บนเส้นทางสายพระนิพพาน 39

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 39

39/01

จะปีเก่า..ปีใหม่..ไม่สำคัญ

เป็นแค่วัน..คืบคลาน..ใกล้กาลดับ

ฝึกสงบ..กายใจ..ให้ยอมรับ

แค่กายดับ..จิตสงบ..พบนิพพาน

39/02

อีกหนึ่งปี..ที่ยังทรง..ดำรงกาย

รอวันตาย..กลายเข้ามา..เตรียมลาขันธ์

ยังไม่รู้..จะลงโลง..กี่โมงวัน

รู้แต่มัน..จะต้องตาย..มั่นใจเลย

39/03

ผมขนเล็บ..ฟันหนัง..ท่านทั้งห้า

เป็นผู้กล้า..ของเรา..เฝ้าหน้าด่าน

รู้เห็นอยู่..จึงได้บอก..ออกอาการ

อยู่ไม่นาน..แปรเปลี่ยนไป..กายร่วงโรย

39/04

ฟันหลุดบ้าง..หนังตกกระ..ดำด่างชั่ง

ยามลุกนั่ง..ลำบาก..อยากครวญคราง

กายร่วงโรย..โลงมา..เห็นลางลาง

ก่อนวายปาง..รู้ไว้เจ้า..เข้าหาธรรม

39/05

เมื่อรู้ตัว..ว่าแก่เฒ่า..เข้าหาธรรม

เพื่อจะนำ..ตัวเรา..เข้าทางหลัก

พระนิพพาน..แดนต่อไป..ไม่ไกลนัก

ตัดของรัก..ของชอบใจ..ไปเฉยเลย

39/06

ติดรักชอบ..จะชอกช้ำ..เมื่อยามแก่

คิดเอาแต่..ใจของตัว..มัวโลภหลง

คิดแต่อยาก..มากเสียดาย..ไม่ยอมปลง

ใกล้ลงโลง..ยังไม่พอ..หรือพ่อคุณ

39/07

อายุน้อย..วัยสดใส..นับไปหน้า

แต่ตัวข้า..วัยใกล้ดับ..นับถอยหลัง

เพราะว่าแก่..ประคองกาย..ใกล้จะพัง

กายที่ยัง..ก่อกุศล..เพื่อพ้นภัย

39/08

จะผ่านพ้น..ปีเก่า..ไอเข้าไป

จะอะไร..อีกเล่า..อากาศเปลี่ยน

ภัยอุตุ..ร้อนฝนหนาว..เข้ามาเวียน

อากาศเปลี่ยน..ร่างกาย..ปรับไม่ทัน

39/09

ที่มีผล..ต่อร่างกาย..ใช่แต่กรรม

วัยอาหาร..อากาศตาม..โดยชิดใกล้

ทุกข์กับกรรม..ทุกข์อากาศ..อาหารวัย

ไม่ทุกข์ใด..จิตแก่กล้า..ฝึกมาดี

39/10

มีครอบครัว..ก็ทุกข์ยาก..มากด้วยขันธ์

ยังคิดฝัน..ถึงความสุข..สนุกสนาน

กลับพลัดพราก..ยากพบสุข..ทุกข์ทรมาน

ยิ่งเนิ่นนาน..ยิ่งมั่นใจ..สุขไม่จริง

39/11

เมื่อยิ่งอยู่..ยิ่งรู้มาก..ไม่อยากอยู่

ยิ่งร้องกู่..ยิ่งห่างไกล..จากวัยหนุ่ม

เกิดเป็นคน..ต้องพลัดพราก..ยากเกาะกุม

กายประชุม..เพื่อถากถาง..ทางนิพพาน

39/12

อาทิตย์ขึ้น..แล้วตก..วกเวียนวน

เหมือนกับคน..เกิดตาย..ไม่รู้จบ

จะปีใหม่..ปีเก่า..ที่เราพบ

ต่างบวกทบ..แก่เฒ่า..จนเราตาย

39/13

เปลี่ยนจากวัน..เป็นคืน..ยืนคิดดู

ก็เหมือนกู..ขาวดำ..เคยทำไว้

เห็นบุญกลัว..เห็นชั่ว..ทำเสียไว

จึงห่างไกล..นิพพาน..นานเหลือเกิน

39/14

ต่อแต่นี้..เน้นบุญไว้..ห่างไกลบาป

ตั้งจิตสาป..แต่นี้ไป..ไม่ทำชั่ว

หนทางบาป..ไม่ขอเฉียด..ทั้งเกลียดกลัว

ล้างจิตตัว..ขัดหัวใจ..ไปนิพพาน

39/15

การเป็นคน..เกิดจนแก่..มีแต่ทุกข์

ถูกตามรุก..ด้วยโรคา..หาจบสิ้น

ทั้งกรรมเก่า..วัยอากาศ..การหากิน

น้ำตาริน..ยามพลัดพราก..ยากเหลือเกิน

39/16

ต้องพลัดพราก..จากของรัก..ของชอบใจ

ต้องห่วงใย..ของรักตัว..กลัวหล่นหาย

ต้องทุกข์ยาก..ลำบากหา..มาเลี้ยงกาย

ต้องมาตาย..จากกัน..มันทุกข์จริง

39/17

วันล่วงเลย..วัยร่วงโรย..มองโดยธรรม

เกิดแต่กรรม..รับแต่กาย..ใจวางเฉย

เมื่อเกิดขึ้น..รอดับไป..เข้าใจเลย

มนุษย์เอย..นิพพานมี..อย่ารีรอ

39/18

รู้ทั้งรู้..อยู่แก่ใจ..ว่าตายแน่

รู้ทั้งรู้..กรรมนี้แก้..ไขไม่ได้

รู้ทั้งรู้..ว่าทรัพย์นี้..มีหมดไป

รู้ทั้งรู้..แล้วทำไม..จึงได้ตรม

39/19

อันคนเรา..พอทิ้งร่าง..วางขันธ์แก่

เหลือก็แต่..สิ่งเคยทำ..จดจำไว้

ให้ลูกหลาน..ที่ยังอยู่..รู้จำไป

ติดตรึงใจ..มุ่งก้าวตาม..ความดีเรา

39/20

เมื่อตัวเรา..แก่ตัวมา..นับว่ามาก

เป็นเรื่องยาก..จะฉุดไหว..กายแก่แก่

อุดมโรค..ต้องป่วยไข้..ร่างกายแก

ถึงตายแล..จึงหลุดพ้น..รับผลบุญ

39/21

เมื่อแก่เฒ่า..หามเข้าไป..ยากได้ออก

ที่อยากบอก..คือเตรียมใจ..เอาไว้ก่อน

เมื่อเกิดแก่..เจ็บป่วยกาย..ตายแน่นอน

คิดต่อกร..กับความตาย..ไม่ได้เลย

39/22

ธรรมชาติ..ธรรมดา..อย่าโศกเศร้า

เป็นผู้เฒ่า..ล่วงเลยวัย..ร่วงไปก่อน

รอวันเรา..เข้าสู่วัย..ตายแน่นอน

เป็นขั้นตอน..ผู้กำเนิด..เกิดเป็นคน

39/23

กรรมลิขิต..ขีดไว้..ให้ก้าวเดิน

อย่ามัวเพลิน..โลกลวง..บ่วงมัดแน่น

คิดว่าสุข..ทุกข์ทน..เข้ามาแทน

จิตเป็นแกน..มีร่างกาย..ไว้สร้างบุญ

39/24

เรียนก็สูง..การศึกษา..น่าคิดได้

ต้องแพ้พ่าย..กิเลสหนา..ตัณหากลับ

มุ่งเกียรติกาม..หมั่นกอบโกย..ขโมยทรัพย์

ต้องย่อยยับ..กับชาติภพ..จบไม่ลง

39/25

เป็นยาจก..เข็ญใจ..ไร้ที่พัก

มากยศศักดิ์..บารมี..ตายที่สุด

เมื่อกำเนิด..เกิดตาย..กายมนุษย์

เป็นชาวพุทธ..อย่านิ่งดู..เรียนรู้ธรรม

39/26

เกิดแต่กรรม..ทำใจ..ให้สงบ

หาทางจบ..กงเกวียน..ไม่เวียนกลับ

ผลของกรรม..ทำไว้..ใจน้อมรับ

เป็นผ้าพับ..ขาวพอ..รอนิพพาน

39/27

ผู้แก่เฒ่า..ถ้าจิตดี..ราศีจับ

ก็ไม่กลับ..มาแล้วเจ้า..เข้านิพพาน

เมื่อจิตดี..สุขสงบ..จบกิจงาน

การทรมาน..ทางกาย..ย่อมไม่มี

39/28

การเจ็บป่วย..แค่กาย..ใจสงบ

รู้จุดจบ..ด้วยวัย..ใช้มาคุ้ม

แก่ชรา..เกินไป..โรคไล่รุม

จิตควบคุม..ตัดกาย..ไปนิพพาน

39/29

อย่าโศกเศร้า..เสียใจ..เกินวัยท่าน

จงมุ่งมั่น..ทำกุศล..ผลเบื้องหน้า

การมีกาย..ไร้สุข..ทุกข์นานา

ตั้งสัจจา..อธิษฐาน..นิพพานเทอญ

39/30

ไม่ยึดถือ..ว่าคือกู..แค่รู้ตน

เป็นเพียงคน..มีร่างกาย..ใช้กรรมเก่า

ใช้ก่อบุญ..ล้างบาป..คราบมัวเมา

ล้างจิตเรา..ก่อนลากาย..ไปนิพพาน

39/31

เกิดเป็นคน..ทนลำบาก..มากเงื่อนไข

ถูกผลักไส..รับผลกรรม..ตนทำเก่า

ใจยอมรับ..กรรมสะกิด..จิตก็เบา

กายของเรา..ซ่ะเมื่อไร..ใช้ชั่วคราว

39/32

เครื่องจองจำ..คือครอบครัว..ของตัวเรา

จิตจับเอา..กอดรัดแน่น..ดุจแผ่นหิน

หลงว่าสุข..ใครว่าทุกข์..ไม่ยลยิน

39/33

แม้แต่วัด..คือครอบครัว..ที่ตัวอยู่

ยังกล่าวตู่..ว่าวัดเรา..เอาเข้าแล้ว

หนักสะสม..น้อยศึกษา..ไล่หมาแมว

เดินผิดแนว..พุทธองค์..ลงอบาย

39/34

เขตวัดนี้..พุทธาวาส..พระศาสดา

เมื่อเข้ามา..อาศัยอยู่..รู้ศึกษา

ได้ครองผ้า..ปฏิบัติ..วัตรบูชา

ตั้งเจตนา..เพื่อเข้าถึง..ซึ่งนิพพาน

39/35

เมื่อครอบครัว..ตัวมีอยู่..รู้ปฏิบัติ

รู้ฝึกหัด..แนวทางธรรม..ย้ำหน้าที่

เอาบ้านตน..เป็นวัด..ปฎิบัติดี

หนทางมี..ถ้าถึงธรรม..ตามพุทธองค์

39/36

อยากหลุดพ้น..ต้องว่ายทวน..สวนกระแส

หนีบ่วงแห..นายกรรม..ตามสกัด

จิตสงบ..ใช้ปัญญา..หาทางลัด

รู้แจ้งชัด..นิพพานมี..จงหนีไป

39/37

ปลาที่ตาย..ถึงลอยน้ำ..ตามกระแส

ไปติดแห..กิเลสตัณหา..พาเน่าเหม็น

อดทนทุกข์..ว่ายทวนมา..เรียกปลาเป็น

หาร่มเย็น..ที่ต้นน้ำ..ยามมีแรง

39/38

เอาทรัพย์สิน..ร่างกาย..ใช้คืนโลก

นับเป็นโชค..ที่เกิดกาย..ใช้กรรมเก่า

เพื่อก่อบุญ..ขัดจิตตัว..ชั่วไม่เอา

นำจิตเรา..เข้าเส้นใน..สายนิพพาน

39/39

ที่อยู่สุข..เพราะตัวคุณ..บุญส่งผล

เบากุศล..กรรมก็แรง..วิ่งแซงบ้าง

ก็เจอทุกข์..โถมทับ..แทบอับปาง

พอทุกข์จาง..สุขก็เวียน..เปลี่ยนไปมา

39/40

พอบุญพา..ก็อย่าเพลิน..เดินหลงทาง

พอบุญจาง..เจอกองทุกข์..รู้รุกรับ

อันทุกข์สุข..ไม่ยืนยง..คงสลับ

จิตคอยจับ..ให้เป็นกลาง..วางอารมณ์

39/41

ตื่นหุงข้าว..ใส่บาตร..ประกาศตน

เป็นบุคคล..ยึดพุทธะ..ละโลภหลง

เคยแบกหาม..กิเลสร้าย..ได้วางลง

จิตมั่นคง..ไม่หวั่นไหว..เดินไปตรง

39/42

เกิดมานาน..ไม่ใช่จุด..จะหลุดพ้น

ต้องขุดค้น..ใช้ปัญญา..พึ่งพาจิต

เมื่อคิดถูก..ยึดพระธรรม..นำชีวิต

ไม่ทำผิด..ทำแต่ถูก..ปลูกต้นธรรม

39/43

ยินเสียงร้อง..หมูในโรง..คงถูกเชือด

ต้องหลั่งเลือด..นองเล้า..ถูกเขาฆ่า

แล้วแล่เนื้อ..เถือหนังขาย..ได้ราคา

อนิจจา..ดีกว่าเรา..เอาเผาทิ้ง

39/44

สรรพสัตว์..สิ้นใจ..ได้เนื้อหนัง

คนตายฝัง..ไร้ประโยชน์..เน่าโคตรเหม็น

เปลืองที่ทาง..เผาทิ้งไป..ได้หมดเวร

เหลือเศษเดน..แค่ขี้เเถ้..ให้เราดู

39/45

มีทานศีล..ภาวนา..แล้วลาโลก

นับเป็นโชค..ที่สุด..พบพุทธะ

ได้ขัดเกลา..ดวงจิต..เป็นอิสระ

ได้หนีผละ..จากชั่ว..กลัวบาปเวร

39/46

ค้นหาชั่ว..ในตน..ตีจนแหลก

ก็ไม่แปลก..จิตสงบ..พบความว่าง

เกิดปัญญา..เชื่อสนิท..จิตก็วาง

สีดำจาง..สว่างจ้า..เข้ามาแทน

39/47

ชีวิตดี..อยู่ที่ใจ..ไม่ใฝ่ต่ำ

จงดื่มด่ำ..ในดี..มีทางจบ

ศีลสมาธิ..บุญทานนำ..ทำให้ครบ

ก็จะพบ..หนทางเดิน..สุขเกินใคร

39/48

เมื่อความสุข..เกิดจากใจ..อยู่ได้ยาว

สุขชั่วคราว..เกิดจากหลง..ไม่คงที่

ได้ดังหวัง..สมตั้งใจ..ชื่นชีวี

โศกโศกี..เมื่อพลาดหวัง..นั่งทุกข์ใจ

39/49

ผู้หวังสุข..จากทรัพย์..นับว่าผิด

บอดสนิท..ทรัพย์ทั้งหลาย..มากมายพิษ

ไม่อยู่นิ่ง..ก็เพิ่มพร่อง..ท่านลองคิด

เอาชีวิต..ผูกติดทรัพย์..อับปัญญา

39/50

บุญกุศล..ผลของจิต..คิดทำดี

บุญได้ฟรี..ไม่เสียเงิน..เดินยืนนั่ง

ขัดเกลาจิต..ให้สุขใจ..สบายจัง

ชีวิตยัง..ฝึกใจ..ใช้ปัญญา

39/51

ผลของบุญ..ซื้อไม่ได้..ต้องใจมั่น

ได้ตามขั้น..ของจิต..คิดสร้างก่อ

ค่าของใจ..จิตมั่น..มันแตกกอ

จากต้นตอ..จริงใจ..ไร้ราคี

39/52

เมื่อยามว่าง..นั่งอ่านธรรม..ได้ความรู้

ได้เป็นผู้..ใช้ปัญญา..หาเหตุผล

เพื่อล้างถู..ขัดเกลาใจ..ให้กับตน

เป็นอีกคน..ที่ถากถาง..ทางของตัว

39/53

ถ้าเราเชื่อ..กฏแห่งกรรม..ซำบายใจ

ความเป็นไป..ไม่วุ่นวาย..ขุ่นข้องจิต

กระทบปัง..ใจยอมรับ..กลับได้มิตร

ทุกชีวิต..มีเจ้ากรรม..ตามบัญชี

39/54

มีทุกข์สุข..สอดสลับ..กับความนิ่ง

ตัวก็ยิ่ง..สร้างกุศล..อยากพ้นทุกข์

จิตสงบ..พบทุกข์เข็ญ..พอเห็นสุข

เรื่องถูกบุก..ให้ร้อนเร่า..เราไม่มี

39/55

หาที่พึ่ง..อันถาวร..ตอนมีแรง

นอนตะแคง..รอความตาย..อายหมู่สัตว์

อวดฉลาด..ทำตัวเด่น..ไม่เห็นวัด

เลยต้องพลัด..ลงอบาย..น่าอายจริง

39/56

แรงยังดี..มีปัญญา..หาทางจบ

ปัญหาขบ..ตีให้แตก..แยกดีชั่ว

เน้นที่บุญ..ชั่วไม่ทำ..กรรมติดตัว

บุญไม่กลัว..ชั่วไม่ข้อง..จ้องนิพพาน

39/57

ทำจิตใจ..ห่างไกลบาป..สาปสิ่งชั่ว

ต้องแยกขั้ว..ให้เด่นชัด..เร่งรัดจิต

ไม่อยากเกิด..เป็นคนใหม่..ใช้ชีวิต

ก็ต้องคิด..พิจารณา..ปัญหาธรรม

39/58

ต้องสลัด..ตัดชั่ว..ตัวเคยมี

สิ่งที่ดี..ต้องเร่งทำ..จำให้มั่น

สิ่งเป็นโทษ..ล้างทำลาย..อย่าใกล้มัน

ตามให้ทัน..สิ่งเป็นบ่วง..ลวงตาเรา

39/59

ทุข์หรือสุข..อยู่ที่เรา..เอายังไง

ปล่อยผ่านไป..ตามยถา..ดีกว่าท่าน

เอาปัญญา..ติดตามดู..รู้เท่าทัน

เหตุเพราะมัน..เปลี่ยนแปรไป..ไม่แน่นอน

39/60

แค่หนึ่งวัน..ยังมากมาย..หลายอารมณ์

เดี๋ยวทุกข์ตรม..เดี๋ยวหัวร่อ..เดี๋ยวก็เฉย

เดี๋ยวอิ่มหิว..เดี๋ยวหุนหัน..ทุกวันเลย

เหตุเพราะเคย..เป็นประจำ..ทำจนชิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 30 สิงหาคม 2555 Last Update : 30 สิงหาคม 2555 18:05:48 น. Counter : 577 Pageviews.		0 comments
Share Tweet