ขอรบกวน เชิญชวนเพื่อนๆผู้อ่านทุกท่าน มาให้เกียรติเขียน 'คำนิยม' ให้กับ พ็อคเก็ตบุ้คเล่มที่สองของผมที่ชื่อ องศาที่361 ตามรายละเอียดที่ลิงค์นี้เลยครับ

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=aorta&month=29-07-2007&group=15&gblog=1

บอร์น ต่างจาก บอนด์ ตรงที่ บอร์น ไม่ได้มีเครื่องไม้เครื่องมือเลิศหรู ไม่ได้เจ้าชู้สาวหลง

บอร์น ต่างจาก อีธาน ฮันต์ ตรงที่ บอร์น ไม่ได้มีลูกเล่นแพรวพราว ไม่ได้มีทีมเจ๋งๆคอยหนุน

ภารกิจของบอร์น แตกต่างจากคนอื่นๆ เขาไม่เคยได้รับมอบหมายภารกิจที่ยิ่งใหญ่ หรือ ต้องไปฉกชิงคริปโตไนท์จากยอดตึกใบหยก ภารกิจจารชนของเขาที่ได้รับมีเพียง การกำจัดเป้าหมาย

บอร์น ไม่ได้อยากเป็นสายลับ เขา เป็น แค่คนธรรมดาที่มีหัวจิตหัวใจ ที่บังเอิญได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดี และ ต้องการแค่สืบหาตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง หลังจากเกิดความจำเสื่อมไปชั่วคราว

และด้วยเหตุที่ บอร์น มิได้ born to be สายลับ เหมือนกับ เจมส์ บอนด์ ดังนั้น เราจึงเห็นภาวะจิตใจที่มิได้เย็นชาเท่ทุกองศา บอร์นจะฆ่าใครก็เฉพาะคราวจำเป็น และ เมื่อฆ่าเสร็จก็ไม่ได้เย็นใจ เขายังถูกความรู้สึกผิดคอยหลอกหลอน เหมือนกับที่หนังภาคสองให้เราเห็นการเดินทางตามไปขอโทษและบอกความจริงกับลูกของเหยื่อทั้งที่ไม่จำเป็น

ยิ่งบวกกับการต่อสู้แบบดิบๆ ใช้หมัดลุ่นๆไม่ได้ลุ้นอุปกรณ์พิสดาร จึงทำให้เขาไม่ใช่ จารชนที่เว่อร์ราวกับหลุดออกมาจากการ์ตูน แต่ บอร์น มีความเป็นคนธรรมดามากกว่าทั้ง บอนด์ และ อีธาน ฮันต์

...การถือกำเนิดของ บอร์น ในจอใหญ่ทำให้ ทีมผู้สร้าง บอนด์ ก็คงรู้ตัวแล้วว่า สายลับในคอนโทรลของตัวเองนั้น กำลังจะหลุดออกกรอบความเป็นจริงจนเกินไป บอนด์ ภาคล่าสุดจึงกลับตัวกลับใจใช้บริการ แดเนี่ยล เคร็ก และ ปฏิวัติตัวเองสลัดความเว่อร์ทั้งหลายออกไป เหลือแต่ บอนด์โฉมใหม่ฉบับมีเนื้อมีหนังมีผิดมีพลาด เริ่มมีตัวตนให้คนดูจับต้องได้





ย้อนหลังไป ตอนที่ บอร์น เปิดตัวบนจอเงินครั้งแรกเมื่อ ห้าปีก่อน ไม่มีใครคาดหวังมากนัก เพราะถึงต้นฉบับจะเป็นนิยายสายลับขึ้นชื่อของโรเบิร์ต ลัดลั่ม (เวอร์ชั่นหนังสือแปลชื่อไทยได้อารมณ์มาก - กูชื่อ เจสัน บอร์น) แต่ การเลือกผู้กำกับ Doug Liman ที่ทำหนังอินดี้เปรี้ยวๆอย่าง Swingers หรือ Go (เรื่องหลังแนะนำว่าสนุกมาก) และ นักแสดงที่ดูหน่วยก้านแล้วห่างไกลจากการเป็นจารชนอย่าง แม็ตต์ เดม่อน สองตัวหลักนี้ยังห่างไกลที่จะทำให้คนดูคาดหวังผลลัพธ์ที่น่าชื่นชม

แต่ ความพยายามของทั้งคู่ ก็สามารถทำให้ บอร์น ได้การยอมรับจากคนดู เมื่อฉีกรูปแบบให้หนังออกมาเป็น หนังแอคชั่นสายลับที่ไม่ได้ทันสมัย หลายฉากออกจะเชยและชวนให้คิดถึงหนังสายลับในอดีตเสียด้วยซ้ำ ฉากต่อสู้แทบจะไม่มีอาวุธไฮเทคหรือมีเทคนิกแปลกๆ เป็น การต่อสู้แบบอัดกันง่ายๆ แต่สุดท้าย กลับกลายเป็นผลดี เพราะ ทำให้เราสัมผัสได้ถึง สายลับที่ชวนให้เราเชื่อว่าเขา เก่งจริง และ ถ้าโลกนี้จะมีสายลับจริงๆที่ต้องฝ่าฟันอันตรายร้อยแปดพันเก้าเอาตัวรอดจนถึงปัจจุบัน ก็ควรจะเป็น อย่าง บอร์น ไม่ใช่อย่าง บอนด์

The Bourne Identity รื้อเนื้อหาของต้นฉบับนิยายเสียใหม่ โดยยังคงโครงหลัก ถึงเรื่องราว จารชนความจำเสื่อมที่เดินทางตามหาตัวตนที่หลงลืม แต่จัดการตัดเนื้อหาส่วนอื่นๆ โดยเฉพาะ คู่ปรับคนสำคัญอย่างแจ๊คคัล ที่เด่นเป็นอย่างยิ่งในนิยาย แต่ในหนังนั้นหายไปโดยสิ้นเชิง (ชื่อ แจ็คคัล นักฆ่าตัวร้าย ไปโผล่อีกครั้งในหนังอย่าง The Jackal ที่ เฮีย บรูซ วิลลิส เล่น ประชันกับ หล่อใหญ่อย่าง ริชาร์ด เกียร์ เพียงแต่ มาจาก นิยายคนละเล่มกัน ไม่รู้ว่า เป็น คนเดียวกันหรือเปล่า)





ภาคแรกว่าดีแล้ว ภาคสองกลับดียิ่งกว่า แม้จะเปลี่ยนผู้กำกับคนใหม่เป็น Paul Greengrass ที่คนดูส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยรู้จักมักจี่แม้จะมีชื่อมาจาก หนังรางวัลอย่าง Bloody sunday และ แฟนๆภาคแรกยังคงเสียดายความสามารถของ Doug Liman ที่ทำภาคแรกได้ดีขนาดนั้น การมาของ Paul Greengrass ใส่ความฉับไวและความเวียนหัวผ่านการถ่ายภาพชนิดทั้งหมุนทั้งเหวี่ยงกล้องไปมา แต่เมื่อดูไปจนเริ่มชิน ก็จะพบว่า Bourne Supremacy มีความกระฉับกระเฉงฉับไว และ ขับเคลื่อนไปข้างหน้าพร้อมอดรีนาลีนของคนดูที่หลั่งแบบแทบจะไม่ได้พัก



Paul Greengrass กลับมาทำหน้าที่ต่ออีกครั้งใน The Bourne Ultimatum และครั้งนี้เป็น บทยืนยันว่า เขา เป็นผู้กำกับที่เก่งฉกาจในการใช้กล้องเป็นอย่างยิ่ง เพราะถ้าได้ดู United 93 งานคั่นระหว่างบอร์นสองภาคนี้ฉากบนเครื่องบินช่วงสามสิบนาทีสุดท้าย เป็น ฉากที่ดูกี่ครั้งก็ช่างทรงพลังและทำให้ต้องขนลุกน้ำตาซึม เขาเสกเหตุการณ์บนเครื่องบินราวกับว่า ภาพตรงหน้าของคนดูนั้นคือเหตุการณ์จริง และ เป็นหนึ่งในภาพของหนังที่ผมประทับใจมากที่สุดจากประสบการณ์การดูหนังที่ผ่านมา


