Across the Universe คือ ชื่อ เพลง ของวง The Beatles และ ชื่อของ หนัง ที่กำลังเข้าฉายในลิโด้ที่หยิบยกเพลงของวงนี้ มาทำเป็นหนังเพลง โดยผู้กำกับ จูลี่ เทย์มอร์

จูลี่ เทย์มอร์ เป็นผู้กำกับที่บ้าพลังอย่างมาก งานของเธออย่าง Frida หรือ Titus ถึงจะเป็นหนังสตูดิโอใหญ่ใช้งบแยะ แต่มันก็ล้นไปด้วยจินตนาการจนหลุดกรอบสูตรสำเร็จหนังฮอลลีวู๊ด ที่น่ากลัวคือ บางครั้งมันก็ล้นเกินไป แต่ใน ความล้นของเธอในหนังเรื่องนี้ ผมกลับชอบมากกว่าสองเรื่องที่ว่ามาหลายเท่านัก





The Beatles คือ วงดนตรีที่ผมชื่นชอบมากๆวงหนึ่ง อัลบั้มที่ ทริบิวต์ของวงนี้ที่ผมชอบมากๆ คือ Jazz up the Beatles ,Come Together (American Salutes The Beatles) และ Oasis (เอ๊ะ อันนี้ บ่ ใช่ ทริบิวต์นี่หว่า) ล่าสุด งานของวง The Smithereens ที่เอาเพลงของ The Beatles มาร็อกกันยกอัลบั้มก็มันดี

หนังเพลง เรื่องนี้ มีข้อจำกัดต่างจากหนังเพลงเรื่องอื่นๆ เพราะ เรื่องอื่นๆ ส่วนใหญ่ เพลง ถูกแต่งมาเพื่อรองรับเนื้อหาที่กำหนดไว้อยู่แล้ว แต่หนังเรื่องนี้ เพลง ไม่ได้แต่งขึ้นมาใหม่ ทั้งหมดถูกนำมาจากในอัลบั้มของสี่เต่าทองที่เคยวางขายแล้วล้วนๆ เพียงแต่มาrearrange ตีความใหม่ทางดนตรี

ดังนั้น พล็อตหรือเนื้อหา โดยเฉพาะในฉากโชว์เพลง จึงจำเป็นต้อง สร้างขึ้นมาให้สอดคล้องกับ เนื้อเพลง ซึ่งแน่นอนว่า ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเพลงทั้งหลายที่เขียนขึ้นมา เซอร์ พอล แมคคาร์ทนีย์ หรือ จอห์น เลนนอน คงไม่ได้คิดเตรียมมาสร้างเป็นหนังเพลง



เนื้อหา ของหนังเรื่องนี้จึงดำเนินเรื่องผ่าน ตัวละครหลักๆของ ชายหนุ่มสองคน ในยุคซิกส์ตี้ที่เหล่าบุปผาชนแสวงหาเสรีภาพ สันติภาพ ท่ามกลางสงครามที่กลุ่มคร่าชีวิตหนุ่มสาวไปมากมาย พระเอกของเรื่องไปตกหลุมรักน้องสาวของเพื่อน แล้ว สงคราม ก็เปลี่ยนแปลงวัยเยาว์ของพวกเขาทั้งสามคนให้เปลี่ยนไป

เพลง ของ The Beatles ถูกนำมาใช้ทั้งสิ้น 33 เพลง แน่นอนว่า เพลงฮิตๆของเขามากันครบ ไม่ว่าจะเป็น Hey Jude , Come together , Let It be , All You need is love ฯลฯ แต่ละเพลงมีฉากที่ถูกเซ็ตไว้เพื่อมันโดยเฉพาะ บ้างก็เป็นตัวละครร้องเพลงพูดคุย บ้างก็เป็นโชว์แบบอลังการงานสร้าง บ้างก็เหมือนนั่งดู MV ฯลฯ

และ

ฉากที่ผมชอบที่สุดในหนังคือฉากของเพลง

Across the Universe + Helter Skelter ... สอดรับกันได้กระแทกกระทั้นอารมณ์ดีมาก

Come together ... ท่าเต้นคนบนท้องถนน เท่

All You need is love ... เพลงโปรด ใส่ได้เข้าจังหวะ ซึ้งงงง

I want you ... ความคิดสร้างสรรค์ชนะเลิศ





สำหรับผู้ไม่ใช่แฟนๆของ The Beatles ไม่รับประกันว่าจะชอบหนังเพลงเรื่องนี้มากแค่ไหน จะอินกับมันหรือไม่ เพราะในแง่ของ ความเป็นหนังเรื่องหนึ่งที่หากตัดบริบท 'ความเป็น The Beatles' ออกไป ยังถือว่า มีจุดให้ติติงอยู่มาก โดยเฉพาะการดำเนินเรื่องที่ทื่อๆกระท่อนกระแท่น กับตัวบทหนังที่เชยๆไม่เข้มข้น หรือในส่วนของ ฉากมิวสิคัลราวกับมิวสิควิดิโอหลายๆฉากก็ดูเซอเรียลหลุดโลกไปมาก ออกจะอาร์ตจ๋า(แต่จะว่าไปก็สวยมากๆแทบทั้งนั้น)

แต่คิดว่า คนดูก็ยังจะเพลิดเพลินมิใช่น้อยที่ได้ดูบทเพลงเพราะๆถูกนำเสนอผ่านเรื่องราว หรือ สำหรับสาวๆ พระเอกเรื่องนี้ก็ หล่อเท่ และ สำหรับหนุ่มๆ นางเอกเรื่องนี้(อีวาน ราเชล วูด) น่ารักมากกกก ขอบอก (มี ซัลม่า ฮาเย็ค มาแอบแจมอีกต่างหาก)

