บนเส้นทางสายพระนิพพาน 160 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 160 160/01 จงยึดมั่น..ในการ..ทำความดี ตนพอมี..แค่ไหน..ทำไปก่อน ค่อยค่อยทำ..สะสมไป..ได้แน่นอน ค่อยค่อยทอน..ค่อยค่อยบั่น..อันกิเลส 160/02 อันกิเลส..ตัณหา..หาทางพ้น รู้ขุดค้น..จากตัว..ไม่มัวหลง จงเป็นผู้..รู้ละลด..รู้ปลดปลง ผู้มั่นคง..ในดี..ย่อมมีทาง 160/03 ย่อมมีทาง..เดินหน้า..ฝ่าวิกฤติ ด้วยดวงจิต..แน่วแน่..คิดแก้ไข เมื่อตั้งจิต..ปรารถนา..หาทางไป ตั้งอยู่ใน..ความดี..เถิดพี่น้อง 160/04 เถิดพี่น้อง..ผู้ปรารถนา..ค้นหาธรรม ผู้มีกรรม..ของตน..คนละก้อน คำว่ากรรม..ผู้กระทำ..มันสะท้อน มันพุ่งย้อน..เข้าหาตน..คนผู้ทำ 160/05 คนผู้ทำ..กรรมชั่วดี..มีผลหมด จะปรากฏ..เมื่อใด..นี่ไม่รู้ ผู้กระทำ..รับผลนั้น..กันทุกผู้ การอยู่อยู่..ก็ได้มา..ไม่น่าใช่ 160/06 ไม่น่าใช่..ไม่เห็นหน้า..ไม่รู้จัก ยังน่ารัก..ยังเคารพ..เหมือนพบเขา บ้างก็ชัง..น้ำหน้า..บ้าแล้วเรา ชาติก่อนเก่า..เคยกระทำ..กรรมต่อกัน 160/07 กรรมต่อกัน..ผูกพัน..ไม่รู้จบ มันข้ามภพ..ข้ามชาติ..ตามเราไป เกิดเป็นสัตว์..เป็นคน..อยู่หนใด จงทำใจ..นิ่งสงบ..น้อมพบกรรม 160/08 น้อมพบกรรม..พบกัน..มั่นในดี ใจดวงนี้..ทำจน..จิตพ้นได้ โลกธรรมแปด..มันมี..หนีได้ไง ต้องทำใจ..ธรรมดา..ผู้มาเกิด 160/09 ผู้มาเกิด..ไม่เคยเจอ..แสงตะวัน ทั้งเราท่าน..คิดว่ามี..บ้างไหมเล่า จงทำใจ..ธรรมดา..ดีกว่าเรา กายรับเอา..กรรมเก่าใหม่..ใจรู้วาง 160/10 ใจรู้วาง..อย่างผู้..รู้จักโลก ที่ชุ่มโชก..ชอบชัง..บีบบังคับ ที่หลอกลวง..ให้ลุ่มหลง..ทั้งตื่นหลับ เอาจิตจับ..พรหมวิหารสี่..ผู้มีธรรม 160/11 ผู้มีธรรม..ทำจิต..มากเมตตา มุ่งหวังว่า..สัตว์คน..บนโลกนี้ ต่างมีกรรม..นำมาสู่..ตนรู้ดี เมตตามี..แผ่ออกไป..จากใจงาม 160/12 จากใจงาม..มากความ..กรุณา รักเมตตา..สงสารเขา..เจ้ากรรมไล่ เมื่อโอกาส..อำนวย..ช่วยเขาไว้ สงเคราะห์ไป..ตามกำลัง..อย่าชังกัน 160/13 อย่าชังกัน..ท่านผู้ใด..เขาทำดี ขอจงมี..จิตยินดี..กับเขาด้วย อย่าอิจฉา..ริษยา..จะพาซวย ยินดีด้วย..ก็เป็นบุญ..นะคุณเอย 160/14 นะคุณเอย..วางเฉย..สิ่งกระทบ ไม่อาจหลบ..พ้นได้..ทั้งชายหญิง ผู้มีกาย..สิ่งกระทบ..พบกันจริง สงบนิ่ง..คุมอารมณ์..รู้ข่มไว้ 160/15 รู้ข่มไว้..ใจเอย..วางเฉยก่อน ปล่อยวิ่งว่อน..วุ่นวาย..ไม่ดีแน่ ช่วยดึงฉุด..สุดกำลัง..ยังพ่ายแพ้ คงได้แต่..อุเบกขา..เอามาตั้ง 160/16 เอามาตั้ง..นั่งพิจารณา..ให้ลึกซึ้ง ก็จะถึง..ซึ่งธรรม..กรรมกองใหญ่ ผู้มาเกิด..คนละอย่าง..ต่างออกไป แล้วแต่ใคร..มากบุญบาป..หยาบละเอียด 160/17 หยาบละเอียด..แห่งจิต..คิดดีชั่ว เข้าไปมั่ว..ก็มืดมน..หนทางออก ผู้คิดได้..รู้ใช้ธรรม..นำทางดอก เขาจึงออก..จากมืดมิด..จิตสว่าง 160/18 จิตสว่าง..หนทางธรรม..นำถูกทิศ ทำให้จิต..เป็นสุข..คลายทุกข์ได้ ช่วยจิตตน..ไม่หมองหม่น..ไปจนตาย พอจิตคลาย..จากทุกข์..สุขเข้าแทน 160/19 สุขเข้าแทน..แดนสวรรค์..อันหวังได้ ขอจงใช้..ปัญญา..นำพาต่อ มาหยุดแค่..แดนสวรรค์..นั้นไม่พอ หมดบุญหนอ..หล่นลงใหม่..ชดใช้กรรม 160/20 มาใช้กรรม..ทำอย่างไร..จะไม่ลง คือไม่หลง..ติดสุข..รู้ปลุกจิต ตั้งเป้าหมาย..ใจปรารถนา..ปัญญาคิด ตัดสุดฤทธิ์..ทิ้งทุกห่วง..ที่หน่วงรั้ง 160/21 ที่หน่วงรั้ง..เราไว้..ไปไม่ถึง ตัดขาดผึง..เบาสบาย..เดินไปหน้า ไปสู่สิ่ง..หลุดพ้น..ตนปรารถนา ไม่ต้องหา..แดนเกิด..เปิดไปเลย 160/22 พ่อแม่เล่า..ท่านให้เรา..ได้ทุกสิ่ง ถามจริงจริง..เราให้ท่าน..นั้นได้ไหม ขอถามซ้ำ..ถ้าไม่ได้..เพราะอะไร มีใหมใคร..ตอบได้..ช่วยตอบที 160/23 ผู้ทำดี..ต้องมี..จิตศรัทธา อันมีมา..จากความเชื่อ..เจือเลื่อมใส ถ้าไม่รัก..ไม่ศรัทธา..มาทำไม มันไม่ได้..อะไร..ไร้ศรัทธา 160/24 ไร้ศรัทธา..ก็ไร้ค่า..ไร้กุศล ก็ไร้ผล..ปฏิบัติ..จิตขัดข้อง มีแต่ความ..ยุ่งยาก..ปากร่ำร้อง เป็นดุจฆ้อง..ปากแตก..ไม่แปลกใจ 160/25 ไม่แปลกใจ..ติดนิสัย..แต่ปางหลัง พอได้ฟัง..นิ่งสงบ..ค้นพบแล้ว ครูอาจารย์..ศรัทธาจัง..นั่งตาแป๋ว ตามเจอแล้ว..แก้วที่หา..มาแสนนาน 160/26 มาแสนนาน..คลานตาม..ครูอาจารย์ พอพบพาน..จิตเลื่อมใส..ใจศรัทธา ถูกต้องเลย..เคยไล่ต้อน..สอนกันมา สว่างตา..สว่างใจ..มั่นในธรรม 160/27 มั่นในธรรม..ทำความดี..เพื่อชีวิต พูดทำคิด..เป็นกำไร..ไปดีกว่า เมื่อทำดี..สบายใจ..รู้ไขว่คว้า อย่าอ่อนล้า..กับความดี..รี่ไปลุย 160/28 รี่ไปลุย..อัธยาศัย..น้ำใจงาม ไม่มากความ..มากกำไร..ในชีวิต มีประโยชน์..มากจัง..สุขทางจิต เพราะรู้คิด..รู้ทำ..ล้วนกำไร 160/29 ล้วนกำไร..ผู้ไม่ทำ..ก็ไม่คิด ใครสะกิด..กูเบื่อจัง..นั่งให้เมื่อย สวดมนต์ยิ่ง..เบื่อมาก..สวดปากเปื่อย สวดให้เหนื่อย..ทำไมหรา..มาตำจอก 160/30 มาจำจอก..ดีกว่า..สุขเห็นเห็น ชวนบำเพ็ญ..ภาวนา..บ้าหรือปล่าว เราแค่คน..นะจ๊ะ..นั่นพระเขา ไม่เคยเหลา..ปัญญาตน..จนความคิด 160/31 จนความคิด..ปิดตาใจ..มองไม่เห็น สิ่งที่เป็น..ของดี..มีคุณค่า เห็นแต่สิ่ง..เหลวไหล..ไร้ราคา มันมีค่า..แต่ตน..คนมืดบอด 160/32 คนมืดบอด..ผู้ประมาท..ในชีวิต ก็ไม่คิด..ถึงความดี..ตนมีไหม คิดแต่ว่า..อยากไขว่คว้า..มาให้ได้ จึงต้องใช้..ทุกวิธี..ไม่มีเว้น 160/33 สอนตนได้..ใช้ปฏิบัติ..ขัดเกลาจิต ให้รู้ผิด..รู้ถูก..ปลูกต้นดี ได้รู้แจ้ง..เห็นจริง..ตามวิถี ผู้คิดหนี..โลกา..มาทางนี้ 160/34 มาทางนี้..ผู้มีศีล..ผู้มีธรรม ไม่ก่อกรรม..ทำแต่ดี..มีจิตใส อย่าไปสน..ก่อนนี้ตัว..ชั่วแค่ไหน ขอเพียงใจ..ชั่วแต่นี้..ไม่มีแล้ว 160/35 ไม่มีแล้ว..แต่นี้..ใช้ดีนำ ศีลและธรรม..นำหน้า..พาจิตสุข ส่วนของกาย..ใช้กรรมเก่า..ทำเขาทุกข์ จึงต้องลุก..ขอขมา..ลาโทษกัน 160/36 ปฏิบัติ..เพื่อละ..หรือเพื่อเกาะ มาบ่มเพาะ..กิเลส..หรือปลดปล่อย มันลดไหม..ความอยาก..มากหรือน้อย ถ้ามันค่อย..ลดลง..ก็คงดี 160/37 ก็คงดี..มีทางตัด..สลัดหลุด โอกาสหยุด..นิ่งสงบ..พอพบเห็น เรียกว่าธรรม..ปฏิบัติ..นั้นชัดเจน ผู้บำเพ็ญ..บารมี..นี้ยิ่งเย็น 160/38 นี้ยิ่งเย็น..ก็ยิ่งเป็น..ผู้ปล่อยวาง บนเส้นทาง..แห่งธรรม..นำสู่ผล ดีกับเรา..คนมากมาย..รอบกายตน เป็นบุคล..ที่คบได้..ด้วยใจจริง 160/39 ด้วยใจจริง..แห่งผู้..รู้ใจกัน ก็ผูกพัน..รักใคร่..ไร้ปัญหา เป็นพี่น้อง..เป็นลุงป้า..เป็นน้าอา พอพบหน้า..ก็ยิ้มร่า..มาจากใจ 160/40 มาจากใจ..แม้ไร้ทรัพย์..หลับสบาย แม้ความตาย..ตรงหน้า..หาหวั่นไหว จิตสงบ..กายจะจบ..ก็จบไป ไม่ห่วงใย..เจ้ากายนี้..ที่รอทิ้ง 160/41 ที่รอทิ้ง..เป็นสิ่ง..อันไร้ค่า รอเวลา..เผาทิ้งไป..ให้มันจบ เห็นกันอยู่..แทบทุกวัน..ได้พานพบ ที่ต้องรบ..คือกับใจ..ไม่ใช่กาย 160/42 ไม่ใช่กาย..ดอกสู..ผู้มีธรรม จงจดจำ..ฝึกใจ..จึงใช่แน่ เพียงบำรุง..รักษากาย..ไม่อ่อนแอ จิตแน่วแน่..คอยกล่าวโทษ..ตัวเราเอง 160/43 ตัวเราเอง..หาความผิด..จิตซื่อตรง ว่าได้หลง..ทำผิดไป..บ้างไหมเล่า ทำอย่างนี้..จนเปลี่ยนไป..ไม่เหมือนเก่า รู้ปัดเป่า..จนจิตตัว..ไม่มัวหมอง 160/44 ไม่มัวหมอง..มองทางไหน..ใสสว่าง เดินออกห่าง..ความชั่ว..กลัวมันเกาะ ปฏิบัติธรรม..ตามเหมาะสม..เพื่อบ่มเพาะ ค่อยค่อยเลาะ..กิเลสร้าย..ไปจากตน 160/45 ไปจากตน..เป็นบุคคล..เบาสบาย รู้ละอาย..ความชั่ว..กลัวหม่นหมอง เรื่องทางบาป..หยาบช้า..ไม่กล้ามอง มุ่งประคอง..จิตดี..หนีบาปเวร 160/46 หนีบาปเวร..อันเป็นเรา..ทำเขาไว้ ต้องชดใช้..หนี้กรรม..ตามบัญชี ขอน้อมใช้..หมดเกลี้ยง..เพียงชาตินี้ ปิดบัญชี..ยังไม่ได้..ให้รับบุญ 160/47 ให้รับบุญ..เราพร้อม..น้อมแผ่ไป จากดวงใจ..รู้สึกผิด..จิตสำนึก ปฏิบัติธรรม..ตามคัลลอง...รู้ตรองตรึก ยิ่งรู้สึก..ผิดมาก..ยากอภัย 160/48 ยากอภัย..ไม่ผูกพัน..อันชีวิต เมื่อทำผิด..น้อมรับ..ไม่คับข้อง จิตขอจบ..ภพชาติ..ประกาศก้อง ถึงกับต้อง..ทำลายกาย..ไม่ว่ากัน 160/49 ไม่ว่ากัน..ชีวิตอัน..เกิดเพื่อตาย เพื่อชดใช้..เพื่อหาทาง..สร้างกุศล เพื่อปฏิบัติ..เพื่อขัดเกลา..ใจจิตตน เพื่อข้ามพ้น..ชาติภพ..จบเสียที 160/50 จบเสียที..ผู้มีกาย..มากมายกรรม ผู้ระยำ..ไม่รู้คิด..ด้วยจิตเขลา ไม่เคยคิด..ไม่ฝึกหัด..ไม่ขัดเกลา บัดนี้เรา..ยอมรับหมด..กฏแห่งกรรม 160/51 กฏแห่งกรรม..กระทำการ..แม้นานเกิน ก็ขอเชิญ..ทำไป..ใจไม่เกี่ยว ทำจิตว่าง..จากกิเลส..เพียงนิดเดียว มากนักเชียว..เรียกมีฌาน..อันครอบงำ 160/52 อันครอบงำ..เราไว้..สุขในดี เมื่อสุขมี..ที่จิต..ปิดทางบาป พอนานเข้า..จิตใจ..ก็ไร้หยาบ เป็นผู้กราบ..ได้เต็มตัว..เต็มหัว 160/53 เต็มหัวใจ..วันละนิด..ผู้จิตงาม กิเลสลาม..ไปไหน..หาได้ไม่ เอาดีตรึง..บ่อยบ่อย..ก็ถอยไป ไม่เหลือใน..จิตตน..เมื่อค้นหา 160/54 เมื่อค้นหา..ความชั่ว..ตัวไม่พบ ใช่เลิกรบ..แค่นั้น..หมั่นรักษา ไปจนกว่า..เราตาย..วายชีวา อย่าเห็นว่า..พอไม่มี..หลงดีใจ 160/55 หลงดีใจ..ในประมาท..จะพลาดท่า เหตุเพราะว่า..หลงตน..เจอจนได้ เจ้ากิเลส..ละเอียด..เบียดเข้าใน ดีกว่าใคร..แล้วทีนี้..มีแต่พัง 160/56 มีแต่พัง..ความหวัง..จะหลุดพ้น กลับร่วงหล่น..ต่ำกว่าเป้า..เข้าไม่ถึง จึงพลาดเป้า..เข้าไม่ติดติด..ผิดนิดนึง แม้ไม่ถึง..ก็ยังดี..มีโอกาส 160/57 มีโอกาส..สวรรค์พรหม..ก็ถมไป จะทำใจ..ยอมรับ..แต่โดยดี แม้พลาดผิด..โอกาส..ก็ยังมี ทำจิตดี..ให้ถึงจุด..หลุดให้ได้ 160/58 หลุดให้ได้..ก้าวต่อไป..ไม่ติดสุข ตั้งใจปลุก..จิตตน..ไร้หม่นหมอง ตั้งใจต่อ..ขออย่าพลาด..โอกาสทอง ไม่ต้องมอง..กาลเวลา..ว่าเท่าใด 160/59 ว่าเท่าใด..ไม่คำนึง..จึงมีผล จะไปสน..ทำไมเล่า..จะเอาดี บริสุทธิ์..ที่ดวงจิต..ปิดบัญชี ให้จิตดี..เกินกว่า..จะถอยหลัง 160/60 จะถอยหลัง..ได้ไง..ตั้งใจจบ จะต้องรบ..กี่พันปี..มีแต่สู้ ต้องร่วงหล่น..เป็นคน..ไม่น่าอยู่ รู้ข่มขู่..จิตไว้..ไปให้ถึง
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
