.... สิ่งเดียวที่ผมชอบจากหนัง ดื้อ สวย ดุ คือ การนั่งดู จีจ้า เต้น-เตะ-ต่อย ด้วยลีลาน่ารักๆผสมความช่างคิดในการออกแบบฉากแอคชั่น

แต่แค่นั้น ผมก็ยังรู้สึกไม่คุ้มค่าตั๋ว 140 บาทที่เสียไป

คิดเปรียบเทียบกับตอนดูหนังตระกูลทวงสมบัติของ จา(พนม)-(จี)จ้า ถึงจะบ่นในเรื่องของ บทหนัง และ การแสดงแข็งๆของจา พนม แต่ก็ไม่เคยรู้สึกเสียดายตังค์ เพราะ หนังชดเชยข้อด้อยด้วยข้อเด่นจุดอื่น เช่น ความสนุกของการเล่าเรื่องกระชับฉับไว , การแสดงดีๆของนักแสดงสมทบ หรือ การขโมยซีนของหม่ำ , การถ่ายภาพดูสวย ดูยิ่งใหญ่น่าดูชม ฯลฯ

หรือเปรียบเทียบการกลับมาของผู้กำกับราเชนทร์ ใน ฝัน-หวาน-อาย-จูบ ตอน จูบ ที่เขารับผิดชอบอาจจะมีปัญหาที่บทยวบกว่าเรื่องอื่นๆ แต่ สไตล์กับความหวือหวาของหนังยังพอกลบๆจุดอ่อนไปได้

แต่ ดื้อ-สวย-ดุ ไม่มีอะไรมาชดเชยจุดด้อยของหนังได้เลย เพราะนอกจาก บทหนังจะไม่ดีขึ้นกลับเดินถอยหลัง , การแสดงที่เคยมีจาพนมเล่นแข็งๆคนเดียว แต่เรื่องนี้มาแข็งกันยกทีม
(ซึ่งน่าจะเป็นเพราะ หนังเลือกคัดตัวแสดงหลักๆทั้งหมดมาจาก คนมีทักษะเฉพาะตัวระดับแชมป์ เช่น Martial art trickz , บีบอย , เพาะกาย ฯลฯ ซึ่งขาดพื้นฐานทักษะการแสดง แล้วทีมงานไม่ได้เคี่ยวการแสดงให้มากพอ)




... เปิดเรื่องน่าสนใจที่ให้ จีจ้า เป็น ลูกคนรวยที่พ่อตายและแม่ไม่มีทีท่าใส่ใจ อกหักถูกผู้ชายหลอก ระหว่างเมาๆ ก็ถูกแก๊งค้ามนุษย์มาจับตัว โชคดีที่ทีมพระเอกเข้ามาช่วยทัน จากนั้นก็พา จีจ้า ไปฝึกวิชาเมรัยยุทธ

หลังจาก จีจ้า ถูกจับ หลายอย่างในหนังมันช่างดูจั๊กจี้ จึกกะดึ๋ย , ไม่สมจริง , และ เฟค ๆ


- ก๊วนเมรัยยุทธ ดูล่องลอยมากๆไม่มีที่มาที่ไป ใช้ชีวิตเท่ๆเมาๆริมทะเล มาแล้วก็ไป

- การแสดงที่มาแบบ(เล่น)แข็งยกทีม ทำให้ทุกครั้งที่ตัวละครจะสื่ออารมณ์ มันดูชัดเจนมากว่า พยายามแสดงหนังอยู่ ดูแล้วคิดว่า ทีมงานน่าจะทุ่มให้กับเรื่องแอคติ้งให้มากกว่านี้(มากๆๆ)

-พอการแสดงแข็งๆ เจอ ไดอะล็อกเกี่ยวกับ ความรัก หรือ ความเจ็บปวด ดูหน้าตัวละครแล้วมันก็เลยทำให้ นอกจากจะไม่ซึ้ง ยังดูจั๊กจี้อย่างบอกไม่ถูก ไม่ว่าจะเป็นตอน พระเอกของเรื่องทำเท่ๆหลายฉาก หรือ ขี้ควายเล่าถึงตอนการสูญเสียของตัวเอง หรือ ตอนที่กอดกันล่ำลากัน ฯลฯ



- แก๊งขโมยคนกันง่ายเว่อร์เกิน นั่งอยู่ริมหาดกว้างขวางแค่สองคน หันไปหยิบของข้างๆตัว แฟนหายแบบไม่รู้ตัวได้ซะงั้น