แต่

สำหรับแฟนานุแฟนของ The Beatles ... ห้ามพลาด เด็ดขาด ส่วนตัวแล้ว ถึงแม้หลายฉากจะรู้สึกว่า เป็นการจงใจเซ็ตฉากขึ้นมาเพื่อใส่เพลงไปหน่อย แต่ก็พออภัยให้ได้ (อย่างเช่น ฉาก Let it be ที่ดูเหมือนจับยัดเพื่อใส่เพลงนี้ ทั้งๆที่ไม่ค่อยสอดคล้องกับเนื้อหาหลักๆเท่าไหร่แต่เหมือนพยายามโยงให้เข้า จะตัดๆไปก็ได้ แต่ ใครจะสน ในเมื่อ เวอร์ชั่นกอสเปลในหนังกับภาพที่สื่อสารออกมา เพราะกินใจออกขนาดนั้น)

เพราะอย่างที่บอกไว้ว่า หนังเพลงเรื่องนี้ไม่ได้สร้างขึ้นมาได้ง่ายๆ เนื่องจาก เพลง ไม่ได้แต่งขึ้นมาไว้เป็น หนัง ตั้งแต่แรก

เป็นที่ตัวผู้สร้างที่นอกจากจะต้องหา เพลง ให้เข้ากับ โครงเรื่อง ผู้สร้างยังต้องหาทาง ตบ เนื้อหาที่แต่งไว้ ให้เข้ากับ เพลง อีกต่างหาก เพราะ เพลงไม่สามารถไปเปลี่ยนเนื้อใดๆได้ แถมเพลงเหล่านั้นไม่ได้แต่งขึ้นมาเพื่อรองรับพล็อตแบบนี้

ดังนั้น การใช้จินตนาการของผู้กำกับ ตีความเนื้อเพลงให้สอดคล้องกับที่มาที่ไปหรือความเป็นตัวตนของ The Beatles ออกมาเป็นฉากมิวสิคัล แถมยังต้องสอดคล้องกับเนื้อหาหลักของหนังได้อย่างนี้ ดูแล้วก็อยากปรบมือให้ดังๆจริงๆ (ขนาดเพลงอย่าง Strawberry fields forever ยังหาจุดใส่ได้แบบยัดเยียดแต่ฉลาดมากที่โยงไปเข้าเนื้อหาหลักๆของพล็อตเรื่อง)

ดังนั้น แฟนานุแฟน ของ The Beatles เชื่อเถิดว่า 131 นาทีของหนังเรื่องนี้คือ ความรื่นรมย์เป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นบทเพลงที่เรารัก มีชีวิตในจอหนัง เหมือนเช่น เจ้าของบล็อกที่รีบกลับมาเขียนถึงภายในหนึ่งชั่วโมง





ผมฯ โปรดปรานหนังเรื่องนี้มาก มากกว่าหนังเพลงของสองปีนี้ที่ได้ดูมาอย่าง Hairspray หรือ Dreamgirls

วันนี้ตอนดูที่ลิโด้ฯจบได้ยินเสียงปรบมือ อดดีใจไม่ได้ที่มีคนชอบเหมือนๆกัน จึงขอสอดแทรกบทความรีวิวประจำปีด้วยการชักชวนไปดูหนังเรื่องนี้ (แต่ ถ้าไปถึงลิโด้แล้วคิดขึ้นมาได้ว่า ใครหว่า The Beatles + ฉันไม่ชอบหนังเพลง แนะนำ ตีตั๋ว Rainbow song โรงข้างๆ เป็นหนังญี่ปุ่นสไตล์ชุนจิ อิวาอิที่ซึ้งได้ดีทีเดียว)



So Let’s come together to ‘ Across the Universe’


ป.ล. ... ไม่ค่อยชอบ ซับไตเติ้ล ที่แปลช่วง เนื้อเพลง เท่าไหร่ เพราะที่แปลมาอ่านตามก็ชวนให้งง ซึ่งก็เข้าใจว่า ไม่ใช่งานง่าย เลยอยากจะให้ใส่เป็นตัวเนื้อเพลงภาษาอังกฤษไปเลยมากกว่า

ป.ล.2... จะซื้อ OST.ของหนังเรื่องนี้ โปรดซื้อแบบ แผ่นคู่ เท่านั้นที่จะเก็บได้ครบทุกความประทับใจ



ขอบคุณครับ สำหรับทุกๆเสียงโหวตที่มอบให้กับ Blog นี้



แจ้งข่าวจ้า : องศาที่ 361 คลอดอย่างเป็นทางการแล้ววววว




อ่านเบื้องหลัง ที่มาที่ไป ไขเบื้องหลังของหนังสือ คลิกได้ที่นี่เลยครับ

เบื้องหลัง 'องศาที่ 361' - พ็อกเก็ตบุ้คเล่มที่ 2 ของ “ผมอยู่ข้างหลังคุณ”

อ่านจบเมื่อใด ขอเชิญชวนมาพูดคุยแสดงความเห็นเกี่ยวกับหนังสือ คลิกที่ลิงค์ข้างล่างนี้เลยครับ

อ่านแล้วมาคุยกัน ... "องศาที่ 361


ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม



เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ "หนังสือรัก"เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php ส่วน องศาที่ 361 สั่งได้จากเว็บของซีเอ็ดครับผม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง