บนเส้นทางสายพระนิพพาน 149 สายพระนิพพาน 149 149/01 ชีวิตคน..ไร้สุข..ทุกข์ชุ่มโชก อยู่กับโลก..เล่นละคร..แห่งชีวิต แล้วแต่เรา..เลือกเล่น..เห็นถูกผิด จงมุ่งจิต..เลือกเล่น..เป็นคนดี 149/02 เป็นคนดี..ที่ไหน..จะดื่มเบียร์ เรียกว่าเคลียร์..ไม่ผ่าน..การถูกผิด เป็นพาร์ตเนอร์..มีหัวใจ..ใช้ชีวิต ปัญญาคิด..ถูกทาง..ก็ถึงธรรม 149/03 เป็นชาวสวน..ชาวไร่..เป็นชาวนา เมื่อเกิดมา..คิดทำดี..เป็นที่สุด จะร่ำรวย..ทุกข์เข็ญ..เป็นมนุษย์ ถึงที่สุด..แห่งธรรมได้..ใช้ปัญญา 149/04 เปลี่ยนจากหมอน..มานอน..กอดศีลธรรม ไม่ต้องนำ..กิเลสตัณหา..เข้ามาคิด ผู้ร่มเย็น..สุขสบาย..เขาใช้จิต เขารู้ผิด..รู้ถูก..ปลูกต้นธรรม 149/05 ได้ยินไหม..น้องพี่..ที่ตื่นตน เกิดเป็นคน..ก็ต้องตาย..กลายเป็นผี จงเลือกเอา..เป็นผีชั่ว..หรือผีดี อเวจี..สวรรค์..ท่านเลือกเอา 149/06 สี่ในสี่..ห้องหัวใจ..ใส่ธรรมหมด แต่ปรากฏ..จิตยังชั่ว..ทำมัวหมอง เห็นสาวสาว..ตาเรา..ก็ยังมอง แต่ก็กอง..ไว้ตรงนั้น..รู้กันสวย 149/07 คนสุดท้าย..ทุกที..นี่ย่าผ่อง ใกล้จะม่อง..คนสุดท้าย..ให้ตัดทิ้ง ถึงยังไง..ต้องพลัดพราก..จากกันจริง นี่คือสิ่ง..มาบอกกล่าว..ให้เข้าใจ 149/08 รักกันอย่าง..เมตตา..ดีกว่าครับ จะยอมรับ..กันได้..ไม่คับข้อง ไม่หึงหวง..คุยกับใคร..ส่ายตามอง ไม่ต้องนอง..น้ำตา..คราเขาชัง 149/09 เจ้าพระยา..เรื่อยไหล..ไปที่ต่ำ ขอจงจำ..เอาไว้..ในใจจิต ทุกสิ่งอย่าง..ไหลเปื้อนปน..บนชีวิต เมื่อรู้คิด..ยอมรับได้..คล้ายเจ้าพระยา 149/10 ผิดที่รัก..อย่างกามา..จึงพาเศร้า คิดถึงเขา..อยากเห็นหน้า..หลังคาบ้าน ไม่เห็นหน้า..แค่เห็นผ้า..ก็หน้าบาน ยิ่งเนิ่นนาน..ก็ยิ่งหมอง..นองน้ำตา 149/11 ทุกข์ก็ธรรม..สุขก็ธรรม..จำใส่จิต อย่าไปติด..ทุกข์สุข..ปลุกสำนึก ทั้งผิดหวัง..สมหวัง..นั่งลงตรึก เป็นผู้ฝึก..ให้รู้..ใช่ผู้พ้น 149/12 ใช่ผู้พ้น..เป็นแค่คน..ผู้มีกรรม พอมีธรรม..ที่ใจ..กายไม่ชั่ว ผู้มีกรรม..ถูกกระทำ..อันนี้ชัวร์ แต่ไม่กลัว..รู้เป็นกรรม..ซำบายใจ 149/13 ซำบายใจ..ได้ชดใช้..เวรเคยทำ อีกทั้งกรรม..ที่เคยก่อ..รอส่งผล ทั้งต่อกาย..ต่อใจ..ชีวิตตน พอเป็นคน..รู้คิด..ไม่ติดใจ 149/14 ไม่ติดใจ..ในกำหนด..แดนกำเนิด อันมาเกิด..แต่กรรม..เคยทำไว้ จะรวยมาก..ยากจน..หรือเป็นใคร ก็จากใจ..แห่งตน..คนก่อกรรม 149/15 คนก่อกรรม..ดีชั่ว..ให้ตัวเอง นั่งวังเวง..วุ่นวน..ตนได้รับ มีทั้งบาป..กุศล..ผลคณานับ จะกระชับ..หรือเนิ่นช้า..มาแต่กรรม 149/16 มาแต่กรรม..มาแต่ไกล..ไล่ตามติด ผลผลิต..ผิดถูก..เคยปลูกไว้ ถึงจะน้อย..จะมาก..ก็จากใจ ติดตามไป..ถึงจุด..การหลุดพ้น 149/17 การหลุดพ้น..จากความคิด..จากจิตใจ ไม่เข้าไป..เกาะติด..มันผิดหลัก อันความโลภ..โกรธหลง..ในดงรัก ไปทึกทัก..ว่าเป็นเรา..ก็เมากาย 149/18 ก็เมากาย..เมาใจ..ไปไม่เป็น ไม่เคยเย็น..มีแต่ร้อน..ย้อนเข้าใส่ มีแต่ขุ่น..แต่ข้อง..หมองไม่ใส อยู่ในไห..อันมืดมิด..ติดจนตาย 149/19 ติดจนตาย..คลายออก..ด้วยปัญญา สติมา..วิเคราะห์คิด..จิตแยกแยะ เคยทำชั่ว..เจ้ากรรมตัว..คอยเวียนแวะ บ้างเป็นแพะ..เคยทำลาย..ใส่ร้ายคน 149/20 ใส่ร้ายคน..จนดวงจิต..คิดอาฆาต จึงไม่พลาด..ชาตินี้เธอ.เจอจนได้ จงน้อมรับ..ครับเท็จจริง..ประการใด สู้กันไป..ด้วยหลักฐาน..แม้นานวัน 149/21 แม้นานวัน..สู้กัน..ด้วยความจริง ด้วยความนิ่ง..จิตใส..ใจสงบ ดีถูกต้อง..งดงาม..ธรรมก็พบ ชั่วต้องลบ..ด้วยดี..จึงหนีพ้น 149/22 จึงหนีพ้น..ค้นเจอ..หนทางออก สิ่งลวงหลอก..สัมผัสได้..ใจมองเห็น เอาความดี..หล่อเลี้ยงไว้..ใจก็เย็น ธรรมจึงเป็น..ทางดีแน่..แก้ปัญหา 149/23 แก้ปัญหา..ด้วยสติ..ด้วยปัญญา โลกมายา..คอยรุมทึ้ง..ฉุดดึงไว้ ด้วยความอยาก..มากสิ่งล่อ..หวังพอใจ จิตว่องไว..รู้เท่าทัน..เป็นอันจบ 149/24 เป็นอันจบ..แต่ละครั้ง..ยังไม่หมด มันเป็นกฎ..แห่งกรรม..ทำต่อเนื่อง แต่ละชาติ..เป็นคนที..มากมีเรื่อง ได้ปลดเปลื้อง..ปิดบัญชี..ทีละเรื่อง 149/25 ทีละเรื่อง..ทีละราว..ผ่านเข้ามา ใช้ปัญญา..กอบกู้..สู้ชีวิต รู้ฝึกหัด..ตัดตอน..ทีละนิด จบชีวิต..ก็จบกัน..ฉันหนีเลย 149/26 ฉันหนีเลย..ลับลา..ไม่มาใช้ อยากจะได้..โมทนาเอา..บุญเรามี สำนึกผิด..อุทิศแผ่..ให้ทุกที จะไม่มี..หวนมาใหม่..ให้หลงทาง 149/27 ให้หลงทาง..หลงทิศ..จิตเกิดใหม่ เกิดทำไม..จำไม่ได้..ใจถูกปิด กลัวพลาดพลั้ง..เดินลง..หลงทำผิด กลัวไปติด..ภพชาติ..ทาสกิเลส 149/28 ทาสกิเลส..ตัณหา..พาจิตข้อง มัวแต่ท่อง..เที่ยวไป..ไม่รู้จบ ทั้งทุกข์สุข..ร้าวราน..ย่อมพานพบ ผู้รู้รบ..รู้ทิศทาง..วางเป้าหมาย 149/29 วางเป้าหมาย..ใช้ปัญญา..หาทางหลุด ทีละจุด..ทีละเปาะ..เหมาะแก่เหตุ หนทางชั่ว..ตั้งจิตชัวร์..ปฏิเสธ ดับที่เหตุ..แห่งทุกข์เถิด..อย่าเกิดตาย 149/30 อย่าเกิดตาย..ไม่รู้จบ..รบกับจิต ธรรมลิขิต..จิตรู้ขัด..ตัดปัญหา ม่านน้ำตา..ชุ่มโชก..โลกมายา ตื่นขึ้นมา..หาทางพ้น..หนทางมี 149/31 หลวงพ่อจรัญ..ท่านสอนอยู่..ผู้มีทุกข์ รู้จักลุก..ขึ้นมาทำ..กรรมฐาน จะได้กิน..ทำให้ชิน..จนเป็นฌาน พอชำนาญ..แผ่บุญไป..ให้ทุกคน 149/32 ให้ทุกคน..ในบ้าน..ไม่นานสุข นั่งเจ่าจุก..ทุกข์น่วม..ท่วมถึงหัว อยากเป็นสุข..ปฏิบัติธรรม..นำสู่ตัว ไม่ต้องกลัว..ความดี..ไม่มีหมอง 149/33 ไม่มีหมอง..ไม่มีหม่น..ไม่หล่นตก เมื่อเรายก..จิตนี้..ให้ดีได้ เป็นครอบครัว..ตัวธรรม..แสนซำบาย จิตก็คลาย..ยึดเกาะ..เหมาะแก่ธรรม 149/34 เหมาะแก่ธรรม..ปฏิบัติ..รู้ขัดเกลา ได้แก่เรา..ครอบครัวตน..คนรอบข้าง จากมืดมน..เปิดจิตตน..เห็นหนทาง แสงสว่าง..มาสู่ตัว..ครอบครัวธรรม 149/35 ครอบครัวธรรม..มากกำไร..ในชีวิต ผู้ได้คิด..จึงพบธรรม..อันล้ำค่า รู้ฝึกหัด..ขัดเกลา..เอาทุกท่า เพราะรู้ว่า..ธรรมแห่งตน..นำพ้นทุกข์ 149/36 นำพ้นทุกข์..ได้ด้วยเพียร..เรียนกรรมฐาน จิตอาจหาญ..สวดมนต์..บ่นภาวนา จะพุทโธ..อิติปิโส..พาหุงมหากา หรือสัมมา..อรหัง..ได้ทั้งสิ้น 149/37 ได้ทั้งสิ้น..ดิ้นสุดสุด..หวังหลุดพ้น เหมือนขุดค้น..ทรัพย์พ่อกู..ในคูน้ำ ลอกโคลนเลน..ขึ้นสวนเรา..ทุกเช้าค่ำ นั่งครวญคร่ำ..สมบัติไหน..ไม่เห็นมี 149/38 ไม่เห็นมี..สวนเราไง..ได้น้ำปุ๋ย ดินร่วซุย..ไม้ก็ออก..มากดอกผล เป็นสมบัติ..อันพ่อให้..หายยากจน ผู้ขยัน..อดทน..จนไม่เป็น 149/39 จนไม่เป็น..ผู้เห็นธรรม..มากกำไร เมื่อหัวใจ..เป็นสุข..ทุกข์ไม่เห็น มีชีวิต..บนโลกได้..ทุกข์ให้เป็น ร้อนก็เย็น..เป็นธรรมดา..ผู้มาเกิด 149/40 ผู้มาเกิด..จิตกำกับ..รู้รับลุก มากมีทุกข์..ก็ไม่ท้อ..รอผ่านพ้น มีทั้งบุญ..ทั้งกรรม..ตามส่งผล ผู้รู้ค้น..รู้คิด..พิษทุกข์น้อย 149/41 ไม่เคยนึก..ถึงความดี..มีเขาอยู่ เสียจึงรู้..ถึงความดี..เขามีไว้ เมื่อยังอยู่..สิ่งควรทำ..ความไว้ใจ ยามจากไป..ให้เขาจำ..ความดีเรา 149/42 ความดีเรา..นึกทุกครั้ง..หลั่งน้ำตา เคยระอา..รำคาญใจ..ในผู้เฒ่า สอนให้ดี..แต่เขาเห็น..เป็นสีเทา จนเมื่อเรา..ไม่มีอยู่..จึงรู้ค่า 149/43 จึงรู้ค่า..ว่าผู้เฒ่า..พูดเข้าที เห็นความดี..ในงานศพ..พบแล้วท่าน รู้งานศพ..ก็เรียกว่า..ยังรู้ทัน ขอขมา..ลาโทษกัน..ก็ยังดี 149/44 ก็ยังดี..ที่รู้ค่า..ความดีคน นั่นคือตน..ไม่เสียท่า..ปัญญาคิด คนผู้ผ่าน..ประสบการณ์..ผ่านชีวิต ผ่านถูกผิด..จนป่วยไข้..ทิ้งกายตน 149/45 ทิ้งกายตน..บนโลกา..แต่หาดี ยังพอมี..ฝากไว้..ให้ลูกหลาน แม้รู้ดี..วันนี้..เขารำคาญ แต่ไม่นาน..จะรู้ว่า..ค่ามันมี 149/46 ค่ามันมี..ดีมันมา..หลังความตาย อย่าเสียดาย..เวลา..ผ่านมาแล้ว ใช้เวลา..ที่เหลือ..เพื่อหาแก้ว หาเจอแล้ว..รู้ค่า..รักษาไว้ 149/47 รักษาไว้..ใช่แล้ว..แก้วที่จิต พูดทำคิด..แต่ดี..มีเหตุผล ผู้ฝึกหัด..ปฏิบัติ..ต้องอดทน ทำไปจน..ธรรมดา..เรียกว่าชิน 149/48 เรียกว่าชิน..เป็นฌาน.งานแห่งธรรม เป็นผู้นำ..เอาศีล..มานำหน้า เพื่อทำตัว..ให้ดี..มีราคา ปรารถนา..แห่งตน..คือพ้นทุกข์ 149/49 คือพ้นทุกข์..อันทนยาก..มากปัญหา ด้วยปัญญา..ความคิด..จิตสงบ ฝึกให้จิต..เชี่ยวชาญ..ชำนาญรบ ก็จะพบ..แสงธรรม..นำสู่ทาง 149/50 นำสู่ทาง..สายธรรม..นำถูกทิศ อันชีวิต..คนเรา..ก็เท่านี้ มีเกิดแก่..เจ็บตาย..วายชีวี ทุกข์นั้นมี..ธรรมดา..ผู้มาเกิด 149/51 ผู้มาเกิด..ทุกข์กัน..ทั้งนั้นครับ ต่างยอมรับ..ทุกชนชั้น..เจอมันแน่ ไม่ว่าใคร..สูงแค่ไหน..ก็แล้วแต่ ก่อนนอนแผ่..ต่างทุกข์ทน..บนโลกา 149/52 บนโลกา..พระศาสดา..ลงมาตรัส เป็นกษัตริย์..ผู้สูงส่ง..ยังทรงทิ้ง เสวยสุข..ไร้ทุกข์นั้น..มันไม่จริง ยังต้องวิ่ง..เวียนวน..ไม่พ้นตาย 149/53 ไม่พ้นตาย..ไม่คลายทุกข์..ไม่สุขแท้ การเกิดแก่..เจ็บตาย..ทำไงพ้น เกิดเบื่อหน่าย..โลกโลกีย์..ชีวิตตน จึงหนีพ้น..จากวัง..หวังพ้นทุกข์ 149/54 หวังพ้นทุกข์..ลุกฝึกตน..ทนทรมาน ไม่ได้การ..ทรมานกาย..ตายเปล่าแน่ จึงหันมา..ฝึกทางใจ..ใช่พ่ายแพ้ เอาจริงแท้..เข้าสู้..รู้ทางออก 149/55 รู้ทางออก..บอกทางเป็น..เห็นทางไป ด้วยหัวใจ..สัพพัญญู..รู้ไปหมด เมื่อได้อยู่..อย่างเอกา..มาเป็นพรต พระสุคต..รู้ทางตรง..ทรงชี้ทาง 149/56 ทรงชี้ทาง..สั่งสอนไว้..ไปทางนี้ ทางอันมี..สุขนิรันดร์..ท่านทั้งหลาย เส้นทางนี้..ไม่กลับมี..การเกิดตาย หลังทิ้งกาย..อันเน่า..ตามเราไป 149/57 ตามเราไป..ผู้จิตใส..ใจสะอาด จงประกาศ..เจตจำนงค์..ลงที่จิต มั่นในศีล..มั่นในธรรม..พูดทำคิด เพื่อใช้สิทธิ์..เดินหน้า..หาจุดหมาย 149/58 หาจุดหมาย..ปลายทาง..ก่อนวางวาย มีความตาย..เป็นเบื้องหน้า..ข้ารู้แล้ว เหลือแต่ทำ..จิตใส..ใจเป็นแก้ว จะกินแห้ว..หรือสมหวัง..ยังไม่รู้ 149/59 ยังไม่รู้..แดนไป..แต่ใจปัก ก็ฉันรัก..พระนิพพาน..อันเป้าหมาย เป็นสุดยอด..ปรารถนา..คราฉันตาย พูดไปอาย..หาทางไป..ยังไม่พบ 149/60 ยังไม่พบ..รบกับใจ..ไปทุกวัน ปัจจุบัน..ทรงชีวิต..ด้วยจิตนิ่ง ยังฝึกหัด..ปฏิบัติ..เพื่อตัดทิ้ง วางทุกสิ่ง..เพื่อผ่านด่าน..นิพพานรอ
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