- ตอนบอกความลับแผนการของแก๊งค์ค้ามนุษย์ คือ เอาคนไปทำน้ำหอมเพราะมีฟีโรโมนเฉพาะ โดยอาศัยผู้มีความสามารถในการรับรู้กลิ่นเป็นพิเศษล่าเหยื่อ นึกถึงทันทีว่า คนเขียนบท สงสัยจะได้แรงบันดาลใจมาจากหนังเรื่อง Perfume

- จากการปูพื้น ขบวนการค้ามนุษย์ที่มีวิชาลักพาตัวขั้นเทพและมีเทคโนโลยีระดับผลิตน้ำหอมจากฟีโรโมนของคน มันชวนให้คิดว่า องค์กรนี้ต้องไม่ธรรมดา

แต่ พอถึงช่วงเปิดตัวในถ้ำ ไหงดูเก่งแต่เตะต่อย แต่พูดน้อยคล้ายเป็นใบ้ไร้สมอง ยิ่งมีฉากหลังพวกหลอดทดลองหรือพร็อบประกอบฉาก ล้วนดูต๊อกต๋อย ป้อแป้ ปวกเปียก และ ไม่สมจริง เหมือนนั่งดูละครทีวีหรือหนังไทยสิบปีที่แล้ว

- ผู้หญิงนั่งเรียงๆกันในชุดขาวแต่งตัวเหมือนมียูนิฟอร์ม กับ คนในขบวนการที่มีเครื่องแบบเหมือนลัทธิ ดูจัดฉากเฟคๆ ประมาณเดียวกับตอนเจตนาให้ ตัวละครไปคุยกันที่สุสานหรือโบสถ์คริสต์เพื่อให้ดูเท่ๆ

- ฉากหล่นอุโมงค์ ฉากที่สะพาน ดูหลอกๆตา ภาพไม่สวย ไม่ชัด

ฯลฯ




... คิดเล่นๆว่า

น่าจะลองจับมือ ให้ จีจ้าเล่นหนังที่ทาง GTH เขียนบท และ ผู้กำกับคิวบู๊จาก สหมงคล แล้วเลือก ก้องเกียรติ มากำกับการแสดง

ถ้าตัวเองเป็น จีจ้า ฉากห้อยที่สะพานแขวน จะรำคาญมากแล้วปล่อยให้ทั้งสองคนร่วงลงพื้นไปทั้งคู่ให้สิ้นเรื่องสิ้นราว (ใจร้าย)

ถ้าตัวเองเป็นคนเขียนบท ไหนๆก็ไหนๆ จะเพิ่มความจั๊กจี้ให้ตอนจบ ตัวร้ายบิกินี่แดง กระอักเลือดแล้วบอกว่า “ที่แม่ของเธอไม่เคยใส่ใจ เพราะชั้นนี่แหละ แม่ที่แท้จริงของเธอ อั๊กๆ”

เห็นโอบกอดกันมาตอนท้าย คิดว่า ถ้าได้สร้าง ภาค 2 น่าจะให้ จีจ้า คอยดูแล ปาย รักกัน กลายเป็นหนังรักเลสเบี้ยนผสมแอคชั่น พลิกการแสดงของจีจ้า



... คิดจริงๆว่า

จีจ้า เป็น ทรัพยากรบุคคลมีคุณค่า เป็นแบรนด์ที่น่าจะมีโอกาสพัฒนาได้ไกลกว่า จา พนม เพราะถึง ทั้งคู่ เล่นจริงเจ็บจริง ได้เหมือนกัน แต่ สิ่งที่จีจ้ามีมากกว่า คือ ทักษะการแสดงที่ดูมีแววมากกว่า บวกกับเป็นหญิงสาวหน้าตาดี ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่หาได้ไม่ง่ายในวงการนักแสดงหนังบู๊ตระกูลเล่นจริงเจ็บจริง

ดังนั้น ถ้าผู้สร้างไม่หวังว่าแค่รายได้แบบตายตัว แต่ หวังจะพัฒนา จีจ้า ให้ก้าวไกลมากขึ้น น่าจะหาหนังดีๆให้กับจีจ้า มากกว่าจะปิดอนาคตไว้ ด้วยการขายจีจ้า วนเวียนอยู่ในหนังแอคชั่น แบบ เตะๆต่อยๆเหมือนโชว์ศิลปะการต่อสู้อยู่อย่างเดียว

บทดีๆในหนังแอคชั่น มันไม่ได้แปลว่า ดราม่าลึกซึ้งขั้นเทพ ดูง่ายๆอย่าง Taken ที่เป็นหนังตระกูลทวงของเหมือนกัน แต่เปลี่ยนเป็น พ่อทวงลูกสาว ตัวหนังมีบทที่ดูแล้วสนุกน่าเชื่อถือ , หนังจีนเรื่อง ip man ที่เล่าชีวิตของอาจารย์สอนกังฟูที่ดูแล้วก็เท่ในฉากต่อสู้ซึ่งเน้นโชว์ศิลปะการต่อสู้เหมือนหนังจา-จ้า แต่ที่ได้มากกว่าคือความต่อเนื่องของบท และ ดูแล้วรู้สึกอินไปกับความรักชาติและรักครอบครัว หรืออย่างหนังไทย ไชยา ก็เป็นหนังดราม่าแอคชั่นที่มีบทที่ดี และ สอดแทรกการโชว์ของได้อย่างที่ต้องการ

จริงๆแล้ว ช็อกโกแลต เป็นจุดตั้งต้นที่เหมือนจะดี แต่พอมาเรื่องนี้ เชื่อว่า ไม่ต้องถึงระดับนักวิจารณ์อาชีพ เอาแค่คนดูทั่วๆไป ก็คงบอกได้ถึง ความจั๊กจี้ จั๊กกะเดียม ลอยๆ ไม่สมจริง ซึ่งบ่งบอกถึงจุดอ่อนของบทอย่างชัดเจน

หากอยากจะโชว์ของ เช่น martial arts ไม่ได้แปลว่า บทไม่สำคัญ เพราะ หนังไม่ใช่ เกมส์ต่อสู้ที่ลุยเป็นด่านๆเป็นหลัก หรือ มิวสิควิดีโอ หรือ โชว์ศิลปะการต่อสู้

หนังเรื่องหนึ่งมันมีอะไรมากไปกว่า ฉากแอคชั่น อย่างเดียว ซึ่งถ้าหนังของจีจ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป งวดหน้าเห็นทีคงจะต้องถอยมารอดูจากทีวีหรือจากแผ่น เพราะ รู้สึกเสียดายตังค์ ตัวผมเองชอบดู หนังแอคชั่น แต่ไม่ใช่อยากดูเฉพาะ ฉากแอคชั่น


สรุป ... หวังไม่เยอะ แต่ก็ผิดหวัง เป็นเรื่องที่สองของปีที่เสียตังค์ค่าตั๋วแล้วรู้สึกเสียดายว่า น่าจะรอแผ่นมากกว่า


ป.ล. จขบ. มี Twitter แล้วเน้อในชื่อ //twitter.com/ibehindu มีกรอบวิดเจตอยู่ด้านขวาของบล็อกนี้ สนใจ อัพเดตหนัง อัพเดทบทความ หรือเรื่องทั่วๆไป แบบเร็วทันใจ ก็ตามไปด้วยกันกับทวิตเตอร์ได้เล้ยยย


Link บทความที่เกี่ยวข้อง


ฝัน-หวาน-อาย-จูบ , ไม่ถึงกับแย่มากมาย ก็ยังพอเพลิดเพลินได้ แต่ ง่ายไปหน่อยมั้ย

Perfume: The Story of a Murderer , ทำความรู้จักและเข้าใจ ฆาตกรน้ำหอมมนุษย์

องค์บาก 2 , จาก 'พระกูอยู่ไหน' 'ช้างกูอยู่ไหน' มาสู่ 'จากูอยู่ไหน' และ ตอนจบอยู่ไหน ?

ช็อคโกแลต , กลมกล่อมกว่า ต้มยำกุ้ง แต่ไม่แซ่บไม่ติดใจ

Changeling + Taken , ลูกฉันอยู่ไหน ?

ไม่ใช่ไข่เค็ม ไม่ใช่ต้มยำกุ้ง ไม่ใช่หนังชกมวย ( ไม่สปอยล์ ) <--- “ไชยา” --> หนังดีที่น่าชื่นชม

Create Date : 16 สิงหาคม 2552
Last Update : 16 สิงหาคม 2552 18:31:57 น.		14 comments
Counter : 6201 Pageviews.
Share Tweet