114 .. เมื่อเรากลายเป็น “ของมัน" เมื่อเรากลายเป็น “ของมัน" เขียนโดย พระไพศาล วิสาโล จาก เว็บ visalo.org เคยนำลงในนิตยสาร ซีเครท : Vol.2 No.50 26 July 2010 เคยสังเกตไหมว่า เวลาเพื่อนทำกระเป๋าเงินหาย เราสามารถสรรหาเหตุผลมาได้มากมายเพื่อช่วยให้เธอทำใจ (ยังดีที่ไม่เสียมากกว่านี้, ถือว่าใช้กรรมก็แล้วกัน, เงินทองเป็นของนอกกาย ฯลฯ) ในทำนองเดียวกัน เวลาเพื่อนอกหัก ถูกแฟนทิ้ง เราก็รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรเพื่อให้เธอปล่อยวาง แต่เวลาเราประสบเหตุอย่างเดียวกัน กลับทำใจไม่ได้ เอาแต่เศร้าซึม จ่อมจมอยู่กับความสูญเสีย คำแนะนำดี ๆ ที่ให้กับเพื่อน กลับเอามาใช้กับตัวเองไม่ได้ บ่อยครั้งก็นึกไม่ออกด้วยซ้ำว่า ควรจะทำใจอย่างไร ใช่หรือไม่ว่า สาเหตุที่เราสามารถแนะนำเพื่อนได้อย่างฉาดฉาน ก็เพราะเงินของเพื่อน ไม่ใช่เงินของฉัน แฟนของเพื่อน ไม่ใช่แฟนของฉัน เราจึงไม่รู้สึกทุกข์ร้อนเท่าใดนัก ปัญญาจึงทำงานได้เต็มที่ แต่เมื่อใดที่เหตุร้ายเกิดกับเงินของฉัน หรือกับแฟนของฉัน อารมณ์จะท่วมท้นใจจนนึกอะไรไม่ออก ไม่มีอะไรที่จะทรงพลังเท่ากับคำว่า “ของฉัน” ไม่ว่าความวิบัติจะรุนแรงเพียงใดก็ตาม หากมันไม่เกี่ยวข้องกับ “ของฉัน” เราก็ไม่ค่อยรู้สึกรู้สาด้วย แต่ทันทีที่มีอะไรมากระทบกับ “ของฉัน” แม้เล็กน้อยเพียงใด มันกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที หลายคนดูข่าวแผ่นดินไหวในอิหร่าน ที่มีคนตายนับแสนคนด้วยความรู้สึกเฉย ๆ แต่จะขุ่นเคืองไปทั้งวัน เมื่อพบว่ารถของตนมีรอยขีดข่วนที่ตัวถัง สาเหตุที่ผู้คนยอมเหนื่อยยาก ทำงานตัวเป็นเกลียว ก็เพื่อรักษาและเพิ่มพูน “ของฉัน”ให้มากที่สุด ความยึดอยากให้ทุกอย่างเป็น “ของฉัน” ทำงานอยู่ในส่วนลึกของจิตใจตลอดเวลา แม้เก้าอี้ในโรงหนังที่เพิ่งมานั่งได้ไม่กี่นาที เราก็เรียกว่า “เก้าอี้ของฉัน”ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ แต่เราเคยสังเกตไหมว่า ทันทีที่ยึดอะไรก็ตามว่าเป็น “ของฉัน” เรากลายเป็น “ของมัน”ไปทันที เราจะยอมทุกข์เพื่อมัน ถ้าใครวิจารณ์เสื้อของฉัน ตำหนิรถของฉัน เราจะโกรธและจะแก้ต่างให้มัน บางครั้งถึงกับแก้แค้นแทนมันด้วยซ้ำ ถ้าเงินของฉันถูกขโมย เราจะทุกข์ข้ามวันข้ามคืนทีเดียว คนจำนวนไม่น้อย ยอมตายเพื่อรักษาสร้อยเพชรไว้ไม่ให้ใครกระชากเอาไป บางคนยอมเสี่ยงชีวิตฝ่าเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้บ้าน เพราะกลัวอัญมณีจะถูกทำลายวายวอด ฉะนี้แล้วควรจะเรียกว่ามันเป็น “ของฉัน” หรือฉันต่างหากที่เป็น “ของมัน” เป็นเพราะหลงคิดว่ามันเป็น “ของฉัน” ผู้คนทั้งโลกจึงกลายเป็น “ของมัน”ไปโดยไม่รู้ตัว มีชีวิตอยู่ก็เพื่อมัน ยอมทุกข์ก็เพื่อมัน ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่า มีเวลาอยู่ในโลกนี้จำกัด แต่ก็ใช้เวลาไปอย่างไม่เสียดายก็เพื่อมัน ซ้ำร้ายกว่านั้นหลายคนยอมทำชั่ว อกตัญญูต่อผู้มีพระคุณก็เพื่อมัน ยิ่งยึดมั่นว่าทรัพย์สมบัติเป็นของฉัน เรากลับกลายเป็นทาสของมัน จิตใจนี้อุทิศให้มันสถานเดียว เศรษฐินีเงินกู้คนหนึ่ง เป็นโรคอัลไซเมอร์ในวัยชรา จำลูกหลานไม่ได้แล้ว แต่สิ่งเดียวที่จำได้แม่นก็คือ สมุดจดบันทึกทรัพย์สิน ทุกวันจะหยิบสมุดเล่มนี้มาพลิกดูไม่รู้เบื่อ แม้ลูกหลานจะชวนสวดมนต์หรือฟังเทปธรรมะ ผู้เฒ่าก็ไม่สนใจ จิตใจนั้นรับรู้ปักตรึงอยู่กับเงินทองเท่านั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เมื่อสิ้นลม ผู้เฒ่าจะนึกถึงอะไร และจะไปสุคติได้หรือไม่ ไม่ว่าจะมีเงินทองมากมายเพียงใด เมื่อตายไปก็ไม่มีใครเอาไปได้แม้แต่อย่างเดียว นั่นเป็นข่าวร้ายสำหรับผู้ทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตเพื่อทรัพย์สมบัติ แต่ที่ร้ายกว่านั้นก็คือ หากหวงแหนติดยึดมันแม้กระทั่งในยามสิ้นลม มันก็สามารถฉุดลงอบายได้ ถ้าไม่อยากเป็น “ของมัน” ก็ควรถอนความสำคัญมั่นหมายว่า มันเป็น “ของฉัน” การให้ทานเป็นวิธีการเบื้องต้น ในการฝึกจิตให้ถอนความสำคัญมั่นหมายดังกล่าว ถ้าให้ทานอย่างถูกวิธี ไม่เพียงแต่จะเป็นประโยชน์แก่ผู้รับเท่านั้น หากยังเป็นประโยชน์แก่ผู้ให้ ประโยชน์ประการหลัง มิได้หมายถึงความมั่งมีศรีสุขในอนาคตเท่านั้น ที่สำคัญกว่านั้นก็คือช่วยลดความยึดติดในทรัพย์ “ของฉัน” แต่อานิสงส์ดังกล่าวจะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อ เราให้โดยไม่ได้หวังอะไรกลับคืนมา หากให้เพื่อมุ่งประโยชน์แก่ผู้รับเป็นสำคัญ ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นพระหรือไม่ก็ตาม และเมื่อให้ไปแล้วก็ให้ไปเลย โดยไม่คิดว่าของนั้นยังเป็นของฉันอยู่ ( หรือเฝ้ามองว่าทำไมหลวงพ่อยังไม่ฉันอาหาร “ของฉัน”) การให้ทานและเอื้อเฟื้อเจือจาน เป็นการสร้างภูมิต้านทานให้แก่จิตใจ ทำให้ไม่ทุกข์เมื่อประสบความสูญเสีย ในทางตรงข้ามคนที่ตระหนี่ แม้จะมีความสุขจากเงินทองที่พอกพูน แต่หารู้ไม่ว่า จิตใจนั้นพร้อมที่จะถูกกระทบกระแทกในยามเสียทรัพย์ แม้จะเป็นเรื่องที่จำเป็นก็ตาม ชาวอินเดียผู้หนึ่งเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียวมาก วันหนึ่งได้รับโทรศัพท์จากภรรยาว่าเธอปวดท้องและปวดศีรษะมากจนต้องเข้าโรงพยาบาล หมอจึงสั่งตรวจเลือดและทำอุลตร้าซาวด์ เพราะเกรงว่าเป็นไส้ติ่งอักเสบ พอรู้เช่นนี้เขาจึงสั่งให้ภรรยารีบหนีออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ต้องจ่ายอะไรทั้งสิ้น แล้วเขาก็โทรศัพท์ไปด่าหมอว่า เห็นแก่เงิน สั่งตรวจเลือดและทำอุลตร้าซาวด์โดยไม่จำเป็น หมอพยายามอธิบายอย่างไร เขาไม่ยอมเข้าใจ ต่อมาเขามีเหตุต้องเข้าโรงพยาบาลเดียวกันนั้น เพื่อผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี เขาต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลหลายวันเนื่องจากมีการติดเชื้อ ค่าใช้จ่ายจึงเป็นจำนวนมาก วันสุดท้ายที่เขาอยู่โรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินได้มาเก็บเงินจากคนไข้ถึงในห้อง ทันที่เขาเห็นตัวเลขค่าใช้จ่าย ก็เกิดอาการช็อคและสิ้นลมคาเตียง เงินนั้นมีไว้ใช้ แต่เมื่อใดที่เผลอใจกลายเป็นของมันไป มันก็สามารถทำร้ายจนถึงแก่ชีวิตได้ ธรรมสวัสดี ร่มไม้เย็น ค่ะ   Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553 80 comments Last Update : 29 มีนาคม 2558 16:30:37 น. Counter : 5137 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีขอรับคุณป้ากุ๊กครับ ของมันทานมากไม่ดี เดี๋ยวจะสมบูรณ์เกินไปครับ ขอให้คุณป้ากุ๊ก ระวังสุขภาพด้วยครับ อากาศเปลี่ยนแล้ว   โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 2 พฤศจิกายน 2553 12:00:44 น.

ป้ากุ๊กคะ ชอบจังค่ะ เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าเป็น "ของฉัน" เราจะกลายเป็น "ของมัน" ในทันที... ผงเข้าตาตัวเอง...ต้องหาทางเขี่ยออกเองด้วยใช่มั้ยคะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 2 พฤศจิกายน 2553 12:36:36 น.

ของฉัน ตัวเราของเรา ยึดติด ยึดมั่นถือมั่น บทความวันนี้ในบล้อกป้ากุีกไก่ เมื่ออ่านจบ ผมนึกถึงคำข้างบนทันทีเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 2 พฤศจิกายน 2553 14:08:41 น.

สวัสดีค่ะคุณป้ากุ๊กไก่ ขอบคุณนะคะที่มีคติเตือนใจดีๆมาแบ่งปัน อ่านวันละนิดละหน่อยก็ล้วนแต่เป็นผลดี ตรงนี้ก็เพิ่งเคยได้สัมผัส ค่ะ ถ้าไม่อยากเป็น “ของมัน” ก็ควรถอนความสำคัญมั่นหมายว่า มันเป็น “ของฉัน”   โดย: jamaica 2 พฤศจิกายน 2553 14:27:02 น.

ยํ ลทธํ เตน ดุฎฐพพํ ได้สิ่งใด พึงพอใจในสิ่งนั้น มีความสุขในชีวิตด้วยความพอเพียงและพอใจ ตลอดไป..นะคะ ระยะนี้ ปอป้า ผลุบ ๆ โผล่ ๆ หน่อย..นะคะ งานราษฎร์-งานหลวง....เพียบ อากาศหนาว ปอป้ามีความสุขมากมาย เพราะคุณป่วนไม่ชอบอากาศเย็น ๆ หน้าร้อนเป็นทีของคุณป่วน ส่วนหน้าหนาวเก๊าะเป็นทีของปอป้า ทีใคร..ทีมัน...นิ...อิ อิ คนที่ไม่ชอบหน้าหนาว ก็ระวังรักษาสุขภาพด้วย..นะคะ คิดถึงเสมอ..ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 2 พฤศจิกายน 2553 14:48:06 น.

ใช่เลยค่ะคุณป้า บางครั้งก็เคยเป็นของมันค่ะ เพราะยึดมั่นไม่ปล่อยว่าเป็นของฉัน ทุกข์ทั้งนั้นเลย ต้องทำใจว่าปล่อยๆไปบ้าง จะได้ไม่ตกเป็นของมัน ^^   โดย: coji 2 พฤศจิกายน 2553 14:56:50 น.

กลิ่นตลาด มันก็แล้วแต่ว่า เราจะเดินผ่านแผงไหนของตลาดครับคุณป้ากุ๊กครับ แต่ผมไม่ชอบแผงปลาเน้อ มันคาว ฮ่าๆ   โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 2 พฤศจิกายน 2553 17:56:11 น.

โดนใจมากครับ   โดย: สบายดี IP: 110.164.31.210 2 พฤศจิกายน 2553 19:34:17 น.

สุขใจที่ได้เข้ามาอ่านค่ะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: ผ่านฝนแต่ยังไม่ผ่านหนาว IP: 118.172.118.238 2 พฤศจิกายน 2553 21:16:55 น.

ช่วงนี้น้ำท่วมกันหนักมากๆครับ ผมก็อยากจะขอให้ทุกคนผ่านอุปสรรค์ไปได้ด้วยความปลอดภัยครับ   โดย: veerar 2 พฤศจิกายน 2553 23:43:22 น.

เคยนึกเหมือนกันนะคะ วูบๆ ในความคิดว่า เอ...ทำไมมีคนเสียชีวิตทุกวัน ทำไมเราไม่เห็นจะรู้สึกเสียใจไปกับเค้า แต่เมื่อญาติสนิท หรือคนที่เราคุ้นเคยป่วยเท่านั้น กลับรู้สึกเป็นทุกข์แล้ว มันมาสะดุดตรงที่...เพราะเราไม่รู้จักคนที่เสียชีวิต หรือมีเหตุที่ทำให้เศร้าใจนั้นๆ เพราะเราไม่ได้รัก หรือสนิทสนมกับคนอื่นๆ ที่เราไม่รู้จักและคนเหล่านั้นเจ็บ ป่วย ตาย...เพราะ "ความรัก" "ความผูกพัน" "คุ้นเคย" "ของเรา" นั่นเอง ที่เป็นตัวการสำคัญ ขอบคุณสำหรับบทความที่เป็นประโยชน์ค่ะป้ากุ๊กไก่ สภาพการณ์ที่น้ำท่วมของป้ากุ๊กไก่เบาลงหรือยังคะ ฉัตรขอส่งใจช่วยให้กลับคืนสู่สภาพเดิมไวๆ นะคะ   โดย: ณ ปลายฉัตร 2 พฤศจิกายน 2553 23:46:24 น.

อรุณสวัสดิ์ครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 3 พฤศจิกายน 2553 6:14:43 น.

สวัสดีเช้าวันพุธ วันที่อากาศเย็นลงอีกหนึ่งวัน รักษาสุขภาพนะค่ะป้ากุ๊กไก่ วันนี้มองไม่เห็นอะไรเลย มีแต่ประกายเพชรเม็ดใหญ่ปะทะสายตาค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 3 พฤศจิกายน 2553 7:09:35 น.

ที่จริงเรากลายเป็นของมันอยู่เรื่อยนะครับ แต่ก็มักจะชื่นชมว่าเป็นของกูซะงั้น บ้านที่ต้องจากมาเพราะสภาวะน้ำเป็นปกติ หรือยังครับ   โดย: nulaw.m 3 พฤศจิกายน 2553 9:43:13 น.

ขออวยพรให้ผ่านพ้นภาวะน้ำท่วมไปด้วยดี..เป็นกำลังใจและแรงใจให้คะ   โดย: รุ่งฤดี 3 พฤศจิกายน 2553 9:45:30 น.

เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้นะคะป้ากุ๊กไก่เรื่องสภาวะน้ำท่วม ส่วนเรื่องแปงแปงตอนนี้เลยตัดสินใจให้เรียนพิเศษตอนเย็นเพิ่มค่ะ (ทั้งๆที่แม่จะแอนตี้เรื่องเรียนพิเศษมากๆเลย ทำไงได้กลัวลูกไม่ทันเพื่อน) ครูจะได้มีเวลาจับมือเพิ่มขึ้น แม่ก็จะกระตุ้นที่บ้านด้วย พอดีไปหาข้อมูลเรื่องนี้ไปเจอยางจับดินสอ เลยสั่งมาเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้ของเลยค่ะ มันเป็นยางจับดินสอสำหรับเด็กที่มีปัญหาเรื่องการจับดินสอค่ะ คงต้องใช้ตัวช่วยล่ะค่ะตอนนี้ เดี๋ยวไม่ทันเพื่อนๆ แปงแปงนี่ชอบมีอะไรให้แม่กลุ้มใจเรื่อยเลยค่ะ แต่ดีที่ IQ ดี เมื่อเช้าครูก็บอกอีกว่าหัวดีมาก ถามอะไรตอบได้หมด ก็โล่งอกไปค่ะเรื่องเรียน   โดย: แม่น้องแปงแปง 3 พฤศจิกายน 2553 11:23:42 น.

ดีใจกับป้ากุ๊กไก่ด้วยนะครับ ที่ไม่ต้องเผชิญกับปัญหาน้ำท่วม ปีนี้พี่น้องชาวไทยในหลายพื้นที่อ่วมกันหมดเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 3 พฤศจิกายน 2553 14:27:34 น.

ขอบคุณป้ากุ๊กไก่ที่นำบล๊อกนี้มาเตือนสติค่ะ แว่บๆกับกิเลสและความอยากมีเป็นบางครั้ง แต่คิดว่าดีกว่าเมื่อก่อนเยอะแล้ว แหะๆแต่ตอนนี้ยังอยากได้ต้นไม้สวยๆอยู่ค่ะ   โดย: ดอกไม้หน้าฝน 3 พฤศจิกายน 2553 16:35:43 น.

น้ำลด...หรือยังคะ ป้ากุ๊ก   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 3 พฤศจิกายน 2553 17:04:43 น.

ฝันดีนะคะ   โดย: แม่หมู (jamaica ) 3 พฤศจิกายน 2553 21:59:13 น.

สวัสดีครับป้ากุ๊กไก่ บล็อกป้าวันนี้ ต้องบอกว่า เรากลายเป็นของมันแล้วจริงๆครับ   โดย: biomechanic 4 พฤศจิกายน 2553 6:58:22 น.

สวัสดีเช้าวันพฤหัสบดี พร้อมกำลังใจดี ๆ ที่มีให้กันเสมอค่ะป้ากุ๊กไก่ น้ำลดแล้ว กลับบ้านด้วยความปลอดภัยนะค่ะป้ากุ๊กไก่   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 4 พฤศจิกายน 2553 7:13:05 น.

สวัสดียามเช้าครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤศจิกายน 2553 7:45:44 น.

ไม่มีอะไรเป็นของเราซักอย่าง เกิดมาต้วเปล่า..เวลาไปก้ต้องไปตัวเปล่า ..ของอะไรลงโลงไปให้ ..เอาไปไม่ได้ซักอย่าง ถ้ามีใครบอกว่า..คุณจะต้องตายในอีกสามชั่วโมง ..คุณพร้อมหรือเปล่า... ตอนเกิดนะพอรู้..แต่ตอนตายไม่แน่...   โดย: Calla Lily 4 พฤศจิกายน 2553 7:53:58 น.

สลาภํ นาติมญฺเญยย ไม่ควรดูหมิ่นลาภของตน มีความสุขด้วยความพอใจและพอเพียง ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 4 พฤศจิกายน 2553 11:24:56 น.

แวะเอาเค้กส้มอร่อยๆๆมาฝากจ้า..   โดย: แอ๊ปเปิ้ลโบราณ 4 พฤศจิกายน 2553 13:18:24 น.

สวัสดียามบ่ายๆค่ะป้ากุ๊ก อากาศหนาว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: sawkitty 4 พฤศจิกายน 2553 14:21:13 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: แม่หมู (jamaica ) 4 พฤศจิกายน 2553 16:26:39 น.

แวะมาหาป้ากุ๊กค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 4 พฤศจิกายน 2553 16:32:27 น.

หวัดดีค่ะ ตอนเย็น ค่ะ ป้ากุ๊ก ..มาอ่านเรื่องราว ข้อคิดดี ๆ ..ณ ตอนนี้ ปลอดภัย หรือ ยังคะ ...อากาศเริ่ม หนาว รักษา สุขภาพ เช่นกัน ค่ า..   โดย: tifun 4 พฤศจิกายน 2553 17:41:19 น.

พระธาตุเชิงชุมคู่บ้านพระตำหนักภูพานคู่เมือง งามเลื่องลือหนองหาร แลตระการปราสาทผึ้ง สวยสุดซึ้งสาวภูไท ถิ่นมั่นในพุทธธรรม ***ขอบคุณมากจริงๆๆค่ะมิตรน่ารักบล็อกแก๊งค์*** คุณแคทนำบุญกฐินพร้อมภาพน่ารักสดใสมาฝากค่ะ อนุโมทนาบุญมากมายค่ะ ยอดเงินบริจาคเป็นจำนวนเงิน 124,933.-บาท 1 แสน 2 หมื่น 4 พัน 9 ร้อย 3 สิบ 3 บาท รวมทั้งชาว BLOGGANG ชาวบางขุนเทียน และชาวบ้านค่ะ ชอบหมดทุกอย่างเลยค่ะคุณป้ากุ๊กไก่ คุณแคทยังละกิเลสไม่ได้เลยนะนิ แวะมาเรียนเชิญคุณป้ากุ๊กไก้ไปชมภาพงานบุยที่บล็อกคุณแคทด้วยค่ะ อนุโมทนาค่ะ   โดย: catt.&.cattleya.. 4 พฤศจิกายน 2553 23:28:59 น.

ป้ากุ๊กไก่ เข้าบ้านที่บางบัวทองได้หรือยังค่ะ 2-3 วันมานี้ไม่ค่อยได้ข่าวน้ำท่วมในพื้นที่กรุงเทพ หรือว่าเอ๋ติดตามข่าวแต่น้ำท่วมภาคใต้นะ กลัวว่าพายุจะเข้าพังงา แต่ตอนนี้พายุหายไปทางฝั่งอันดามันแล้ว น้ำไม่ท่วมค่ะ พรุ่งนี้เดินทางกลับบ้านพังงาค่ะป้ากุ๊ก ...เรากลายเป็นส่วนของมันซะแล้ว เป็นแล้วเหนื่อยแต่สุขใจค่ะ เพราะว่าเอ๋เอาและสร้างแต่ของพอเพียงเท่านั้น นอนหลับฝันดีค่ะป้ากุ๊กไก่   โดย: aenew 5 พฤศจิกายน 2553 0:22:05 น.

อรุณสวัสดิ์ครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 5 พฤศจิกายน 2553 6:12:24 น.

แวะมาทักทายค่ะป้ากุ๊กไก่ ตอนนี้คงกลับเข้าบ้านได้แล้วนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อากาศหนาวแล้ว   โดย: แม่น้องแปงแปง 5 พฤศจิกายน 2553 11:49:53 น.

สวัสดีวันฝนพรำๆ หมอกบางๆ ไอเย็นลอยทั่วฟ้า พาเหงามาอ้อน ให้ต้อนรับเคว้งคว้างค่ะ คุณป้ากุ๊กอิอิ ~กลอนแปด~ ร่างมธุรพจน์พร้อมร้อยล้อมฝัน นฤมิตมโนพลันจักสรรค์ห้วง นัยบริบทงดงามเผลอตามทวง สานสืบหวงอักขระกลัวผละพาน รักษ์กรองกานท์ละเมียดท่วงทุกช่วงร่าย เพียรมุ่งหมายเรียงวัจน์ลุจัดหวาน จรรโลงใจคีตรสจำจรดจาร วาดอารมณ์อลังการประสานฤดี สวนอักษรหอมหวนชักชวนเขียน วิจิตรฝันพากเพียรแวะเวียนถี่ พาภิรมย์เหนือนึกจารึกกวี ดื่มด่ำวลีจากสวนรัญจวนมนต์ +++++++++++++++++ ~กลอนสี่แปร~ ละมุนถ้อยรำพัน............ฝากฝันวิจิตร....................นฤมิตจ่อจินต์ ซ่านทรวงโดยคำ............ชื่นฉ่ำปรารถนา................เอกาห่างยิน อารมณ์สานศิลป์............เริ่มร่ายรอยถวิล................โบยบินคลอเคียง กว่าพบซึ้งถึง.................รำพึงเพียรกระทบ..............ให้ประสบแว่วเสียง บันดาลใจไหว...............จำไพเราะเทียบ..................บ่เงียบเลียบเมียง เหนี่ยวจิตปลื้มเพียง........กานท์หวานร่วมเรียง...........สุดเลี่ยงซึ้งสรรค์ สวนทอดแสงอุ่น.............มองคุ้นเงาเพรียก...............ร่ำเรียกหอมปัน แผ่วแผ่วเพลงกล่อม.........เกลาย้อมจิตจ่อม................จุ่งล้อมผูกพัน วิถีกลั่นฝัน......................ด้วยหมายคงมั่น................นิรันดร์เหนือหาย   โดย: ญามี่ 5 พฤศจิกายน 2553 13:42:22 น.

ตุฏฐี สุขา ยา อิตรีตเรน ความสันโดษด้วยปัจจัยตามมีตามได้ นำสุขมาให้ มีความสุขในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ และในทุกวันดี ๆ ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 5 พฤศจิกายน 2553 14:47:16 น.

สวัสดีค่ะป้ากุ๊กไก่ .. อย่าไปคิดถึงเรื่องของคนอื่นเลยค่ะ ปวดหมองไปเปล่าๆ.. ช่วงนี้มีแต่งานกฐิน.. ป้ากุ๊กไก่ไปทำบุญที่ไหนมาบ้างค่ะ เล่าให้ฟังหน่อยซิค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 5 พฤศจิกายน 2553 17:33:54 น.

หวัดดีค่ะ ป้ากุ๊กไก่ ตอนนี้กลับบ้านบางบัวทองยังคะ อากาศก็เริมหนาวแล้ว เห็นลูกสาวที่อยู่คลองสามวาบอกว่าหนาวมากลมแรงด้วยค่ะ พรุ่งนี้มีงานตะพาบ ป้าว่างไปอ่านนะคะ ป้ารักษาสุขภาพนะคะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 5 พฤศจิกายน 2553 17:49:07 น.

สวัสดีครับผม เมื่อ ตัด คำว่า ของ ออกได้ ความยึดมั่นคงลดน้อยลงนะครับ โลกนี้ไม่มีสิ่งใดเป็นของเราโดยแท้เลย   โดย: กลิ่นดอย 5 พฤศจิกายน 2553 22:05:04 น.

ยถาวาที ตถาการี พูดอย่างใด พึงทำอย่างนั้น ส่งตะพาบตะกายขึ้นบกแล้ว ปอป้าขอลาตามน้องเณรไปนอนก่อน..นะคะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ ...ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 6 พฤศจิกายน 2553 0:36:18 น.

อรุณสวัสดิ์ครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 6 พฤศจิกายน 2553 6:32:01 น.

แวะมาทักทายวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะป้ากุ๊กไก่   โดย: แม่น้องแปงแปง 6 พฤศจิกายน 2553 10:18:19 น.

จริงสุดแท้ค่ะ อะไรเป็น"ของเรา" เราจะกลายเป็น "ของมัน" ในบัดดล เคยอ่านเจอมีชายหนุ่มไปปฏิบัติธรรมที่สวนโมกข์ สุราษฏร์ ซึ่งตอนนี้ท่านพุทธทาสยังมีชีวิต ชายหนุ่มคนนั้นบอกว่ามีความสุขกับที่นี่มาก ๆ ท่านตอบว่า ถ้าชายผู้นี้อยู่เป็นประจำ ก็คงไม่ได้รู้สึกมีความสุขตลอดไปหรอก ตอนนี้ที่ยังมีความสุขอยู่ที่ เพราะชายผู้นี้กำลังทุกข์กับเรื่องหรือสิ่งที่เป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้สวนโมกข์ไม่ใช่ของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ทุกข์   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 6 พฤศจิกายน 2553 12:16:10 น.

ป้ากุ๊กจ๋า เย็นนี้หนูต้องไปกิน"ของมัน" ที่ China Gate ใกล้บ้านค่ะ ส่วน "ของฉัน" ที่ไม่ยอมไปไหน ก็ยังเป็น "ไขมัน" เย็นนี้เจอ "ของมัน" มันก็จะกลายเป็น "ไขมัน ของฉัน" อีกใช่ไหมคะ 555ป้ากุ๊ก อย่ามองหนูลอดแว่น แบบน๊านนนนนน   โดย: kimmybangkok (kimmybangkok ) 6 พฤศจิกายน 2553 14:14:42 น.

แวะเอาบุญมาฝากคะ ช่วงนี้ทัวร์ทำบุญทุกอาทิตย์เลยคะ ไว้จะแวะเอาบุญมาฝากอีกนะคะ   โดย: คิตตี้น้อยสีชมพู 6 พฤศจิกายน 2553 15:43:52 น.

--- อรุณสวัสดิ์ค่ะ ป้ากุ๊กไก่ --- วันนี้มีโปรแกรมไปไหนรึป่าวค๊ะเนี่ย ---ขอให้สนุกทั้งวันนะคะ --- อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ   โดย: luckiezgalz 7 พฤศจิกายน 2553 5:24:38 น.

อรุณสวัสดิ์ครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 7 พฤศจิกายน 2553 6:18:02 น.

สวัสดียามเช้าครับผม   โดย: กลิ่นดอย 7 พฤศจิกายน 2553 10:09:29 น.

ของทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนไม่ใช่ของเราค่ะ แม้แต่ร่างกายของเรา ก็ไม่ใช่ของเรานะคะ เพราะฉะนั้นไม่ควรที่จะไปยึดถือจริงๆ ค่ะ เพียงอยู่เพื่อดูแลร่างกายเราให้อยู่ดีมีสุข แข็งแรง เพื่อที่จะได้ทำความดีก็พอแล้วค่ะ คุณพี่สบายดีนะคะ กลับบ้านหรือยังคะ หรือว่ายัง "ลี้ภัยน้ำ" อยู่ค่ะ   โดย: addsiripun 7 พฤศจิกายน 2553 13:56:15 น.

ถ้าแน่ใจว่าหุ่นดีหรือมีดีกว่าไอ้บ้านั่นก็แก้เลยครับ แก้เลย 555 หนูหล่อกะคุณอาซองกำลังช่วยกันหาเรื่องน่ะครับ คุณป้าจะมาร่วมด้วยช่วยกันไหมครับ กิกิ หนูหล่ออ่ะ จัดพานขอษมาไว้แล้ว จะได้ใช้ให้คุ้ม ดีใจด้วยครับที่ไม่โดนน้ำท่วม แต่เวลาอากาศแห้ง ฝุ่นก็มาคู่กันแหละครับ ระวังสุขภาพด้วยครับ คุณยายด้วยนะครับ   โดย: nulaw.m 7 พฤศจิกายน 2553 20:45:07 น.

สวัสดีค่ะคุณป้ากุ๊กไก่ แวะมาอ่านข้อคิดดี ๆ ก่อนนอนค่ะ คุณป้าสบายดีนะคะ เคยโดนจิ๊กกระเป๋าไปต่อหน้าต่อตา วางกระเป๋าไว้ห่างตัวหน่อยเดียวก็เรียบร้อยพวกโจร นึกเสียดายเงินเหมือนกัน แต่คิดว่าฟาดเคราะห์ไปค่ะ แต่โชคดีที่โจรใจดี ส่งคืนบัตรให้เรียบร้อย ไม่งั้นต้องทำบัตรใหม่วุ่นวายเลยค่ะ อากาศเย็นลง คุณป้ารักษาสุขภาพด้วยค่า   โดย: haiku 7 พฤศจิกายน 2553 23:27:37 น.

หะแรก นึกว่า ป้ากุ๊ก จะเขียนเรื่องกระเป๋า "อีฟแซงโรลอง"ซะอีก ปรากฏเป้นข้อคิดเตือนใจดีๆ มีประโยชน์   โดย: เริงฤดีนะ 8 พฤศจิกายน 2553 1:02:51 น.

สวัสดียามเช้าครับป้ากุ๊กไก่ มรดกอย่างเดียวที่ผมมีคือ หนังสือครับ555 หนังสือที่เห็นในทีวีเป็นเพียงบางส่วนครับ ถ้าเอาหนังสือทั้งหมดมารวมกัน ผมไม่เคยนับ แต่คิดว่ามีเกินหมื่นเล่มนะครับ 555 ผมว่าการที่เราไม่ดูทีวี ทำให้เรามีเวลาในชีวิตเพิ่มมากขึ้นเยอะเลยครับป้ากุ๊กไก่ ผมเองดูแค่ฟุตบอล แต่ไม่ติด...ดูก็ได้ ไม่ดูก็ได้ครับ แต่หนังสือนี่ ไม่อ่านไมไ่ด้เลยครับ 555 ในวันหนึ่งๆ ยังไงก็ต้องอ่านครับ มากน้อยก็ต้องเปิดหนังสืออ่าน ปล. ดีใจด้วยคัรบที่บ้านป้ากุ๊กไก่ ไม่ถูกน้ำท่วม อ่านจากเม้นท์ แสดงว่าชุมชนและผู้นำชุมชน ร่วมมือร่วมใจกันเป็นอย่างดี เลยทำให้รอดพ้นจากวิกฤตการณ์นำ้ท่วมในครั้งนี้ไปได้ครับ   โดย: กะว่าก๋า 8 พฤศจิกายน 2553 5:15:45 น.

มีความสุขทั้งวันนะค่ะ   โดย: nujeejee2 8 พฤศจิกายน 2553 8:16:23 น.

สวัสดียามเช้าครับผม   โดย: กลิ่นดอย 8 พฤศจิกายน 2553 8:57:43 น.

สวัสดีค่ะ คุณป้ากุ๊ก ขอบคุณสำหรับบทความดีดี ที่มีมาให้สะกิดใจกันบ่อยๆนะคะคุณป้า วันนี้อากาศไม่ค่อยจะเย็นแล้ว บ่ายๆยุ้ยคงออกไปว่ายน้ำอ่ะค่ะ คุณป้าล่ะคะ ออกกำลังบ้างรึเปล่า ขอให้คุณป้าสุขภาพแข็งแรง และขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตที่มีให้ยุ้ยเสมอมาด้วยนะคะ   โดย: nLatte 8 พฤศจิกายน 2553 11:08:13 น.

สวัสดีค่ะคุณป้ากุ๊ก ตุ๋มมาพร้อมข่าวค่ะ รบกวนหลังไมค์ด้วยนะคะ   โดย: ตุ๋มค่ะ (nulaw.m ) 8 พฤศจิกายน 2553 12:11:23 น.

--- สวัสดียามเย็นนะคะ --- สดชื่อเข้าไว้นะ --- ใกล้จะ 5โมงเย็นแล้วววว --- มื้อเย็นทานอะไรค๊ะเนี่ย --- ขอให้อร่อยนะคะ ************************ --- เวลาคนอื่นกระเป๋าเงินหายเราปลอบเค้าได้ --- แต่พอของเรา ถึงจะปลอบใจตัวเองยังก็ทำใจยากกกก --- เเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ   โดย: luckiezgalz 8 พฤศจิกายน 2553 16:52:30 น.

ขอบคุณ "ป้ากุ๊กไก่" มากค่ะ มาเป็นคนแรกเลย แม่ซองฯยังไม่ทันได้อั๊พบล๊อก เลยขออนุญาติเอามาแปะหน้าแรกเลยนะคะ ป้ากุ๊กไก่ ป้ารักษาสุขภาพนะคะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 9 พฤศจิกายน 2553 0:13:05 น.

อรุณสวัสดิ์ครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 9 พฤศจิกายน 2553 6:46:43 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ   โดย: Calla Lily 9 พฤศจิกายน 2553 7:50:02 น.

ขอขอบคุณคำอวยพรในวันเกิด พรประเสริฐทรงคุณค่ากว่าสิ่งไหน ทั้งอีการ์ดบทกลอนซาบซึ้งใจ ขอคุณพระรัตนตรัยคุ้มครอง..ท่าน..เช่นกันเอย   โดย: หน่อยอิง 9 พฤศจิกายน 2553 11:14:20 น.

หวัดดี ตอนเที่ยง ค่ะ ป้ากุ๊ก ..ทานข้าวให้อร่อยน้า ..   โดย: tifun 9 พฤศจิกายน 2553 11:49:20 น.

ตเมว วาจํ ภาเสยย ยายตฺตานํ น ตาปเย ควรกล่าวแต่วาจาที่ไม่ยังตนให้เดือดร้อน มีความสุขในชีวิต ด้วยการคิดดี พูดดี และทำดี ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 9 พฤศจิกายน 2553 12:05:31 น.

แวะมาเยี่ยมนะคะ   โดย: แม่หมู (jamaica ) 9 พฤศจิกายน 2553 16:30:56 น.

สวัสดีค่ะ ป้ากุ๊ก เห็นป้ากุ๊กที่บล็อกคุณก๋าด้วยค่ะ ตัวเล็กพอๆ กับแม่หนูเลย อาทิตย์หน้า...แม่หนูเค้าจะไปงานยี่เป็งที่เชียงใหม่ ตื่นเต้นเตรียมเสื้อกันหนาวใหญ่...ไม่รู้จะสนุกเหมือนที่คิดมั้ย กลัวเก๊าท์เล่นงานค่ะ...   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 9 พฤศจิกายน 2553 17:04:19 น.

มาอ่านบล็อกป้ากุ๊ก เหมือนได้พักใจ พักอารมณ์ รู้สึกเย็นลงจริงๆค่ะ เรื่องดีๆ ภาพสวยๆ...หาได้ที่นี่   โดย: นักล่าน้ำตก 9 พฤศจิกายน 2553 20:44:56 น.

อรุณสวัสดิ์ครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 10 พฤศจิกายน 2553 6:15:16 น.

สวัสดีค่ะป้ากุ๊ก ฟี่เห็นด้วยเลยค่ะ ความทุกข์ ที่เกิดเพราะเรายึดสิ่งต่าง ๆ ว่า เป็น "ของเรา" นี่ล่ะค่ะ โทรศัพท์ฟี่เคยหล่นกระจาย ทั้งโกรธตัวเองที่สะเพร่า ทั้งเสียดายอยู่นาน ถัดไปไม่กี่วัน คนที่เข้าห้องน้ำข้าง ๆ ทำโทรศัพท์ตกกระจายเหมือนกันเปี๊ยบ ฟี่แค่ตกใจ กะ อดคิดแค่ ไม่น่าเล้ย แค่นั้น วันนั้นเห็นเลยค่ะ ว่า เหตุการณ์แบบเดียวกัน ต่างกันที่มันเป็นของเธอ หรือ ของฉัน ทุกข์ก็ต่างกันมากมาย ทุกวันนี้พยายามคิด ไม่มีอะไรที่เป็นของเราซักอย่าง ถ้ามันจะพัง จะหาย ก็เป็นเพราะถึงเวลาของมัน ถ้าเรารักษา ดูแลมันดีที่สุดแล้ว หากต้องเกิดอุบัติเหตุใด ๆ ขึ้นก็สุดจะแก้ไข แค่ยอมรับมันเท่านั้น ทุกข์ก็เบาลงค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: Paulo 10 พฤศจิกายน 2553 8:23:22 น.

มาชวนคุณคุณพี่ไปลอยโคมกันก่อนวันยี่เป็งค่ะ และไปอนุโมทนาบุญด้วยกันอีกครั้งค่ะ   โดย: addsiripun 10 พฤศจิกายน 2553 11:21:30 น.

ป้ากุ๊กจ๋า กลับบ้านได้แล้ว ดีใจจังค่ะ ทนเหนื่อยปัดฝุ่นนิดหนึ่งนะคะ ดีกว่าบ้านจมน้ำ ต้องมาชัดคราบ แถมต้องซ่อมอีก ขอบคุณสวรรค์ที่มีตา ไม่ให้เดือดร้อนกันไปมากกว่านี้ เรื่องไปกินวันนั้น ป้าจ๋าอย่าให้เซด ไม่สมราคาเลยค่ะ นี่ขนาดกินฟรีนะคะ หนูยังเสียดายตังค์เลยค่ะ มื้อนี้ ซื้อโน๊ตบุ๊คแรง ๆ ได้ตั้งเครื่องหนึ่ง เสียดาย ก็แค่นั้น ก็ไม่ได้จ่ายนี่นา   โดย: kimmybangkok (kimmybangkok ) 10 พฤศจิกายน 2553 15:04:18 น.

สวัสดียามเช้าครับป้ากุ๊กไก่   โดย: กะว่าก๋า 11 พฤศจิกายน 2553 8:05:44 น.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~* *~*~* แวะมาทักทายจ๊ะ..สุขสันต์วันสดใส ขอหัวใจเบิกบาน *~*~* *~*~*~*~*~*~* ..HappY BrightDaY.. *~*~*~*~*~*   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 11 พฤศจิกายน 2553 9:44:15 น.

อตฺตา หเว ชิตํ เสยโย การชนะตนเองเป็นสิ่งที่ดีที่สุด มึความสุขจากความสำเร็จในการรู้อารมณ์ตนเอง ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 11 พฤศจิกายน 2553 11:17:21 น.

สวัสดีครับ ตัวกู ของกู แท้ๆนะครับ ที่เราทุกข์ยาก นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย ก็เพราะ ของมันแท้ๆ ระวัง โคลเสเตอรอล นะครับ กินของมันมากๆ ผมไม่เคยเห็นนกที่อพยพมาจากประเทศไซบีเรีย ตอนขั้วโลกเหนือ ต้องสะพายกระเป๋าเสื้อผ้า มาด้วยเลย เวลามาทางขั้วโลกใต้ ไม่เหมือนผมที่ บรรจุของไปเต็มอัตราศึก เมื่อไปพักที่กรุงเทพ เพียง 2-3 วัน แล้วปรากฏว่า ไช้ไม่ถึงครึ่งที่อุตสาห์พาไป ขอให้มีความสุขนะครับ หนาวแล้ว รักษาสุขภาพด้วยครับ   โดย: ทวีศีกดิ์ (คนตาพิการ ) 11 พฤศจิกายน 2553 15:18:36 น.

สวัสดีค่ะ ป้ากุ๊ก สถานการณ์น้ำเป็นยังไงบ้างคะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 11 พฤศจิกายน 2553 17:32:36 น.

หายเปื่อยแล้วคร้าบบบบ อย่าดุนักเลยน้าครับ รู้น้าว่าดุเพราะรักอ่ะครับ แต่มันก็กระเทือนใจ อยู่ดี นี่ก็จะมาให้โอ๋นะครับ พอจะไหวมั้ยครับ กรั่กๆ สงสัยใครเผอิญอ่านข้างบนนั่น คงอยากแจกสักตุ้บ อิอิ   โดย: nulaw.m 11 พฤศจิกายน 2553 19:37:07 น.

55 แม่นแล้วครับคุณป้ากุ๊ก เราชอบต่ออายุ ให้ความทุกข์ ต่อไปไม่ทำแล้วคร้าบบบบบ   โดย: nulaw.m 11 พฤศจิกายน 2553 20:21:14 น.

สวัสดีค่ะป้ากุ๊กไก่ ป้าคงกลับมาบ้านที่บางบัวทองแล้ว น้ำลดลงเรียบร้อยแล้วใช่ไหมค่ะ ส่วนเอ๋กลับจาก ตจว.ด้วยความปลอดภัยค่ะ หนีน้ำมาเหมือนกัน ระหว่างทางไปใจไม่ค่อยปกติ กลัวว่าระหว่างทางน้ำยังไม่ลด คงได้ไปติดที่ จ.สุราษฏร์แน่ ก็เลยเตรียมเสบียงไว้กินตอนเดินทางด้วยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยน่ะค่ะป้ากุ๊กไก่   โดย: aenew 11 พฤศจิกายน 2553 23:39:35 น.

โดย: นาฬิกาสีชมพู 14 พฤศจิกายน 2553 15:06:23 น.