จักรพรรดิฉงเจิน



จักรพรรดิฉงเจิน (6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1610-25 เมษายน ค.ศ. 1644) จักรพรรดิองค์ที่ 17 และองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์หมิง เป็นพระราชโอรสในจักรพรรดิไท่ชาง และเป็นพระราชอนุชาในจักรพรรดิเทียนฉี

เมื่อพระเชษฐาสวรรคตในปี ค.ศ. 1627 พระองค์จึงขึ้นครองราชย์สืบต่อมา จักรพรรดิฉงเจินทรงมุ่งมั่น ที่จะกอบกู้สถานการณ์ระส่ำระสายยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นในราชสำนัก จากความขัดแย้งระหว่างขันทีกับขุนนางราชสำนัก

ทรงขับไล่ขันทีเว่ยจงเสียน ที่กำลังเรืองอำนาจยิ่งออกจากตำแหน่ง และทรงเริ่มลดทอนอิทธิพลของขันที ทรงแต่งตั้งแม่ทัพนายกองที่มีความสามารถกลับสู่ตำแหน่งเดิม โดยเฉพาะกรณีแม่ทัพหยวนชงหวน ที่มีชัยชนะต่อกองทัพแมนจูมาก่อนหน้า

อย่างไรก็ตาม จีนต้องประสบภาวะภัยธรรมชาติครั้งใหญ่ในช่วงเวลาดังกล่าว ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก ความไม่พอใจของประชาชนแผ่ขยายอย่างกว้างขวางรวดเร็ว ราชสำนักไม่อาจแก้ไขปัญหาได้ทันท่วงทีและมีประสิทธิภาพ

ขุนนางในหัวเมืองฉ้อฉล ขูดรีดทรัพย์สิน กลั่นแกล้งประชาชนอย่างต่อเนื่อง กระทั่งในปี ค.ศ. 1644 หลี่จื้อเฉิง อดีตนายทหารผู้น้อย เริ่มรวบรวมสมัครพรรคพวกก่อการต่อต้านราชสำนักขึ้น จนสามารถยึดเมืองซีอานได้

ตั้งตนเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซุ่น กองกำลังหลี่จื้อเฉิงเคลื่อนทัพไปปิดล้อมปักกิ่งได้อย่างรวดเร็ว โดยที่กองทหารของราชสำนักไม่อาจต้านทานได้เลย

หลี่จื้อเฉิงยื่นคำขาดให้จักรพรรดิฉงเจินยอมจำนน บรรดาขุนนางและแม่ทัพนายกองส่วนมากยอมแพ้ หรือไม่ก็หลบหนีออกจากเมืองหลวงไปก่อนหน้านั้น

ในที่สุดขันทีผู้หนึ่งได้ลอบเปิดประตูเมือง ให้กองทัพของหลี่จื้อเฉิงเข้าสู่เมืองหลวงได้ จักรพรรดิฉงเจินเสด็จหนีขึ้นไปยังเขาเจียงซาน ด้านเหนือของพระราชวังหลวง

และผูกพระศอพระองค์เองกับต้นไม้ สวรรคตขณะมีพระชนมายุสามสิบสี่ชันษา


ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


สิริสวัสดิ์ภุมวาร ปรีดิ์มานในเกียรติ์ของตนนะคะ