บนเส้นทางสายพระนิพพาน 16

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 16

16/01

ตาที่ดี..มีไว้มอง..ประคองจิต

มองแล้วคิด..หาธรรมา..อย่าหวั่นไหว

มองให้รู้..ว่าไม่เที่ยง..สวยเพียงใด

คิดให้ไว..คอยตอกย้ำ..ธรรมดา

16/02

หูที่ดี..มีไว้ฟัง..ทั้งสองข้าง

ใจคอยชั่ง..ดีหรือชั่ว..ไม่มั่วส่ง

ถึงใครเขา..เป่าเท่าไร..ใจมั่นคง

หูประสงค์..คอยรับข่าว..ให้เราตรอง

16/03

จมูกดี..เขามีไว้..หายใจดอก

พวกชอบหลอก..ไว้ดมกลิ่น..ถวิลถึง

ผู้มีธรรม..มีไว้ให้..ฝังตราตรึง

เข้าออกถึง..พระพุทโธ..ตัดโลกีย์

16/04

ปากที่ดี..เขามีไว้..ใช้สอนสั่ง

ได้ข้ามฝั่ง..ตามพุทธองค์..ผู้ทรงศีล

พูดไพเราะ..พูดความจริง..เป็นอาจิณ

คนได้ยิน..ย่อมเป็นธรรม..จำใส่ใจ

16/05

ลิ้นที่ดี..เขามีไว้..รับรู้รส

ให้กำหนด..รับรู้ไว้..อย่าไปติด

ที่รสดี..อร่อยหลอก..บอกย้ำคิด

บางชนิด..ถึงขมลิ้น..กินเป็นยา

16/06

มือที่ดี..มีไว้ไหว้..ใจกำหนด

คอยประนต..ด้วยอ่อนน้อม..ค้อมเกศี

ถวายกาย..ถวายใจ..ชีพยอมพลี

ขอติดตาม..พระชินสีห์..สู่นิพพาน

16/07

ขาที่ดี..เขามีไว้..ให้ก้าวเดิน

เพื่อเจริญ..ปฏิบัติธรรม..กรรมฐาน

ย่างก้าวเดิน..กำหนดรู้..อยู่กับมัน

เดินทุกวัน..ตั้งจิตไว้..ไปนิพพาน

16/08

มีชีวิต..คิดหรือยัง..ไปฝั่งไหน

มัวหลงไหล..สนานสนุก..ทุกข์อีกนะ

มัวยึดติด..เสียจนเคย..เลยลืมละ

มองเห็นพระ..แล้วเลยพ้น..ก็จนใจ

16/09

ก็จนใจ..ในชีวิต..รู้คิดเอา

สบายเบา..แค่วันนี้..ที่บุญส่ง

พอหมดบุญ..วาสนา..ถลาลง

มานั่งงง..ลงมาไง..ใครแกล้งกู

16/10

ถึงเป็นเขา..พอมีค่า..น่าฉงน

ถ้าเป็นขน..หล่นลงมา..คุณค่าหาย

ต้องเวียนว่าย..ถือกำเนิด..เกิดแล้วตาย

เกิดมีกาย..เข็ดแล้วเรา..ไม่เอาแล้ว

16/11

คนหนอคน..หมุนวนไป..ไม่หยุดนิ่ง

เดี๋ยวก็วิ่ง..เดี๋ยวก็เดิน..เพลินบนโลก

จำแต่สุข..ลืมซึมเซา..ความเศร้าโศก

ต้องชุ่มโชก..ด้วยน้ำตา..ทุกคราเกิด

16/12

พอก้าวถอย..จึงค่อยเห็น..ความเป็นจริง

ว่าทุกสิ่ง..เกิดแล้วเก่า..เรายังแก่

ถ้าเบื่อเกิด..เส้นทางนี้..มีทางแก้

ต้องแน่วแน่..เกิดมีกาย..นี้ไม่เอา

16/13

ก็เหนื่อยหน่าย..กับกายนี้..ที่ไม่แน่

เดี๋ยวป้อแป้..เดี๋ยวปึงปัง..เดี๋ยวนั่งนิ่ง

ฉันก้าวเดิน..สู่ความตาย..ไงเรื่องจริง

อันเป็นสิ่ง..หนีไม่พ้น..ทุกคนเลย

16/14

แค่อยู่ไป..วันวัน..ยังดันหิว

เดินตัวปลิว..เสาะหา..อาหารใส่

กินไปแล้ว..อ้าวแล้วกัน..ดันปวดถ่าย

ตาสอดส่าย..หาส้วม..แหล่งรวมพล

16/15

มีเกิดแก่..เจ็บตาย..ได้ทุกวัน

มีเห็นกัน..ทั่วไป..ในทุกสื่อ

ทั้งวิทยุ..ทีวี..มีหนังสือ

คนนี้หรือ..หมุนวน..ปนกันไป

16/16

ทำดีไป..สวรรค์พรหม..ชมนิพพาน

ทุกข์เสียอาน..ทำชั่ว..ทัวร์นรก

ไปเป็นเปรต..อสุรกาย..ใจสกปรก

แล้วขึ้นบก..สัตว์ใหญ่น้อย..ค่อยเป็นคน

16/17

ชีวิตนั้น..สั้นมาก..อยากจะบอก

ชั่วดีดอก..ที่เราทำ..นำเป็นต้น

หนักหรือเบา..ช่วยตอกย้ำ..กรรมของตน

เมื่อเป็นคน..เลือกเอาพี่..ดีหรือเลว

16/18

ชีวิตสั้น..อย่าผลัดวัน..ประกันพรุ่ง

เพราะเรื่องยุ่ง..ตามราวี..ไม่มีหยุด

กรรมตามติด..ไม่เว้นวาย..กายชำรุด

แม้ที่สุด..ทิ้งกายแก่..แต่ยังคอย

16/19

ไม่อยากเกิด..ประเสริฐแท้..แม่หลานติ๊ด

รู้จักคิด..หาเหตุผล..ตนพอรู้

ตอนนี้เด็ก..กว่าเติบใหญ่..แทบตายสู

มาคิดดู..ไม่น่าเกิด..เปิดนิพพาน

16/20

ก็เกิดดับ..กันเรื่อยไป..ไม่เลิกรา

มีปัญญา..คิดแก้ไข..ไม่มาเกิด

มีร่างกาย..สุดเจ็บช้ำ..กรรมคอยเชิด

จะให้เลิศ..เปิดนิพพาน..นั้นจึงควร

16/21

เมื่อมีกาย..ก็มีกรรม..ตามกำกับ

แม้ยามหลับ..ก็ไม่วาง..ทางอุกฤษฎ์

ต้องทำใจ..ให้เยือกเย็น..ขอเป็นมิตร

คอยอุทิศ..ขอขมา..ข้าเคยทำ

16/22

ชีวิตเรา..เข้าสู่วัย..ไม้ใกล้ฝั่ง

ความเปล่งปลั่ง..ปราดเปรียว..เลี้ยวหายลับ

จะกู่ร้อง..เรียกเท่าไร..ไม่หวนกลับ

รอวันหลับ..ไม่รู้ตื่น..ฟื้นไม่มี

16/23

ใบไม้แห้ง..หล่นดาษดื่น..ไม่คืนต้น

ก็เหมือนคน..แก่แล้วเลย..ไม่เคยหวน

ดุจสายน้ำ..เมื่อไหลไป..ไม่ไหลทวน

หลุดขบวน..ก็บ๋ายบาย..ไปตามกรรม

16/24

มีชอบชัง..ต้องชอกช้ำ..น้ำตาร่วง

เหมือนมีห้วง..เหวรัก..ดักข้างหน้า

พอตกไป..ไม่สนุก..ทุกข์นานา

กำนัลมา..เป็นรางวัล..จนวันตาย

16/25

ไม่ชอบชัง..ไม่ชอกช้ำ..น้ำไม่ขุ่น

มีแค่ฝุ่น..พอปัดกวาด..สะอาดใส

ถึงคราวทุกข์..ก็เปลี่ยนแปร..แก้ได้ไว

เพราะว่าใจ..พิจารณา..หาแนวทาง

16/26

ก็ทุกข์กาย..ทุกข์ใจ..ในการเกิด

การกำเนิด..กรรมกำหนด..จดไว้แจ้ง

ไม่มีสิทธิ์..หาปัจจัย..ไปแจกแจง

ขอมีแรง..ทำอารมณ์..ไม่ตรมใจ

16/27

ใช้ชีวิต..ติดดิน..กินได้หมด

อิ่มหรืออด..ธรรมดา..ข้าอยู่ได้

เดี๋ยวนอนแผ่..แก่ประจาน..ไม่นานตาย

ก็แค่กาย..ใช้จนเก่า..คืนเขาไป

16/28

ก็ตาเรา..ใช่ไหม..ไปมองเขา

เหมือนหาเหา..ใส่หัว..ให้ตัวยุ่ง

พอตาเห็น..เวรตะไล..ใจเสือกปรุง

ไปนังนุง..ตาถลน..ร่วงหล่นเอง

16/29

เพื่อหูเรา..ชอบเพียง..เสียงไพเราะ

ออดออเซาะ..เพื่อให้..เราใจอ่อน

มีเท่าไร..จ่ายหมด..อดแน่นอน

ยั้งคิดก่อน..ฟังที่หู..รู้ที่ใจ

16/30

พอสงัด..จัดกาย..ใช้ปัญญา

วิปัสสนา..น่าดู..อยู่ที่ไหน

ที่รูปร่าง..หน้าตา..หรือว่าใจ

ตีเข้าไป..มีปัญหา..ท้ามันดวล

16/31

จะเป็นสุข..อย่างไร..ได้ทุกวัน

กรรมตามทัน..ความทุกข์..รุกจนได้

ถ้าเอาแต่..ถอยร่น..ก็จนใจ

ต้องหนีไป..สุดหล้า..พึ่งพาธรรม

16/32

ที่บาดเจ็บ..ชอกช้ำ..ย้ำที่กาย

วากลวดลาย..เต็มที่..ไม่หนีแน่

ทำอย่างไร..ก็ทำ..กรรมของแก

ไม่งอแง..ทำไป..ใจยอมรับ

16/33

ย้ำที่จิต..ที่ใจ..ให้หนักแน่น

จำให้แม่น..แนวทาง..ไปข้างหน้า

มีแนวคิด..จิตใจ..ใช้ปัญญา

ทุกเวลา..ก้าวย่าง..แต่ทางธรรม

16/34

ใช้ชีวิต..ติดโลก..มากโศกทุกข์

เพราะมัวคลุก..แต่กิเลส..เศษสิ่งชั่ว

มีดวงจิต..ขลาดเขลา..หลงเมามัว

เลยเอาตัว..ไปยึดติด..ผิดที่ทาง

16/35

ขอรางวัล..จากการตาย..กายจบกัน

แต่ว่ามัน..ขึ้นหรือลง..ยังงงอยู่

ถ้าเป็นลง..ก็จบกัน..ทานบุญกู

ขึ้นก็ชู..ว่าคือชัย..ต่อไปเลย

16/36

ใช้ตานอก..นะคุณ..สุดวุ่นวาย

ใช้ตาใน..ซิมอง..รับรองแน่

มากประโยชน์..มายปัญญา..กว่าตาแล

ไม่ว่าแก..ไม่ว่าข้า..ชีวาวาย

16/37

เรารู้ได้..ด้วยปัญญา..ใช่ตาเห็น

โลกก็เป็น..อีกจุดหนึ่ง..ซึ่งอาศัย

ให้มนุษย์..ฝึกหัด..ขัดเกลาใจ

ไต่บันได..ทีละขั้น..ยันนิพพาน

16/38

ก็มากมาย..ปัญหา..มากระทบ

ไม่เคยพบ..พอได้เห็น..ก็ใจหาย

ทุกข์คนอื่น..อยากร่วมด้วย..ช่วยผ่อนคลาย

เขาสบาย..ไกลทุกข์..เราสุขใจ

16/39

อันขี้หมู..ถึงจะเหม็น..เป็นปกติ

คนนั้นสิ..ดัดจริต..ไปติดเหม็น

เนื้อหมูสิ..อาหารเรา..เช้าเที่ยงเย็น

มันก็เป็น..เรื่องน่าขำ..กรรมหมูเอย

16/40

ก็ใจนี้..มีไว้..พิจารณา

ใช้ปัญญา..นำพา..หาเหตุผล

ถูกหรือผิด..ดีไหม..ไม่ปะปน

แม้ยากจน..พ้นทุกข์ได้..ถ้าใจดี

16/41

ความรู้สึก..ทางจิต..ฤทธิ์มันมาก

อย่าไปลาก..เอาจิต..คิดปรุงแต่ง

ได้รู้เห็น..ปล่อยไป..ไม่ออกแรง

นอนตีแปลง..ก็ได้..เอาใจไป

16/42

นึกถึงพระ..ที่ใจ..ไปด้วยท่าน

ยึดให้มั่น..พุ่งตาม..ความมุ่งหมาย

ขึ้นไปดู..รู้เห็น..ธรรมมากมาย

แยกจากกาย..ใจรู้..นั่งดูเอา

16/43

มีเกิดแก่..เจ็บตาย..ในหนึ่งวัน

อีกเหมือนกัน..ทุกข์ทน..คนหัวเราะ

มีรักโลภ..โกรธหลง..ชงพอเหมาะ

ใจไปเกาะ..อีกนาน..ทุกข์บานเลย

16/44

ไม่มีใคร..ร้องไห้..ได้ทุกวัน

อีกเหมือนกัน..ไม่ยั่งยืน..วันคืนสุข

มีผสม..คลุกเคล้า..เจ้าสุขทุกข์

จนไม่ลุก..มาหายใจ..จึงไปเลย

16/45

ติดสมมุติ..ฉุดใจ..ให้หม่นหมอง

ว่าสิ่งของ..ว่าคนนี้..ที่รักมาก

ใช้หยาดเหงื่อ..แลกมา..ข้าลำบาก

ยามลาจาก..มัดใจ..ตายไม่ลง

16/46

จะสิ้นสุด..กายนี้..อีกกี่กาล

จะเนิ่นนาน..เท่าไร..ไม่อาจรู้

เมื่อทำกรรม..ดีได้..ลองทำดู

เอาไว้ชู..ทูลท่านยม..ผมเคยทำ

16/47

วาจานั้น..มอบกาย..ถวายชีวิต

นั่งไปนิด..ปวดเหลือล้น..ทนไม่ไหว

ขันธมาร..เข้าสกัด..ตัดให้ไว

ถอยออกไป..เถิดพวกเจ้า..รับเอาบุญ

16/48

มีชีวิต..เพื่อรอวัน..ฉันทิ้งกาย

อันความตาย..คือความจริง..สิ่งท้ายสุด

เมื่อตายจาก..ทิ้งไป..กายมนุษย์

บริสุทธิ์..ที่ใจ..ไปข้างบน

16/49

ถ้าจิตหมอง..หมกหมุ่น..แล้วคุณตาย

พอทิ้งกาย..ก็พุ่งตรง..ลงสำนัก

ต้องไปรอ..สอบสวน..ทวนความหนัก

อยู่บนหลัก..ของบุญ..หรือวุ่นบาป

16/50

ถ้าหนักบาป..ทราบไว้..ใช้บาปก่อน

เพราะบุญอ่อน..บาปหนัก..ดักไว้หมด

นึกไม่ออก..บอกบุญ..คุณรันทด

ไปใช้ชด..บาปเวร..อันเป็นธรรม

16/51

กายตั้งตรง..ทรงจิต..ติดภาพพระ

ไม่ยอมละ..กลัวหลุด..ฉุดใจต่ำ

ไปทางใด..พุทธองค์..ทรงบาทนำ

จะจดจำ..ทุกย่างก้าว..เข้านิพพาน

16/52

พิจารณา..เห็นความจริง..สิ่งทั้งปวง

เป็นกลลวง..ให้เราหลง..ติดพงษ์เผ่า

ให้ยึดติด..ทรัพย์เงินทอง..นี้ของเรา

ตายหอบเอา..ไปไม่ได้..ไม่คิดกัน

16/53

เมื่อคิดได้..ตาสว่าง..ก็ห่างชั่ว

ไม่ไปมั่ว..บาปกรรม..ธรรมก็สูง

ยกเอาศีล..เป็นตัวนำ..ธรรมก็จูง

ช่วยพยุง..ข้ามไปยัง..ฝั่งนิพพาน

16/53

มีดวงตา..เห็นธรรม..นำชีวิต

ปัญญาคิด..แต่บุญ..เป็นทุนสร้าง

สลัดโลภ..โง่เขลา..ให้เบาบาง

เร่งสร้างทาง..ไปวิมาน..วันชีพวาย

16/54

กำลังกาย..ก็ถ่ายถอน..อ่อนระทวย

คนจนรวย..ไม่ได้ความ..ยามแก่เฒ่า

มีเวลา..ใช้ดวงจิต..คิดดูเอา

ชีวิตเรา..ที่เดินหน้า..หาความตาย

16/55

ก็ความตาย..กรายเข้ามา..ทุกนาที

มีความดี..อยู่บ้างไหม..เป็นใบผ่าน

เสวยผล..ของความดี..มีบุญทาน

ทำมานาน..ใจยิ่งสูง..จิตพุ่งแรง

16/56

บ้างชินบุญ..บ้างคุ้นบาป..บ้างสาปส่ง

บ้างก็บ่ง..หนองที่ช้ำ..จากหนามรัก

บ้างร่ำรวย..บ้างอยากจน..บ้างทุกข์หนัก

บ้างหยุดพัก..สำรวจตัว..ชั่วครั้งคราว

16/57

มันของหนัก..ยกทำไม..เล่าไอ้แก่

เดี๋ยวนอนแผ่..หงายท้อง..ต้องทุกข์เข็ญ

ลำบากลูก..ลำบากหลาน..เช้ายันเย็น

คิดให้เป็น..ก่อนทำไป..สบายเลย

16/58

สบายเลย..ตาเฒ่าเอย..ถ้ารู้คิด

ว่าชีวิต..ร่างกาย..ไม่เหมือนเก่า

หนักกว่านี้..ยังน้อยไป..สบายเรา

เดี๋ยวนี้เล่า..ยกกายตั้ง..ยังลำบาก

16/59

ยังลำบาก..ลำบน..ยกตนขึ้น

แม้จะยืน..ให้ตรง..คงไม่ไหว

แก่แล้วหนอ..หลังงอลง..ตรงยังไง

ขอเพียงใจ..เราตั้งตรง..ก็คงพอ

16/60

ก็คงพอ..รอเวลา..จะทิ้งกาย

หนีความตาย..ไม่พ้นแน่..แค่รอสิ้น

อันมนุษย์..ทุกผู้..อยู่บนดิน

ตายหมดสิ้น..เพียงเวลา..มาต่างกัน

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

Create Date : 22 สิงหาคม 2555 Last Update : 2 พฤศจิกายน 2556 6:02:10 น. Counter : 675 Pageviews.		0 comments
Share Tweet