...ผมมีความเชื่อว่า หน้าที่ของหนังผีที่สำคัญที่สุดคือ ทำให้คนดูกลัว

ต่อให้มีสาระ จะมีเงื่อนปม สะท้อนสังคมประวัติศาสตร์ จะมีเทคนิคทางภาพยนตร์อันเหนือชั้น ฯลฯ ถ้าคนดูแล้วไม่รู้สึกกลัวหรือตกใจ ก็สอบตกในปริญญาบัตรของหนังผี เพราะ ส่วนประกอบอื่นๆที่เขียนมาทั้งหมด เรายังพอหาดูจากหนังเรื่องอื่นได้ แต่ ความกลัว ความหลอน การกลับมานอนฝันร้าย การได้ร้องกรี๊ดป๊อบคอร์นกระจาย เป็นหน้าที่ของ 'หนังผี' เพียงผู้เดียว


...รูปแบบการนำหนังสั้นของผู้กำกับแต่ละคนมารวมกันแบบนี้ ถ้าเป็นหนังแนวอื่นมักประสบความสำเร็จ แต่ไม่รู้เป็นยังไง พอหนังผีมารวมกลุ่มทำร่วมกันบ้างทีไร ล้มเหลวทุกที ดูตัวอย่างทั้ง ผีสามบาท , Three 1-2 ฯ เราจึงไม่ค่อยจะเห็น รวมมิตรหนังผีไปได้ดีเท่าไหร่นัก

อีกทั้ง ผกก.หลายคน ที่ฝีมือแพรวพราวเวลากำกับหนังยาว ต้องเมื่อต้องมาบีบหนังให้สั้นเหลือประมาณสามสิบนาที ฝีมือที่เคยมีก็อาจแปรเปลี่ยนไป ไม่สามารถเล่าเรื่องให้ลงตัวตามเวลาที่กำหนดหดสั้นลง


... สี่แพร่ง คือ โปรเจคต์ล่าสุดจาก GTH ที่ระดมพลคนปลุกผีฝีมือดีในค่ายตัวเองทั้ง ผีชัตเตอร์ ผีแฝด ผีบอดี้#19 กับ คนเก่าแต่เป็นหน้าใหม่ในวงการปลุกผี



เหงา



เนื้อเรื่อง : สาววัยรุ่นใส่เฝือกเพราะขาหัก อยู่เซ็งๆในห้องพักไปไหนไม่ได้ หนี้ค่าห้องค่าโทรศัพท์ก็ทวงให้ว่อน สิ่งเดียวที่ช่วยประทังความเหงาคือ โทรศัพท์ ขณะส่ง SMS เล่นๆกับเพื่อนจู่ๆก็ปรากฏ SMS ลึกลับมาขอเป็นเพื่อน

ด้วยความเหงา สาวเจ้าไม่รีรอสนิทชิดเชื้อ ก่อนที่ ความเหงาจะเป็นความหลอน หลังจากเธอส่งรูปตัวเองไปให้ เพื่อแลกรูปอีฝ่าย แล้วเพื่อนใหม่ก็ส่งรูปถ่ายกลับมา เป็น เงารางๆซ้อนอยู่ข้างหลังเธอในภาพที่เธอส่งไป พร้อมบอกว่า ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวมาร้อยวันแล้ว

ชอบ : พล็อตแจ่ม อ่านตอน end credit เห็นว่าเคยเป็นหนังสั้นมาก่อน ตัวเองยังไม่เคยดูหนังสั้นที่เป็นต้นฉบับของเรื่องนี้จึงไม่รู้ว่าดัดแปลงออกมาเป็นอย่างไร แต่ พล็อตของแพร่งตอนนี้ช่างเหมาะสำหรับหนังสั้นยิ่งนัก เพราะไม่สั้นไม่ยาวจนเกินไป ไม่มีปมที่สลับซับซ้อนต้องใช้เวลามากแต่ก็ไม่แห้งแล้งรายละเอียด

ความดึงดูดเริ่มต้นตั้งแต่ตัวเรื่องย่อ ที่คอหนังย่อมอยากรู้ว่า ตาผี SMS คนนี้เป็นใคร มาแบบหวังดีหรือประสงค์ร้าย และ สุดท้าย ผู้หญิงขาหักจะเอาชนะผีขี้เหงา ได้หรือไม่

การกำหนดพยาธิสภาพให้กับตัวละครเอกอยู่ในสถานภาพเป็นรองและถูกจำกัดการเอาตัวรอดด้วย การขาหัก แบบนี้ มีส่วนช่วยให้คนดูต้องเอาใจช่วยมากยิ่งขึ้น เหมือน Rear window ของฮิทช์ค็อค เพียงแต่เปลี่ยน ความอยากรู้อยากเห็น เป็น ความเหงา

แถมเรื่องนี้ยังสอดแทรกประเด็นทางสังคมที่ฮ็อตสอดคล้องกับยุคสมัยปัจจุบัน อันว่าด้วย ความเปลี่ยวเหงาในโลกดิจิตอล เมื่อต่างคนต่างอยู่มากขึ้น เราพึ่งพาITกันมากขึ้น ซึ่งก็ทำให้คนขี้เหงาหลายคนตกเป็นทาสความเหงาและเป็นเหยื่อของ IT

ตัวอย่าง อันตรายของความเหงาที่มาพร้อมโลกIT ดั่งเช่น คนขี้เหงาโดนหลอกไปทำมิดีมิร้ายผ่าน MSN , เจอล่อลวงผ่าน HI-5 ฯลฯ ซึ่งจะว่าไป ผีขี้เหงา ในตอนนี้ ก็ไม่ต่างจากอาชญากรที่ล่อลวงเหยื่อในโลกของคนดูเท่าไหร่เลย เช่นเดียวกับ เหยื่อในหนัง กับ เหยื่อในโลกความเป็นจริง ก็เป็นผลมาจาก ความเหงาที่ขาดสติ เหมือนๆกัน

เอ๋ มณีรัตน์ คำอ้วน : เล่นในเพื่อนสนิทยังแข็งๆ มาเรื่องนี้เหมือนเป็นคนละเรื่อง เพราะหนังเปิดโอกาสให้เธอได้โชว์ทักษะทางการแสดงอย่างเต็มที่ เนื่องจากตลอดทั้งเรื่องแทบไม่มีบทพูดเท่าไหร่ ส่วนใหญ่เป็นการแสดงออกทางสีหน้าท่าทางเสียมากกว่า ทั้งอารมณ์เซ็ง ตื่นเต้น แอบลุ้น หวาดหวั่น ฯลฯ เธอสอบผ่านฉลุย

เสียดาย : พล็อตชวนติดตาม นักแสดงเล่นดี ฝีมือการกำกับของผกก.ยงยุทธที่ข้ามฝั่งหนังคอมิดี้อย่าง แก๊งค์ชะนีฯ มาทำหนังผีเรื่องแรก เล่นกับความกลัวความเหงา แบบส่งนักแสดงเล่นคนเดียวไม่เน้นบทสนทนาก็ออกมาหลอนได้กิ๊บเก๋ทีเดียวไม่ได้แย่ แค่รู้สึกว่าทรัพยากรดีๆที่มีอยู่ มันมากพอที่จะทำให้ตอนจบของหนังมีพลังช็อคอึ้งทึ่งเสียวได้มากกว่านี้ แต่นี่เหมือนแผ่วปลายในฉากจบ (ตัวอย่างที่ดีของการจบแบบทิ้งทวนอึ้งคือ แพร่งที่4)




ยันต์สั่งตาย



เนื้อเรื่อง : หนุ่มนักศึกษาถูกกลุ่มเกรียนมหาวิทยาลัย กระทืบอย่างต่อเนื่อง จึงไปทำ ยันต์สั่งตาย ที่ใครได้ดูก็ต้องชีวาวายดับสิ้นไป ต้นฉบับของเรื่องนี้มาจาก ตอนหนึ่งในหนังสือการ์ตูน จิตหลุด เจ้าของผลงานที่เป็นคนเขียนบทร่วมใน บอดี้ศพ#19 กับมะเดี่ยว

ความเด่นที่ทำให้การ์ตูนตอนนี้เป็นที่ชื่นชอบ คือ การดำเนินเรื่องไปข้างหน้าแบบกระชับฉับไว ตื่นเต้น โหดสะใจ หักมุมเล็กๆน้อยๆ และ ปิดท้ายอย่างซาดิสม์สาแก่ใจคอลาบเลือด ยังไม่พอ หน้าสุดท้ายคนเขียนการ์ตูนยังทิ้งความหลอนให้ผู้อ่านกลับบ้านไปนอนไม่หลับอีกต่างหาก

ชอบ : หากจะมีความดีความชอบใดๆ ในตอนนี้ผมยกเครดิตให้ ต้นฉบับที่ตื่นเต้นและจบชนิดชวนหลอน เพราะ เส้นเรื่องในหนังแทบจะถอดแบบมาจากหนังสือชนิดฉากต่อฉาก ฉากเด็ดๆไอเดียดีๆก็มาจากหนังสือ แต่ส่วนที่เป็นหน้าที่ของหนัง กลับไม่ได้มีส่วนช่วยเสริมให้เนื้อหาดั้งเดิมน่าติดตามมากขึ้น

ไม่ชอบ : สไตล์ที่ตั้งใจจะทำให้หนังขับเคลื่อนอย่างรวดเร็วชึบชับฉับไวก็น่าจะเข้าได้กับเนื้อหา แต่ ความชึบชับฉับไว้ที่ใส่เข้าไปมันล้นเกินความพอดี และ ผู้กำกับก็คุมหนังไม่อยู่ไม่เข้าที่เข้าทาง เหมือนเครื่องยนต์ที่เร่งตลอดเวลาขาดจังหวะผ่อนหนักผ่อนเบา

รูปแบบการถ่ายทำส่งผลให้ดูหนังเหมือนนั่งดู MV เพลงวัยรุ่นประมาณอีโมร็อค กล้องก็ตัดฉับๆเหวี่ยงๆประมาณนั่งรถไฟเหาะ ลำดับภาพลำดับเรื่องแบบติดเทอร์โบแบบนี้ควรจะมีพลังงานขับเคลื่อนพาคนดูไปข้างหน้า แต่ผมเองพาลเวียนหัวและเหนื่อยเกินกว่าจะอยากลุ้นต่อ

มาเจอองค์ประกอบที่ลดทอนคุณภาพของตัวหนังจาก การแสดงที่แข็งๆ หรือ CG ผีโผล่ผิดที่ผิดทาง(อีกแล้ว) อย่าง ผีดิบมาหายใจรดต้นคอแฮ่ๆแบบ I am legend กับ กอลลั่มตัวดำ ทำให้หนังแหว่งๆโดดๆเป็นช่วงๆไม่เป็นเนื้อเดียวกัน จนทำให้ตอนนี้ไม่ใช่แค่ตอนที่ผมไม่ชอบมากที่สุด แต่ยังเป็นหนึ่งในหนังโรงที่ผมผิดหวังมากๆนับตั้งแต่ต้นปี

ผกก.กอล์ฟ-ปวีณ : เรื่องนี้เป็นงานมือตกเทียบกับ บอดี้ ศพ#19 ซึ่งเรื่องนั้นผมผิดหวังกับความบ้าพลังแต่ก็ชื่นชอบในตัวบทเป็นอย่างมาก มางานชิ้นนี้ เมื่อหนังขาดบทที่ดี ขาดนักแสดงที่เขี้ยวๆ ก็เหมือนน้ำลดตอผุดให้เห็นจุดอ่อนในการกำกับ

ปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้ล้วนเป็นปัญหาเดิมๆที่มีอยู่ในเรื่องที่แล้ว แต่เหมือนผู้กำกับจะมินำพาใดๆ กลับกระหน่ำซ้ำเติมบ้าพลังหนักข้อกว่าเก่า จึงทำให้งานออกมาเมื่อเทียบกับเพื่อนๆอีกสามแพร่งน่าผิดหวัง

สิ่งที่ผมอยากเห็นคือเชียร์ให้ GTH หาหนังแอคชั่นไซไฟ ให้ผกก.แกทดลองทำซักเรื่อง เอาแบบหนังที่ทำมาเพื่อบ้าพลังได้เต็มที่ พร้อมจะรองรับความสนุกกับการสรรสร้าง CG หลากหลายรูปแบบที่ผู้กำกับชื่นชอบ เพื่อพิสูจน์ฝีมือให้รู้ดำรู้แดงอีกสักครั้ง



