165 .. ทำอย่างไรจะไม่โกรธอีกเลย?
ทำอย่างไรจะไม่โกรธอีกเลย?
เขียนโดย ดังตฤณ จากนิตยสารธรรมะออนไลน์ รายปักษ์ Dlitemag.com ฉบับที่ 53 .. วันที่ 2 มิถุนายน 2554
การเจริญสติที่ถูกนั้น ขึ้นอยู่กับมุมมองและความเชื่อที่ปักใจลงไปด้วย ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับว่า เรารู้ถูกหรือยังอย่างเดียว
น่าแปลกใจครับ ที่นักเจริญสติส่วนใหญ่ถามหาความไม่โกรธ หรือไม่ก็ฝังใจว่า เป็นนักเจริญสติที่ก้าวหน้าแล้วจะต้องไม่มีความโกรธอยู่ในใจอีกเลย ทั้งที่พระพุทธเจ้าให้แนวทางไว้ในจิตตานุปัสสนา คือ จิตมีโทสะก็รู้ว่าโทสะมีอยู่ในจิต พอโทสะหายไป ก็รู้ว่าโทสะไม่มีอยู่ในจิตแล้ว
แนวทางเป็นอย่างนี้ แต่เรากลับจะพอใจกับการไม่ต้องโกรธ และตั้งคำถามทำนอง "ทำอย่างไรจะไม่โกรธอีกเลย"
ภาพของคนไม่โกรธเป็นภาพที่ดี ดูว่ามีความสูงส่ง แต่แท้จริงแล้ว ความสามารถจะรู้ทันความโกรธตามจริง เป็นสิ่งมีค่าสูงสุด!
ตราบเท่าที่ยังมีเชื้อแห่งความโกรธ ยังไม่ใช่พระอนาคามี ยังไม่สำเร็จอรหัตตผล อย่างไรคุณก็ต้องโกรธอยู่
การที่ไม่โกรธนานๆ จนนึกว่าจะไม่โกรธอีกแล้ว ก็เพราะไม่มีสิ่งกระทบที่แรงพอ มานานเท่านั้นเอง
มาตั้งคำถามกันใหม่ "ทำอย่างไรจะรู้ความโกรธได้ทุกครั้ง?" อันนี้เป็นไปได้จริง และน่าจะเป็นไป
คำตอบอันเป็นวิธีการ คือลบภาพในหัวออกไปก่อน อย่าติดภาพว่า นักเจริญสติคือผู้ไม่โกรธ
ขอให้เห็นภาพตามจริงว่า นักเจริญสติคือคนธรรมดาที่ยังต้องมีความโกรธขึ้นมาได้ และบางครั้งก็อาจจะเร่าร้อนไม่ต่างจากปุถุชนสามัญ แต่สิ่งที่ต่างกันก็คือ เราจะใช้ความโกรธให้เป็นประโยชน์ ไม่ปล่อยให้ความโกรธสูญเปล่าเหมือนคนที่ไม่รู้ทางเจริญสติ
จากนั้นเมื่อเผชิญกับเรื่องยั่วยุให้โกรธ ก็เผชิญหน้ากับความโกรธด้วยมุมมองอันเป็นภายใน
เร่าร้อนแค่ไหน... รู้
คันอกคันใจคะยิกแค่ไหน... เห็น
ปากเหมือนจะระเบิดคำด่าคำไหน... ยอมรับ
มีแรงดิ้นอยากทำร้ายคนแค่ไหน... เท่าทัน
จะตูมตามอยู่ในอกเหมือนนรกเกิดในใจแค่ไหน มันจะไม่สูญเปล่า ถ้ารู้ เห็น ยอมรับ และเท่าทัน
เพราะในที่ที่มีอาการรู้ เห็น ยอมรับ และเท่าทัน คือที่เดียวกับที่สติเกิดขึ้น และทุกภาวะ ย่อมอ่อนข้อให้กับสติ
เพราะสติ เป็นปฏิปักษ์กับโทสะ ทำให้โทสะเปิดเผยตัวว่า เป็นของปลอม
แรงแค่ไหนก็อ่อนละลายหายไปอย่างรวดเร็ว
แต่ถ้าไปกัดฟันสะกดอารมณ์ข่มใจ รู้สึกว่ามีภาพของนักเจริญสติผู้สูงส่งไม่ควรโกรธ อันนั้นคือคุณให้มิ่งมหามิตรของโทสะเข้าไปเสริมกำลัง
เพราะการกัดฟันข่มนั้น ก็คือภาคหนึ่งของโทสะ และเป็นอาหารเลี้ยงชีวิตให้โทสะยืนยาว ดูเท่าไหร่ก็ไม่เห็นความตายไปของมันได้
ภาพของนักเจริญสติที่แทรกอยู่ และเป็นเหตุให้เกิดการฝืนกัดฟันทนนั้น ถ้าไม่ทำความเข้าใจไว้ก่อน บางทีก็มองไม่เห็นครับ
แต่ก็ขอให้เข้าใจด้วยว่าการปล่อยระเบิดเต็มพิกัด อยากด่าก็ด่า อยากลงมือลงไม้ก็ลงมือลงไม้ แบบนี้ไม่เรียกยอมรับตามจริงเพื่อรู้ แต่ตอบรับตามสภาพเพื่อบู๊ เป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นของโทสะถ่ายเดียว
อันนี้เกิดขึ้นกับหลายคนที่อ้างว่า จะปล่อยตามธรรมชาติเพื่อดูนะครับ
ดังตฤณ มิถุนายน 2554
ธรรมสวัสดี
ร่มไม้เย็น ค่ะ
| Create Date : 14 กรกฎาคม 2554 |
| Last Update : 29 มีนาคม 2558 17:51:08 น. |
|
79 comments
|
| Counter : 6691 Pageviews. |
 |
|
|
ปาฏิหาริย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ หรือบินอยู่บนอากาศ แต่ปาฏิหาริย์คือการเดินอยู่บนผืนดินและมีความสุขในทุกย่างก้าว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 127 คน [
เย็นตา เย็นใจจังค่ะบล็อกนี้
ดี.โหวตธรรมะเลยค่ะ