Bloggang.com : เฒ่าจอย - บนเส้นทางสายพระนิพพาน 145

บนเส้นทางสายพระนิพพาน 145

บนเส้นทาง
สายพระนิพพาน 145
145/01
ขอให้ผู้..กตัญญู..รู้คุณท่าน
ผู้มุ่งมั่น..แทนคุณ..อุ่นดวงจิต
ขอให้พบ..จุดหมาย..ในชีวิต
สิ่งที่คิด..ที่ทำ..จงสำเร็จ
145/02
จงสำเร็จ..โดยพลัน..ท่านมุ่งหวัง
ไม่ห่วงหน้า..ผะวงหลัง..หวังไปหน้า
สู่จุดหมาย..อธิษฐานไว้..ใจปรารถนา
ที่เสาะหา..ทางปลอดโปร่ง..โล่งสบาย
145/03
โล่งสบาย..สุขใจ..ทำให้แม่
ผู้แน่วแน่..เลี้ยงดู..อยู่เป็นสุข
อยู่เคียงข้าง..เราเสมอ..เมื่อเจอทุกข์
จูงเราลุก..ทุกข์นี้หรือ..คือทางผ่าน
145/04
คือทางผ่าน..ด่านหน้า..ผู้หาธรรม
ผู้จะทำ..ทางสู..สู่นิพพาน
กตัญญู..รู้คุณ..ปูเป็นฐาน
กายสังขาร..เราก็รู้..อยู่เพื่อไป
145/05
อยู่เพื่อไป..ไม่ว่าใคร..แม้ตัวเรา
อยู่ก็เอา..กายนี้..เป็นที่ตั้ง
เรียนรู้ธรรม..นำปฏิบัติ..ขัดจริงจัง
กายเนื้อพัง..มีกายทิพย์..เลือกหยิบเอา
145/06
เลือกหยิบเอา..ตรงไหน..ที่เหมาะสม
สวรรค์พรหม..หรือนิพพาน..ท่านเจ้าขา
เบื่อเหลือเกิน..เกิดกาย..หลายครั้งครา
ทิ้งกายา..ตัดสินใจ..ไปนิพพาน
145/07
โมทนาบุญ..คุณน้ำอุ่น..ทำทุกสิ่ง
ด้วยใจจริง..ของผู้..รู้ทางไป
ผู้ที่ทำ..จะน้อยมาก..ก็จากใจ
เป็นบันได..ให้สู..สู่นิพพาน
145/08
ที่กราบได้..ทั้งตัว..เต็มหัวใจ
ท่านก็ไป..สู่นิพพาน..อีกหนึ่งองค์
สมเด็จเกี่ยว..ใสดุจแก้ว..จิตมั่นคง
ขอท่านทรง..สู่ทิพยสถาน..นิพพานเทอญ
145/09
แปดสิบห้า..พรรษา..ลาสังขาร
ทรงสังหาร..กิเลสร้าย..ไปหมดสิ้น
ทุกตำแหน่ง..หยิบยื่นให้..ไม่ยลยิน
รอลมสิ้น..มุ่งนิพพาน..สถานเดียว
145/10
สถานเดียว..ทรงเคี่ยวกรำ..พระวรกาย
ทุกอุบาย..มุ่งขัดเกลา..เจ้าดวงจิต
เพื่อเดินสู่..ทางตรง..ทรงชีวิต
อธิษฐานจิต..พระนิพพาน..กาลปัจจุบัน
145/11
เงียบภายนอก..ไม่ได้บอก..ว่าสุขใจ
เงียบภายใน..สิสุขใจ..เงียบสงบ
มันเงียบหาย..ไปเลย..ไม่เคยพบ
มันสยบ..กิเลสได้..ไม่ฟื้นคืน
145/12
ไม่ฟื้นคืน..ความชั่ว..กลัวละอาย
กลัวใจกาย..เปื้อนบาป..ติดหยาบช้า
กลัวเจ้าเวร..นายกรรมตาม..ตลอดเวลา
กลัวชินชา..กับชั่ว..พาตัวต่ำ
145/13
พาตัวต่ำ..ตอกย้ำ..บาปเป็นทาง
ตั้งใจวาง..ทุกสิ่ง..ทิ้งทั้งหมด
เดินเข้าสู่..ประตูธรรม..พระสุคต
เป็นผู้ปลด..ทุกห่วง..หวังล่วงทุกข์
145/14
หวังล่วงทุกข์..จริงแท้..แลเห็นผล
บุญกุศล..ทำไป..สบายจิต
ปฏิบัติดี..เย็นใจ..ไร้ภัยพิษ
พูดทำคิด..ก็แต่ล้วน..ส่วนกุศล
145/15
ส่วนกุศล..สรรสร้าง..อย่างบรรจง
ก็มั่นคง..ในธรรม..กรรมถอยห่าง
แม้เจ้าเวร..นายกรรม..ตามเป็นหาง
ก็ยิ่งห่าง..จากตน..คนมีธรรม
145/16
คนมีธรรม..นำตน..พ้นทางชั่ว
ไม่ยอมมั่ว..เห็นต่าง..ห่างจากธรรม
ศีลสติ..ปัญญา..ช่วยมานำ
เรื่องก่อกรรม..ทำเข็ญ..เป็นไม่เอา
145/17
เป็นไม่เอา..มาสู่ตน..ให้หม่นหมอง
มันเสียของ..ถ้าก้าวไป..ไม่ถึงฝั่ง
ที่ตั้งจิต..ปรารถนา..จะสิ้นหวัง
กายเราพัง..ยังดีกว่า..จะทำชั่ว
145/18
จะทำชั่ว..ได้อย่างไร..ใจไม่เอา
ก็เมื่อเรา..ปรารถนา..จะไม่คืน
ถูกบีบคั้น..เพียงใด..ขอหยัดยืน
ให้หวนคืน..มาเกิดใหม่..ไม่เอาแล้ว
145/19
ไม่เอาแล้ว..เกิดกาย..ขอไปลับ
เข็ดแล้วครับ..เป็นคน..บนโลกา
มัวเกิดเกิด..ตายตาย..วายชีวา
มีบางครา..ก็โดดโผง..ลงนรก
145/20
ลงนรก..กว่าวกกลับ..แสนยาวนาน
ทรมาน..ทรกรรม..ทำสารพัด
เฉพาะบาป..แห่งตน..จนแจ้งชัด
เพื่อให้สัตว์..นรก..ได้หราบจำ
145/21
ได้หราบจำ..ฝังจิต..ติดวิญญาณ
เกิดอีกกาล..จำไม่ได้..ใจเกรงกริ่ง
เรื่องทำบาป..หาบชั่ว..กลัวเสียจริง
เหมือนมันสิง..ในจิต..ติดไว้เลย
145/22
ติดไว้เลย..เป็นผัง..ฝังในจิต
การทำผิด..ทำชั่ว..กลัวที่สุด
ไม่ยอมเกิด..อีกแล้ว..เป็นมนุษย์
มุ่งสู่จุด..ปรารถนา..หานิพพาน
145/23
หานิพพาน..แม้นานเนิ่น..ขอเดินตรง
ไม่ยอมลง..จะขอขึ้น..สวรรค์พรหม
มั่นใจจิต..กิจไม่จบ..แค่แวะชม
เวลาสม..เดินต่อไป..ให้มันถึง
145/24
ให้มันถึง..พระนิพพาน..สักวันหนึ่ง
วันที่ซึ่ง..จิตใจ..ใสสว่าง
เป็นวันที่..จิตใส..ใจรู้วาง
ข้างในว่าง..บริสุทธิ์ใส..ไร้กิเลส
145/25
ไร้กิเลส..ตัณหา..มาเกาะติด
เป็นดวงจิต..ไร้ขุ่นมัว..ด้วยตัวท่าน
มีแต่จิต..ดวงนี้..ที่สำคัญ
ขัดถูกัน..ให้ดี..รู้ที่ไป
145/26
รู้ที่ไป..ที่หัวใจ..ท่านต้องการ
จากบุญทาน..มาฝึกหัด..ขัดเกลาจิต
เดินทางตรง..จนล้มลง..วายชีวิต
ก็ยังคิด..จะไปต่อ..ไม่ท้อถอย
145/27
ไม่ท้อถอย..แม้ไม่ลอย..สู่นิพพาน
ติดอยู่ด่าน..สวรรค์พรหม..ผมจะต่อ
ถึงจะสุข..มากแค่ไหน..ไม่รีรอ
ให้ใสพอ..จะก้าวผ่าน..ทุกด่านไป
145/28
ทุกด่านไป..ไม่สนใจ..พรหมสวรรค์
เพราะแดนนั้น..หมดบุญ..คุณก็หล่น
แค่ชั่วคราว..ไม่อยู่เลย..เสวยผล
มาเป็นคน..หล่นนรก..ตกสวรรค์
145/29
เพราะคนเรา..ทั้งหลาย..เกิดมาที
ไม่เคยมี..ไม่ทำชั่ว..ท่านทั้งหลาย
จะน้อยมาก..ก็ต้อง..ได้ชดใช้
ผู้เวียนว่าย..มีทางเทียว..ต้องเทียวหนี
145/30
ต้องเทียวหนี..มีทางเดียว..บุญกุศล
หมั่นฝึกฝน..ขัดเกลาใจ..ไปไม่กลับ
ผู้มีจิต..ปรารถนา..จะลาลับ
จงบังคับ..จิตตน..ก้าวพ้นกรรม
145/31
ก้าวพ้นกรรม..นำภาวนา..มาทรงจิต
ไม่ทำผิด..อยู่ในศีล..กินในธรรม
ทรงชีวิต..ไม่คิดท้อ..ไม่ก่อกรรม
มีแต่ธรรม..นำทางไป..ด้วยใจมั่น
145/32
บนเส้นทาง..สายนิพพาน..นั้นยาวไกล
บนเส้นทาง..ประชาธิปไตย..มองไม่เห็น
บนเส้นทาง..ชีวิต..ยังลำเค็ญ
จงเอาเย็น..เข้ามาไว้..ใช้หาทาง
145/33
ให้หาทาง..เดินไปสู่..คู่ขนาน
ผู้ขับขาน..ด้วยจิต..คิดสร้างสรร
บนเส้นทาง..เดินไป..จึงไม่ตัน
ผู้มุ่งมั่น..เป้าประสงค์..จงเรียนรู้
145/34
จงเรียนรู้..อารมณ์..เกิดจากใจ
ยังมีไหม..โลภโกรธหลง..ความสงสัย
จะส่งจิต..ออกนอก..ไปทำไม
ส่งเข้าใน..ไปหา..ดีกว่าครับ
145/35
ดีกว่าครับ..รับประกัน..มีวันจบ
ไม่ต้องรบ..กับใคร..ไปทั่วหล้า
แต่ต้องรบ..กับใจ..อาตมา
ถึงยากหนา..ชนะได้..สบายเลย
145/36
สบายเลย..เรียนรู้..อยู่ข้างใน
ใจของใคร..ของมัน..ท่าทั้งหลาย
อันข้างนอก..ไปเรียนรู้..ตู้มากมาย
เรียนจนตาย..ก็ไม่จบ..เหมือนรบตน
145/37
เหมือนรบตน..ค้นหา..ได้ทุกซอก
จิตย้อนยอก..หลอกตน..หาจนได้
คนอื่นหลอก..ขุดค้น..หาจนตาย
มันน่าอาย..ไม่ปฏิบัติ..ขัดใจตน
145/38
อย่าเป็นคน..แค่เรียนรู้..ปริยัติ
แต่ผูกมัด..ด้วยกิเลส..ด้วยตัณหา
จงปฏิบัติ..เพื่อสลัด..หลุดออกมา
ด้วยปัญญา..ด้วยสติ..สิจึงควร
145/39
สิจึงควร..เปิดใจ..ไปสู่มรรค
อันเป็นหลัก..พุทธองค์..ทรงสอนไว้
ขอจงรู้..อยู่ที่กาย..วาจาใจ
อยู่ที่ใน..ตัวเราท่าน..นั้นทั้งสิ้น
145/40
นั้นทั้งสิ้น..ผู้ยินดี..จะเรียนรู้
หรือเป็นผู้..รู้สัจธรรม..คำสั้นสั้น
ดีกว่าพูด..เสียมากมาย..ไม่ถูกนั้น
พูดสั้นสั้น..จงทำดี..ก็มีค่า
145/41
ก็มีค่า..สูงล้ำ..คำพูดนั้น
ถึงแสนสั้น..ถูกที่สุด..ตรงจุดหมาย
จงทำดี..ไม่ทำชั่ว..จิตสบาย
ก็มากมาย..คุณค่า..มหาศาล
145/42
รู้ไปหมด..ไม่รู้รส..แห่งพระธรรม
มันน่าขำ..รู้ภายนอก..ไว้หลอกคน
ส่วนภายใน..ไม่กำจัด..สัตว์หน้าขน
ก็เป็นคน..เวียนว่าย..ไม่รู้จบ
145/43
ผู้มีศีล..มีสัตย์..ปฏิบัติธรรม
ขอจงจำ..สำคัญที่..มีเจตนา
ไม่กังวล..เกินไป..ไร้ปัญหา
ปรารถนา..แห่งจิต..ไม่ผิดศีล
145/44
ไม่ผิดศีล..ไม่ยึดมั่น..ไม่ถือมั่น
หมายถึงท่าน..อยู่ดี..อย่างเรียบง่าย
ทั้งอดทน..ไม่เห็นแก่ตัว..ก็สบาย
อย่าให้กลาย..เป็นว่า..ข้าทิ้งหมด
145/45
ข้าทิ้งหมด..อดทน..ไม่แก้ไข
น้ำรั่วไหล..ก็ช่างมัน..ฉันทนได้
ปล่อยอย่างนั้น..ไม่ใช่คน..ทนอย่างควาย
เพราะไม่ใช้..ปัญญา..เข้ามานำ
145/46
เข้ามานำ..ด้วยปัญญา..ค้นหาธรรม
เป็นผู้คลำ..หาทาง..สว่างไสว
อันผู้ใช้..ปัญญา..หาได้ไว
เพราะว่าใจ..เขาน้อม..พร้อมอยู่แล้ว
145/47
พร้อมอยู่แล้ว..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ
ด้วยหัวใจ..แห่งผู้..รู้คุณค่า
ถ้าส่งจิต..ออกไป..ไร้ราคา
ดึงกลับมา..พิจารณาใน..จะได้ดี
145/48
จะได้ดี..มีคุณค่า..แก่จิตตน
จะเป็นคน..ชาติสุดท้าย..เดินไปหน้า
เข้าใกล้แดน..เสวยผล..ตนปรารถนา
อย่าไปหา..ที่อื่นใด..ไม่ใช่ทาง
145/49
ไม่ใช่ทาง..ไม่ใช่ธรรม..ถลำลึก
ไม่รู้สึก..ก่อนจะสาย..เกิดไร้ค่า
เกิดมาแล้ว..ไม่ฝึกใจ..ไร้ราคา
อย่าเกิดมา..เพื่อตายเปล่า..นะเจ้าเอย
145/50
นะเจ้าเอย..อย่าเคยตัว..มัวเมาเกิด
เพียงแค่เปิด..ใจตน..เสาะค้นหา
ให้มันสม..กับชีพนี้..ที่เกิดมา
ได้ค้นหา..ทางหลุดพ้น..จนที่สุด
145/51
จนที่สุด..จุดหมาย..ใกล้เข้ามา
เพราะเดินหน้า..ไม่รู้ท้อ..ไม่รู้ถอย
ถ้าวันไหน..เหนื่อยนัก..พักเสียหน่อย
แต่ไปปล่อย..เป้าหมาย..หายจากตน
145/52
หายจากตน..วนใหม่..เมื่อไหร่เกิด
พลาดเตลิด..ลงนรก..หมกนานแน่
หลุดมาเกิด..อีกครา..ถ้าจะแย่
อาจเหลือแต่..ความว่างเปล่า..เขาหมดยุค
145/53
เขาหมดยุค..สิ้นสมัย..ไร้พระศาสน์
ผู้คนขาด..ศีลและธรรม..ประจำจิต
มีแต่ยุ่ง..มุ่งร้าย..หมายชีวิต
พอหลงทิศ..ก็ปิดทาง..ห่างนิพพาน
145/54
ห่างนิพพาน..มันเสียของ..มองเห็นชัด
จงเร่งรัด..ทางจิต..ปิดทางต่ำ
ฝึกปฏิบัติ..ตัดตอน..ก่อนล้มคว่ำ
ทุกเช้าค่ำ..ตั้งจิตรา..พิจารณาธรรม
145/55
พิจารณาธรรม..กำหนดรู้..อยู่เสมอ
ไม่ยอมเผลอ..ทำชั่ว..ให้มัวหมอง
ความชั่วบาป..สาปมัน..ไม่หันมอง
โอกาสทอง..เช่นนี้..ไม่มีแล้ว
145/56
ไม่มีแล้ว..เหมือนวันนี้..ที่คิดได้
ไม่แพ้พ่าย..จิตตน..รู้ทนอด
ได้มาสู่..รู้ธรรม..พระสุคต
หาทางปลด..หนี้กรรม..ตนทำมา
145/57
ตนทำมา..เวียนว่าย..ไม่รู้สิ้น
เป็นผู้ดิ้น..หาทาง..หวังจะจบ
กว่าจะมุ่ง..ไขว่คว้า..หาทางพบ
จะต้องรบ..กายใจ..ไปอีกนาน
145/58
ไปอีกนาน..เท่าไร..ไม่อาจรู้
จงเป็นผู้..รอเวลา..ที่จะหนี
อีกเมื่อไร..จึงจะได้..ไปเสียที
ด้วยจิตดี..จิตใส..ไม่หมองมัว
145/59
ไม่หมองมัว..กลัวตาย..หวังไปลับ
คอยกำกับ..อยู่เสมอ..ไม่เผลอหลุด
ก็รอดู..จิตนิ่งไหม..เมื่อกายทรุด
ผู้หวังหยุด..ชาติภพ..เพื่อจบเกมส์
145/60
เพื่อจบเกมส์..จากกัน..อันโลกา
เบื่อระอา..เต็มทน..เป็นคนนี้
ยามพลัดพราก..จากกัน..ช้ำชีวี
ทำจิตดี..จิตใส..ไปนิพพาน

Create Date : 10 สิงหาคม 2556
Last Update : 14 สิงหาคม 2556 20:04:39 น.
Counter : 668 Pageviews.

1 comments