คนกลาง




เรื่องย่อ : สี่หนุ่มออกเที่ยวป่า ตกดึกนอนคุยเรื่องผีในเต็นท์ คนนอนริมบอกว่าถ้าตายไป จะมาหลอกคนนอนกลาง พูดเล่นๆแต่ดันทะลึ่งตายจริง สามคนที่เหลือยังออกจากป่าไม่ได้ ก็เครียดขนหัวลุกเพราะไม่รู้ว่าตกดึก เพื่อนผีจะมาหลอกใคร

ความรู้สึก : เป็นตอนที่สนุกที่สุด ทำเอาผมซึ่งอยู่ในสภาวะอารมณ์เฮฮาไม่เต็มที่มีโอกาสหัวเราะร่วนจากหนังครั้งแรกในรอบหลายๆเดือน จังหวะผีหลอกเยี่ยม จังหวะฮายอด ชวนคิดถึง อารมณ์บ้านผีปอบที่อัพเกรดให้ทันสมัยและฉลาดเฉลียว

ความชอบ : นักแสดงสี่คนเล่นได้เนียนมาก บวกกับไดอะล็อคที่เขียนมาดีจึงยิ่งดูเป็นธรรมชาติดูเหมือนเพื่อนๆใกล้ตัวเรา ดูเนื้อเรื่องผิวเผินอาจจะมองว่า บทหนังตอนนี้เบๆง่ายๆแสนธรรมดา แต่ ผมมองว่าตอนนี้มีบทที่ดูง่ายแต่ไม่ธรรมดา บทฉลาดแต่ไม่ได้ฉลาดแบบลึกซึ้งซับซ้อน เป็นความฉลาดในการล้อเลียนหยิกแกมหยอกขนบของหนังผี ล้อเลียนหนังตัวเอง และ สปอยล์หนังหักมุมกันเป็นว่าเล่นราวจะประชดคนดูกลุ่มที่กลัวสปอยล์เกินเหตุ

บทสรุปสุดท้ายของหนังไม่เหลือทางออกให้เล่นได้มากนัก เพราะแนวทางของหนังหักมุมปัจจุบันไม่เหลือการหลอกล่อคนดูให้อึ้งเท่าไหร่แล้ว ซึ่งผู้สร้างก็เหมือนจะรู้ดีจึงไม่พยายามแหวกแหกแนวอะไรมากนัก แต่กลับเดินตามรอยหนังรุ่นพี่ แล้วจัดแจงหาทางออกด้วยการกัดตอนจบตัวเอง ควบกับสปอยล์หนังเรื่องอื่นจนวินาทีสุดท้าย กะฮากันให้ตายคาจอเลยทีเดียว

ที่ชอบก็คือ หนังไม่ได้ทอดทิ้ง อารมณ์หนังผีที่ดีที่เขียนไว้ตอนต้น เพราะ นอกจากปล่อยมุกฮาๆกัดหนัง เมื่อถึงคราวต้องขนหัวลุกต้องสะดุ้ง หนังก็กระทุ้งต่อมความกลัวคนดูได้ตรงจุดผวา




Last Fright - เที่ยวบิน 224


เรื่องมีอยู่ว่า: แอร์โฮสเตสสาวได้รับมอบหมายให้นำศพบุคคลสำคัญขึ้นเครื่องกลับประเทศ โดยมีศพนั้นเป็นผู้โดยสารเพียงคนเดียว และ เธอเป็นเจ้าหน้าที่บริการในห้องโดยสารเพียงคนเดียวเช่นกัน แน่นอนว่า ศพที่ห่อผ้ามาอย่างดี เกิด เฮี้ยน ระหว่างการเดินทาง และ แน่นอนอีกว่า สถานที่คือบนฟากฟ้าแบบนี้ การหาทางหนียิ่งลำบากกว่าที่คิด

จุดอ่อน : เค้าโครงเนื้อหาในแพร่งนี้เข้าข่าย เชย ไปเสียแล้วในยุคสมัยหนังผีครองเมือง ดูแล้วให้อารมณ์เหมือนหนังที่ดัดแปลงจากนิยายของสตีเฟ่น คิงเมื่อสิบถึงยี่สิบปีก่อน แต่ช้าก่อน ความเชย ยังไม่ใช่ จุดอ่อนเพราะ จุดอ่อนของหนังเรื่องนี้อยู่ตรง พลาดบอกคำใบ้ที่ หมู และ เฉลยเงื่อนงำเร็วเกินไป มันทำให้ เนื้อเรื่องส่วนที่เหลือของหนัง ขาดความชวนอยากรู้อยากเห็นเหมือนแพร่ง เหงา กับ คนกลาง และกลายเป็นสนุกอยู่แค่ลุ้น ผีไล่หลอกคน

จุดแกร่ง : สถานที่บังคับคือ ผีหลอกบนเครื่องบินที่ลอยอยู่กลางฟากฟ้า เป็นสถานการณ์น่าสนใจเอามากๆ เพราะ เหยื่อจะหนีลงตุ่มก็ไม่ได้ จะหนีเข้าห้องหนีออกจากบ้านก็ไม่สามารถ สถานการณ์นี้เอื้อให้คนเขียนบทเล่นอะไรได้มากเหมือนหนังอย่าง Snake on a plane ที่ผู้ร้ายเอางูไปปล่อยบนเครื่อง

เป็นอีกหนึ่งแพร่งที่ผู้กำกับได้โชว์ฝีมือช่วยให้หนังพล็อตเชยออกมา สนุกตื่นเต้นลุ้นระทึกแบบแพ็คเก็จคู่คือได้ทั้งอารมณ์สยองกับแอคชั่นพร้อมๆกัน ฝีมือของพลอย ช่วยหนังได้มาก ปมประเด็นของความผิดบาป/โกรธอาฆาต สนับสนุนให้ฉากสุดท้ายหลอนชะงักนัก ซึ่งคนออกแบบฉากสุดท้าย สมควรรับเครดิตที่ถ่ายทอดความหลอนติดตา


สรุป ... มีทั้งตอนที่ชอบมากๆ ตอนที่ไม่ชอบเลย กับ สองตอนที่ชอบพอสมควร เฉลี่ยออกมาเป็น รวมมิตรหนังผี ที่ดีกว่า รวมมิตรหลายๆถ้วยที่เคยออกมาก่อน

หากชอบหนังผี ชอบกรี๊ด ชอบสะดุ้ง แนะนำให้ไปดูในโรงรอบที่คนเยอะ จุดร่วมดีๆที่หนังทั้งสี่เรื่องมีคือทำให้บรรยากาศในโรงหนังคึกคักเหลือเกินเมื่อคนดูพร้อมใจกันกรี๊ดกับหัวเราะกันกลัวอย่างเฮฮา (ยกเว้นบางช่วงที่คนดูบางกลุ่มเจตนาหัวเราะกันกลัวล่วงหน้าแบบเกินพอดีชนิดไม่เกรงใจชาวบ้านที่ฟังตัวละครคุยกันไม่รู้เรื่อง)

แปลกใจอยู่ก็ตรงมาตรฐาน GTH ที่เคยมีในด้านงานสร้างอันเนี้ยบๆกับการถ่ายภาพงามๆในหนังผีอย่าง แฝด และ บอดี้ ศพ#19 พอมาเรื่องนี้กลับดูตกมาตรฐานของตัวเองไปเสียดื้อๆ



Link บทความที่อ้างอิงถึงใน blog

บอดี้ ศพ #19 , ภาพสวยหลอกตา เนื้อหาหลอกดี CGหลอกเกิน

แฝด , เข้าใจพิม เข้าใจพลอย เข้าใจ"แฝด"

Snakes on a Plane , ที่อยากไปดูก็เพราะ "งูบนเครื่องบิน"

แก๊งชะนีกับอีแอบ , หนัง comedy ไทยดีๆยังมีอยู่

สามารถติดตามบทสรุป การให้คะแนน และบทวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มเติม หรือบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ พร้อมความเห็นของเพื่อนร่วมบล็อคที่รักการดูหนัง ได้ที่ //vreview.yarisme.com พร้อมลุ้นรับบัตร Major M Cash มูลค่า 500 บาท จำนวน 8 ใบ ทุกเดือน

ขอฝาก พ็อกเก็ตบุ้คสองเล่มที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนังเพราะ "หนังสือรัก" เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม ส่วน องศาที่ 361 หนังสือเล่มล่าสุดที่จะช่วยให้คุณค้นหามุมเล็กๆในตัวเองที่จะมีความสุขในชีวิตได้มากขึ้น โดยไม่ต้องมองหาจากผู้อื่น


เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ "หนังสือรัก"เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php ส่วน องศาที่ 361 สั่งได้จากเว็บของซีเอ็ดครับผม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง