บนเส้นทางสายพระนิพพาน 164 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 164 164/01 รักษาศีล..อดทน..จนสงบ แค่พานพบ..ปล่อยไป..ไม่ยึดมั่น ไปยึดติด..ทำไม..ใจปล่อยมัน ไปผูกพัน..มันไว้..ทุกข์ตายห่า 164/02 ทุกข์ตายห่า..อย่าเกาะ..เอาไว้เลย พอคุ้นเคย..ความว่าง..วางลงไป จิตรับรู้..เป็นผู้..เดินเดียวดาย มีความตาย..รออยู่..ผู้เจริญ 164/03 ผู้เจริญ..ปัญญา..สมาธิ มีสติ..สัมปชัญ..อันแจ่มใส ปฏิบัติ..ตามครรลอง..มองการณ์ไกล มีหัวใจ..มุ่งมั่น..อันจุดหมาย 164/04 อันจุดหมาย..ปลายทาง..ที่กำหนด จะปรากฏ..แก่จิต..อยู่เสมอ มันเป็นทาง..สายตรง..ประสงค์เธอ อย่าได้เผลอ..เดินออก..นอกเส้นทาง 164/05 นอกเส้นทาง..ส่วนใหญ่..หลงไปยาว มากเรื่องราว..ฉุดดึง..จึงถอยหลัง กว่าจะรู้..อาจสาย..กายก็พัง อาจหงายหลัง..ไปเริ่มใหม่..ในนรก 164/06 มีสติ..กันเด้อ..พี่น้องเอย ให้คุ้นเคย..สติตั้ง..นั่งสงบ ทุกข์ทั้งหลาย..รบกวน..รู้ทวนทบ เราต้องพบ..ทั้งหมด..กฏแห่งกรรม 164/07 กฏแห่งกรรม..กฏแห่งกาย..ตายที่สุด อันมนุษย์..เกิดมา..ต้องพานพบ มาเกิดแก่..เจ็บตาย..กลายเป็นศพ ผู้ที่หลบ..เลี่ยงได้..ไม่เคยมี 164/08 ไม่เคยมี..หนีไม่พ้น..คนเกิดมา มีเวลา..ไม่เท่ากัน..ท่านทั้งหลาย บ้างไม่ทัน..ลืมตา..ก็มาตาย ชีวาวาย..กว่าร้อยปี..มีเหมือนกัน 164/09 มีเหมือนกัน..มันไม่แน่..หรอกชีวิต ไม่เหมือนคิด..ทุกสิ่ง..นิ่งจะรู้ ผู้ใกล้ชิด..มีทั้งมิตร..ทั้งศัตรู จงเป็นผู้..ตื่นตน..บนเส้นทาง 164/10 ถ้าทุกสิ่ง..จริงดั่งคิด..ก็ดีใจ แปรเปลี่ยนไป..ก็ผิดหวัง..นั่งเศร้าจิต จงดึงใจ..กลับให้ไว..ไม่ก่อพิษ ใช้ชีวิต..อย่าปล่อยใจ..คล้ายสายน้ำ 164/11 คล้ายสายน้ำ..ไหลลงต่ำ..ตลอดเวลา ลงโกรกผา..น่าตระหนก..ตกกระหน่ำ ผู้รู้คิด..รู้ดึงจิต..ไม่ถลำ ค่อยค่อยคลำ..หาทางขึ้น..ยืนบนยอด 164/12 ยืนบนยอด..ทอดตา..ลงมาดู จึงจะรู้..ความจริง..ทุกสิ่งอย่าง ผู้มืดจิต..คิดเอาเอง..ไม่มีทาง ได้แต่อ้าง..ข้างข้างคูคู..หนูล่ะเซ็ง 164/13 จงทำใจ..ยอมรับ..กับทุกข์ภัย แก้ไขไป..ตามปัญหา..ที่มาเกิด อย่าหวั่นไหว..หรือนั่งเซ็ง..เล็งผลเลิศ สิ่งที่เกิด..มาชั่วคราว..เขาก็ไป 164/14 เขาก็ไป..ปัญหาใหม่..ไหลตามมา ใช้ปัญญา..แก้ปัญหา..จึงผ่านพ้น ใช้อารมณ์..ออกมา..ตามืดมน เพาะบ่มตน..สงบใจ..ภัยพัดผ่าน 164/15 ภัยพัดผ่าน..ด่านมนุษย์..ผู้ขุดค้น หาทางพ้น..ด่านนี้..มีแต่รับ เพื่อจะไป..ทางด่วน..ไม่หวนกลับ เอาจิตจับ..อารมณ์ตน..ค้นให้เจอ 164/16 ค้นให้เจอ..ด้วยจิต..คิดพูดทำ ช่วยชี้นำ..ดวงจิต..ไปติดผัง ก่อนที่ตน..ชีพวาย..ร่างกายพัง เดินไปยัง..จุดหมาย..สุดปลายทาง 164/17 สุดปลายทาง..ยังเป็นเป้า..ที่เราหวัง แต่หนหลัง..จนบัดนี้..ไม่มีสอง ก่อเวรกรรม..ทำไม่ได้..ไม่หันมอง เมื่อเป็นทอง..จริงแท้..ฤาแพ้ไฟ 164/18 ฤาแพ้ไฟ..ในตน..จนหมดค่า มาเสียท่า..ไฟในตน..จนหมดสิ้น อันบาปบุญ..เมื่ยังอยู่..รู้เก็บกิน พ้นแผ่นดิน..สู่ทางผ่าน..ด่านต่อไป 164/19 ด่านต่อไป..ที่ใด..ไม่สำคัญ จะฝ่าฟัน..ก้าวไป..ใกล้จุดหมาย เป็นความจริง..นิ่งจิตเรา..เบาสบาย ยิ่งเมื่อคลาย..บีบคั้น..นั่นยิ่งดี 164/20 นั่นยิ่งดี..เป็นที่สุด..สู่จุดหมาย ยิ่งดีหลาย..ยิ่งวาง..ยิ่งว่างเปล่า คือหนทาง..สิ้นสุด..หยุดเรื่องราว จิตแพรวพราว..ผ่องใส..ไร้มัวหมอง 164/21 ธรรมชาติ..ของจิต..คิดดีงาม ต้องมีความ..เมตตา..นำหน้าจิต ไม่เคยอยาก..ก่อกรรม..พูดทำคิด ทุกชีวิต..ที่เกิดกาย..มากมายกรรม 164/22 มากมายกรรม..นำมา..เกิดเป็นคน ผู้รู้ตัว..ฝึกตน..จึงคิดได้ อ้าวตายห่า..เกิดมา..เพื่อจะตาย มันน่าอาย..มาชิงแย่ง..ดุจแร้งกา 164/23 ดุจแร้งกา..ชิงหมาเน่า..เอาไปกิน จนเคยชิน..แย่งฆ่าฟัน..ไม่ปันให้ มีอำนาจ..เรี่ยวแรง..แย่งชิงไป เอาอะไร..ไปด้วยเล่า..เมื่อเจ้าตาย 164/24 เมื่อเจ้าตาย..กายเจ้า..ก็เผาฝัง แม้เนื้อหนัง..ยังสลาย..กลายเป็นผง มีบาปบุญ..ของเจ้า..เป็นแรงส่ง ขอเจ้าจง..มั่นใจบุญ..เพื่อหนุนขึ้น 164/25 เพื่อหนุนขึ้น..หยัดยืน..บนเส้นทาง เป็นผู้วาง..เป้าหมาย..เดินไปหน้า ตามถนน..ตนมุ่งมาด..ปรารถนา เป็นผู้หา..ทางเป็น..เห็นทางไป 164/26 เห็นทางไป..ที่สุด..จุดมุ่งหวัง ที่วางผัง..เอาไว้..ในที่สุด เพื่อรอตาย..กายไม่เอา..เจ้ามนุษย์ เพื่อจิตหลุด..มุ่งหน้า..หานิพพาน 164/27 ผู้ดวงจิต..แจ่มใส..ใจผ่องแผ้ว ใครเห็นแล้ว..อยากเข้าใกล้..ไม่เหินห่าง เป็นผู้มอบ..แรงใจ..ไปรอบข้าง ไม่ต้องอ้าง..สิ่งใด..จากใจจริง 164/28 จากใจจริง..ไม่หวังสิ่ง..ตอบแทนมา ความเมตตา..สิ่งสู่..อยู่ที่จิต ไปทางไหน..ใกล้ไกล..มากมายมิตร ไม่เป็นพิษ..เป็นภัย..แก่ใครเลย 164/29 เอาใจเขา..ใส่ใจเรา..เถิดเพื่อนเอย ให้คุ้นเคย..พูดทำคิด..ไม่ผิดแน่ คิดวิเคราะห์..แยกแยะ..ให้ดีแก จะมีแต่..สุขใจ..ในชีวิต 164/30 สิ่งเสียใจ..ที่สุด..ในชีวิต คือไม่คิด..คว้าไว้..ได้โอกาส จงจดจำ..ใส่จิต..ความผิดพลาด มีโอกาส..อย่าปล่อย..ลอยผ่านไป 164/31 ลอยผ่านไป..ไม่ทันคิด..ปิดโอกาส เพราะว่าขาด..ปัญญา..มาตรองตรึก โอกาสมี..ผ่านมา..ไม่เคยนึก มาระลึก..เสียใจ..ผ่านไปแล้ว 164/32 ผ่านไปแล้ว..โอกาสดี..ที่หลุดลอย ยังจะคอย..ชาตินี้..จะมีใหม ถ้าไม่มี..ไม่มา..จงทำใจ สู้ต่อไป..ไขว่คว้า..หาเอาเอง 164/33 ผลตอบแทน..อนาคต..จดไปกัน ทำปัจจุบัน..ให้มันดี..ที่สุดคุณ ดีวันนี้..นี่แหละคือ..การลงทุน อนาคต..ของคุณ..จึงจะดี 164/34 จึงจะดี..ที่คุณหว่าน..จากใจตน จะส่งผล..ตอบแทน..มหาศาล ผู้มุ่งให้..จะได้รับ..เกินต้องการ ผู้ชำนาญ..การให้..ได้แน่นอน 164/35 ได้แน่นอน..ตอนผิดหวัง..และท้อแท้ จึงไม่แน่..ใจตน..ผลแสนช้า รู้อดทน..ให้ผ่านพ้น..มันก็มา ยิ้มเริงร่า..นี่แหละมัน..ที่ฉันคอย 164/36 ที่ฉันคอย..คอยหาย..ไม่มาหา บาปยังหนา..กรรมก็บัง..ยังต้องทน ไม่ได้เกิด..จากดี..มีเล่ห์กล บาปแห่งตน..แต่ก่อนเก่า..เขาบังมิด 164/37 เขาบังมิด..อย่าคิดท้อ..รอเวลา อย่าระอา..กรรมเก่า..เราทั้งหมด อดีตทำ..นำรับผล..อนาคต จึงปรากฏ..ปัจจุบัน..อันทนทุกข์ 164/38 อันทนทุกข์..ได้ยาก..วิบากกรรม ได้พบธรรม..ในทุกข์..ปลุกสำนึก ให้หันหลัง..มามอง..รู้ตรองตรึก ความรู้สึก..ถูกกระทำ..ช้ำเพียงใด 164/39 ช้ำเพียงใด..กายใจ..ผู้เป็นคน มีตัวตน..เช่นนี้..ดีที่ไหน เดี๋ยวก็หิว..เดี๋ยวก็อิ่ม..ยิ้มร้องไห้ เดี๋ยวปวดถ่าย..หนักเบา..เอากะมัน 164/40 เอากะมัน..อันคน..มีแต่ทุกข์ แก่นั่งลุก..ลำบาก..ยากก้าวขา กายป่วยไข้..ไม่ได้ความ..ยามชรา เราเกิดมา..เพื่อจะตาย..ใช่อยู่เลย 164/41 ใช่อยู่เลย..ชาวโลกเอย..รู้หรือปล่าว มาบอกกล่าว..ไว้ก่อน..ให้ย้อนคิด มุ่งทำดี..ไม่ทำชั่ว..กลัวความผิด รู้สะกิด..ใจตน..อดทนไว้ 164/42 อดทนไว้..ใช้ชีวิต..ด้วยจิตงาม มากด้วยความ..เมตตา..หาที่สุด พอกันที..ชาติสุดท้าย..กายมนุษย์ หาทางฉุด..ทางดึง..จึงหลุดพ้น 164/43 จึงหลุดพ้น..บ่อตม..ที่จมลึก ด้วยการฝึก..การฝน..จนจิตนิ่ง จึงเป็นผู้..รู้ทาง..วางทุกสิ่ง เพื่อจะวิ่ง..บนเส้นทาง..อย่างสบาย 164/44 อย่างสบาย..รู้คลาย..ไม่เครียดเคร่ง รู้จักเร่ง..รู้จักผ่อน..หย่อนก็ดึง พิษดูก่อน..รู้จักหย่อน..ถ้ามันตึง ถ้าขาดผึง..ก็จบกัน..เท่านั้นเอง 164/45 เท่านั้นเอง..อารมณ์..ไม่ข่มไว้ เอาแต่ใจ..จนเพลิน..เกินจะเก็บ อันผู้ใช้..เกินพอดี..มีแต่เจ็บ ผู้รู้เก็บ..อารมณ์ตน..ข้ามพ้นภัย 164/46 ข้ามพ้นภัย..รู้ข่มไว้..อารมณ์ตน รู้อดทน..อดกลั้น..นั่นแหละใช่ เอาชนะ..มันได้..ก็คือชัย รื่นไหลไป..ไม่รู้แก้..แพ้ทุกที 164/47 แพ้ทุกที..ดีไม่เห็น..เหม็นทุกรอบ ใครเขาชอบ..กันเล่า..ท่านเจ้าขา รู้ตั้งรับ..ระงับใจ..ไว้ดีกว่า จงอุตส่าห์..พยายาม..อย่าตามใจ 164/48 อย่าตามใจ..ให้ตามดู..รู้หายใจ เป็นอย่างไร..ออกเข้า..ยาวหรือสั้น ลองฝึกดู..ตามรู้..แต่ตรงนั้น ทุกชนชั้น..ก็ฝึกได้..ไม่สงวน 164/49 ไม่สงวน..ชวนมา..ศึกษากัน มองเห็นมัน..บ้างใหม..ให้ตรองตรึก มันเปลี่ยนแปลง..ทางใด..ให้ลองนึก ความรู้สึก..แห่งตน..ผู้ฝนฝึก 164/50 ผู้ฝนฝึก..ศึกษา..หาทางพ้น รู้คิดค้น..ทนทุกข์..รุกคืบหน้า รู้ป้องปัด..สลัดทิ้ง..สิ่งมายา เพื่อค้นหา..เป้าหมาย..ไม่สายเกิน 164/51 ไม่สายเกิน..เดินบน..ทางสายเปลี่ยว แม้โดดเดี่ยว..เอกา..อย่าหวั่นไหว จงมุ่งหน้า..ถากถาง..ทางเดินไป ด้วยหัวใจ..มุ่งมั่น..ของท่านเอง 164/52 เห็นต้นไม้..ยืนต้นตาย..ไม่อาจฟื้น ร่วงลงพื้น..ผุพัง..ทีละน้อย เหมือนคนตาย..หงายท้อง..ไม่ต้องคอย ทีละหน่อย..ย่อยสลาย..กลายเป็นดิน 164/53 กลายเป็นดิน..น้ำลมไฟ..หนีไปสิ้น ไม่อาจดิ้น..หนีได้..ตายแค่นี้ จะยาวสั้น..นั่นกำหนด..ตามบัญชี จะชั่วดี..มีความตาย..เป็นที่สุด 164/54 เป็นที่สุด..จุดจบ..พบทุกคน ทุกข์แห่งตน..อดทน..จึงรู้ค่า ถ้าเป็นกรรม..ปางก่อน..ย้อนกลับมา อนิจจา..ทำเขาไว้..เศร้าใจจัง 164/55 เศร้าใจจัง..ชอบชัง..บังหูตา กิเลสหนา..ตัณหาจัด..ชัดโง่เขลา กราบอภัย..ขอไกลชั่ว..หลงมัวเมา โทษหนักเบา..ขออดทน..รับผลกรรม 164/56 รับผลกรรม..ทั้งหมด..ตามกฏเกณฑ์ ชดใช้เวร..ชดใช้กรรม..ทำต่อเขา ผลของความ..เลวทราม..ตามเป็นเงา บุญแห่งเรา..แผ่ไปให้..ไม่ประมาณ 164/57 ไม่ประมาณ..การให้..ไร้จำกัด ไม่เคยขัด..ไม่เคยข้อง..ต้องรับผล กฏแห่งกรรม..นำย้อน..เข้าสู่ตน เกิดเป็นคน..อดทนครับ..น้อมรับมัน 164/58 น้อมรับมัน..อันกรรม..เคยทำเก่า เพื่อสิ้นเผ่า..ผูกพัน..วันสิ้นสุด พอกันที..การที่เกิด..เป็นมนุษย์ ต้องการขุด..กิเลสร้าย..ทิ้งไปเลย 164/59 ทิ้งไปเลย..แต่นี้..ที่ชดใช้ ตามมาได้..ตามมาทัน..ฉันน้อมรับ พ้นจากแดน..มนุษย์นี้..นะขอรับ ไม่ขอกลับ..ลงมา..ลากันที 164/60 ลากันที..มุ่งทำดี..เพื่อใส่ตน จนเป็นคน..รู้ค่า..คำว่าพุทธ รู้ฝึกตน..จนจิตใส..ใจบริสุทธิ์ เดินไม่หยุด..บนทางไกล..สายนิพพาน
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