แน่นอนว่า The Bourne Ultimatum ก็ยังคงมี การกวัดแกว่งสั่นกล้องให้เวียนงง จนเป็นจุดอ่อนให้หลายคนต้องบ่นกันขรม แต่สำหรับตัวเองที่อาจจะเริ่มคุ้นเคย กลับรู้สึกว่า ที่มีในภาคนี้ยังน้อยกว่าภาคสองเสียด้วยซ้ำ และ สไตล์เหวี่ยงกล้องของ Paul Greengrass ต่างจาก หนังแอคชั่นหลายเรื่องที่ใช้เทคนิกเหวี่ยงกล้องไปมาแบบเร็วๆ เพียงเพื่อลดความจำเป็นในการแสดงรายละเอียดของฉากแอคชั่น แต่ ลีลาของ Paul Greengrass ไม่ได้มีวัตถุประสงค์เช่นนั้น สไตล์การถ่ายทำของเขาคุมอารมณ์คนดูไปพร้อมกับมุมกล้องที่ฉวัดเฉวียนและจับภาพที่กระแทกกระทั้นอารมณ์คนดูไม่หยุดหย่อน ดูได้จาก ฉากขับรถของ บอร์น ทั้งสองภาคที่กระชากอารมณ์คนดูได้มากกว่า Die Hard หรือ Badboy ที่ระเบิดรถไปนับร้อยคัน

และ เมื่อถึงฉากที่ต้องโชว์ ฝีมือ เขาก็โชว์ ฉากแอคชั่นให้เห็นชัดๆแบบไม่เม้ม เช่น ฉากบอร์นจัดการคู่ต่อสู้ด้วยหนังสือเล่มเดียวในภาคนี้ หรือ จัดการเจ้าหน้าที่ในห้องสี่เหลี่ยมในภาคที่แล้ว



...ไม่ใช่แค่ผู้กำกับที่คู่ควรกับการได้รับคำชม คนเขียนบทของหนังภาคสามนี้ก็สมควรได้รับเสียงปรบมือไม่แพ้กัน เพราะ การสร้างหนังภาคสามให้ดีกว่าสองภาคก่อนที่ดีอยู่แล้วนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งเป็นหนังแอคชั่นจะหวังให้ดีกว่าเก่านั้นคงยาก ส่วนมากเราจึงมักจะเห็นแต่การพยายามใส่ลูกเล่นใหม่ๆ เทคนิกใหม่ๆ เข้าไปเสียมากกว่า แต่ ทีมเขียนบทของหนังชุดนี้ โชว์กึ๋นให้เราได้เห็น การเล่าเรื่องในหนังแอคชั่นที่ มีชั้นเชิง เฉียบแหลม และ ชาญฉลาดนั้นเป็นอย่างไร

ตั้งแต่ ความเชื่อมโยงของภาคนี้กับภาคที่แล้ว (สำหรับคนที่ดูภาคสองแล้วจะเข้าใจและชื่นชมได้มากยิ่งขึ้น กับ ความเนียนและความเหนือชั้น) แถมที่เข้าใจคิดอีกอย่างคือ ฉากจบในภาคนี้ ยังมีความเชื่อมโยงกับ ฉากเปิดในภาคแรก อีกต่างหาก จะต่างก็แค่ ตัวตนและความทรงจำ ของ บอร์น เท่านั้นที่เปลี่ยนไป

อีกจุดที่แฟนๆของบอร์น ต้องชอบมากยิ่งขึ้นในภาคนี้ คือ รายละเอียดการเอาตัวรอดของบอร์นในแต่ละเหตุการณ์ ที่ โชว์ฉลาดและชวนให้เชื่อถือได้ ไม่ว่าจะเป็น ฉากชิงไหวชิงพริบแสนสะใจ อย่าง ฉากล่อหลอกแล้วเข้าไปขโมยเสียงในห้องทำงาน หรือ ฉากแอคชั่นไล่ล่าแบบห่วงโซ่ (บอร์นถูกตำรวจตามล่าไปพร้อมๆกับเขาตามไล่ล่านักฆ่าที่กำลังไล่ล่านางเอก)





...ทีมนักแสดงสมทบทั้งหลายก็เป็นการคัดเลือกดาราที่สามารถเข้ากับอารมณ์ของหนังมากกว่าจะเลือกดาราดัง สังเกตจาก การเลือก ฟรานก้า โปเทนเต้ และ จูเลีย สไตลส์(ชอบเธอคนนี้ตั้งแต่เรื่อง 10สิ่งเกี่ยวกับเธอที่ฉันเกลียด เสียดายช่วงหลังๆเลือกหนังได้ไม่โดนเท่าไหร่) มาประกบคู่พระเอกในแต่ละภาค หรือ การเลือก โจน อัลเลน คริส คูเปอร์ และ เดวิด สแตร็ทธาร์น มาเป็นซีไอเอระดับสูงในทั้งสามภาค ล้วนมีส่วนส่งเสริม ความหนักแน่นน่าเชื่อถือให้กับ ชีวิตของบอร์น ได้มากยิ่งขึ้น


...หนังแอคชั่นอย่าง บอร์น เป็น อีกหนึ่งตัวอย่างหนังที่โผล่มาในปีนี้ที่สามารถทำหน้าที่กระบอกเสียงป่าวประกาศว่า ความเป็นหนังดี มิใช่มีไว้เฉพาะกับ หนังดราม่า หนังอย่าง The Bourne Ultimatum ที่ผสมผสานระหว่าง การกำกับที่สุดยอด การแสดงของนักแสดงนำที่สวมวิญญาณเสมือนเป็นตัวเอง ทีมนักแสดงที่เปี่ยมคุณภาพ และ บทภาพยนตร์ที่ฉลาดเฉียบคม ทำให้ ผลสุดท้าย The Bourne Ultimatum มีคุณภาพกว่าหนังดราม่าหนักๆหลายเรื่อง

และถ้าหยิบหนังมาดูเรียงกันจนครบสามภาค ก็จะพบว่านี่เป็น ไตรภาคหนังสายลับที่ดีที่สุด เสมอต้นเสมอปลายมากที่สุด และ เป็นหนังที่ดีขึ้นเรื่อยๆชนิดไล่เรียงความดีจากดีมากไปสู่ดีที่สุดในภาคสุดท้าย

สรุป ... เชื้อเชิญชวนเชียร์เป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็น คอหนังแอคชั่นหรือไม่ ถึงจะไม่เคยดูสองภาคนี้มาก่อนก็ดูรู้เรื่อง แต่ จัดได้ว่าห้ามพลาดเด็ดขาดสำหรับแฟนๆบอร์น

สำหรับหนังเรื่องนี้ ช่วงเวลากว่าสองชั่วโมง คือ ช่วงเวลาในการดูหนังโรงที่มันส์ ตื่นเต้น ลุ้นระทึกที่สุดของผมในปีนี้ และ นี่คือ หนึ่งในกลุ่มหนังที่ดีที่สุดนับตั้งแต่ต้นปี

ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม

(นอกจากตามร้านทั่วไป สนพ.ฝากแจ้งว่า มีลด15% ถึงสิ้นเดือนกค.ที่ ดอกหญ้าสาขา อนุสาวรีย์, เมเจอร์สุขุมวิท, พันธ์ทิพย์ กทม., เมเจอร์เชียงใหม่, แฟชันไอแลนด์, เมเจอร์รังสิต, เมเจอร์ปิ่นเกล้า, เมเจอร์รัชโยธิน)

เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง