...ถ้าเทียบกับ นาร์เนีย และ Stardust สองหนังแนวแฟนตาซีที่ผมชอบของสองปีที่ผ่านมาThe Golden Compass มีพล็อตที่น่าสนุกมากกว่า มีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวสูงกว่า เพราะถึงจะไม่ได้อ่านหนังสือ แต่ลองถอดเฉพาะพล็อตหนังออกมา ก็จะพบว่ามีความน่าสนใจหลายอย่างสอดแทรกอยู่ในหนังไม่ว่าจะเป็น ประเด็นการปกครองของรัฐที่หวังจะควบคุมประชาชน , ปริศนาของฝุ่นธุลี กับ เรื่องราวของโลกคู่ขนาน , อำนาจวิเศษของอลิธีโอมิเตอร์ที่สามารถบอกความจริงแก่ผู้ถือ หรือ สัตว์ภูติที่เหมือนแสตนด์ในโจโจ้

เรียกได้ว่า หากลงให้ลึกซึ้งบทหนังสามารถเล่นได้กับทั้งแง่มุมปรัชญาหรือจิตวิทยาเลยทีเดียว ซึ่งนั่นก็คงจะไม่ได้เป็นเป้าหมายของหนัง เพราะดูจากการแตะประเด็นดังกล่าวแค่ผิวเผิน ผลที่ออกมากลับกลายเป็นว่า หนังที่มีเนื้อหาซับซ้อนและดูเหมือนจะมีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวสูง กลับเล่าเรื่องแบบ เด๊กเด็ก เหมือนจับกลุ่มเป้าหมายเป็นเยาวชนเป็นหลัก และนั่นทำให้ผมที่คงจะแก่เกินไปนั่งดูแบบไม่ประทับใจเท่าไรนัก




...ภายใต้ซีจีอลังการ งานสร้างเลิศหรู นักแสดงชื่อดัง แต่ องค์ประกอบที่เหลือหลายๆอย่างในหนัง ขัดตาขัดใจ โดยเฉพาะ บทหนังที่เขียนขึ้นมาแบบ ง๊ายง่าย จากตอนหนึ่งไปสู่ตอนหนึ่งง่ายๆเหมือนนั่งอ่านนิทานหรือดูละคร ที่น่ารำคาญคือหลายครั้งตัวละครก็ดูจะไม่ฉลาด หลอกง่ายๆ และ ทุกการกระทำของตัวละครจะมีอีกตัวละครมาอธิบายตรงๆกลัวคนดูไม่เข้าใจ ไม่มีชั้นเชิงในการนำเสนอ กับการปรากฎตัวของตัวละครประเภท จู่ๆก็โผล่มาแล้วก็โผล่ไป เช่น โผล่มาช่วย โผล่มารอดชีวิตกลางธารน้ำแข็ง แล้ว ก็จากไป

การผ่านอุปสรรคแต่ละช่วงก็ผ่านไปได้ง่ายๆ แถมมุ่งตรงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนฉากที่น่าจะสร้างความประทับใจเช่น ความสัมพันธ์ของไลล่ากับหมีขาว ฯลฯ ไม่สามารถสร้างความผูกพันใดๆให้รู้สึกอินตาม ยิ่งฉากเฉลยเซอร์ไพรส์ตอนท้ายที่น่าจะอึ้ง แต่ผมกลับคิดว่า เอากันง่ายๆแบบนี้เลยหรือ แล้ว ยอมเชื่อง่ายๆแบบนั้นเลยหรือ (ไม่คิดจะใช้อลิธีโอมิเตอร์เลยหรือ)



... ทางฝั่งนักแสดง นิโคล คิดแมน เล่นได้ธรรมดาออกจะด้อยกว่าระดับมาตรฐานที่เคยเล่นเสียด้วยซ้ำ ยังดีที่เธอมีรัศมีออร่าของนักแสดงที่แค่ปรากฎกายก็สะกดคนดูได้ ส่วนหนึ่งต้องโทษบทด้วยที่เขียนออกมาให้ป่วยจิตไปหน่อย คาแรคเตอร์แกว่งไปมา โดยเฉพาะฉากตบจูบสัตว์ภูติที่ใส่เข้ามาไม่ได้ช่วยให้ดูดีมีน้ำหนักแต่ดูคาแรคเตอร์เลอะเทอะไปใหญ่ แดเนียล เครก พระเอกคู่หูที่เพิ่งคู่กันมาจาก The Invasion มาเล่นแบบไม่ค่อยคุ้มค่าเพราะไม่ได้ใช้ศักยภาพใดๆของเขามากนัก แต่คนที่โผล่มาแบบไม่คุ้มเป็นที่สุด คือ เอวา กรีน ที่เล่นบินไปบินมา พูดห้าประโยค ยิงธนูสิบดอก แล้วก็หมดบทบาทในทันที



ตัวละครหลักอย่างเจ้าหนู ดาโกต้า บลู ริชาร์ด ที่รับบท ไลล่า เล่นได้ดี เธอทำได้ดีในฉากประเภทขึงขังจริงจัง แต่การแสดงของเธอนั้นเหมือนขึ้นๆลงๆ หลายฉากที่เธอขาดเสน่ห์ขาดความน่ารักของนักแสดงนำในวัยนี้ที่ควรจะมี หลายฉากที่เธอเล่น โอเวอร์แอคติ้ง เกินไปนิด

...ช่วงต้นคนดูต้องพยายามรีบปรับสมองตามรายละเอียดต่างๆที่หนังพยายามอธิบายมา ครั้นพอเริ่มจะเข้าใจ ช่วงกลางของหนังก็อืดๆเรื่อยๆ ก่อนจะมาเร่งใส่ฉากแอคชั่นช่วงท้าย ที่ดูๆไปแล้วเทียบกับหนังมหากาพย์แฟนตาซีทั้งหลาย การกำกับฉากสงครามในหนังเรื่องนี้ยังเดินตามหลังอยู่อีกพอสมควร

ผมไม่ชอบหนังหลายเรื่องที่นิยมทำกั๊กไว้ภาคถัดๆมา โดยลืมไปว่า ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะการันตีว่าจะมีภาคต่อแบบ LOTR ครั้นกั๊กๆไว้หรือทำเผื่อเล่าเผื่ออธิบายภาคสอง พอรายได้ตกฮวบไม่มีภาคต่อมาขยาย ภาคที่ฉายอยู่ก็เป็นหนังแบบไม่เต็มพร่องๆ แทนที่จะทำให้สมบูรณ์แบบในตัวแล้วมีโอกาสทำภาคต่อค่อยมาขยายเพิ่มเติมเหมือนกับตอนแรกที่ Star wars ออกมาฉาย ไม่ใช่ว่าคนดูต้องรอดูภาคสองหรือภาคสามจึงจะได้อรรถรสครบครัน

นึกเสียดายฝีมือผู้กำกับ คริส ไวซ์ ที่เคยทั้งเขียนบทและกำกับหนึ่งหนังในดวงใจของผมอย่าง About a boy มาก่อน พอมาเจอหนังสเกลยักษ์กลับมองข้ามความสำคัญของตัวบทไปอย่างไม่น่าเชื่อ ต้องรอลุ้นว่า อีกสองภาคที่ว่าจะสร้างออกมาจะเป็นอย่างไร สำหรับ His Dark Materials ของ ฟิลิป พูลแมน กับอีกสองภาคที่เหลืออันได้แก่ The Subtle Night และ The Amber Spyglass

(ชื่อหนังสือภาษาไทยของหนังสือชุดนี้คือ “ธุลีปริศนา” และชื่อภาษาไทยของแต่ละภาค คือ มหันตภัยขั้วโลกเหนือ, มีดนิรมิต และ สู่เส้นทางมรณะ)



สิ่งที่ชอบ

1.งานสร้าง ... หรู

2.CG ... เริ่ด



สิ่งที่ไม่ชอบ

1.บท ... ง๊ายง่าย เด๊กเด็ก เรื่อยๆเหมือนดูละคร การดำเนินเรื่องบางส่วนที่น่าจะใช้เวลาขยายความก็ไม่ขยายแต่เล่าแบบรวบรัด(เช่น ฝุ่นธุลี ฯลฯ) บางส่วนผ่านๆไปก็ได้ก็นานยืดย้วยจนรู้สึกเบื่อ

2.การแสดง ... ไม่น่าประทับใจ

3.คริส ไวซ์ ... เล่าเรื่องได้อย่างแห้งแล้งจินตนาการ เหมือน เดินทางตามสเต็ป โดยเซฟตัวเองกะโชว์ของโชว์ซีจีหรือความตื่นตาตื่นใจเพียงอย่างเดียว


สรุป ... น่าเสียดายต้นทุนดีๆของหนัง ไม่ว่าจะเป็น สัตว์ภูติ โลกคู่ขนาน ปรัชญา ศาสนา จิตวิทยา บลาๆๆ ฯลฯ(เขียนๆไปนึกถึง โอปปาติกะ มาซะงั้น มีอะไรคล้ายๆกันเช่น น่าจะทำได้ดีกว่านี้จากประเด็นดั้งเดิมที่ดี หรือ มีจุดอ่อนอยู่ที่บทเหมือนกัน แต่ เข็มทิศ อาการน้อยกว่า) แต่หนังทำออกมา ให้อารมณ์หนังเด๊กเด็กเหมือน Bee movie ที่ดูไปวันเดียวกัน แต่ เรื่องนี้ด้วยหวังมาก ก็เลยผิดหวังมากกว่า

ส่วนตัวผมชอบ Stardust มากกว่า หรือกระทั้ง นาร์เนีย ที่เขาว่ากันว่า เด็กๆกว่า แต่ก็ยังสนุกไปกับมันมากกว่าเรื่องนี้ เข็มทิศทองคำ ไม่ได้ถึงขึ้นย่ำแย่อะไร แต่ก็ไม่ประทับใจ ดูได้เรื่อยๆไม่ดูก็ไม่น่าเสียดาย

ป.ล.ไม่ค่อยจะได้ดูหนังตลาดฟอร์มยักษ์ที่ ฝั่งร้ายและฝั่งดีมีตัวเอกเป็น เพศหญิง ทั้งคู่ แถมผู้นำของฝั่งแม่มดก็เป็นแม่มดสุดเซ็กซี่อีกต่างหาก จึงอดคิดไม่ได้ว่า หากภาคถัดๆมาเปิดฉากสงครามเมื่อไหร่ คงเป็น หนังแฟนตาซีแนว girl-fight ที่คนสวยตบตีกันมันน่าดู


Link ที่อ้างอิงถึงใน blog

Stardust , เพราะเหตุใดดวงดาวจึงเปล่งประกายบนท้องฟ้า เพราะเหตุใดมนุษย์จึงควรค่าแก่การเฝ้ามอง

The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch and the Wardrobe , ส่วนผสมที่ลงตัวสำหรับทุกครัวเรือน

แจ้งข่าวจาก จขบ. : องศาที่ 361เลื่อนเป็น ปลายเดือนธันวาคมแน่นอนแล้วว่า รอเจอ องศาที่ 361 พ็อกเก็ตบุ้คเล่มที่ 2 ของ "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" ที่จะนำ หนัง มาเป็น สะพาน ให้ผู้อ่านเข้าใจตัวเองและพบมุมเล็กๆที่จะทำให้มีความสุขในชีวิตมากขึ้นกว่าเดิม ที่ร้านหนังสือใกล้บ้านท่านนะค้าบ

ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง