Bloggang.com : ร่มไม้เย็น : 443 .. นิทานสอนใจ : ตุ๊บโหม่งจอมนินทา

443 .. นิทานสอนใจ : ตุ๊บโหม่งจอมนินทา

ตุ๊ บ โ ห ม่ ง จ อ ม นิ น ท า

ตุ๊บโหม่งเป็นชื่อพ่อค้าขายขนมทอดในตลาดของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ขนมทอดของตุ๊บโหม่งรสชาติดี เป็นที่นิยมชมชอบของชาวบ้านในละแวกนั้น แต่ตุ๊บโหม่งก็ยังไม่พอใจ เขาอยากขายขนมให้ได้มากกว่านี้ และไม่ต้องการให้พ่อค้าคนอื่นมาขายขนมแข่งกับเขา แม้ว่าขนมนั้นจะเป็นคนละอย่างกับที่เขาขายอยู่ก็ตาม

“จะเป็นอย่างไรนะ ถ้าชาวบ้านไม่อยากกินขนมของพ่อค้าแม่ค้าเจ้าอื่น...ใช่ล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นชาวบ้านก็จะไม่มีตัวเลือก และแห่มาซื้อขนมของเราเพียงเจ้าเดียว เราก็จะขายขนมหมดทุกวัน และได้เงินเพิ่มขึ้นอีกมากเลยทีเดียว” ตุ๊บโหม่งคิดร้ายอยู่ในใจ และลงมือปฏิบัติตามแผนการร้ายด้วยตนเองโดยใช้นิสัยชั่วร้ายประจำตัวอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือ การนินทาว่าร้ายผู้อื่น

เมื่อมีลูกค้ามาซื้อขนมของเขา ตุ๊บโหม่งจะพยายามพูดจาให้ร้ายขนมของพ่อค้าแม่ค้าคนอื่นให้ลูกค้าฟังอยู่เสมอ

“ฉันได้ข่าวว่า ป้าชอบซื้อมันทอดของพ่อค้าหลังตลาดไปกินบ่อยๆ หรือ” ตุ๊บโหม่งถามลูกค้ารายหนึ่งที่แวะซื้อขนมของเขา

“ใช่แล้ว มันทอดของพ่อค้าคนนั้นน่ะรสชาติดีเยี่ยมที่สุด” ป้ากล่าวชมอย่างจริงใจ

“นี่ๆ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะป้า ป้าไม่รู้หรือว่าเขาไม่เคยเปลี่ยนน้ำมันทอดเลยนะ ฉันเคยแอบเห็นน้ำมันที่เขาใช้แล้วด้วย โอย ดำปิ๊ดปี๋ยังกับน้ำครำแหน่ะ แล้วป้ายังจะกินลงอีกหรือ” ตุ๊บโหม่งป้องปากเล่า

“จริงเรอะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ดีแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะไม่ซื้อมันทอดของเขามากินอีก ต่อให้อร่อยอย่างไรก็เถอะ คนมักง่ายไม่มีความรับผิดชอบอย่างนี้ไม่น่ามาขายของกินเลย”

ได้ฟังดังนั้น ตุ๊บโหม่งก็นึกกระหยิ่มยิ้มย่องในผลงานอันชั่วร้ายของตนและรู้สึกสนุกกับการว่าร้ายพ่อค้าแม่ค้าขนมคนอื่นๆ ให้ลูกค้าฟังทุกวัน

“นี่ๆ พี่รู้ไหม ร้านนั้นน่ะ ชอบเอาขนมเหลือเมื่อวานมาหลอกขายลูกค้าประจำเลยนะ ถ้ามีคนซื้อกินแล้วเกิดท้องเสียขึ้นมาจะทำอย่างไร แย่จริงๆ”

“ขนมชั้นร้านป้าพุดขายแพ้งแพง แถมรสชาติก็งั้นๆ อย่าไปซื้อกินเลยดีกว่าน้อง”

“เดี๋ยวนี้ฝีมือทำขนมของยายทองตกลงไปแยะเลยรู้ไหม วันก่อนลูกค้าที่เคยซื้อขนมของแกไปกินยังมาบ่นให้ฉันฟังเลยว่า ขนมของแกไม่อร่อยเหมือนก่อนอีกแล้ว”

ยิ่งถ้ามีพ่อค้าแม่ค้าขนมร้านใหม่นำขนมมาขายให้ตุ๊บโหม่งได้เห็นล่ะก็ ตุ๊บโหม่งจะพูดจาว่าร้ายไม่ให้ลืมตาอ้าปากได้เลยทีเดียว

“ดูขนมของร้านนั้นสิ มือสมัครเล่นแท้ๆ ยังริจะทำขนมอีก มีครั้งหนึ่งฉันเลยลองชิมดู เชื่อไหม แทบจะคายออกมาไม่ทัน รสชาติไม่ได้เรื่อง กลิ่นก็เหม็นสาบมาก แถมมีแมลงวันตกลงไปตายอีก พูดถึงขนมร้านนั้นแล้วรู้สึกคลื่นไส้อย่างไรไม่รู้สิ”

ยิ่งนานวันเข้า ตุ๊บโหม่งก็รู้สึกว่าแผนการร้ายของตนให้ผลที่ดีมากเลยทีเดียว เพราะชาวบ้านไม่ซื้อขนมของพ่อค้าแม่ค้ารายอื่นมากินอีกแล้ว แต่พากันมารุมซื้อขนมของตุ๊บโหม่งเพียงคนเดียว ตุ๊บโหม่งจึงขายขนมหมดและได้เงินมากมายทุกวัน

พ่อค้าแม่ค้าขนมคนอื่นๆ ต่างเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกตินี้ จึงช่วยกันสืบหาความจริง ในไม่ช้าพวกเขาก็พบต้นตอของปัญหาทั้งหมด

“เราจะทำอย่างไรต่อไปดี เจ้าตุ๊บโหม่งทำเอาขนมของเราขายไม่ออกเลย” แม่ค้าขนมตาลพูดอย่างหนักใจ

“เราต้องทำให้ชาวบ้านเห็นว่าขนมของพวกเราไม่ได้แย่ถึงขนาดนั้น แล้วเราก็ต้องหาทางดัดหลังเจ้าตุ๊บโหม่งให้รู้สำนึกด้วย” พ่อค้ามันทอดกล่าวอย่างมีอารมณ์

“อย่างนั้นเราต้องวางแผนให้รัดกุม หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง เมื่อเจ้าตุ๊บโหม่งใช้การนินทาว่าร้ายป้ายสีพวกเรา เราก็จะใช้นิสัยจอมนินทาของตุ๊บโหม่งสั่งสอนตัวเขาเอง” พ่อค้าลอดช่องน้ำกะทิเสนอ

พ่อค้าแม่ค้าขนมต่างสนใจในแผนการนี้ พวกเขาคิดวิธีที่จะสั่งสอนตุ๊บโหม่งให้เข็ดหลาบจากสิ่งที่ได้ทำไว้กับคนอื่น เมื่อคิดแผนการได้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็รีบดำเนินการตามแผนนั้นทันที

พ่อค้าแม่ค้าที่รับหน้าที่สอดแนมแอบย่องไปสังเกตการณ์ที่บ้านตุ๊บโหม่ง รอจนเขาเริ่มตั้งเตาไฟ และนำขนมทั้งหมดลงทอดในกระทะใบใหญ่ จึงส่งสัญญาณบอกพวกที่เหลือให้ทราบ

พ่อค้าแม่ค้าอีกห้าคนเตรียมตัวรออยู่ก่อนแล้ว จึงเดินออกมาจากที่ซ่อนแล้วไปเคาะประตูเรียกตุ๊บโหม่ง

“อ้าวทุกคนมาได้อย่างไร ไม่อยู่บ้านเตรียมขนมขายหรือ” ตุ๊บโหม่งทักทายเพื่อนๆ ตามมารยาท แต่ในใจนึกกระหยิ่มว่าขนมของคนเหล่านี้ ถึงทำไปก็ขายไม่ออกผิดกับขนมของตนเองอย่างลิบลับ

“ช่วงนี้เราทำขนมขายไม่มาก เลยมีเวลาว่างเยอะหน่อย ก็เลยแวะมาพูดคุยกับนายนี่ล่ะ” พ่อค้าคนหนึ่งตอบ

“อย่างนั้นหรอกรึ แต่ฉันเพิ่มจำนวนทำขนมมากขึ้น และทอดทั้งหมดลงในกระทะใหญ่ตั้งสองใบแหน่ะ จะได้เสร็จเร็วๆ เพราะฉะนั้นฉันไม่ว่างคุยกับพวกนายหรอก” ตุ๊บโหม่งพยายามซ่อนรอยยิ้ม

“อย่างนั้นก็น่าเสียดายแย่ พวกเราเห็นว่าเธอคือคนที่รู้อะไรในหมู่บ้านของเรามากมาย ก็เลยอยากมาถามเรื่องของใครต่อใครจากเธอหน่อยน่ะ” แม่ค้าอีกคนว่า

การนินทาเป็นเหมือนอาหารอันโอชะของตุ๊บโหม่ง แม้จะไว้ตัวทำเป็นอิดออดในตอนแรก แต่สุดท้ายเขาก็ร่วมวงคุยด้วยอย่างออกรสชาติ พ่อค้าแม่ค้ากลุ่มนี้แกล้งทำเป็นยกเรื่องของคนนั้นคนนี้มานินทากับตุ๊บโหม่งอยู่นานเป็นชั่วโมง เมื่อฝ่ายสังเกตการณ์ส่งสัญญาณจากในที่ลับว่าถึงแก่เวลาแล้ว พ่อค้าแม่ค้าที่คุยอยู่ก็ทำทีเป็นขอตัวลากลับ ทั้งๆ ที่ตุ๊บโหม่งยังดูเหมือนจะมีเรื่องของใครๆ มานินทาให้พวกเขาฟังอีกมากมาย

เมื่อทุกคนกลับไปแล้ว ตุ๊บโหม่งจึงเดินเข้าไปในครัว เขามัวเพลินอยู่กับการนินทาชาวบ้านจนนึกว่าเวลาผ่านไปไม่นาน แต่แล้วตุ๊บโหม่งก็แทบเป็นลมด้วยความตกใจ เมื่อขนมของเขาไหม้หมดสิ้นทั้งสองกระทะ ตุ๊บโหม่งไม่รู้จะทำอย่างไร เขาทรุดตัวลงกับพื้นและร้องไห้ เพราะไม่มีขนมจะขายในวันพรุ่งนี้

ในวันรุ่งขึ้น เมื่อตุ๊บโหม่งไม่ได้ไปขายขนม ขนมของพ่อค้าแม่ค้าคนอื่นๆ จึงขายดิบขายดีไปตามๆ กัน ชาวบ้านมีโอกาสได้เลือกซื้อขนมหลายชนิดขึ้น ทุกคนที่ได้ลิ้มรสขนมของพ่อค้าแม่ค้าซึ่งตนไม่ได้อุดหนุนเป็นเวลานานแล้ว ต่างก็พากันชมว่าขนมอร่อย คุณภาพใช้ได้

ชาวบ้านจึงพากันรู้ความจริงในที่สุดว่า สิ่งที่ตุ๊บโหม่งพูดทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก ดังนั้นในวันต่อๆ มา ขนมของพ่อค้าแม่ค้าทุกคนในตลาดจึงขายดี ยกเว้นขนมของตุ๊บโหม่ง ที่ไม่มีใครอยากซื้อกินอีกต่อไป ถึงแม้ว่าเขาจะทำขนมได้อร่อยแค่ไหนก็ตาม

บทสรุปของผู้แต่ง

การนินทามักสร้างความเสียหายให้แก่ผู้อื่นโดยที่บางครั้งคนที่เราถูกกล่าวหาก็มิได้กระทำความผิดใดๆ เลย ดังนั้นคนที่ชอบนินทา ก็คือคนที่ชอบทำร้ายผู้อื่น ด้วยเหตุนี้ถ้าเธอมิใช่ผู้ชอบนินทาใคร ก็ถือว่าเธอเป็นคนที่ประเสริฐนัก แต่หากเธอหลงไปฟังคำนินทาว่าร้ายคนอื่นจากใครเข้า เธอก็ต้องฟังหูไว้หู อย่าเชื่อคำพวกนั้นทันทีโดยไม่ตรึกตรอง อีกทั้งคนที่ชอบนินทาก็มิใช่มิตรที่เธอควรคบหานัก แม้ต่อหน้าเขาจะทำเหมือนว่าเธอคือมิตรรัก แต่แน่ใจได้อย่างไรว่าเมื่อลับหลังไปแล้ว เขาจะไม่พูดจาว่าร้ายเธอดังเช่นที่ชอบทำกับคนอื่น ๆ ในเมื่อนั่นเป็นสิ่งที่เขาโปรดปราน

การนินทาสร้างความเสียหายให้ผู้อื่น ส่วนผู้นินทาก็มิได้รับผลดีแต่ประการใด ยิ่งคนไหนชอบนินทาคนอื่นมากเท่าไร คนๆ นั้นก็จะหาความเชื่อใจจากมิตรสหายได้ยากมากเท่านั้น

ขอบคุณหนังสือด้วยรักบันดาล...นิทานสีขาว เล่าเรื่องโดย ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา และสำนักพิมพ์ ฟรีมายด์ที่เอื้อเฟื้อข้อมูล

ขอขอบคุณ

ภาพ.......จากอินเตอร์เน็ท

เรื่องเล่าจาก....นิทานสีขาว โดย ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

คัดลอกจาก...ผู้จัดการออนไลน์ คอลัมน์ Life & Family วันที่ 21 เมษายน 2556

//www.manager.co.th/Family/ViewNews.aspx?NewsID=9560000047341

และเครื่องแต่งบล็อก ..... จากบล็อกชมพร /บล็อกญามี่

ธรรมสวัสดี

ร่มไม้เย็นค่ะ

Create Date : 20 เมษายน 2557

Last Update : 28 มีนาคม 2558 14:28:30 น.

20 comments

Counter : 5141 Pageviews.

อ่านสนุกดีค่ะ คนเราไม่ควรเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากจนเกินไป จนลืมนึกถึงการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขนะคะ

โดย: Carrot Carrots IP: 27.130.25.71 วันที่: 20 เมษายน 2557 เวลา:17:55:28 น.

สวัสดีค่ะเพื่อน,พี่ทั้งหลาย
เนื่องจากพักนี้มี่ต้องไปทำงานที่ไกลๆบ่อย (เดินไป-กลับ วันละ 2 ชั่วโมง) อากาศร้อนด้วย ทำให้ไม่อยากอาหารเลย555
มี่เลยตัดบทด้วยการทำไข่พะโล้ไว้ 1 หม้อเลย(กะกิน 15วันค่ะ555) ทีนี้เลยเบื่ออีกแล้ว เคยซื้อข้าวผัด, ผัดซี่อิ้วมานะคะ แต่พอตื่นมากินมีกลิ่นแปลกๆบ่อยๆ ต้องพึ่งมาม่าแทน

เลยอยากถามว่า นอกจากไข่พะโล้แล้ว มีอะไรวิเศษ พอเราไม่เบื่อง่าย บ้างไหมคะ555 คือเบื่อเพียงกาแฟ น้ำเต้าหู้ หรือไม่ก็มาม่าค่ะ

ปล. ขอบคุณ ล่วงหน้ามานะที่นี้ค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: ญามี่

วันที่: 20 เมษายน 2557 เวลา:18:20:07 น.

สวัสดียามค่ำครับ

โหวต ส่งกำลังใจไปให้ป้ากุ๊กด้วยครับ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

โดย: **mp5**

วันที่: 20 เมษายน 2557 เวลา:20:32:30 น.

สุภาษิต ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว คงพอใช้ได้นะคะป้ากุ๊ก
เรื่องคนนินทานิคไม่สนค่ะ มาซึ่งๆหน้าดีกว่า

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
ฝากเธอ Craft Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: ที่เห็นและเป็นมา

วันที่: 20 เมษายน 2557 เวลา:22:11:28 น.

ชอบอ่านนิทานสีขาวของ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา
เหมือนกันค่ะ มี 3 เล่มเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ

โดย: แม่ออมบุญ

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:13:45:52 น.

อ่านจบแล้วได้ข้อคิดและธรรมะดีๆค่ะโหวตค่ะป้ากุ๊ก ตอนนี้ร้อนมากไม่อยาก

เปิดคอมเลยค่ะ

ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: พรไม้หอม

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:13:57:45 น.

ธรรมสวัสดียามบ่ายค่ะคุณป้ากุ๊ก

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เวียงแว่นฟ้า Book Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: เฉลิมลาภ ทราบแล้วเปลี่ยน

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:16:09:37 น.

หนูมีหนังสือนิทานสีขาวของ ดร.อาจอง ค่ะ นิทานแต่ละเรื่อง เป็นเรื่องน่ารักๆ เข้าใจง่ายดี ใช้ภาษาง่าย เรื่องไม่สลับซับซ้อน มีบทสรุปชัดเจน...อย่าว่าแต่เด็กๆ นักเรียนเลยนะคะ เราๆ ผู้ใหญ่ก็อ่านเพลินเหมือนกันค่ะ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:17:00:50 น.

สวัสดียามเย็นค่ะคุณป้ากุ๊ก

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
blueberryblossom Photo Blog ดู Blog
เกศสุริยง Education Blog ดู Blog
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: jamaica

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:17:07:25 น.

ธรรมสวัสดีค่ะคุณป้ากุ๊ก

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: forgetmenot_ok

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:17:10:53 น.

ทุกขะโต ทุกขะถานัว
เตะตูดเขา เข้าตูดตัว อิอิ

วาทะของ
ใครไม่รู้ครับ จำมาตั้งแต่เด็กๆ

ชอบอ่านนิทาน เหมือนได้กลับไปเป็นเด็ก
โดยเฉพาะพวกนิทานสอนใจ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า

) วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:17:23:14 น.

โหวตให้ค่ะ

กรรมใดใครก่อเนาะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:20:44:13 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
ฟ้าใสวันใหม่ Home & Garden Blog ดู Blog
ฝากเธอ Craft Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีค่ะป้ากุ๊ก
การนินทาเป็นสิ่งที่ไม่ดีเลย แต่ก็ดูเหมือนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทั่ว ๆ ไป
ในชีวิตประจำวัน ได้พบเห็นบ่อย ๆ ค่ะ
ที่บุ๊งคิดมาตลอดก็คือ หากใครหลงเชื่อคำนินทา โดยไม่ตรวจสอบความจริงอย่างถ่องแท้ แล้วก็พาลเกลียดหรือมีอคติต่อผู้ถูกนินทา
เป็นอะไรที่ไม่ยุติธรรม และอาจทำให้เสียมิตรที่ดีไปอย่างน่าเสียดายค่ะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:21:01:12 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
หอมกร Movie Blog ดู Blog
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
tifun Home & Garden Blog ดู Blog
ก้นกะลา Music Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
--------------------------
ป้ากุ๊กสบายดีนะคะ

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:22:11:49 น.

สวัสดีค่า คุณป้ากุ๊ก ^^
เรื่องตุ๊บโหม่งดีจังค่ะให้ข้อคิดมากเลย
เรื่องนินทาห้ามยากจริงๆเกิดเป็นคนนี่นะคะ
ไม่เราก็เค้าต้องโดน เฮ้อ บางทีก็เบื่อค่ะ

ตุ๊บโหม่งนี่ให้ทุกข์แก่ท่านจริงๆ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค่า

โดย: lovereason

วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:23:09:48 น.

เข็ดไปอีกนานเลยตุ๊บโหม่งเอ๊ย

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
blueberryblossom Photo Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 22 เมษายน 2557 เวลา:5:39:29 น.

สวัสดียามสายค่ะป้ากุ๊ก

ที่ผ่านมาซอมพ์ ก็เจอเหตุการณ์คล้ายแบบนี้มาตลอดค่ะ

แต่ไม่ตามแก้ไขรึอธิบาย เพราะ ไม่ใช่เรื่องจริง

รอให้กาลเวลาอธิบาย เหตุ และ ผล ให้คนที่ *ฟังความข้างเดียว*

เข้าใจและตัดสินเองค่ะ ผ่านมามาได้

สุขใจที่สุดค่ะ

ขอบพระคุณนิทานสอนใจอย่างดีเลยค่ะ

โดย: ซอมพอแสด

วันที่: 22 เมษายน 2557 เวลา:10:33:12 น.

ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

เป็นนิทานสอนใจที่อ่านสนุกและได้ข้อคิดีดีค่ะ

โดย: เวียงแว่นฟ้า

วันที่: 22 เมษายน 2557 เวลา:22:11:50 น.

มาอ่านนิทานสอนใจค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 23 เมษายน 2557 เวลา:0:38:20 น.

แต่เรื่อง คน 1250 คนมาประชุมกันได้ โดยมิได้นัดหมาย เรื่องเดียว ก็หลงกันมานานได้เป็นร้อยปี

เพราะคนตั้งมากมาย สมันนั้นการเดินทางก็ลำบาก หากใช้เหตุผล ไม่นัดกัน มาพร้อมกันได้อย่างไร

สืบเนื่องจากการสนทนาธรรม กับ เกจิระดับเจ้าคณะจังหวัดกรุงเทพฯ ท่านก็กล่าวว่า นักบวชทรงศีลสมัยก่อนเขามีโทรจิต (ตบมือเพี้ยะ) นั่นไงล่ะ มีโทรจิตก็โทรหากันล่ะซิ ตกลง "นัดหมาย"กันนะ มิใช่ไม่นัด

เรารีบกลับไปแก้ไขตำราเรียนที่หลงใหลในสิ่งงมงายนั้นมาเป็นร้อยปีกันเถิด เอาคะแนนกลับไปคืนครู เพราะเราตอบไปว่า มิได้นัดกัน ตอบเช่นนั้นไม่ใช่ เราไม่สมควรได้คะแนนในข้อนั้น เพราะแท้จริงแล้วโทรนัดกันมาตลอดชัวร์ ค่าแอร์ไทม์ยุคนั้น คุณทักษิณก็ยังไม่มีสิทธิ์เก็บ โทรกันฟรีอยู่เลย ถ้ามีใช้ โทรกันแหลกแน่เลย แล้วงานใหญ่เช่นนั้น ไม่โทรหากันเพื่อนัดหมาย เห็นจะให่เชื่อเช่นนั้นคงยาก เด็กสมัยนี้เริ่มฉลาดไปตามสิ่งต่างๆที่พระเจ้าสัญญาว่าจะให้มนุษย์ต่อยๆรู้ เหมาะสมกับกาลเวลาเสมอ

ตกลง 1250 คนนั้น นัดกันมา มาทำไม ข่มขู่พระพุทธเจ้าไหม อย่างไร ทำไมพระพุทธเจ้ายอมแบ่งหุ้นให้ หากพระพุทธเจ้าได้รับความรู้นั้นมาเองคนเดียว

มีความจริงมากมาย แต่ผู้คุ้ม บล็อก ปิดกั้น ปฎิเสธ

โดย: ผู้มีธรรมหวาดกลัวความจริง IP: 124.120.239.156 วันที่: 25 เมษายน 2557 เวลา:0:07:01 น.