บนเส้นทางสายพระนิพพาน 67

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 67

67/01

หาธรรมะ..ชำระใจ..ให้ใสสด

เรื่องทั้งหมด..ผ่านมา..เพื่อลาลับ

มีเกิดแก่..เจ็บตาย..รอกายดับ

เอาจิตจับ..บุญไว้..เพื่อไปดี

67/02

จงรู้จัก..เข็ดราบ..กับบาปเวร

ที่ประเคน..รุกเร้า..จนเราจุก

ไม่มีสิทธิ์..นั่งร้อง..ต้องรีบลุก

อย่าให้ทุกข์..เกาะตัว..กลัวอยู่นาน

67/03

สงบนิ่ง..ไม่เคืองขุ่น..ไม่วุ่นวาย

คงจะอาย..ผู้คน..ตนน่ะแก่

เอาแต่นั่ง..ปากบ่น..ปนท้อแท้

ไม่ดีแน่..ขอจงคิด..ปิดวาจา

67/04

นับแต่นี้..ต่อไป..ไม่ก่อบาป

พูดคำหยาบ..จงหยุด..เป็นจุดเสีย

อารมณ์โกรธ..ไม่ดี..มีแต่เพลีย

ต้องคอยเคลียร์..ปัญหา..พาวุ่นวาย

67/05

เมื่อความชอบ..ความชัง..บังตาตน

ก็มืดมน..หนทาง..ถูกขวางกั้น

ถึงความดี..มากจัง..ชอบชังกัน

ไม่มีวัน..หลุดพ้น..เดินวนเวียน

67/06

กฏแห่งกรรม..ทำแต่ชั่ว..มัวเดินหลง

ตายเป็นผง..กลายเป็นผี..หนีไม่ได้

อบายภูมิ..นรกสิ..เป็นที่ไป

ยังไม่ตาย..กลัดกลุ้ม..ไฟสุมทรวง

67/07

มีชีวิต..เห็นแก่ตัว..มัวแต่โกรธ

หลงไปหมด..ตามืดมัว..มั่วผู้หญิง

คิดแต่โลภ..มากมาย..อายไม่จริง

พวกนี้ยิ่ง..กว่าตาย..ถ้าสายเกิน

67/08

กฏแห่งกรรม..ทำแต่ดี..มีคนช่วย

ทั้งอำนวย..ส่งเสริม..เพิ่มหลักฐาน

มีครอบครัว..ครองชีวิต..จิตชื่นบาน

กรรมบันดาล..ได้ทั่ว..ทั้งชั่วดี

67/09

ทำดีดอก..จึงได้..ผลกรรมดี

ประพฤติดี..ส่งให้..ได้มรรคผล

ถึงเวลา..ส่งผลดี..ไม่มีจน

ชั่วส่งผล..มีน้อย..ค่อยทำใจ

67/10

รู้บูชา..ก็มี..จิตงดงาม

เพราะมีความ..เป็นมงคล..ตนย่อมสุข

มีโกรธเกลียด..ภายใน..ใจย่อมทุกข์

จะหาสุข..ได้อย่างไร..ใจชิงชัง

67/11

มีเมตตา..กรุณา..อยู่ที่ใจ

อยู่ที่ใด..ใครประสบ..พบแต่สุข

ถ้าใจจิต..ริษยา..หาแต่ทุกข์

โดดเข้าคลุก..กอดไว้..แค้นใจเอง

67/12

จงอยู่อย่าง..ปล่อยวาง..บนทางโลก

จะมีโชค..วาสนา..กว่าทุกข์เข็ญ

จะอยู่อย่าง..ชุ่มฉ่ำ..มากความเย็น

เมื่อเราเป็น..ผู้ให้..ใจสุขเอง

67/13

ชีวิตเรา..เมาทำไม..ตายก็จบ

จะเลี่ยงหลบ..อย่างไร..ก็ไม่พ้น

หน้าที่เรา..ทำใจ..ให้อดทน

แค่เป็นคน..ไม่นาน..มันก็ตาย

67/14

อย่าอยู่ยาว..ให้เขาด่า..ไม่น่าอยู่

เป็นย่าปู่..ให้เขากราบ..อย่างซาบซึ้ง

ยามลูกหลาน..เข้าหา..อย่าหน้าบึ้ง

จะนั่งอึ้ง..เขาหายหน้า..น้ำตาริน

67/15

ความป่วยไข้..ไม่สบาย..เรื่องกายเขา

อย่าได้เอา..ใจจิต..ไปติดบ่วง

เรื่องของกรรม..ทำไว้..ได้ผลพวง

ก็เสี่ยงดวง..กันเอา..เบาก็คลาย

67/16

เรื่องป่วยไข้..ไม่สบาย..ดุจไฟเผา

ใจของเรา..สงบนิ่ง..ไม่วิ่งวุ่น

จงน้อมจิต..ลงตรึก..นึกถึงบุญ

ไว้ค้ำจุน..ทิ้งกาย..สบายใจ

67/17

ทุกความดี..ที่ให้กัน..นั้นเป็นบุญ

ไม่ว่าคุณ..จะนับถือ..ศาสนาไหน

ต่างก็สอน..ให้ทำดี..ไม่มีภัย

มีน้ำใจ..ให้กัน..นั่นแหละบุญ

67/18

ชีวิตคน..ทุกข์ปนสุข..บุกประจำ

ไม่ยอมจำ..ไม่ยอมจด..ก็บดบ่อย

ถ้าเข็ดราบ..บาปไม่ทำ..ก็ช้ำน้อย

ซัดเต็มร้อย..ถ้าทำชั่ว..ไม่กลัวเวร

67/19

ลูกของเรา..เขาปวดท้อง..ต้องผ่าตัด

เป็นการวัด..ใจสู..ผู้เป็นพ่อ

ถ้าใจจิต..สูแกร่ง..แข็งแรงพอ

ที่สูรอ..เป็นอย่างไร..จงใคร่ครวญ

67/20

เจ้าออกไป..พ่อก็นั่ง..ฟังเสียงรถ

ล้อก็บด..ห่างไป..แล้วหายลับ

ก็หวังว่า..ผ่าสบาย..ก็ได้กลับ

เจ้าไปลับ..แล้วหนา..กว่าชั่วโมง

67/21

รอเสียงรถ..บดพื้น..จะคืนเคลื่อน

ไร้เสียงเลื่อน..ล้อบด..อดใจหาย

หนาวยะเยือก..เย็นทรวง..ห่วงแทบตาย

ไม่เห็นกาย..เจ้าหวนมา..ตั้งตาคอย

67/22

พ่อแค่คน..ธรรมดา..ลงมาเกิด

หาทางเปิด..พระนิพพาน..เมื่อกาลสิ้น

อยู่บนโลก..ก็ตั้งหน้า..เพื่อหากิน

เป็นชาวดิน..ผู้มุ่งหน้า..หาทางเดิน

67/23

ชีวิตพ่อ..แค่พอกิน..ก็ยินดี

แค่พอมี..ให้ลูกเต้า..เจ้าเรียนจบ

อยู่บนโลก..พร้อมทุกด้าน..ชำนาญรบ

เมื่อพานพบ..อุปสรรค..ไม่หนักใจ

67/24

เมื่อรู้โลก..แจ่มแจ้ง..แทงตลอด

ไม่มืดบอด..กับชีวิต..ติดกิเลส

ไม่หลงโลก..ตัณหา..น่าสมเพท

นับเป็นเพศ..อันพร้อม..น้อมบูชา

67/25

เดี๋ยวลูกพ่อ..ก็จะมา..ใช่ลาลับ

เจ้าต้องกลับ..มาสู่ห้อง..ที่จองไว้

มีความรัก..ทั้งปวง..ด้วยห่วงใย

กลัวเจ้าไป..แล้วไม่กลับ..หลับไม่ลง

67/26

เกิดหลังเรา..เขายังตาย..มากมายนัก

อย่าทึกทัก..ว่าตัวกู..ผู้หลุดพ้น

จะฝืนอยู่..ได้ยังไง..ร่างกายคน

ยังเวียนวน..อยู่รอวัน..อันเราตาย

67/27

ข่าวส่งมา..ญาติเราตาย..ทิ้งกายเน่า

ทิ้งพงศ์เผ่า..สายใย..ไว้เบื้องหลัง

มีโศกเศร้า..เช้าเย็น..เห็นหรือยัง

จะฉุดรั้ง..อย่างไรเล่า..ก็เขาตาย

67/28

เขาทอดกาย..มองถอยหลัง..ไปยังเกิด

วันกำเนิด..เกิดมา..ร้องจ้าใส่

ซึ่งพ่อแม่..รักห่วง..ดังดวงใจ

กว่าจะไต่..สู่ฝั่งฝัน..สู้กันยาว

67/29

แม้แต่สัตว์..ก็มีกรรม..ตามมาเกาะ

โอกาสเหมาะ..โดนทันที..หนีไม่พ้น

ต่างมีกรรม..ตามเจ้าไป..ไล่เสียจน

แล้วเป็นคน..จะเหลือหรือ..นี่คือกรรม

67/30

เกิดเป็นคน..จงขุดค้น..เพื่อพ้นทุกข์

เปิดแนวรุก..ด้วยปัญญา..หาเหตุผล

ชั่วหรือดี..รู้ไหมเล่า..ย้อนเข้าตน

ถ้าอดทน..ยอมรับได้..สบายเลย

67/31

มีทั้งบุญ..ทั้งบาปเก่า..เข้าสนอง

จะสยอง..หรือห่อร่อ..ก็สุดแท้

ถ้ากรรมหนัก..เราเคยก่อ..ก็ตายแล

หรือบุญแผ่..ขวางกั้นไว้..เข้าไม่ถึง

67/32

พอบุญมา..จากมืดมน..เห็นหนทาง

พอบุญจาง..ก็มืดมน..ทนทุกข์ต่อ

พอบุญหมด..หลีกไม่พ้น..วิ่งชนตอ

อย่ารีรอ..ก่อบุญใหม่..ไม่จองเวร

67/33

เคราะห์กรรมมา..ปัญญาหายมองไม่เห็น

ของเน่าเหม็น..กลับว่าดี..มีปัญหา

เรื่องดีดี..เรื่องง่ายง่าย..ไร้ปัญญา

กลายเป็นลา..ควายวัว..เลยตัวเอง

67/34

มีสติ..ติดตัว..ไม่กลัวกรรม

ถูกกระทำ..ย่ำยี..มีแต่เฉย

ใจสงบ..จิตระงับ..ยอมรับเลย

เหตุเพราะเคย..ก่อไว้..ไฟจึงลาม

67/35

ขอแผ่บุญ..ให้หนา..อย่าจองเวร

บาปประเคน..ไม่บ่น..จะทนรับ

ชาติสุดท้าย..เบื่อระอา..มาเลยครับ

เชิญโถมทับ..ก่อนข้า..ชีวาวาย

67/36

ความเจ็บปวด..ทรมานกาย..ย่อมได้รับ

แค่ระงับ..อยู่ที่ใจ..ไม่ให้โผล่

ไร้สติ..ยับยั้งไว้..ร้องไห้โฮ

ได้แค่โชว์..ความอ่อนแอ..ท้อแท้ใจ

67/37

ไม่เชื่อเวร..ไม่เชื่อกรรม..ทำไปทั่ว

จึงมากชั่ว..ฉกชิง..ทั้งยิงฆ่า

เป็นเพียงคน..มีกาย..ไร้ราคา

จิตวิญญา..เป็นสัตว์..กัดไม่เลือก

67/38

เมื่อตัวเรา..ยังไม่ตาย..ใจคิดจาก

เห็นทุกข์ยาก..จากมีกาย..ใช่ไหมเล่า

มีเวรกรรม..ตามติด..ชีวิตเรา

หลงมัวเมา..ก็เกิดตาย..ว่ายเวียนวน

67/39

นรกโลก..ร้อนเร่า..เหล่าคนบาป

ถูกทาฉาบ..จุดประสงค์..ให้หลงผิด

กองกิเลส..นั้นมีจริง..นะมิ่งมิตร

แนบสนิท..กับจิตใจ..ใช้ปัญญา

67/40

มนุษย์โลก..โชคดี..ได้มีสิทธิ์

ได้ใช้จิต..พิจารณา..หาดีชั่ว

ได้เลือกบาป..หรือบุญ..หนุนส่งตัว

จะเป็นบัว..หรือกงจักร..ตักเอาเอง

67/41

เทวโลก..เจ้าเอย..เสวยบุญ

ที่พวกคุณ..ทำมีผล..จนล่วงลับ

จิตไปเกาะ..เหมาะพอดี..ชีวิตดับ

ก็ขยับ..สู่วิมาน..ตามกาลบุญ

67/42

ถ้าบุญหมด..เมื่อไร..ไปนรก

จะต้องตก..เพราะบาปกรรม..ทำไว้ด้วย

อีกบาปเก่า..เราสะสม..บ่มความซวย

แม้ร่ำรวย..บุญกุศล..ไม่พ้นกรรม

67/43

มีกุศล..ผลบุญ..ตุนเต็มใจ

เกิดทันใด..ทิพย์วิมาน..ชั้นต่างต่าง

ถ้าจิตหมอง..มืดมน..สิ้นหนทาง

สู่ตะราง..แดนนรก..ยกต่อไป

67/44

พรหมโลก..เหมือนกัน..สวรรค์สว่าง

ที่แตกต่าง..คือมีฌาน..ตอนท่านสิ้น

จะเป็นฌาน..ระดับไหน..เก็บไปกิน

เป็นอาจิณ..อยู่กับฌาน..อันสงบ

67/45

พระนิพพาน..ตัดบท..งดมาเกิด

ไร้กำเนิด..ไร้กำหนัด..ไร้ขัดข้อง

ไร้กิเลส..ไร้ตัณหา..ไร้ร่ำร้อง

ไม่ต้องท่อง..เที่ยวเกิด..ประเสริฐเลย

67/46

ขอเป็นเพียง..ศิษย์แอบ..พึ่งไออุ่น

กลิ่นศีลกรุ่น..ขจรขจาย..กายหลวงพ่อ

ได้เหยียบย่าง..ยังเขตวัด..ก็เกินพอ

ที่ยังรอ..คือทิ้งกาย..ไปนิพพาน

67/47

ความสูญเสีย..คือความเศร้า..ของชาวโลก

มักชุ่มโชก..ด้วยน้ำตา..วันลาจาก

ทั้งซึมเศร้า..โหยไห้..อาลัยรัก

น้อยคนนัก..ทำใจได้..ตายจากกัน

67/48

พระนิพพาน..พระท่านว่า..อยู่ไม่ไกล

อยู่ที่ใจ..เรานั้น..ท่านทั้งหลาย

ตัดกิเลส..ตัดตัณหา..ตัดร่างกาย

รู้ว่าตาย..วายชีวา..ไม่ช้านี้

67/49

ไม่มีใคร..รอดตาย..เลยสักคน

ทั้งรวยจน..ทำใจ..รอกายสิ้น

กายเกิดแก่..เจ็บตาย..จงได้ยิน

กายเราสิ้น..ชาติสุดท้าย..ไม่ขอคืน

67/50

ถ้าใจดี..ใจสบาย..ใจสงบ

สิ่งกระทบ..จิตบังคับ..ระงับได้

หมั่นฝึกวาง..ฝึกว่าง..ทั้งกายใจ

ทำงานไป..แต่ไม่แบก..แปลกเหมือนกัน

67/51

ที่เคยทุกข์..เคยอึดอัด..เคยขัดข้อง

ต่างก็ต้อง..เอียงอาย..บ่ายหน้าหนี

ทุกข์ทุกวัน..ฉันสบาย..กายทุกข์ดี

เพราะเรามี..หัวใจมั่น..ไม่หวั่นไหว

67/52

จงทำใจ..ไปเอกา..มาเดี่ยวโดด

หยุดความโกรธ..ชิงชัง..ความกังขา

สิ่งที่เกิด..ทั้งหลายนั้น..มันธรรมดา

เมื่อผ่านมา..ปล่อยผ่านไป..ไม่ใยดี

67/53

ก็จะพบ..แสงสว่าง..ทางสงบ

ที่ประสบ..ไม่รับไว้..ก็ไม่ทุกข์

พอวางเฉย..เป็นหัวตอ..ก็พอสุข

โดดเข้าคลุก..ยิ่งวุ่นวาย..อายผู้คน

67/54

อาจเจ็บไข้..ได้ป่วย..ด้วยอุตุ

ดุจเรือผุ..รอพัง..ข้ามฝั่งฝัน

ยังไม่ถึง..ฝั่งฟ้า..เร่งฝ่าฟัน

เพื่อรอวัน..จมลง..ที่ตรงฝั่ง

67/55

นอนหยอดน้ำ..ข้าวต้ม..ซมพิษไข้

ปวดเมื่อยไล่..ทับถม..สุดขมขื่น

กินยาหลับ..พับไป..ไม่อาจยืน

พอพลิกฟื้น..ตื่นตา..ระอาตน

67/56

แค่อุตุ..แดกต่าง..ยังเกือบตาย

ไม่สบาย..นอนซม..จมกองทุกข์

การเกิดแก่..เจ็บตาย..ไม่ใช่สุข

แค่มาปลุก..ให้เปิดใจ..ใฝ่ทางธรรม

67/57

เอาป่วยไข้..เป็นอารมณ์..ชมความตาย

ก็ร่างกาย..เรานี้หนอ..เขารอสิ้น

มองเห็นทุกข์..กายตน..บนแผ่นดิน

กายเราสิ้น..ตั้งจิตไว้..ไม่กลับคืน

67/58

มีหนึ่งกาย..มากมายกรรม..กระทำการ

ยิ่งอยู่นาน..กลัวบาปเคราะห์..จะเกาะแน่น

จงเร่งสร้าง..ส่วนของบุญ..เข้าหนุนแทน

มุ่งสู่แดน..พระนิพพาน..กาลทิ้งกาย

67/59

ทุกขเวทนา..มาผจญ..อดทนไว้

ต้องชดใช้..เศษกรรมเก่า..ของเราก่อน

จงน้อมรับ..แผ่เมตตา..อย่าอ้อนวอน

ทุกขั้นตอน..ช่วงชีวิต..ปิดบัญชี

67/60

ไม่ก่อใหม่..ชดใช้เก่า..ตัดเผ่าพันธุ์

ขอจบกัน..ชาติสุดท้าย..ใช้ขันธ์ห้า

เป็นมนุษย์..ทุกข์แท้หนอ..ขออำลา

เปล่งวาจา..อธิษฐาน..นิพพานเทอญ

 

 

Create Date : 10 กันยายน 2555 Last Update : 11 กันยายน 2555 14:18:31 น. Counter : 903 Pageviews.		0 comments
Share Tweet