บนเส้นทางสายพระนิพพาน 163 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 163 163/01 มีคำถาม..ตามอารมณ์..ข่มไม่ไหว ทำยังไง..กันดี..พี่น้องเอ๋ย จึงบอกว่า..จงอดทน..เถิดเพื่อนเอย ให้มันเคย..ให้มันชิน..ไม่กินใจ 163/02 ไม่กินใจ..ให้ร้อนรุ่ม..กลุ้มดวงจิต อันชีวิต..เป็นเช่นนี้..หนีไม่พ้น เกิดแต่เหตุ..ที่เคยทำ..ตามส่งผล ทุกแห่งหน..จงรู้ไว้..ไม่แน่นอน 163/03 ไม่แน่นอน..มีขึ้นลง..ทรงชีวี มีความดี..ความชั่ว..ตัวส่งผล บาปและบุญ..คอยลิขิต..ชีวิตตน ชีวิตคน..เป็นเช่นนี้..พี่น้องเอย 163/04 สมาธิ..นี้หรือคือ..ความตั้งใจ ทำอะไร..มุ่งมั่น..นั่นทองแท้ ทำจนเสร็จ..ลุล่วงไป..ใจแน่วแน่ ไม่พ่ายแพ้..ย่อท้อ..ต่อชะตา 163/05 ต่อชะตา..แห่งตน..ผู้ทนนิ่ง ผู้ไม่วิ่ง..วุ่นวน..จนเสียขวัญ ผู้มุ่งหา..ทางออก..จากหมอกควัน ย่อมมีวัน..หาได้..ไม่ยากเย็น 163/06 ไม่ยากเย็น..จิตเป็นหนึ่ง..ก้าวถึงฝั่ง ให้ขาหยั่ง..ลงพื้น..เหยียบยืนมั่น มีดวงใจ..แห่งผู้..รู้เท่าทัน เพื่อรอวัน..เปิดประตู..สู่เป้าหมาย 163/07 สู่เป้าหมาย..ไม่วนกลับ..ไปนับใหม่ เอาดีใส่..เต็มจิต..ปิดผนึก จิตจะสูข..สงบได้..ใช้การฝึก ปัญญาตรึก..พิจารณา..หาเหตุผล 163/08 หาเหตุผล..แห่งตน..อดทนไว้ ที่ต้องใช้..สติตั้ง..ไม่พลั้งเผลอ พายุกรรม..ถึงยังไง..ก็ต้องเจอ ไม่ว่าเธอ..ไม่ว่าฉัน..พบมันแน่ 163/09 พบมันแน่..อุปสรรค..และขวากหนาม ไม่ต้องถาม..หาหรอก..บอกได้เลย ฝึกทำใจ..ไว้คุณ..ให้คุ้นเคย ผ่านไปเฉย..ไม่เคยมี..ที่เกิดมา 163/10 ที่เกิดมา..ไม่เคยมี..ที่ไม่ทุกข์ ที่ว่าสุข..นั่นทุกข์น้อย..ต่างหากเล่า เป็นคนได้..ใช้ปัญญา..ค้นหาเอา หลงมัวเมา..ก็หมดท่า..หาไม่เจอ 163/11 หาไม่เจอ..ทางออก..เพราะหลอกตน หาเหตุผล..เข้าข้าง..อ้างไปเรื่อย แล้วมานั่ง..ขื่นขม..ต้มจนเปื่อย ไม่หน่ายเหนื่อย..เกิดกาย..ไม่ว่ากัน 163/12 ไม่ว่ากัน..อันมนุษย์..สุดแต่ใจ ชีวิตใคร..ชีวิตมัน..เลือกกันเอา ตาสว่าง..ตื่นตัว..หรือมัวเมา สุขไม่เอา..ก็เจอทุกข์..โดดคลุกเอง 163/13 โดดคลุกเอง..ไม่คิด..ด้วยจิตเขลา หยิบเอาเหา..มาใส่หัว..ให้ตัวคัน จากเริงร่า..มาร้องไห้..ให้น่าขัน กลับหลังหัน..นะเจ้า..เข้าหาธรรม 163/14 เข้าหาธรรม..นำตน..เข้าสู่ทาง เป็นผู้วาง..เป้าหมาย..ไม่สายเกิน มากสิ่งล่อ..พอรู้ผล..ตนรู้เมิน รู้เผชิญ..ปัญหา..ด้วยสามารถ 163/15 ด้วยสามารถ..อดทน..และอดกลั้น ด้วยมุ่งมั่น..หวังผล..หลุดพ้นทุกข์ สงบจิต..ใจตน..หวังผลสุข ที่เคยจุก..จิตไม่จับ..กลับเป็นดี 163/16 กลับเป็นดี..เมื่อมีใจ..สงบระงับ รู้ยอมรับ..ความจริง..สิ่งล้ำค่า จึงเป็นคน..ทนลำบาก..มากราคา ได้เกิดมา..สมค่า..ความเป็นคน 163/17 ความเป็นคน..สูงค่า..เวลาตาย แดนอบาย..ปิดหมด..อดลงแน่ ล่างไม่ลง..เดินตรง..ก็เหลือแต่ ขบวนแห่..ขึ้นบน..กุศลเรา 163/18 ชีวิตอัน..มั่นในธรรม..สุดกำไร ก็เมื่อใจ..สงบนิ่ง..สิ่งกระทบ เรื่องทางโลก..รู้เห็น..จนเจนจบ จงรู้หลบ..รู้ชิ่ง..อย่าวิ่งชน 163/19 อย่าวิ่งชน..จนป่นปี้..มีปัญญา สติมา..ปัญญามี..ย่อมหนีพ้น จงเป็นผู้..รู้กาล..หมั่นอดทน บำเพ็ญตน..มั่นในศีล..กินในธรรม 163/20 กินในธรรม..กำหนดจิต..ผิดไม่ก่อ ไม่ยอมต่อ..มุ่งตัด..ขัดเกลาจิต เมื่อมีจุด..มุ่งหมาย..ปลายชีวิต พูดทำคิด..ล้วนดี..ที่จิตใจ 163/21 ที่จิตใจ..แวววาว..ขาวสะอาด เพราะประกาศ..ที่จิต..ปิดทางต่ำ นั่งยิ้มได้..ยามใคร..เขาทิ่มตำ เป็นผู้คลำ..หาทาง..ข้ามวังวน 163/22 ข้ามวังวน..อันบุคคล..ส่วนมากข้อง เป็นผู้จ้อง..ที่จิตตน..ค้นหาชั่ว ปรารถนา..หาจริง..สิ่งที่ชัวร์ เพราะว่ากลัว..เหลือเกิน..เพลินลงต่ำ 163/23 เพลินลงต่ำ..ได้ไง..ใจไม่ติด ประกอบกิจ..แต่ดี..มีเหตุผล ปลูกต้นดี..บำรุง..ให้เป็นต้น ให้ดีล้น..จากใจ..ไปหน้าตา 163/24 ไปหน้าตา..ผู้ที่..มีธรรมส่อง ใบหน้าผ่อง..มีสง่า..เปล่งราศี เรียกว่ามี..เมตตา..บารมี ด้วยความดี..มีจิตใส..ที่ใจตน 163/25 ที่ใจตน..ค้นดู..รู้ดีชั่ว ค้นให้ทั่ว..จนชั่ว..ไม่เข้าใกล้ เมื่อความดี..มากหน่อย..ก็ลอยไกล ชั่วมากไป..ก็ลงต่ำ..ดำสุดลึก 163/26 ผู้เกิดมา..ทุกผู้..เรียนรู้กฎ ใครกำหนด..กันเล่า..เราเองแหละ ไม่ยอมรับ..โดยดี..ชี้ใส่แพะ ไม่รู้แกะ..จากตน..พ้นได้ไง 163/27 พ้นได้ไง..ใจตัว..ยังมัวหมอง ยิ่งเสียของ..เกิดมา..ปัญญาหาย ไม่มีศีล..ไม่มีธรรม..ทำน่าอาย ไม่รู้คลาย..กิเลสตน..จนทางตัน 163/28 จนทางตัน..หันทางไหน..ไร้ทางออก ผู้ร้บอก..ทางให้..ใช้ปัญญา ให้รู้หลบ..สงบนิ่ง..สิ่งปรารถนา หยุดไขว่คว้า..เสียดี..เดี๋ยวดีเอง 163/29 เมื่อลูกชาย..ได้บวช..ทดแทนคุณ ลูกหญิงบุญ..มาจากไหน..ท่านเจ้าขา จากกตัญญู..เลี้ยงดู..บิดามารดา บุญรักษา..ศีลไง..บวชใจตน 163/30 บวชใจตน..ทนมุ่งมั่น..นั่นคือพระ ผู้มานะ..บวชใจ..ใด้บุญยิ่ง ไม่ว่าเด็ก..ผู้ใหญ่..ชายหรือหญิง ผู้รู้จริง..บวชใจ..จึงได้บุญ 163/31 จึงได้บุญ..ให้คุณแผ่..ถึงแม่พ่อ ถึงบางอ้อ..ไหมเล่า..ท่านเจ้าขา บวชพระนี้..ประเพณี..สืบกันมา เป็นหน้าตา..ถ้าจับได้..ชายผ้าเหลือง 163/32 ชายผ้าเหลือง..ดูถ่องแท้..ไม่แน่นัก บวชแล้วรัก..ปฏิบัติตน..ฝึกฝนไหม หรือบวชแค่..ให้พ่อแม่..พึงพอใจ ความจัญไร..ยังมีครบ..ก็จบกัน 163/33 ก็จบกัน..พ่อแม่ท่าน..ร่วงอบาย ลงไปอาย..ท่านยม..แสนขมขื่น จะแก้ไข..ได้ไง..ไร้ที่ยืน หาทางคืน..เกิดเป็นคน..ยังจนใจ 163/34 ยังจนใจ..ร่วงลงไป..เมื่อไรขึ้น จะลงตื้น..หรือลึก..นึกยังหนาว บุญไม่ทำ..กรรมโถม..ล้มระนาว มากเรื่องราว..บุญเคยทำ..กรรมเคยก่อ 163/35 กรรมเคยก่อ..รอส่ง..จงจำจด กรรมทั้งหมด..ก็มี..ทั้งดีชั่ว กำหนดดี..ที่ใจ..อย่าไปมั่ว ไปได้ทั่ว..สวรรค์พรหม..ชมนิพพาน 163/36 ชมนิพพาน..เมื่อต้องการ..จะจบกิจ ฝึกทำจิต..ทำใจ..ให้สงบ ก็จะเกิด..ปัญญา..หาทางพบ ผู้เคารพ..รัตนตรัย..ไปทางนี้ 163/37 ไปทางนี้..ทางธรรม..นำไปตรง ยากจะหลง..ทางไป..ที่ไหนได้ หนทางแห่ง..นักสู้..ผู้เดียวดาย ชีวาวาย..เสวยผล..บนเส้นทาง 163/38 บนเส้นทาง..สายตรง..รู้ปลงใจ รู้เป็นไป..ตามกรรม..เคยทำเก่า รู้ปฏิบัติ..ฝึกตน..อดทนเอา มิให้เรา..ตกต่ำ..ทำแต่ดี 163/39 ทำแต่ดี..ด้วยกาย..วาจาใจ จิตว่องไว..สิ่งกระทบ..หลบให้พ้น หากแม้หลบ..ไม่ได้..ให้อดทน ต่อไปจน..พ้นวิกฤต..ด้วยจิตใส 163/40 ด้วยจิตใส..ไร้ขุ่น..คุณผ่านแน่ คนก็แค่..ผ่านมา..หาความหมาย มาต่อสู้..รู้วิบาก..อันมากมาย คือมีกาย..รับกรรมไป..ใจรู้ธรรม 163/41 ใจรู้ธรรม..นำจิต..รู้คิดตัด รู้สลัด..กิเลส..และตัณหา ตัดออกไป..ไม่ต้องใช้..หรอกตำรา ใช้ปัญญา..สลัดหลุด..ฉุดจิตตน 163/42 ฉุดจิตตน..ที่วุ่นวน..ในบ่วงกาม จากความงาม..ความอยาก..มากตัณหา ให้ค่อยค่อย..ลดน้อย..ถอยออกมา จนชินชา..รู้เห็นได้..ใจปัดตก 163/43 ใจปัดตก..ลงไป..ไม่ปรุงต่อ ไม่ไปก่อ..กิเลสกาม..ให้ทรามเกาะ เอาแต่ดี..ใส่ใจ..ไว้บ่มเพาะ เพื่อเป็นเกราะ..ป้องกันตน..หล่นอบาย 163/44 หล่นอบาย..ได้ไง..ใจสะอาด คอยปัดกวาด..เช็ดถู..อยู่เสมอ คอยดุด่า..หาความผิด..จิตจนเจอ ไม่ยอมเผลอ..ให้หม่นหมอง..เข้าครองใจ 163/45 เข้าครองใจ..ได้เฉพาะ..บุญกุศล เพื่อส่งผล..ให้ใจ..ใสสว่าง ให้ดวงจิต..ลอยเด่น..มองเห็นทาง ในระหว่าง..เดินไป..ไม่หลงทาง 163/46 ไม่หลงทาง..หลงทิศ..ผิดตำแหน่ง ไม่ขันแข่ง..กับใคร..กับใจนี่ ให้ดวงจิต..งดงาม..มากความดี รอยราคี..หาไม่ได้..ย่อมไปตรง 163/47 อันความโกรธ..ทำให้ตน..ทุกข์ทรมาน ออกอาการ..คลุ้มคลั่ง..เหมือนดั่งบ้า แสดงตัว..น่ากลัวจัง..ทางหน้าตา กล่าววาจา..หยาบคาย..ง่ายดายจัง 163/48 ง่ายดายจัง..ยั้งไม่อยู่..ผู้จิตหลุด กว่าจะหยุด..ลงได้..หายคลุ้มคลั่ง ทำอะไร..ลงไป..น่าอายจัง อาจพลาดพลั้ง..เข่นฆ่า..น่าอดสู 163/49 น่าอดสู..ผู้เป็นคน..ฝึกตนเถิด ยามเมื่อเกิด..ปัญหา..ไม่หุนหัน ใช้สติ..ปัญญา..มาป้องกัน รู้เท่าทัน..จิตตน..ก้าวพ้นบ่วง 163/50 ก้าวพ้นบ่วง..ห้วงเหว..ความเลวตัว ไปเป็นบัว..พ้นน้ำ..งามชูช่อ ใช้จิตตน..สอนตน..ข้ามพ้นพอ อย่าวิ่งปร๋อ..ไปสอนใคร..บ่ใช่เลย 163/51 บ่ใช่เลย..เคยหวังดี..บอกสอนเขา ด้วยความเขลา..แห่งตน..คนผู้เฒ่า ถูกเขาด่า..เสียหน้าหงาย..ใช่ไหมเล่า ไม่มองเงา..กะลาหัว..ของตัวเอง 163/52 แต่ละคน..ก็ว่าตน..นี่ดีเลิศ ว่าประเสริฐ..กว่าใคร..ในโลกหล้า พฤติกรรม..ของเขา..กล่าววาจา พิจารณา..ให้รอบคอบ..ตอบเราได้ 163/53 ตอบเราได้..คิดวิเคราะห์..เพราะแยกแยะ รู้ชำแหละ..จากส่วนลึก..นึกเหตุผล สิ่งแวดล้อม..ใจจิต..อิทธิพล จงพาตน..ออกห่าง..วางระยะ 163/54 วางระยะ..ให้พอดี..ที่คบหา เปิดใจหรา..ให้ประชิด..ชีวิตยุ่ง พาชีวิต..ตนลำบาก..มากสิ่งปรุง จะนังนุง..มากปัญหา..วิ่งมาเอง 163/55 วิ่งมาเอง..ปัญหา..ไม่ว่าใคร ถอยเสียไกล..คิดหรือว่า..จะหนีพ้น เหมือนจอดรถ..อยู่เฉย..มาเสยชน เกิดเป็นคน..ทุกปัญหา..เข้ามาเอง 163/56 เข้ามาเอง..ตอกย้ำ..เพราะกรรมเก่า อยู่ที่เรา..จะก้าวข้าม..ไปได้ไหม รู้เอาจิต..คิดวิเคราะห์..เพราะอะไร แก้ไขไป..ทีละเปาะ..เหมาะแก่เหตุ 163/57 เหมาะแก่เหตุ..แห่งตน..คนปัจจุบัน รู้เท่าทัน..ชีวิต..คิดง่ายง่าย ผู้เกิดมา..รอเวลา..ชีวาวาย จงอย่าตาย..อย่างบีบคั้น..มันขาดทุน 163/58 มันขาดทุน..บุญก็มี..ดีก็เห็น ทำให้เป็น..เข็นให้ไป..ใจให้เกาะ คุณแห่งตน..กุศลมี..ดีเฉพาะ นั่งหัวเราะ..รอความตาย..ได้เลยคุณ 163/59 ได้เลยคุณ..บุญกุศล..ตนรู้สร้าง ไร้สตางค์..ฝึกจิตตน..คนให้ใส ร่ำรวยบุญ..คุณพานพบ..สงบใจ จิตแจ่มใส..ออกหน้าตา..แถมร่าเริง 163/60 แถมร่าเริง..บันเทิงใจ..อยู่ในโลก แม้ชุ่มโชก..น้ำตา..หาหวั่นไหว อยู่กับโลก..ขวางโลก..อยู่ได้ไง รื่นไหลไป..จนกว่า..ชีวาวาย |
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |