บนเส้นทางสายพระนิพพาน 139

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 139

139/01

เพราะใจเบา..ไร้หลักธรรม..ช่วยนำทาง

เพราะจิตวาง..ผิดที่..ชี้ผิดทิศ

มันจึงเกิด..ซ้ำซ้ำ..ทำแต่ผิด

จงปลุกจิต..ตื่นตา..หาทางใหม่

139/02

หาทางใหม่..ใฝ่จำ..ธรรมปฏิบัติ

รู้กำจัด..กิเลสตน..เริ่มต้นใหม่

ต่อแต่นี้..มีหลักธรรม..ประจำใจ

ไม่แกว่งไกว..ไหวโอนเอน..เช่นแต่ก่อน

139/03

เช่นแต่ก่อน..แต่ไร..ไหลตามน้ำ

ลงที่ต่ำ..ออกอ่าวไทย..กู่ไม่กลับ

ก็ยิ่งใกล้..ป่าช้า..เตรียมลาลับ

ตื่นจากหลับ..เสียที..แต่นี้ไป

139/04

แต่นี้ไป..มั่นในดี..ไม่หนีธรรม

เป็นผู้ทำ..จิตดี..ไม่มีขุ่น

คิดพูดทำ..แต่ดี..ล้วนมีคุณ

ไม่ขาดดุลย์..แห่งตน..เป็นคนดี

139/05

เป็นคนดี..นี่ทำชั่ว..ได้แสนยาก

จะฉุดลาก..อย่างไร..ไม่ยอมแน่

อันคนดี..ช่วยตอกย้ำ..คนธรรมแท้

ไม่ยอมแพ้..แม้ชีวา..จะวางวาย

139/06

จะวางวาย..กายตน..จะหล่นร่วง

ไม่เคยห่วง..กายเน่า..เราครองอยู่

ถ้าทิ้งกาย..ก็สบาย..แล้วสิกู

ใจเรารู้..ว่าต้องตาย..หนีไม่พ้น

139/07

หนีไม่พ้น..เกิดทุกราย..ได้ตายแน่

ก็แล้วแต่..ว่าจะตาย..ไม่เมื่อไร

จงเป็นผู้..รู้ขจัด..ขัดเกลาใจ

เพื่อจะไป..จากโลกา..ลากันที

139/08

ลากันที..แดนที่มี..เสื่อมสลาย

สวยหล่อหาย..ไม่เหลือ..เมื่อกายแก่

สังขารอัน..เสื่อมสลาย..ไม่เที่ยงแท้

รอก็แต่..วันวางวาย..ตายจากกัน

139/09

ตายจากกัน..ปัจจุบัน..จงหมั่นฝึก

จงระลึก..ไว้เสมอ..อย่าเผลอผิด

เพื่อไปสู่..จุดหมาย..ปลายชีวิต

อันตั้งจิต..ไว้สะอาด..ตัดชาติภพ

139/10

ตัดชาติภพ..ลบกรรมเก่า..เราให้มาก

แม้แสนยาก..จงอดทน..ก้าวพ้นผ่าน

ขอให้เรา..ก้าวไปนี้..ทีละด่าน

เพื่อจะผ่าน..ไปสู่ผล..ตนปรารถนา

139/11

ตนปรารถนา..หาทางไป..ถึงที่สุด

อันมีจุด..ที่สุดธรรม..นำข้างหน้า

จงฝึกจิต..เจ้าไว้..ตามไขว่คว้า

ผู้เดินหน้า..หาทางไป..ไม่ผิดหวัง

139/12

ไม่ผิดหวัง..หลังความตาย..ทิ้งกายแล้ว

ตัดหน่อแนว..ชาติภพ..ขอจบสิ้น

อย่าได้เกิด..มีกายเนื้อ..เบื่อหนี้สิน

ทุกข์ทั้งสิ้น..ต้องชดใช้..จนตายแล

139/13

วันเวลา..ล่วงไป..ทำไรอยู่

ท่านไม่รู้..หรือเวลา..นั่นฆ่าเรา

จงหมั่นฝึก..หมั่นฝน..ตนเองเข้า

อย่ามัวเมา..ประมาท..ขาดสติ

139/14

ขาดสติ..ก็ยึดติด..ไม่คิดตัด

ไม่กำจัด..แต่สะสม..จิตสับสน

หวังอำนาจ..วาสนา..หาใส่ตน

เป็นแค่คน..รอเวลา..คล่าชีวิต

139/15

คล่าชีวิต..จิตผู้ฝึก..ย่อมยินดี

ไปเสียที..จากกายเนื้อ..หนักเหลือทุกข์

ตั้งแต่เกิด..สิ้นชีวี..ไม่มีสุข

ทิ้งกายทุกข์..นี้ได้..สบายใจ

139/16

สบายใจ..ตั้งแต่กาย..ยังไม่สิ้น

เพราะรู้ดิ้น..รู้ฝึกตน..จนรู้ว่า

ผู้เกิดกาย..อาจตายได้..ทุกเวลา

ผู้ค้นหา..จึงตัดกาย..จากใจตน

139/17

จากใจตน..อดทนตัด..ทีละนิด

จนชีวิต..ที่เหลือนี้..ใช้หนี้เก่า

มีนายกรรม..มุ่งกระทำ..ไม่บรรเทา

แค่กายเรา..ไม่ถึงใจ..ฝึกไว้ดี

139/18

ฝึกไว้ดี..ก็ไม่มี..ความสงสัย

ทางที่ไป..ก็ชัดเจน..เป็นทางธรรม

แม้จะอยู่..ที่วุ่นวาย..หรือในถ้ำ

ผู้ฝึกธรรม..ปฏิบัติ..สงัดใจ

139/19

สงัดใจ..ได้ทุก..สถานที่

เพื่อใช้หนี้..เพาะบ่มตน..ค้นหาธรรม

ไม่เจอทุกข์..แต่สุขเย็น..เป็นประจำ

นั่นแหละธรรม..องค์สัมมา..หาให้เจอ

139/20

หาให้เจอ..ทางธรรม..นำไปสู่

แดนสุดกู่..ที่สุขอัน..นิรันกาล

จงฝึกใจ..ให้ใสเย็น..เป็นพื้นฐาน

เพื่อขวางกั้น..ร้อนเร่า..อย่าเข้ามา

139/21

อย่าเข้ามา..เพราะว่า..ไม่มีผล

ผู้ฝึกฝน..จนจิตนิ่ง..ทิ้งกายได้

ถึงจะมาก..สิ่งเร่าร้อน..ก็ผ่อนคลาย

ตั้งอยู่ใน..สงบเย็น..อยู่เป็นนิจ

139/22

อยู่เป็นนิจ..จิตที่ฝึก..รู้ตรึกตรอง

ทุกสิ่งมอง..รอเวลา..เสื่อมสลาย

ทั้งใช้กรรม..ทำดีหนอ..รอวันตาย

ใจกับกาย..แยกกัน..รอวันพัง

139/23

รอวันพัง..ยังจิต..คิดดีงาม

เป็นไปตาม..พระธรรม..คำสั่งสอน

ปฏิบัติ..บูชา..พระชินวร

ยืนนั่งนอน..เดินก็ดี..มีสติ

139/24

มีสติ..กับตัวเด้อ..อย่าเผลอไผล

ไม่ลื่นไหล..ตามอารมณ์..รู้ข่มไว้

ตั้งสติ..ปัญญาจิต..คิดได้ไว

ไม่มีใด..ต้องห่วง..บ่วงร้อยรัด

139/25

บ่วงร้อยรัด..ตัดสิ้น..ด้วยยินดี

จึงไม่มี..เมากาย..ไร้ปัญหา

ผู้มุ่งเดิน..ก้าวไป..ไปนำพา

ใช้ปัญญา..เดินหน้า..เพื่อหลุดพ้น

139/26

เพื่อหลุดพ้น..ชาติภพ..จบกันที

เอาแต่ดี..นำหมด..งดบาปชั่ว

ไม่สนใจ..สิ่งทำให้..ใจหมองมัว

จิตไม่กล้ว..ตัวจะตาย..ไปเมื่อไร

139/27

ไปเมื่อไร..ช่างประไร..ไม่สำคัญ

นั่นคือวัน..หลุดไป..จากกายเนื้อ

คงจะจาก..กันไป..ไร้ใยเยื่อ

ทั้งนี้เพื่อ..ข้ามพ้น..จากคนทุกข์

139/28

จากคนทุกข์..ท่วมท้น..คนมีกาย

ต้องทุกข์ถ่าย..หนักเบา..คราวมันปวด

ยามทันหิว..หาอาหาร..ให้มันดวด

ต้องเมื่อยปวด..กายา..หาเลี้ยงกาย

139/29

หาเลี้ยงกาย..ที่เดินหน้า..ไปหาแก่

แล้วนอนแผ่..รออรักษา..คราป่วยไข้

หายก็กลับ..ช่างดีแท้..ไปแก่ตาย

คนมีกาย..ใช้ฝึกฝน..เป็นคนดี

139/30

เป็นคนดี..เพื่อหนีพ้น..เพื่อค้นหา

คุณเจ้าขา..ค้นหาเถิด..ย่อมเกิดผล

อันมีทาง..อันเหมาะ..เฉพาะตน

ได้ข้ามพ้น..วันวน..ที่เวียนว่าย

139/31 

ชีวิตวัย..ใจตน..บนโลกา

มารมายา..ออกห่างธรรม

ไม่รู้คิด..ไปติดแน่น..แสนชอกช้ำ

มันตอกย้ำ..ไร้ปัญญา..หาไม่เจอ

139/32

หาไม่เจอ..ความจริง..สิ่งทั้งหลาย

ถึงจะมี..มากมาย..รู้หายหด

ทั้งสวยหล่อ..พอเราแก..ก็ไปหมด

มันเป็นกฏ..ธรรมดา..ผู้มาเกิด

139/33

ผู้มาเกิด..ปากกัด..ทั้งตีนถีบ

ทั้งถูกบีบ..ถูกคั้น..หน้าดำคล้ำ

จึงของบอก..ทุกท่าน..นั่นล่ะกรรม

เราเคยทำ..เอาไว้..ชดใช้กัน

139/34

ชดใช้กัน..ให้สิ้น..เพื่อดิ้นหนี

ตายเป็นผี..เผาเป็นผง..คงไม่ใช้

เราเป็นผู้..ปรารถนา..หาทางไป

พร้อมฝึกใจ..ฝึกจิต..ปิดบัญชี

139/35

ปิดบัญชี..หนี้กรรม..เคยทำมา

เมื่อตายห่า..ตายโหง..คงไม่สน

ขอทำดี..ปีนหนี..ขึ้นข้างบน

พอไปพ้น..กลับมาใช้..ไม่มีทาง

139/36

ไม่มีทาง..หวนกลับ..มาใช้หนี้

ไปถึงที่..ข้ามพ้น..อันตนหวัง

ชำระให้..ใช้เป็นบุญ..เต็มกำลัง

แล้วก็ยัง..กราบขมา..อย่าจองเวร

139/37

อย่าจองเวร..จองกรรม..ทำจิตหมอง

เราทั้งผอง..เคยก่อกรรม..ทำต่อกัน

เดี๋ยวมึงบ้าง..เดี๋ยวกูบ้าง..ช่างน่าขัน

แล้วสวรรค์..อีกเมื่อไร..จะได้ครอง

139/38

จะได้ครอง..อย่างไรเล่า..เฝ้าแค้นเคือง

จะรุ่งเรือง..ได้อย่างไร..ใจรุ่งริ่ง

เอาความแค้น..แน่นฝัง..เกาะอย่างปลิง

มีแต่ดิ่ง..ลงไป..ไม่ขึ้นบน

139/39

ไม่ขึ้นบน..เพราะตน..ไปปล่อยไป

มีอภัย..เป็นตน..ตนลอยได้

ผู้จองกรรม..ทุกข์คักคัก..หนักเกินไป

ไม่มีใคร..สุขเท่าใจ..อภัยทาน

139/40

อภัยทาน..ไม่เสียงาน..ไม่เสียเงิน

ค่ามากเกิน..เดินหน้า..หาจุดหมาย

ได้แก่ผู้..รู้ยับยั้ง..รู้ชั่งใจ

หนทางไป..ได้คุ้มค่า..กว่าที่คิด

139/41

กว่าที่คิด..จิตที่ให้..อภัยทาน

เป็นสันดาน..ผู้เข้าสู่..กระแสธรรม

เป็นผู้ที่..ใช้กรรมดี..เป็นตัวนำ

เพื่อจะคลำ..ไปถึงจุด..ที่หลุดพ้น

139/42

ที่หลุดพ้น..ทางโลกา..หานิพพาน

ค่อยคืบคลาน..บนหนทาง..ที่วางไว้

ผู้วางจิต..ไว้ดี..รู้ที่ไป

บุญบันใด..ที่วาง..สร้างทำเอง

139/43

สร้างทำเอง..แต่ต้น..จนวางวาย

ทุ่มแรงกาย..แรงใจ..ใส่เต็มที่

ตัดสินใจ..ชาติสุดท้าย..ถึงเสียที

ด้วยความดี..จิตที่ตรึก..ฝึกจนชิน

139/44

ฝึกจนชิน..ไม่ยินดี..ไม่ยินร้าย

กายที่ใช้..เจ็บป่วยไข้..ก็รักษา

แม้ไม่หาย..มันจะตาย..ช่างกายา

ธรรมดา..เมื่อไม่หาย..ก็ตายแล

139/45

ก็ตายแล..ผู้ไม่แคร์..กายชีวิต

ผู้มาติด..บนทางคด..กฏแห่งกรรม

ใช้สติ..สมาธิ..ปัญญานำ

ไม่ก่อกรรม..ยิ่งขัดเกลา..ให้เราดี

139/46

ให้เราดี..มีแต่จบ..สงบใจ

ไม่ไหลไป..ตามสิ่ง..วิ่งกระทบ

อันทุกสิ่ง..รู้จริงแท้..มีแต่หลบ

วิ่งกระทบ..ไม่หยุดยั้ง..พังลูกเดียว

139/47

พังลูกเดียว..ต้องเทียวเกิด..ต้องเทียวตาย

ต้องทำลาย..จิตยึดมั่น..นั้นให้ได้

เป็นมนุษย์..ดิ้นไม่หลุด..น่าเสียดาย

จงละอาย..ความชั่ว..กลัวบาปกรรม

139/48

กลัวบาปกรรม..อันเราก่อ..ต่อไม่จบ

กรรมตามพบ..ทุกที..มีกายหยาบ

ไม่รู้ตน..รู้ตัว..ว่าชั่วบาป

กว่าจะทราบ..ก็มากมาย..ตายเป็นเบือ

139/49

ตายเป็นเบือ..สัตว์ทั้งหลาย..เลี้ยงกายตน

ผู้เกิดบน..แผ่นดิน..กินส่วนใหญ่

ท้องเรานั้น..มันป่าช้า..หมูเป็ดไก่

ฝั่งเท่าไร..ก็ไม่ว่า..จนกว่าตาย

139/50

จนกว่าตาย..จึงเลิกฝัง..กายพังด้วย

จะร่ำรวย..ยากจน..ไม่พ้นแน่

กินมากมาย..ก็ยังตาย..ก็ยังแก่

ยังนอนแผ่..สิ้นท่า..เหมือนหมาตัว

139/51

เหมือนหมาตัว..สิ้นท่า..สิ้นค่าคน

บุญกุศล..บาปชั่วช้า..มาฝังจิต

ที่ซึ่งอัน..ติดตามไป..เป็นภัยพิษ

ผู้รู้คิด..ทำแต่บุญ..หนุนตนไว้

139/52

หนุนตนไว้..ไม่ให้หล่น..วังวนบาป

อันทาฉาบ..เอาไว้..ให้คนหลง

ล่อให้ผู้..ไม่รู้ซึ้ง..ถึงหล่นลง

อยู่ในกรง..กิเลสตัณหา..คุณอารมณ์

139/53

คุณอารมณ์..ข่มไม่เป็น..เห็นมามาก

ก็ฉุดลาก..ตัวเรา..เข้ากองไฟ

พอเผาไหม้..ทุกอย่าง..พังบรรลัย

มาเสียใจ..ทีหลัง..นั่งคร่ำครวญ

139/54

นั่งคร่ำครวญ..ชวนสังเวช..ทุเรศตน

แต่บางคน..ไม่รู้ตัว..ยิ่งชั่วหนัก

เป็นความชั่ว..แบบวัว..วิ่งพันหลัก

ไม่รู้จัก..ถอยยังไง..ไปอย่างเดียว

139/55

ไปอย่างเดียว..ไม่หยุดยั้ง..หรือนั่งคิด

ทำชีวิต..ติดหนี้..บัญชีชั่ว

หลงว่าสิ่ง..ที่ทำไว้..นั่นมันชัวร์

จึงไม่กลัว..บาปกรรมใด..ตายอย่างหมา

139/56

 ตายอย่างหมา..แต่คุณค่า..น้อยกว่ามาก

เพราะว่าซาก..หมาฝัง..ยังเป็นปุ๋ย

อยู่ในดิน..สลายสิ้น..ดินร่วนซุย

คนขี้คุย..เผาทิ้งไป..อย่างไร้ค่า

139/57

อย่างไร้ค่า..อย่าอายหมา..นะเจ้าคน

จงทำตน..เป็นคนดี..จิตมีค่า

มีความรัก..ความสงสาร..มุทิตา

อุเบกขา..เป็นผัง..ฝังในจิต

139/58

ฝังในจิต..ปิดทุกอย่าง..หนทางบาป

ละเอียดหยาบ..รู้ภัยพิษ..จิตไม่ข้อง

ระงับใจ..ไม่ให้ดิ้น..เอาศีลครอง

รู้ตรึกตรอง..สติตั้ง..ชั่งให้ตรง

139/59

ชั่งให้ตรง..อย่าหลงเอียง..เพียงเพราะรัก

เกลียดกลัวนัก..ก็เอียงได้..ให้เกิดโทษ

ที่วาดไว้..ไม่เคยเอียง..เที่ยงโคตรโคตร

ช่างเหี้ยมโหด..กว่าที่คิด..จิตคนบาป

139/60

จิตคนบาป..หยาบช้า..อย่าให้มี

เอาจิตดี..เอาแต่ธรรม..นำสู่ตน

หวังไปสู่..ที่หวัง..แดนข้างบน

ไม่ต้องวน..มาเวียนว่าย..ทุกข์ใช้กรรม

 

 

Create Date : 25 มิถุนายน 2556 Last Update : 28 มิถุนายน 2556 12:03:03 น. Counter : 627 Pageviews.		1 comments
Share Tweet