บนเส้นทางสายพระนิพพาน 116 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 116 116/01 พึงนึกถึง..ความตาย..ไว้คนดี อันชีวี..ไม่เคยแน่..มีแปรผัน เจอเมื่อเช้า..สายบ่าย..ตายจากกัน หรือเร็วพลัน..ล้มตรงหน้า..ลงมาตาย 116/02 อาจจะตาย..ได้ทุก..ขณะจิต ต่างได้สิทธิ์..เหล่านั้น..ท่านทั้งหลาย เมื่อนึกถึง..ทุกขณะ..ว่าจะตาย จิตจะคลาย..หมองเศร้า..จากเราเอง 116/03 ตั้งจิตไว้..มันเป็น..ของไม่อยาก จิตคอยลาก..เราไป..ไร้ปัญหา ไม่ตั้งใจ..ไม่ทันคิด..พิจารณา จะตายห่า..จิตมัวหมอง..ท่องอบาย 116/04 ท่องอบาย..ได้ชัวร์..ชั่วสองอย่าง หนึ่งคือทาง..วินัย..ได้แก่ศีล สองคือธรรม..นิวรณ์ห้า..คบอาจิณ ไม่ขาดศีล..จิตหมองมัว..กลัวความตาย 116/05 กลัวความตาย..จะพึ่งใคร..ได้บ้างเล่า เพียงแค่เรา..ได้รู้คิด..ส่งจิตถึง ใช้ปัญญา..สะกิด..คิดคำนึง ขอจงพึง..ระลึกไว้..ความตายเรา 116/06 ความตายเรา..สุดคาดเดา..กายชีวิต จงเอาจิต..เกาะความดี..ที่มีไว้ มีพระพุทธ..พระธรรมพระสงฆ์..เป็นธงชัย ดีเกาะใจ..ใจเกาะดี..มีผลแล 116/07 มีผลแล..แค่ตนเป็น..ที่พึ่งตน เกิดเป็นคน..ฝึกฝนจิต..ไม่ผิดหวัง เมื่ออารมณ์..อกุศล..วิ่งชนปัง รู้ยับยั้ง..เอาไว้..ไม่ใช่ดี 116/08 ตัดกิเลส..ตัณหา..ตัวพาหลง จิตต้องทรง..พรหมวิหารสี่..ไว้ดีกว่า ทรงไว้ได้..กิเลสหนี..ไม่มีมา ทรงอารมณ์..มรณา..ไม่พาหลง 116/09 ไม่พาหลง..คิดตรง..ว่าต้องตาย ทั้งร่างกาย..สิ่งของ..ต้องเสื่อมสิ้น ทุกสิ่งอย่าง..ต่างร่วงพรู..ลงสู่ดิน กายเราสิ้น..ก็เหมือนกัน..ทุกท่านเอย 116/10 ถึงวันพระ..ก็ละวาง..บ้างนะครับ อย่านอนหลับ..นอนคู้..ไม่รู้เห็น เดี๋ยวเจอทุกข์..กองใหญ่..ไปไม่เป็น อยากจะเย็น..รู้ฝึกตน..นะคนดี 116/11 ก็ช่วยกัน..หลายทาง..ระหว่างรบ ให้มีครบ..ทุกด้าน..การเสาะหา มีหัวเราะ..ร่ำไห้..หลั่งน้ำตา เอาธรรมมา..สอดไส้..ได้คิดกัน 116/12 ได้คิดกัน..วันหนึ่ง..ไปถึงจุด สลัดหลุด..ด้วยจิต..คิดเบื่อหน่าย ว่าโลกนี้..มากทุกข์..รุกรานกาย ท่านหญิงชาย..รู้ทางออก..บอกทางที 116/13 บอกทางที..ผู้มีบุญ..ไม่วุ่นจิต ไม่รู้คิด..ไม่รู้อ่าน..ทางด้านชั่ว ช่วยบอกทาง..แก่เรา..ผู้เมามัว ให้เป็นบัว..พ้นน้ำ..ทำอย่างไร 116/14 ทำอย่างไร..หรือหนอ..จะขอบอก จงอย่าหลอก..ว่าตัวนี้..ดีกว่าใคร อันชั่วบาป..สาปไม่ทำ..อีกต่อไป ดีจากใจ..ในสู่นอก..เหมือนดอกบัว 116/15 เหมือนดอกบัว..โผล่พ้นน้ำ..งามวิไล กออยู่ใน..โคลนตม..จมในน้ำ ดุจจิตจม..กองกิเลส..ในกองกาม ยังงดงาม..บริสุทธิ์..เมื่อหลุดพ้น 116/16 เราคือจิต..คิดเสมอ..อย่าเผลอลืม เราหยิบยืม..กายนี้มา..เพื่อหาทาง จนสุดท้าย..ไปไม่ไหว..ต้องรู้วาง เดินตามทาง..ที่พบเจอ..อย่าเผลอเกาะ 116/17 อย่าเผลอเกาะ..เพราะกาย..ไม่ใช่เรา แม้จะเอา..ของดีดี..มาบำเรอ มันมุ่งแก่..ต่อไป..ใช่ไหมเธอ เดินไปเจอ..จุดจบ..พบทุกคน 116/18 เราห้ามแก่..ห้ามตายได้..ที่ไหนกัน เราห้ามมัน..อย่าป่วยไข้..ได้ที่ไหน ไปหาหมอ..ก็ไม่รู้..ท่านเป็นไง ท่านตายไป..เหมือนทุกคน..บนโลกา 116/19 บนโลกา..เมื่อลงมา..รู้ครองกาย รู้จักใช้..ให้คุ้มค่า..การมาเกิด ค้นหาธรรม..ค้นหาทาง..จริงจังเถิด ให้การเกิด..ครั้งนี้..ที่สุดท้าย 116/20 ที่สุดท้าย..จงใช้กาย..อย่างคุ้มค่า รู้รักษา..กายนี้..ให้ดีด้วย ให้อาหาร..ยารักษา..เวลาป่วย รู้จักช่วย..ถนอมกาย..ให้ยาวนาน 116/21 มีแต่คน..ธรรมดา..จ๊ะคนทำ เคยก่อกรรม..ทำชั่ว..มั่วชาติภพ มาฝึกใจ..จิตตรา..หาทางจบ ไม่ต้องหลบ..ตามเขาถ้ำ..ก็ทำได้ 116/22 จะเจริญ..ภาวนา..กันต่อไป จงทำใจ..ให้สบาย..กันเสียก่อน อยู่ในศีล..กายใจ..ในสังวร ทุกขั้นตอน..จะพบ..สงบใจ 116/23 สงบใจ..ไร้กังวล..คนมีศีล ตัดทั้งสิ้น..ห่วงใย..วางไว้ก่อน นิ่งอยู่กับ..ปัจจุบัน..ไม่สั่นคลอน อันหนาวร้อน..ไม่นานวัน..ก็ผ่านไป 116/24 ก็ผ่านไป..ทุกวัน..ของทุกวัย อย่าผ่านไป..สูญเปล่า..โดยไม่คิด แต่ละวัน..หมั่นขัดเกลา..เจ้าดวงจิต เพื่อขอสิทธิ์..เปิดทางไป..สายนิพพาน 116/25 เมื่อทำดี..มีศีล..ปฏิบัติ ทำจนหาย..อึดอัด..เป็นนิสัย ยุงอ้วนพี..สติมี..ยิ้มละมัย อิ่มแล้วไป..นะจ๊ะ..อย่าซุกซน 116/26 ก็มีบ้าง..บางที..มันก็คัน มือลูบพลัน..คันอะไร..ได้เลือดมา ก็ขอโทษ..อุทิศให้..ไม่เจตนา สุขอุรา..ดีกว่าพบ..ตบซ่ะมันส์ 116/27 ศีลห้าครบ..สงบกาย..สงบใจ ขั้นต่อไป..ปักหลัก..หามรรคผล สู่สมาธิ..ปัญญา..หาตัวตน เป็นบุคคล..ผู้ปรารถนา..หานิพพาน 116/28 หานิพพาน..เบื่อการเกิด..เบื่อการตาย และละอาย..ความชั่ว..กลัวกรรมเก่า เมื่อไม่รู้..สู้เข่นฆ่า..มาไม่เบา หลงมัวเมา..แย่งยื้อ..ถือตัวตน 116/29 ถือตัวตน..ว่าเป็นคน..เหนือกว่าใคร เหตุผลใด..ไม่รับรู้..ว่ากูแน่ มุ่งกอบโกย..เพื่อตัว..มันชั่วแท้ ก็พ่ายแพ้..ความตาย..อบายภูมิ 116/30 ผู้เจริญ..กรรมฐาน..กันฝึกใหม่ อารมณ์ใจ..กลางกลาง..วางนิ่งนิ่ง กำหนดรู้..ลมหายใจ..ในทุกสิ่ง อย่าให้วิ่ง..ไปทั่ว..จิตตัวเอง 116/31 จิตตัวเอง..รู้ลมเขา..รู้ลมออก สามารถบอก..สั้นยาว..เข้าออกนั้น เมื่อเริ่มต้น..พอสบาย..ใช้สั้นสั้น ค่อยเป็นขั้น..เป็นตอนไป..ไม่ใช่ลุย 116/32 มีก็เหมือน..ไม่มี..จิตรู้ทัน อีกเหมือนกัน..ไม่มี..ก็เหมือนมี เอาปัญญา..เอาจิต..คิดดูที รถไม่มี..นั่งรถเมล์..เท่เหมือนกัน 116/33 ก็เฒ่าจอย..มันคนบ้า..ใครว่าดี มือมันมี..ก็โพสไป..ไม่ให้ว่าง พอพิมพ์ได้..ทำหน้าหนา..เอามาวาง ให้คนกาง..มุ้งคอย..เฒ่าจอยบ้า 116/34 มีเรื่องราว..ใครมา..กระทบหู จงหมั่นดู..อารมณ์จิต..ตนเองไว้ ไม่รู้จัก..รู้เท่าทัน..ก็บรรลัย ฝึกกรรมฐาน..จนตาย..ไม่รู้เรื่อง 116/35 บางขณะ..ก็รู้..อารมณ์จิต แต่ไม่คิด..แก้ไข..ข้อบกพร่อง ปล่อยอารมณ์..มืดหน้า..หูตาพอง ก็รับรอง..ถึงยังไง..ไปไม่พ้น 116/36 หลวงปู่ชา..เทศนา..โปรดคุณยาย สำรวมกาย..สำรวมใจ..ให้เป็นหนึ่ง ดุจพุทธองค์..นั่งตรงหน้า..ถ้าเข้าถึง ธรรมลึกซึ้ง..พุทธองค์..ทรงตรัสไว้ 116/37 พระพุทธเจ้า..ของเรา..แม้บุญล้น ก็ยังทน..ไม่ไหว..กับกายแก่ จึงทรงปลง..อายุ..สังขารแล ยอมพ่ายแพ้..แก่ชรา..มรณัง 116/38 คำว่าปลง..คือวางลง..อย่าแบกไว้ ยอมรับได้..ว่ากายนี้..ใช้พอแล้ว แก่ชรา..ไม่สดใส..สิ้นไร้แวว รอต่อแถว..ทิ้งกาย..ในไม่ช้า 116/39 พระพุทธองค์..ทรงตรัส..สังขารเรา ไม่ใช่เรา..ใช่ของเรา..นี้หรอกหนา ทั้งในกาย..นอกกาย..พิจารณา มันเปลี่ยนแปลง..ทุกเวลา..จนกว่าตาย 116/40 กายนี้หรือ..มันคือ..สัจธรรม พิจารณา..ไปนำ..เด้อโยมยาย มันทรุดโทรม..เสื่อมโทรม..อย่างมากมาย คุณโยมยาย..ยอมรับได้..สบายเลย 116/41 สบายเลย..ดุจนักโทษ..ถูกเขาขัง แต่อย่าหวัง..ให้ใจ..ยอมสยบ เขาขังกาย..แต่ถ้าใจ..สุขสงบ เรียกว่าพบ..ทางไป..ไร้กังวล 116/42 กายทรุดโทรม..ตามวัย..ใจรับได้ ก็ทำให้..ใจนี้..มีกำลัง มีปัญญา..ข้ามพ้น..จนถึงฝั่ง ไม่ต้องหลั่ง..น้ำตา..อาลัยกาย 116/43 กายเปรียบบ้าน..อันเราท่าน..อยู่อาศัย จะไฟไหม้..น้ำท่วม..น่วมพังยับ สัจธรรม..ความเป็นไป..ใจอย่าจับ ก็แค่หลับ..ไม่ตื่น..ฟื้นไม่มี 116/44 ฟื้นไม่มี..หนีไม่พ้น..ทุกคนแล ความเปลี่ยนแปร..เปลี่ยนไป..จนที่สุด ก็ต้องทิ้ง..บ้านเก่าไป..กายนมุษย์ จะยื้อยุด..อย่างไร..ไม่มีทาง 116/45 ไม่มีทาง..เป็นไปได้..ผู้ตายลง เขาก็คง..ไม่ฟื้น..คืนมาใหม่ จากที่สูง..ไหลลงต่ำ..คือน้ำไหล มีที่ไหน..ไหลจากต่ำ..สู่ที่สูง 116/46 สู่ที่สูง..ไหลจากต่ำ..คงขำกลิ้ง ทุกข์คงยิ่ง..เพิ่มพูน..คุณเจ้าขา มันไม่อาจ..เป็นไปได้..น่าเวทนา เหมือนกายา..เรายึดไว้..บ่ได้ดอก 116/47 บ่ได้ดอก..บอกให้วาง..ลงไปเสีย ก็ไม่เพลีย..ดวงจิต..คิดวุ่นวาย ธรรมชาติ..เป็นเช่นนี้..นี่สบาย เราก็ตาย..ธรรมดา..มาเป็นคน 116/48 มาเป็นคน..จนกายแก่..รอแค่ทิ้ง วางทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง..ให้รุ่นหลัง อีกทรัพย์สิน..ทั้งปวง..ทั้งรวงรัง กายเราพัง..ก็เอาไป..ไม่ได้เลย 116/49 อย่าเอากาย..ไปผิดศีล..ทั้งห้าข้อ อย่าหยอกล้อ..กับบาปเวร..เป็นอันขาด จงเอาใจ..ควบคุมกาย..ประดุจทาส อย่าให้พลาด..ผิดศีล..จนสิ้นดี 116/50 จนสิ้นดี..ไม่มีทาง..จะขึ้นบน ได้แต่วน..ลงต่ำ..นำแต่ทุกข์ สิ้นโอกาส..ไปเลย..เสวยสุข ขอจงปลุก..จิตสู..เป็นผู้ตื่น 116/51 อันชะตา..ชีวิตนั้น..ไม่แน่นอน คิดดูก่อน..อนาคต..ต้องสร้างเอง คนทำดี..ชะตาดี..อย่ากลัวเกรง อนาคต..ของเราเอง..ก็ย่อมดี 116/52 ก็ย่อมดี..เรามีดี..เป็นพื้นฐาน รู้สังหาร..กิเลสตน..จนจิตใส ไม่ขุ่นมัว..เป็นนิจ..ในจิตใจ อารมณ์ใด..มากระทบ..รู้หลบทัน 116/53 รู้หลบทัน..ใช่ว่ามัน..จะไม่ทุกข์ จิตอาจสุข..ส่วนกายทุกข์..ธรรมดา มันเกิดขึ้น..แก่ทุกคน..ที่เกิดมา ธรรมดา..ของสัตว์คน..บนโลกา 116/54 บนโลกา..ผู้เกิดมา..ชดใช้กรรม ผู้รู้ธรรม..จึงหาทาง..ข้ามวังวน รักษาศีล..ทำแต่ล้วน..ส่วนกุศล เสวยผล..ปัจจุบัน..อันชั่วดี 116/55 อันชั่วดี..กรรมเก่า..เราได้รับ จงบังคับ..จิตตน..อดทนไว้ เอาความดี..ปัจจุบัน..กั้นให้ไว ตั้งอยู่ใน..อุเบกขา..ผู้หาทาง 116/56 ผู้หาทาง..หลุดพ้น..ต้องทนสู้ เป็นผู้กู้..จิตตตน..พ้นปลักตม ขอเป็นผู้..ไม่ปรารถนา..หาขื่นขม ก็เพาะบ่ม..ดีเท่านั้น..หมั่นภาวนา 116/57 หมั่นภาวนา..ขัดเกลาจิต..ปิดทางต่ำ หมั่นทิ่มตำ..กิเลสร้าย..ให้ถอยหนี เมื่อเรารู้..ว่าความชั่ว..มันกลัวดี ทำเข้าสิ..บุญทาน..เบิกบานใจ 116/58 เบิกบานใจ..อยู่ในธรรม..ช่วยนำทาง จิตเป็นกลาง..วางอารมณ์..ให้สมดุลย์ เมื่อจิตดี..ครบถ้วน..ล้วนเป็นคุณ อยู่ในบุญ..อุ่นสบาย..กายรับกรรม 116/59 กายรับกรรม..แต่กาลก่อน..ที่ย้อนกลับ ใจน้อมรับ..ขมาไป..ขอใช้ชด ในชาตินี้..ขอนายกรรม..ตามให้หมด เพื่อจะปลด..ทุกหนี้กรรม..เคยทำไว้ 116/60 เคยทำไว้..ได้ชดใช้..จนลุล่วง ได้หลุดห่วง..บ่วงเวร..อันเป็นทุกข์ ปรารถนา..หาทาง..ไปสู่สุข ขอจงปลุก..จิตตื่น..ขึ้นมาเลย
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |