บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 137

137/01

คนเหมือนกัน..ไม่เหมือนกัน..ท่านทั้งหลาย

ยังไม่สาย..ใช้ปัญญา..พิจารณาเอา

บ้างก็หนา..บ้างเตี้ยสั้น..บางท่านยาว

บางท่านขาว..บ้างแดงดำ..ธรรมดา

137/02

ธรรมดา..ทุกชีวิต..ต่างจิตใจ

จิตข้างใน..ละเอียดหยาบ..ไม่ทราบได้

มีตื้นลึก..หนาบาง..เป็นอย่างไร

ต่างกันไป..วาสนาสู..ผู้เกิดมา

137/03

ผู้เกิดมา..ตามวาสนา..อันตนมี

เป็นผู้ดี..เป็นไพร่..ได้ทั้งหมด

รับราชการ..เป็นชาวบ้าน..เป็นนักพรต

ถูกกำหนด..จากบุญกรรม..ตนทำมา

137/04

ตนทำมา..มีปัญญา..ต่างกันด้วย

เป็นตัวช่วย..ให้ทุกคน..เห็นหนทาง

บ้างไม่เชื่อ..เหลือเข็น..มองเห็นต่าง

ความสว่าง..ยังไม่มี..ดีไม่มา

137/05

ดีไม่มา..พากันหลง..ลงข้างทาง

พอรู้วาง..ใช้ปัญญา..กลับมาได้

ก็หยุดบาป..ทำแต่ดี..แต่นี้ไป

แล้วทำใจ..ให้แจ่มใส..ในปัจจุบัน

137/06

ในปัจจุบัน..อันตน..อดทนเพียร

กรรมหมุนเวียน..เลวดี..มีมาหมด

อภัยทาน..มั่นในดี..ที่ปรากฏ

ตัวกำหนด..ทางไป..เมื่อตายลง

137/07

การจะทรง..ความดี..ที่มีอยู่

จงเป็นผู้..นึกถึงตาย..ไว้ประจำ

มองหาโทษ..โจทย์ผิดตัว..ทุกเช้าค่ำ

ต้องการย่ำ..ให้ชั่วนี้..หนีออกไป

137/08

หนีออกไป..จากจิต..ปิดทางเข้า

เปิดรับเอา..แต่ดี..มีใส่ไว้

ทำแต่ดี..คณานับ..จิตรับไหว

จิตยิ่งใส..ใจสว่าง..ทางสะดวก

137/09

หลวงปู่มั่น..ท่านออกปาก..ยากนักหนา

การเกิดมา..เป็นมนุษย์..สุดอันตราย

เกิดมาแล้ว..แสนลำบาก..มากความตาย

รายรอบกาย..ทั้งในนอก..บอกไว้เลย

137/10

อีกบางยุค..บางสมัย..ไร้พุทธองค์

ไม่ได้ลง..มาตรัส..ยิ่งขัดสน

ไม่มีใคร..สอนให้ดี..ไปกว่าคน

จึงเวียนวน..กันอยู่นี่..ไร้ที่ไป

137/11 

ไร้ที่ไป..ได้เกิดมา..พบพระธรรม

อันจะนำ..ฟันฝ่า..ไปหาสุข

รู้ความจริง..สิ่งวิบาก..เกิดจากทุกข์

ที่ตามรุก..รอบด้าน..จากการเกิด

137/12

จากการเกิด..มาทำกิจ..ที่จิตตัว

ที่มืดมัว..ให้มันใส..ไร้ความขุ่น

การฝึกฝน..ไปจนรู้..อยู่ที่คุณ

จะเป็นบุญ..หรือบาป..ทราบแก่ใจ

137/13

หลวงปู่หลุย..ท่านสอน..เอาไว้ชัด

หาสมบัติ..แดนมนุษย์..หาได้ง่าย

ทั้งคนโง่..ขโมยขโจร..ปล้นสบาย

เขาอยู่ได้..เวียนว่าย..ไปตามกรรม

137/14

ไปตามกรรม..พระธรรม..บอกไว้ชัด

สวรรค์สมบัติ..พรหมสมบัติ..หายังไง

มีศีลสัตย์..ปฏิบัติ..จากข้างใน

หาด้วยใจ..สุขสงบ..พบขุมทรัพย์

137/15

พบขุมทรัพย์..ที่ยิ่งใหญ่..ใช้ศีลนำ

ใช้ศีลค้ำ..เอาไว้..ใจสว่าง

ไม่มีศีล..ไปได้ไง..ไม่เห็นทาง

ศีลสว่าง..ส่องทาง..ไปจนถึง

137/16

อีกหลวงปู่..บุดดา..ยังว่าไว้

จงฝึกตาย..ก่อนตาย..ได้ปล่อยใจ

ก่อนถูกตาย..บังคับ..ให้ปล่อยไป

จงฝึกใจ..เป็นประจำ..ดูความตาย

137/17

ดูความตาย..อันไม่เที่ยง..เถียงไม่ได้

จะแพ้พ่าย..สังขาร..อันวันไหน

สถานที่..เวลา..วันคืนใด

แต่ต้องไป..แน่นอน..บอกก่อนเลย

137/18

หลวงปู่สาม..ท่านตอกย้ำ..อยากอีกที

อยากจะได้..อยากจะมี..ยิ่งหนีห่าง

เมื่อตัดอยาก..ออกไป..ได้ก้าวย่าง

สิ่งต่างต่าง..ตัดทิ้งไป..กลับได้มา

137/19

กลับได้มา..ก็เย็นใจ..ได้ก็ดี

ถ้าไม่มี..กลับมา..ไม่เป็นไร

เมื่อรู้หลัก..ปฏิบัติ..รู้ตัดใจ

ไม่มีใด..ต้องห่วง..ยามล่วงลับ

137/20

ยามล่วงลับ..หลับสบาย..ไม่ห่วงร่าง

จิตที่ว่าง..ร่างที่หงาย..ไม่ใช่เรา

เมื่อฝึกจิต..จนรู้ตื่น..ต้องคืนเขา

อย่าเที่ยวเหมา..ว่าของกู..ผู้เฒ่าเอย

137/21

อีกพระราช..พรหมยาน..ท่านบอกว่า

ขอจงอย่า..คิดว่า..ไปไม่ได้

อย่าคิดว่า..พระนิพพาน..ไกลเกินไป

ยากที่ใคร..จะไปได้..มันไม่จริง

137/22

มันไม่จริง..พระนิพพาน..อยู่ไม่ไกล

เจ็บป่วยไข้..เวทนา..มาอย่างหนัก

ไม่เหลือแล้ว..โลภโกรธหลง..อีกความรัก

ต้องการผลัก..กายป่วยนี้..หนีไปเลย

137/23

หนีไปเลย..ไม่เคยนึก..ว่าตัวดี

มันก็มี..แต่เบื่อหน่าย..อยากไปพ้น

ไม่อยากมี..ร่างกาย..ได้เป็นคน

ไม่อยากวน..มาเวียนว่าย..ไปนิพพาน

137/24

อีกสมเด็จ..พระสังฆราช..ทรงตรัสนะ

ให้ธรรมะ..เป็นทาน..บุญยิ่งใหญ่

แต่ว่าบุญ..ที่ยิ่งใหญ่..กว่าบุญใด

รับธรรมไป..ปฏิบัติ..ขัดเกลาตน

137/25

หลวงพ่อชา..สอนว่า..จิตคนนี้

เดิมไม่มี..ดีใจ..หรือเสียใจ

แต่พอเอา..เจ้าอารมณ์..ผสมไป

จึงดีใจ..เสียใจ..ทุกข์ระทม

137/26

คนทั้งหลาย..พากันเกลียด..กลัวความทุกข์

แต่ความทุกข์..โศกเศร้า..ช่วยเราได้

ช่วยเปิดหู..เปิดตา..พาเราไป

ทุกข์ทั้งหลาย..ชี้ทางให้..เข้าใจธรรม

137/27

เข้าใจธรรม..ช่วยนำพา..หาสติ

มีดำหริ..ถูกต้อง..พี่น้องเอ๋ย

ใช้ปัญญา..หาทางออก..บอกได้เลย

จนคุ้นเคย..ทางออก..เพื่อบอกลา

137/28

เจ้าคุณนร..ก็กล่าวอยู่..ผู้ถึงธรรม

เมื่อทำกรรม..ดีแล้วพร..ไม่ต้องขอ

ก่อกรรมดี..ดีมาสู่..รู้เถิดหนอ

ทำชั่วขอ..พรอย่างไร..ก็ไม่ดี

137/29

คนทำชั่ว..ดุจก้อนหิน..ต้องจมน้ำ

ปากพูดพร่ำ..ขอพรหน่อย..ลอยบ่ได้

เกียรติศักดิ์ศรี..ถึงมี..ต้องเสียไป

ขอเพียงใจ..มั่นคงดี..มีแต่คุณ

137/30

มีแต่คุณ..หนุนส่งให้..ได้ดีขึ้น

ผู้หยิบยื่น..สิ่งดีให้..ได้ดีกลับ

มีแต่ดี..ต่อดี..ที่ได้รับ

คณานับ..สิ่งดีดี..มาที่ตน

137/31

หลวงปู่เทสก์..ท่านก็..สอนไว้ตรง

พระพุทธองค์..ทรงตรัสไว้..ใครพูดปด

ได้ชื่อว่า..ปฏิบัติตน..เป็นคนคด

บาปทั้งหมด..ทำไม่ได้..เป็นไม่มี

137/32

เป็นไม่มี..ไม่ละอาย..เกรงกลัวบาป

หน้านี้ฉาบ..ไว้ดีแท้..ตอแหลเก่ง

ไม่ละอาย..ศีลทุกข้อ..ไม่กลัวเกรง

ก็ผิดเอง..ทั้งสิ้น..ดิ้นยังไง

137/33

โอวาทธรรม..หลวงพ่อลี..ก็ดีจัง

ผู้กำลัง..จะตาย..จิตไปเกาะ

กับสิ่งหนึ่ง..สิ่งใด..โดยเฉพาะ

ก็ลัดเลาะ..เกาะแถวนั้น..วิญญาณตน

137/34

ท่านยังเปรียบ..ไว้ดี..มีไม้ผล

กิ่งมันโอน..ไปที่ดี..มีผลงอก

ที่ไม่ดี..ไม่มีผล..ให้ตนดอก

จำต้องบอก..คนเรา..ให้เข้าใจ

137/35

ให้เข้าใจ..ใครใจจิต..ติดลูกหลาน

จิตวิญญาณ..ก็ไปเกาะ..พอเหมาะเหม็ง

กลับไปเกิด..เป็นหลานเหลน..ของตัวเอง

คงครื้นเครง..น่าดู..ล่ะสูเอย

137/36

บ้างก็ห่วง..บ้านช่อง..ห่วงสินทรัพย์

พอชีพดับ..เป็นจิ้งจก..เป็นตุ๊กแก

เป็นงูเหลือม..เป็นสุนัข..คักแท้แก

เพราะมัวแต่..ห่วงทรัพย์ตน..จนชีพวาย

137/37

จนชีพวาย..บ้างไม่ไป..ห่วงไร่นา

เป็นผีทุ่ง..ผีป่า..อยู่แถวนั้น

เพราะไม่เคย..ฝึกจิตไว้..ใจผูกพัน

ยังไม่ทัน..ได้ตัดใจ..ตายเสียก่อน

137/38

รู้ฝึกจิต..คิดกำจัด..ตัดกิเลส

อันเป็นเหตุ..ให้คิดอยาก..มากตัณหา

รู้ปฏิบัติ..กำจัดทุกข์..สุขเข้ามา

ใช้เวลา..ทุกนาที..ให้มีค่า

137/39

ให้มีค่า..เฉพาะตน..คนปฏิบัติ

ผู้ฝึกหัด..จิตตน..จนเป็นหนึ่ง

ชีวิตตน..ค้นหาดู..จนรู้ซึ้ง

ว่าที่พึ่ง..สุดท้ายนี้..อยู่ที่ใจ

137/40

อยู่ที่ใจ..ที่จิต..ปิดทางชั่ว

ศีลไม่มัว..จิตแจ่มใส..ใจสะอาด

เรื่องของโลก..ปฏิบัติ..ตัดให้ขาด

ความผิดพลาด..อยู่ที่จิต..ไปติดพัน

137/41

จิตบำเพ็ญ..จนเป็นเหตุ..ละชั่วดี

และไม่มี..สิ่งใด..ในใจจิต

ทั้งร่างกาย..โลกนี้..และชีวิต

ไม่เหลือติด..ที่ใจ..ขอไปเลย

137/42

วัดสะแก..หลวงปู่ดู่..ยังออกปาก

ผู้ปฏิบัติ..ยิ่งอยาก..ยิ่งไม่ได้

ผู้ไม่อยาก..ก็ไม่ได้..เอะยังไง

ต้องทำใจ..เป็นกลางกลาง..ว่างสงบ

137/43

ว่างสงบ..ภาวนา..เจริญใจ

ผู้ทำไป..เรื่อยเรื่อย..ไม่เฉื่อยแฉะ

เรื่องบาปชั่ว..ไม่จับต้อง..ไม่ข้องแวะ

คราวนี้แหละ..ผลของมัน..ท่านรู้เอง

137/44

สตินั่น..ก็สำคัญ..เป็นที่สุด

ให้เราหยุด..พิจารณา..หาเหตุผล

แยกถูกผิด..ปัญญาคิด..จิตแห่งตน

เลือกแต่ต้น..ล้วนดี..ไม่มีเสีย

137/45

เรื่องของโลก..เรานี้..ที่มันยุ่ง

ต่างไปปรุง..เรื่องคนอื่น..มากขื่นขม

แก้ไม่ได้..ไม่สิ้นสุด..ไม่หยุดตรม

แต่พอข่ม..หยุดที่เรา..อ้าวกลับดี

137/46

อีกยังมี..คำสอน..หลวงปู่ขาว

ผู้จะก้าว..ล่วงทุกข์ได้..ใช้ความเพียร

ไม่ประมาท..ทำดีงาม..ไม่แปรเปลี่ยน

อดทนเพียร..สู้ผจญ..พ้นวิบัติ

137/47

คนประมาท..มันทำกรรม..นำสู่ตน

ไม่อดทน..ต่อสิ่งยั่ว..มัวลุ่มหลง

แม้ชีวิต..ยืนยาวไกล..เหมือนตายลง

ไม่อาจสู้..ผู้รู้กาล..แค่วันเดียว

137/48

อันธรรมะ..ย่อมมีอยู่..คู่โลกา

ไม่ได้มา..จากที่ใด..ไม่ใช่โลก

ความเสื่อมสลาย..ความตาย..ความเศร้าโศก

อยู่กับโลก..ทั้งนั้น..ท่านทั้งหลาย

137/49

ท่านทั้งหลาย..ชายหญิง..ความจริงมี

ดูเรานี่..มีหัวเราะ..มีร่ำไห้

มีแข็งแรง..อ่อนแอ..แลเจ็บไข้

เห็นหรือไม่..ล้มตาย..ไปทุกวัน

137/50

ไปทุกวัน..การตาย..มองดูเถิด

แล้วการเกิด..มีทุกวัน..เช่นกันครับ

มีดีใจ..มีขมขื่น..มีตื่นหลับ

ไปไม่กลับ..หลับไม่ตื่น..ฟื้นไม่มี

137/51

ฟื้นไม่มี..หนีไม่พ้น..ทุกคนเลย

จงคุ้นเคย..ความตาย..เหล่าชายหญิง

เราทุกคน..หนีไม่พ้น..เลยจริงจริง

นั่งหลังพิง..ข้างฝา..พิจารณาดู

137/52

อีกหลวงพ่อ..พระราช..พรหมยาน

ท่านต้องการ..ขนลูกหลาน..ท่านไปด้วย

ให้นึกถึง..พระพุทธองค์..ทรงอำนวย

คืออยู่ด้วย..พุทธานุสติ..กรรมฐาน

137/52

กรรมฐาน..การระลึก..นึกถึงดี

ถึงบารมี..ถึงภาพ..จงทราบไว้

หรือภาวนา..พุท-โธ..โผล่ที่ใจ

หมั่นทำไป..เดี๋ยวของดี..มีมาเอง

137/53

มีมาเอง..ตามกำลัง..แรงใจตน

ท่านผู้คน..ปรารถนา..จะหาดี

ค่อยสะสม..ไปจนท่าน..ขั้นเศษรฐี

เพื่อจะหนี..หนีกรรมเก่า..เข้าวิมาน

137/54

เข้าวิมาน..เพื่อจะผ่าน..สวรรค์พรหม

ทำอารมณ์..ฝึกฝนใจ..เพื่อไปต่อ

เพราะข้างบน..พ้นกายเนื้อ..เบื่อทุกข์ท้อ

ไม่ต้องง้อ..โลกโลกา..ทุกข์หากิน

137/55

ทุกข์หากิน..ไม่มี..ดีกว่าคน

จิตฝึกฝน..ข้างบน..จะดีกว่า

จุดประสงค์..ตรงไป..ใจปรารถนา

เพื่อไปหา..ที่สุด..ความหลุดพ้น

137/56

ความหลุดพ้น..ค้นหา..ทีละด่าน

ค่อยก้าวผ่าน..ทีละจุด..ไม่หยุดยั้ง

ดีกว่ากลับ..ไปเกิดใหม่..ให้กายพัง

เห็นหรือยัง..ผู้จิตดี..ย่อมมีชัย

137/57

ย่อมมีชัย..เมื่อใจจิต..ไม่ติดกับ

ขัดมันควับ..เดี๋ยวนี้..ยากมีขุ่น

มีแต่จิต..แจ่มใส..อิ่มในบุญ

เป็นต้นทุน..เดินทาง..หลังวางวาย

137/58

หลังวางวาย..มีความตาย..เป็นอารมณ์

สวรรค์พรหม..ไม่ต้องการ..มันไม่สุด

หลวงพ่อบอก..ไว้ก่อนตาย..กายมนุษย์

ท่านว่าจุด..ที่ควรไป..ไกลกว่านี้

137/59

ไกลกว่านี้..ที่นิพพาน..สถานเดียว

ผู้ที่เคี่ยว..กรำจิต..ปิดทุกจุด

มาจนได้..จิตใส..ใจบริสุทธิ์

ไปเป็นบุตร..พุทธองค์..ตรงนิพพาน

137/60

ตรงนิพพาน..ด่านสุดท้าย..ไปสุดทาง

จิตที่วาง..เอาไว้..ใจแน่วแน่

ไร้สิ่งใด..มาเกี่ยวเกาะ..เพราะใสแท้

เราก็แค่..เปิดประตู..สู่นิพพาน