สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี้ยวเจ๋ออี้




สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี้ยวเจ๋ออี้(ภาษาจีน:孝哲毅皇后阿鲁特氏; 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2397 - 27 มีนาคม พ.ศ. 2418) ทรงเป็นที่รู้จักในพระนาม สมเด็จพระมเหสีเจียซุ้น (เจียซุ้นหวางโฮ่ว) ทรงเป็นพระมเหสีในสมเด็จพระจักรพรรดิถงจื้อ

พระนางทรงมาจากดินแดนมองโกล ทรงเป็นหนึ่งในผู้ที่ถูกพิจารณาคัดเลือกให้เป็นจักรพรรดินีแห่งจีนในราชวงศ์ชิง


พระราชประวัติ

ในวัยเยาว์และการอภิเษกสมรสกับสมเด็จพระจักรพรรดิถงจื้อ

สมเด็จพระจักรพรรดินี ทรงมีพระนามเดิมว่า "อาหลู่เท่อ" เมื่อแรกรุ่นพระนางมีพระอัจฉริยภาพด้านบทกวี บทประพันธ์ ดนตรีและวาดเขียน พระนางทรงมาจากตระกูลที่มีการปลูกฝังเป็นอย่างดี พระบิดาของพระนางคือ นายฉงจี้ (ภาษาจีน:崇绮) ผู้ที่มีสติปัญญาและมีการปลูกฝังดี ได้รับใช้ราชสำนักราชวงศ์ชิง

เขาสอนทุกสิ่งทุกอย่างให้อาหลู่เท่อเมื่อครั้งยังเยาว์ ทำให้อาหลู่เท่อเป็นเด็กที่ฉลาด ได้อ่านออกเขียนได้และมีกริยามารยาทงดงาม นางกลายเป็นบุคคลสำคัญท่ามกลางเหล่าพระราชวงศ์ชิงชั้นสูง

ในวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2415 นางอาหลู่เท่อได้ถูกเลือกให้เป็นพระมเหสีโดยสมเด็จพระจักรพรรดิถงจื้อ ทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพระพันปีทั้งสองคือซูอันไทเฮาและซูสีไทเฮา เรื่องการเลือกพระมเหสี

โดยพระนางซูอันทรงสนับสนุนนางอาหลู่เท่อเพราะเห็นว่านางเป็นคนมีความสามารถ อัธยาศัยดีแต่พระนางซูสีสนับสนุนนางเฟิ่งเจียว นางเฟิ่งเจียวแสดงกิริยาไม่สุภาพต่อพระพักตร์จักรพรรดิ ทำให้พระองค์ทรงเลือกนางอาหลู่เท่อ

พระนางซูสีได้โต้แย้งและว่านางควรมีความเฉลียวฉลาดมากกว่านี้ พระอัยกาทางฝ่ายมารดาของอาหลู่เท่อ (พระอนุชาของอดีตจักรพรรดิเต้ากวง) ทรงเป็นปริปักษ์กับพระนางซูสีในอดีต อย่างไรก็ตามจักรพรรดิ ถงจื้อ ทรงเลือกนางอาหลู่เท่อ ซึ่งทำให้พระนางซูสีไม่พอใจอย่างยิ่ง


ชีวิตสมรส

หลังจากอภิเษกสมรส จักรพรรดิถงจื้อทรงชื่นชอบพระมเหสีอาหลู่เท่อมาก จนไม่สนพระทัยพระสนมทั้งสี่ ทั้งคู่ทรงอยู่ร่วมกันทุกคืนในขณะที่พระสนมทั้งสี่รอวันที่พระจักรพรรดิเรียกตัวพวกนาง

ซูสีไทเฮาทรงไม่พอพระทัยกับความไม่เป็นธรรม ของจักรพรรดิที่ทรงเสน่หาพระชายาไม่เท่ากัน และทรงเป็นปริปักษ์กับพระมเหสีอาหลู่เท่อเรื่อยๆ พระนางทรงเตือนพระมเหสีว่าอย่าให้พระจักรพรรดิเสน่หาพระนางเพียงพระองค์เดียว ควรให้พระองค์อยู่กับพระสนมบ้าง

พระจักรพรรดิถงจื้อไม่พอพระทัยในการก้าวก่ายทั้งราชการ และชีวิตส่วนพระองค์จึงกระทำการต่อต้าน โดยสถาปนาพระเหสีขึ้นเป็นสมเด็จพระมเหสีเจียซุ้น (เจียซุ้นหวางโฮ่ว) และทรงว่าราชการเองทั้งหมด

ซูสีไทเฮาทรงกริ้วอย่างมาก ทรงสั่งแยกพระจักรพรรดิออกจากพระมเหสี และนำพระจักรพรรดิไปกักขังไว้ที่วังซินหยางเตี้ยน โดยทรงอ้างว่าพระมเหสียังทรงพระครรภ์ไม่สมควรประทับร่วมกัน

อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิถงจื้อทรงประชวรด้วยโรคซิฟิลิสเป็นชื่อโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์โรคหนึ่ง ที่ทรงติดมาจากนางคณิกาที่พระองค์ทรงลอบเสด็จไปนอกวัง

พระนางซูสีไม่อยากให้ประชาชนรู้ว่าพระองค์เป็นโรคนี้ จึงประกาศว่าพระองค์ทรงเป็นไข้ทรพิษ ซึ่งเป็นโรคที่สวรรค์ประทานมาเป็นคุณยิ่งต่อแผ่นดิน พระนางซูสีทรงต่อว่าพระนางเจียซุ้น ว่าเป็นตัวการนำโรคมาติดจักรพรรดิ จึงจับพระมเหสีขังไว้ร่วมกับพระสวามี พระจักรพรรดิถงจื้อเสด็จสวรรคตในเวลาต่อมา


การสิ้นพระชนม์ของพระมเหสีเจียซุ้น

ภายใน 100 วันของการเสด็จสวรรคตของจักรพรรดิถงจื้อ พระนางซูสีไทเฮาทรงสั่งขันทีลงโทษโบยพระมเหสี แต่พระมเหสีทรงโต้กลับว่า พระองค์เป็นถึงพระจักรพรรดินีจะมาให้ขี้ข้าโบยไม่ได้

พระนางซูสีทรงกริ้วมากเพราะพระนางไม่เคยได้เป็นพระมเหสี แต่เป็นเพียงพระสนมเอก จึงสั่งตัดข้าวตัดน้ำพระมเหสี และทรงขังพระมเหสีไว้ พระมเหสีจึงลอบส่งลายพระหัตถ์ไปถึงบิดาขอให้ช่วย ซึ่งบิดาตอบกลับมาด้วยความจนปัญญาว่า "พระองค์ทรงทราบดีว่าควรทำเช่นไร" (ภาษาจีน:皇后圣明。)

หลังจากนั้นพระนางทรงกระทำอัตวินิบาตกรรม ซูสีไทเฮาได้มีรับสั่งให้จัดพระราชพิธีพระศพถวายอย่างสมพระเกียรติ และให้ประกาศว่าสมเด็จพระมเหสีทรงกระทำเช่นนั้นด้วยความ "รักและคิดถึง" พระราชภัสดาอย่างยิ่งยวด และทรงตั้งพระนางเป็น สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี้ยวเจ๋อ แปลว่า "พระจักรพรรดินีผู้ทรงธรรม"


สิ้นสุดตระกูลของพระมเหสีเจียซุ้น

ในพ.ศ. 2443 เมื่อกองทัพพันธมิตรแปดชาติยึดครองกรุงปักกิ่ง ซูสีไทเฮาทรงบัญชาให้รัฐมนตรีฉงจี้ ซึ่งเป็นพระบิดาของพระมเหสีเจียซุ้นอาศัยอยู่ในปักกิ่ง รั้งตำแหน่งกิจการภายในของรัฐ เมื่อพระนครพ่ายแพ้ต่อชาวต่างชาติ ฉงจี้และครอบครัวได้กระทำอัตวินิบาตกรรม


พระอิสริยยศหลังสวรรคต

สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี้ยวเจ๋อเจียซุ้นชูเซินเซียนหมิงกงตวนหุยเทียนจางเซิงอี้ (孝哲嘉順恭端憲天彰聖毅皇后)


ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


วุธวารสิริวิบูลย์ รัศมิสูรย์ส่องจำรูญจรัสเรืองนะคะ