บนเส้นทางสายพระนิพพาน 159 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 159 159/01 อุปสรรค..แห่งสุข..รู้เถิดว่า มันคือแรง..ปรารถนา..ไม่สิ้นสุด ได้เท่าไร..ไม่เคยพอ..หนอมนุษย์ เมื่อถึงจุด..คำว่าพอ..ก็สบาย 159/02 ก็สบาย..ใจรู้พอ..ก็หยุดเป็น ยังมองเห็น..สุขจัง..ตั้งตรงหน้า ก็สุขนี้..ที่เรา..ปรารถนา ไม่ใฝ่หา..จนเกินงาม..ความเป็นคน 159/03 ความเป็นคน..ตนเอง..จงกำหนด แม้มากกฏ..แห่งกรรม..กระหน่ำตี จิตรับรู้..อดทนได้..ขอใช้หนี้ หนทางหนี..มีอยู่..รู้ค้นหา 159/04 รู้ค้นหา..ปัญญามี..ตีให้แหลก ไม่ต้องแบก..มันไว้..ให้มันทุกข์ ก็เมื่อตน..ปรารถนา..จะหาสุข ก็จงปลุก..จิตตื่น..ขึ้นมาดู 159/05 ขึ้นมาดู..รู้ทุกอย่าง..คิดทางบวก ความสะดวก..มาจากจิต..ไม่ติดขัด เมื่อไร้ห่วง..ใหญ่น้อย..มาร้อยรัด ก็ค่อยตัด..กิเลสตน..จนที่สุด 159/06 จนที่สุด..แห่งชีวิต..คิดแค่นี้ เรียกว่าดี..จนตาย..ก็ใช้ได้ กายชีวี..มันจะตาย..ก็ตายไป จงยกใจ..ชูสูงส่ง..ไปหลงทาง 159/07 ไม่หลงทาง..ไม่ตามเหตุ..กิเลสสั่ง หันกลับหลัง..คนละทิศ..ด้วยจิตมั่น เมื่อสติ..ปัญญา..รู้เท่าทัน จึงจิตอัน..ฝึกไว้ดี..ไม่มีร่วง 159/08 ไม่มีร่วง..ไม่มีหล่น..กายทนทุกข์ จิตกลับสุข..สงบเย็น..เป็นตรงข้าม พอเห็นทรัพย์..วางทรัพย์..งามวางงาม ก็ไม่ลาม..ไปปรุงแต่ง..ยื้อแย่งมา 159/09 ยื้อแย่งมา..ทำไม..รู้ในผล ทำให้ตน..ยุ่งยาก..มากปัญหา ตายไม่อาจ..หอบไป..เมื่อได้มา ต้องระวัง..รักษา..จนกว่าตาย 159/10 จนกว่าตาย..ได้ทุกข์..หรือสุขเล่า กลัวว่าเขา..มีชู้..กูก็ฆ่า พูดกับใคร..ไม่ได้..จินตนา มันกิ๊กกัน..ป่าวหวา..จะบ้าตาย 159/11 จะบ้าตาย..มากมาย..ทรัพย์ไร้สุข ไม่สนุก..เหมือนเก่า..กลับเร่าร้อน ระวังระไว..ไม่ได้หลับ..ไม่ได้นอน ตรวจบัญชี..ดูก่อน..ถูกต้องไหม 159/12 ถูกต้องไหม..หายไป..บ้างหรือเปล่า มากกว่าเก่า..ดีใจ..หายเศร้าจิต ก็มีบ้าง..รวยกว่าใคร..ไม่คาดคิด ทำชีวิต..เรียบง่าย..ไร้กดดัน 159/13 ไร้กดดัน..มันก็สุข..สงบเย็น ถ้ามองเห็น..ทรัพย์เป็น..อสรพิษ พร้อมฉกกัด..ทุกเวลา..ถ้าใช้ผิด จะไร้พิษ..ไม่ผูกติด..อยู่กับมัน 159/14 อยู่กับมัน..รู้จักใช้..ได้ประโยชน์ มากมายโทษ..ถ้าใคร..ใช้ไม่เป็น มันกัดตาย..ทุกชีวี..ไม่มีเว้น ผู้มองเห็น..ควบคุมได้..สบายเลย 159/15 สบายเลย..ทรัพย์เงินตรา..ฆ่าครอบครัว ถึงฆ่าตัว..ฆ่าอุกอาจ..ญาติพี่น้อง ทรัพย์อำนาจ..วาสนา..แย่งมาครอง ไม่เคยมอง..ไปถึงจิต..ติดแค่ทรัพย์ 159/16 ติดแค่ทรัพย์..ยับเยิน..เกินบรรยาย มีแต่ตาย..กับตาย..เพื่อแย่งชิง ไม่มีใคร..ได้ไป..เลยสักสิ่ง ต่างก็ทิ้ง..กายตน..ตายพ้นไป 159/17 ตายพ้นไป..กายยังเผา..กลายเป็นผง ยังจะหลง..ไม่ลืมตา..ไล่คว้าทรัพย์ ต่างไล่ชิง..ยิงฆ่า..มาไม่นับ ถามหน่อยครับ..สุขไหมเล่า..ฆ่าเขาตาย 159/18 พระพุทธเจ้า..คิดอะไร..ตามดูที ความตายมี..เห็นไหมเล่า..เราประจักษ์ คุณธรรม..ที่ไม่ตาย..น่ามีนัก เรานี้จัก..บำเพ็ญ..ให้เห็นจริง 159/19 ให้เห็นจริง..ว่ามีไหม..ที่ไม่ตาย ทรมายกาย..มาหกปี..หนีไม่พ้น เจริญสติ..สมาธิ..ฝึกจิตตน ขัดเกลาจน..ใช้ทางเป็น..เห็นทางไป 159/20 เห็นทางไป..เมื่อต้องตาย..จากมนุษย์ บริสุทธิ์..จากจิตใจ..ไร้ปัญหา อันไร้ซึ่ง..กิเลส..ไร้มายา ปรารถนา..จงฝึกใจ..ตามไปเถิด 159/21 ตามไปเถิด..มนุษย์นี้..มีเกิดตาย มีเพียงกาย..ชั่วคราว..ยืมเขาใช้ เกิดจากธาตุ..ดินน้ำ..ลมและไฟ ที่พาไป..คือจิต..ไม่ผิดแน่ 159/22 ไม่ผิดแน่..มนุษย์นี้..มีแต่เสื่อม ผู้รู้เอือม..รู้ระอา..กายาตน ไม่ยึดติด..กายนี้..ย่อมหนีพ้น ไม่ต้องวน..มาเกิดใหม่..ให้มันทุกข์ 159/23 ให้มันทุกข์..เพราะความอยาก..มากตัณหา ทุกข์เสาะหา..อาหาร..ท้องมันหิว ทุกข์หนักเบา..เข้าสุขา..วิ่งตัวปลิว เดี๋ยวก็หิว..เดี๋ยวก็ถ่าย..จนตายแล 159/24 พระพุทธองค์..พระผู้ทรง..แต่ความดี ก็ยังมี..คนนินทา..มิใช่น้อย คนแช่งด่า..ว่าไม่ดี..ก็มีบ่อย บอกอีกหน่อย..สรรเสริญมา..นินทามี 159/25 นินทามี..มั่นแม่น..แดนมนุษย์ มันเป็นจุด..รวมพล..คนแตกต่าง มีมากมาย..นายเวรกรรม..เขานำทาง ไม่รู้วาง..ไม่รู้คิด..ปิดทางตน 159/26 ปิดทางตน..หนทางไป..ก็ไม่เปิด ก็เกิดเกิด..ตายตาย..ไม่รู้จบ ก็ดวงจิต..มีอยู่..ไม่รู้รบ ก็ไม่พบ..ทางไป..อันใสเย็น 159/27 อันใสเย็น..เป็นทางไป..ไม่หวนกลับ แต่ผู้หลับ..หาเห็นไม่..แม้ในตน มากกิเลส..ก็มากเหตุ..ก็มากผล เพื่อให้ตน..แสนมีค่า..แต่ว่าเลว 159/28 แต่ว่าเลว..มีระดับ..กับอำนาจ ก้าวผิดพลาด..เพราะจิต..คิดไม่ถึง พอเจ้ากรรม..ตามทัน..ท่านหงายตึง ตื่นตะลึง..กับความชั่ว..ตัวทำไว้ 159/29 ตัวทำไว้..ไร้สุข..ทุกข์กินใจ ที่ทำไป..ทุกแห่งหน..มันวนกลับ มันข้ามภพ..ข้ามชาติ..ไม่พลาดครับ เตรียมรอรับ..กันได้เลย..ไม่เคยพลาด 159/30 ไม่เคยพลาด..ตามเจอหมด..กฏแห่งกรรม ที่กระทำ..ในชาตินี้..ชาติไหนไหน เกิดเป็นคน..เจอทุกชาติ..ไม่พลาดได้ ท่านผู้ใช้..ปัญญา..หาทางหนี 159/31 ความสัมพันธ์..กายใจ..มันลึกซึ้ง แทบเป็นหนึ่ง..เดียวกัน..ท่านทั้งหลาย ถ้ากายทุกข์..ใจคิด..จิตวุ่นวาย ไม่สบาย..กายใจ..ไปด้วยกัน 159/32 ไปด้วยกัน..แยกมัน..ด้วยสติ มีดำริ..รักษาใจ..ให้ตั้งมั่น เรื่องของกาย..จะตาย..เรื่องของมัน ป่วยไม่หาย..ตายจบกัน..แค่นั้นเอง 159/33 แค่นั้นเอง..ยอมรับ..ให้ได้เถิด ว่าการเกิด..แก่เจ็บตาย..หนีไม่พ้น หลายครั้งหาย..สุดท้ายตาย..กันทุกคน ขอเพียงตน..ใช้ปัญญา..มาไตร่ตรอง 159/34 มาไตร่ตรอง..ก็รู้คิด..จิตไม่ปรุง ก็พยุง..จิตตน..พ้นปัญหา เข้าสู่ทาง..ก้าวย่าง..พระศาสดา เพื่อค้นหา..ประตู..สู่นิพพาน 159/35 สู่นิพพาน..ด้วยหลัก..ที่ทรงชี้ หลักความดี..ละชั่ว..ตัวจิตใส เป็นหลักแห่ง..สุขกาย..สบายใจ ไร้พิษภัย..กับใครใคร..และตนเอง 159/36 หลักความดี..ผูกติดไว้..ยึดไว้มั่น อย่าให้มัน..หวั่นไหว..หรือสั่นคลอน เรียกว่าผูก..ติดใจ..ในคำสอน เมื่อไม่ถอน..จิตหนี..ดีอย่างเดียว 159/37 ดีอย่างเดียว..ชั่วดับ..ไม่จับต้อง สุดคับข้อง..อดทน..จนที่สุด ตาต่อตา..ฟันต่อฟัน..ไม่ตรงจุด ผู้รู้หยุด..นิ่งสงบ..จบปัญหา 159/38 จบปัญหา..ด้วยปัญญา..แห่งจิตตน แต่ละคน..มีกฏหมาย..กฎแห่งกรรม รอดกฏหมาย..ไปจากช่อง..ตนกระทำ กฏแห่งกรรม..ไม่อาจรอด..ตลอดไป 159/39 ตลอดไป..แม้เราให้..อภัยทาน ไม่ต้องการ..จองเวร..ให้เป็นทุกข์ กฎแห่งกรรม..ยังตามไป..ไม่เป็นสุข เพราะมันบุก..ข้ามชาติภพ..ไม่จบให้ 159/40 ไม่จบให้..แม้ใจ..รู้สำนึก มันเกาะลึก..ฝังแน่น..ในจิตตรา สำนึกดี..มีเจ้ากรรม..ธรรมดา ต้องก้มหน้า..รับกรรม..จนหนำใจ 159/41 จนหนำใจ..โวยวายลั่น..ฉันไม่ผิด ทั้งชีวิต..เกิดมา..ข้าทำดี แต่ทำไม..ถูกกระทำ..ถูกย่ำยี หรือความดี..แค่ลวงหรอก..ช่วยบอกเรา 159/42 ช่วยบอกเรา..บอกยังไง..ก็ไม่เชื่อ ไปจนเมื่อ..น้ำตาหลั่ง..นั่งไม่ลุก จึงไปลอง..มองหาธรรม..ช่วยปลอบปลุก เกือบจะสุก..จึงมองเห็น..ประเด็นกรรม 159/43 ประเด็นกรรม..นำมาเล่า..เรื่องเฒ่าจอย ใช่เลื่อนลอย..พูดดีมาก..ปากเป็นเอก เรียกพระนั่น..มันขอทาน..กะลาเหล็ก ไม่ใช่เด็ก..ไร้เดียงสา..ตอนข้าหนุ่ม 159/44 ตอนข้าหนุ่ม..ไม่สนใจ..ในพระศาสน์ เรื่องภพชาติ..เวรกรรมนี้..มีที่ไหน เรื่องทำบุญ..ทำทาน..ถอยออกไป ตอนนี้ไอ..กินบุญเก่า..ไม่เอาใหม่ 159/45 ไม่เอาใหม่..แต่น้ำใจ..เฒ่าจอยดี เป็นคนมี..เมตตา..คนและสัตว์ แต่บาปบุญ..บอกเลยคุณ..มองไม่ชัด จนโดนฟัด..เข้าเต็มเขี้ยว..จึงเหลียวมอง 159/46 จึงเหลียวมอง..อย่างตั้งใจ..จากไร้ค่า จึงรู้ว่า..กรรมชั่วดี..ยังมีอยู่ คิดเอาเอง..มันหยาบจัง..ข้างข้างคูคู ซวยแล้วกู..กราบขมา..มาแต่นั้น 159/47 มาแต่นั้น..วันสูญเสีย..ลูกในครรภ์ อันเป็นวัน..ปราสาททราย..ทะลายสิ้น เกือบสูญเสีย..ภรรยา..น้ำตาริน ไม่ได้กิน..ไม่ได้นอน..เลยตอนนั้น 159/48 เลยตอนนั้น..เหมือนเป็นวัน..ฉันหันกลับ ตื่นจากหลับ..จากฝัน..อันสวยหรู จึงค่อยค่อย..ค้นหา..ศึกษาดู ซวยแล้วกู..ผู้ประมาท..ขาดสติ 159/49 ขาดสติ..ปัญญา..มาไตร่ตรอง ไม่เคยมอง..ถึงเหตุ..กิเลสสั่ง เอาแต่เที่ยว..วิ่งไขว่คว้า..หาสตังค์ วิ่งหาจัง..ตังค์ก็ถอย..ลอยห่างไกล 159/50 ลอยห่างไกล..ยิ่งกลุ้ม..ไฟสุมทรวง ทุกข์ทั้งปวง..ยิ่งรุม..สุมประดัง ยิ่งถูกบีบ..ถูกเค้น..ไม่เห็นฝั่ง น้ำตาหลั่ง..แอบร้องไห้..ใครไม่เห็น 159/51 ใครไม่เห็น..พาเมียเผ่น..ไปสุดไกล รักษาใจ..เมียเรา..เขาสูญเสีย เจอหน้าใคร..เอาแต่ไฟ..มาลามเลีย แสนอ่อนเพลีย..หัวใจ..ไปดีกว่า 159/52 ไปดีกว่า..อยู่ป่าดง..แดนกันดาร กับชาวบ้าน..พงไพร..ใจสงบ มีน้ำใจ..ให้ต่อกัน..ต่างน้อมนบ ต่างเคารพ..เอื้ออารีย์..มีต่อกัน 159/53 มาอยู่ป่า..ปัญหา..ก็ไม่จบ แต่ก็พบ..สัจจธรรม..แห่งชีวิต ทั้งได้พบ..แสงธรรม..มานำจิต พูดทำคิด..แต่ดี..ไม่มีภัย 159/54 ไม่มีภัย..แต่ต้องไป..จากป่าดง เมื่อจิตปลง..หนุ่มซีหก..ตกลงทิ้ง ไม่เอาแล้ว..หัวโขน..โยนทุกสิ่ง หาความจริง..เบื้องหน้า..ชะตาตน 159/55 ชะตาตน..บนความจริง..โลกมนุษย์ เข้าสู่จุด..ผลิกผัน..อันใหญ่หลวง ได้รับรู้..ว่าโลก..ไม่หลอกลวง สิ่งทั้งปวง..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล 159/56 ไปตามกาล..ตามกรรม..เราทำมา ถึงเวลา..ก็ต้องพบ..หลบไม่ได้ แต่จิตเรา..เมื่อยอมรับ..หลับสบาย แม้ความตาย..รอตรงหน้า..ข้าน้อมรับ 159/57 ข้าน้อมรับ..ทุกเหตุผล..ทนรับกรรม เคยกระทำ..ดีชั่ว..ตัวคนก่อ ถึงเวลา..ใช้ชด..ให้หมดหนอ แล้วจะขอ..ก้าวผ่าน..ทุกด่านกรรม 159/58 ทุกด่านกรรม..ธรรมดา..ผู้มาเกิด ผู้ประเสริฐ..ใช้แสงธรรม..นำทางไป มากมายกรรม..กระทำการ..ไม่หวั่นไหว จิตผ่องใส..กายทุกข์บ้าง..ช่างประไร 159/59 ช่างประไร..ไปทำเขา..เราไม่คิด พอชีวิต..เราโดนบ้าง..เหมือนอย่างเขา จะพิโรท..โกรธา..ทำไมเรา ขอน้อมเอา..ชีวิตให้..ชดใช้กัน 159/60 ชดใช้กัน..ลุล่วง..บ่วงร้อยรัด รู้ฝึกหัด..จิตตน..จนสงบ ไม่โมโห..โกรธา..ใครท้ารบ ไม่อยากพบ..ยมบาล..วันทิ้งกาย
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
