บนเส้นทางสายพระนิพพาน 79 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 79 79/01 คนจะงาม..งามหัวใจ..ใช่ใบหน้า คนจะกล้า..กล้าที่ใจ..ใช่ที่ปาก คนจะรวย..รวยน้ำใจ..ใช่ทรัพย์มาก คนจะยาก..ยากที่ใจ..ใช่ที่ตัว 79/02 ใช่ที่ตัว..มีหัว..ไร้ปัญญา ไม่รู้คิด..พิจารณา..หาเหตุผล ดุจคนโง่..เอาหิน..ทุ่มตีนตน เป็นแค่คน..เกิดเพื่อตาย..อบายรอ 79/03 อบายรอ..เราอยู่..จงรู้คิด อย่าทำผิด..คิดชั่ว..ให้มัวหมอง เรื่องทางบาป..ชั่วช้า..อย่าไปมอง เห็นเงินทอง..กองตรงหน้า..อย่าตาโต 79/04 อย่าตาโต..โอ้โฮ..โดดเข้าใส่ มันไม่ใช่..ของเรา..คุณเจ้าขา ขอจงมอง..ระวังระไว..ใช้ปัญญา ที่ได้มา..อาจมากทุกข์..สุขไม่เจอ 79/05 ถึงวันพระ..รักษาใจ..กันไว้นิด เดี๋ยวเป็นพิษ..ที่ใจ..ใสเป็นขุ่น จะเกิดโทษ..ขึ้นมา..มากกว่าคุณ จะขาดทุน..เสียเปล่า..นะเจ้าใจ 79/06 มีสติ..คอยกำกับ..ไม่คับข้อง เดินเมื่อยน่อง..ก็นั่ง..พิจารณา ใบเขียวสด..เหลืองหม่น..หล่นลงมา ดุจกายา..คนหนอ..ก็รอร่วง 79/07 ก็รอร่วง..เหมือนเรา..เจ้าใบเหลือง เคยรุ่งเรือง..โชติช่วง..แล้วร่วงโรย เคยแข็งแรง..มากกำลัง..ลุกนั่งโอย เป็นไปโดย..ธรรมชาติ..ไม่อาจฝืน 79/08 ไม่อาจฝืน..สังขาร..อันรอทิ้ง ของทุกสิ่ง..เสื่อมสลาย..ในที่สุด ไร้สิ่งใด..เป็นแก่น..แดนมนุษย์ ในที่สุด..เสื่อมสลาย..ไปทั้งสิ้น 79/09 ไปทั้งสิ้น..ดิ้นเท่าไร..ก็ไม่หลุด วันสิ้นสุด..รออยู่..ผู้ลุ่มหลง มีบาปบุญ..พาคุณ..ขึ้นหรือลง ขอคุณจง..เลือกเอาได้..ตามใจตน 79/10 ตามใจตน..จนหลง..ว่าคงมั่น ตะโกนลั่น..ให้รู้..กูเท่านั้น จะให้น้อม..ค้อมหัว..ไม่มีวัน กรรมตามทัน..ซะง่อยแดก..ไม่แปลกใจ 79/11 ไม่แปลกใจ..หรอกสู..ผู้ยังหลง มองเป็นโลง..ปากอ้า..ตาสว่าง ต้องจัดหนัก..เข้าให้..จึงได้วาง เดินตามทาง..ตรงดิ่ง..ไม่ทิ้งบุญ 79/12 ไม่ทิ้งบุญ..วางบาป..สาปส่งชั่ว เลิกไปมั่ว..อบายมุข..เสียทุกอย่าง สงบใจ..สบายดี..หน้ามียาง เห็นหนทาง..สว่างไสว..ให้ก้าวเดิน 79/13 ให้ก้าวเดิน..ตามแนวทาง..วางผังบุญ ทางที่คุณ..สร้างก่อ..ต่อให้สุด ไปจนถึง..สุดท้าย..กายมนุษย์ เพื่อจะหลุด..พ้นบ่วง..ห่วงแห่งกรรม 79/14 ห่วงแห่งกรรม..ชำระหนี้..บัญชีเก่า กรรมเป็นเผ่า..ผูกพัน..อันเราก่อ จงชดใช้..ทุกวิธี..อย่ารีรอ จนเกินพอ..ไม่ผูกพัน..ปล่อยผ่านพ้น 79/15 ปล่อยผ่านพ้น..ไม่สนใจ..อภัยทาน ไม่ต้องการ..จองเวร..เป็นหนี้ใหม่ วางมานะ..ปฏิฆะ..โยนทิ้งไป จงสนใจ..วิชชา..จะพาข้าม 79/16 จะพาข้าม..วังวน..ขึ้นบนฝั่ง ไม่ขอนั่ง..คอยกรรม..ตามรุกไล่ ตายแล้วเกิด..ถูกกำหนด..หมดทางไป นั่นไม่ใช่..ทางตน..จะพ้นทุกข์ 79/17 จะพ้นทุกข์..ต้องลุกสู้..อยู่ด้วยธรรม เรียนรู้กรรม..ใครก่อ..หนอตาเฒ่า พอคิดได้..นั่งหัวร่อ..ก็เป็นเรา หลงมัวเมา..หอกเรา..แทงเราเอง 79/18 แทงเราเอง..ไม่ต้องเกรง..จะเป็นอื่น ถึงขมขื่น..มากล้น..ต้องทนรับ เป็นกรรมเก่า..ทั้งนั้นเลย..เคยกำกับ ไม่ยอมรับ..คงไม่ได้..ไม่จบเกม 79/19 จนความชั่ว..กลัวเลว..เปลวไฟบาป กลัวหน้าฉาบ..อย่างดี..หนีให้ห่าง รวยความดี..ถูกต้อง..มองเห็นทาง ถึงกรรมพราง..ใจดีเพ่ง..พอเล็งเห็น 79/20 พอเล็งเห็น..เป็นช่อง..ต้องขยาย กลัวมันหาย..ไปลับ..กลับไม่เห็น ตีให้แตก..ทุกข์สุข..ทุกประเด็น จนใจเย็น..ชุ่มฉ่ำ..เป็นธรรมแท้ 79/21 ตัดดีใจ..เสียใจ..พอใจบ้าง มาอยู่ข้าง..สงบนิ่ง..ไว่งวุ่น มีสติ..ตั้งไว้..ใสไม่ขุ่น พอได้อุ่น..ใจนิด..จิตไม่ปรุง 79/22 จิตไม่ปรุง..สุงสิง..สิ่งไม่งาม เรียกไม่ตาม..ใจตน..จนที่สุด เป็นบุคคล..ผู้หวัง..เห็นทางหลุด จากมนุษย์..ผู้มากทุกข์..สุขนิรันดร์ 79/23 สุขนิรันดร์..อันเรา..ต้องฝึกฝน ก็เพื่อผล..อันเลิศ..ประเสริฐนัก ประคองใจ..ให้ดี..นี่เป็นหลัก ไว้คอยดัก..ไม่ให้ชั่ว..รั่วเข้าใน 79/24 รั่วเข้าใน..ไหลสู่จิต..หมดสิทธิ์สู้ เรื่องจะกู้..คืนเก่า..รอเขาปล่อย กลับมานั่ง..โศกา..น้ำตาย้อย ใจดวงน้อย..รู้สำนึก..เริ่มฝึกใหม่ 79/25 อันธรรมะ..พระสุคต..กฏธรรมดา กรรมนำมา..เศร้าโศก..ของโลกเขา เมื่อเกิดมา..เป็นคน..ต้องทนเอา เพราะว่าเรา..เกิดบนโลก..มากโชคเคราะห์ 79/26 อันหลักสูตร..ในพระศาสน์..ไม่มีไร แค่ไล่ไป..จากเบื้องสูง..ลงมาต่ำ แล้วไล่ย้อน..มาไป..หลายหลายซ้ำ เพื่อตอกย้ำ..ว่ากายนี้..ไม่จีรัง 79/27 ไม่จีรัง..ยั่งยืน..ไม่คืนกลับ ไปลาลับ..หนุ่มสาว..วิ่งอ้าวหาย มองกระจก..อ้าวตายห่า..เป็นตายาย มองแค่กาย..เราก็รู้..ผู้มีธรรม 79/28 ผู้มีธรรม..มองแค่ตน..คนดีชั่ว ไม่ไปมั่ว..มองคนอื่น..ให้ขื่นขม มองแค่เรา..หาชั่ว..ตัวระทม ไม่ต้องชม..ทิ้งชั่วแท้..แต่บัดนี้ 79/29 แต่บัดนี้..ที่รู้ตัว..ชั่วไม่ทำ ตรวจประจำ..หาชั่ว..ตัวเรานี้ ในหนึ่งวัน..มันเผลอชั่ว..ไปกี่ที ถ้าไม่มี..บริสุทธิ์..ดุจเพชรแท้ 79/30 ดุจเพชรแท้..ได้แค่ไหน..ไม่ว่ากัน ไม่ถึงวัน..ก็ยังดี..มีเริ่มต้น นับว่าดี..ที่หาชั่ว..ในตัวตน จงอดทน..หาจริงจัง..อย่างจริงใจ 79/31 อย่างจริงใจ..ได้ก้าว..ก็เริ่มใกล้ นี่แหละใช่..ทำอย่างนี้..ย่อมมีผล การเปลี่ยนแปลง..จะพบได้..ที่ใจตน ซึ่งเป็นคน..ปฏิบัติ..ตัววัดใจ 79/32 ตัววัดใจ..ทำไม..เราไม่โกรธ ปกติโดด..เข้าใส่..ไม่ฟังเสียง เดี๋ยวนี้นิ่ง..สงบ..จบสำเนียง เป็นแค่เสียง..อันบางเบา..ผ่านเข้ามา 79/33 ผ่านเข้ามา..พิจารณา..ตัวเรานี้ เป็นอย่างที่..เขาด่าว่า..หรือเปล่าหนอ ไม่ได้เป็น..ก็เอวัง..นั่งหัวร่อ เป็นแล้วก็..ปรับปรุงตัว..กลัวอะไร 79/34 กลัวอะไร..หากว่าใช่..เขาว่านี้ เรียกว่าชี้..ขุมทรัพย์ใหญ่..ให้เราเห็น ควรขอบคุณ..เขาเสริมส่ง..ตรงประเด็น คนคิดเป็น..มีแต่ได้..ไม่เสียเลย 79/35 อันปัจฉิม..โอวาท..พุทธองค์ พระผู้ทรง..รู้โลก..อย่างแจ่มแจ้ง อันสังขาร..ย่อมเสื่อมไป..แม้ฮักแพง ทรงแสดง..อย่าประมาท..ในชีวิต 79/36 เพราะรักดอก..จึงบอกเจ้า..ตาเฒ่าเอย อย่าให้เลย..ลงนรก..ตกอบาย ต่างเคารพ..นับถือกัน..ฉันเสียดาย จงละอาย..ต่อบาป..สาปส่งเลย 79/37 อันคนดี..ไม่มีใจ..ไปคิดชั่ว ที่ไปมั่ว..ล้วนกุศล..เพื่อตนสุข ถึงยุ่งยาก..ทางกาย..มากมายทุกข์ แต่จิตสุข..พอทนได้..กายช่างมัน 79/38 ความไม่โลภ..ไม่โกรธ..ไม่หลงไหล เป็นปัจจัย..อาศัย..ให้เกิดสุข มัวรักโลภ..โกรธหลง..คงมากทุกข์ โดดเข้าคลุก..ช่วยไม่ได้..วุ่นวายเอง 79/39 อ้าวเฮ้ยนี่..คนนะ..ไม่ใช่ลิง ขึ้นต้นไม้..ทางกิ่ง..คงไม่ได้ เป็นแค่คน..ปีนจากโคน..ต้นขึ้นไป สงบใจ..มาเริ่มต้น..ที่โคนเลย 79/40 ยิ่งขึ้นสูง..จิตยิ่งนิ่ง..ไม่หวั่นไหว ยิ่งสูงไป..ยิ่งขาสั่น..ประหวั่นจิต เพราะไม่ตัด..เป็นตาย..ในชีวิต ขึ้นไปติด..ห่วงผูกพัน..ดึงท่านลง 79/41 ไปถือศีล..นั่งกินหมาก..ปากก็บ่น นินทาคน..รอบกาย..ตัวไหนศีล ห่วงลูกหลาน..หมูหมา..เป็นอาจิณ จะอยู่กิน..กันยังไง..ทุกข์ใจจัง 79/42 เมื่อรู้สึก..สำนึกตัว..กลัวบาปกรรม จงกระทำ..แต่กรรมดี..แต่นี้หนอ ที่เป็นบาป..สาปแต่นี้..ไม่รีรอ ผ่านมาพอ..ก่อแต่ทุกข์..ไร้สุขใจ 79/43 ไร้สุขใจ..ในชั่ว..ที่ตัวทำ เพราะว่านำ..แต่ทุกข์..มาทับถม มากชอกช้ำ..ร่ำไห้..ใจระทม จะตรอมตรม..จนร่วง..ห้วงอบาย 79/44 ห้วงอบาย..ไร้แสง..แห่งธรรมะ มุ่งชำระ..กรรมหนัก..ดักรออยู่ เป็นมนุษย์..สุดประเสริฐ..เกิดตัวรู้ จงเป็นผู้..ใช้ปัญญา..ค้นหาธรรม 79/45 ค้นหาธรรม..นำตน..พ้นอบาย ทั้งใจกาย..ทำกิจ..ไม่ผิดศีล ประกอบกิจ..ล้วนกุศล..พ้นมลทิน พอกายสิ้น..เสวยผล..อันตนทำ 79/46 อันตนทำ..มาจากจิต..บริสุทธิ์ โลกมนุษย์..เทพพรหม..เลือกชมได้ แต่หนีกรรม..ไม่พ้น..ยังวนว่าย หนีพ้นได้..ตั้งจิตพุ่ง..มุ่งนิพพาน 79/47 อย่าติดสุข..สวรรค์พรหม..ว่าสมใจ ไม่ต่อไป..ดีกว่า..เพราะว่าหลง พอหมดบุญ..เอาแล้วสิ..ทีนี้ลง ก็ดิ่งตรง..แดนนรก..หมกใช้กรรม 79/48 จะเสวย..บาปบุญ..คุณจงคิด เขาใช้จิต..เวลาตาย..เป็นบรรทัด อีตอนที่..มีชีวิต..รู้คิดตัด เอาไว้วัด..ดูผล..ตอนตนตาย 79/49 ไม่ฝึกตัว..ตื่นตน..รนหาที่ ลูกศรชี้..ลงนรก..หมกไว้แน่ เกิดเสียเปล่า..เปลืองข้าว..กินแท้แท้ เกิดมาแค่..กินของเก่า..จนเจ้าตาย 79/50 ปลุกตัวเอง..ให้ตื่น..ขึ้นจากหลับ คอยกำกับ..ไม่ให้หลง..เข้าพงหนาม มีเจ้ากรรม..มากเหลือเกิน..คอยเดินตาม จิตงดงาม..เจ้ากรรม..เขายำเกรง 79/51 วันพระแรม..แปดค่ำ..ในเดือนสี่ ขอจงมี..ใจมั่น..ท่านทั้งหลาย จงสำรวม..ทั้งใจ..และทั้งกาย รู้ละอาย..เกรงกลัว..ชั่วไม่ทำ 79/52 ชีวิตอัน..ไม่เคยแน่..มีแปรผัน จงกวดขัน..จิตใจ..ไม่ท้อแท้ จงอดทน..เข้าไว้..ไม่พ่ายแพ้ อันเพชรแท้..เปล่งประกาย..แม้ในตม 79/53 จะต่อสู้..ชนะใคร..ก็ไร้ค่า เป็นแต่หญ้า..บนยอดเขา..นะเจ้าเอ๋ย ชนะใจ..เราสิจ๊ะ..ชนะเลย แล้วไม่เคย..กลับไปแพ้..สิแน่จริง 79/54 จงรู้ค่า..ของตน..บนอ่อนน้อม เตรียมความพร้อม..ถอยกาย..ใจเดินหน้า ขอจงนำ..ไปลองคิด..พิจารณา ถอยออกมา..มองเห็นทาง..ทั้งกว้างไกล 79/55 ไม้เนื้ออ่อน..โตใหญ่..ให้ร่มเงา ไม้แก่นเล่า..ถึงเวลา..มาตัดขาย เป็นโพธิ์ไทร..ยืนสง่า..จนกว่าตาย เย็นสบาย..เหล่านกกา..ได้อาศัย 79/56 ดุจพระดี..ย่อมมีค่า..เหนือกว่าคน ปฏิบัติตน..มากเมตตา..คนมาไหว้ ต่างหลั่งไหล..ทุกทิศที่..ไม่มีวาย จนทิ้งกาย..ยิ่งสูงค่า..น่าอัศจรรย์ 79/57 เมื่อทุกอย่าง..วางสิ้น..ไม่ยินดี กลับยิ่งมี..จิตใจ..อันใสผ่อง เปล่งรัศมี..มีประกาย..ช่างน่ามอง เป็นเพชรทอง..สูงค่า..ในหล้าโลก 79/58 ไม่ว่ามี..จะกี่ภพ..จะกี่ชาติ ที่ลูกพลาด..ล่วงเกิน..พระรัตนตรัย อันสมเด็จ..องค์ปฐม..เป็นธงชัย ลูกน้อมกราบ..ขอขมา..ณ.บัดนี้ 79/59 ทั้งล่วงเกิน..ด้วยกาย..วาจาใจ หรือทำไป..โดยรู้เท่า..ไม่ถึงกาล จะชาตินี้..ชาติก่อนเก่า..อันยาวนาน ลูกกราบกราน..ขออดโทษ..โปรดอภัย 79/60 ต่อแต่นี้..ให้ถึงจุด..ที่สุดธรรม จงจดจำ..ไว้ว่า..ข้าผู้นี้ ปรารถนา..ฝึกฝน..เป็นคนดี ที่ซึ่งมี..พระนิพพาน..อันที่สุด
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |