เติ้งลี่จวิน




เติ้งลี่จวิน เป็นนักแสดง ได้แสดงภาพยนตร์เรื่องแรกมื่ออายุ 16 เรื่อง เซ่เซ่โจ่งจิงหลี่ 谢谢总经理 ภาคภาษาไทยคือ ขอบคุณท่านผู้จัดการใหญ่

เธอเสียชีวิตเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 1995

เธอเป็นบุตรสาวคนเดียว และเป็นลูกคนที่สี่ของคุณพ่อเติ้งเฉี่วน邓枢 ผู้ซึ่งเกิดในมลฑลเหอเป่ย 河北 และเป็นทหารฝ่ายกั๊วหมิงต่าง 国民党 (ก๊กมิ่งตั๋ง) ของเจียงไคเชค

เมื่อฝ่ายกั๋วหมิงต่างพ่ายแพ้แก่ฝ่ายคอมมิวนิสต์ คุณพ่อเติ้งก็อพยพพร้อมกับพลพรรคของเจียงไคเชคไปเกาะไต้หวัน


เติ้งลี่จวิน เกิดที่ไต้หวัน เมื่อ วันที่ 29 มกราคม 1953


วัยเยาว์

เนื่องจากคุณพ่อเติ้งเป็นทหาร จึงต้องย้ายราชการไปตามที่ต่าง ๆ ตามแต่จะได้รับมอบหมาย

ชีวิตในวัยเด็กของหนูเติ้งก็ลำบาก เนื่องจากฐานะทางครอบครัวค่อนข้างยากจน เศรษฐกิจไต้หวันในสมัยนั้นยังไม่มั่งคั่งดังปัจจุบัน การกินอยู่จึงต้องเพิ่งพาองค์กรกุศลบางส่วน

ทางครอบครัวเติ้งแก้ปัญหาโดยนับถือศาสนาคริสต์ ซึ่งเป็นหนทางหนึ่ง ที่จะได้รับความช่วยเหลือ จากหน่วยงานของคริสต์ศาสนาซึ่งกำลังต้องการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ในไต้หวัน


หลังจากที่เติ้งลี่จวินเป็นนักร้องสุดฮ็อต และใช้ชีวิตในต่างประเทศ เธอจึงเปลี่ยนมานับถือศาสนาพุทธตามความเชื่อดั้งเดิมแทน

ชื่อจริงของเติ้งลี่จวินคือ เติ้งลี่หยุน 邓丽筠 หรือไผ่งาม แต่เนื่องจากเพิ่อน ๆ ชอบเรียกลี่จวินมากกว่าลี่หยุน เมื่อเข้าสู่วงการจึงใช้ชื่อว่า ลี่จวิน ซึ่งแปลว่าคนสวย หรือสาวสวย


ในยุคหวางเหมยเดี้ยว 黄梅调 กำลังฮ๊อตฮิตอันเนื่องจากภาพยนตร์เรื่องเหลียงซานป๋อ หยวี่จู้ยิงถาย 梁山伯与祝英台 (The Butterfly
Lovers) ของผู้กำกับฮ่องกงหลี่ฮั่นเสียง 李汉祥

ทำให้ชาวไต้หวันคลั่งไคล้กันทั้งเกาะ และมีการจัดประกวด การร้องหวางเหมยเดี้ยว โดยสถานีโทรทัศน์

จงหัว หนูเติ้งได้รับชนะเลิศจากการประกวดในครั้งนี้ซึ่งขณะนั้นมีอายุเพียง 10 ขวบ

หลังจากนั้นมีการประกวดและชนะเลิศในรายการต่าง ๆ หลายรายการ ที่สำคัญคือ ในปี 1966 เมื่ออายุ 13 ปี ได้รับชนะเลิศรางวัลม้าทองคำจากการประกวดร้องเพลงในเพลงไฉ่หงหลิง

ในปีต่อมา เติ้งได้ออกแผ่นเสียงแผ่นแรกในชีวิต และเป็นการก้าวเข้าสู่
อาชีพนักร้องอย่างเต็มตัว การก้าวเข้าสู่นักร้องอาชีพของเติ้งลี่จวินนั้น เธอมีแฟนเพลงกระจายอยู่ทั่วโลกที่มีคนจีนอาศัยอยู่ ไม่เว้นแม้กระทั่งญี่ปุ่น

สำหรับการไปสร้างชื่อเสียงในประเทศญี่ปุ่นนั้น คงต้องเข้าใจพื้นฐานของชาวไต้หวันอย่างหนึ่ง เนื่องจากเกาะไต้หวันเคยถูกยึดครองโดยญี่ปุ่นสมัยสงครามโลก

ชาวไต้หวันจึงมีวิถีชีวิตหลาย ๆ อย่างคล้ายไปทางคนญี่ปุ่น อย่างวัฒนธรรมการดื่มชาเขียว


ปี 1973 เติ้งได้เซ็นสัญญากับโพลิดอร์ ประเทศญี่ปุ่น แต่ยังไม่ได้ขึ้นถึงจุดสูงสุดในญี่ปุ่น

เธอมาถึงจุดสูงสุด หลังจากที่ได้ไปตระเวนแสดงในอเมริกาและแคนนาดาในปี 1984 โดยยอดขายแผ่นเสียงของเติ้งลี่จวิน สามารถทำลายสติถิยอดขายสูงสุดของญี่ปุ่น

ได้รับรางวัลยอดเยี่ยม ทั้งแผ่นเสียงยอดขายยอดเยี่ยม เพลงยอดนิยมสูงสุด นักร้องยอดเยี่ยม


ในปี 1985 เพลง ”อ้ายหริน” 爱人 หรือ “ที่รัก-Lover” ได้รับความนิยมสูงสุด 14 สัปดาห์ติดต่อกัน


ดิฉันรู้จักเธอ จากเพลง เถียนหมีมี่ ซึ่งได้ยินคราใด เป็นต้องร้องงึมงำตามอย่างสุขใจค่ะ

ครั้งหนึ่ง มีคนใจดี มาแปะเพลงนี้ให้ที่บล็อก ฟังอยู่ทั้งวัน และฟังต่อๆ มาอีกหลายวัน ก็ชอบมาก...


คุณกะว่าก๋า นิชกะธีรก๋า เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนเป็นเด็กนั้น คุณแม่กล่อมด้วยเพลงของเติ้งลี่จวิน ค่ะ


ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


สิริสวัสดิ์วุธวาร เปรมปรีดิ์มานรมณีย์นะคะ