บนเส้นทางสายพระนิพพาน 155 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 155 155/01 เป็นอันว่า..นอกจากเสื่อม..แล้วก็ยัง มันก็พัง..ในที่สุด..ฉุดไม่ไหว อาการพัง..มันปรากฏ..ขึ้นเมื่อไร รู้แล้วใจ..สงบระงับ..ยอมรับมัน 155/02 ยอมรับมัน..เรียกสังขา..รุเปกขาญาณ พระพิชิตมาร..ทรงได้..ในยามสาม ตัดกิเลส..เป็นสมุจ..เฉทปหาน เรียกว่าการ..บรรลุอภิเษก..สัมโพธิญาณ 155/03 สัมโพธิญาณ..การบรรลุ..เองโดยชอบ ทรงรู้รอบ..แจ่มแจ้ง..อย่างหมดจด ทรงปฏิบัติ..เป็นแบบอย่าง..แห่งนักพรต ทรงกำหนด..ในพระทัย..สอนใครได้ 155/04 สอนใครได้..บ้างหนอ..ขอพิจารณา ที่ได้มา..เป็นธรรม..อันลึกซึ้ง เป็นการยาก..ที่บุคคล..จะเข้าถึง เพียงครู่นึง..พระพุทธองค์..ทรงเข้าใจ 155/05 ทรงเข้าใจ..ในปัญญา..มหาชน แบ่งบุคคล..เป็นสี่เหล่า..ท่านเจ้าขา บารมีเต็ม..ก็ไม่ยาก..มากปัญญา ไล่ลงมา..จนถึงจุด..สุดจะสอน 155/06 อุคฆติตัญญู..คือผู้..มีปัญญา เอ่ยวาจา..เพียงหัวข้อ..ก็เข้าใจ เพราะว่ามี..บารมี..สะสมไว้ เพียงรอใคร..มาสะกิด..จิตสว่าง 155/07 วิปจิตัญญู..รู้หัวข้อ..ไม่เข้าใจ ต้องอธิบาย..จึงกระจ่าง..สว่างจ้า บรรลุธรรม..ตามองค์..พระศาสดา มีปัญญา..ไม่ต่ำทราม..งามเหมือนกัน 155/08 อันเนยยะ..เหล่าที่สาม..นี่ยังไกล กำลังใจ..ได้แค่ไตร..สรณาคมน์ เปรียบนักเรียน..เพียงขั้น..ชั้นประถม หมั่นเพาะบ่ม..อาจได้มา..โสดาบัน 155/09 พวกปท..ปรมะ..สอนไม่ได้ เพราะมากมาย..นายเวรกรรม..อกุศล ยากจะช่วย..ลากฉุด..ให้หลุดพ้น มีมากล้น..เสียด้วย..ช่วยไม่ได้ 155/10 พระพุทธองค์..ทรงระลึก..ถึงอาจารย์ มีสองท่าน..อาฬารดาบส..อุทกดาบส แค่บอกท่าน..การบรรลุ..ย่อมปรากฏ น่าสลด..ท่านตาย..ไกลเกินช่วย 155/11 ไกลเกินช่วย..แต่ยังมี..ปัญจวัคคีย์ ทรงความดี..ดูแลเรา..แต่เก่าก่อน จะไปบอก..ให้เขา..หยุดเร่าร้อน เรารู้ถอน..กิเลสร้าย..ในตนสิ้น 155/12 จึงพิจารณา..ปัญจวัคคีย์..อยู่ไหนหนา อยู่ที่ป่า..อิสิปตน..มฤคทายวัน จึงเร็วพลัน..มุ่งหน้า..สู่ป่านั้น 155/13 สุ่ป่านั้น..เมื่อพบหน้า..ปัญจวัคคีย์ ถึงหกปี..ทรมานกาย..ไม่พบทาง มาบัดนี้..เราค้นพบ..จบทุกอย่าง ด้วยการวาง..อารมณ์..เพาะบ่มใจ 155/14 การบรรลุ..มรรคผล..ได้ทางใจ บำรุงกาย..ให้สมบูรณ์..กำลังดี จึงสามารถ..ทรงฌาณ..ขั้นโลกีย์ จึงจะมี..ปัญญา..ตัดกิเลส 155/15 ตัดกิเลส..เป็นสมุจ..เฉทปหาน ถ้าต้องการ..บรรลุธรรม..ทำตามนี้ ละส่วนสุด..สองอย่าง..ปัญจวัคคีย์ จึงจะดี..จนถึงจุด..ที่หลุดพ้น 155/16 ละส่วนสุด..สองอย่าง..ต่างกันชัด หนึ่งปฏิบัติ..เคร่งเครียดไป..ไม่เป็นผล สองปล่อยใจ..มากความใคร่..คิดวุ่นวน จะได้ผล..ต้องสบาย..ใจเป็นกลาง 155/17 ใจเป็นกลาง..วางถูกจุด..หยุดทุกอย่าง เป็นผู้วาง..ไม่ข้องเกี่ยว..สิ่งเหนี่ยวรั้ง ไม่ยึดเกาะ..เพราะทุกสิ่ง..ความจริงพัง มีกำลัง..ปฏิบัติ..ขัดเกลาไป 155/18 ขัดเกลาไป..ให้รู้..สู่อริยะ แปลแล้วนะ..ความบริสุทธิ์..อันผุดผ่อง คำว่าสัจ..คือความจริง..สิ่งทั้งผอง รวมทั้งสอง..คือจริงแท้..ไม่แปรผัน 155/19 ไม่แปรผัน..คือเกิดแก่..และเจ็บตาย เรื่องของกาย..บริสุทธิ์..หามีไม่ เพราะรวมกัน..ทั้งดินน้ำ..และลมไฟ แต่ว่าใจ..ทำถึงจุด..บริสุทธิ์ได้ 155/20 บริสุทธิ์ได้..ละตัณหา..สามประการ ตัณหาอัน..แปลแล้วหนา..ว่าความอยาก เมื่อไม่มี..ก็อยากได้..เป็นอย่างมาก จึงฉุดลาก..เราไปสู่..ผู้ก่อเวร 155/21 ผู้ก่อเวร..ในอยาก..มากตัณหา อยากได้มา..ในสิ่ง..ที่ไม่มี ได้มาแล้ว..ก็อยาก..ให้คงที่ แก่ทุกที่..ก็ไม่อยาก..ให้มันพัง 155/22 สิ่งไม่มี..อยากให้มี..เขาเรียกว่า กามตัณหา..กามแปลว่า..เจ้าความใคร่ รวมกันแล้ว..ก็แปลว่า..ใคร่อยากได้ จึงอาจใช้..ทุกวิธี..ที่ได้มา 155/23 ได้มาแล้ว..ก้อยากให้..มันทรงตัว มีความกลัว..หลุดมือไป..ใจสลาย ต้องคุ้มครอง..ป้องกัน..กันมากมาย เสียเสียดาย..เรียกว่า ภวตัณหา 155/24 วิภวตัณหา..ท้ายสุดสิ่ง..ของคนสัตว์ ถูกจำกัด..วันเวลา..สลายตัว อยากให้อยู่..ชั่วฟ้า..หูตามัว ก็เห็นชัวร์..มันต้องพัง..สุดรั้งไว้ 155/25 การทำมา..หากิน..ตามปกติ ทรงดำริ..มิใช่เป็น..ตัณหานะ เขาเรียกว่า..เป็นสัมมา..อาชีวะ จำไว้นะ..สาธุชน..ผู้ทนทุกข์ 155/26 อันความอยาก..เกินพอดี..นี่ตัณหา ทำไร่นา..ค้าขาย..ไม่เดือดร้อน มีเงินพอ..เวียนหมุน..เป็นทุนรอน ไม่เดือดร้อน..คดโกงใคร..ไม่ใช่ตัณหา 155/27 ไม่ใช่ตัณหา..เรียกสัมมา..อาชีวะ แยกด้วยนะ..ให้เห็นจริง..อย่าวิ่งมั่ว วิ่งไปกู้..ไปยืมเขา..คิดว่าชัวร์ มันเข้าตัว..ทั้งครอบครัว..จะเดือดร้อน 155/28 จะเดือดร้อน..วุ่นวาย..นะคนดี จงพอใจ..ตามที่มี..สุขสบาย จงยินดี..ตามที่ตน..หามาได้ หามากมาย..อาจไม่ได้ใช้..ตายซ่ะก่อน 155/29 ฟังด้วยดี..มีปัญญา..เกิดแก่ตน จึงเป็นคน..รู้งดงาม..ตามความจริง พอพิจารณา..อ้าวตายห่า..ตายทุกสิ่ง เราก็ยิ่ง..เดินหน้า..หาความตาย 155/30 หาความตาย..เสื่อมสลาย..ในที่สุด สัตว์มนุษย์..สิ่งของ..ต้องสลาย ถึงเขาสูง..ก็อาจสิ้น..เป็นหินทราย จุดสุดท้าย..แม้โลกนี้..ไม่มีเหลือ 155/31 ท่านทั้งหลาย..ที่ตั้งใจ..สร้างความดี เมื่อชีพชีพ..ต้องการ..จะหมดทุกข์ แม้ทรงกาย..ยังทำใจ..ให้เป็นสุข ก็จงปลุก..จิตตื่น..ขึ้นพิจารณา 155/32 ขึ้นพิจารณา..นั้นไซร้..ใช้ปัญญา ตื่นขึ้นมา..ใช้สติ..สัมปชัญญะ ลุกขึ้นเถิด..เปิดทาง..ล้างชำระ หวังชนะ..กิเลสตน..ก้าวพ้นไป 155/33 เมื่อถูกที่..ถูกเวลา..ก็มาตาย ชีวาวาย..น่าสยอง..เมื่อมองเห็น คนละฝั่ง..เหาะข้ามเกาะ..มาก่อเวร เราได้เห็น..กฏแห่งกรรม..กระทำการ 155/34 ใครจะเชื่อ..ไม่เชื่อ..ไม่สำคัญ เรื่องของมัน..ทำหน้าที่..หนีไม่ได้ บ้างบาดเจ็บ..บ้างพิการ..บ้างเฉียดตาย แล้วแต่ใคร..ก่อกรรม..ทำหนักเบา 155/35 แม้นั่งกิน..ข้าวข้างทาง..ยังพุ่งชน ไม่อาจทน..อยู่ได้..วายชีวี มีบุญเกิด..มากแรงกรรม..ตามบัญชี จึงไม่มี..โอกาส..ได้แก่ตาย 155/36 เป็นคุณยาย..ปลายทาง..รู้วางเถิด ผู้มาเกิด..ลูกหลานเหลน..เห็นแล้วปลง มีทั้งผู้..มาเติม..ช่วยเสริมส่ง ผู้ดึงลง..ก็มีนี่นายเวร 155/37 นี่นายเวร..เราเห็น..โดยทั่วไป เพียงแค่ใจ..รู้คิด..ไม่ผิดแน่ ผู้เกิดมา..ใช้กรรม..รู้ธรรมแท้ ไม่พ่ายแพ้..ความอยาก..จากกิเลส 155/38 จากกิเลส..ตัณหา..พาลงเหว อันความเลว..มืดมน..คนไม่เห็น สงบใจ..ใช้ปัญญา..ก็หาเป็น มีความเย็น..ข้างใน..ไม่เร่าร้อน 155/39 ไม่เร่าร้อน..นอนก็หลับ..ระงับจิต ไม่ต้องคิิด..มากมาย..ให้ปวดหัว บ้างร้องไห้..ฟูมฟาย..ชะตาตัว หวั่นหวาดกลัว..ชีวิตวัย..ไปไม่เป็น 155/40 ไปไม่เป็น..เห็นแต่ทุกข์..รุกกระหน่ำ ตาแดงกล่ำ..ทอดอาลัย..ไร้ทางออก ไม่สงบ..ไม่ได้ใช้..ตาในดอก อยากสิบอก..นิ่งสงบ..สยบไว้ 155/41 สยบไว้..ใจจิต..คิดแต่ดี เดี๋ยวก็มี..แสงส่อง..ให้มองเห็น อันเป็นแสง..จากใน..ที่ใสเย็น รู้บำเพ็ญ..ย่อมพ้นผ่าน..ทุกด่านกรรม 155/42 ทุกด่านกรรม..กระทำการ..สุดต้านไหว มองทางไหน..ไร้ทางแก้..แค่ยอมรับ สู้ไม่ไหว..ใจว่าจบ..สงบระงับ ก็นอนหลับ..โดยพลัน..ไม่ฝันร้าย 155/43 ถึงเวลา..ชะตาตก..อกใจสั่น ชีวิตอัน..มั่นคง..ก็สั่นคลอน จากสบาย..ที่นอนอุ่น..หัวหนุนหมอน มาหนุนขอน..หนุนแขน..แสนระทม 155/44 แสนระทม..ตรมจิต..ชีวิตวัย มีนายกรรม..นำไป..ให้โดนบ้าง แค่เพียงนิด..ไม่ถึงชีวิต..ร้องครวญคราง ไม่เห็นทาง..จะเดินไป..ทางไหนกัน 155/45 มากรถวิ่ง..ไปมา..อย่างมากมาย วิ่งมาไป..แซงซ้ายขวา..น่าเวียนหัว สงบนิ่ง..ไม่วิ่งตาม..ด้วยความกลัว สงบตัว..สงบใจ..ไปตาเฒ่า 155/46 ไปตาเฒ่า..เข้าวัด..คฤหบดี ที่เขามี..ผ้าป่า..เทศน์มหาชาติ จากเทเวศน์..ข้ามเรือ..คนไม่ขาด เสียสี่บาท..เส้นทางตรง..ส่งหน้าวัด 155/47 ส่งหน้าวัด..เดินลัด..ไปนั่งลง ตรงหน้าองค์..พระพุทธแซกคำ..องค์จำลอง จุดธูปเทียน..ขอขมา..ตาเฒ่าคล่อง แล้วก็ท่อง..พระคาถา..บูชาท่าน 155/48 บูชาท่าน..พลันมองเห็น..อุโบสถ ภาพปรากฏ..พระประธาน..งามสง่า พระพุทธรูป..ทองคำ..อร่ามตา พระนามว่า..พระพุทธ..ธแซกคำ 155/49 เข้าไปกราบ..อธิษฐาน..ที่ในโบสถ์ เพียงเดี่ยวโดด..ไม่มีใคร..ใจสงบ สร้างเก้าร้อย..ห้าสิบเจ็ดปี..ที่เคารพ ลูกขอจบ..ชาตินี้..หลังพลีกาย 155/50 มาหน้าโบสถ์..ขอขมา..พระรัตนตรัย แล้วเวียนไป..ทางขวา..ว่าอิติโส ทั้งสามช่อง..สามครั้ง..ตั้งนะโม ไม่ใช่โชว์..แต่บูชา..โดยเคารพ 155/51 จากหน้าโบสถ์..ทางขวา..อนุเสาวรีย์ พระแม่เจ้า..จามเทวี..ยืนสง่า วีระกษัตรีย์..หริภุญชัย..แห่งล้านนา ปรากฏว่า..พระประธาน..ท่านทรงสร้าง 155/52 จึงไปยืน..กำหนดจิต..อุทิศให้ บุญอันใด..ตั้งแต่ต้น..จนบัดนี้ อุทิศถวาย..พระแม่เจ้า..จามเทวี ของจงมี..แดนวิมาน..ตระการตา 155/53 อิ่มเอิบใจ..ไปทำบุญ..กองผ้าป่า ประสงค์ว่า..สร้างกุฏิ..กรรมฐาน ได้ฝึกตน..เพื่อข้ามพ้น..สู่นิพพาน เพื่อเป็นการ..สืบทอด..พระศาสนา 155/54 พระศาสนา..ครบห้าพัน..ผู้จรรโลง อานิสงค์..แห่งจิต..ผู้คิดให้ เกิดความสุข..แห่งจิต..เหมือนติดไฟ สว่างไสว..ทุกแห่งหน..ทางตนเดิน 155/55 ทางตนเดิน..ตอนนี้..มีอุปสรรค ก็ช่วยผลัก...ช่วยดัน..ให้มันพ้น เปลี่ยนจากหนัก..เป็นเบา..เข้าสู่ตน ไม่เป็นผล..ไม่เคยมี..ที่เป็นบุญ 155/56 ที่เป็นบุญ..ก่อนทำ..ก็ยินดี ขณะทำมี..ความสุข..สงบจิต หลังจากทำ..ไม่เสียดาย..เลยสักนิด เรียกว่าจิต..เป็นกุศล..รับผลเต็ม 155/57 รับผลเต็ม..ตามค่า..แห่งดวงจิต ไม่ได้คิด..ตามค่า..ของตัวเงิน ดุจคนจน..มีเงินน้อย..แต่หลับเพลิน รวยเหลือเกิน..นอนไม่หลับ..นับขาดเกิน 155/58 นับขาดเกิน..เงินนี้..มายังไง หรือขาดไป..อยู่ที่ไหน..กันเล่าหวา กว่าจะรู้..นานเนิ่น..เกินเวลา หรือกลัวว่า..เขาแย่งชิง..ยิงจี้ปล้น 155/59 ยิงจี้ปล้น..ทนระวัง..นั่งระเวง ยิ่งแสดง..ว่าทรัพย์นี้..มากมีพิษ มีเกินพอ..ก็ส่อว่า..จะทำผิด เพราะว่าจิต..ไม่ขัดเกลา..ให้เข้าทาง 155/60 ให้เข้าทาง..สายธรรม..นำชีวี ก็จะมี..ปัญญา..รู้ใช้จ่าย จะรู้ว่า..เก็บรักษา..ไว้อย่างไร หามาได้..รู้แบ่งจัด..เป็นสัดส่วน
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
