บนเส้นทางสายพระนิพพาน 8

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 8

08/01

เมื่อยามทุกข์..ก็มาลอง..ท่องพุทโธ

ตั้งนะโม..สามจบ..ครบเสียก่อน

ขอขมา..พระรัตนตรัย..ใจแน่นอน

เป็นขั้นตอน..จนสงบ..จะพบดี

08/02

ไม่เคยเป็น..ครูอาจารย์..สอนกันมา

เมื่อพูดจา..ไม่ชวนฟัง..ใจยังเฉย

เคยเป็นครู..รู้ทันใด..ชอบใจเลย

เพราะคงเคย..ไล่ต้อน..สอนกันมา

08/03

สายตาจับ..รับภาพไว้..ใจรับรู้

เพียงแค่ดู..รู้เห็นได้..แต่ไมสน

ไม่ปรุงแต่ง..ตามไป..แค่ได้ยล

เป็นแค่คน..ผ่านไป..ตายเหมือนกัน

08/04

ธรรมสวนทาง..คนละอย่าง..กับทางโลก

ไม่ใช่โชค..มาหนุนนำ..บุญทำเก่า

ไม่ใช่เคราะห์..ตามซ้ำ..กรรมเก่าเรา

โชคเคราะห์เล่า..อย่ายินดี..นี้ผลกรรม

08/05

ถูกหรือผิด..จงพินิจ..คิดพิเคราะห์

ว่ามันเหมาะ..ทบทวน..สมควรไหม

คิดดีแล้ว..ลุยกระหน่ำ..ทำลงไป

อย่าสนใจ..ปัญหามา..ค่อยว่ากัน

08/06

ถ้าไม่ไป..แล้วอย่างไร..จะรู้ทาง

ไม่ถากถาง..มีหรือทาง..จะเตียนได้

ไม่เคยล้ม..จะรู้หรือ..ลุกอย่างไร

ไม่เข้าใจ..แล้วไม่ถาม..ทรามปัญญา

08/07

เมื่อคุณล้ม..ถอดใจ..ใครจะช่วย

ต้องลุกด้วย..กำลัง..ที่ยังเหลือ

ใช้สติ..ปัญญา..อย่าคลุมเคลือ

ใครช่วยเหลือ..ก็ไม่เท่า..เราลุกเอง

08/08

คิดว่าเจ็ง..มันจึงจอด..ไม่ทันแจว

ถ้าคิดแล้ว..ลงมือทำ..คลำไปได้

ได้ทำแล้ว..ผิดถูกบ้าง..ชั่งประไร

ค่อยแก้ไข..หาช่องชี้..แล้วดีเอง

08/09

พวกที่อยู่..ไม่ใช่สุข..ทุกข์ต่างหาก

ต้องลำบาก..หาเลี้ยงตัว..มัวลุ่มหลง

พวกที่ตาย..ได้แต่งกาย..สบายองค์

ลำบากคง..ไม่ไปลับ..เผ่นกลับคืน

08/10

มาทุกข์โศก..กันทำไม..เขาไปแล้ว

ไม่เห็นแวว..ว่าจะหวน..คืนมาใหม่

ไม่เห็นห่วง..คนอยู่หลัง..ยังไม่ตาย

ไปสบาย..ช่วยใช้หนี้..ไม่มีเลย

08/11

ช่วยบอกกัน..ไปต่อต่อ..ไม่ง้อแล้ว

จะวางแนว..รอวันตาย..ตามไปบ้าง

จะได้หนี..หนี้เวรกรรม..ตามนุงนัง

ถึงมีตังค์..ไม่รู้ใช้..ไม่ได้บุญ

08/12

มีผลบุญ..อีกมากมาย..ไม่ใช้เงิน

อภัยทาน..ก็มากเกิน..เป็นบุญใหญ่

กรรมฐาน..ฝึกขัดเกลา..ใจเราไป

เงินมากมาย..ไหนจะเท่า..เราใจดี

08/13

มีคนจน..ตั้งมากมาย..ใจเป็นสุข

จะนั่งลุก..พุทโธท่อง..กรรมฐาน

เห็นทีไร..ผ่องใส..หน้าเบิกบาน

สุขสำราญ..เกิดที่ใจ..ใช่เงินทอง

08/14

พวกร่ำรวย..เงินตรา..มักอาภัพ

มีแต่ทรัพย์..ไม่ก่อสุข..สมประสงค์

มีครอบครัว..ก็แตกร้าว..ทั้งเผ่าพงษ์

ต่างเจาะจง..กันแต่ทรัพย์..สุดคับใจ

08/15

ร่ำรวยทรัพย์..ไม่ผูกติด..นั้นคิดถูก

ไปพันผูก..แล้วจะพา..บ้าไปใหญ่

ว่าทรัพย์คือ..อสรพิษ..เมื่อคิดไป

มันก็ใช่..พุทธองค์..ทรงกล่าวเตือน

08/16

เมื่อยิ่งทุกข์..ก็ยิ่งทำ..ให้จำติด

เมื่อยิ่งคิด..ก็ยิ่งคลำ..จำแนกไป

เมื่อแยะแยก..พบธรรม..จงทำใจ

ทุกข์เท่าใด..ก็ไม่ช้ำ..เพราะธรรมมี

08/17

เรื่องของทุกข์..ก่อเกิดธรรม..นำชีวิต

ได้ครุ่นคิด..กฏแห่งกรรม..ทำใจได้

เดี๋ยวก็ทุกข์..เดี๋ยวก็สุข..ปนกันไป

ไม่ใส่ใจ..ไปรับเอา..ก็เบาเอง

08/18

เมื่อร่ำร้อง..อยากร่ำรวย..ซวยแล้วทุกข์

โดดเข้าคลุก..ก็วุ่นวาย..ร้ายเหลือที่

ก็เหนื่อยยาก..ทนลำบาก..เมื่ออยากมี

ตรองดูที..เมื่อเจ้าตาย..ใครได้ครอง

08/19

ถึงมีเงิน..เกินบรรทุก..สุขบ่มี

ได้ชื่อว่า..เกิดมาที..คว้าแต่เงา

ไม่เชื่อว่า..เดินทางผิด..ก็คิดเอา

อยู่ที่เรา..อยู่ที่จิต..คิดเอาเอง

08/20

หลับก็ตาย..ตื่นก็ตาย..มันไม่ต่าง

รวยก็ช่าง..จนก็ช่าง..ต่างต้องตาย

หิวก็ยาก..อิ่มก็ยาก..มากต้องคาย

เกิดทุกราย..ตายทุกคน..บนโลกา

08/21

ไม่เคยทุกข์..รู้หรือสุข..เป็นอย่างไร

ไม่เคยตาย..จะได้เกิด..มาใหม่หรือ

ไม่เคยให้..มีหรือได้..รวยล้นมือ

ไม่เชื่อถือ..จะรู้หรือ..กฏแห่งกรรม

08/22

เพราะว่าโลก..เพียงสอนให้..วิ่งไขว่คว้า

เพราะว่าโลก..เพียงบอกว่า..ให้แข่งขัน

เพราะว่าโลก..แบ่งแยกค่าย..ห้ำหั่นกัน

เพราะว่าโลก..ชอบแข่งขัน..จึงบรรลัย

08/23

เพราะว่าธรรม..ย้ำว่าให้..จะได้รับ

เพราะว่าธรรม..เป็นทรัพย์..อยู่ภายใน

เพราะว่าธรรม..ยิ่งได้รับ..ยิ่งดับไฟ

เพราะว่าธรรม..เกิดที่ใจ..จึงสุขจริง

08/24

เมื่อพบธรรม..นำให้สุข..กันไปทั่ว

เมื่อพบธรรม..ก็ไม่ชั่ว..เหมือนแต่ก่อน

เมื่อพบธรรม..ทุกข์แค่ไหน..ไม่สั่นคลอน

เมื่อพบธรรม..นำไปถอน..ร้อนภายใน

08/25

ก็ไม่แน่..ว่าแค่ไหน..จะได้ดับ

ก็ไม่แน่..ว่าจะจับ..ได้แค่ไหน

ก็ไม่แน่..แค่หวังว่า..จะได้ไป

ก็ไม่แน่..แล้วแต่ใจ..ก็แล้วกัน

08/26

ก็คงเกิด..คงตาย..หลายชาติภพ

มันก็น่า..จะจบ..ชาตินี้ได้

จิตก็จับ..จดจ่อ..นิพพานไว้

เหลือแต่ใจ..จดจำ..มาแจกแจง

08/27

ท้องทะเล..แสนขยัน..มันไม่หลับ

โอบอุ้มรับ..ทุกสิ่งไว้..คล้ายเป็นหม้อ

เศษสิ่งของ..หลากหลาย..รับได้พอ

ไม่เคยท้อ..แม้เศษทิ้ง..วิ่งถาโถม

08/28

ไอ้หมอนี่..มันคงบ้า..ตีห้าแล้ว

ยังนั่งแกร่ว..เขียนกลอน..ไว้สอนเขา

ไม่ได้หลับ..ประเดี๋ยวสาย..จะตายเอา

ก็แล้วเรา..อยู่ทำไม..ตายเสียเลย

08/29

พวกไก่บ้า..พอตีห้า..ลุกมาขัน

เขาจ้างมา..สักกี่พัน..ท่านเจ้าขา

เสียงไพเราะ..ฟังเพลิน..เกินโกรธา

เจ้าเกิดมา..เป็นไข้หวัด..ขัดใจเรา

08/30

เกิดมาแล้ว..ไม่ตาย..คงขายหน้า

เมื่อชรา..แก่ตัวไป..จะอายเขา

หน้าตาคง..เหี่ยวย่น..คนไม่เอา

ลูกหลานเรา..คงเผ่น..ไม่เห็นหัว

08/31

ถ้าหลับแล้ว..ไม่ตื่น..ลุกขึ้นใหม่

แสนถูกอก..ถูกใจ..ฉันนักหนา

พอนอนหลับ..แล้วไป..สบายอุรา

ไม่ต้องมา..รับรู้ทุกข์..สุขของใคร

08/32

ทุกข์หิวอิ่ม..ทุกข์เยี่ยวขี้..หนีไม่พ้น

เกิดเป็นคน..มีร่างกาย..ไว้เรียนรู้

มีเจ็บปวด..รวดร้าวใจ..ไตร่ตรองดู

เป็นดั่งครู..เสื่อมสลาย..ให้ใจปลง

08/33

ถ้าเรียนรู้..เท่าทันใจ..ก็ไม่ทุกข์

นั่งนอนลุก..ยืนเดิน..พอเพลินได้

ยามเราหิว..ช้าใยเล่า..กินเข้าไป

ยามปวดถ่าย..อย่าทนทุกข์..สุขามี

08/34

ก่อนจะหลับ..ย้อนคิด..สักนิดเถิด

เลวที่เกิด..มันก่อกรรม..จำได้ไหม

วันทั้งวัน..จนบัดนี้..ชี้ลงไป

จี้ที่ใจ..เป็นประจำ..ก็ชำนาญ

08/35

ปฏิบัติ..ไปจนชิน..เกิดเป็นฌาน

พอชำนาญ..พิจารณา..หาเหตุผล

ว่าเกิดมา..เพื่อกิจใด..ร่างกายตน

หรือแค่คน..อิ่มแล้วหิว..รอคิวตาย

08/36

ได้รู้พุง..รู้ไส้..ในงานศพ

รู้จะจบ..อย่างไร..ร่างกายฉัน

รู้ว่าต่าง..กายใจ..แยกไปกัน

รู้สักวัน..ต้องตาย..วายชีวี

08/37

ฉันศิษย์แอบ..ไม่ใช่เอก..อย่าเบรคฉัน

ทุกสิ่งสรร..พุทธองค์..ทรงมอบให้

จึงได้พบ..หลวงพ่อ..ขอตามไป

จะที่ใด..พระนิพพาน..อันมุ่งหวัง

08/38

ถ้าจะตาย..ไม่ตกต่ำ..ตัดกายต่อ

เอาดีก่อ..เพื่อตั้งต้น..ไว้ไต่เต้า

เมื่อถึงตอน..จะตาย..ตัดกายเรา

ถึงเป็นเต่า..ต้วมเตี้ยม..เยี่ยมนิพพาน

08/39

ถ้าไม่พอ..เร่งเพิ่ม..อย่ารีรอ

ถ้าเกินพอ..รู้ชลอ..ให้เริ่มผ่อน

เหลือเผื่อแผ่..ผู้ไม่พอ..ก็ได้พร

ทุกขั้นตอน..ถากถาง..ทางตรงไป

08/40

ก็มีทุกข์..กันไป..ร่างกายมี

ก็ปวดเยี่ยว..ปวดขี้..ตามประสา

ก็รู้หิว..รู้อิ่ม..ตามเวลา

ก็เกิดมา..แก่แล้วด้วย..ป่วยก็ตาย

08/41

ถ้าเมื่อป่วย..ยังไม่ตาย..จะให้ดี

พอกันที..เจ้ากาย..ผู้ไม่เที่ยง

สละแล้ว..ไม่อาลัย..ทุกข์พอเพียง

กายอยู่เตียง..ใจว่าง..ทำทางไป

08/42

ชีวิตนี้..ที่ดำเนิน..เดินตามกรรม

ที่กระทำ..เกิดทุกข์สุข..นั่นมุกเขา

แต่ตัดใจ..เรื่องตรงนี้..หน้าที่เรา

ถ้ายึดเอา..เป็นหลักไว้..ไม่ทุกข์เลย

08/43

กฏแห่งกรรม..กระทำ..ตามหน้าที่

เป็นตัวชี้..อย่างเด่นชัด..ตัดได้ไหม

ไม่ยอมรับ..ก็หงุดหงิด..คิดวุ่นวาย

ทุกข์ไม่คลาย..ดิ้นไม่หลุด..ฉุดใจลง

08/44

อยู่อย่างรู้..เรียกว่าอยู่..อย่างพุทธะ

อยู่เพื่อละ..เพื่อปลง..ประสงค์ใหญ่

เพื่อตัดรัก..เพื่อตัดร้าง..เพื่อว่างใจ

เพื่อจะไป..อยู่แดนนั้น..นิรันดร

08/45

ถ้าหมดกรรม..ก็ไม่เกิด..มามีกาย

พอเราตาย..สู่วิมาน..อันสุขสันต์

ไม่มีค่ำ..ไม่มีคืน..ไม่มีวัน

ไม่มีจันทร์..มีแต่แสง..แห่งบุญตน

08/46

พอเกิดทุกข์..ก็ท้อแท้..แย่แล้วเจ้า

ยิ่งเบียร์เหล้า..ช่วยแก้..ยิ่งแย่ใหญ่

ถอยออกมา..ใช้ปัญญา..ใส่เข้าไป

ทุกข์เพียงใด..แสนกล้วย..ด้วยปัญญา

08/47

ผลไม้..หลุดร่วงหล่น..จนเมื่อแก่

รอก็แต่..วันเกิดใหม่..จากในผล

ผิดก็แต่..แก่ก็ตาย..ร่างกายคน

ก็รอผล..จากบาปบุญ..หนุนนำไป

08/48

ตายจากคน..ก็ทิ้งกาย..ไปลาลับ

กายที่ดับ..เอาเผาไฟ..มอดไปสิ้น

ขืนทิ้งไว้..เหม็นตาย..หนอนไชกิน

อยู่บนดิน..บนโลกนี้..จบที่ตาย

08/49

เมื่อกายเน่า..เผาไฟ..กายในอยู่

พินิจดู..ตามต้นทุน..บุญกุศล

จากจิตที่..ก่อนจาก..พรากกายตน

มากกุศล..ก็สว่าง..ทางนิพพาน

08/50

จิตก่อนจาก..ถ้ารักซาก..ที่ผุพัง

จิตที่ยัง..ห่วงหลัง..ฝังใจอยู่

ทั้งทรัพย์สิน..เงินทอง..นี่ของกู

คงเป็นงู..หมาเห่า..คอยเฝ้าไป

08/51

จิตก่อนจาก..มากทุกข์..ไฟลุกท่วม

คงจะอ่วม..หล่นอบาย..ไกลสวรรค์

กรรมใหม่เก่า..ที่เคยก่อ..จ่อตามทัน

ก็จากกัน..ด้วยร่วงหล่น..ก้นอบาย

08/52

จิตก่อนจาก..มากสัมพันธ์..มั่นแน่วแน่

เป็นพ่อแม่..ลูกรักชัง..คูณล้างผลาญ

ได้ส่งเสริม..หรือทำลาย..ก็ได้การ

พระยามาร..นายกรรม..ตามลงมา

08/53

จิตก่อนจาก..เกลียดซาก..อสุภะ

ขอลาละ..ความเป็นคน..ทนไม่ไหว

ขอกราบลา..อย่าได้เกิด..มามีกาย

เมื่อจะตาย..เกาะเฉพาะ..พระนิพพาน

08/54

เช้าพอตื่น..ลืมตา..หมาเต็มปาก

ต้องลำบาก..คอยแปรงฟัน..ไล่มันหนี

ชำระล้าง..ทั่วร่างกาย..เช้าเย็นที

เพราะว่ามี..ขี้เต็มกาย..เหม็นตายเลย

08/55

จับภาพพระ..มากมายผล..เราคนได้

มารแพ้พ่าย..ใช้หายใจ..จับอารมณ์

อยากดิ้นหลุด..เป็นพุทธะ..ไม่สะสม

เป็นอารมณ์..อุเบกขา..ไม่ยินดี

08/56

ถ้าเบียดเบียน..ติดบ่วง..ห่วงของตัว

จะเมามัว..เดินตามห่วง..บ่วงรัดเข้า

คิดสลัด..ตัดที่ตัว..หัวคิดเอา

ตายแล้วเรา..เอาไม่ได้..ไม่คิดกัน

08/57

คิดว่ารวย..มากมาย..ไม่ตายหรือ

เป็นกระสือ..สูบเลือดคน..จนอยู่ได้

คิดดูที..ไม่กี่ปี..ก็ต้องตาย

เงินมากมาย..ช่วยไม่ได้..ตายที่สุด

08/58

คุณพ่อแม่..ก็แก่ลง..ทุกเวลา

ควรจะมา..หาธรรม..นำทางโลก

เกิดมาที..น้อยสุข..มากทุกข์โศก

ควรหนีโลก..หาธรรม..ช่วยนำทาง

08/59

ตามถนน..คนพลุกพล่าน..นั่นแหละทุกข์

ไม่สนุก..ทำการงาน..เหงื่อกาฬไหล

ออกแรงมาก..เดี๋ยวก็หิว..หน้านิ่วใหญ่

ความเป็นไป..ของทุกคน..จนวันตาย

08/60

ทั้งแต่งหน้า..ทาปาก..ลากเขียนคิ้ว

ยังเกิดริ้ว..รอยออกมา..ชราถาม

ยิ่งแต่งเติม..เพิ่มหนา..หน้าหมดงาม

ไม่เคยทราม..สวยทุกแห่ง..แต่งที่ใจ

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

Create Date : 19 สิงหาคม 2555 Last Update : 25 ตุลาคม 2556 6:05:00 น. Counter : 810 Pageviews.		0 comments
Share Tweet