกร่างตัวละครเป็นชิ้นๆแหลกเละ





...เชื่อว่าต้องมีบางคนถึงขั้นด่าสาปส่งหากตีตั๋วเข้าไปดู ด้วยหลงคิดไปก่อนว่า จะได้ดูหนังแอคชั่นมันส์ๆเกรดเอ และ ไม่มีข้อมูลใดๆนอกจาก ยืนหน้าเคาร์เตอร์ขายตั๋วแล้วเห็นหน้าดารากับโปสเตอร์

เพราะถ้าท่านหวังเช่นนั้น ท่านอาจคิดตั้งต้องบิดขี้เกียจแต่นาทีแรก เมื่อหนังเปิดฉากมาด้วยภาพเก่ากระตุกๆ พลางคิดไปว่า “ทำไมหนังมันห่วยอย่างนี้ฟระ นี่มันหนังเกรดบีนี่หว่า ทำไมตัวละครพล่ามและพ่นจนชวนเบื่ออย่างนี้เนี่ย”

โชเฟอร์หน้าบากตีนผีเรื่องนี้ ไม่ใช่ หนังแอคชั่นสายฮอลลีวูด มาตรฐาน แต่เป็นหนังสาย เควนติน

เป็นที่น่ายินดีมากที่โลกภาพยนตร์ มีผู้กำกับอย่าง เควนติน ทาแรนติโน่ อดีตพนักงานร้านวิดิโอ ถือกำเนิดขึ้นมา เขาไม่ใช่ผู้กำกับในแนวทางหนังอาร์ตจ๋า ที่ทำหนังแล้วคนดูส่วนใหญ่เป็นงง ไม่ใช่หนังคัลต์สุดขั้วที่มีแค่คนดูเล็กๆเฉพาะกลุ่ม แต่ก็ไม่ใช่ ผู้กำกับในกระแสหลัก ที่ทำหนังตลาดจ๋าจนนักวิจารณ์ไม่นิยม

หนังของเขาจึงอยู่ตรงกลางที่งานศิลปะถูกถ่ายทอดอย่างกวนประสาท กวาดคนดูทุกชั้นทุกกลุ่ม ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นคนดูส่วนใหญ่ที่จะนิยมชมชอบ ความเฉพาะตัวของหนังเควนติน แต่อย่างน้อย ในแวดวงคนทำหนัง ก็ต้องยอมรับกันว่า หนังเควนติน ล้วนเป็น ใบเบิกทางและเป็นจุดเริ่มต้นให้ ผู้กำกับยุคหลังๆคิดจะหันมาเล่าเรื่องแบบที่เขาทำ

...เควนติน เป็น ผู้กำกับที่มีทั้ง ความบ้า ความกล้า และ ความกวน แต่เพียงเท่านี้ คงไม่พอที่ทำให้เขาเป็นคลื่นลูกใหม่ที่ใครๆคาดหวังหลังจากคลอดผลงานอย่าง Reservoir Dogs

ปัจจัยหนุนให้เขาถูกจับตามองคือ การเป็นคนรักหนัง ที่ ทำหนังเป็น และ คงลายเซ็นต์ที่แฟนๆแค่ดูก็รู้ได้ในห้านาทีว่านี่คือ หนังเควนติน



เช่นเดียวกับ Death proof

ดังนั้น เราจึงจะได้พบฉากแอคชั่นในหนังที่โปรโมทว่าเป็น แอคชั่นโรคจิตไล่ล่า เพียงแค่ประมาณ สิบห้าวินาทีในครึ่งแรก และ สิบนาทีในครึ่งหลัง โดยช่วยเวลาส่วนใหญ่ของหนังเป็น การพล่ามของตัวละคร

และ การพล่ามของตัวละคร ก็คือ เอกลักษณ์หมายเลข 1 ในหนังของเควนติน บทสนทนาที่คนดูหนังของเขาเป็นครั้งแรกต้องเกาหัวแกรกๆคิดในใจว่า มันอะไรกันวะเนี่ย เช่นเดียวกับคนที่ได้ดู Pulp fiction ครั้งแรกเกาหัวตอนมือปืนสองคนบ่นกันเรื่องแฮมเบอร์เกอร์ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับ เนื้อหาหนังแม้แต่น้อย

บทสนทนาของตัวละครในหนังเควนติน จะเป็นการสนทนาประสาเพื่อนที่เมื่อเริ่มพล่ามไปนานๆ ก็ชักจะทำให้ คนดูตามประสาคนนอกอย่างเราๆเราอยากรู้ว่า พวกเขาหรือเธอเหล่านั้นกำลังคุยอะไรกัน ทั้งที่หลายครั้งบทสนทนาส่วนใหญ่แทบจะไม่สัมพันธ์กับการกระทำที่กำลังจะเกิดขึ้นเสียด้วยซ้ำ

แต่เชื่อเถอะว่า สำหรับแฟนๆขาประจำของหนังเควนติน เมื่อพ้นไปหนึ่งเรื่องแล้ว กลับยิ่งชื่นชอบและหลงใหลในไดอะล็อคของตัวละคร ที่ กวนประสาทแต่ชวนติดตาม (ขนาด Sin city ที่เควนตินเป็นแขกรับเชิญมากำกับฉาก หัว คุยกับ คนขับรถ ยังทำได้สนุกไม่แพ้ฉากแอคชั่นส่วนที่เหลือเลย)

พ้นจาก การพล่ามของตัวละคร เราก็จะพบความ เก่าเกรดบี ของตัวหนัง

ซึ่งในส่วนนี้นั้น เป็น เจตนา ในโครงการสร้างหนังควบ Grindhouse: Death Proof กับ Grindhouse: Planet terror ที่ผู้กำกับเควนติน จับมือเพื่อนซี้ อย่าง โรเบิร์ต โรดิเกวซ ตั้งใจใช้ทุกวิถีทางที่จะทำให้หนังออกมาดู เก่าย้อนยุค ในสไตล์หนังเกรดบี ทั้งคู่ทำได้ทุกอย่างถึงขนาดทำฟิล์มหนังตัวเองให้กระตุก , ทำสีขาดๆหายๆ ถึงกับชักชวนเพื่อนผู้กำกับก๊วนเดียวกันให้มาทำ หนังตัวอย่างปลอมๆฉายคั่นอีกต่างหาก

หลังจากที่เราได้ดูไปซักครึ่งเรื่อง เราก็จะพบ ความกวน ของเควนติน

ไม่ใช่แค่ให้ แท็กซี่ขาโหดของเรา หันหน้ามายักคิ้วหลิ่วตาทักทายคนดู และ ภาพครึ่งแรกกับครึ่งหลังที่ความชัดของสีต่างกันเหมือนคนละเรื่อง หลังจากเป็นขาวดำไปพักหนึ่ง แถมยังให้ตัวละครใช้ริงโทนผิวปาก Kill bill ของตัวเองเสียอีก (เข้ามาแก้ข้อความส่วนนี้ และขอบคุณ คุณ yuttipung ในพันทิป ที่ท้วงเรื่อง เวลา จากข้อสังเกต ที่เจ้าของบล้อกพิมพ์ผิดไปครับ)

และเมื่อเรารับ ความกวนของเควนตินได้ พอถึงครึ่งหลัง เราก็ต้องยอมรับ ความบ้า ความกล้าที่จะแหกขนบเล่าเรื่องหนัง ไม่ให้ ดำเนินตามสูตรสำเร็จหนังโรคจิตทั่วๆไป และ ความเก๋า โชว์ความสามารถในการเล่นกล้องถ่ายทำฉากแอคชั่นตั้งแต่ ฉากรถกระจุยในหลายมุมมอง และ ฉากขับรถไล่ล่าสุดมันส์ที่ไม่ยอมให้ CG เข้ามามีอิทธิพล




เรียกได้ว่า ... ถ้าไม่ชอบแต่อดทนนั่งดูได้จนถึงครึ่งเรื่องหลัง คนส่วนใหญ่น่าจะเหมือนในโรงที่ผมเข้าไปดู คือ หัวเราะสะใจ ตบขาตบมือกันเกรียวกราว เป็น บรรยากาศที่ชวนให้อยากนัดเพื่อนๆมานั่งดูพร้อมเพรียงกัน น่าจะมันส์เป็นแน่แท้

เรียกได้ว่า ... ถ้าหนังมีแค่ครึ่งแรก ผมคงชอบ Grindhouse: Death Proof ในระดับธรรมดาๆมาตรฐานหนังเควนติน แต่ เมื่อดูจบทั้งเรื่อง มันทำให้ความชอบของผมต่อหนังเรื่องนี้แซงหน้า Kill Bill ซึ่งผมไม่ได้ชอบมากนัก เพราะรู้สึกว่า ถึงจะแหวกกว่าหนังฮอลลีวูดทั่วไปแต่มันก็ยังคงสูตรสำเร็จอยู่ค่อนข้างมาก

แต่ เพราะ ความสะใจผสมไปกับความกล้า บ้า กวน ทำให้ความชอบของ Grindhouse: Death Proof ไปอยู่ในระดับใกล้เคียง Pulp fiction และ Reservoir Dogs

ความป๋าที่ผมชอบ

1. เคิร์ต รัซเซล ... เฮียเล่นได้ป๋ามาก

2. ฉากรถขยี้รถแบบ Multi angle ... ถ่ายทำได้ป๋ามาก (ขาเนี่ย อึ๋ยยย)

3. ฉากไล่บี้ช่วงท้าย ... กำกับได้ป๋ามาก มันส์แซ่บหลาย

4. ความกวนๆเก่าๆทั้งหลาย ... ป๋ามาก กับการไม่สนวันเวลายุคสมัย แถมยังเอาของเก่ามาใส่มาเล่นกันเพลิน

5.ไดอะล็อค ... น่าเบื่อจริงๆในครึ่งแรก แต่ เอาเหอะ ป๋ามาก กล้าใส่มานานซะขนาดนี้ (ชอบไดอะล็อกครึ่งหลังที่คุยในร้านอาหารแล้วกล้องหมุนไปรอบๆมากกว่า)


สรุป ... หากอ่านเงื่อนไขข้างต้นแล้วไม่ตะขิดตะขวงใจ ขอเชียร์สุดใจว่า ห้ามพลาดคร้าบ ห้ามพลาด หนังกวนโอ๊ยมันสะใจมาก แต่อย่าเดินออกจากโรงไปในช่วงต้นเรื่องแรกก่อนก็พอ

หมายเหตุ : การถูกตัดแบ่งฉายเป็นสองเรื่องแยกจากกันแทนที่จะฉายควบแล้วเจ๊ง(ในอเมริกา) น่าจะมีข้อดีก็ตรงที่ เราได้ดู Grindhouse: Death Proof เวอร์ชั่นที่ยาวขึ้นเกือบครึ่งชั่วโมง แต่เดาว่า ไอ้ที่ยาวขึ้นก็เป็นส่วนพล่ามของตัวละคร

และ จะมีข้อเสียก็ตรงที่ เราคนดูทั้งหลายอดได้ดู หนังตัวอย่างปลอมๆที่ถูกสร้างขึ้นมาในโรงหนัง แต่จากทีได้ดูบางเรื่องมาก่อนแล้วใน เธอท่อ(ยูทิวบ์) ก็เชื่อว่า หนังตัวอย่างบางเรื่อง ไม่น่าจะรอดกรรไกรหรือยาหม่องตอนเข้าโรงจริง รอดูตามแผ่นแคสเปอร์กันดีกว่า

ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม

(นอกจากตามร้านทั่วไป สนพ.ฝากแจ้งว่า มีลด15% ถึงสิ้นเดือนกค.ที่ ดอกหญ้าสาขา อนุสาวรีย์, เมเจอร์สุขุมวิท, พันธ์ทิพย์ กทม., เมเจอร์เชียงใหม่, แฟชันไอแลนด์, เมเจอร์รังสิต, เมเจอร์ปิ่นเกล้า, เมเจอร์รัชโยธิน)

เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง