บนเส้นทางสายพระนิพพาน 109

บนเสนทาง

สายพระนิพพาน 109

109/01

 กายทำงาน..ทางโลก..รู้เพ่งพิศ

เอาดวงจิต..ทำงาน..ทางด้านธรรม

แม้ทางกาย..มากมาย..วิบากกรรม

จิตยังนำ..หลุดพ้น..ไปจนได้

109/02

ไปจนได้..ใช้ธรรม..ปฎิบัติ

เพื่อขจัด..กิเลสร้าย..ในดวงจิต

ไม่ให้เกิด..ต่อไป..ก่อภัยพิษ

กำหนดจิต..ในอารมณ์..พระกรรมฐาน

109/03

พระกรรมฐาน..ตลอดเวลา..อย่าท้อถอย

ทำให้บ่อย..เดี๋ยวก็ชิน..สิ้นกังขา

จนเป็นฌาน..ญาณกำเนิด..เกิดปัญญา

ปรารถนา..อันลามก..ก็ตกไป

109/04

ก็ตกไป..ดุจโอ่งเปล่า..เอาน้ำใส่

ใส่ลงไป..ทุกวัน..มันก็เต็ม

จงเป็นเกลือ..ปรารถนา..รักษาเค็ม

ทุกอย่างเต็ม..เกิดตาย..ลืมได้เลย

109/05

ลืมได้เลย..จงระวัง..ยังเป็นคน

อารมณ์ตน..รู้ระงับ..บังคับไว้

แสงอาทิตย์..ส่องน้ำแห้ง..ได้ฉันใด

อารมณ์ไฟ..เผาใจแห้ง..ได้ฉันนั้น

109/06

ทบทวนธรรม..อย่าละวาง..อย่างต่อเนื่อง

ทำให้เชื่อง..ดึงให้ช้า..พิจารณาเข้า

มุ่งจะเป็น..เช่นขนโค..หรือเป็นเขา

จนตัดเรา..ตัดของเรา..ไม่เอาแล้ว

109/07

ไม่เอาแล้ว..จงหมั่นจำ..อารมณ์นี้

ทางที่ดี..ทุกเวลา..จำเสมอ

เป็นอารมณ์..สละกาย..เชียวนะเธอ

เมื่อไม่เผลอ..ไปเกาะ..ก็ไม่เกิด

109/08

ก็ไม่เกิด..จบกิจ..จิตรับรู้

จงเป็นผู้..รู้ลม..ตลอดเวลา

ต้องคิดว่า..ทำได้..ไม่ระอา

ตั้งจิตตรา..ไม่เปลี่ยน..พากเพียรทำ

109/09

พากเพียรทำ..รู้อารมณ์..เพาะบ่มจิต

จงลิขิต..ทางสู..รู้สะสม

ตัดทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง..หาทางข่ม

แค่รู้ลม..ตลอดเวลา..พาหลุดพ้น

109/10

พาหลุดพ้น..ชาติภพ..จบกองกรรม

เอากองธรรม..มาถม..ให้จมหาย

เพื่อไม่ต้อง..กลับมาเกิด..กำเนิดกาย

เพื่อการตาย..อันมีธรรม..นำทางไป

109/11

นำทางไป..อย่ากลัวการ..ประจัญหน้า

เราต้องกล้า..สู้ทั้งขันธุ์..กิเลสมาร

กล้าปฏิเสธ..เป็นสมุท..เฉทประหาร

สิ้นสังขาร..ชนะได้..ไปนิพพาน

109/12

ขันธมาร..กิเลสมาร..เขามีจริง

เพราะเป็นสิ่ง..คู่กาย..หลายชาติภพ

เขาผูกจิต..ขังใจ..ไม่รู้จบ

ทนสู้รบ..เพื่อการละ..ชนะเลย

109/13

ชนะเลย..ชาตินี้..ที่ไม่ยอม

จิตรู้พร้อม..กายนี้..มีแต่ทุกข์

เมื่อเกิดกาย..มากกรรม..ทำเสียจุก

อันความสุข..ของกาย..มีไม่จริง

109/14

มีไม่จริง..ทุกสิ่ง..ล้วนลวงหลอก

หาทางออก..มาดู..จึงรู้สิ้น

รู้เท่าทัน..กายฉัน..กรรมกัดกิน

พอกายสิ้น..เหลือจิต..ปิดบัญชี

109/15

ปิดบัญชี..ไม่มีห่วง..บ่วงร้อยรัด

รู้เห็นชัด..กายชาตินี้..หนีไม่ได้

ขอชดใช้..กายนี้..ชาติสุดท้าย

มีความตาย..เป็นอารมณ์..ผู้ข่มตน

109/16

จงรักษา..อารมณ์..การตัดตาย

สละกาย..ทิ้งไป..วายชีวิต

เพื่อเป็นฐาน..กำลัง..ตั้งใจจิต

นั่งยืนเดิน..นอนพิศ..ให้รู้ลม

109/17

ให้รู้ลม..ทุกเวลา..ชีวาอยู่

แค่ตามรู้..ออกเข้า..ยาวหรือสั้น

หายใจหนัก..หรือเบา..รู้เท่าทัน

ให้รู้มัน..ตลอดไป..จนตายแล

109/18

จนตายแล..ไม่ใช่แค่..ผู้รู้ลม

เป็นผู้สม..คุณค่า..การมาเกิด

พระพุทธองค์..ทรงตรัส..ว่าดีเลิศ

ไปหาเถิด..พระนิพพาน..อันแสนสุข

109/19

ถ้าคราวใด..ตั้งอารมณ์..เจ้าไม่ถูก

ขอให้ลูก..พิจารณา..ว่ากายนี้

เมื่อเกิดขึ้น..เสื่อมสลาย..ไปทุกที

แล้วไม่มี..เหลืออะไร..ในที่สุด

109/20

ในที่สุด..แก่นสาร..มันก็หาย

เสื่อมสลาย..ไปสิ้น..ยินดีหรือ

มีธรรมอยู่..รู้สำนึก..จงฝึกปรือ

หาทางรื้อ..ทุกอย่าง..พังนั่งร้าน

109/21

รู้ภาวะ..แท้จริง..สิ่งเป็นกาย

มีความตาย..เบื้องหน้า..หาคงที่

มีแต่ความ..เสื่อมสลาย..ไปทุกที

เรียกว่ามี..ทุกข์ชัด..สัตว์มนุษย์

109/22

สัตว์มนุษย์..ที่สุด..คือความตาย

แก่เจ็บกาย..เวทนา..เป็นที่สุด

ยอมรับได้..จึงใช่..ยอดมนุษย์

โอกาสหลุด..ย่อมมีมาก..จากจิตตน

109/23

จากจิตตน..อันบุคคล..ยากจะหลุด

ต้องรู้ขุด..ขัดเกลา..ให้วาวใส

ทีละน้อย..แม้ไม่มาก..แต่จากใจ

ทำเรื่อยไป..ถึงจะยาก..ก็มากเอง

109/24

ก็มากเอง..ธรรมอัน..มุ่งมั่นทำ

ไม่ก่อกรรม..ใหม่ต่อ..ก็มีหลัก

มีอารมณ์..จิตคุม..ไม่กลุ้มนัก

กรรมเก่าหนัก..ชดใช้..เพื่อไม่คืน

 109/25

เพื่อไม่คืน..มาเป็นคน..ให้ตนทุกข์

อันความสุข..ทางโลกา..หาจริงไม่

ผู้ไม่หลง..รู้แล้วว่า..มาแล้วไป

ไม่มีใคร..เป็นสุข..ทุกข์ลากยาว

109/26

ทุกข์ลากยาว.เอาจิต..ที่ฝึกฝน

รู้อดทน..ฝ่าวิบาก..อันยากยิ่ง

ฝึกจิตดี..ยากเต็มที..จะไหวติง

แต่กลับนิ่ง..ไม่ดิ้นรน..ฝึกตนดี

109/27

ฝึกตนดี..มีคุณค่า..กว่าเพชรทอง

ผู้กลั่นกรอง..ด้วยใจ..ใครจะเหมือน

เจียระไน..ใสวาว..ดุจดาวเดือน

ไม่เคยเลือน..สว่างไสว..ในใจตน

109/28

ในใจตน..คนฝึก..ยิ่งลึกล้ำ

กระแสธรรม..เกิดปัญญา..พาสว่าง

ให้ดวงจิต..เคยมืดมน..เห็นหนทาง

ผู้รู้วาง..จึงจะผ่าน..ด่านนิพพาน

109/29

บุคคลผู้..รู้จริง..ไม่ฝืนกาย

ตามสบาย..เหนื่อยนัก..ก็พักก่อน

ถ้าเหนื่อยหนัก..กายโทรม..ล้มตัวนอน

รู้พักผ่อน..กายพร้อมสู..ลุกสู้ใหม่

109/30

ลุกสู้ใหม่..ไม่เพิ่มทุกข์..ให้กายา

ผู้เกิดมา..มีความเสื่อม..เป็นที่สุด

อย่าปฏิบัติ..จนทำให้..กายโทรมทรุด

เหนื่อยจงหยุด..อย่าฉุดกาย..ใช้งานเกิน

109/31

ไม่มีใคร..รอดตาย..ได้สักคน

ผู้อดทน..รอวัน..อันกายเน่า

ถึงวันตาย..ยกให้ใคร..ก็ไม่เอา

มีแต่เผา..ขี้เถ้ากอง..มองเห็นเลย

109/32

กฏธรรมดา..คืออะไร..ไม่ฝืนแก่

หรือเจ็บป่วย..มียาแก้..ไม่รักษา

เดินนั่งนาน..เป็นการฝืน..ธรรมดา

นี้เรียกว่า..เบียดเบียนกาย..ไม่ควรทำ

109/33

อย่าคิดว่า..ขอมีกาย..ชาติสุดท้าย

แล้วก็ใช้..ตะบี้ตะบัน..จนมันทรุด

เมื่อร่างกาย..ถูกเบียดเบียน..ไม่ยั้งหยุด

มันยิ่งฉุด..เวทนา..มารุมใจ

109/34

รู้จักกฏ..ธรรมดา..ของร่างกาย

จิตสบาย..ไม่ดิ้นรน..ให้ตนหมอง

ได้อาบน้ำ..ชำระกาย..สบายครอง

หิวก็ต้อง..หาอาหาร..ทานพออิ่ม

109/35

ไม่อาบน้ำ..ชำระกาย..ใจก็ทุกข์

จะเป็นสุข..ได้อย่างไร..ไม่อาบน้ำ

คนเคยอาบ..เช้าเย็น..เป็นประจำ

วันยันค่ำ..ไม่อาบน้ำ..รำคาญใจ

109/36

จำไว้ธรรม..ตถาคต..ผู้ปลดเปลื้อง

ต้องรู้เรื่อง..กายกับจิต..ไม่คิดฝืน

 ไม่เบียดเบียน..ดีกว่า..กล้าหยัดยืน

ผู้รู้ตื่น..พึงทำตน..บนธรรมดา

109/37

บนธรรมดา..รู้ว่าทุกข์..มันมีจริง

เห็นทุกสิ่ง..ในโลก..เสื่อมสลาย

ไปยึดมั่น..ถือมั่น..จนบั้นปลาย

ทุกข์จนตาย..เลยครับ..หหลับไม่ลง

109/38

อย่าเผลอตัว..เผลอใจ..ให้บ่อยนัก

บาปทะลัก..เข้าครอง..ต้องหงายหลัง

กิเลสตัณหา..อุปาทาน..ชนอย่างจัง

ที่เราพัง..เพราะประมาท..ขาดปัญญา

109/39

ขาดปัญญา..มาวิเคราะห์..เพราะเผลอใจ

ไปจับไฟ..ด้วยประมาท..ขาดสติ

ไม่รู้จริง..คึกคะนอง..ลองดูสิ

เมื่อเราริ..มารก็รัด..มัดไว้เลย

109/40

ทำงานเหนื่อย..บ่นอยู่นั่น..มันขาดทุน

อารมณ์..ไม่ควบคุม..กลับสุมไฟ

ทำการงาน..ต้องอดทน..บ่นทำไม

ทุกข์ที่ใคร..ไหนเล่า..ใจเราเอง

109/41

ใจเราเอง..จงอดทน..อย่าบ่นเบื่อ

จงอยู่เหนือ..อารมณ์..เพาะบ่มจิต

อยากชนะ..อารมณ์ตน..ทนอีกนิด

ต้องรู้คิด..เหนื่อยธรรมดา..มาเป็นคน

109/42

มาเป็นคน..ธรรมดา..จงอย่ากลัว

ความตายตัว..เจ็บป่วยไข้..ไม่พ้นแน่

อยู่กินดี..แค่ไหน..ก็แล้วแต่

ขอเพียงแค่..กลัวการเกิด..ประเสริฐเลย

109/43

ประเสริฐเลย..รู้เตือนตน..ด้วยตนเถิด

จงอย่าเปิด..อารมณ์ตัว..ให้ชั่วเข้า

เข้าไปแล้ว..เสือกไม่ออก..หลอกลวงเรา

หลงมัวเมา..จนสิ้นคิด..ปิดทางขึ้น

109/44

ปิดทางขึ้น..ลื่นไหลลง..ทางตรงแน่

จงรู้แก้..อารมณ์ตน..เป็นคนใหม่

รู้ระงับ..จับนิวรณ์..โยนออกไป

สงบใจ..กำหนดรู้..สู้อารมณ์

109/45

สู้อารมณ์..ข่มนิวรณ์..ให้จรหนี

อย่าให้มี..ปฏิฆะ..ปะปนได้

จงตั้งจิต..ปรมัต..เพื่อตัดไป

อารมณ์ใจ..อันเคืองขุ่น..วุ่นไม่เอา

109/46

วุ่นไม่เอา..เราผู้กล้า..จงท้าชน

เป็นบุคคล..ผู้ไม่จม..อารมณ์หลง

ที่คิดว่า..ไม่เป็นไร..ไม่ตายลง

เรายังคง..จะอยู่ได้..อีกหลายปี

109/47

อีกหลายปี..จึงปล่อยใจ..ให้นิวรณ์

จิตก็จร..แต่ล้วน..ไปชวนชี้

ปรารถนา..ว่าคนนั้น..ชมคนนี้

ไปจนซี้..ลืมฝึกตน..หล่นอบายฯ

109/48

หล่นอบายฯ..ไปก้าวก่าย..กรรมผู้อื่น

ไปตาตื่น..กรรมเขา.เหมือนเราเก่ง

มีธรรมแท้..แค่หางอึ่ง..เท่านั้นเอง

ทำอวดเก่ง..วิจารย์คน..ตนไม่มอง

109/49

ตนไม่มอง..ดูตน..จนเหม็นขี้

เขาจะดี..จะเลว..เรื่องของเขา

เขาเลวดี..ผู้เดียว..ไม่เกี่ยวเรา

ฝึกฝนเอา..อารมณ์ใคร..อารมณ์มัน

109/50

อารมณ์ใคร..มันก็ไม่..สำคัญเท่า

อารมณ์เรา..ดูไว้ท่าน..สำคัญกว่า

ตีให้ตก..วกเข้าสู่..ธรรมดา

พิจารณา..อุเบกขา..เป็นอารมณ์

109/51

เป็นอารมณ์..ต้องรู้จำ..ทำให้ได้

ขอจงใช้..พรหมวิหารสี่..ย่อมมีผล

เมตตากรุณา..มุทิตา..สัตว์บุคคล

กรรมมากล้น..อุเบกขา..ขึ้นมาเลย

109/52

ขึ้นมาเลย..ผู้มุ่งมั่น..ท่านอย่าบ่น

อย่าท้อจน..ฟุ้งซ่าน..นั่นหมดค่า

มุ่งฝึกหัด..ตัดให้ไว..ได้ราคา

ขอจงอย่า..ละเพียร..หมุนเวียนทำ

109/53

หมุนเวียนทำ..งานของจิต..ปิดอารมณ์

ใครจะชม..จะด่าชั่ง..นั่งให้ติด

แค่ลมปาก..ผ่านมาไป..อย่าได้คิด

ถ้าเป่าติด..ซวยละเจ้า..เผาอารมณ์

109/54

เผาอารมณ์..ไหม้ลาม..ตามไม่ทัน

จะผูกพัน..ชาติภพ..ไม่จบสิ้น

กำลังจิต..อ่อนแอ..แส่ส่ายดิ้น

กายเราสิ้น..หล่นตูม..ขุมเล็กใหญ่

109/55

ขุมเล็กใหญ่..ไปมาหมด..กฏแห่งกรรม

ผู้กระทำ..ความผิด..ต้องติดหล่ม

ต้องเวียนว่าย..เกิดตาย..แล้วหล่นตม

ทุกข์ระทม..จนกว่า..เข้าหาธรรม

109/56

เข้าหาธรรม..นำถูกทาง..วางถูกทิศ

จนดวงจิต..เกิดปัญญา..พาข้ามฝั่ง

ตัดทุกสิ่ง..ทิ้งทุกห่วง..แม้รวงรัง

รอกายพัง..ก้าวพ้น..ไม่สนกาย

109/57

  ไม่สนกาย..ไม่สนใจ..ในโลกา

โลกมายา..ใบนี้..มากมีทุกข์

มากกิเลส..มายตัณหา..หลงว่าสุข

สุดท้ายลุก..เข้าหาธรรม..ช่วยนำทาง

109/58

ช่วยนำทาง..ไปสู่..ผู้หลุดพ้น

ผู้มากล้น..ทานบุญ..ปฏิบัติ

ผู้หาทาง..หลุดพ้น..จนเห็นชัด

ปฏิบัติ..กรรมฐาน..งานบุญใหญ่

109/59

งานบุญใหญ่..ไม่หวนกลับ..มาเกิดกาย

เป็นการตาย..เพื่อตัดหมด..กฏแห่งกรรม

พอกันที..หนีขึ้นบน..บนทางธรรม

ยอมรับกรรม..ด้วยเกิดกาย..ฉันไม่เอา

109/60

ฉันไม่เอา..แล้วกายเนื้อ..เบื่อเหลือเกิน

เส้นทางเดิน..ของผู้..สู้เพื่อหนี

เบื่ออเกิดตาย..ไม่พ้น..เลยสักที

นิพพานมี..สุขนิรันดร์..ฉันจะไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 05 ธันวาคม 2555 Last Update : 15 ธันวาคม 2555 21:06:45 น. Counter : 695 Pageviews.		0 comments
Share Tweet