บนเส้นทางสายพระนิพพาน 152 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 152 152/01 สายใยกรรม..ดำเนิน..ไปตามกฏ ทุกบาทบท..ตรงเป้า..เข้าสู่จิต หวังให้เรา..จดจำ..พูดทำคิด นำชีวิต..ฝ่าฟัน..พามันไป 152/02 พามันไป..กายเนื้อ..เพื่อฝึกใจ ไม่มีใคร..ฝึกให้..นอกจากตน ในขั้นแรก..ฝึกคน..ให้เป็นคน ฝึกไปจน..เป็นมนุษย์..อยากหลุดพ้น 152/03 อยากหลุดพ้น..พันธนา..มาทางธรรม หนทางกรรม..หนทางไกล..ใจอดกลั้น มีสติ..ใช้ปัญญา..มากรองกลั่น ไม่หวาดหวั่น..ทุกข์ภัย..ใจมั่นคง 152/04 ใจมั่นคง..ลงเรือ..แดนมนุษย์ หาที่สุด..แห่งทุกข์..รุกถาโถม มีแสงธรรม..นำล่อง..ส่องกายโทรม คลื่นซัดโครม..คลุ้มคลั่ง..ใจยังนิ่ง 152/05 ใจยังนิ่ง..สิ่งกระทบ..ไม่รบกวน แม้เจียนจวน..แค่ปัดป้อง..ต้องผ่านพ้น ความนึกคิด..ฝึกจิตใจ..อันได้ผล คืออดทน..จนชินใจ..ทุกข์คลายเอง 152/06 ทุกข์คลายเอง..รู้เห็นเอง..ด้วยจิตตน เคยเป็นคน..ทนไม่ได้..ควายเรียกพี่ ธรรมฝึกตน..เป็นคนใหม่..มั่นในดี มันจึงมี..คุณค่า..การมาเกิด 152/07 การมาเกิด..เพื่อเปิดทาง..ถางจิตตัว ให้เป็นบัว..โผล่พ้นน้ำ..งามล้ำค่า แม้หมกตม..กลางหมู่เหล่า..ของเต่าปลา ยังรอดมา..ชูก้านดอก..บอกตะวัน 152/08 บอกตะวัน..ฉันระอา..ไม่มาเกิด แดนกำเนิด..มีกำหนัด..เห็นชัดทุกข์ มุ่งสู่แดน..ที่ซึ่งอัน..นิรันดร์สุข จึงต้องปลุก..จิตตน..ฝึกฝนใจ 152/09 ฝึกฝนใจ..ผู้เป็นใหญ่..ในกายตน ไม่วุ่นวน..ในกิเลส..ในตัณหา ในสิ่งล่อ..บ่อหลุมสร้าง..ไว้พรางตา โลกมายา..เดินหน้าไป..แต่ไม่หลง 152/10 แต่ไม่หลง..เดินทางผิด..ปิดทางต่ำ ถูกทิ่มตำ..บ้างเจ็บหนัก..ก็นักรบ เจอศึกหนัก..นายเวรกรรม..เขาตามพบ ไม่ทันหลบ..ก็รับไป..ใจอดทน 152/11 ใจอดทน..มุ่งทิศทาง..ที่วางไว้ ทุกข์เพียงใด..ไม่ย้อนหลัง..หวังไปหน้า สู่เส้นทาง..ที่ตั้งเป้า..เราปรารถนา น้ำขวางหน้า..ผาสูงกั้น..ฉันจะข้าม 152/12 ฉันจะข้าม..ให้พ้น..ทนให้ได้ กายแพ้พ่าย..ใจสงบ..จบปัญหา ก็กายนี้..ไม่ใช่เรา..ยืมเขามา ถึงเวลา..ก็คืนเขา..ไม่เอาไป 152/13 ไม่เอาไป....กายนี้..ที่รอทิ้ง สงบนิ่ง..ขัดถูใจ..ให้วาวใส เพราะส่วนนี้..ไงเล่า..พาเราไป ถ้าจิตใส..ขึ้นบน..หมองหล่นล่าง 152/14 หมองหล่นล่าง..ล้างกวาดถู..เป็นประจำ ก็จะนำ..ความแจ่มใส..เข้าไปสู่ จงสำรวจ..ตรวจใจตัว..ชั่วไหมกู ยิ่งตรวจดู..ทุกวัน..นั่นกำไร 152/15 นั่นกำไร..กายใจผ่าน..การตรวจสอบ ได้คำตอบ..ท้วงติง..ยิ่งดีใหญ่ ได้ปรับปรุง..เปลี่ยนแปลง..ได้แก้ไข ไม่มีไหน..จะดีเท่า..เราแก้เอง 152/16 เราแก้เอง..ล้มเอง..ควรลุกเอง จะร้องเพลง..รอใคร..ให้ช่วยเล่า ใครจะรู้..ใจเรา..ได้เท่าเรา ประเดี๋ยวเงา..บนหัว..หัวเราะเยาะ 152/17 หัวเราะเยาะ..เพราะไร้หลัก..ไว้ปักยึด ไร้ลูกฮึด..ขึ้นสู้..อย่างผู้กล้า กลายเป็นคน..น่าอาย..ไร้น้ำยา มีปัญหา..ไม่รู้แก้..ก็แย่คน 152/18 ก็แย่คน..ก็แค่คัน..ดันไม่เกา พาตัวเรา..ไปหาหมอ..รอรักษา ให้หมอบอก..ไม่เป็นไร..ยาไปทา สุขอุรา..ไม่ทันทา..ก็หายคัน 152/19 ก็หายคัน..เพราะจิตมัน..ปรุงแต่งไป หายได้ไง..ใจไม่รับ..สุดคับข้อง มีแต่หมอ..เลยครับ..ช่วยรับรอง ใครแตะต้อง..ไม่ได้..เดี๋ยวกลายพันธุ์ 152/20 สายลมต้อง..ใบตองไหว..เห็นไหมผี แล้วจะลี้..ไปไส..อยู่ในห้อง สร้างให้เป็น..ผีได้..หนอใบตอง บ้างก็ร้อง..วิ่งหนี..โดนผีหลอก 152/21 การเจริญ..กรรมฐาน..ย่อมได้ผล ระวังตน..ระวังตัว..ระวังใจ ได้เป็นผู้..รู้ควบคุม..ตัวเองได้ เป็นผู้ใช้..ปัญญา..นำพาตน 152/22 นำพาตน..เป็นคน..รู้จักคิด และรู้จัก..ใช้ชีวิต..อย่างคุ้มค่า รู้ปรับตัว..ยามย่ำแย่..แก้ปัญหา รู้พัฒนา..จิตตน..เป็นคนดี 152/23 เป็นคนดี..มีสัมมา..คารวะ รู้จักละ..รู้จักเลิก..รู้จักลด รู้จักบาป..ไม่ถลำ..รู้จำจด รู้กำหนด..เส้นทาง..ละวางบาป 152/24 ละวางบาป..ไม่ทำ..รู้จำศีล ไม่ถวิล..ทรัพย์สมบัติ..ตัดลาภยศ หาเลี้ยงตน..แม้มากล้น..จิตกำหนด ทำบุญหมด..มีมากไป..ทุกข์ตายห่า 152/25 ทุกข์ตายห่า..สะสม..จมไม่ลง คอยผะวง..ว่าทรัพย์กู..ยังตรงไหน ผู้ไม่ห่วง..หวงทรัพย์..หลับสบาย พวกจะตาย..หลับไม่ลง..นั่นหลงทรัพย์ 152/26 กรรมฐาน..การนั่ง..นอนยืนเดิน ไม่ให้เกิน..กำลัง..การตั้งจิต นั่งยืนเดิน..ตามสบาย..ใช้ชีวิต พูดทำคิด..ตามความจริง..นิ่งสบาย 152/27 นิ่งสบาย..อาบชั่ว..เกรงกลัวบาป ละเอียดหยาบ..ที่จิต..คิดถ้วนถี่ สติมา..ใช้ปัญญา..กรองอีกที มันก็ดี..เหลือเกิน..เดินตามธรรม 152/28 เดินตามธรรม..เพลิดเพลิน..เดินจงกรม ด้วยอารมณ์..ปล่อยวาง..ให้ว่างจิต หรือกำกับ..ภาวนา..ไว้สักนิด ไม่ให้จิต..ถูกฉุด..มุดหนีไป 152/29 มุดหนีไป..แหกคอก..ออกนอกจิต เพราะความคิด..ผู้ฝึกใหม่..จับไม่ติด มันดิ้นรน..แรงเสียจน..ทนหงุดหงิด โดดไปคิด..เรื่องครอบครัว..รอบตัวตน 152/30 รอบตัวตน..เจ้าคนโน้น..เจ้าคนนี้ เจ้าคนพี่..น่าอยู่ห้อง..น้องอยู่ไหน แล้วเมียผัว..พ่อแม่..เป็นยังไง มันลากไป..จนสุดกู่..จนสูนิ่ง 152/31 จนสูนิ่ง..สงบใจ..ได้เป็นหนึ่ง ได้ที่พึ่ง..คนทั่วไป..หาได้ยาก อันบางคน..รู้ว่าดี..มีแต่อยาก ทำแต่ปาก..แล้วเมื่อไร..จะได้ดี 152/32 จะได้ดี..มีต้นธรรม..ไว้ค้ำตน ต้องเป็นคน..รู้ตัด..ปฏิบัติได้ อันเป็นผู้..เดินตาม..ธรรมะไป ทำแล้วใจ..สุขสงบ..พบทางออก 152/33 พบทางออก..บอกทางเป็น..เห็นทางไป มีบันใด..เป็นขั้นขั้น..ให้ท่านก้าว ได้รู้เห็น..ความเป็นจริง..ทุกเรื่องราว เพื่อจะก้าว..ข้ามคน..บนเส้นทาง 152/34 บนเส้นทาง..ทุกข์หนัก..สู่มรรคผล ผู้ฝึกฝน..จนจิตใส..ผ่านถึงเป้า เน้นที่การ..ปฏิบัติ..หมั่นขัดเกลา ผู้อ่านเอา..ก็แค่โก้..โชว์ความจำ 152/35 โชว์ความจำ..ตำรา..ในกระดาษ เป็นแค่ปราชญ์..ใบลานเปล่า..ขาวสะอาด ต่อให้เรียน..จนกระดาษ..ทั้งหมดขาด ก็ไม่อาจ..ก้าวผ่าน..ด่านมนุษย์ 152/36 ด่านมนุษย์..จุดดัด..สันดานคน จุดดิ้นรน..หนีทุกข์..อันจริงแท้ จุดฝึกตน..อดทน..ไม่ยอมแพ้ มีข้อแม้..มากมาย..อย่าใช้มัน 152/37 อย่าใช้มัน..เพื่อสู..ให้ดูดี แต่ไม่มี..ความดี..ที่ตัวสู แม้ผูกไท..ใส่สูท..อย่างโก้หรู แต่จิตสู..ต่ำทราม..งามไม่จริง 152/38 งามไม่จริง..ยิ่งเสีย..เวลาเกิด ได้กำเนิด..มาเป็นคน..ตนเลวนัก ไม่รู้คิด..พิจารณา..อาการหนัก จิตจมปลัก..โลภโกรธหลง..ประสงค์ร้าย 152/39 ประสงค์ร้าย..ใช้อนาคต..อย่างหมดค่า พอปากอ้า..ก็เหม็นคลุ้ง..ฟุ้งไปทั่ว ชี้ตัวนี้..ดียันยืน..คนอื่นชั่ว ผู้ดีรั่ว..ไม่มีเหลือ..เมื่อพิศดู 152/40 เมื่อพิศดู..ด้วยใจ..อันมีธรรม ก็เห็นกรรม..เราก่อ..รอเราอยู่ จงกล้าหาญ..เดินหน้า..พาไปสู่ แม้ไม่รู้..กี่ชาติภพ..ที่ทบทับ 152/41 ที่ทบทับ..น้อมรับ..เต็มกำลัง กายจะพัง..ก็พังไป..ทำใจผ่อง ได้เรียนรู้..ได้ต่อสู้..หัวใจพอง โอกาสทอง..ได้ฝึกตน..ทนฝึกใจ 152/42 ทนฝึกใจ..จนสบาย..ไม่ต้องทน เหมือนกับคน..ถูกเวร..เกณฑ์ทหาร แรกใหม่ใหม่..ไม่เคย..เลยแทบคลาน ฝึกไม่นาน..ธรรมดา..มาเอาเหงื่อ 152/43 มาเอาเหงื่อ..เพื่อกาย..อันสมบูรณ์ ฝึกจิตคุณ..เพื่อปัญญา..หากรรมฐาน เพื่อจิตตน..ฝึกทนนิ่ง..ดิ่งได้นาน เพื่อเป็นฐาน..พิจารณา..ค้นหาธรรม 152/44 ค้นหาธรรม..หากรรม..ด้วยปัญญา ความเป็นมา..ยากปฏิเสธ..เหตุและผล เหตุอย่างนี้..ผลอย่างนี้..เกิดที่ตน มากผู้คน..รอบกาย..คือนายเวร 152/45 คือนายเวร..นายกรรม..ตามใกล้ชิด บ้างเป็นมิตร..ชิดใกล้..เราไม่รู้ ถึงเวลา..กลับกลายมา..เป็นศัตรู เคยเป็นคู่..แนบข้าง..มาตั้งนาน 152/46 บ้างเป็นลูก..เหลนหลาน..ผลาญจนเกลี้ยง ซัดไม่เลี้ยง..ทรัพย์อุตส่าห์..หาเหนื่อยยาก ทุกข์เหลือทน..ล้นออกมา..น้ำตาพราก แต่ถ้าหาก..คิดให้ดี..ใช้หนี้กรรม 152/47 ใช้หนี้กรรม..ทำเขาไว้..ชดใช้กลับ ทนยอมรับ..ปรับใจได้..ก็คลายทุกข์ ของเสียใจ..เริ่มต้นใหม่..ใจก็สุข เท่ากับปลุก..จิตตื่น..ขึ้นมาดู 152/48 ขึ้นมาดู..มารู้เห็น..ความเป็นไป ไม่มีใคร..หลีกพ้น..กรรมตนได้ เป็นลูกหนี้..ที่ดี..ต้องชดใช้ จงจำไว้..ไม่เจอทุกข์..ไม่พบธรรม 152/49 ไม่พบธรรม..ในความสุข..หรอกคนดี สุขที่มี..นั่นทุกข์น้อย..ถอยต่างหาก เป็นคนนี้..มีทุกข์คน..ถึงทุกข์มาก มีทุกข์ยาก..มีทุกข์หนัก..มีทุกข์เบา 152/50 ถ้าหากเขา..มาใช้หนี้..ดีมาสู่ ชีวิตคู่..ราบรื่น..ไม่ขื่นขม มีทุกข์สุข..เคียงข้าง..คู่สร้างสม ทุกข์ถาโถม..ยืนเคียงคู่..สู้ร่วมกัน 152/51 สู้ร่วมกัน..จนวัน..เราตายจาก ให้เราฝาก..ผีไข้..ได้ทุกครั้ง ยิ่งลูกหลาน..เขามาใช้..สบายจัง เขาเชื่อฟัง..เอาใจใส่..ไม่ปล่อยทิ้ง 152/52 ไม่ปล่อยทิ้ง..ปล่อยขว้าง..สร้างปัญหา มีข้าวปลา..อาหาร..หวานคาวถึง จะถูกแพง..อย่างไร..ไม่คำนึง แค่นึกถึง..พ่อแม่เรา..เขาชอบทาน 152/53 ผู้ที่มี..นิสัย..แต่ปางก่อน ไม่ย่อหย่อน..ชาตินี้..หาดีใส่ เพิ่มพูนบุญ..วาสนา..ไว้ที่ใจ เพื่อจะไป..ถึงจุด..ที่สุดธรรม 152/54 ที่สุดธรรม..อยู่ถึงไหน..มุ่งไปหา ผู้มีบุญ..วาสนา..เดินหน้าไป ผู้ไร้บุญ..วาสนา..ไม่สนใจ มันคงไกล..เกินกว่า..จะไปถึง 152/55 จะไปถึง..ได้อย่างไร..ใจไม่ถึง เพราะถูกตรึง..ด้วยกิเลส..ด้วยตัณหา ทรัพย์ส่วนตัว..ครอบครัว..อีกยศถา ก็ยังหา..ไม่เคยพอ..รอไปก่อน 152/56 รอไปก่อน..ฝึกใจ..เอาไปเงิน ขอเพลิดเพลิน..ทำทาน..การจ่ายทรัพย์ ให้มานั่ง..ฝึกทำใจ..ทำไมครับ เป็นห่วงทรัพย์..ครอบครัวงาน..กลัวมันพัง 152/57 กลัวมันพัง..นั่งเพลิน..เงินไม่มา อนิจจา..ความคิด..จิตคนเขลา ทางมืดมิด..ยิ่งนัก..หนักไม่เบา ไม่ได้เอา..ปัญญา..ขึ้นมาตรอง 152/58 ขึ้นมาตรอง..สมองวิ่ง..ยิ่งได้งาน ยิ่งชำนาญ..แก้ไข..ไล่ปัญหา ยิ่งเมื่อจิต..แจ่มใส..ได้ปัญญา ทรัพย์ก็มา..ธรรมก็มี..นี่คือธรรม 152/59 นี่คือธรรม..นำสู้..คู่ทางโลก อันชุ่มโชก..ด้วยปัญหา..นานาทุกข์ อยู่กับโลก..รู้แล้วไง..ไม่มีสุข เมื่อมันทุกข์..จนเต็มอิ่ม..ก็ยิ้มได้ 152/60 ก็ยิ้มได้..ใช้ทุกข์..เป็นบันได ก้าวเดินไป..ตามขั้น..อย่างมั่นจิต ก้าวไปสู่..ความตาย..กายชีวิต ด้วยการคิด..พูดทำ..แต่ความดี
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
